Εκτέλεση της Αναζήτησης

Η διαπίστωση αυτή κάνει τους ειδικούς να ζητούν την χορήγηση παυσίπονων στα βρέφη όπως γίνεται και με τα μεγαλύτερης ηλικίας παιδιά που υποβάλλονται σε επέμβαση. Ο εγκέφαλος των βρεφών αντιδρά στο ερέθισμα του πόνου με τρόπο παρόμοιο με αυτόν των ενηλίκων, ανακάλυψαν ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, παρατηρώντας ότι 18 από τις 20 περιοχές του εγκεφάλου που ενεργοποιούντο στους ενήλικες όταν ένιωθαν πόνο ήταν ενεργές και στα μωρά. Στο πλαίσιο μελέτης περιορισμένης κλίμακας, η Ρεμπέκα Σλέιτερ και η ομάδα της από το Τμήμα Παιδιατρικής της Οξφόρδης έθεσαν βρέφη μίας έως έξι ημερών σε μαγνητικό τομογράφο και σκάναραν τον εγκέφαλό τους ενώ αυτά κοιμόνταν. Κατά την διάρκεια της σάρωσης, προκάλεσαν στο πέλμα τους μια αίσθηση παρόμοια με το «τσίμπημα» ενός μολυβιού. Οι μαγνητικές τομογραφίες έδειξαν ότι ο εγκέφαλος των βρεφών αντέδρασε στο ερέθισμα όπως αντέδρασαν ενήλικα άτομα σε αντίστοιχο ερέθισμα αλλά τέσσερεις φορές πιο ισχυρό, αναφέρουν οι ερευνητές στο περιοδικό eLife. Είναι ενδεικτικό ότι οι ενήλικες δεν τράβηξαν το πόδι τους ως ανακλαστική κίνηση, αντιθέτως τα μωρά το έκαναν. Όπως λέει χαρακτηριστικά η Ρ. Σλέιτερ, «η μελέτη έδειξε ότι τα βρέφη όχι μόνο αισθάνονται πόνο αλλά ενδεχομένως να είναι πιο ευαίσθητα σε αυτόν απ’ ότι οι ενήλικες. Αν θα χορηγούσαμε παυσίπονο σε ένα παιδί μεγαλύτερης ηλικίας που θα υποβαλλόταν σε μια επέμβαση, τότε θα πρέπει να εξετάσουμε την χορήγηση παυσίπονου και σε ένα βρέφος» υποστηρίζει (βλ. σχετικό βίντεο ). Οι επιστήμονες ευελπιστούν κάποια μέρα να μπορούν να αναπτύξουν συστήματα ανίχνευσης της «υπογραφής του πόνου» στα βρέφη προκειμένου να δοκιμάσουν διαφορετικούς τρόπους για την ανακούφισή του. Τα πρότυπα εγκεφαλικής λειτουργίας, επισημαίνουν, ίσως να αποβούν το πλέον αξιόπιστο υποκατάστατο για την μέτρηση του πόνου αντί των εκφράσεων του προσώπου και την αύξηση του καρδιακού ρυθμού. Πηγή:iatropedia.gr

Η μυική δύναμη ενός εφήβου αποτελεί παράγοντα προστασίας κατά της καρδιοπάθειας και του διαβήτη αργότερα στη ζωή του, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη, η... οποία δείχνει τη σημασία που έχει να γυμνάζονται οι νέοι από μικροί και να φροντίζουν ιδίως για την ενδυνάμωσή τους. Το βασικό μήνυμα είναι, σύμφωνα με τους επιστήμονες, πως «όσο πιο δυνατό είναι ένα παιδί σε σχέση με το βάρος του, τόσο πιο υγιές είναι». Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή Μαρκ Πίτερσον της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Pediatrics" της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής, ανέλυσαν στοιχεία για πάνω από 1.400 παιδιά ηλικίας δέκα έως 12 ετών, σχετικά με το ποσοστό του λίπους στο σώμα τους, το επίπεδο του σακχάρου, την αρτηριακή πίεση, τη χοληστερόλη και τα τριγλυκερίδια (λιπίδια). Η έρευνα έδειξε ότι όσο ισχυρότερο μυικό σύστημα έχει ένα παιδί, σε σχέση με τη σωματική μάζα του, τόσο μικρότερος είναι ο κίνδυνος να εμφανίσει καρδιοπάθεια ή διαβήτη, καθώς διαθέτει καλύτερη καρδιαγγειακή και μεταβολική υγεία. Τα πιο δυνατά παιδιά έχουν μικρότερο δείκτη σωματικής μάζας (αναλογία βάρους προς ύψος), μικρότερο ποσοστό λίπους στο σώμα τους, μικρότερη περιφέρεια μέσης και γενικότερα βρίσκονται σε καλύτερη σωματική φόρμα. «Υπάρχει μια ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση πως ο μεγάλος δείκτης σωματικής μάζας, η καθιστική συμπεριφορά και η χαμηλή καρδιαγγειακή υγεία συνδέονται με τον διαβήτη, την καρδιοπάθεια και το εγκεφαλικό, όμως τα ευρήματά μας δείχνουν πως η μυϊκή δύναμη πιθανότατα παίζει εξίσου σημαντικό ρόλο στην καρδιομεταβολική υγεία των παιδιών», δήλωσε ο Πίτερσον. Η μυϊκή κατάσταση των παιδιών μετρήθηκε με βάση μία δοκιμασία ελέγχου της δύναμης της λαβής των χεριών τους. Με μια άλλη δοκιμασία, αξιολογήθηκε η καρδιοαναπνευστική κατάστασή τους, δηλαδή πόσο καλά μπορούσε το σώμα τους να μεταφέρει οξυγόνο στους μυς τους στη διάρκεια μιας άσκησης, καθώς επίσης πόσο καλά μπορούσαν οι μύες να απορροφήσουν αυτό το οξυγόνο και να το χρησιμοποιήσουν για να έχουν περισσότερη δύναμη. Η έρευνα είναι μία από τις πρώτες διεθνώς που δείχνουν ξεκάθαρα πως υπάρχει σαφής σχέση ανάμεσα στη μυϊκή δύναμη ενός εφήβου και στον μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών και μεταβολικών προβλημάτων στην ενήλικη ζωή του. Προηγούμενες μελέτες σε εφήβους είχαν επίσης δείξει ότι η μυϊκή αδυναμία αποτελεί παράγοντα κινδύνου για πρόωρο θάνατο, ιδίως από καρδιά.