Εκτέλεση της Αναζήτησης

Οι μαθητές την ημέρα εκείνη θα ασχοληθούν μόνο με αθλητικές δραστηριότητες που θα οργανώσουν τα σχολεία. Ο λόγος που δεν θα γίνουν μαθήματα στα σχολεία στις 5 Οκτωβρίου σύμφωνα με τα dikaiologitika.gr είναι ότι το Υπουργείο Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων θεσμοθέτησε την Πανελλήνια Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού την πρώτη Δευτέρα του Οκτωβρίου κάθε σχολικού έτους. Η Πανελλήνια Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού για το τρέχον σχολικό έτος θα διεξαχθεί στις 5 Οκτωβρίου 2015 με θεματικό άξονα: «Σχολικός Αθλητισμός – Συμμετέχω και μαθαίνω τα Ολυμπιακά Ιδεώδη μέσα από τα Ολυμπιακά και τα Παραολυμπιακά Αθλήματα». Σε κάθε σχολείο της χώρας (Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια) ο Σύλλογος Διδασκόντων αποφασίζει για τον τρόπο οργάνωσης της 2ης «Πανελλήνιας Ημέρας Σχολικού Αθλητισμού». Για την προετοιμασία της ημέρας είναι επιθυμητή η συνεργασία με τους μαθητές και τις μαθήτριες, καθώς και τα μαθητικά συμβούλια του κάθε σχολείου. Η 2η «Πανελλήνια Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού» πρέπει να είναι ανοικτή στην ευρύτερη κοινωνία, συνεπώς προτείνεται η πρόσκληση των τοπικών αρχών, του τοπικού τύπου, των γονέων κλπ., προκειμένου να παρακολουθήσουν τις εκδηλώσεις των σχολικών μονάδων. Επιπλέον, συνυπολογίζοντας την οικουμενικότητα του Ολυμπισμού, θα διενεργηθεί Διεθνής Μαθητικός Διαγωνισμός δημιουργίας Ταινιών Μικρού Μήκους και ψηφιακών εικαστικών έργων σε συνεργασία με την Εκπαιδευτική Ραδιοτηλεόραση του Υ.ΠΟ.ΠΑΙ.Θ. Το θέμα του διαγωνισμού θα είναι «Σχολικός Αθλητισμός – Συμμετέχω και μαθαίνω τα Ολυμπιακά Ιδεώδη μέσα από τα Ολυμπιακά και τα Παραολυμπιακά Αθλήματα». Θα ακολουθήσει σύντομα εγκύκλιος με τις σχετικές οδηγίες. Ενδεικτικά, το πρόγραμμα της 2ης «Πανελλήνιας Ημέρας Σχολικού Αθλητισμού» περιλαμβάνει: Αθλητικές δραστηριότητες, κινητικές δραστηριότητες, παιχνίδια, χορό, αθλήματα κλπ. ανάλογα με την ηλικία των μαθητών/τριών και τις υποδομές του σχολείου. Ο τρόπος οργάνωσης όλων των παραπάνω πρέπει να διασφαλίζει την εφαρμογή της θεματικής της ημέρας και τη συμμετοχή του συνόλου των μαθητών/τριών, τόσο στις δραστηριότητες όσο και στην οργάνωση τόσο των αθλητικών, όσο και των υπολοίπων εκδηλώσεων. Οι δράσεις της ημέρας αυτής πρέπει να αναδεικνύουν, από την αρχή της σχολικής χρονιάς, την κοινωνική διάσταση, τη φιλοσοφία και τη δυναμική του Σχολικού Αθλητισμού. Οι κινητικές δράσεις που περιγράφονται στην προηγούμενη παράγραφο εμπλουτίζονται και συνδυάζονται με (μέρος ή το σύνολο από) τα παρακάτω: - Προβολές ταινιών συναφούς θεματολογίας και διαδραστική συζήτηση -αναστοχασμός. - Επεξεργασία και συζήτηση για την έννοια του Ολυμπισμού, τα ιδεώδη και τις αξίες του, καθώς τα Ολυμπιακά και Παραολυμπιακά αθλήματα κ.ά. μέσα από μικρά κείμενα, βίντεο,τίτλους αθλητικών εφημερίδων, βιογραφίες αθλητών κλπ. - Καλλιτεχνική – εικαστική – μουσική δημιουργία με συναφή θεματολογία (π.χ. δημιουργία αφίσας, πανό, κολάζ κλπ.). Οι παραπάνω δράσεις υλοποιούνται, κυλιόμενα καθ” όλη τη διάρκεια του ωραρίου, από όλη τη σχολική κοινότητα, με τη συμμετοχή του συνόλου των μαθητών και των εκπαιδευτικών της σχολικής μονάδας, μετά από κατάλληλο σχεδιασμό και προετοιμασία. Σε περίπτωση που στις 5 Οκτωβρίου 2015 υπάρχουν καιρικά φαινόμενα, ή άλλοι λόγοι που δεν επιτρέπουν τη διεξαγωγή των εκδηλώσεων της ημέρας αυτές μεταφέρονται με απόφαση του συλλόγου διδασκόντων εντός του μηνός. Σε περίπτωση τοπικής εορτής – αργίας οι εκδηλώσεις μεταφέρονται σε άλλη μέρα, για όλα τα σχολεία της περιοχής, με απόφαση του οικείου Περιφερειακού Διευθυντή.

Όταν περιμένεις παιδί, γνωρίζεις ότι οι «λευκές νύχτες» θα γίνουν δεύτερη φύση σου και η αλλαγή πάνας συνώνυμο της καθημερινότητάς σου. Δεν περιμένεις, όμως, ότι η μητρότητα φέρνει παράλληλα με όλα τα υπόλοιπα και έναν,,, γκουρού -σε μέγεθος τσέπης- στη ζωή σου. Μάθημα #1 Συγχωρέστε και προχωρήστε Όταν ένα δίχρονο παιδί είναι θυμωμένο, ζει πραγματικά τον θυμό του σε όλο του το μεγαλείο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται: κατακόκκινο πρόσωπο, ουρλιαχτά, στυλωμένα στο έδαφος πόδια. Οι αιτίες μπορεί να είναι πολλές και διάφορες: από την -αγχώδη και εξαιτίας αυτού αδέξια ίσως- προσπάθεια της μαμάς για αφαίρεση ενός κέρματος από το στόμα του, μέχρι την ακατανόητη άρνηση της ίδιας απεγνωσμένης μαμάς να μοιραστεί μαζί του το καυτό της τσάι. Ωστόσο, ο θυμός αυτός διαρκεί μόνο λίγα λεπτά και μετά είναι όλα πάλι μέλι γάλα. Σαν να μη συνέβη τίποτα ποτέ. Η ζωή είναι εξαιρετικά συναρπαστική για ένα δίχρονο παιδί για να σπαταλήσει χρόνο κρατώντας κακία ή κάνοντας μούτρα. Αυτό μας οδηγεί να σκεφτούμε πόσες φορές μουτρώσαμε στον σύντροφό μας «κηρύσσοντας εμπάργκο» στην επικοινωνία μαζί του για μέρες. Και μάλιστα για ασήμαντους λόγους. Μάθημα #2 Πείτε «όχι» Όταν ένα δίχρονο παιδί δεν θέλει να κάνει κάτι -από το να τελειώσει το φαγητό του μέχρι να πλύνει τα δόντια του-, λέει «όχι» και το εννοεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι περνάει πάντα το δικό του, όμως έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον η αποφασιστικότητα με την οποία υποστηρίζει τις επιθυμίες του. Πράγμα που μας φέρνει στον νου τις δικές μας (αμέτρητες) στιγμές αδυναμίας, στις οποίες αναγκαστήκαμε να πούμε «ναι», ενώ μέσα μας φωνάζαμε «όχι». Συχνά προφασιζόμαστε ότι δεν θέλουμε να απογοητεύσουμε τους άλλους, σε βάθος χρόνου όμως μια άρνηση είναι ωφέλιμη για όλους μας. Μάθημα #3 Αποδεχτείτε τους άλλους Ένα δίχρονο αποδέχεται τους άλλους γι’ αυτό που είναι, χωρίς προκαταλήψεις. Όταν αντικρίσει π.χ. έναν άνθρωπο με κάποια αναπηρία, αντί να προσποιηθεί ότι δεν τον βλέπει -όπως πιθανότατα θα κάναμε εμείς λόγω ντροπής-, είναι πιθανό να είναι απολύτως ειλικρινές μαζί του, ρωτώντας τον κατά πρόσωπο σχετικά με τη διαφορετικότητά του. Και το πιο πιθανό, αν ρίχναμε ένα βλέμμα πίσω μας μετά τον σύντομο αυτό διάλογο, θα ήταν να δούμε ένα μεγάλο χαμόγελο σχηματισμένο στα χείλη του περαστικού. Μάθημα #4 Ζήστε τη ζωή στο μάξιμουμ Μπορεί να ακούγεται κλισέ, πάντως ο τρόπος που ένα δίχρονο παιδί βλέπει τη ζωή δίνει πραγματικό νόημα στην παραπάνω φράση. Είτε πρόκειται για την παρατήρηση ενός μυρμηγκιού που σέρνει την τροφή στη φωλιά του, είτε για μια κούκλα που «χρειάζεται» μια μεγάλη αγκαλιά, τα παιδιά ξέρουν να ζουν τη στιγμή. Και, πράγματι, μπορεί σε αυτήν την ηλικία να μην έχουν βιώσει πολλές απογοητεύσεις και απορρίψεις, ωστόσο η στάση τους απέναντι στη ζωή μπορεί να μας υπενθυμίσει ότι πρέπει καθημερινά να ζούμε πραγματικά την κάθε στιγμή. Μάθημα #5 Μη βιάζεστε να κρίνετε κάποιον Πολλές φορές -ίσως τις περισσότερες- βγάζουμε επιπόλαια συμπεράσματα για τους ανθρώπους. Αν κάποιος έχει διαφορετικό «στυλ» από εμάς, σπεύδουμε να τον κατατάξουμε σε μια συγκεκριμένη κατηγορία και συχνά δεν αφήνουμε την παραμικρή χαραμάδα ανοιχτή για να τον γνωρίσουμε καλύτερα. Για τις περισσότερες μητέρες, οι πρώτες επισκέψεις στην παιδική χαρά ή τα παιδικά πάρτι είναι μια επιστροφή στην ταραγμένη ψυχικά περίοδο της εφηβείας τους: «Θα με κάνουν παρέα;», «Θα βρω καμιά μαμά της προκοπής;», σκέφτονται συχνά. Παρ’ όλες, όμως, τις προσπάθειές μας να μπούμε στη νέα παρέα, συνήθως χάνουμε πιθανές φίλες από την τάση μας να κρίνουμε (πολύ) αυστηρά και κυρίως (πολύ) γρήγορα τους άλλους, καταλήγοντας πάντα στο ίδιο συμπέρασμα: «Δεν έχουμε τίποτα κοινό». Και ξαφνικά έρχεται να αλλάξει όλα μας τα πιστεύω μια βόλτα με το δίχρονο παιδί μας, το οποίο, όταν έρχεται σε επαφή με συνομηλίκους του, δεν κάνει διακρίσεις, δεν βγάζει βιαστικά συμπεράσματα για τους άλλους. Για το παιδί, ο καθένας είναι ένας πιθανός φίλος. Ας κάτσουμε να σκεφτούμε, λοιπόν. Σε τελική ανάλυση, οι καλοί άνθρωποι «κυκλοφορούν» σε διάφορες «εκδόσεις», με άλλο στυλ, τρόπο ομιλίας ή διασκέδασης, παραμένουν όμως καλοί. Και αυτό είναι που έχει σημασία. πηγή:vita.gr

Τρεις Χριστουγεννιάτικες αληθινές και συγκινητικές ιστορίες, που δίνουν ένα μάθημα ζωής αγάπης και αλληλεγγύης 1. Ολόκληρη πόλη γιορτάζει νωρίτερα τα Χριστούγεννα για ένα άρρωστο αγοράκι που έδινε τη μάχη του με την οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία και οι γιατροί του έχουν δώσει λίγες μέρες ζωής Στην μικρή πόλη West Jordan της Γιούτα , οι κάτοικοι αποφάσισαν να κάνουν κάτι ξεχωριστό για να ευχαριστήσουν ένα παιδί που έδινε τη μάχη του με την οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία και οι γιατροί του έχουν δώσει λίγες μέρες ζωής. Ethan Van, ένα 4χρονο παιδί που πάλεψε με τον καρκίνο από τα δύο του χρόνια και πρόσφατα πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο, αφού δεν υπάρχει θεραπεία για την ασθένειά του. Το 4χρονο αγοράκι αγαπούσε πολύ τα Χριστούγεννα και την Halloween .. μια γιορτή με παγανιστικές ρίζες που ενθουσιάζει μικρούς και μεγάλους. Οι γιατροί ενημέρωσαν την οικογένεια ότι είναι πολύ πιθανό να μην γιορτάσει ξανά τα Χριστούγεννα και την Halloween ,και τότε οι κάτοικοι της μικρής πόλης West Jordan αποφάσισαν να του προσφέρουν ένα ξεχωριστό δώρο.. στολίζοντας τα σπίτια τους γιορτινά . Στο τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό παίζαν χριστουγεννιάτικα τραγούδια, και ένας Αη Βασίλης και περίπου 160 άνθρωποι μαζεύτηκαν και τραγούδησαν τα κάλαντα στον μικρό Ethan Van . Η πόλη άρχισε με τον εορτασμό στις 21 του Οκτωβρίου , ο Ethan φόρεσε και το κοστούμι του Σούπερμαν . Δύο ημέρες αργότερα, η Δυτική Ιορδανία πραγματοποίησε παρέλαση προς τιμήν των πέμπτων γενεθλίων του, ένα μήνα πριν από την πραγματική ημέρα. Στις 25 Οκτωβρίου, η οικογένεια γιόρτασε τα Χριστούγεννα την Halloween που ήταν η αγαπημένη των διακοπών του, μόλις τρείς ημέρες πριν από το θάνατό του. Ethan Van Leuven πέθανε την Τρίτη στο σπίτι του στη Γιούτα, αλλά πριν από το θάνατό του, μπόρεσε να απολαύσει τα Χριστούγεννα την Halloween και τα γενέθλια του . 2. Η Χριστουγεννιάτικη έκπληξη που έκανε αεροπορική εταιρεία στους επιβάτες της! Δίνει στους επιβάτες της τα δώρα που θέλουν για τα Χριστούγεννα! Μία πολύ τρυφερή Χριστουγεννιάτικη έκπληξη ετοίμασε στους επιβάτες της μία Καναδική αεροπορική εταιρεία, κάνοντας μικρούς και μεγάλους να πιστέψουν ξανά στον Αγιο Βασίλη. Στο βίντεο της καμπάνιας, οι επιβάτες, λίγες ώρες πριν την πτήση από Τορόντο για Οντάριο, περνάνε από μία γιγαντοοθόνη στην οποία κάθεται ο χαρωπός Αγιος ντυμένος στα χρώματα της εταιρείας WestJet και τους ρωτάει τι δώρο θα ήθελαν για τις γιορτές. Από λούτρινα κουκλάκια και πλαστικούς δεινόσαυρους, μέχρι Samsung Galaxy και τηλεόραση Plasma, μικροί και μεγάλοι έκαναν στον Αγιο τις ευχές τους και στη συνέχεια χαρούμενοι και ανυποψίαστοι ξεκίνησαν για την πτήση. Ωστόσο δεν ήξεραν ότι τα ξωτικά του Αη Βασίλη κατέγραψαν όλες τους τις ευχές και έτρεξαν αμέσως στα μαγαζιά να τις κάνουν πραγματικότητα. Ετσι όταν η πτήση έφτασε στο Οντάριο, εκτός από τις βαλίτσες, η πλατφόρμα άρχισε ξαφνικά να βγάζει και δώρα. Πολύχρωμα κουτιά με το όνομα του κάθε επιβάτη πάνω τους, έκρυβαν μέσα αυτό που ζήτησε από τον Αγιο Βασίλη πριν την πτήση, κάνοντας τα φετινά Χριστούγεννα πραγματικά αξέχαστα. 3. Μια αληθινή χριστουγεννιάτικη ιστορία, που δίνει ένα μάθημα αγάπης και αλληλεγγύης. Όλα ξεκίνησαν όταν μία χρονιά η Nancy Gavin αποφάσισε να μην πάρει ένα συνηθισμένο δώρο στον άνδρα της, Mike, που σιχαινόταν την εμπορευματοποίηση των Χριστουγέννων. Η ιδέα της ήρθε ξαφνικά, εκεί που δεν το περίμενε. Ο γιος τους, Kevin, τότε ήταν 12 χρονών και συμμετείχε στην ομάδα πάλης του σχολείου του. Λίγο πριν τα Χριστούγεννα, διοργανώθηκε ένας αγώνας μεταξύ του σχολείου του Kevin και μίας άλλης ομάδας, που χρηματοδοτούταν από την κεντρική εκκλησία της πόλης. Τα παιδιά της άλλης ομάδας φορούσαν αθλητικά παπούτσια και απλά ρούχα, ενώ η ομάδα του Kevin είχε κανονικές στολές και καινούρια αστραφτερά παπούτσια. Όταν ξεκίνησε ο αγώνας, καταλάβαμε ότι τα παιδιά δεν είχαν ούτε προστατευτικά για το κεφάλι. Προφανώς, αποτελούσαν πολυτέλεια για αυτά. Όπως είναι αυτονόητο, το σχολείο του Kevin κέρδισε κάθε αγώνα. Ο Mike, που καθόταν δίπλα στη Nancy, φανερά στεναχωρημένος της είπε: «Μακάρι έστω ένας να νικούσε. Έχουν δυνατότητες, αλλά όχι τα εφόδια». Τότε της ήρθε η ιδέα. Το απόγευμα πήγε σε ένα τοπικό κατάστημα αθλητικών ειδών, αγόρασε κράνη και παπούτσια για όλη την ομάδα και τα έστειλε στην εκκλησία. Την παραμονή των Χριστουγέννων έγραψε σε ένα μικρό λευκό φάκελο τι είχε κάνει και ότι αυτό ήταν το δώρο της στον σύζυγό της. Ο Mike χάρηκε τόσο πολύ, που η Nancy αποφάσισε να συνεχίσει την «παράδοση» που είχε ξεκινήσει. Μία άλλη χρονιά κανόνισε να πάει μία ομάδα παιδιών με διανοητική αναπηρία σε έναν αγώνα χόκεϊ, την επόμενη έδωσε μία επιταγή σε δύο ηλικιωμένα αδέλφια που το σπίτι τους είχε καεί. Ο λευκός φάκελος πλέον είχε γίνει συνώνυμο με τα Χριστούγεννα. Τόσο που τα παιδιά της οικογένειας αδιαφορούσαν για τα δικά τους δώρα και περίμεναν να μάθουν το «δώρο του μπαμπά». Μετά από μερικά χρόνια, ο Mike πέθανε από καρκίνο. Την χρονιά εκείνη τέσσερις φάκελοι εμφανίστηκαν στο δένδρο, ένας από τη Nancy, ένας από τον Kevin και δύο από τα δύο κορίτσια της οικογένειας. Η ιστορία αυτή εκδόθηκε πρώτη φορά το 1982 στο περιοδικό Woman’s Day από την Nancy, που έφυγε από τη ζωή δύο χρόνια αργότερα. Η οικογένεια, όμως, μέσα από τα παιδιά, συνέχισε την παράδοση. Μέχρι σήμερα, και τα τρία παιδιά αισθάνονται μεγάλη χαρά να βλέπουν την ιστορία σε περιοδικά, καθώς πιστεύουν ότι τέτοιες ιστορίες ενισχύουν το πνεύμα των Χριστουγέννων. Πηγές : www.iefimerida.gr , www.pathfinder.gr και www.newsitamea.gr