Εκτέλεση της Αναζήτησης

Ο κήπος του Ζαππείου και οι γύρω δρόμοι του κέντρου της Αθήνας πλημμύρισαν με χιλιάδες Αθηναίες και Αθηναίους, κάθε ηλικίας, που ντυμένοι με τα χαρακτηριστικά λευκά μπλουζάκια και το ροζ λογότυπο του Συλλόγου «Άλμα Ζωής» έστειλαν το ηχηρό μήνυμα πως ο καρκίνος του μαστού δεν σταματά τη ζωή. Ακόμα και βρέφη πήραν μέρος στον αγώνα-γιορτή, στην αγκαλιά των γονιών τους ενώ αναρίθμητα ήταν και τα μικρά παιδιά που έτρεξαν δίπλα στους δικούς τους συμμετέχοντας στην εκδήλωση θεσμό, τον αγώνα δρόμου των 5 χλμ. (μικρός Μαραθώνιος) και τον περίπατο των 2 χλμ. Λίγο πριν ο αφέτης δώσει το σήμα της εκκίνησης, η Κλεοπάτρα Γαβριηλίδου, πρόεδρος του Συλλόγου «Άλμα ζωής» καλεσε στην σκηνή που είχε στηθεί στο κέντρο του Ζαππείου τις αληθινές πρωταγωνίστριες της ζωής-τις γυναίκες που βίωσαν τον καρκίνο του μαστού και τον ξεπέρασαν. Περισσότερες από 1000 survivors (γυναίκες που επέζησαν του καρκίνου του μαστού) ντυμένες με τα ροζ χρώματος μπλουζάκια τους πήραν μέρος στον Αγώνα και πριν ξεκινήσουν το τρέξιμο ή το περπάτημα, μίλησαν για την περιπέτεια τους. «Με λένε Μαρία και συνάντησα τον καρκίνο στα 29 μου χρόνια. Δεν είμαι παντρεμένη αλλά οι γονείς μου δεν έφυγαν στιγμή από το πλευρό μου, ήταν εκεί σε κάθε χημειοθεραπεία, σε κάθε ακτινοβολία, μέσα στο νοσοκομείο. Μπαμπά σε ευχαριστώ που είσαι δίπλα μου και μου δίνεις δύναμη-σε αγαπώ πολύ» λέει συγκινημένη μια survivor. «Με λένε Ειρήνη και ο καρκίνος με επισκέφθηκε για πρώτη φορά πριν από 10 χρόνια. Ο άνδρας μου μου έδωσε δύναμη να παλέψω και να νικήσω. Και εκεί που πίστευα πως μπορούσα να τον βάλω πίσω μου και να τον ξεχάσω-ήρθε για δεύτερη φορά το 2010. Η οικογένεια μου ήταν όμως εκεί να με στηρίξει κάθε φορά που λύγιζα, να μου δώσει μια αγκαλιά όταν φοβόμουν, έναν ώμο για κλάψω όταν πίστευα πως ερχόταν το τέλος. Και πέντε χρόνια μετά είμαι εδώ, με τον σύζυγό μου, να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και να στέλνουμε το μήνυμα πως ναι- η ζωή συνεχίζεται και μετά τον μεταστατικό καρκίνο.» Ακούω τις μαρτυρίες αυτές και βουρκώνω. Τις ακούει και η Κλεοπάτρα Γαβριηλίδου και η φωνή της σπάει από τη συγκίνηση. Πως αλλιώς να ορίσεις την Δύναμη, αν όχι μέσα από μια γυναίκα που συνεχίζει να παλεύει και να νικά τον μεταστατικό καρκίνο; Στον 7ο Αγώνα Greece race for the cure έτρεξα για πρώτη φορά με τον 7χρονο γιό μου. Η μπλούζα του στο πίσω μέρος είχε ένα λογότυπο που με μια φράση τα έλεγε όλα: «Τρέχω για τη μαμά μου» Τρέξαμε για τις μαμάδες, τις γιαγιάδες, τις αδελφές, τις θείες, τις ξαδέλφες, τις φιλενάδες όλου του κόσμου…. Πηγή: e-typos.com Δείτε ολόκληρο το άρθρο