Εκτέλεση της Αναζήτησης

Σίγουρα, πρόκειται για μία κατάσταση στην οποία υπεισέρχονται πολλοί παράγοντες (μέρες γονιμότητας, σπέρμα συντρόφου, συχνότητα σεξουαλικής επαφής κλπ) αλλά υπάρχουν ορισμένα πράγματα που μπορείτε να κάνετε για να αυξήσετε τις πιθανότητες να συλλάβετε. Μπορεί κάποια από τα παρακάτω να μοιάζουν σχεδόν ασήμαντα στην καθημερινότητά σας, αλλά το καθένα συμβάλλει με τον τρόπο του: Πείτε όχι στα αναψυκτικά Έρευνα έχει δείξει ότι οι γυναίκες που καταναλώνουν δύο ή περισσότερα ποτήρια αναψυκτικού την ημέρα έχουν 16% μειωμένη γονιμότητα από τις γυναίκες που δεν πίνουν καθόλου αναψυκτικά. Κοιμηθείτε νωρίς Έρευνες δείχνουν ότι οι γυναίκες που υποβάλλονται σε θεραπεία γονιμότητας (In Vitro Fertilization – IVF) έχουν καλύτερα αποτελέσματα σύλληψης όταν κοιμούνται σταθερά 7-8 ώρες το βράδυ. Πλύνετε καλά τα δόντια σας Η ασθένεια των ούλων μπορεί να προσθέσει ακόμα και 2 μήνες στο χρονικό διάστημα που προσπαθείτε να συλλάβετε, σύμφωνα με αυστραλιανή έρευνα του 2011. Να ασκείστε τακτικά, αλλά να μην το παρακάνετε Οι γυναίκες που γυμνάζονται πολύ έντονα για 5 ώρες ή και περισσότερο την εβδομάδα έχουν 42% λιγότερες πιθανότητες να μείνουν έγκυες σε σύγκριση με εκείνες που γυμνάζονται μεν, αλλά σε πιο χαλαρούς ρυθμούς. Οι άντρες πρέπει να είναι δραστήριοι Οι άντρες που παρακολουθούν πάνω από 20 ώρες τηλεόραση την εβδομάδα έχουν 44% μειωμένη ποσότητα σπέρματος συγκριτικά με εκείνους που δεν βλέπουν καθόλου τηλεόραση, σύμφωνα με έρευνα του Χάρβαρντ. Περιορίστε τη γλουτένη Πρόσφατη έρευνα από το πανεπιστήμιο Columbia έδειξε ότι το 6% των γυναικών που έχουν σοβαρό πρόβλημα γονιμότητας, έχουν και κοιλιοκάκη. Το σώμα τους παράγει αντισώματα που μπορεί να παρεμβαίνουν στην ανάπτυξη του πλακούντα. onmed.gr

Στο πλαίσιο της μελέτης τους, οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρ Μέρεντιθ Μπράουερ, από το Ιατρικό Κέντρο Ronald Reagan του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες, παρακολούθησαν 198 εθελόντριες, ηλικίας 20 έως 45 ετών, ενώ είχαν υποβληθεί για διάφορους λόγους σε εξωσωματική γονιμοποίηση. Η δρ Μπράουερ και οι συνεργάτες της κατέγραψαν πόσα ωάρια παρήγαγαν σε κάθε κύκλο εξωσωματικής και πόσα υγιή έμβρυα δημιουργούνταν από τη γονιμοποίηση αυτών των ωαρίων. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι νεαρές γυναίκες παρήγαγαν πολύ περισσότερα ωάρια και περισσότερα γενετικώς υγιή έμβρυα. Παράλληλα διαπιστώθηκε ότι η επίτευξη εγκυμοσύνης μετά τα 40, και ιδίως μετά τα 42 χρόνια, είναι δέκα φορές πιο δύσκολη απ” ό,τι μετά τα 30. Αναλυτικά, μία γυναίκα ηλικίας κάτω των 35 ετών χρειαζόταν μόλις 3,8 ωάρια για να δημιουργηθεί ένα υγιές έμβρυο, μία γυναίκα ηλικίας 35-37 ετών χρειαζόταν 4,4 ωάρια, μία γυναίκα ηλικίας 38-40 ετών 9,4 ωάρια και μία γυναίκα ηλικίας 41-42 ετών 10,1 ωάρια. Στα 43, απαιτούνταν 44 ωάρια για να παραχθεί ένα υγιές έμβρυο. Το σώμα της γυναίκας κατά κανόνα απελευθερώνει κάθε μήνα μόνο ένα ωάριο και με βάσει τα παραπάνω, σύμφωνα με τους επιστήμονες, μία 43χρονη γυναίκα χρειάζεται σχεδόν 4 χρόνια για να μείνει έγκυος, αντί για τους 4,5 μήνες που θα χρειαζόταν στα 37 της. Όλα αυτά σημαίνουν ότι οι γυναίκες δεν πρέπει να περιμένουν πολύ πριν αρχίσουν τις προσπάθειες τεκνοποίησης, δήλωσε η επικεφαλής της μελέτης. Σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, από τα μωρά που γεννήθηκαν το 2012 μόλις το 38,4% είχαν μαμά ηλικίας έως και 29 ετών. Περισσότερα από ένα στα δύο (το 56,5%) γεννήθηκαν από γυναίκες ηλικίες 30 έως και 39 ετών, ενώ το 5% έχουν μητέρες ηλικίας άνω των 40 ετών. onmed.gr

Η μέθοδος αξιοποιεί απλές πληροφορίες όπως η ηλικία της γυναίκας και επί πόσο καιρό προσπαθεί να το πετύχει. Όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι, οι λεπτομερέστεροι υπολογισμοί των πιθανοτήτων συλλήψεως μπορούν να βοηθήσουν τα ζευγάρια να προγραμματίσουν καλύτερα πότε πρέπει να ζητήσουν βοήθεια για θέματα υπογονιμότητας. Δείτε στον πίνακα που ακολουθεί τις πιθανότητες επιτυχούς σύλληψης μέσα στον επόμενο μήνα, για τα ζευγάρια που προσπαθούν να αποκτήσουν παιδιά «Για πολλά ζευγάρια, η αποτυχία της προσπάθειας να μείνει η γυναίκα έγκυος αποτελεί αιτία έντονου στρες και αισθημάτων ντροπής, τα οποία δεν θέλουν καν να μοιραστούν με έναν γιατρό. Το να ξέρουν εκ των προτέρων έπειτα από πόσο καιρό προσπαθειών πρέπει να απευθύνονται σε έναν γιατρό, μπορεί να τους βοηθήσει», εξηγεί η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Τζέραλντιν Χάρτσχορν, καθηγήτρια Αναπαραγωγικής Υγείας στο Warwick. Η μελέτη δημοσιεύεται στο επιστημνικό περιοδικό Plos One.