Εκτέλεση της Αναζήτησης

Την αντίδραση των Συλλόγων Γονέων των δημοτικών σχολείων της Αλεξάνδρειας Ημαθίας συναντά η ένταξη στις δομές δημόσιας Εκπαίδευσης 60 παιδιών προσφύγων, που διαμένουν στο κέντρο φιλοξενίας στην περιοχή στρατόπεδο 722. Η εισήγηση της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Ημαθίας προς την Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας έκρινε και τα 7 δημοτικά σχολεία της περιοχής ως «υποψήφια», για να λειτουργήσουν σε αίθουσές τους Δομές Υποδοχής για τη Εκπαίδευση Προσφύγων (ΔΥΕΠ), ενώ αντίστοιχα διαβιβάστηκε και μία πρόταση του Δήμου, τα παιδιά να κάνουν μάθημα στο ΕΠΑΛ Αλεξάνδρειας, το οποίο διαθέτει αρκετές άδειες αίθουσες. Μέχρι σήμερα τα απόγευμα είχαν συνεδριάσει οι έξι από τους επτά Συλλόγους Γονέων των δημοτικών σχολείων της Αλεξάνδρειας και στο σύνολό τους αποφάσισαν- κατόπιν σχετικών ψηφοφοριών- ότι αντιτίθενται στις πρόταση της Διεύθυνσης Εκπαίδευσης και στο ενδεχόμενο παιδιά προσφύγων να κάνουν μάθημα στις αίθουσες των σχολείων, όπου φοιτούν τα παιδιά τους. Πρόκειται για τους Συλλόγους Γονέων από το 1ο και 5ο δημοτικό σχολείο, που βρίσκονται στο ίδιο σχολικό συγκρότημα, το 2ο, το 3ο, το 4ο, το 6ο δημοτικό σχολείο, ενώ ο Σύλλογος του 7ου δεν έχει τοποθετηθεί ακόμη. «Εμβόλια για τα προσφυγόπουλα θα βρεθούν, εμβόλια κατά του ρατσισμού όμως πού θα βρούμε;», είναι η αντίδραση του διευθυντή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ημαθίας, Διονύση Διαμαντόπουλου, ο οποίος παρέστη σε κάποιες από τις συνελεύσεις. «Στον Νομό Ημαθίας υπάρχει το Κέντρο Φιλοξενίας στην Αγία Βαρβάρα, έξω από τη Βέροια και εκεί αφού απαντήθηκαν τα ερωτήματα σχετικά με εμβολιασμούς κ.λπ., οι γονείς δεν έχουν πλέον καμία αντίρρηση για τα 35 παιδιά πρόσφυγες, να κάνουν μάθημα στις τάξεις των σχολείων. Στην Αλεξάνδρεια, όμως, παρά το ότι έγινε σχετική ενημέρωση και απαντήθηκαν όλα τα ερωτήματα για τους όρους και τις συνθήκες φοίτησης των 60 παιδιών, επικράτησαν πραγματικά ακραίες και ξενοφοβικές φωνές, έναντι των υπολοίπων, που δυστυχώς προτίμησαν να αποστασιοποιηθούν για να μην εμπλακούν», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ.Διαμαντόπουλος. «Δε μπορούμε να κάνουμε διάλογο πάνω σε προτάσεις, που αντίκεινται στον νόμο και σε νομικά κατοχυρωμένα δικαιώματα και κυρίως σε δικαιώματα παιδιών. Οι νόμοι είναι σαφείς, τόσο για την υποχρέωση της Πολιτείας να παρέχει εκπαίδευση στα παιδιά αυτά (ν/.3386/2005), όσο και σε όσα προβλέπει κατά της δημόσιας υποκίνησης βίας ή μίσους (ν.4285/2014)», ανέφερε ο κ. Διαμαντόπουλος, υπογραμμίζοντας ότι δεν πρόκειται να γίνουν αποδεκτά επιχειρήματα, όπως ότι «είναι ξένοι, αλλόθρησκοι και θα αλλοιώσουν τα παιδιά μας». « Η θέση μας είναι ότι αυτά τα παιδιά θα πάνε στο σχολείο», τόνισε. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Πάλι τα κατάφεραν να σε συγχύσουν. Μπερδεύτηκες. Ποιος έχει δίκιο; Είναι (ή ήταν) έτοιμα τα σχολεία μας; Θα προσπαθήσω να στα πω απλά και ελπίζω, αν αντέξεις και διαβάσεις όλο το άρθρο, να καταφέρω να ξεκαθαρίσεις στο μυαλό σου κάποια θέματα. Άκου γονιέ... Δεκαετίες τώρα, υπάρχουν πολλοί (γονείς, δάσκαλοι, Υπουργοί, μαθητές, αρμόδιοι και αναρμόδιοι) που πιστεύουν ότι αν με το άνοιγμα των σχολείων υπάρχουν δάσκαλοι και βιβλία, όλα είναι εντάξει. Εγώ, με την πείρα 33 χρόνων στα σχολεία, δεν το πιστεύω. Εσύ τι πιστεύεις; Άκου γονιέ... Φέρνουν το παιδί σου στην πρώτη τάξη από την ηλικία 5 χρονών και 8 μηνών. Του δίνουμε κάμποσα βιβλία και προσπαθεί να «μάθει», χωρίς να εξετάζουμε πόσο έτοιμο είναι γι αυτή την προσπάθεια. Στις χώρες που σου διαφημίζουν το εκπαιδευτικό τους σύστημα (π.χ. Φινλανδία, Σουηδία) τα παιδιά πηγαίνουν στο Δημοτικό 7 χρονών, όταν είναι έτοιμα. Έχουν δυο βιβλία Μαθηματικών όλη τη χρονιά και κάνουν μόνο πρόσθεση και αφαίρεση. Τι λες; Σε ενδιαφέρουν αυτά; Δεν είναι λογικό το παιδάκι σου να συναντά μαθησιακές δυσκολίες, να έχει παραβατικότητα κλπ.; Δεν νιώθεις ότι «καίμε» και «βιάζουμε» γνωσιολογικά τα παιδιά μας από τα πρώτα τους χρόνια; Δεν θα ήταν καλύτερο να προλαμβάνουμε παρά να τρέχουμε πίσω από τα προβλήματα, με επιτροπές και συσκέψεις; Αφού δεν έχουμε την υποδομή να στεγάσουμε μια ακόμα χρονιά στα Νηπιαγωγεία, θα μπορούσε το πρόγραμμα της πρώτης τάξης να είναι όπως το πρόγραμμα της Προδημοτικής. Να υπάρχει ομαλή μετάβαση των παιδιών. Τα βιβλία να μεταφερθούν μια τάξη αργότερα. Έτσι καταργώντας τα βιβλία της ΣΤ’ τάξης, που είναι ουσιαστικά επανάληψη της Ε’ τάξης, τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να ωριμάσουν και να αποφύγουν μαθησιακές τραυματικές εμπειρίες. Κι όλα αυτά χωρίς ούτε ένα σεντ κόστος. Άκου γονιέ... Ξυπνάς το παιδί σου από τα χαράματα, «με την τσίμπλα στο μάτι» να το φέρεις στο σχολείο. Παρά τις μελέτες για το βιολογικό ρολόι του παιδιού και τη σωστή του ανάπτυξη, επιμένουμε να προσπαθούμε να μάθει πριν ξυπνήσει καλά καλά. Στις χώρες που σου διαφημίζουν τα παιδιά ξεκινούν το σχολείο στις 9 το πρωί. Άκου γονιέ... Κάθε χρόνο από το Μάη μέχρι και το Σεπτέμβρη διαβάζεις σελίδες ολόκληρες με μεταθέσεις, μετακινήσεις, τοποθετήσεις, διορισμούς δασκάλων. ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ σχεδόν οι μισοί δάσκαλοι αλλάζουν σχολείο. Είμαστε η μοναδική χώρα στην Ευρώπη, ίσως και στον κόσμο. Στις άλλες χώρες οι δάσκαλοι έχουν μόνιμη θέση στα σχολεία. Οι αλλαγές είναι σπάνιες, για εγκυμοσύνες, αφυπηρετήσεις ή μείωση τμημάτων. Σε πολλές μάλιστα χώρες προγραμματίζουν με προοπτική τριετίας και γνωρίζουν οι δάσκαλοι και οι γονείς τους δασκάλους της επόμενης τριετίας. Σε ενδιαφέρουν όλα αυτά; Με όλη αυτή τη «μετοικεσία» των δασκάλων ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ, που γίνεται στην Κύπρο, σου αρκεί να ανοίξουν τα σχολεία με δασκάλους και βιβλία; Νομίζεις όλη αυτή η κατάσταση δεν επηρεάζει την ποιότητα της εκπαίδευσης στα σχολεία μας; Για σκέψου λίγο... Άκου γονιέ... Πρόσεξε που επενδύουν σε άλλες χώρες. Σε πολλές χώρες όλα τα παιδιά έχουν καθημερινά δωρεάν γεύμα, και σνακ και φρούτο στο εστιατόριο του σχολείου. Σε κάποιες πληρώνουν για αυτά 2-3 ευρώ την ημέρα. Σκέψου τη βοήθεια στην οικογένεια. Σε ενδιαφέρουν όλα αυτά; Τι λες; Έχουν επίπτωση στην ποιότητα της εκπαίδευσης στα σχολεία; Άκου γονιέ... Στις περισσότερες χώρες ο Διευθυντής του σχολείου δεν έχει διδακτικό ωράριο. Η επιλογή τους γίνεται αφού έχουν περάσει από διετή συνήθως «Σχολή για Διευθυντές». Σε πολλές χώρες υπάρχουν και Βοηθοί Διευθυντές χωρίς διδακτικό ωράριο. Είναι υπεύθυνος να πάρει αποφάσεις και να λογοδοτήσει για τα πάντα. Έχει αποφασιστικό λόγο στις προσλήψεις του διδακτικού και βοηθητικού προσωπικού στο σχολείο. Εδώ μεσολαβούν και έχουν λόγο στη λειτουργία του σχολείου πλήθος αρμοδίων: Υπουργείο Παιδείας, Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας, Σχολική Εφορεία, Σύνδεσμος Γονέων, Γραφείο Ευημερίας, Δήμος, κ.λ.π. Για σκέψου λίγο. Σε ενδιαφέρουν όλα αυτά; Τι λες; Έχουν επίπτωση στην ποιότητα της εκπαίδευσης στα σχολεία; Άκου γονιέ... Στις χώρες που σου διαφημίζουν οι δάσκαλοι έχουν διδακτικό ωράριο 22-25 περιόδους. Αρκετές περιόδους, κυρίως στα πρακτικά θέματα, υπάρχει δεύτερος δάσκαλος στην τάξη. Τις υπόλοιπες περιόδους που βρίσκονται στο σχολείο έχουν χρόνο για ξεκούραση, διόρθωμα, αξιολόγηση εργασιών, συναντήσεις και προγραμματισμό με το Διευθυντή, τους συναδέλφους και τους γονείς, κ.λ.π. Για σκέψου λίγο. Σε ενδιαφέρουν όλα αυτά; Τι λες; Έχουν επίπτωση στην ποιότητα της εκπαίδευσης στα σχολεία; Άκου γονιέ... Στις άλλες χώρες τα παιδιά κάθε εβδομάδα κάνουν 5 ως 8 περιόδους μάθημα της Γλώσσας, 3-5 περιόδους Μαθηματικά. Τα άλλα μαθήματα είναι, κυρίως, πρακτικά: Ξυλουργική, Μεταλλοτεχνία, Ραπτική, Μαγειρική, Τεχνολογία, Χειροτεχνία, Χορός, Φυσική Αγωγή, κ.ά. Τα γνωσιοκεντρικά μαθήματα είναι λίγες ώρες την εβδομάδα. Περισσότερες ώρες είναι τα πρακτικά θέματα. Τι λες για όλα αυτά; Δεν επιδρούν στη συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών και τη διάθεσή τους για το σχολείο; Τα Μαθηματικά, για παράδειγμα μαθαίνονται καλύτερα λύνοντας περισσότερα φυλλάδια ή βιώνοντάς τα στην πρακτική ενασχόληση κατά την οποία το παιδί αντιλαμβάνεται και τη χρησιμότητά τους στη ζωή; Άκου γονιέ... Σου λένε ότι δεν έχει σημασία με ποιο καθεστώς εργάζονται οι δάσκαλοι στο σχολείο των παιδιών σου. Αν είναι μόνιμοι ή αντικαταστάτες ή με αγορά υπηρεσιών. «Δεν τρέχει τίποτα» αν οι δάσκαλοι τρέχουν από το ένα σχολείο στο άλλο σε προγράμματα ολοήμερου, ΔΡΑ.Σ.Ε, επιμορφωτικά, αντικαταστάσεις, Α.Γ.Ο, κ.ά για να συμπληρώσουν κάποιες ώρες. Να πάρουν 300 - 500 ευρώ το μήνα, τα οποία τα έχουν «φάει» στις βενζίνες. Εσύ τι λες; Για σκέψου λίγο. Δεν έχει επίπτωση στην ποιότητα της εκπαίδευσης και την ασφάλεια των παιδιών; Άκου γονιέ... Σε άλλες χώρες η άδεια μητρότητας είναι τουλάχιστον ένας χρόνος. Πληρωμένη και υποχρεωτικά κάποιοι μήνες και για τον πατέρα. Δίνουν τεράστια σημασία στα πρώτα χρόνια της ανάπτυξης του παιδιού. Και όταν θα έρθει στο σχολείο υπάρχει η ομάδα στήριξης της οικογένειας από Κοινωνιολόγο, Σχολικό Ψυχολόγο, Ιατρικό λειτουργό κ.ά. Αυτά όλα μόνιμες παροχές, συγκροτημένες, δεν χρειάζεται να τις... καλέσει κάποιος για να επιληφθούν των θεμάτων. Για σκέψου λίγο. Σε ενδιαφέρουν όλα αυτά; Τι λες; Έχουν επίπτωση στην ποιότητα της εκπαίδευσης στα σχολεία; Άκου γονιέ... Μετά από όλα αυτά πιστεύεις ότι είναι αρκετό όταν ανοίγουν τα σχολεία να έχουν απλά δασκάλους και βιβλία. Εγώ δεν το πιστεύω. Είμαι κι εγώ γονιός και αυτή η ιδιότητα είναι ισόβια. Δάσκαλος κάποτε, έστω τυπικά, θα σταματήσω να είμαι. Δεν θεωρώ το σχολείο απλά «παρκινγκ» παιδιών. Μ’ ενδιαφέρουν πολλά περισσότερα και πιο ουσιαστικά. Άκου γονιέ... Υπάρχουν πολλά, πάρα πολλά ακόμα. Ξέρω σου έβαλα δύσκολα. Δεν σ’ έχουν συνηθίσει να σκέφτεσαι και να διεκδικείς τα ουσιαστικά. Οι ηγεσίες των οργανωμένων γονιών σπάνια ασχολούνται με τα ουσιώδη. Μη νομίζεις ... και η ηγεσία της ΠΟΕΔ σπάνια καταφέρνει να σου δώσει να καταλάβεις ποια είναι τα βασικά προβλήματα της εκπαίδευσης. Κι εμείς οι δάσκαλοι κάνουμε αγώνα για να αλλάξουν οι νοοτροπίες της ηγεσίας μας. Σκέψου και δράσε κι εσύ να αλλάξουν οι νοοτροπίες στους οργανωμένους γονιούς. Ίσως τα καταφέρουμε ... Αξίζει τον κόπο για τα παιδιά μας. Σημείωση: Ο τίτλος του άρθρου είναι παράφραση και εμπνευσμένος από το βιβλίο του Λαρς Πέρσον: «Άκου λευκέ...». Εκδόσεις: «Σύγχρονη εποχή». Είναι για άλλο θέμα αλλά αξίζει να το διαβάσεις. * Του Μανόλη Σόβολου - Διευθυντή Δημοτικού Σχολείου στην Κύπρο (... και γονιού) Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Η UNICEF απευθύνει έκκληση για την αύξηση των δαπανών στην εκπαίδευση καθώς νέα έκθεση αποκαλύπτει παγκόσμια κρίση στη μάθηση. Πάνω από τα δύο τρίτα των μαθητών σε χώρες με χαμηλό εισόδημα, δεν θα μάθουν τις βασικές δεξιότητες πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης το 2030, παρά ένα φιλόδοξο στόχο ώστε κάθε παιδί να είναι στο σχολείο και τη μάθηση, σύμφωνα με μια έκθεση που δημοσίευσε η Διεθνής Επιτροπή για τη Χρηματοδότηση Ευκαιριών για την Παγκόσμια Εκπαίδευση. Η έκθεση «Η Γενιά που Μαθαίνει: Επενδύοντας στην Εκπαίδευση για ένα Μεταβαλλόμενο Κόσμο», επισημαίνει ότι χωρίς μια επείγουσα αύξηση των επενδύσεων στην εκπαίδευση από τις εθνικές κυβερνήσεις, τα παιδιά σε χώρες χαμηλού εισοδήματος θα παραμένουν παγιδευμένα στο φαύλο κύκλο της φτώχειας από γενιά σε γενιά και θα μείνουν χωρίς τις δεξιότητες και τις γνώσεις που χρειάζονται ώστε να συνεισφέρουν στις κοινωνίες και τις οικονομίες των χωρών τους όταν φτάσουν στην ενηλικίωση. «Κάθε παιδί, σε κάθε χώρα, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε νοικοκυριό, έχει το δικαίωμα όχι μόνο σε ένα κάθισμα σε μια τάξη, αλλά σε μια ποιοτική εκπαίδευση - ξεκινώντας από τα πρώτα χρόνια της ζωής, το πιο σημαντικό στάδιο της ανάπτυξης του εγκεφάλου», δήλωσε ο Εκτελεστικός Διευθυντής της UNICEF Anthony Lake. «Πρέπει να επενδύσουμε εγκαίρως, να επενδύσουμε στην ποιότητα, και να επενδύσουμε στην ισότητα - ή να πληρώσουμε το τίμημα μιας γενιάς παιδιών καταδικασμένης να μεγαλώσει χωρίς τη γνώση και τις δεξιότητες που χρειάζεται ώστε να αξιοποιήσει τις δυνατότητές της.» Η έκθεση δείχνει ότι πάνω από 1,5 δισεκατομμύρια ενήλικες δεν θα έχουν άλλη εκπαίδευση πέραν αυτής του δημοτικού σχολείου το 2030. Η UNICEF υποστηρίζει τις συστάσεις που περιέχονται στην έκθεση και καλεί για αύξηση των εθνικών δαπανών στην εκπαίδευση από 3% έως 5% για να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση αυτού που θα μπορούσε να είναι μια παγκόσμια εκπαιδευτική κρίση. Άλλα βασικά συμπεράσματα από την έκθεση: Μόνο τα μισά παιδιά ηλικίας πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και λίγο πάνω από το ένα τέταρτο ηλικίας δευτεροβάθμιας, σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, μαθαίνουν βασικές δεξιότητες. 330 εκατομμύρια μαθητές πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων σχολείων δεν επιτυγχάνουν ούτε και τα πιο βασικά μαθησιακά αποτελέσματα. Η κρίση μεγαλώνει, καθώς οι πληθυσμοί αυξάνονται - θα υπάρχουν κατ' εκτίμηση 1,4 δισεκατομμύρια παιδιά σχολικής ηλικίας σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος έως το 2030. Δύο φορές περισσότερα κορίτσια καθώς και αγόρια δεν θα πάνε ποτέ στο σχολείο. «Αντιμετωπίζουμε τον αγώνα των πολιτικών δικαιωμάτων της γενιάς μας - την απαίτηση των νέων για το δικαίωμά τους στην εκπαίδευση και την ωρολογιακή βόμβα της δυσαρέσκειας ως αποτέλεσμα της διάψευσης των ελπίδων του μισού μιας ολόκληρης γενιάς», δήλωσε ο Πρόεδρος της Επιτροπής Παιδείας και Ειδικός Απεσταλμένος του ΟΗΕ για την Παγκόσμια Εκπαίδευση Gordon Brown. «Δεν μπορούμε να δεχτούμε ακόμα ένα έτος ή μια δεκαετία όπως αυτή. Η Επιτροπή σκοπεύει να ξεκλειδώσει τη μεγαλύτερη επέκταση εκπαιδευτικών ευκαιριών στη σύγχρονη ιστορία.» Η έκθεση είναι διαθέσιμη στο: report.educationcommission.org Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Κάποτε ήταν λιγότεροι από 70, αλλά φέτος ξεπερνούν τους 18.500 οι μαθητές στην Ιταλία που, αντίθετα από τους Έλληνες συμμαθητές του, θα πηγαίνουν στο σχολείο τους χωρίς να βαραίνει τους ώμους τους η τσάντα. Αυτό το «κάποτε» ήταν το 2002. Τότε ξεκίνησε σε κάποια σχολεία, στο πνεύμα της φημισμένης παιδαγωγού Μαρίας Μοντεσόρι, ένα φιλόδοξο πείραμα. Δεκατέσσερα χρόνια μετά, χιλιάδες μαθητές πηγαίνουν στο σχολείο χωρίς πρωινά βάρη. Και όχι μόνο: Τα θρανία αλλάζουν θέσεις, ο δάσκαλος δεν έχει έδρα, τα μολύβια είναι κοινά για όλους, το ίδιο οι ξύστρες, οι χάρακες, οι γόμες. Τα πάντα, από τα βιβλία και τα τετράδια έως τις κασετίνες, μένουν στην τάξη. «Το φως, τα χρώματα, η διακόσμηση είναι πολύ σημαντικά στοιχεία στην εκπαιδευτική διαδικασία. Εκπαίδευση δεν σημαίνει να φορτώνεις την πλάτη των παιδιών ή να τα κλείνεις σε άδειες αίθουσες. Η μάθηση είναι και πρέπει να είναι μία συλλογική διαδικασία χαράς και ψυχαγωγίας. Είναι κάτι που έχει υπογραμμιστεί από τους πιο γνωστούς παιδαγωγούς. Κι εμείς οι υπεύθυνοι του "σχολείου χωρίς τσάντα" προσπαθούμε να εφαρμόσουμε αυτήν την αρχή στην πράξη», δηλώνει στην ιταλική εφημερίδα «Λα Ρεπούμπλικα» η Ντανιέλα Παμπαλόνι, διευθύντρια ενός «σχολείου χωρίς τσάντα» κοντά στην Πίζα. Ο εμπνευστής της ιδέας είναι ο Μάρκο Όρσι. Ο ίδιος είχε γράψει στις αρχές του 2000 ένα δοκίμιο, με το οποίο πρότεινε τη δημιουργία ενός σχολείου που θα απάλλασσε τα παιδιά από τα βάρη της τσάντας για να τα εντάξει σε μία συλλογικότητα, όπου τα θρανία είναι κοινά, τα παιδιά βοηθούν το ένα το άλλο και η μάθηση δεν έρχεται από πάνω προς τα κάτω (αυτό συμβολίζει η απουσία της έδρας), ενώ καμιά φορά δεν υπάρχουν ούτε βιβλία, καθώς το εκπαιδευτικό υλικό παράγεται μέσα στην τάξη. Πίσω από αυτόν τον πρωτοποριακό τρόπο εκπαίδευσης βρίσκονται μεγάλοι θεωρητικοί της παιδαγωγικής σκέψης, όπως η Μαρία Μοντεσόρι και ο Σελεστέν Φρενέ, αλλά και ο Αμερικανός φιλόσοφος Τζον Ντιούι, καθώς και ο θεωρητικός της μη βίας Ντανίλο Ντόλτσι. Το πρόγραμμα ξεκίνησε από ένα σχολείο της Φάουλια, ενός χωριού 3.000 κατοίκων στην Τοσκάνη και σήμερα έχει επεκταθεί σε εκατοντάδες σχολεία. Από αυτό το θεωρητικό μίγμα προέκυψε μία εντελώς διαφορετική προσέγγιση. Ένα παράδειγμα; Σε έναν μαθητή που δεν μπορεί να λύσει μία άσκηση στα μαθηματικά και κοιτάζει το τετράδιο του διπλανού του δεν γίνεται παρατήρηση, καθώς θεωρείται ότι δεν αντιγράφει, αλλά ότι μαθαίνει μέσω της μίμησης. Αυτή η διαφορετική προσέγγιση «πατάει» στο τρίπτυχο «υπευθυνότητα - κοινότητα - αλληλεγγύη». Σε αυτό το πνεύμα, στις τάξεις δημιουργούνται «νησίδες», όπου οι μαθητές δουλεύουν συλλογικά, και μία «αγορά» όπου συζητούν, διαβάζουν, ανταλλάσσουν υλικό και πληροφορίες. Όπως φαίνεται, το «σχολείο χωρίς τσάντα» δεν έχει κερδίσει μόνο τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές, αλλά και τους γονείς. «Στην αρχή ήμουν επιφυλακτική, μου έλειπε η παραδοσιακή τάξη, φοβόμουν ότι η συλλογική δουλειά θα μετατρεπόταν σε ένα χάος χωρίς κανόνες. Στη συνέχεια, όμως, διαπίστωσα ότι σε συνθήκες ελευθερίας τα παιδιά γίνονται πιο ελεύθερα», λέει στην ιταλική εφημερίδα η μητέρα ενός μαθητή της Ε' δημοτικού. Το ίδιο ενθουσιασμένη δηλώνει μία άλλη μητέρα: «Εδώ τα παιδιά μου μαθαίνουν να σκέφτονται». Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Μητέρα 8χρονης κινδυνεύει να χάσει την επιμέλεια της κόρης της επειδή επέλεξε να μην τη στείλει σχολείο αλλά να τη διδάξει η ίδια, ούσα εκπαιδευτικός. «Θέλω να εκπαιδεύεται με κέφι και όχι στο πλαίσιο ενός αναξιόπιστου σχολικού συστήματος εκπαίδευσης» λέει στο Έθνος η μητέρα, η οποία προσφεύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Το δικαίωμα αυτό είναι νόμιμο σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ. Ωστόσο, η Εισαγγελία Αθηνών δήλωσε ότι εκδίδει παραγγελία να αφαιρέσουν από τη μητέρα την επιμέλειά επειδή δεν πάει σχολείο, χωρίς να έχει προηγηθεί δίκη, σύμφωνα με το δημοσίευμα. Με την υπόθεση ασχολείται η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα «Πλειάδες» μέσω της προέδρου της, δικηγόρου Ηλέκτρας-Λήδας Κούτρα που αμισθί έχει αναλάβει την εκπροσώπηση της μητέρας, αλλά και τη διεκδίκηση θεσμοθέτησης του δικαιώματος στη μη τυπική-εξωσυστημική εκπαίδευση. «Γνωρίζω «από πρώτο χέρι» το εκπαιδευτικό σύστημα για πολλά χρόνια. Για μένα ήταν συνεχής, καθημερινή η προσπάθεια να διατηρηθεί το πνεύμα τους ελεύθερο, ανάλαφρη η ψυχοσύνθεσή τους και ανοιχτός ο νους τους. Όμως τα μεγάλα παιδιά μου πήγαν σε σχολεία της Κύπρου, όπου υπάρχει ανώτερο επίπεδο και καλύτερες συνθήκες σχολειοποίησης, χωρίς παραπαιδεία. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει στην Ελλάδα», εξηγεί στο «Εθνος». «Οταν γεννήθηκε η μικρή μου, είχα προβληματισμό. Πού να πάει σχολείο; Πήγε στο νηπιαγωγείο, αλλά στην ηλικία που έπρεπε να πάει σχολείο, ήταν εντελώς ανώριμη. Τότε διαπίστωσα ότι τα παιδιά εξαναγκάζονται στη σχολική μάθηση γιατί σε αυτήν την ηλικία αυτό που πραγματικά θέλουν είναι να παίξουν και να γνωρίσουν τον κόσμο». Γι' αυτόν τον λόγο, για τη μικρή της κόρη επέλεξε να μην τη στείλει στο σχολείο, αλλά να αναλάβει προσωπικά την παιδεία της. «Στο εξωτερικό αυτό είναι εντελώς φυσιολογικό. Εδώ... με κοιτούν σαν να κατέβηκα από τον Αρη. Οταν κανείς γνωρίζει το παιδί, διαπιστώνει ότι είναι ένα ευτυχισμένο κοριτσάκι. Με πλούσιο λεξιλόγιο, φαντασία, ανεπτυγμένη σκέψη. Αλλά κι εγώ δεν την αναγκάζω, δεν της επιβάλλομαι. Ακολουθώ τα ενδιαφέροντα και τις ανάγκες της. Γι' αυτό και όταν της λέω να κάνουμε μαθηματικά, πετάει από τη χαρά της. Το κυρίαρχο είναι το ότι με ενδιαφέρει η ψυχική ηρεμία του παιδιού», τονίζει η Χριστιάνα Σοφία στην εφημερίδα. Με τη βοήθεια, την επιμονή και την υπομονή της, η 8χρονη κόρη της έχει αγαπήσει την ιστορία και τη μυθολογία, λατρεύει τα μαθηματικά, είναι σε θέση να κάνει... ξενάγηση στα εκθέματα του αρχαιολογικού μουσείου, γράφει το δικό της παραμύθι, εξοικειώνεται με τους υπολογιστές και κοινωνικοποιείται μέσω του παιχνιδιού. «Θα είναι απάνθρωπο να με χωρίσουν από την κόρη μου επειδή και μόνο έχω επιλέξει έναν άλλο τρόπο εκπαίδευσης», καταλήγει η μητέρα, ενώ η μικρούλα από δίπλα συμπληρώνει: «Δεν θέλω να φύγω από τη μητέρα μου. Την αγαπώ». «Ζητήσαμε ανεπιτυχώς από την Εισαγγελία να αφήσει την υπόθεση να κριθεί δικαστικά, με όλες τις εγγυήσεις που μια τέτοια διαδικασία οφείλει να έχει στις δημοκρατικές κοινωνίες. Ούτως ή άλλως, η διάταξη που επιτρέπει στην εισαγγελέα Ανηλίκων να αφαιρέσει επιμέλεια με διαταγή της αφορά σε όλως εξαιρετικές περιπτώσεις, όπου υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για τη σωματική και ψυχική υγεία του παιδιού -και πάλι οφείλει να εισάγει την υπόθεση στο Δικαστήριο εντός 30 ημερών», δήλωσε στο «Εθνος» η πρόεδρος της ΜΚΟ «Πλειάδες», Ηλέκτρα - Λήδα Κούτρα. «Η μεταχείριση που είχε αυτή η μάνα από την Πολιτεία, μέσω των πράξεων και των παραλείψεων της Εισαγγελικής Αρχής, ακριβώς επειδή τόλμησε να ισχυριστεί ότι ασκεί ανθρώπινο δικαίωμα εκείνης και του παιδιού της παρέχοντάς του αποσχολειοποιημένη εκπαίδευση, δεν αποτελεί μόνο παραβίαση του δικαιώματος μάνας και παιδιού να μην υφίστανται δυσανάλογη παρέμβαση στην οικογενειακή τους ζωή, αλλά, κατά τη νομική μου άποψη, συμποσούται σε εξευτελιστική μεταχείριση και παραγνώριση της έκτασης της εξουσίας της Πολιτείας πάνω σε όσους βρίσκονται στη δικαιοδοσία της», συμπληρώνοντας πως «από τη μια μεριά έχουμε τη μη εγγραφή στο σχολείο, που αποτελεί πταισματική παράβαση που επισύρει πρόστιμο, και από την άλλη έχουμε πληθώρα υπερνομοθετικής ισχύος κειμένων, που εγγυώνται την εκπαίδευση σύμφωνα με τις πεποιθήσεις των γονέων» αναφέρει στην εφημερίδα. Πηγή: Εθνος Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Το θεατρικό παιχνίδι και οι αυτοσχεδιασμοί συντελούν καθοριστικά στην απελευθέρωση των εκφραστικών μέσων των παιδιών (φωνή, σώμα, λόγος) καθώς και στην τόνωση της αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησής τους. Όπως εξηγεί η παιδαγωγός και σκηνοθέτις της Θεατρικής Ομάδας «Μαρμελάδα» Μαρίνα Βήλλου, το θεατρικό παιχνίδι παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην κοινωνικοποίηση του παιδιού, καθώς τροφοδοτεί το πνεύμα ομαδικότητας, συνεργασίας κι αλληλεγγύης μεταξύ των μελών της ομάδας. Το θεατρικό παιχνίδι: Απελευθερώνει τα εκφραστικά μέσα των παιδιών (Φωνή, Σώμα, Λόγος).Οδηγεί το παιδί σε μονοπάτια εξερεύνησης και διεύρυνσης της φαντασίας τους.Τονώνει την αυτοπεποίθησή και την αυτοεκτίμησή του, καθώς ενθαρρύνονται τα παιδιά να λάβουν πρωτοβουλίες, κι ακόμα δίνεται χώρος στην διαφορετικότητα του καθενός.Συντελεί στην όξυνση της κρίσης, της παρατηρητικότητας και της αντίληψής τους.Εκτονώνονται εκφραστικά και δημιουργικά τα συναισθήματά τους (ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης).Ως πολύτιμο γνωστικό εργαλείο για τον εκπαιδευτικό Μέσα από το θεατρικό παιχνίδι: καλλιεργείται η αισθητική του παιδιού,εμπλουτίζεται και εξελίσσεται η γλώσσα του (ο προφορικός λόγος και η χρήση του μέσα από ρόλους, αποτελεί μια δημιουργική μέθοδο για πιο πλούσιο λεξιλόγιο και πιο σωστή σύνταξη),τα παιδιά μαθαίνουν, ενώ ταυτόχρονα ψυχαγωγούνται (γιατί η γνώση μέσα από το θεατρικό παιχνίδι γίνεται βιωματική κι όχι θεωρητική)διευρύνεται το γνωστικό πεδίο του παιδιού, αλλά και τη φιλαναγνωσία. Η επαφή με μύθους, παραμύθια, λογοτεχνικά κείμενα, ποίηση και θεατρικά έργα ανοίγει τους ορίζοντές τους και εμπλουτίζει την παιδεία τους. Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Το πρώτο κουδούνι χτύπησε και για φέτος….!!! Οι μαθητές φορτώθηκαν την τσάντα τους και ανέλαβαν δράση, με απώτερο σκοπό να αποκτήσουν γνώσεις και κατάρτιση για ένα καλύτερο αύριο! Έχετε ήδη φροντίσει ν’ αγοράσετε στα παιδιά σας τσάντες, τετράδια, βιβλία και πιθανόν να έχετε ήδη προγραμματίσει τις απογευματινές τους δραστηριότητες….! Μέσα σε όλη αυτή την έντονη δραστηριότητα και την οργανωτική διάθεση για μια δημιουργική σχολική χρονιά, είναι άμεση ανάγκη να ενημερωθείτε και να ενημερώσετε τα παιδιά σας, για τους κινδύνους που μπορεί να διατρέχουν! Δεν απαιτείται να βομβαρδίσετε το παιδί σας με πολλές πληροφορίες που θα το τρομοκρατήσουν, απλά χρειάζονται οι σωστές πληροφορίες, οι οποίες αφορούν αρχικά τη συνειδητοποίηση των κινδύνων στην καθημερινότητα ενός παιδιού και κατόπιν η ενημέρωση για τη σωστή αντίδραση την κατάλληλη στιγμή! Ξοδέψτε λίγο από το χρόνο σας να εκπαιδεύσετε το παιδί σας! Μπορεί να του σώσει τη ζωή σε περίπτωση ανάγκης!!!! Αρχικά ως γονιός θα πρέπει να συνειδητοποιήσετε τα παρακάτω: H εκπαίδευση για την ασφάλεια των παιδιών σας: Δεν εξαρτάται από τους αστυνομικούςΔεν εξαρτάται από τους δασκάλους τουΑντιθέτως, είναι κυρίως δική σας ευθύνη!Εάν εσείς παραμελήσετε την εκπαίδευσή τους, δεν πρόκειται να καλύψει το κενό ούτε ο δάσκαλος, ούτε ο αστυνομικός!Βασικοί κανόνες για αποτελεσματική εκπαίδευση: Η εκπαίδευση θα πρέπει να είναι σε πλαίσια διασκέδασης και χρόνου ανάπτυξης συναισθηματικών δεσμών με τα παιδιά σας και όχι εκφοβισμού και τρομοκρατίας για τους κινδύνους που υπάρχουν. Ο πιο εύστοχος τρόπος για να συγκρατηθούν οι πληροφορίες από το παιδιά είναι με παιχνίδι ρόλων. π.χ, χτυπήστε την πόρτα και προσποιηθείτε έναν πλασιέ ή μιλήστε στο τηλέφωνο μαζί τους από το διπλανό δωμάτιο και προσπαθήστε να τα κάνετε να σας πουν που μένουν…. Να τα ανταμείβετε με κάθε σωστή απάντηση, ενώ όταν τα κάνουν θάλασσα, γελάστε λίγο και ενθαρρύνετέ τα, πριν τα διορθώσετε. Δημιουργήστε ρεαλιστικά σενάρια εκπαίδευσης και δοκιμάστε τα, βάζοντας να τα πλησιάσει κάποιος που εσείς γνωρίζετε αλλά όχι τα παιδιά σας! Ενημερωτικά: το συντριπτικό ποσοστό απαγωγών διαπράττεται από γνωστούς. Λόγω αυτού, είναι κρίσιμο να διδαχτούν τα παιδιά σας, να είναι προετοιμασμένα να αντιμετωπίσουν όλους τους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων φίλων & συγγενών! Διδάξτε τα παιδιά σας να είναι υπεύθυνα & ασφαλή μέσα στην καθημερινότητά τους. π.χ. αφήστε τα να εντοπίσουν το όχημά σας που είναι παρκαρισμένο, ρωτήστε τα που να στρίψετε στο δρόμο για το σπίτι, βοηθήστε τα να απομνημονεύσουν το τηλέφωνό σας, συζητήστε μαζί τους πως και πότε καλούν την αστυνομία, τι κάνουν σε διάφορες περιπτώσεις ανάγκης κτλ. Είναι αρκετά δύσκολο έργο, απαιτεί χρόνο και υπομονή αλλά το αποτέλεσμα σίγουρα θα σας επιβραβεύσει! Δημιουργήστε έναν μυστικό, οικογενειακό κωδικό ασφαλείας, μια λέξη ή έναν αριθμό το οποίο θα γνωρίζουν μόνο οι γονείς και τα παιδιά! Ο μυστικός κωδικός λέγεται στο παιδί από τον ενήλικα που θα διεκδικήσει να τον ακολουθήσει από το σχολείο, το σπίτι κτλ. “κατ’ εντολή” γονέα. Σε περίπτωση που το άτομο δε γνωρίζει το μυστικό κωδικό, το παιδί δε συνεργάζεται! Ενημερωτικά: Ο μυστικός κωδικός ασφαλείας είναι αποτελεσματικός μόνο εάν παραμένει μυστικός, ενώ ανά διαστήματα είναι καλό ν’ αλλάζει! Πριν αφήσετε τα παιδιά σας με μια νταντά, διαθέστε χρόνο να κάνετε έναν έλεγχο του παρελθόντος της και να πάρετε συστάσεις. Επίσης, καλό είναι να τοποθετήσετε κάμερες ασφαλείας (CCTV) προκειμένου να κάνετε τακτικούς ελέγχους σε πραγματικό χρόνο στο χώρο σας! Μάθετε στα παιδιά σας πως να λένε “όχι” με τόλμη, χωρίς να νοιάζονται εάν πληγώσουν τα αισθήματα ενός αγνώστου που τα κάνει να αισθάνονται άβολα. Δεν πειράζει εάν είναι αγενή σε έναν ενήλικο που προσπαθεί να τα αναγκάσει να κάνουν κάτι που δεν θέλουν. Απαράβατοι κανόνες “του ποτέ” για ένα παιδί: Ποτέ δεν έχει μυστικά με έναν άγνωστο ή άλλο ενήλικα εκτός από τους γονείς του.Ποτέ δεν κάνει χάρη σε έναν άγνωστο. Εάν ένας άγνωστος ζητήσει βοήθεια από το παιδί, εκείνο που θα πρέπει να του πει είναι: ”παρακαλώ περιμένετε να ειδοποιήσω κάποιον μεγάλο”.Ποτέ δεν ακολουθεί κάποιον άγνωστο στο αυτοκίνητό του, στο σπίτι του κτλ. οτιδήποτε και αν του πει για να τον πείσει!Ποτέ, κανείς & για κανένα λόγο δεν επιτρέπεται να αγγίξει τα απόκρυφα μέρη του σώματός του (αφού συζητήσετε μαζί του ποιά είναι τα απόκρυφα μέρη). Προετοιμάστε επίσης τα παιδιά σας, για τους ενηλίκους που λένε “εάν το πεις στους γονείς σου, θα τους κάνω κακό”, εξηγήστε τους πως αυτό είναι ψέμα και δώστε τους κατευθύνσεις για το πως θα πρέπει να λειτουργήσουν σε παρόμοιες περιστάσεις.Να θυμάστε πάντα: Το να εκπαιδεύσετε σωστά τα παιδιά σας να είναι υπεύθυνα είναι εξαιρετικά σημαντικό, και αποτελεί εγγύηση και παρακαταθήκη για την προσωπική τους ασφάλεια και ισορροπία και αργότερα ως ενήλικες στη μετέπειτα ζωή τους! Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Ένα από τα βασικότερα προβλήματα που ταλανίζουν το πολύπαθο χώρο της εκπαίδευσης είναι και η στάση των γονέων όσον αφορά την προετοιμασία των παιδιών (διάβασμα) για το σχολείο. Το φαινόμενο αυτό όσο περνάνε τα χρόνια τείνει να γίνει πιο έντονο. Ο γονέας λοιπόν είναι η πρώτη μορφή παραπαιδείας στην οποία συνηθίζει ένα παιδί και φυσικά ένας από τους βασικότερους λόγους που αργότερα ,όταν ο γονέας αδυνατεί πλέον να στηρίξει μαθησιακά το παιδί ,έρχεται σαν φυσικό επακόλουθο το φροντιστήριο ή το ιδιαίτερο μάθημα. Οι γονείς πρέπει να καταλάβουν ότι αυτό που κάνουν έχει πολλές αρνητικές επιπτώσεις. Καταρχάς έχουμε ακύρωση του εκπαιδευτικού έργου του δασκάλου ή του καθηγητή. Τα παιδιά αντί να σκέφτονται « πρέπει να προσέξω στο μάθημα γιατί εδώ είναι το μόνο μέρος για να μάθω» επαναπαύονταν στην ιδέα ότι στο σπίτι τα περιμένει το μεσημέρι η μαμά ή ο μπαμπάς για να τους τα πούνε καλύτερα. Έτσι τελικά φτάνουμε σε αυτό τον εκφυλισμό της εκπαιδευτικής διαδικασίας που επικρατεί σήμερα όπου τα παιδιά διδάσκονται στο σπίτι και εξετάζονται στο σχολείο. Από την άλλη μεριά δημιουργείται στον εκπαιδευτικό μια εικονική πραγματικότητα της τάξης όπου όλοι σχεδόν οι μαθητές «τραβάνε» ενώ στην πραγματικότητα υπάρχει ένα σύστημα «βαριάς βιομηχανίας» από πίσω από γονείς που αφιερώνουν ατελείωτες ώρες για να έχουν τα παιδιά τους σε αυτό το επίπεδο. Έτσι ό εκπαιδευτικός ξεγελιέται από την γενική εικόνα της τάξης του και ανεβάζει κι άλλο το πήχη. Έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος όπου οι αδυναμίες του κάθε μαθητή δεν φτάνουν ποτέ στον εκπαιδευτικό αλλά μπαλώνονται όπως-όπως από τον γονέα. Επίσης πολλοί γονείς μπαίνουν και στον πειρασμό να διαβάσουν τα παιδιά και στο παρακάτω μάθημα χαλώντας ένα από τα βασικότερα κίνητρα μάθησης : το στοιχείο της έκπληξης για το καινούργιο. Μετά μάλιστα αναρωτιούνται γιατί το παιδί τους βαριέται κατά την παράδοση. Οι γονείς αυτοί έχουν εντάξει στην καθημερινότητά τους το διάβασμα του παιδιού τους, αφού διαβάσουν πρώτα οι ίδιοι χρησιμοποιώντας και τα σχολικά βοηθήματα που κυκλοφορούν (τα οποία ,όχι τυχαία , απευθύνονται σε αυτούς παρά στα ίδια τα παιδιά). Φυσικό επακόλουθο ,υποκαθιστώντας τον εκπαιδευτικό του σχολείου ,είναι να συγκρίνονται με αυτόν και να καταφεύγουν συνήθως σε επικριτικά σχόλια για την επάρκεια του και μάλιστα μπροστά στο παιδί τους , «πυροβολώντας» το παιδαγωγικό πρότυπο από κοντινή απόσταση. Σε ακραίες μάλιστα περιπτώσεις απαιτούν από τον εκπαιδευτικό αυτόν να προσαρμοστεί «στο δικό τους τρόπο» και στη δική τους νοοτροπία για το διδασκαλία του μαθήματος. Και φυσικά ένας γονέας που έχει καταναλώσει τόσο χρόνο ,κόπο και συναίσθημα σε μια τέτοια επένδυση περιμένει και την ανάλογη ανταμοιβή, οπότε γίνεται ιδιαίτερα σκληρός όταν αυτή για κάποιους λόγους δεν αποδίδει. Τότε αφού μοιράσει ευθύνες ( στον εκπαιδευτικό και στο παιδί του) καταλήγει να ανεβάσει στροφές στην εκπαίδευση του παιδιού οδηγώντας το ,πολλές φορές, στην εξάντληση και στην απέχθεια για μάθηση. Η μητέρα ή ο πατέρας παίζοντας το ρόλο του εκπαιδευτικού καταργεί, έστω και προσωρινά ,τον ουσιαστικό του ρόλο , του γονιού. Έτσι γίνεται άσκοπη κατανάλωση χρόνου και ενέργειας που θα μπορούσαν να αφιερωθούν στην ανάπτυξη της σχέσης γονέας – παιδί. Υπάρχουν πολλοί γονείς όπου ολόκληρη η σχέση τους με το παιδί εξαντλείται στην κατ’ οίκον εκπαίδευσή του. Οπότε η σχέση αυτή δεν καλλιεργείται σωστά και δεν ωριμάζει. Ο απογαλακτισμός του παιδιού εμποδίζεται με αυτόν τον τρόπο. Και αν ο γονέας βάζει σα προτεραιότητα την πραγματική και ολοκληρωμένη καλλιέργεια του παιδιού του θα μπορούσε να συζητήσει μαζί του, να παίξει και απλά να περάσει καλά μαζί του. Να κάνουν κάτι μαζί και να το μοιραστούν ξεφεύγοντας από το στερεότυπο του εκπαιδευτή – εκπαιδευόμενου. Το αξιοπερίεργο της υπόθεσης είναι το εξής: Πως γίνεται και όλοι σχεδόν οι γονείς να φτάνουν σε τέτοιο γνωστικό επίπεδο που να μπορούν να διαβάσουν τα παιδιά τους και μάλιστα και σε μαθήματα που είναι πολύ απαιτητικά όπως τα μαθηματικά ,η φυσική και τα αρχαία; Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα η γύμνια του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Όταν κυριαρχούν η αποστήθιση και οι φροντιστηριακού τύπου αυτοματισμοί τότε δεν είναι καθόλου δύσκολο ακόμα και για έναν ανειδίκευτο γονέα αφού παπαγαλίσει το μάθημα και με τη χρήση ενός σχολικού βοηθήματος να ζητήσει και από το παιδί του να τον μιμηθεί. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι αν είχαμε διαφορετικά αναλυτικά προγράμματα όπου η μάθηση θα στηριζότανε στην κριτική σκέψη τότε ο γονέας δεν θα μπορούσε εύκολα να υποκαταστήσει τον εκπαιδευτικό. Είναι ,λοιπόν, άκρως επιτακτικό στα αναλυτικά προγράμματα να υπάρχει συμμετοχή κυρίως των μάχιμων εκπαιδευτικών «που μπαίνουν σε τάξη» και που γνωρίζουν καλύτερα τα εκπαιδευτικά θέματα και όχι μόνο των γραφειοκρατών που απέχουν από την παιδαγωγική πραγματικότητα. Έχοντας μιλήσει με πολλά παιδιά που τα διαβάζουν οι γονείς τους (συνήθως η μητέρα ) καταλήγουμε στα εξής συμπεράσματα: 1) τα παιδιά το θεωρούν αναγκαίο κακό. Νιώθουν ότι χωρίς το διάβασμα των γονέων δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα μαθήματα του σχολείου. 2) Δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να διαβάσουν μόνα τους. 3) Νιώθουν πολύ μεγάλη πίεση από το γονέα την ώρα που τα διαβάζει και μάλιστα διακατέχονται από πολύ αρνητικά συναισθήματα για κείνον την ώρα αυτή. 4) δεν έχουν αναπτύξει αρκετά τη κριτική σκέψη και έχουν συνηθίσει να μαθαίνουν με τη χρήση της αποστήθισης και της μίμησης. 5)Έχουν βραχυπρόθεσμη μνήμη στα όσα μαθαίνουν από τους γονείς τους 6) παραπονιούνται ότι οι γονείς «θέλουν και το και» για να είναι ευχαριστημένοι. 7) βαριούνται το μάθημα στην τάξη και δεν έχουν και σε ιδιαίτερη εκτίμηση τους εκπαιδευτικούς του σχολείου τους. 8) τρέμουν στην ιδέα μιας πιθανής σχολικής αποτυχίας τους κυρίως λόγω της απόρριψης που θα βίωναν από τους γονείς τους. 9) δεν το βλέπουν ως ένδειξη φροντίδας των γονέων απέναντι τους . 10) το βασικό κίνητρο τους για να είναι καλοί μαθητές είναι «για να μη φωνάζουν οι γονείς τους». Αυτό που δεν συνειδητοποιούν οι γονείς είναι ότι δημιουργούν μια εξάρτηση στο παιδί τους και ουσιαστικά το μαθαίνουν να περπατάει υποβασταζόμενο από εκείνους. Έτσι αυτό έχει αρνητικές συνέπειες στο να μάθει να στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις .Στα παιδιά αυτά υπάρχει συνήθως ένα έλλειμμα αυτοπεποίθησης και αυτενέργειας και νιώθουν ότι καταρρέουν στη παραμικρή σχολική ή μη αποτυχία. Η σωστή διαχείριση μιας ενδεχόμενης μελλοντικής αποτυχίας μαθαίνεται στο σχολείο κανονικά. Προϋποθέτει όμως ότι στο παιδί έχει επιτραπεί να αποτύχει μερικές φορές. Οι γονείς που δεν επιτρέπουν κάτι τέτοιο στο παιδί τους και καταρρέουν οι ίδιοι όταν συμβαίνει ας γνωρίζουν ότι παίζουν με τη φωτιά. Είναι πολύ επικίνδυνη για τη ψυχική ισορροπία του παιδιού τους η στάση τους αυτή. Καμουφλάροντας συνεχώς τις αδυναμίες των παιδιών τους ,εκείνα ουσιαστικά δεν τις ξεπερνούν ποτέ. Οι γονείς οφείλουν να βάλουν σε δεύτερη μοίρα την κοινωνική καταξίωση και σε πρώτη την ψυχική ισορροπία και ευτυχία του παιδιού τους. Τέλος οφείλουν να δείξουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στα παιδιά τους και στους εκπαιδευτικούς. Ίσως τότε να εκπλαγούν από την βελτίωση των επιδόσεων και των δύο. Δημήτρης Τσιριγώτης .Φυσικός Πηγή: alfavita.gr Δείτε ολόκληρο το άρθρο