Εκτέλεση της Αναζήτησης

Τα αποκαλούν «τα παιδιά μας». Και πώς να μην τα αισθάνονται ως δικά τους, όταν για δύο μήνες έζησαν μαζί τους, τα φρόντισαν, τους πρόσφεραν οικογενειακή θαλπωρή. Ο λόγος για μια οικογένεια Ελλήνων, που άνοιξε το σπίτι της για να φιλοξενήσει δύο ασυνόδευτα προσφυγόπουλα από τη Συρία. Η προσωρινή φιλοξενία ασυνόδευτων παιδιών από οικογένειες που ζουν μόνιμα στην Ελλάδα υλοποιείται από τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση «ΜΕΤΑδραση». Από τον Φεβρουάριο του 2016, οπότε ξεκίνησε η φιλοξενία ασυνόδευτων ανηλίκων, μέχρι σήμερα 13 παιδιά έχουν φιλοξενηθεί σε δέκα οικογένειες στην Αθήνα.Τα παιδιά που επωφελούνται από τη δράση είναι κορίτσια μέχρι 18 ετών και αγόρια μέχρι 15 ετών, τα οποία παραμένουν συνήθως στην Ελλάδα προσωρινά μέχρι να επανενωθούν με μέλος της οικογένειάς τους σε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ήδη πέντε από τα παιδιά που έχουν ενταχθεί στο πρόγραμμα έχουν επανενωθεί με συγγενείς τους. Ο Ο.Π. και η Ε.Χ. είναι μία από τις οικογένειες που φιλοξένησαν ασυνόδευτα παιδιά. Κατά τη συνέντευξη επέλεξαν να κρατήσουν την ανωνυμία τους, όχι γιατί κρύβονται, όπως εξηγούν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, αλλά γιατί θεωρούν ότι δεν έκαναν κάτι σπουδαίο. «Είναι μια αυτονόητη ανθρώπινη κίνηση», λένε. «Βλέπαμε στη Μυτιλήνη να βγαίνουν βάρκες με πρόσφυγες. Άδειαζαν οι βάρκες, έφευγαν οι οικογένειες για κάποιο κέντρο φιλοξενίας, ωστόσο κάποια παιδιά έμεναν πίσω μόνα τους», θυμούνται και συνεχίζουν: «Είχαμε μεγάλο σπίτι, οπότε σκεφτήκαμε ότι προκειμένου τα παιδιά να μένουν σε κελιά ή ξενώνες, καλύτερα να φιλοξενήσουμε εμείς κάποια». Την ίδια περίοδο ξεκινούσε πιλοτικά το πρόγραμμα της «ΜΕΤΑδρασης». «Ήρθαμε σε επαφή με την οργάνωση και ζητήσαμε να φιλοξενήσουμε δύο αδέλφια, ώστε να έχουν το ένα το άλλο και να μην αισθάνονται ανασφάλεια και μοναξιά. Ο μόνος όρος που βάλαμε ήταν να μην έχουν κάποιο πένθος τα παιδιά, να μην έχουν χάσει τους γονείς τους σε ναυάγιο, γιατί δεν θα ξέραμε πώς να διαχειριστούμε αυτό το βίωμα», εξηγούν. Έπειτα από μια διαδικασία αξιολόγησης της καταλληλότητάς του ζευγαριού, διάρκειας περίπου ενός μήνα, δόθηκε η εισαγγελική άδεια για να φιλοξενήσουν δύο αδέλφια από την Συρία, ένα 14χρονο κορίτσι και τον 10χρονο αδελφό της, μέχρι αυτά να επανενωθούν με τον πατέρα τους στη Γερμανία. «Τα βασικά κριτήρια ένταξης των οικογενειών στο πρόγραμμα περιλαμβάνουν λευκό ποινικό μητρώο, νόμιμη διαμονή στη χώρα, τη δυνατότητα να υποστηρίξουν οικονομικά τις ανάγκες της οικογένειάς τους και να έχουν ένα κατάλληλο χώρο κατοικίας. Επίσης, πρέπει να διαπιστωθεί ότι τα κίνητρα της οικογένειας είναι παιδοκεντρικά και ότι θέλουν να προσφέρουν στο ασυνόδευτο ανήλικο θαλπωρή, φροντίδα και ένα ασφαλές και σταθερό οικογενειακό περιβάλλον», τονίζει η κοινωνική λειτουργός του προγράμματος, Κική Κουρτίδη. Προτεραιότητα δίνεται επιπλέον σε οικογένειες που προέρχονται από χώρες καταγωγής ίδιες με αυτές των παιδιών ή που μοιράζονται το ίδιο πολιτισμικό υπόβαθρο, ώστε να εξασφαλίζεται ότι τα παιδιά θα μπορούν να επικοινωνήσουν ευκολότερα μαζί τους. Η περίπτωση των Ο.Π. και Ε.Χ. ήταν μία από τις πρώτες, στις οποίες δεν υπήρχε κανένα κοινό, γλωσσικό ή πολιτισμικό, υπόβαθρο. Την πρώτη μέρα, που τα δύο αδέλφια μετακόμισαν στο σπίτι της προσωρινής οικογένειάς τους, χρειάστηκαν τη βοήθεια του διαδικτύου για να μεταφράζουν τις βασικές λέξεις συνεννόησης. Στη συνέχεια αξιοποιήθηκε η γλώσσα του σώματος και σκόρπιες λέξεις στα αγγλικά. Μέσα σε δέκα ημέρες, όπως θυμάται και η κοινωνική λειτουργός, το γλωσσικό πρόβλημα σχεδόν λύθηκε. «Επικοινωνούσαν με πάρα πολλούς τρόπους και είχαν βρει ένα δίαυλο επικοινωνίας πρωτόγνωρο για εμάς», παρατηρεί η κ. Κουρτίδη. Οι γονείς έμαθαν κάποιες λέξεις στα αραβικά και τα δύο αδέλφια μέσα σε δύο μήνες έμαθαν ελληνικά. Όπως εξηγεί η κοινωνική λειτουργός, «οι κύριες δυσκολίες όταν τοποθετούμε παιδιά σε μια οικογένεια είναι η γλώσσα, το διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο και οι θρησκευτικές διαφορές. Πρέπει να υπάρχει η διάθεση από την πλευρά της οικογένειας, ώστε να μπορέσει να προσαρμόσει κάποια δεδομένα της στις ανάγκες του παιδιού. Στην περίπτωση της οικογένειας αυτής, είδαμε λοιπόν πως όταν υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον. Όταν υπάρχει αγάπη, προσφορά και διάθεση από την οικογένεια να δώσει ό,τι καλύτερο στα παιδιά, τότε τα κενά γεφυρώνονται». Η θαλπωρή με την οποία περιέβαλαν τα παιδιά, τα βοήθησε να ξεπεράσουν τα ψυχικά τραύματα που τους είχε αφήσει ο πόλεμος και η μετέπειτα μετακίνηση μέχρι να φτάσουν στην Ελλάδα. «Τα παιδιά δεν είχαν βιώσει την παιδικότητά τους και αυτό φαινόταν και στην καθημερινότητα», θυμάται η κ. Κουρτίδη. «Δεν ήξεραν ότι έχουν δικαίωμα να είναι παιδιά, ότι έχουν δικαίωμα να παίξουν και η οικογένεια αυτό τους το προσέφερε απλόχερα και το βλέπαμε καθημερινά, υπήρχε μια ηρεμία, μια γαλήνη στα πρόσωπά τους», προσθέτει. «Έχει αποδειχθεί ότι η καλύτερη λύση για το βέλτιστο συμφέρον των παιδιών είναι η φιλοξενία σε οικογενειακό περιβάλλον γιατί προσφέρεται στα παιδιά η ασφάλεια και η ηρεμία, βιώνουν την εξατομικευμένη φροντίδα, τη θαλπωρή που τους παρέχει το οικογενειακό πλαίσιο», παρατηρεί η κοινωνική λειτουργός του προγράμματος. Το ζευγάρι εξηγεί πως, ήδη, από πριν αρχίσουν να φιλοξενούν τα παιδιά, είχαν οργανώσει την ένταξή τους στο σπίτι. «Τα γράψαμε σε σχολείο και προσπαθήσαμε να τα βάλουμε σε δραστηριότητες, χορό και αθλητισμό. Θέλαμε να τους δείξουμε τι μπορεί να περιμένει ένα παιδί από τη ζωή στη Δύση. Πήγαμε μαζί σινεμά, ήταν η πρώτη φορά που πήγαιναν σε κινηματογράφο, επισκεφθήκαμε μουσεία, παίξαμε πινγκ πονγκ, η κοπέλα έκανε μαθήματα ζούμπα και το αγόρι έπαιζε ποδόσφαιρο», θυμούνται. Οι δύο «γονείς» δεν ήταν οι μόνοι που πρόσφεραν ζεστασιά στα παιδιά. Φίλοι, συγγενείς, δάσκαλοι, συμμαθητές, συνάδελφοι, όλος ο περίγυρός τους αγκάλιασε τα δύο παιδιά, περιγράφουν. Η φιλοξενία κράτησε δύο μήνες, μέχρι που εγκρίθηκε η επανένωσή τους με τον πατέρα τους και τα υπόλοιπα αδέλφια τους στη Γερμανία. Ο Ο.Π. πήρε την απόφαση όχι μόνο να τα συνοδεύσει στο αεροπλάνο, αλλά και να τα παραδώσει ο ίδιος στον πατέρα τους. Οι πρώτες ημέρες του αποχωρισμού ήταν δύσκολες, όπως θυμάται. «Όταν έφτασε η στιγμή της επανένωσης, επειδή είχαν αναπτυχθεί αρκετά ισχυροί δεσμοί με την οικογένεια φιλοξενίας για να γίνει ομαλά ο αποχωρισμός και η μετάβαση των δύο παιδιών στη νέα ζωή, χρειάστηκε στήριξη και από την ψυχολόγο του προγράμματος και από εμάς», εξηγεί η κοινωνική λειτουργός. Γρήγορα, βέβαια, τα παιδιά άρχισαν να προσαρμόζονται. «Έχω φτάσει στο σπίτι μου», έλεγε ο μικρός στο πρώτο του τηλεφώνημα στον πατέρα που τον φιλοξένησε. Και οι ίδιοι οι «γονείς» πώς βίωσαν τον αποχωρισμό, τους ρωτάμε. «Από την αρχή ξέραμε ότι όλο αυτό είχε ημερομηνία λήξης. Και όταν έφυγαν ανακουφιστήκαμε που η περιπέτειά τους έφτανε στο τέλος της και θα ξαναέβρισκαν την οικογένειά τους. Σήμερα μάς έχει μείνει η αίσθηση ότι κάναμε το σωστό», καταλήγουν. *Η ΜΕΤΑδραση καλεί οικογένειες στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη που ενδιαφέρονται να φιλοξενήσουν ασυνόδευτα παιδιά να δηλώσουν συμμετοχή, μέσω της φόρμας που υπάρχει στην ιστοσελίδα της Οργάνωσης (http://bit.ly/philoxenia), μέσω μέιλ στο metadrasifoster@gmail.com ή τηλεφωνικά στα 210 5201792 και 6980 462271 (Δευτέρα έως Παρασκευή 10:00-18:00). Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Την αντίδραση των Συλλόγων Γονέων των δημοτικών σχολείων της Αλεξάνδρειας Ημαθίας συναντά η ένταξη στις δομές δημόσιας Εκπαίδευσης 60 παιδιών προσφύγων, που διαμένουν στο κέντρο φιλοξενίας στην περιοχή στρατόπεδο 722. Η εισήγηση της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Ημαθίας προς την Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας έκρινε και τα 7 δημοτικά σχολεία της περιοχής ως «υποψήφια», για να λειτουργήσουν σε αίθουσές τους Δομές Υποδοχής για τη Εκπαίδευση Προσφύγων (ΔΥΕΠ), ενώ αντίστοιχα διαβιβάστηκε και μία πρόταση του Δήμου, τα παιδιά να κάνουν μάθημα στο ΕΠΑΛ Αλεξάνδρειας, το οποίο διαθέτει αρκετές άδειες αίθουσες. Μέχρι σήμερα τα απόγευμα είχαν συνεδριάσει οι έξι από τους επτά Συλλόγους Γονέων των δημοτικών σχολείων της Αλεξάνδρειας και στο σύνολό τους αποφάσισαν- κατόπιν σχετικών ψηφοφοριών- ότι αντιτίθενται στις πρόταση της Διεύθυνσης Εκπαίδευσης και στο ενδεχόμενο παιδιά προσφύγων να κάνουν μάθημα στις αίθουσες των σχολείων, όπου φοιτούν τα παιδιά τους. Πρόκειται για τους Συλλόγους Γονέων από το 1ο και 5ο δημοτικό σχολείο, που βρίσκονται στο ίδιο σχολικό συγκρότημα, το 2ο, το 3ο, το 4ο, το 6ο δημοτικό σχολείο, ενώ ο Σύλλογος του 7ου δεν έχει τοποθετηθεί ακόμη. «Εμβόλια για τα προσφυγόπουλα θα βρεθούν, εμβόλια κατά του ρατσισμού όμως πού θα βρούμε;», είναι η αντίδραση του διευθυντή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ημαθίας, Διονύση Διαμαντόπουλου, ο οποίος παρέστη σε κάποιες από τις συνελεύσεις. «Στον Νομό Ημαθίας υπάρχει το Κέντρο Φιλοξενίας στην Αγία Βαρβάρα, έξω από τη Βέροια και εκεί αφού απαντήθηκαν τα ερωτήματα σχετικά με εμβολιασμούς κ.λπ., οι γονείς δεν έχουν πλέον καμία αντίρρηση για τα 35 παιδιά πρόσφυγες, να κάνουν μάθημα στις τάξεις των σχολείων. Στην Αλεξάνδρεια, όμως, παρά το ότι έγινε σχετική ενημέρωση και απαντήθηκαν όλα τα ερωτήματα για τους όρους και τις συνθήκες φοίτησης των 60 παιδιών, επικράτησαν πραγματικά ακραίες και ξενοφοβικές φωνές, έναντι των υπολοίπων, που δυστυχώς προτίμησαν να αποστασιοποιηθούν για να μην εμπλακούν», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ.Διαμαντόπουλος. «Δε μπορούμε να κάνουμε διάλογο πάνω σε προτάσεις, που αντίκεινται στον νόμο και σε νομικά κατοχυρωμένα δικαιώματα και κυρίως σε δικαιώματα παιδιών. Οι νόμοι είναι σαφείς, τόσο για την υποχρέωση της Πολιτείας να παρέχει εκπαίδευση στα παιδιά αυτά (ν/.3386/2005), όσο και σε όσα προβλέπει κατά της δημόσιας υποκίνησης βίας ή μίσους (ν.4285/2014)», ανέφερε ο κ. Διαμαντόπουλος, υπογραμμίζοντας ότι δεν πρόκειται να γίνουν αποδεκτά επιχειρήματα, όπως ότι «είναι ξένοι, αλλόθρησκοι και θα αλλοιώσουν τα παιδιά μας». « Η θέση μας είναι ότι αυτά τα παιδιά θα πάνε στο σχολείο», τόνισε. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Την αντίθεσή τους στην παραχώρηση χώρων για τη διδασκαλία των παιδιών των προσφύγων εκφράζουν αυτή τη φορά, μετά το Ωραιόκαστρο, γονείς από τον Σύλλογο του 2ου Δημοτικού Σχολείου Φιλιππιάδας. Μετά τις απειλές για κατάληψη στο Ωραιόκαστρο, από γονείς που δεν επιθυμούσαν τη διδασκαλία προσφυγόπουλων κατά τις απογευματινές ώρες στους ίδιους χώρους με τα παιδιά τους, και ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 2ου Δημοτικού Σχολείου Φιλιππιάδας αντιδρά στην ένταξη τους στο εκπαιδευτικό σύστημα. Σε σχετικό υπόμνημα παραθέτουν μια σειρά από λόγους για τους οποίους αρνούνται να δεχτούν προσφυγόπουλα στις διδακτικές αίθουσες των παιδιών τους. Οι λόγοι όπως παρουσιάζονται στο υπόμνημα είναι οι ακόλουθοι: ΙΑΤΡΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ. Προέρχονται από άλλη Ήπειρο, με τελείως διαφορετικό υπόβαθρο ασθενειών και συνθηκών υγιεινής. Δεν είναι εμβολιασμένοι σύμφωνα με το Εθνικό μας σύστημα εμβολιασμού και είναι άγνωστο αν είναι έστω εμβολιασμένοι από το περιβάλλον που προέρχονται. Σε καθημερινή βάση ενημερωνόμαστε για παρουσία νέων περιστατικών από ασθένειες που έχουν εκλείψει εδώ και δεκαετίες στη χώρα μας και έχουν καταγραφεί περιπτώσεις με άκρως μεταδοτικές ασθένειες στις οποίες δεν συνεργάστηκαν καθόλου με τις υγειονομικές αρχές. Θεωρούμε ότι τα παιδιά αυτά χρήζουν ειδικής μέριμνας λόγω των ψυχικών τραυμάτωνκαι των καταστάσεων που έχουν βιώσει τα τελευταία χρόνια στις πατρίδες τους. Παράγοντες που ίσως δημιουργήσουν πολλά προβλήματα στην προσαρμογή τους. Γνωρίζοντας τα παραπάνω ποιος μπορεί να μας εγγυηθεί ότι θα τηρηθούν οι βέλτιστες συνθήκες υγιεινής που απαιτούνται σε κάθε σχολείο. ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ. Δεν μπορούν να συνυπάρξουν παιδιά μεταναστών τα οποία έχουν: α) τεράστιο εκπαιδευτικό κενό λόγω της πολύχρονης αποχής τους από οποιαδήποτε μορφή εκπαίδευσης, β) διαφορετικές αντιλήψεις για το ρόλο της οικογένειας, τη θέση της γυναίκας, τη θρησκεία, με ελληνόπουλα που οι γονείς τους στερήθηκαν και στερούνται για να προσφέρουν στα παιδιά τους την καλύτερη μόρφωση, αυτή που αναγνωρίζουν και συγχαίρουν τα σχολεία της Ευρώπης. Πως μπορεί ένα παιδί, των λεγόμενων παράτυπων μεταναστών, δεκατριών ή δεκαπέντε ετών να ενσωματωθεί στην ίδια τάξη με μικρότερα παιδιά δεδομένου ότι δεν θα γνωρίζει βασικές λέξεις ελληνικής γλώσσας? Μήπως οδηγηθούμε σε σχολικό εκφοβισμό εναντίων των παιδιών μας; Στο σύνολο αυτά τα παιδιά είναι ορισμένες φορές πολύ περισσότερα από τα ελληνόπουλα που φοιτούν στα σχολεία της πόλης μας. Η τοπική κοινωνία της Φιλιππιάδας είναι πολύ μικρή και διαθέτει μόλις τρία δημοτικά σχολεία μικρής δυναμικότητας. Η ένταξη επομένως των προσφυγόπουλων θα αλλοιώσει αφενός τον ελληνικό χαρακτήρα των σχολείων και αφετέρου θα υπάρξουν σοβαρότατες συνέπειες στο μαθησιακό κομμάτι των μαθητών των δημοτικών της πόλης μας. Σαν γονείς βλέπουμε μπροστά μας να έρχεται η υποβάθμιση της εκπαίδευσης και γενικότερα του μορφωτικού επιπέδου των παιδιών μας. Ο προαύλιος χώρος του σχολείου χρησιμοποιείται τις απογευματινές ώρες για αθλοπαιδιές, πολιτιστικά δρώμενα και άλλες δραστηριότητες καθώς δεν υπάρχουν άλλοι χώροι άθλησης και ψυχαγωγίας (πλατείες –αθλητικές εγκαταστάσεις) στην Παλαιά Φιλιππιάδα. Οι αίθουσες θα χρησιμοποιηθούν για μαθήματα σκακιού, ζωγραφικής, χειροτεχνίας και για διδασκαλία παραδοσιακών χορών των παιδιών του σχολείου και της ευρύτερης περιοχής. ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ. Το 100% των μαθητών μας είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Γιορτάζουμε όλες τις θρησκευτικές μας γιορτές όπως αρμόζει σε κάθε ελληνικό σχολείο που σέβεται την ιστορία, τους αγώνες και τις θυσίες του Έθνους του αλλά και σέβεται την ιστορία και τις θρησκείες των άλλων λαών. Δεν θα επιτρέψουμε των θρησκευτικό φανατισμό που όπως αποδεικνύεται από τις φανατικές επιθέσεις σε άλλα Ευρωπαϊκά κράτη δεν έχουν σκοπό να σεβαστούν, αλλά να πλήξουν την Θρησκεία μας. Οι εικόνες του Χριστού και της Παναγίας, των Αγίων μας αλλά και των ηρώων μας θα εξακολουθούν να κοσμούν τις τάξεις μας και περιμένουμε από όλους τους μαθητές να τις σέβονται. ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ. Το χάσμα στον πολιτισμό είναι τόσο μεγάλο που μια βίαιη μετακίνηση και εγκατάσταση μεταναστών στον τόπο μας μόνο προβλήματα προσαρμογής θα δημιουργήσει. Και είναι πιθανόν να αλλοιώσει πτυχές του δικού μας πολιτισμού, όπως της Εθνικής, Πολιτισμικής και Θρησκευτικής μας ταυτότητας. Σε μια ύποπτη διαδικασία υποβίβασης του βιοτικού και μορφωτικού επιπέδου των παιδιών μας, που με πολλές στερήσεις εξασφαλίζουμε. Σας καθιστούμε υπεύθυνους για ακραίες συμπεριφορές που ενδεχομένως προκύψουν. Κανένα αίσθημα αλληλεγγύης και ανθρωπισμού δε δικαιολογεί την αποδοχή της μείωσης. Σαν σύλλογος γονέων δεν είμαστε αντίθετοι στην μόρφωση των παιδιών των πραγματικών προσφύγων εφόσον επιθυμούν την πραγματική και ομαλή τους ένταξη στην τοπική κοινωνία οικιοθελώς και χωρίς εξαναγκασμό από τρίτους. Άλλωστε η τοπική κοινωνία αγκάλιασε, στήριξε και στηρίζει με πράξεις και υλικά τους συνανθρώπους μας αυτούς. Για τους ανωτέρω λόγους επιθυμούμε και απαιτούμετην πλήρη ενημέρωση από αρμόδιο φορέα για το εν λόγω θέμα, ώστε μελλοντικά να βρεθεί η βέλτιστη λύση για την τοπική κοινωνία . Δείτε ολόκληρο το άρθρο