Εκτέλεση της Αναζήτησης

Αναλαμβάνω φύλαξη παιδιου. Στειλτε μου μηνυμα

Σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι επιτακτική η ανάγκη για παιδική ασφάλιση υγείας. Η μεγάλη συσσώρευση ασθενών στα νοσοκομεία Παίδων, η υποστελέχωση ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, η μειωμένη χρηματοδότηση δυσκολεύουν την προσπάθεια των γονέων να εξυπηρετηθούν εύκολα και γρήγορα σε επείγοντα και άλλα περιστατικά υγείας του παιδιού τους. Για αυτό τον λόγο και εμείς δημιουργήσαμε παιδικά προγράμματα Υγείας πλήρης κάλυψης από 1€/ημέρα. Η οικονομική συγκυρία ωθεί τις τιμές προς τα κάτω και είναι η καλύτερη ευκαιρία για γονείς που μόλις γέννησαν ή το σκέφτονται και το αναβάλλουν καιρό. Μπορούν έτσι πλέον να εξυπηρετούνται εύκολα και γρήγορα τόσο στα επείγοντα, όσο και στα μικρά περιστατικά. Καλέστε μας σήμερα για μια δωρεάν εκτίμηση της δικής σας ανάγκης. Τηλ. Επικοινωνίας: 6972611805

Κορίτσια μου καλημέρα, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία που είχα σε κέντρο εξωσωματικής γονιμοποίησης. Άκουγα από καιρό άσχημες φήμες για τους Αφούς Πράπα , το οποίο μου σύστησε η γιατρός μου, όμως μετά από επιφύλαξη, αποφάσισα πως τελικά θα ήθελα να έχω την δικιά μου άποψη και έτσι πέρσι επισκέφτηκα και το συγκεκριμένο κέντρο. Συναντήθηκα με τον Γιάννη Πράπα και τα αρνητικά που έχω ακούσει σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνονται σε αυτά που είδα. Τα ποσοστά επιτυχίας τους ήταν πολύ καλά οπότε μετά από μια σύντομη κουβέντα αποφάσισα να κάνω εξωσωματική εκεί. Η προσπάθεια είχε απόλυτη επιτυχία!!!! Έχω στην αγκαλιά μου το λουλουδάκι μου, ένα κουκλάκι αγοράκι 2 μηνών! Αυτό που έχω να πω είναι πως με εντυπωσίασε το ήθος και η εντιμότητα του συγκεκριμένου γιατρού, ο άνθρωπος είναι επαγγελματίας. Γενικά, οι φήμες πολλές φορές βγαίνουν με σκοπό να πληγώσουν την εικόνα κάποιου είτε είναι πολύ καλός σε αυτό που κάνει είτε γιατί κάποιοι άλλοι δεν μπορούν να διαχειριστούν την επιτυχία του. Με αφορμή αυτό, θα ήθελα να μου πείτε και την δική σας γνώμη.

Μέτρα για την αποφυγή τραγωδιών που έχουν τις ρίζες τους σε αδιάγνωστα καρδιολογικά προβλήματα πρέπει να λαμβάνουν οι γονείς κατά την έναρξη της σχολικής χρονιάς και γενικά όταν τα παιδιά τους αρχίζουν αθλητικές δραστηριότητες. «Οι περισσότεροι άνθρωποι σοκάρονται στην είδηση του αιφνίδιου θανάτου ενός νέου ανθρώπου, γιατί πιστεύουν ότι τα παιδιά, οι έφηβοι και οι νεαροί ενήλικες έχουν άριστη υγεία και δεν αντιμετωπίζουν κίνδυνο για σοβαρά καρδιολογικά προβλήματα», λέει ο κ. Φώτιος Ν. Πατσουράκος, καρδιολόγος-αρχίατρος ε.α., επιστημονικός διευθυντής του Ιδιωτικού Πολυιατρείου Ηλιούπολης. «Κάθε χρόνο όμως ένας αριθμός μαθητών και φοιτητών, κυρίως αγόρια, πεθαίνουν ξαφνικά από καρδιακές παθήσεις, συχνά χωρίς να έχουν προηγηθεί προειδοποιητικά συμπτώματα. Κι αυτό γιατί, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, περίπου το 1% των παιδιών παρουσιάζουν παθήσεις της καρδιάς που τους απαγορεύουν τα ανταγωνιστικά αθλήματα». Γι' αυτό τον λόγο, οι γονείς πρέπει να προνοούν να υποβάλλουν τα παιδιά τους σε προληπτικό καρδιολογικό έλεγχο πριν από την έναρξη κάθε σχολικής ή αθλητικής σεζόν, συνιστά. Ποιες είναι όμως οι αιτίες του αιφνίδιου θανάτου; Στις ηλικίες άνω των 35 ετών η κύρια αιτία είναι η στεφανιαία νόσος, ενώ στους νεότερους αθλητές ευθύνονται κληρονομικές ή εκ γενετής διαταραχές της καρδιάς που προδιαθέτουν σε κακοήθεις κοιλιακές αρρυθμίες. «Η πλειονότητα των περιπτώσεων αιφνίδιου καρδιακού θανάτου σε μαθητές και γενικότερα σε άτομα μικρότερα των 35 ετών προκαλούνται από κληρονομικές μυοκαρδιοπάθειες και κυρίως από υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια ή από αρρυθμιογόνο μυοκαρδιοπάθεια της δεξιάς κοιλίας, όπως είναι η νόσος Νάξος η οποία ενδημεί στην περιοχή της Μεσογείου. Ωστόσο, στη μεταθανάτια εξέταση περίπου στο 2% των αθλητών που πεθαίνουν ξαφνικά οι λόγοι δεν αποκαλύπτονται», λέει ο κ. Πατσουράκος. Επειδή, όμως, υπάρχουν παθήσεις που η διάγνωσή τους είναι ανέφικτη μόνο με την κλινική εξέταση, ο καρδιολογικός έλεγχος πρέπει να συμπεριλαμβάνει ηλεκτροκαρδιογράφημα και έγχρωμο υπερηχογράφημα καρδιάς, τα ευρήματα από το οποίο θα καθορίσουν εάν χρειάζεται παραπομπή σε περαιτέρω εξετάσεις, προσθέτει. Παραδείγματα νοσημάτων που δεν ανιχνεύονται μόνο με την κλινική εξέταση είναι το σύνδρομο Wolf-Parkinson-White (WPW) και το σύνδρομο μακρού Q-T. «Για το τελευταίο, μελέτες σε συγγενείς πρώτου βαθμού των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους από αιφνίδιο θάνατο έδειξαν ότι ένα ποσοστό των θανάτων οφείλεται σ’ αυτό το σύνδρομο όπως και στο σύνδρομο Brugada», λέει ο κ. Πατσουράκος. Εάν εγερθούν υπόνοιες για καρδιολογικό πρόβλημα, το Ηolter ρυθμού και το τεστ κοπώσεως μπορούν να δώσουν μια οριστική απάντηση. Ωστόσο ο κ. Πατσουράκος σπεύδει να επισημάνει ότι μερικοί γονείς ζητούν από τους καρδιολόγους πιστοποίηση ότι μπορεί να αθληθεί το παιδί τους, δίχως να έχουν προηγηθεί οι εξετάσεις. «Αυτό είναι τραγικό λάθος», λέει. «Οι γονείς δεν πρέπει να ζητούν κάτι τέτοιο, ούτε να θυμώνουν όταν ο γιατρός αρνείται. Έχει ζωτική σημασία ο έλεγχος του παιδιού πριν από τη συμμετοχή σε αθλητική δραστηριότητα, ώστε να αποφεύγονται δραματικά γεγονότα. Ο καρδιολογικός έλεγχος, που περιλαμβάνει τη λήψη του ατομικού και οικογενειακού ιστορικού, την κλινική εξέταση, το ηλεκτροκαρδιογράφημα και το υπερηχογράφημα καρδιάς, μπορεί να σώσει τη ζωή τους». Η ύπαρξη, πάντως, κάποιας καρδιακής πάθησης δεν αποκλείει πάντοτε την ενασχόληση των παιδιών με κάποια αθλητική δραστηριότητα. Για παράδειγμα η πρόπτωση μιτροειδούς, από την οποία πάσχει το 8-10% του γενικού πληθυσμού, δεν απαγορεύει την άθληση εάν δεν υπάρχει ιστορικό συγκοπτικού και ιστορικό εμβολικού επεισοδίου. Γι’ αυτό καλό είναι οι γονείς να συζητούν με το θεράποντα καρδιολόγο για το τι επιτρέπεται στην περίπτωση του παιδιού τους. «Υπό ορισμένες προϋποθέσεις μπορούν να ασχολούνται και με ανταγωνιστικά αθλήματα, αλλά ο καρδιολόγος είναι ο μόνος που μπορεί να οδηγήσει το παιδί σε ασφαλείς επιλογές χωρίς να το αποκλείει από αγαπημένες δραστηριότητές του», καταλήγει. Πηγή: tanea.gr Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Δεν είναι σίγουρο για τον εαυτό του και έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση; Αν πρόκειται για μια συμπεριφορά επαναλαμβανόμενη που του δημιουργεί πρόβλημα στην καθημερινότητα και τις σχέσεις του, θα πρέπει να δράσετε αποτελεσματικά. Πριν, όμως, πρέπει να αναγνωρίζετε τα σημάδια που δείχνουν ότι το παιδί σας έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση. Αποφεύγει να κάνει μια δραστηριότητα από φόβο μήπως αποτύχει. Τα παρατάει εύκολα αν απογοητευθεί με κάτι. Μόλις καταλάβει ότι πρόκειται να χάσει σε ένα παιχνίδι λέει ψέματα ή κλέβει. Θέλει να έχει τον έλεγχο με αποτέλεσμα να γίνεται αυταρχικό για να κρύψει ότι αισθάνεται ανικανότητα. Βρίσκει δικαιολογίες όπως «ούτως ή άλλως δεν μου αρέσει αυτό το παιχνίδι». Έχει χάσει το ενδιαφέρον του για συνηθισμένες δραστηριότητες. Περιορίζει την επαφή με τους φίλους του. Είναι συχνές οι εναλλαγές στη διάθεσή του. Ασκεί κριτική στον εαυτό του λέγοντας ότι δεν κάνει τίποτα σωστά, ότι δεν αρέσει σε κανέναν, ότι εκείνο φταίει, ότι οι άλλοι είναι πιο έξυπνοι ή πιο ικανοί από εκείνο. Δυσκολεύεται να αποδεχτεί τόσο την επιβράβευση όσο και την κριτική. Ενδιαφέρεται πολύ για τη γνώμη των άλλων και επηρεάζεται εύκολα από τους συνομηλίκους του. Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Μπορεί οι περισσότερες έρευνες να έχουν βασιστεί στα χαρακτηριστικά που έχουν τα παιδιά με αυξημένο IQ, ωστόσο μία διαφορετική έρευνα έρχεται να συμβουλέψει τους... γονείς. Η Καμίλια Μπέντοου κοσμήτορας της εκπαίδευσης και της ανθρώπινης ανάπτυξης στο Πανεπιστήμιο του Βάντερμπιλτ έκανε μία μελέτη, στην οποία συνέλεξε μία σειρά από οδηγίες για το τι έκαναν οι γονείς πετυχημένων παιδιών. Συγκεκριμένα, οι ίδιοι: Αφήνουν τα παιδιά τους να ζήσουν διαφορετικές εμπειρίες Τους υποστηρίζουν όχι μόνο συναισθηματικά, αλλά και διανοητικά Σιγουρεύουν πως έχουν μία δυνατή και θετική σχέση με τους καθηγητές τους Όταν τα παιδιά τους δείξουν πως έχουν ενδιαφέρον σε ένα χόμπι τους δίνουν την ευκαιρία να το αναπτύξουν. Επαινούν την προσπάθεια, παρά την ικανότητα. Τους ενθαρρύνουν να παίρνουν ρίσκα και να κάνουν συχνά ερωτήσεις Αποφεύγουν να χρησιμοποιούν λέξεις-ταμπέλες, όπως προικισμένος ή ιδιαίτερα ευφυής. Τεστάρουν τις δυνατότητες τους Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία και αρνητική εικόνα για το σώμα μπορεί να έχουν τα σχόλια για το βάρος του παιδιού, ακόμα και αν αυτά είναι καλοπροαίρετα, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Cornell, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Eating & Weight Disorders. Χωρίς να διαχωρίσουν τα καλοπροαίρετα από τα κακοπροαίρετα σχόλια, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οποιοδήποτε σχόλιο θυμάται για το σώμα της ένα κορίτσι, οδηγούσε σε μεγαλύτερο δείκτη μάζας και σε κακή σχέση με το σώμα της ως ενήλικας, ακόμα κι αν δεν είχε παραπανίσια κιλά. Άλλες έρευνες έχουν διαπιστώσει ότι οι γυναίκες που τις είχαν αποκαλέσει «χοντρές» ως παιδιά ήταν πιο πιθανό να γίνουν παχύσαρκες μεγαλώνοντας, ακόμα κι αν είχαν φυσιολογικό βάρος, όταν ήταν παιδιά. Όσον αφορά στους άντρες, επηρεάζονται και εκείνοι από σχόλια για την εμφάνισή τους, αλλά δεν νιώθουν καλά με το σώμα τους αν δεν είναι ψηλά ή μυώδη. Οι επιπτώσεις από τα σχόλια των γονέων για το βάρος των παιδιών τους έχουν διαπιστωθεί και από άλλες έρευνες, δείχνοντας πως το υπερβολικό ενδιαφέρον για το σωματικό βάρος μπορεί τελικά να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα. Σύμφωνα με τους ειδικούς, η καλύτερη λύση είναι να υιοθετήσει έναν υγιή τρόπο ζωής με σωστή διατροφή και άσκηση για να διατηρεί ένα υγιές βάρος. Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Συχνά οι γονείς ανησυχούν για την ανάπτυξη του παιδιού τους και ξεχνούν πως κάθε παιδί αναπτύσσεται με διαφορετικό ρυθμό, ακόμα κι αν πρόκειται για αδέρφια. Τι όμως πρέπει να περιμένουμε σχετικά με τη φυσιολογική σωματική ανάπτυξη ενός παιδιού; Η φυσιολογική σωματική ανάπτυξη ερμηνεύεται ως η εξέλιξη ύψους και βάρους που συνάδει με την υγεία του παιδιού. Στα παιδιά, ο ρυθμός ανάπτυξης είναι σχετικά σταθερός. Σε γενικές γραμμές, το βάρος ενός παιδιού αυξάνεται κατά περίπου 2-3 κιλά ανά έτος, μέχρι το παιδί να γίνει 9-10 ετών, ενώ το ύψος του αυξάνεται κατά 6-8 εκατοστά, από την ηλικία των 2 ετών και ως την εφηβεία, όπως φαίνεται και στα διαγράμματα 1 και 2. Στη συνέχεια, κατά την εφηβεία, η οποία διαρκεί περίπου 5 με 7 έτη, παρατηρείται αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης. Η έναρξη της εφηβείας συμβαίνει νωρίτερα στα κορίτσια (συνήθως 2 έτη) σε σχέση με τα αγόρια και συνήθως πραγματοποιείται στην ηλικία των 10 ετών για τα κορίτσια και 12 ετών για τα αγόρια. Και για τα δύο φύλα, ο μέγιστος ρυθμός αύξησης βάρους και ύψους παρατηρείται 2 έτη μετά την έναρξη της εφηβείας. Συγκεκριμένα, η μέγιστη αύξηση βάρους μπορεί να φτάσει και τα 7 κιλά σε ένα έτος για τα κορίτσια και 10 κιλά σε ένα έτος για τα αγόρια, ενώ η μέγιστη αύξηση ύψους μπορεί να φτάσει τα 8,5 εκατοστά σε ένα έτος για τα κορίτσια και 9,5 εκατοστά σε ένα έτος για τα αγόρια. Μετά από το σημείο της μέγιστης ανάπτυξης και με την ολοκλήρωση της σεξουαλικής ωρίμανσης, οι ρυθμοί αύξησης σωματικού βάρους και ύψους μειώνονται σταδιακά. Όμως, η σωματική ανάπτυξη συνεχίζεται με πιο αργό ρυθμό έως περίπου την ηλικία των 18-20 ετών για τα κορίτσια και την ηλικία των 20-22 ετών για τα αγόρια. Θα πρέπει να αναφερθεί πως η εμφάνιση της εμμηνορρυσίας έχει σχετιστεί με τη σωματική ανάπτυξη καθώς το ύψος στα περισσότερα κορίτσια συνήθως δεν αυξάνεται περισσότερο από 5-8 εκατοστά μετά την έναρξη της εμμηνορρυσίας. Βέβαια, τα κορίτσια που έχουν πιο πρώιμη εμφάνιση της έμμηνου ρύσης τείνουν να μεγαλώνουν πιο πολύ μετά την έναρξή της σε σχέση με τα κορίτσια που έχουν πιο ύστερη έναρξη. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει οι γονείς να λαμβάνουν υπόψη πως η ανάπτυξη για πολλά παιδιά και εφήβους μπορεί να έχει ασταθή εικόνα, με περιόδους σταθερότητας που διακόπτονται από περιόδους με πολύ αυξημένο ρυθμό ανάπτυξης, ώστε να μην αγχώνονται χωρίς λόγο. Επιπλέον, αξίζει να αναφερθεί η επίδραση της παχυσαρκίας στην σωματική ανάπτυξη η οποία συχνά σχετίζεται με την εμφάνιση πρώιμης ήβης. Είναι χαρακτηριστικό πως αρκετά παχύσαρκα παιδιά είναι πιο ανεπτυγμένα τόσο από άποψη βάρους και ύψους όσο και άλλων αλλαγών στο σώμα τους πως σχετίζονται με την εμφάνιση εφηβείας. Αν και πολλοί γονείς, χαίρονται που τα παιδιά τους είναι πιο ψηλά από τους συνομήλικους τους, συνήθως η ολοκλήρωση της ανάπτυξης στα παχύσαρκα παιδιά πραγματοποιείται νωρίτερα με αποτέλεσμα να μην «φτάνουν» τελικά στο μέγιστο της ανάπτυξης ύψους που θα μπορούσαν να έχουν. Κλείνοντας, οι γονείς είναι χρήσιμο και θεμιτό να παρακολουθούν την ανάπτυξη του παιδιού τους. Θα πρέπει όμως να αναγνωρίζουν πως δεν είναι ειδικοί στο να διαγνώσουν κάποια διαταραχή στην ομαλή ανάπτυξη και οφείλουν να απευθύνονται στον επαγγελματία υγείας (π.χ. παιδίατρο) που παρακολουθεί το παιδί τους για οποιαδήποτε σχετική ανησυχία τους. Διάγραμμα 1: Ρυθμός αύξησης βάρους από την νηπιακή έως και την εφηβική ηλικία. Διάγραμμα 2: Ρυθμός αύξησης ύψους από την νηπιακή έως και την εφηβική ηλικία. Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Μήπως «κυνηγάτε» το παιδί σας για να φάει έστω και ένα φρούτο την ημέρα ή να συνοδεύσει το φαγητό του με λίγη σαλάτα; Βοηθήστε το να εντάξει τα φρούτα και τα λαχανικά στην καθημερινή του διατροφή, ακολουθώντας τις παρακάτω απλές συμβουλές: Προμηθευτείτε ποικιλία φρέσκων φρούτων και λαχανικών σε τακτική βάση! Είναι απλό: αν δεν υπάρχουν διαθέσιμα στο σπίτι, αποκλείεται το παιδί να τα βρει και να τα καταναλώσει. Μην ξεχνάτε, επίσης, να λαμβάνετε υπόψη τις προτιμήσεις του και να αγοράζετε τα αγαπημένα του φρούτα και λαχανικά, τουλάχιστον όταν είναι η εποχή τους. Ακόμα καλύτερα, πηγαίνετε μαζί του για ψώνια και δώστε του την ευκαιρία να επιλέξει τα φρούτα και τα λαχανικά που επιθυμεί. Τοποθετήστε τα φρούτα και τα λαχανικά σε εμφανές για το παιδί σημείο στο σπίτι! Αποφύγετε να τα αποθηκεύετε σε σημεία του σπιτιού, όπου το παιδί δεν έχει πρόσβαση (π.χ. σε ντουλάπια που δεν μπορεί να φτάσει). Αντιθέτως, τοποθετήστε τα σε ράφια του ψυγείου ή ντουλάπια που επισκέπτεται συχνά, σε μια φρουτιέρα πάνω στο τραπέζι της κουζίνας κλπ. Βλέποντάς τα και μόνο είναι περισσότερο πιθανό να τα καταναλώσει. Εκθέστε το παιδί σας σε ποικιλία φρούτων και λαχανικών! Δοκιμάστε εναλλαγές φρούτων και λαχανικών από μέρα σε μέρα, χωρίς να πιέζετε το παιδί σας να τα καταναλώσει. Εάν κάποια δεν του αρέσουν,αφήστε να περάσει ένα χρονικό διάστημα και δοκιμάστε να του τα προσφέρετε ξανά, ίσως σε διαφορετική μορφή (π.χ. σε συνδυασμό με διαφορετικά τρόφιμα). Επιβραβεύστε λεκτικά -ποτέ με άλλα τρόφιμα- τουλάχιστον τη δοκιμή τους. Βοηθήστε το παιδί σας στην προετοιμασία των φρούτων και των λαχανικών! Πολλά παιδιά δυσκολεύονται, δεν έχουν χρόνο ή απλώς βαριούνται να πλύνουν και να κόψουν τα φρούτα και τα λαχανικά. Σε αυτήν την περίπτωση, μπορείτε να καθαρίσετε ένα φρούτο για το παιδί σας το πρωί την ώρα που ετοιμάζεται για το σχολείο, να του προσφέρετε έτοιμη κομμένη σαλάτα στο τραπέζι για να συνοδεύσει με αυτήν τα γεύματά του κλπ. Προσθέστε φρούτα και λαχανικά σε άλλα τρόφιμα που αρέσουν στο παιδί σας! Για παράδειγμα, μπορείτε να προσθέσετε λαχανικά στο αγαπημένο του φαγητό ή τοστ και φρούτα σε γιαούρτι ή στα αγαπημένα του δημητριακά. Εάν βλέποντάς τα αρνηθεί να καταναλώσει το τρόφιμο, δοκιμάστε να τα προσθέσετε ξανά σε μορφή που δεν είναι εύκολα αντιληπτή (π.χ. πολτοποιημένα ή σε μορφή σάλτσας). Κάντε τα φρούτα και τα λαχανικά ελκυστικά για το παιδί σας! Δοκιμάστε πρωτότυπους τρόπους παρουσίασης τους, όπως μια γρανίτα φρούτων, ένα ρόφημα με πολτοποιημένα φρούτα και γάλα ή ένα πολύχρωμο σουβλάκι λαχανικών. Επιπλέον, δώστε τους γεύση, προσθέτοντας για παράδειγμα λίγο μέλι στα φρούτα ή λίγο τυρί και κάποια σπιτική σάλτσα από γιαούρτι, ελαιόλαδο, ξύδι, λεμόνι ή πάστα ελιάς στα λαχανικά. Δώστε το καλό παράδειγμα! Αντί να πιέζετε το παιδί σας να καταναλώσει φρούτα και λαχανικά, λέγοντας του ότι κάνουν καλό ή χρησιμοποιώντας τα αγαπημένα του τρόφιμα ως επιβράβευση ή τιμωρία (π.χ. «αν φας σαλάτα θα φας και παγωτό» ή «αν δεν φας φρούτο ξέχνα το σουβλάκι»), φροντίστε να τα καταναλώνετε και εσείς οι ίδιοι και μάλιστα την ώρα που σας βλέπει. Μην ξεχνάτε ότι μαζί σας τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα. Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Η τηλεόραση εδώ και πολλές δεκαετίες και πιο πρόσφατα τα «έξυπνα» κινητά τηλέφωνα, καθώς και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έχουν κατακλύσει την καθημερινότητα και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής ενηλίκων και παιδιών. Οι αρνητικές επιδράσεις της υπερβολικής ενασχόλησης με την «οθόνη» αφορούν διάφορες πτυχές της ζωής των παιδιών, τόσο της σωματικής όσο και της ψυχικής του υγείας, όπως το υπερβάλλον βάρος, η χαμηλή σωματική δραστηριότητα, η έλλειψη ύπνου, τα μαθησιακά προβλήματα και η επιθετικότητα. Είναι συνεπώς, εξαιρετικής σημασίας να υπάρχουν κάποια όρια στη χρήση των ηλεκτρονικών μέσων. Προς αυτή την κατεύθυνση, παρατίθενται μερικές χρήσιμες συμβουλές, για να βοηθηθούν οι γονείς στην καλύτερη διαχείριση του θέματος. Βασικός κανόνας είναι να μην υπάρχει κανένα είδος οθόνης στο υπνοδωμάτιο των παιδιών. Και ενώ για την τηλεόραση ίσως να είναι πιο διαχειρίσιμο, μία λύση για τις υπόλοιπες μικρές ηλεκτρονικές συσκευές μπορεί να είναι το να φορτίζονται κάθε βράδυ, όλες μαζί, σε ξεχωριστό δωμάτιο. Βάσει και των συστάσεων της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιάτρων, ο χρόνος που θα πρέπει ένα παιδί να αφιερώνει μπροστά από μία οθόνη δεν θα πρέπει να ξεπερνάει συνολικά τις δύο ώρες ημερησίως. Ειδικότερα για τα παιδιά κάτω των 2 ετών συστήνεται η μηδενική έκθεση στην τηλεόραση και τις άλλες οθόνες και η εκμετάλλευση του χρόνου για παιχνίδι-φυσική δραστηριότητα και άλλες δημιουργικές ασχολίες. Έχει ενδιαφέρον να αναφερθεί, ότι ο χρόνος που περνάει ένα παιδί σε αυτές τις μικρές ηλικίες στην τηλεόραση, φαίνεται να επηρεάζει την προσοχή που δίνει αργότερα στα μαθήματα στο σχολείο, καθώς έχοντας μάθει στη γρήγορη εναλλαγή εικόνων αδυνατεί να συγκεντρωθεί στο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα που απαιτεί η διδασκαλία. Πέρα από την «ποσότητα» της έκθεσης, σημασία έχει και η «ποιότητα». Οι γονείς καλούνται να «εκπαιδεύσουν» τα παιδιά τους ως τηλεθεατές, παρακολουθώντας από κοινού τηλεοπτικά προγράμματα και σχολιάζοντας κριτικά στοιχεία και αξίες που προβάλλονται από αυτά. Οι γονείς θα πρέπει να είναι αυστηροί σε σχέση με θέματα ακατάλληλα για την ηλικία των παιδιών, τα οποία όμως, προβάλλονται κατά κόρον σε διάφορες τηλεοπτικές ζώνες. Η σήμανση των προγραμμάτων ανάλογα με την ηλικία μπορεί να αποδειχτεί ένα χρήσιμο εργαλείο. Σε ότι αφορά τον χρόνο τον οποίο τα παιδιά αφιερώνουν «σερφάροντας» στο διαδίκτυο, το οποίο αδιαμφισβήτητα και είναι απαραίτητο και χρήσιμο εργαλείο, αλλά παράλληλα εγκυμονεί και κινδύνους, συστήνεται καταρχάς η τοποθέτηση του υπολογιστή σε ένα εμφανές σημείο στο σπίτι. Με τον τρόπο αυτό, οι γονείς θα μπορούν να ελέγχουν διακριτικά το χρόνο που περνάει το παιδί τους «σερφάροντας», καθώς και το είδος των ιστοσελίδων τις οποίες επισκέπτεται. Τέλος, σε ότι έχει να κάνει με τον χρόνο που περνάνε καθώς και με τις κινήσεις των παιδιών τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (βλ. facebook, twitter), οι γονείς καλούνται να εξοικειωθούν και οι ίδιοι με αυτά και γιατί όχι να γίνουν ηλεκτρονικοί «φίλοι» με τα παιδιά τους. Επισημαίνεται ότι τα παιδιά που δεν έχουν φτάσει στην εφηβεία δεν θα πρέπει να διατηρούν τέτοιου είδους λογαριασμούς. Κλείνοντας, πρέπει να επισημανθεί και να γίνει αποδεκτό ότι η χρήση των ηλεκτρονικών συσκευών είναι πια ένα αναγκαίο και αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Όμως, το πόσο και πώς θα διαχειριστούμε αυτή τη χρήση καθορίζει και το αν θα «προσλάβουμε» περισσότερο τα θετικά ή τα αρνητικά τους στοιχεία. Όπως και με κάθε θέμα για την εξασφάλιση της ισορροπίας, ισχύει ο κανόνας του «παν μέτρον άριστον», πόσο μάλλον όταν πρόκειται για την καλύτερη οχύρωση των παιδιών. Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Πριν χαρίσετε στο μικρό σας ένα καινούργιο παιχνίδι βεβαιωθείτε ότι εκτός από συναρπαστικό είναι και απόλυτα ασφαλές! Δείτε πού πρέπει να εστιάσετε την προσοχή σας. Βεβαιωθείτε ότι είναι κατάλληλο για την ηλικία του παιδιού σας. Για παράδειγμα μπορεί να αναγράφεται στη συσκευασία ότι περιέχει τμήματα που είναι ακατάλληλα για παιδάκια κάτω των 3 ετών. Ακόμα και αν το μικρό σας είναι πιο αναπτυγμένο, είναι καλύτερο να ακολουθείτε τις οδηγίες των παιχνιδιών. Ελέγξτε αν τα παιχνίδια που αγοράζετε είναι σε σφραγισμένες ή κλειστές συσκευασίες και αν περιλαμβάνουν εξαρτήματα, όπως για παράδειγμα ρόδες, κουμπιά ή οτιδήποτε μπορεί εύκολα να αφαιρεθεί και να βρεθεί στο στόμα του μικρού σας. Ορίστε συγκεκριμένους κανόνες για το παιχνίδι, ειδικά αν πρόκειται για κάτι που απαιτεί δεξιότητες ή κίνηση, όπως το ποδήλατο. Μάθετε επίσης το παιδί σας να μαζεύει τα παιχνίδια του όταν τελειώνει το παιχνίδι. Μην αγνοείτε τις ανακλήσεις παιχνιδιών. Όταν ακούσετε ότι απαιτείται να γίνει ανάκληση ενός παιχνιδιού, συνήθως στα ΜΜΕ, μην τις αγνοήσετε. Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Στους άλλους είναι το καλύτερο παιδί, συνεννοείται άψογα, δεν διαμαρτύρεται και δεν γκρινιάζει. Γιατί το νήπιο συμπεριφέρεται τόσο διαφορετικά στους ξένους σε σχέση με το πώς αντιδρά όταν εσείς του ζητάτε κάτι; Όσο και αν σας φαίνεται παράξενο, η παραπάνω συμπεριφορά αποτελεί καλό σημάδι για τη σχέση σας, διότι δείχνει ότι έχει αναπτύξει έναν ισχυρό δεσμό μαζί σας. Όσο πιο άνετα νιώθει το νήπιο με τους γονείς ή με το άτομο που το φροντίζει τόσο πιο άνετα συμπεριφέρεται. Αυτό βέβαια, μπορεί να μεταφράζεται σαν μια μικρή ταλαιπωρία για εσάς, αλλά στην πραγματικότητα αυτό δείχνει ότι ξέρει ότι θα βρίσκεστε εκεί για εκείνο, ό,τι κι αν κάνει. Είναι συχνό φαινόμενο δε μετά από μια ημέρα στον παιδικό σταθμό ή με κάποιο ξένο άτομο που το προσέχει, να αφήνει τον εαυτό του ελεύθερο να ξεσπάσει όταν επιστρέφει σπίτι γιατί όλες τις προηγούμενες ώρες καταβάλλει προσπάθεια να συμπεριφέρεται σωστά. Ωστόσο οι ειδικοί επισημαίνουν πως η αρνητική συμπεριφορά και τα ξεσπάσματα είναι πολύ έντονα είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε και κάποιον ειδικό. Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Είναι δυνατόν ένα παιδί να έχει άγχος; Κι όμως το συναίσθημα αυτό δεν αφορά αποκλειστικά τους ενήλικες, αλλά είναι δυνατόν να επηρεάσει και τα παιδιά. Για παράδειγμα ένα παιδί δυο ετών μπορεί να παρουσιάζει συμπτώματα στρες, γιατί, για παράδειγμα, η μητέρα ή ο πατέρας του απουσιάζει πολλές ώρες από το σπίτι. Τι φταίει; Συνήθως στο οικογενειακό περιβάλλον κρύβονται οι αιτίες που προκαλούν στρες. Μερικές από αυτές είναι ένα διαζύγιο, η ασθένεια κάποιου μέλους της οικογένειας, οι αλλαγές στην καθημερινότητα του παιδιού, μια μετακόμιση, η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, οι εξωπραγματικές προσδοκίες των γονέων αναφορικά με τις σχολικές και εξωσχολικές δραστηριότητες, μια αυστηρή δασκάλα, ο εκφοβισμός από κάποιο συμμαθητή είναι μερικές από τις συνηθέστερες αιτίες του παιδικού στρες. Ποια είναι τα συμπτώματα; Κάθε παιδί αντιδρά με τον δικό του τρόπο σε στρεσογόνες καταστάσεις, όμως μερικά από τα συνηθισμένα συμπτώματα είναι οι διαταραχές στη διατροφή και τον ύπνο, τα δερματικά προβλήματα, κάποιος πόνος, ένα τικ που θα εμφανίσει, ο τραυλισμός, η μείωση των σχολικών επιδόσεων και οι δυσκολίες συγκέντρωσης, κάποια ξαφνική φοβία, οι αλλαγές στη συμπεριφορά και η επιστροφή σε συμπεριφορές που δεν ταιριάζουν στην ηλικία του. Πώς θα το βοηθήσετε; Το πρώτο που πρέπει να κάνετε είναι να παρατηρήσετε ποιες είναι οι αλλαγές στη συμπεριφορά ή στις συνήθειες του. Το δεύτερο βήμα είναι να εντοπίσετε την αιτία πίσω από αυτή την αλλαγή και να προσπαθήσετε να εξαλείψετε την αιτία και όχι να το πείσετε να σταματήσει τη συνήθεια, π.χ. να τρώει τα νύχια του. Προσπαθήστε να μην είστε επικριτικοί αλλά να ενθαρρύνετε το παιδί και να το βοηθάτε να εκφράζει ανοιχτά τα συναισθήματά του. Φροντίστε, επίσης, να μην έχετε υπερβολικές προσδοκίες από το παιδί και να μην το φορτώνετε με πολλές δραστηριότητες πιέζοντάς το να ανταπεξέλθει χωρίς να λαμβάνετε υπόψη σας τους ρυθμούς του. Είναι σημαντικό, επίσης, αφενός να μην μεταφέρετε τα προβλήματά σας στο παιδί αφετέρου να του αφιερώνετε χρόνο καθημερινά. Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Πώς εξηγούμε σε ένα τρίχρονο «από πού βγαίνουν τα παιδιά», πότε συζητάμε με ένα παιδί για το σεξ και πώς αντιδρούμε στον παιδικό αυνανισμό; Γιατί δυσκολευόμαστε να μιλήσουμε στα παιδιά μας για το σεξ; Το σεξ αποτελεί μια δραστηριότητα που προκαλεί απόλαυση, αλλά ταυτόχρονα μας κάνει να νιώθουμε άβολα και συχνά ενοχικά. «Μαμά, γιατί η αδερφή μου δεν έχει πουλάκι;», «Από πού βγαίνουν τα μωρά;», «Τι είναι το σεξ;». Οι ερωτήσεις των παιδιών μετά από κάποια ηλικία αρχίζουν να πέφτουν βροχή και εμείς ως γονείς κοιταζόμαστε μεταξύ μας αμήχανα, προσπερνάμε τις ερωτήσεις τους ή γελάμε κλεφτά, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι το σεξ αποτελεί ένα θέμα ταμπού. Και όμως. Αυτό που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας είναι ότι τα παιδιά ρωτούν στο πλαίσιο της προσπάθειάς τους να ανακαλύψουν τον κόσμο. Η δική μας νοηματοδότηση στο σεξ είναι αυτή που μας προκαλεί αμηχανία. Ας δούμε, λοιπόν, πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να νιώσουν άνετα με το σώμα τους και να πορευτούν ομαλά προς τη σεξουαλική ωριμότητα. 2-3 ετών Αρχίζουν οι πρώτες απορίες των παιδιών σχετικά με το σώμα τους, αυτό του αντίθετου φύλου ή των γονιών. Δεν αποφεύγουμε τις ερωτήσεις και απαντάμε απλά και κατανοητά. Ας δούμε μερικά παραδείγματα: ΠΑΙΔΙ: «Γιατί έχω πουλάκι, ενώ η αδερφή μου δεν έχει;». ΓΟΝΙΟΣ: «Έτσι είμαστε φτιαγμένοι οι άνθρωποι. Το ίδιο ισχύει και στη φύση. Σε όλα τα ζώα υπάρχει αρσενικό και θηλυκό». ΠΑΙΔΙ: «Πώς γεννιούνται τα μωρά;» ΓΟΝΙΟΣ: «Στο σώμα του μπαμπά υπάρχει αυτό που λέμε σπερματοζωάριο και στης μαμάς αυτό που ονομάζουμε ωάριο. Όταν αυτά τα δύο βρεθούνε κοντά, μπαίνει ένα σποράκι στην κοιλιά της μαμάς και γίνεται το μωρό». ΠΑΙΔΙ: «Πώς έρχονται, δηλαδή, κοντά;». ΓΟΝΙΟΣ: «Όταν η μαμά και ο μπαμπάς αγαπιούνται πολύ και αγκαλιάζονται πολύ σφιχτά. Για να έρθουν κοντά ένας μπαμπάς και μια μαμά, χρειάζεται να είναι μεγάλοι, να αγαπιούνται πολύ και να είναι μόνοι σε ένα δωμάτιο, ενώ συνήθως δεν φοράνε και τα ρούχα τους». ΠΑΙΔΙ: «Από πού βγαίνει το μωρό;». ΓΟΝΙΟΣ: «Μπορεί να βγει από δύο μέρη. Συνήθως από το αιδοίο της μαμάς και κάποιες φορές από την κοιλιά». ΠΑΙΔΙ: «Πώς χωράει να βγει το μωρό;». ΓΟΝΙΟΣ: «Η φύση έχει προβλέψει γι’ αυτό και όταν οι μαμάδες γεννάνε τα μωρά τους αλλάζει το σώμα τους και χωράει να βγει το μωρό». Παράλληλα, ήδη από αυτήν την ηλικία συζητάμε με το παιδί μας θέματα σχετικά με την αυτοπροστασία του από συμπεριφορές που το κάνουν να αισθάνεται άβολα. Μάλιστα, το Συμβούλιο της Ευρώπης, στο πλαίσιο της εκστρατείας «Ο Κανόνας των Εσωρούχων» για την καταπολέμηση της σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών, δημιούργησε ένα βίντεο με τίτλο «Ο Κίκο και το χέρι» (http://www.underwearrule.org/film_en.asp), το οποίο μπορείτε να δείτε μαζί με το παιδί σας. 3-6 ετών Τα παιδιά εκφράζουν περισσότερες απορίες σχετικά με το πώς γίνονται τα παιδιά ή ρωτούν για κάποια λέξη που άκουσαν στο σχολείο (π.χ. σεξ, γκέι). Δεν προσπαθούμε να ξεφύγουμε από τα ερωτήματα και εμπλουτίζουμε τις απαντήσεις που δίναμε μέχρι τώρα. Βοηθητικά μπορούν να μας φανούν και σχετικά εικονογραφημένα βιβλία. Υπενθυμίζουμε στο παιδί τον «κανόνα των εσωρούχων» και του επισημαίνουμε ότι το σώμα του ανήκει στο ίδιο και πρέπει να αρνείται οποιαδήποτε συμπεριφορά το κάνει να αισθάνεται άβολα ή άσχημα. 6-9 ετών Συνεχίζουμε να απαντάμε στις ερωτήσεις των παιδιών χωρίς να δίνουμε ιατρικού τύπου λεπτομέρειες. Σε αυτές τις ηλικίες ξεκινούν οι πειραματισμοί -στην αρχή με παιδιά του ίδιου φύλου και στη συνέχεια με του αντίθετου φύλου (π.χ. δύο συμμαθητές κατεβάζουν τα παντελόνια τους για να κοιτάξουν τα γεννητικά τους όργανα)- και τα παιχνίδια των ρόλων (π.χ. με τις κούκλες τους). 9-12 ετών Οι απορίες και οι πειραματισμοί αυξάνονται, ενώ παρατηρούνται και οι πρώτες σωματικές αλλαγές (π.χ. μεγαλώνει το στήθος, παρατηρείται τριχοφυΐα). Τα αγόρια μπορεί να έχουν ονειρώξεις και στα κορίτσια ξεκινά να έρχεται η περίοδος. Μέλημα των γονιών είναι να προετοιμάσουν τα παιδιά σχετικά με όλες αυτές τις αλλαγές. Κατανοούμε τα άγχη που νιώθουν, μοιραζόμαστε προσωπικές μας εμπειρίες στην αντίστοιχη ηλικία, προτείνουμε τρόπους να διαχειριστούν την κατάσταση. Μετά τα 12 Ενημερώνουμε τα παιδιά μας σχετικά με τις προφυλάξεις στο σεξ για την αποφυγή μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, αλλά και για τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Πλέον, μπορούμε να απαντήσουμε με λεπτομέρειες σε κάθε απορία του παιδιού μας. Ανακαλύπτοντας τον αυνανισμό Τα παιδιά γύρω στα 3 έτη έχουν αποκτήσει τον έλεγχο των σφιγκτήρων τους, πηγαίνουν πλέον μόνα τους στην τουαλέτα και επομένως αρχίζουν να αποκτούν ενδιαφέρον για τα γεννητικά τους όργανα. Χαρακτηριστικό γεγονός αυτής της περιόδου αποτελεί η ανακάλυψη από το παιδί του αυνανισμού και της ευχαρίστησης που αυτός προκαλεί. Πρόκειται για κάτι αναμενόμενο, το οποίο οι γονείς δεν πρέπει να αντιμετωπίζουν με αρνητισμό. Είναι απλώς σημαντικό να οριοθετούν τον χώρο σε σχέση με τον αυνανισμό. Λέμε, για παράδειγμα, στο παιδί μας: «Καταλαβαίνω ότι αυτό σε ευχαριστεί. Είναι, όμως, κάτι που κάνουμε όταν είμαστε μόνοι μας, στο δωμάτιό μας ή στο μπάνιο, γιατί όταν έχουμε παρέα μας αρέσει να μιλάμε μεταξύ μας, δεν έχει νόημα να είναι ο καθένας μόνος του». Πηγή: Vita.gr, σε συνεργασμία με την κ. ΝΤΟΡΑ ΛΟΥΚΙΔΗ, σχολική ψυχολόγο-ψυχοθεραπεύτρια. Δείτε ολόκληρο το άρθρο