Εκτέλεση της Αναζήτησης

Το Κέντρο Κοινωνικής Πολιτικής Δήμου Κορινθίων ανακοινώνει πως τη φετινή σχολική χρονιά 2016-2017, οι ιδιοκτήτες φροντιστηρίων ξένων γλωσσών, προσφέρουν δωρεάν θέσεις φοίτησης σε παιδιά οικονομικά αδύναμων οικογενειών του Δήμου Κορινθίων. Υποστηρίζονται οι οικογένειες με χαμηλό εισόδημα. Τα απαραίτητα δικαιολογητικά συμμετοχής είναι: Αντίγραφο εκ/κού σημειώματος Δ.Ο.Υ. φορολογικού έτους 2015. Πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης. Φ/πία καρτών ανεργίας των γονέων εάν υπάρχουν. Γνωμάτευση ιατρού για σοβαρό πρόβλημα υγείας Αιτήσεις θα γίνονται δεκτές από 08/09/2016 έως και 14/09/2016. Για περισσότερες πληροφορίες και κατάθεση αιτήσεων στα γραφεία του Κέντρου Κοινωνικής Πολιτικής Δήμου Κορινθίων, (Αδειμάντου 22, Κόρινθος -τηλ. 2741025717 κ. Νέγρη Μαρία και ώρες 9.00 – 14.00 ). Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Το χρονοδιάγραμμα και τις κατευθυντήριες γραμμές για τις αλλαγές που θέλει να δρομολογήσει στις τρεις βαθμίδες της εκπαίδευσης, αναμένεται να ανακοινώσει το μεσημέρι η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας. Ο διάλογος θα περιλαμβάνει και τις τρεις βαθμίδες της εκπαίδευσης, με βαρύτητα να δίδεται στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Δημοτικό και Γυμνάσιο-Λύκειο). Στις προθέσεις του υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη είναι η επανασύσταση του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας, το οποίο θα συντονίσει τον ευρύτατο διάλογο στον οποίο θα κληθούν να συμμετάσχουν όλοι οι εκπαιδευτικοί εταίροι και φορείς, τα κόμματα, αλλά και οι πολίτες. Στόχος του διαλόγου, που θα έχει χρονικό ορίζοντα ολοκλήρωσης την άνοιξη του 2016, είναι να διαμορφώσει μέσα από ένα πολυνομοσχέδιο αλλαγές τόσο στη δομή των δυο πρώτων βαθμίδων της εκπαίδευσης, όσο και ένα νέο σύστημα πρόσβασης στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Οι αλλαγές που θα προκύψουν από τη δημόσιο διάλογο θα εφαρμοστούν από το επόμενο σχολικό και ακαδημαϊκό έτος, ενώ κάποιες θα έχουν μεταβατική εφαρμογή. Συντονιστικό ρόλο στον νέο εθνικό διάλογο για την Παιδεία αναμένεται να έχει ο πανεπιστημιακός Αντώνης Λιάκος που διετέλεσε κατά το παρελθόν συνεργάτης του Κώστα Σημίτη και πρόεδρος του Ομίλου για τον εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας που είχε ιδρύσει ο πρώην πρωθυπουργός. Σημαίνοντα ρόλο για τον διάλογο θα παίξει το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας, το περίφημο ΕΣΥΠ το οποίο παραμένει «ακέφαλο» μετά την απομάκρυνση του πανεπιστημιακού Σωκράτη Κάτσικα, ο οποίος είχε αναλάβει συντονιστικό ρόλο στον διάλογο Λοβέρδου για τις αλλαγές στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Επτά διάλογοι και μεταρρυθμίσεις σε 15 χρόνια Η πρόθεση αλλαγών στην εκπαίδευση, είτε σε δομικό επίπεδο, ή σε μικρότερο βαθμό αποτελεί πάγια πρακτική των κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια. Μόνο την τελευταία δεκαπενταετία έχουν καταγραφεί όχι μια, ούτε δύο, αλλά πέντε ολοκληρωμένες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις μικρότερης ή μεγαλύτερης έκτασης, ένας διάλογος που δεν ολοκληρώθηκε και ένα νομοσχέδιο η τύχη του οποίου παραμένει άγνωστη (το νομοσχέδιο Μπαλτά). Σχεδόν όλες οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις εστίασαν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (πανεπιστήμια και ΤΕΙ) και στο σύστημα εισαγωγής σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ. Από το 2000 μέχρι και σήμερα στην Παιδεία έχουν εφαρμοστεί κατά χρονολογική σειρά ο νόμος του Γεράσιμου Αρσένη για το εξεταστικό σύστημα, αμέσως μετά ήρθαν οι διορθωτικές παρεμβάσεις του Πέτρου Ευθυμίου στη μεταρρύθμιση Αρσένη και το άνοιγμα πανεπιστημίων και ΤΕΙ στην περιφέρεια, ακολούθησε χρονολογικά το 2006 ο Νόμος-Πλαίσιο της Μαριέττας Γιαννάκου, που επιχείρησε να βάλει τάξη στο διοικητικό καθεστώς και τα οικονομικά των πανεπιστημίων. Στη συνέχεια, το 2011 ψηφίστηκε ο Νόμος της Άννας Διαμαντοπούλου που επέφερε αλλαγές στο νόμο Γιαννάκου και αποτέλεσε το νομοθέτημα που συγκέντρωσε την ευρύτερη πολιτική και κομματική συναίνεση στη Βουλή. Το 2013 επί υπουργίας Κων. Αρβανιτόπουλου ψηφίστηκε το σχέδιο «Αθηνά» που επέφερε αλλαγές στο γεωγραφικό χάρτη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με καταργήσεις και συγχωνεύσεις τμημάτων κυρίως στην περιφέρεια. Στα τέλη του 2014 ανακοινώθηκε από τον Ανδρέα Λοβέρδο ένας ακόμα Εθνικός Διάλογος – που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ λόγω των εκλογών του Ιανουαρίου του 2015 – με σκοπό να υπάρξουν δομικές αλλαγές στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο και τέλος χρονολογικά τοποθετείται το νομοσχέδιο «κουρελού» του Αριστείδη Μπαλτά που δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Πηγή: madata.gr Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Σ᾽ αυτό τον κόσμο οι άνθρωποι τείνουν να μπερδεύουν την εκπαίδευση με την παιδεία. Αν και τα δυο προέρχονται απ᾽ το ρήμα «παιδεύω», στην ουσία πρόκειται για δύο διαφορετικές έννοιες. Η εκπαίδευση παρέχεται από τα σχολεία και πιστοποιείται με πτυχία, ενώ η παιδεία είναι αποτέλεσμα τόσο του περιβάλλοντος στο οποίο γαλουχήθηκες, όσο και προϊόν εσωτερικών ζυμώσεων του εκάστοτε ατόμου. Η παιδεία είναι αυτή που σου μαθαίνει να ξεχωρίζεις το καλό απ᾽ το κακό. Σε διδάσκει τι είναι δικαιοσύνη και τι σεβασμός. Απ᾽ την άλλη, η εκπαίδευση επιτελεί το ρόλο του μορφωτικού αγαθού μέσω του οποίου αποκτάς γνώσεις, που με τη σειρά τους θ᾽ αποτελέσουν εφόδιο για ένα καλό βιοτικό επίπεδο. Στις μέρες μας, εν αντιθέσει με τα παλαιότερα χρόνια, υπάρχει τέτοια πληθώρα εκπαιδευτικών μέσων και πτυχίων που φτάνουν να γεμίσεις έναν τοίχο. Στην ουσία, όμως, οι άνθρωποι είναι απαίδευτοι. Οι παλιότεροι μπορεί να μην είχαν τη δυνατότητα να μορφωθούν, όμως, είχαν ιδιαίτερα αυξημένη την αίσθηση δικαίου. Τώρα γιατί εμείς χάσαμε την ουσία, είναι απορίας άξιο. Προσποιούμαστε πώς γνωρίζουμε τα πάντα κι εκφράζουμε τη γνώμη μας επί παντός επιστητού. Μπορεί να μάθαμε να μιλάμε πολλές και διαφορετικές γλώσσες αλλά δε μιλάμε την κυριότερη: αυτή της πεπαιδευμένης αντίληψης. Παιδεία: ένας τόσο ηχητικά εύκολος, μα τόσο δυσπρόσιτος στην πράξη όρος. Κανένας απ᾽ τους φιλοσόφους δεν όρισε τον όρο «εκπαίδευση» παρά μόνο τον όρο της παιδείας και ποτέ δεν έκανε το λάθος να τους ταυτίσει. Ίσως γιατί ήξεραν ποιο απ᾽ τα δυο είναι ο θεμέλιος λίθος μιας υγιούς προσωπικότητας και κοινωνίας. Εκπαίδευση χωρίς παιδεία μοιάζει με δέντρο χωρίς κορμό. Θα συναντήσεις πολλούς ανθρώπους με πτυχία, μα με παιδεία λίγους. Κι ας πιστεύουν λανθασμένα πως το ένα επιφέρει το άλλο. Αν υπήρχε ουσιαστική παιδεία θα υπήρχε σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή. Θα υπήρχε δικαιοσύνη. Ο κόσμος θα έβλεπε όμορφες και άσπρες μέρες. Οι μαύρες και κόκκινες μέρες που ζούμε είναι προϊόν της εκπαίδευσης που χρησιμοποιείται απ᾽ τους μεγάλους για να χειραγωγήσουν τους λαούς. Το χέρι του ανθρώπου που έχει γαλουχηθεί με τα ιδανικά της παιδείας δεν οπλίζεται ποτέ για να επιτεθεί. Ο άνθρωπος ο πεπαιδευμένος δίνει αξία στην ανθρώπινη ζωή, την τιμά, τη σέβεται και την υπερασπίζεται. Σίγουρα η εκπαίδευση είναι ζωτικής σημασίας. Χωρίς αυτήν ο πολιτισμός μας δε θα είχε κάνει άλματα. Το πρόβλημα δεν είναι η εκπαίδευση ως μορφωτικό αγαθό, αλλά η έλλειψη της ουσιαστικής παιδείας ως βάση για να στηριχθεί και να ευοδώσει. Κανένα βιβλίο και δε θα στη διδάξει. Η οικογένεια σου κι η ίδια η ζωή θα στη μάθουν, αρκεί να έχεις τα μάτια και τα αυτιά ανοιχτά να αφουγκραστείς τα γεγονότα γύρω σου. Δυστυχώς στους τέσσερις μουντούς τοίχους του σχολείου η κριτική σκέψη αντικαθίσταται απ᾽ την παπαγαλία. Τα παιδιά μαθαίνουν για τις ιδέες της παιδείας χωρίς να μπορούν να τις αντιληφθούν πρακτικά. Μα πώς θα μάθουμε να φερόμαστε σαν κοινωνικά όντα όταν μεγαλώνουμε σ᾽ ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δε σέβεται τη διαφορετικότητα και προάγει ως την παπαγαλία αντί της κριτικής σκέψης; Δεν ξέρω για εσάς, πάντως οραματίζομαι μια κοινωνία ανθρώπων για ανθρώπους. Μια κοινωνία που χαμογελά συχνότερα, που είναι αισιόδοξη και που δε λειτουργεί τυχοδιωκτικά για άτυπα χαρτιά πιστοποίησης ικανοτήτων. Οφείλουμε να πλάσουμε έναν κόσμο ανθρωποκεντρικής συνείδησης κι όχι τεχνογνωσίας. Μια πραγματικότητα που δε θα φοβίζει τις νέες γενιές που θα ακολουθήσουν. Που θα τους μάθει να συνυπάρχουν αρμονικά και με σεβασμό προς τον συνάνθρωπο. Η ελπίδα είναι σαν τον αέρα: Μόλις βρει μια μικρή χαραματιά στην ψυχή μας, ορμάει μέσα γυρεύοντας να γεμίσει το κενό που συνάντησε. Αρκεί να το πιστέψουμε! Γράφει η Ευαγγελια Τζιακα / ilov.gr Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Στα χρόνια της κρίσης, η Ελλάδα έχει αποκτήσει ένα από τα πιο άνισα εκπαιδευτικά συστήματα στον ανεπτυγμένο κόσμο, γράφει το BBC. Αν και η Παιδεία στην Ελλάδα είναι δωρεάν, τα δημόσια σχολεία έχουν πληγεί από τις περικοπές, που επιβάλλονται ως όρος για τις συμφωνίες διάσωσης, σημειώνει το βρετανικό δίκτυο, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι τα τελευταία 30 χρόνια έχει γίνει ουσιαστικά απαραίτητο για τους μαθητές το επιπλέον έξοδο του φροντιστηρίου, προκειμένου να επιτύχουν στις δύσκολες Πανελλήνιες εξετάσεις και να μπουν στο Πανεπιστήμιο. Ομως, με την ανεργία να αυξάνεται και τους μισθούς να μειώνονται, πολλές οικογένειες- φτωχές αλλά και της μεσαίας τάξης- πασχίζουν για να καλύψουν αυτά τα επιπλέον δίδακτρα. Η έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, αυτό το μήνα, κατέταξε την Ελλάδα στην τελευταία θέση ανάμεσα στις 30 ανεπτυγμένες οικονομίες, σε ό,τι αφορά την εκπαίδευση, εξαιτίας της στενής σχέσης ανάμεσα στις επιδόσεις των μαθητών και το εισόδημα των γονιών τους. «Το εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας σχεδιάστηκε με επίκεντρο την ισότητα. Το άρθρο 16 του Συντάγματος εγγυάται δωρεάν εκπαίδευση σε όλα τα επίπεδα και η εισαγωγή στα Πανεπιστήμια κρίνεται αποκλειστικά από τις επιδόσεις στις Πανελλήνιες εξετάσεις. Ομως, η χαμηλή ποιότητα κάποιων δημόσιων σχολείων στην Ελλάδα και η δυσκολία των εξετάσεων έχει οδηγήσει σε ένα παράλληλο εκπαιδευτικό σύστημα. Η πλειονότητα των μαθητών στην Ελλάδα πηγαίνουν σε φροντιστήρια ή κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα», σημειώνει το BBC. Χαρακτηριστικό είναι πως το 2008, πριν «χτυπήσει» η κρίση, οι οικογένειες με μαθητές στα τελευταία χρόνια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ξόδεψαν πάνω από 950 εκατομμύρια ευρώ σε φροντιστήρια και ιδιαίτερα, ποσό που αποτελούσε σχεδόν το 20% των εξόδων αυτών των νοικοκυριών, το μεγαλύτερο ποσοστό από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. «Αν ένας μαθητής δεν πάει σε φροντιστήριο, είναι »νεκρός» σε ό,τι αφορά τις εξετάσεις», λέει η Δήμητρα Κακαμπούρα, 22χρονη φοιτήτρια που έδωσε Πανελλήνιες εξετάσεις το 2011 και μία από τις μαρτυρίες που φιλοξενεί το δημοσίευμα του BBC από νέους που έχουν περάσει από αυτή τη διαδικασία. Η ίδια προετοιμάστηκε για τις εξετάσεις με τρίωρα καθημερινά μαθήματα σε φροντιστήριο, για τρία χρόνια και πέρασε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. «Δεν θα είχα πετύχει χωρίς φροντιστήριο και ιδιαίτερα μαθήματα. Κόστιζαν 500 ευρώ το μήνα. Πολλοί μαθητές εγκατέλειψαν τα όνειρά τους γιατί δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα μαθήματα», προσθέτει η ίδια. Ερευνα του 2005 είχε δείξει ότι οι μαθητές που προέρχονταν από πλουσιότερες οικογένειες στην Ελλάδα, παρακολουθούσαν περίπου τα τετραπλάσια ιδιαίτερα μαθήματα από τους πιο φτωχούς. Με το μέσο εισόδημα να έχει μειωθεί κατά το 1/3 και το ποσοστό ανεργίας να ξεπερνά το 25%, είναι πολύ πιθανό αυτό το χάσμα να μεγάλωσε περισσότερο, εκτιμά το BBC. «Το σύστημα των φροντιστηρίων υπάρχει για δεκαετίες και μία από τις εκλογικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να ανατρέψει τη φορολογία των ιδιωτικών μαθημάτων που συμφωνήθηκε με τους δανειστές τον Ιούλιο. Υπάρχουν καταγεγραμμένοι 37.000 καθηγητές σε ιδιωτικά φροντιστήρια και πολλοί επίσης είναι καθηγητές σχολείων που θέλουν να συμπληρώσουν τους χαμηλούς μισθούς τους. Σε κάποιες περιπτώσεις, οι μαθητές διδάσκονται από τους ίδιους εκπαιδευτικούς σε σχολείο και φροντιστήριο, κάτι που δημιουργεί αυτό που μία έκθεση της Κομισιόν χαρακτήριζε »στρεβλά κίνητρα»», σημειώνει ακόμη το BBC. Πηγή: iefimerida.gr Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Την ένταξη στην εκπαιδευτική διαδικασία «βιωματικού προγράμματος εξοικείωσης με την διαφορετικότητα: ανοιχτός διάλογος ενημέρωσης & ευαισθητοποίησης, από άτομα με αναπηρία» ενέκρινε το Υπουργείο Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων, ύστερα από αίτημα του Σ.Κ.Ε.Π. (Συνδέσμου Κοινωνικής Ευθύνης για Παιδιά και Νέους). Όπως επισημαίνεται από το Σ.Κ.Ε.Π., το συγκεκριμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα ευαισθητοποίησης και συνειδητοποίησης στο πλαίσιο του σχολείου υλοποιείται από στελέχη και συνεργάτες του Συνδέσμου, που είναι και οι ίδιοι νέοι με αναπηρία και με την ενεργή συμμετοχή των μαθητών. Όπως σημειώνεται, «η έλλειψη της καθημερινής επαφής, της απαραίτητης γνώσης και το αίσθημα της άγνοιας είναι εκείνα που συχνά αποτελούν την αιτία διαμόρφωσης αρνητικών στάσεων και άκαμπτων αντιλήψεων σχετικά με την εικόνα της αναπηρίας. Οι ανοιχτές συζητήσεις, χωρίς λογοκρισία και διαμεσολαβητές, διαμορφώνουν ένα καινούργιο κώδικα επικοινωνίας χτίζοντας μέσα από την βιωματική διαδικασία, σχέσεις κατανόησης, σεβασμού και αποδοχής στο πλαίσιο του σχολείου. Τα ατόφια ανθρώπινα συναισθήματα αποτελούν την απλούστερη αλλά και πιο πετυχημένη συνταγή για μια στάση ζωής χωρίς περιορισμούς και «κλειστές» αντιλήψεις». Στόχοι του προγράμματος είναι η: Κατανόηση των καθημερινών εμποδίων που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρίαΕξοικείωση των μαθητών με την «διαφορετικότητα» και η διαχείριση της διαφορετικότηταςΕνίσχυση προγραμμάτων ευαισθητοποίησης στο σχολικό πλαίσιοΕνσωμάτωση των ατόμων με αναπηρία στην καθημερινότητα μαςΆρση των προκαταλήψεων και του κοινωνικού αποκλεισμούΆλλωστε, ο κοινωνικός αποκλεισμός μπορεί να απαλυνθεί εάν από πολύ μικρή ηλικία τα παιδιά εξοικειωθούν με την έννοια της «διαφορετικότητας». Δείτε ολόκληρο το άρθρο