Εκτέλεση της Αναζήτησης

Μερικοί από αυτούς είναι: 1. Τα παραμύθια μαθαίνουν στα παιδιά πως να διαχειριστούν ένα πρόβλημα. Ακόμη και ως ενήλικες, μαθαίνουμε από τους χαρακτήρες που υπάρχουν στις ιστορίες ή στα παραμύθια. Τα παιδιά πολλές φορές ταυτίζουν τη ζωή, τα όνειρα, τις αγωνίες και το χαρακτήρα τους με των πρωταγωνιστών. Έτσι μαθαίνουν τρόπους να διαχειρίζονται και τη ζωή τους. "Τα παραμύθια δεν λένε στα παιδιά ότι υπάρχουν δράκοι. Τα παιδιά γνωρίζουν ήδη ότι υπάρχουν δράκοι. Τα παραμύθια λένε στα παιδιά ότι υπάρχει τρόπος να σκοτωθεί ο δράκος." G.K. Chesterton 2. Τα παραμύθια τονώνουν τη συναισθηματική αντοχή των παιδιών. Τα παραμύθια προβάλλουν πραγματικά γεγονότα της ζωής σε ένα φανταστικό σενάριο όπου τις περισσότερες φορές νικάει το καλό. Τα παιδιά πρέπει να ανακαλύψουν σε ένα ασφαλές περιβάλλον ότι τα άσχημα πράγματα μπορούν να συμβούν σε όλους μας. Κι επειδή και στην πραγματική ζωή κανείς δεν είναι αμέτοχος στις ατυχίες και στα προβλήματα, καλό είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά να αναπτύξουν το ψυχικό σθένος να υπομένουν το κακό και να μη τα παρατάνε ή απογοητεύονται μπροστά σε μια δυσκολία. 3. Τα παραμύθια διδάσκουν κάποιες αξίες που είναι διαχρονικές. Πολλά παραμύθια όπως η Σταχτοπούτα υπάρχουν σε πολλές παραλλαγές ανάλογα με την κουλτούρα και τον πολιτισμό. Το νόημα όμως κάθε παραμυθιού είναι κοινό για όλους. Μέσα από το παραμύθι όλοι περιμένουμε να νικήσει το καλό το κακό... και στο τέλος έτσι γίνεται. 4. Τα παραμύθια μαθαίνουν στα παιδιά να αναγνωρίζουν και να ακολουθούν τη δομή μιας ιστορίας. Κάθε παραμύθι αποτελεί μια ιστορία με όλα τα βασικά στοιχεία, τόπο, χρόνο, χαρακτήρες, πλοκή (δράση, κορύφωση, και ανάλυση). Το παιδί μαθαίνει από μικρή ηλικία να κατανοεί τους κανόνες της αφήγησης, να αντιλαμβάνεται μια ιστορία, αλλά και να προβλέπει τη συνέχεια. 5. Τα παραμύθια αναπτύσσουν τη φαντασία του παιδιού. Η φαντασία είναι ένα κύριο χαρακτηριστικό της παιδικής ηλικίας που κινητοποιεί τη δημιουργικότητα και την πνευματική ανάπτυξη του παιδιού. Όπως είχε πει ο Αϊνστάιν «όταν εξετάσω τις μεθόδους της σκέψης μου, διαπιστώνω ότι το δώρο της φαντασίας ήταν κάτι πολύ πιο σημαντικό από την ικανότητα αφαιρετικής θετικής σκέψης». 6. Τα παραμύθια βοηθούν το παιδί να αγαπήσει το διάβασμα. Έρχονται σε επαφή με λέξεις και έννοιες που πιθανόν δεν έχουν ξανασυναντήσει και εμπλουτίζουν με τον πιο ευχάριστο τρόπο το λεξιλόγιο τους. 7. Τα παραμύθια δίνουν την ευκαιρία στους γονείς να διδάξουν δεξιότητες κριτικής σκέψης Μετά το τέλος του παραμυθιού συζητήστε με το παιδί σας για το νόημα της ιστορίας, αφήστε το να σας κάνει ερωτήσεις και παίρνοντας παράδειγμα τον ήρωα του παραμυθιού συζητήστε μαζί του τις αξίες που θέλετε να του διδάξετε.

Στα πλαίσια της εθνικής εβδομάδας παραμυθιών στην Μ.Βρετανία, η φωτογραφική εταιρεία Venture φωτογράφισε μωράκια λίγων μηνών που μεταμορφώθηκαν σε ήρωες γνωστών λογοτεχνικών βιβλίων και παραμυθιών. Αγαπημένα κλασικά παραμύθια όπως ο "Η Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων" ,"Ο πρίγκιπας βάτραχος" και ο "Πίτερ Παν" ξαναζωντάνεψαν με τον πιο γλυκό τρόπο... Απολαύστε τις υπέροχες φωτογραφίες... «Ο Πρίγκιπας Βάτραχος» «Πίτερ Παν» «Χάρι Πότερ» «Γουίνι το Αρκουδάκι» "Η Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων" «Ο Μάγος του Οζ» «The Lion, The Witch and The Wardrobe» «Ο Τσάρλι και το Εργοστάσιο Σοκολάτας» «The Borrowers» «The Cat in the Hat»

Η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος και συγγραφέας αρκετών βιβλίων μεταξύ των οποίων τα «Οι γονείς κάνουν τη διαφορά», «Μεγαλώστε ευτυχισμένα παιδιά», «Οι γονείς χωρίζουν» και «Παιδιά στην εφηβεία, γονείς σε κρίση», κυρία Αλεξάνδρα Καππάτου συμβουλεύει. Το περιεχόμενο των παραμυθιών βοηθά το παιδί να προσεγγίσει φόβους ή εσωτερικές συγκρούσεις και γενικά, συναισθήματα που το απασχολούν, να παρακολουθήσει ιστορίες με αναφορές σε θέματα, όπως εγκατάλειψη από τους γονείς, αδικίες, απώλεια κάπου αγαπημένου προσώπου, ζήλια για το αδερφάκι του, απογοητεύσεις, ενοχές. Περιγράφουν καταστάσεις με αλληγορικό τρόπο. Αυτές οι ιστορίες δίνουν στα παιδιά πολλά στοιχεία για να κατανοήσουν τον κόσμο και τον ίδιο τον εαυτό τους. Κατά έναν τρόπο τα βοηθούν να μεγαλώσουν. Τους εξηγούν ότι οι δυσκολίες είναι αναπόφευκτες, ενώ ταυτόχρονα τα βεβαιώνουν ότι μπορούν να τις υπερνικήσουν. Δηλαδή, τους δίνουν μηνύματα για την εμπιστοσύνη που πρέπει να έχουν στον εαυτό τους, για την ανάγκη να αναπτύσσουν πρωτοβουλίες… Μέσα από τα παραμύθια, τα παιδιά αντλούν πολύτιμα στοιχεία και μαθαίνουν να αναγνωρίζουν και να κατανοούν έννοιες αρκετά πολύπλοκες, όπως το καλό και το κακό. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι τα παιδιά πρέπει να παλέψουν με μια σειρά από συναισθήματα, που πολλές φορές είναι αντικρουόμενα, για να μπορέσουν να μεγαλώσουν και το παραμύθι συντελεί σε αυτό. news.gr

Συγγενές του μύθου, αλλά διαφοροποιημένο εννοιολογικά, το παραμύθι είναι εξαρχής μια επινόηση, μια μυθιστοριογραφία, μια φαντασιακή αφήγηση που κάνει μεταφορική χρήση κάποιου ζώου ως κεντρικό χαρακτήρα του ή εισάγει στερεότυπους χαρακτήρες, όπως ο κατεργάρης. Πολύ συχνά γίνεται ανατρεπτική αλληγορία ενάντια στον φεουδαρχισμό ή την εκάστοτε άρχουσα τάξη, ή μια σύγκρουση του ανθρώπινου με το αόρατο βασίλειο. Προσωποποιεί και εξατομικεύει διαφορετικά στοιχεία πέρα από τη λογική του χώρου και του χρόνου και επεκτείνεται αδιάκριτα από τον οργανικό στον ανόργανο κόσμο από τον άνθρωπο και τα ζώα στα δέντρα, τα λουλούδια, τις πέτρες, τα ρεύματα και τους ανέμους, αναφέρει η Wikipedia. Πολλά από τα παραμύθια που έχουν συνοδέψει τα παιδικά μας χρόνια, βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα και αναφέρονται σε ιστορικά πρόσωπα. Δείτε παρακάτω μερικά από τα πιο διάσημα παραμύθια και την ιστορία πίσω από αυτά, όπως παρουσιάστηκαν στην ιστοσελίδα weirdworm.com: «Αναστασία» Παρά τους ιδιότροπους γονείς της η Μεγάλη Δούκισσα Αναστασία (Anastasia Nikolaevna) της Ρωσίας εξελίχθηκε σε ένα φυσιολογικό παιδί, αναφέρει ο αρθρογράφος. Ήταν η μικρότερη κόρη του Αυτοκράτορα Νικολάου Β΄ της Ρωσίας, τελευταίου ηγεμόνα της Αυτοκρατορίας της Ρωσίας, και της συζύγου του, Αλεξάνδρα Φεοντόροβνα της Έσσης. Τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό και δολοφονήθηκε άγρια σε ένα υπόγειο, ενώ σύμφωνα με διάφορες φήμες λέγεται ότι η ίδια κατάφερε να αποδράσει. Κατά περιόδους διάφορες γυναίκες διεκδίκησαν την ταυτότητά της, τροφοδοτώντας ένα από τα πιο διάσημα μυστήρια του 20ού αιώνα. Η πιο διάσημη «Αναστασία» ήταν η Anna Adams η οποία αναμίχθηκε σε μια 30ετή νομική μάχη, για να αναγνωριστεί ως Ρομανόφ. Ωστόσο, με το θάνατό της το 1984 το DNA αποκάλυψε το αντίθετο. Η απουσία των δύο πτωμάτων του μαζικού τάφου των Ρομανόφ έκανε πολλούς να πιστεύουν ότι η Αναστασία και ο αδερφός της Αλεξέι είχαν επιβιώσει της επίθεσης. Τα δύο εξαφανισμένα πτώματα εντοπίστηκαν το 2007. «Σταχτοπούτα» Η ιστορία της Σταχτοπούτας φέρεται να βασίζεται στην ελληνική μυθολογία και σε μία πανέμορφη αιγύπτια σκλάβα. Την ιστορία της Ροδώπις (που σημαίνει «η ροδομάγουλη») διηγείται ο Στράβων. «Το αφεντικό της την εκτιμούσε πολύ και της είχε χαρίσει ένα ζευγάρι σανδάλια με πλούσια διακόσμηση. Αλλά ήταν υπναράς και τον περισσότερο καιρό στο σπίτι κοιμόταν, οπότε οι άλλες δούλες που τη ζήλευαν την κακομεταχειρίζονταν και της έδιναν να κάνει τις βαρύτερες δουλειές. Μία ημέρα, ενώ η Ροδώπις λουζόταν ή έπλενε ρούχα στο ποτάμι, ένας αετός άρπαξε ένα από τα σανδάλια της, που τα είχε στον ήλιο να στεγνώσουν, και μετά από λίγο το άφησε να πέσει στα πόδια του βασιλιά. Εκείνος εντυπωσιασμένος από την κομψότητα του υποδήματος αυτού και πιστεύοντας ότι ήταν ένα σημάδι από τον θεό `Ωρο, ζήτησε από τους ανθρώπους του να βρουν την κάτοχό του, έχοντας την πεποίθηση ότι μόνο σε μια πολύ όμορφη γυναίκα θα ταίριαζε αυτό το πέδιλο. Βρήκαν τη Ροδώπιν, την παρουσίασαν στον βασιλιά και αυτός την πήρε ως σύζυγό του». (Πηγή: Wikipedia) «Η Χιονάτη και οι Εφτά Νάνοι» Η ιστορία της Χιονάτης βασίζεται στην πραγματική ιστορία της Margarete Von Waldeck, μιας αριστοκράτισσας του 16ου αιώνα από τη Βαυαρία. Ο πρίγκιπας Φίλιππος Β΄ της Ισπανίας ξεχώρισε την πανέμορφη 16χρονη Margarete στο παλάτι των Βρυξελλών και την πήρε ως ερωμένη. Ωστόσο, η ιδέα του να γίνει πριγκίπισσα ενοχλούσε τη μητριά της και τον βασιλιά της Ισπανίας πατέρα του Φιλίππου, με αποτέλεσμα μυστικοί πράκτορες να αναλάβουν να τη δηλητηριάσουν. Η Margarete είχε μεγαλώσει στο Bad Wildungen, όπου ο αδερφός της είχε ένα ορυχείο χαλκού, στο οποίο εργάζονταν μικρά παιδιά. «Ο αυλητής του Χαμελίν» Η ιστορία έχει τις ρίζες της σε ένα τραγικό γεγονός που συνέβη το 1264, όταν η πλειοψηφία των παιδιών στο γερμανικό χωριό Hamelin εξαφανίστηκε υπό μυστηριώδεις συνθήκες. Ο αυλητής θεωρείται ότι ήταν ένας άντρας που έπασχε από βουβωνική πανώλη –έτσι εξηγείται και η σχέση του με τα ποντίκια- ενώ η πολύχρωμη εμφάνισή του ενδεχομένως να σχετίζεται με τις δερματικές αλλοιώσεις στα τελευταία στάδια του Μαύρου Θανάτου. Ωστόσο, η έλλειψη επαρκών εξηγήσεων ως προς το γιατί επηρέαζε μόνο παιδιά, κάνει πολλούς να πιστεύουν ότι η εξαφάνιση των παιδιών οφειλόταν σε μια σταυροφορία παιδομαζώματος, κοινή πρακτική το Μεσαίωνα, με τα παιδιά να μάχονται στους ιερούς πολέμους στη θέση ενηλίκων. Σε αυτήν την περίπτωση ο αυλητής θα ήταν ένα παιδί, το οποίο θα ισχυριζόταν ότι είχε δει σε όραμα πως έπρεπε να πάρει μαζί του τα παιδιά στους Αγίους Τόπους και να πολεμήσουν για χάρη του χριστιανισμού. Πηγή: Newsbeast.gr

Τι προσφέρει ένα παραμύθι: - Εξάσκηση φαντασίας. - Ηθικά διδάγματα και διαμόρφωση συνείδησης. - Θεραπευτικά εργαλεία πχ. ρόλοι, δραματοθεραπεία - Εργαλεία μάθησης πχ. μεταφορικός λόγος, ανάπτυξη λεξιλογίου, ανάπτυξη δομής του λόγου. - Ανάλυση αφηρημένων εννοιών πχ. δικαιοσύνη, θάρρος - Αφορμές για συζήτηση. - Αφορμές για συναισθηματική επαφή με το παιδί μέσα από μια θερμή αφήγηση μιας ιστορίας. - Τρόπο προσέγγισης και επανόρθωσης της σχέσης του μεγάλου με το παιδί. Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα! Άσπα Μητρακάκη Ειδική Παιδαγωγός - Κοινωνική Ανθρωπολόγος ειδικευμένη στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολίων/δυσλεξίας http://dyslexiaathome.blogspot.gr/2011/10/blog-post_10.html

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, στην Καλιφόρνια, αναφέρουν ότι, πέραν της συχνής ομιλίας, η 10λεπτη ανάγνωση μιας ιστοριούλας πριν από τον ύπνο, θα μπορούσε να ενισχύσει τις μαθησιακές ικανότητες των παιδιών, οδηγώντας σε καλύτερους βαθμούς στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο και μακροπρόθεσμα σε μια καλή θέση εργασίας και σε έναν ευτυχισμένο γάμο. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι η παρακολούθηση τηλεόρασης δεν προσφέρει κάτι στα μικρά παιδιά, ως προς την καλλιέργεια και την κατανόηση της γλώσσας. Αντίθετα, τα βιβλία χάρη στην πλούσια γλώσσα που περιέχουν φαίνεται να εξάπτουν την φαντασία των παιδιών, ενώ παράλληλα ενεργοποιούν τη μνήμη τους με τρόπο ώστε να είναι σε θέση να ακολουθούν την πλοκή της ιστορίας. «Η επίδραση της ομιλίας στα μικρά παιδιά είναι τόσο σημαντική που θα πρέπει να θεωρείται ισάξια με εκείνη της διατροφής» αναφέρει χαρακτηριστικά η ψυχολόγος δρ Αν Φέρναλντ. «Οι γονείς που επιθυμούν λοιπόν το παιδί τους να πάει καλά στο σχολείο, καλά θα κάνουν να του μιλάνε πολύ όταν είναι μικρό. Η ευθύνη μας απέναντι στο παιδί μας είναι να το ταΐζουμε και να φροντίζουμε να είναι καθαρό και ασφαλές. Νομίζω ότι πλέον υπάρχουν αρκετές επιστημονικές αποδείξεις που υποδεικνύουν ότι στη λίστα θα πρέπει να προστεθεί ακόμα κάτι: η εκμάθηση από τη βρεφική ηλικία. Πολύ προτού το παιδί αρχίσει να μιλάει, “ρουφάει” πληροφορίες σχετικές με τη γλώσσα» τονίζει η ειδικός. Προφορικά ερεθίσματα «χτίζουν» αστραπιαία αντίληψη Μέσα από μια σειρά μελετών σε μωρά, οι Αμερικανοί επιστήμονες εντόπισαν μεγάλη διαφορά ως προς την ταχύτητα επεξεργασίας της γλώσσας ανάμεσα σε παιδιά των οποίων οι γονείς τούς μιλούσαν πολύ από νωρίς και σε άλλα που δεν είχαν τα ίδια προφορικά ερεθίσματα από τόσο μικρή ηλικία. Η ταχύτητα ως προς την επεξεργασία της γλώσσας, κατά τους επιστήμονες, είναι πολύ σημαντική καθώς ενισχύει την αντίληψη και επιτρέπει στον εγκέφαλο να περνάει στην επόμενη λέξη ή στα επόμενα ερεθίσματα που ακολουθούν. «Ουσιαστικά είναι σαν να χτίζει κανείς έναν εγκέφαλο ο οποίος δημιουργεί έννοιες, εικόνες και σκέψεις οι οποίες έχουν παρέλθει αλλά και άλλες που πρόκειται να ακολουθήσουν» λέει η δρ Φέρναλντ.