Εκτέλεση της Αναζήτησης

Οι ερευνητές των πανεπιστημίων της Λειψίας και του Μάιντς, με επικεφαλής τον καθηγητή Στέφαν Σμούκλε, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (PNAS) των ΗΠΑ, ανέλυσαν στοιχεία για πάνω από 20.000 ενήλικες σε τρεις χώρες (Γερμανία, ΗΠΑ, Βρετανία). Εδώ και τουλάχιστον 100 χρόνια, οι επιστήμονες προσπαθούν να κατανοήσουν σε ποιο βαθμό η σειρά γέννησης επιδρά στον άνθρωπο και κατά πόσο ισχύουν οι διάφορες λαϊκές πεποιθήσεις ότι οι πρωτότοκοι είναι πιο προστατευτικοί, οι μεσαίοι πιο διπλωμάτες, οι τελευταίοι πιο επαναστάτες κ.α. Η νέα έρευνα συμπέρανε ότι κεντρικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, όπως η εξωστρέφεια/εσωστρέφεια, η συναισθηματική σταθερότητα, η αίσθηση καθήκοντος, η φαντασία κ.α., δεν εξαρτώνται από τη σειρά γέννησης. Μικρή πάντως φαίνεται να είναι η επίπτωση στην εξυπνάδα, καθώς οι πρωτότοκοι έχουν συνήθως πλουσιότερο λεξιλόγιο και κατανοούν πιο εύκολα τις αφηρημένες έννοιες. Η μελέτη επιβεβαίωσε ότι κάθε επόμενο παιδί που γεννιέται στην ίδια οικογένεια, είναι οριακά λιγότερο έξυπνο από το προηγούμενο. Ο δείκτης νοημοσύνης φαίνεται να πέφτει μιάμιση μονάδα σε κάθε επόμενο παιδί. Η αιτία είναι ασαφής και ίσως σχετίζεται με το ότι το πρώτο παιδί απολαμβάνει της πλήρους προσοχής των γονιών του, ενώ επιπλέον αργότερα έχει την ευκαιρία να «ακονίσει» τις γνώσεις και τις ικανότητές του, καθώς «διδάσκει» τα μικρότερα αδέλφια του. Μπορεί, επίσης, να παίζει κάποιο ρόλο η βιολογία, καθώς τα τελευταία παιδιά από μεγαλύτερης ηλικίας γονείς ίσως είναι πιο επιρρεπή σε γενετικά προβλήματα. Οι ερευνητές επισήμαναν όμως ότι το όποιο πλεονέκτημα υπέρ του πρωτότοκου αφορά μέσους όρους σε μεγάλο δείγμα πληθυσμού, ενώ σε ατομικό επίπεδο διαπιστώθηκε ότι πολύ συχνά (σχεδόν στο 40% των περιπτώσεων) το τελευταίο παιδί είναι εξυπνότερο από το πρώτο. Πάντως, όπως διαπιστώθηκε, τα ίδια τα τελευταία στη σειρά παιδιά συχνά θεωρούν τους εαυτούς τους λιγότερο έξυπνα. «Τελικά, η πραγματική είδηση από την μελέτη μας είναι ότι δεν βρήκαμε κάποιες ουσιαστικές επιπτώσεις από τη σειρά γέννησης πάνω στην προσωπικότητα. Αυτό έρχεται σε αντίθεση τόσο με προηγούμενες ψυχολογικές θεωρίες, όσο και με τη διαίσθηση πολλών ανθρώπων», δήλωσε ο Σμούκλε. Μία άλλη έρευνα από σουηδούς και νεοζηλανδούς επιστήμονες, η μεγαλύτερη του είδους της, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό επιδημιολογίας «Journal of Epidemiology and Community Health», συμπέρανε πρόσφατα ότι τα πρώτα παιδιά τείνουν να είναι υπέρβαρα, ενώ τα τελευταία πιο αδύνατα.

Επιστήμονες του Πανεπιστημίου Νορθγουέστερν, με επικεφαλής την Δρ Βιορίκα Μαριάν, μελέτησαν μέσω λειτουργικής μαγνητικής απεικόνισης (fMRI) του εγκεφάλους ομάδων εθελοντών, οι οποίοι είτε μιλούσαν δύο γλώσσες, είτε μία. Οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε τεστ γλωσσικής κατανόησης, ενώ παράλληλα γινόταν καταγραφή της εγκεφαλικής δραστηριότητάς τους. Οι δίγλωσσοι επέδειξαν καλύτερες επιδόσεις, επειδή ο εγκέφαλός τους έχει συνηθίσει να χειρίζεται δύο γλώσσες με διαφορετικές λέξεις και έτσι μπορούσε να διακρίνει καλύτερα τις διαφορές και να επιλέγει τη σωστή λέξη κάθε φορά. Η εγκεφαλική απεικόνιση επιβεβαίωσε ότι όσοι μιλάνε μόνο μια γλώσσα, πρέπει να καταβάλουν μεγαλύτερη προσπάθεια για να χειριστούν τις σωστές λέξεις, κάτι που συμβαίνει πιο άκοπα σε έναν δίγλωσσο. Ο δίγλωσσος -και ακόμη περισσότερο ο πολύγλωσσος- εγκέφαλος είναι μαθημένος να ενεργοποιεί ταυτόχρονα πολλές γλώσσες και πολλά λεξιλόγια, διαλέγοντας τι θα χρησιμοποιήσει και τι θα αγνοήσει κάθε φορά που ο άνθρωπος πρέπει να μιλήσει. Αυτή η διαδικασία εξασκεί συνεχώς τον εγκέφαλο, ακόμη και αν δεν το συνειδητοποιεί κανείς. «Είναι σαν ένας σηματοδότης. Οι δίγλωσσοι πάντα «ανάβουν» πράσινο στη μία γλώσσα και «κόκκινο» στην άλλη. Όταν πρέπει να το κάνεις αυτό όλη την ώρα, γίνεσαι πραγματικά καλός στο να διαλέγεις τις σωστές λέξεις και να αφήνεις στην άκρη όσες δεν χρειάζεσαι», εξηγεί η Δρ Μαριάν. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, αυτή η ικανότητα των δίγλωσσων ή πολύγλωσσων ανθρώπων έχει πρακτικά οφέλη στην καθημερινότητα, για παράδειγμα επιτρέπει στους μαθητές που μιλάνε πάνω από μια γλώσσα, να αγνοούν τον θόρυβο στην τάξη τους και έτσι να συγκεντρώνονται καλύτερα σε σχέση με τους συμμαθητές τους. «Είτε οδηγούμε, είτε κάνουμε μια εγχείρηση, είναι σημαντικό να εστιάζουμε σε αυτό που πραγματικά έχει σημασία. Ποτέ δεν είναι αργά να μάθει κανείς μια άλλη γλώσσα, ενώ τα οφέλη μπορεί να γίνουν ορατά ακόμη και μετά από ένα μόνο εξάμηνο», τονίζει η Δρ Μαριάν. Αξίζει να σημειωθεί ότι, οι δίγλωσσοι φαίνεται να είναι πιο προστατευμένοι έναντι της νόσου Αλτσχάιμερ και της άνοιας, πιθανότατα επειδή συστηματικά «γυμνάζουν» καλύτερα τον νου τους. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Brain and Language. onmed.gr

Ένα από τα εφόδια αυτά είναι η εξυπνάδα. Θα πρέπει οπωσδήποτε το παιδί μας να είναι έξυπνο. Να είναι ευφυέστατο για την ακρίβεια... Δυστυχώς οι ειδικοί μάλλον έχουν αντίθετη γνώμη απ΄τα θέλω μας. Υπάρχουν 5 μύθοι που καταρρίπτοντας τους βλέπουμε την άλλη όψη του νομίσματος. 1. Τα έξυπνα παιδιά έχουν έξυπνους γονείς: Πολλοί γονείς πιστεύουνότι η νοημοσύνη είναι ως επί το πλείστον κληρονομική. Οι επιστήμονες μας λένε ότι ναι μεν η εφυία βρίσκεται και στα γονίδια αλλά σημαντικό ρόλο για την επιτυχία παίζουν το περιβάλλον, η φροντίδα, αλλά και η σκληρή δουλειά του παιδιού. Σύμφωνα με τον Richard Nesbitt, καθηγητή ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και συγγραφέα του βιβλίου «Intelligence and How to Get It», η ανθρώπινη νοημοσύνη είναι απείρως «ευέλικτη». Και η κληρονομικότητα είναι βοηθητική γιατί κυρίως «προδιαθέτει» ένα παιδί να είναι πιο ευαίσθητο στις επιδράσεις του περιβάλλοντος. Μερικά παιδιά αποκτούν κάποιες δεξιότητες γρηγορότερα από άλλα. Για παράδειγμα, μερικά παιδιά μαθαίνουν να διαβάζουν με ελάχιστη βοήθεια, ενώ άλλα απαιτούν περισσότερη προσπάθεια από τους γονείς και το δάσκαλό τους. Συνεπώς αυτό που πρέπει να ξέρουν οι γονείς είναι ότι η εκπαίδευση του κάθε παιδιού θα πρέπει να είναι προσαρμοσμένη στις ατομικές του ανάγκες. 2. Τα παιδιά που μαθαίνουν να διαβάζουν νωρίς είναι εξυπνότερα: Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι αν το παιδί τους μάθει να διαβάζει νωρίς θα αποκτήσει γρήγορα και άλλες δεξιότητες. Στην πραγματικότητα αυτό δεν ισχύει. Η εκμάθηση της ανάγνωσης πρέπει να γίνεται σε ένα στάδιο ανάπτυξης όπου το παιδί θα κατανοεί αυτό που διαβάζει. Μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά που μαθαίνουν από τους γονείς τους να διαβάζουν νωρίς παρουσιάζουν με την πάροδο του χρόνου περισσότερες μαθησιακές δυσκολίες σε σύγκριση με τα παιδιά που έμαθαν αργότερα ανάγνωση. Είναι άδικο να βιάζουμε τα πράγματα και να μην τα αφήνουμε να γίνουν στο δικό τους χρόνο. 3. Ο έπαινος βοηθά στην εξυπνάδα: Αν το επαινείς για κάτι έξυπνο θα συνεχίσει να είναι έξυπνο. Εδώ κάπου έχει γίνει ένα μεγάλο μπέρδεμα. Ο έπαινος είναι ένα βασικό στοιχείο της ζωής και ευτυχώς όλο και πιο πολλοί γονείς το χρησιμοποιούν μειώνοντας κατά αυτό τον τρόπο την κριτική. Ωστόσο, οι ειδικοί μας λένε ότι ο υπερβολικός και σε λάθος κατεύθυνση έπαινος, μπορεί να φέρει αντίθετα αποτελέσματα. Αυτό μας διαβεβαιώνει η Carol Dweck , καθηγήτρια ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Stanford, η οποία ερευνά εδώ και 40 χρόνια το πώς «επιτυγχάνουν» οι άνθρωποι και ποιοι παράγοντες συμβάλουν στην επιτυχία αυτή. Στην τελευταία της έρευνα Parent Praise η Carol Dweck και οι συνεργάτες της δούλεψαν με παιδιά 14-38 μηνών, με σκοπό να μελετήσουν το πως αυτά επηρεάζονται από τους επαίνους των γονιών τους. Συγκεκριμένα μελέτησαν το πόσο διαφορετικά μπορεί να επηρεάσει τα παιδιά ο έπαινος που εστιάζει στην προσπάθεια («πρέπει να προσπάθησες πολύ για να τα καταφέρεις», «συγκεντρώθηκες τόση ώρα για να έχεις αυτό το αποτέλεσμα») σε σύγκριση με εκείνον τον έπαινο που εστιάζει στις ικανότητες ή χαρακτηριστικά («είσαι πραγματικά πολύ έξυπνος, ικανός »). ‘ Όταν τα παιδιά που συμμετείχαν στην έρευνα συμπλήρωσαν τα 7 τους χρόνια, οι ερευνητές προσπάθησαν να διαπιστώσουν σε ποιο βαθμό ήταν πρόθυμα να πάρουν ρίσκα και πώς αξιοποιούσαν την εξυπνάδα τους, στην προσπάθεια τους να επιτύχουν διάφορους στόχους. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως παιδιά που οι γονείς τους τα επαινούσαν για την προσπάθεια που κατέβαλαν και όχι για την εξυπνάδα τους, τα κατάφερναν ασύγκριτα καλύτερα από τα άλλα. «Το να επαινεί κάποιος τα παιδιά για την εξυπνάδα τους τα κάνει να φοβούνται τις δυσκολίες, διότι ταυτίζουν την αποτυχία με την ανικανότητα και την ανοησία», παρατηρεί η καθηγήτρια Carol Dweck και συμπληρώνει «είναι σαν να τους λέμε, πως ο κανόνας του παιχνιδιού είναι να φαίνονται έξυπνα, οπότε δεν πρέπει να ρισκάρουν να κάνουν λάθη». Τα παιδιά αυτά όταν αποτυγχάνουν σε κάτι, θεωρούν ότι απέτυχαν λόγω ανικανότητας (κάτι που θεωρούν πως δεν αλλάζει) και έτσι προσπαθούν όλο και λιγότερο στο μέλλον. Τέλος, τα παιδιά που ακούνε συνέχεια πόσο έξυπνα είναι, φαίνεται να αγωνιούν πολύ για τις επιδόσεις τους, χάνοντας την ουσία, που είναι η ίδια η μάθηση. Από την άλλη τα παιδιά που επαινούνται για την προσπάθεια που καταβάλουν, φαίνεται να πιστεύουν πως η εξυπνάδα, όπως και άλλες ικανότητες, μπορούν να βελτιωθούν και έτσι έχουν την τάση να προσπαθούν περισσότερο για τους στόχους τους και να παίρνουν περισσότερα ρίσκα. 4. Αν ακούν Μότσαρτ από μικρά θα γίνουν έξυπνα: Μία παλαιότερη επιστημονική έρευνα, που είχε δημοσιευθεί στο περιοδικό Nature, ήταν η πρώτη που είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, μετά από την ακρόαση μουσικών συνθέσεων του Μότσαρτ, οι συμμετέχοντες στο πείραμα τα πήγαιναν καλύτερα σε κάποια νοητικά τεστ. Κι όμως μια νέα αμερικανική μελέτη καταρρίπτει την ευρέως διαδεδομένη αντίληψη ότι η μουσική παιδεία μεταξύ άλλων προάγει ευφυΐα. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ σε άρθρο τους που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο PLoS One, εξηγούν ότι, η μουσική εκπαίδευση ενισχύει τη δημιουργικότητα του παιδιού, την πνευματική καλλιέργειά του και την αυτοπεποίθησή του, αλλά όχι τη νοημοσύνη του. Όποτε αφήστε το παιδί να ακούει ότι του αρέσει. 5. Ντοκιμαντέρ: Οι εκπαιδευτικές σειρές, για μωρά και τα μικρά παιδιά είναι απλώς εμπορικά προϊόντα. Στην πραγματικότητα, αυτά τα βίντεο και οι σειρές σύμφωνα με τον Δόκτορα Vic Strasburger, καθηγητή Παιδιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικού και εκπρόσωπο της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής είναι ίσως και επιβλαβή. « Τα μωρά χρειάζονται την πρόσωπο με πρόσωπο επαφή καθώς και την αλληλεπίδραση για να μάθουν. Σύμφωνα με τις έρευνες που έγιναν σε μωρά από 8-16 μηνών, όσα περισσότερα βίντεο παρακολουθούσαν τόσο λιγότερες λέξεις ήξεραν. olagiatingunaika.gr