Εκτέλεση της Αναζήτησης

Έχετε αναλογιστεί ποτέ τι είναι αυτό που κάνει ορισμένους ανθρώπους να ζαλίζονται όταν επιχειρούν να διαβάσουν ένα βιβλίο κατά τη μεταφορά τους με αυτοκίνητο, λεωφορείο ή πλοίο; Μέρες που είναι, όλο και σε κάποιο ταξίδι θα έχετε βρεθεί πηγαίνοντας ή γυρίζοντας από τις καλοκαιρινές διακοπές. Αν δεν είστε εσείς ο οδηγός, τότε θα έχετε μπει στον πειρασμό να διαβάσετε ένα βιβλίο ή ακόμη και να «chat-άρετε» με κάποιο φίλο στο messenger για να περάσει η ώρα. Και ξαφνικά, αισθάνεστε χάλια, νιώθετε μια έντονη ζαλάδα που ακολουθείτε από ασυνήθιστη εφίδρωση. Γρήγορα, έχετε φτάσει στα πρόθυρα του εμετού. Αυτή η αντίδραση δεν είναι στάνταρ για όλους, αφού υπάρχουν και άνθρωποι που μπορούν να διαβάζουν εν κινήσει με χαρακτηριστική άνεση. Για τους υπόλοιπους… Η εξήγηση στο πρόβλημα έχει να κάνει με τον θάλαμο του εγκεφάλου, ένα μέρος του ανθρώπινου μυαλού, που όπως εξηγούν οι ειδικοί είναι υπεύθυνο για τη «μετάφραση» των μηνυμάτων αισθητικών ερεθισμάτων. Ως κέντρο αντίληψης αισθητικών ερεθισμάτων, όταν ο οργανισμός βρίσκεται σε κίνηση, το σώμα λαμβάνει σήματα – ότι δηλαδή κινείται. Αισθάνεται τις αναταράξεις του δρόμου, τις λακκούβες, πολλές φορές ακόμη και την απόσταση που έχει διανύσει. Όταν όμως διαβάζεις την ώρα που μετακινείσαι, ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται την κατάσταση διαφορετικά και τα ερεθίσματα αυτά δεν γίνονται αντιληπτά. Αυτό που συμβαίνει είναι πως ο εγκέφαλος λαμβάνει μπερδεμένα μηνύματα. Από τη μία οι μύες του, αλλά και τα μάτια του δίνουν το σήμα πως παραμένει σταθερός, ενώ διαβάζει το βιβλίο του. Παράλληλα όμως, οι αισθητήρες ισορροπίας, στέλνουν σήμα πως βρίσκεται σε κίνηση. Και οι δύο πληροφορίες δεν μπορεί να είναι σωστές. Υπό άλλες συνθήκες, τη «δυσλειτουργία» αυτή μπορεί να την προκαλέσει μόνο μια νευροτοξίνη ή δηλητήριο. Κάπως έτσι εκπέμπεται σήμα κινδύνου και το ανθρώπινο μυαλό φροντίζει πρώτα και κύρια να αποβάλλει το δηλητήριο, με απλά λόγια να ξεράσει. Με λίγα λόγια, κάθε φορά που ο εγκέφαλος λαμβάνει μπερδεμένα ερεθίσματα όπως τα εξηγήσαμε παραπάνω, επιλέγει τη ναυτία και τη δυσφορία που έχει όμως ως στόχο την προστασία από τον «πλασματικό» κίνδυνο. Για να συνοψίσουμε λοιπόν, ζαλίζεται κανείς στο αυτοκίνητο επειδή ο υπερπροστατευτικός εγκέφαλός του αισθάνεται συνεχώς την απειλή δηλητηρίασης. Να, λοιπόν ποιος ο λόγος της ζαλάδας όταν κανείς δεν προσέχει το δρόμο. Άλλους τους επηρεάζει περισσότερο, άλλους λιγότερο. Υπάρχουν βέβαια κι εκείνοι που δεν έχουν καμιά δυσκολία να διαβάζουν στο αυτοκίνητο. Μη ρωτάτε το γιατί εκεί. Τουλάχιστον τώρα γνωρίζετε πως λειτουργεί ο μηχανισμός στη δική σας περίπτωση και καταλήγετε στο πάρκινγκ της εθνικής να βγάζετε τα «άντερά» σας. Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Θέλετε να αφήσει τον υπολογιστή και να ανοίξει τα βιβλία; Ποτέ δεν είναι αργά να καλλιεργήσετε την αγάπη του για το διάβασμα, απλά χρειάζεται υπομονή και χρόνο. Ακολουθήστε τα παρακάτω βήματα και λάβετε υπόψη σας την ιδιοσυγκρασία και τα ενδιαφέροντά του ώστε να νιώθει ότι το διάβασμα είναι συναρπαστικό! Μην πιέζετε το μικρό σας να διαβάσει. Φέρτε το σε επαφή από νωρίς με τα βιβλία και μάθετε στο μικρό σας ότι το βιβλίο είναι κυρίως συντροφιά. Για να γίνει ευχάριστα αυτή η γνωριμία, συνδυάστε βιβλία και δραστηριότητες, βόλτα σε δημοτικές βιβλιοθήκες ή σε βιβλιοπωλεία και εκδηλώσεις που σχετίζονται τόσο με το περιεχόμενο του βιβλίου όσο και με ένα θέμα που ενδιαφέρει το μικρό σας. Λάβετε υπόψη σας τις προτιμήσεις του και τα ενδιαφέροντά του, επιτρέποντάς του να επιλέξει κάποιο από τα βιβλία που θα του αγοράσετε. Αντί να απορρίπτετε εντελώς το βιβλίο που θα διαλέξει, αγοράστε το. Είναι ουσιαστικό να εδραιώσει μια καλή σχέση με τα βιβλία και είναι βέβαιο ότι μεγαλώνοντας θα κάνει καλές επιλογές. Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Δεδομένου ότι στη χώρα μας ήδη από το νηπιαγωγείο ξεκινάει η πρώτη «δουλειά για το σπίτι», καταλαβαίνουμε ότι είναι απαραίτητο για το παιδί να έχει το χώρο του για να κάνει τα μαθήματά του. Δεν έχει σημασία αν έχετε μικρό ή μεγάλο χώρο, σημασία έχει να κατονομάσετε ένα σημείο ως χώρο μελέτης, αναφέρει η Δρ. Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια. Τα μικρά παιδιά χρειάζονται χώρο και χρόνο αλλά και γονική επίβλεψη για να κάνουν τα μαθήματά τους. Αν βολεύει στο πρόγραμμά σας, δημιουργήστε μια γωνιά στο τραπέζι της κουζίνας ή της τραπεζαρίας όπου το παιδί θα κάνει τα μαθήματά του, ενώ εσείς από δίπλα θα κάνετε κάτι άλλο. Πώς να δημιουργήσετε καλές συνήθειες μελέτης για όλα τα σχολικά χρόνια Δώστε στο παιδί σας τον έλεγχο της κατάστασης και ζητήστε του να σας βοηθήσει να ετοιμάσετε τη γωνιά μελέτης του. Το ζήτημα δεν είναι να αγοράσετε το μεγαλύτερο/καλύτερο/πιο σύνθετο/πιο ακριβό γραφείο, αλλά να φτιάξετε μια γωνιά μελέτης που το παιδί θα τη νιώθει δική του και θα κάνει την όλη διαδικασία λίγο πιο όμορφη. Ρωτήστε το παιδί τι χρώμα γραφείο θέλει, αν θέλει ένα υποπόδιο (για να μην κρέμονται τα πόδια του από την καρέκλα), αν επιθυμεί ένα μαξιλαράκι κλπ. Δίνοντας στο παιδί αυτή τη μικρή δύναμη στις αποφάσεις του, ουσιαστικά το βοηθάτε να αυξήσει την επιθυμία του να ασχοληθεί με τη μελέτη.Οργανώστε τις σχολικές προμήθειες. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο όταν το παιδί ξεκινάει ορεξάτο να κάνει τα μαθήματά του και ανακαλύπτει ότι δεν έχει μολύβι, η γόμα του έχει χαθεί, η ξύστρα του είναι εξαφανισμένη! Μέχρι να βρει όλα όσα χρειάζεται για να κάνει τις ασκήσεις του… πάει! Πέταξε το πουλάκι! Έχει περάσει η ώρα και το παιδί έχει εκνευριστεί, έχει βαρεθεί, δεν βλέπει κανένα αποτέλεσμα και η αρχική του προθυμία να κάνει τα μαθήματά του εξανεμίζεται. Φροντίστε να αγοράσετε όμορφα κουτιά και να φυλάξετε εκεί μαρκαδόρους, ξυλομπογιές, μολύβια και άλλα απαραίτητα.Κλείστε την τηλεόραση! Ξέρω, πολλά παιδιά επιμένουν ότι η τηλεόραση δεν τα ενοχλεί, αλλά επίσης επιμένουν ότι ο Άι-Βασίλης υπάρχει! Ο κανόνας της κλειστής τηλεόρασης ισχύει όμως και για εσάς! Διατηρήστε ησυχία.Ο καλός φωτισμός είναι σημαντικός. Στο κρυφό σχολειό μελετούσαν στο φως των κεριών, αλλά η μέθοδος αυτή δεν έχει πέραση στις μέρες μας. Θυμηθείτε ότι προτιμότερο είναι το φυσικό φως, αλλά όταν αυτό δεν υπάρχει, ένα δυνατό πορτατίφ (κατά προτίμηση στην αριστερή πάνω πλευρά της επιφάνειας του γραφείου ενός παιδιού που γράφει με το δεξί χέρι, ώστε να μην πέφτει σκιά πάνω στο βιβλίο ή τετράδιο) κάνει πολύ καλή δουλειά.Τακτοποιήστε την επιφάνεια του γραφείου και τα συρτάρια του. Η συγκέντρωση και η προσοχή αυξάνονται όταν ο περιβάλλων χώρος είναι καθαρός, τακτικός και οργανωμένος.Δώστε στο παιδί χρόνο ξεκούρασης. Τα περισσότερα παιδιά πιέζονται από διάφορες υποχρεώσεις (ξένες γλώσσες, εξωσχολικά, αθλητικά, κλπ) αλλά και από ωραία πράγματα (παιχνίδι με φίλους, εξόδους με φίλους, κλπ) με αποτέλεσμα να αισθάνονται ότι διαρκώς τρέχουν και δεν φτάνουν! Ειδικά στις πρώτες τάξεις του δημοτικού είναι απαραίτητο να αφήνετε άφθονο χρόνο μεταξύ δραστηριοτήτων και χρόνο ξεκούρασης, ώστε το παιδί να είναι ήρεμο και ξεκούραστο.Δώστε στο παιδί σας ένα «φιλαράκι μελέτης». Αν έχει μεγαλύτερα αδέρφια, ζητήστε τους να κάνουν τα μαθήματά τους μαζί. Αν δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα, δώστε στο παιδί σας ένα αγαπημένο αρκουδάκι ή άλλο ζωάκι να του κάνει παρέα την ώρα της μελέτης!Επιλέξτε να κάνετε κι εσείς κάτι «σχολικό» την ώρα μελέτης του παιδιού σας. Μπορείτε να διαβάσετε ένα βιβλίο, περιοδικό, να γράψετε τη λίστα με τα ψώνια ή να κάνετε κάποια ανάλογη δουλειά παρέα με το παιδί σας.Αφήστε έναν βαθμό επιλογής στο παιδί σας. Μην επιμένετε να κάνει τα πράγματα με το δικό σας τρόπο. Αφουγκραστείτε τις ανάγκες και τις επιθυμίες του παιδιού σας, δώστε του χρόνο και κατανόηση. Αν λοιπόν το μικρό παιδί σας ζητήσει μια φορά να κάνει τα μαθήματά του ξαπλωμένο μπρούμυτα στο πάτωμα, αφήστε το. Δώστε του την επιλογή αν θα κάνει τα ελληνικά ή τα μαθηματικά πρώτα. Με αυτό τον τρόπο εξομαλύνετε τη διαδικασία της μελέτης και σταδιακά διδάσκετε στο παιδί σας ότι αυτό είναι το καθήκον του. Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Ένα από τα βασικότερα προβλήματα που ταλανίζουν το πολύπαθο χώρο της εκπαίδευσης είναι και η στάση των γονέων όσον αφορά την προετοιμασία των παιδιών (διάβασμα) για το σχολείο. Το φαινόμενο αυτό όσο περνάνε τα χρόνια τείνει να γίνει πιο έντονο. Ο γονέας λοιπόν είναι η πρώτη μορφή παραπαιδείας στην οποία συνηθίζει ένα παιδί και φυσικά ένας από τους βασικότερους λόγους που αργότερα ,όταν ο γονέας αδυνατεί πλέον να στηρίξει μαθησιακά το παιδί ,έρχεται σαν φυσικό επακόλουθο το φροντιστήριο ή το ιδιαίτερο μάθημα. Οι γονείς πρέπει να καταλάβουν ότι αυτό που κάνουν έχει πολλές αρνητικές επιπτώσεις. Καταρχάς έχουμε ακύρωση του εκπαιδευτικού έργου του δασκάλου ή του καθηγητή. Τα παιδιά αντί να σκέφτονται « πρέπει να προσέξω στο μάθημα γιατί εδώ είναι το μόνο μέρος για να μάθω» επαναπαύονταν στην ιδέα ότι στο σπίτι τα περιμένει το μεσημέρι η μαμά ή ο μπαμπάς για να τους τα πούνε καλύτερα. Έτσι τελικά φτάνουμε σε αυτό τον εκφυλισμό της εκπαιδευτικής διαδικασίας που επικρατεί σήμερα όπου τα παιδιά διδάσκονται στο σπίτι και εξετάζονται στο σχολείο. Από την άλλη μεριά δημιουργείται στον εκπαιδευτικό μια εικονική πραγματικότητα της τάξης όπου όλοι σχεδόν οι μαθητές «τραβάνε» ενώ στην πραγματικότητα υπάρχει ένα σύστημα «βαριάς βιομηχανίας» από πίσω από γονείς που αφιερώνουν ατελείωτες ώρες για να έχουν τα παιδιά τους σε αυτό το επίπεδο. Έτσι ό εκπαιδευτικός ξεγελιέται από την γενική εικόνα της τάξης του και ανεβάζει κι άλλο το πήχη. Έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος όπου οι αδυναμίες του κάθε μαθητή δεν φτάνουν ποτέ στον εκπαιδευτικό αλλά μπαλώνονται όπως-όπως από τον γονέα. Επίσης πολλοί γονείς μπαίνουν και στον πειρασμό να διαβάσουν τα παιδιά και στο παρακάτω μάθημα χαλώντας ένα από τα βασικότερα κίνητρα μάθησης : το στοιχείο της έκπληξης για το καινούργιο. Μετά μάλιστα αναρωτιούνται γιατί το παιδί τους βαριέται κατά την παράδοση. Οι γονείς αυτοί έχουν εντάξει στην καθημερινότητά τους το διάβασμα του παιδιού τους, αφού διαβάσουν πρώτα οι ίδιοι χρησιμοποιώντας και τα σχολικά βοηθήματα που κυκλοφορούν (τα οποία ,όχι τυχαία , απευθύνονται σε αυτούς παρά στα ίδια τα παιδιά). Φυσικό επακόλουθο ,υποκαθιστώντας τον εκπαιδευτικό του σχολείου ,είναι να συγκρίνονται με αυτόν και να καταφεύγουν συνήθως σε επικριτικά σχόλια για την επάρκεια του και μάλιστα μπροστά στο παιδί τους , «πυροβολώντας» το παιδαγωγικό πρότυπο από κοντινή απόσταση. Σε ακραίες μάλιστα περιπτώσεις απαιτούν από τον εκπαιδευτικό αυτόν να προσαρμοστεί «στο δικό τους τρόπο» και στη δική τους νοοτροπία για το διδασκαλία του μαθήματος. Και φυσικά ένας γονέας που έχει καταναλώσει τόσο χρόνο ,κόπο και συναίσθημα σε μια τέτοια επένδυση περιμένει και την ανάλογη ανταμοιβή, οπότε γίνεται ιδιαίτερα σκληρός όταν αυτή για κάποιους λόγους δεν αποδίδει. Τότε αφού μοιράσει ευθύνες ( στον εκπαιδευτικό και στο παιδί του) καταλήγει να ανεβάσει στροφές στην εκπαίδευση του παιδιού οδηγώντας το ,πολλές φορές, στην εξάντληση και στην απέχθεια για μάθηση. Η μητέρα ή ο πατέρας παίζοντας το ρόλο του εκπαιδευτικού καταργεί, έστω και προσωρινά ,τον ουσιαστικό του ρόλο , του γονιού. Έτσι γίνεται άσκοπη κατανάλωση χρόνου και ενέργειας που θα μπορούσαν να αφιερωθούν στην ανάπτυξη της σχέσης γονέας – παιδί. Υπάρχουν πολλοί γονείς όπου ολόκληρη η σχέση τους με το παιδί εξαντλείται στην κατ’ οίκον εκπαίδευσή του. Οπότε η σχέση αυτή δεν καλλιεργείται σωστά και δεν ωριμάζει. Ο απογαλακτισμός του παιδιού εμποδίζεται με αυτόν τον τρόπο. Και αν ο γονέας βάζει σα προτεραιότητα την πραγματική και ολοκληρωμένη καλλιέργεια του παιδιού του θα μπορούσε να συζητήσει μαζί του, να παίξει και απλά να περάσει καλά μαζί του. Να κάνουν κάτι μαζί και να το μοιραστούν ξεφεύγοντας από το στερεότυπο του εκπαιδευτή – εκπαιδευόμενου. Το αξιοπερίεργο της υπόθεσης είναι το εξής: Πως γίνεται και όλοι σχεδόν οι γονείς να φτάνουν σε τέτοιο γνωστικό επίπεδο που να μπορούν να διαβάσουν τα παιδιά τους και μάλιστα και σε μαθήματα που είναι πολύ απαιτητικά όπως τα μαθηματικά ,η φυσική και τα αρχαία; Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα η γύμνια του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Όταν κυριαρχούν η αποστήθιση και οι φροντιστηριακού τύπου αυτοματισμοί τότε δεν είναι καθόλου δύσκολο ακόμα και για έναν ανειδίκευτο γονέα αφού παπαγαλίσει το μάθημα και με τη χρήση ενός σχολικού βοηθήματος να ζητήσει και από το παιδί του να τον μιμηθεί. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι αν είχαμε διαφορετικά αναλυτικά προγράμματα όπου η μάθηση θα στηριζότανε στην κριτική σκέψη τότε ο γονέας δεν θα μπορούσε εύκολα να υποκαταστήσει τον εκπαιδευτικό. Είναι ,λοιπόν, άκρως επιτακτικό στα αναλυτικά προγράμματα να υπάρχει συμμετοχή κυρίως των μάχιμων εκπαιδευτικών «που μπαίνουν σε τάξη» και που γνωρίζουν καλύτερα τα εκπαιδευτικά θέματα και όχι μόνο των γραφειοκρατών που απέχουν από την παιδαγωγική πραγματικότητα. Έχοντας μιλήσει με πολλά παιδιά που τα διαβάζουν οι γονείς τους (συνήθως η μητέρα ) καταλήγουμε στα εξής συμπεράσματα: 1) τα παιδιά το θεωρούν αναγκαίο κακό. Νιώθουν ότι χωρίς το διάβασμα των γονέων δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα μαθήματα του σχολείου. 2) Δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να διαβάσουν μόνα τους. 3) Νιώθουν πολύ μεγάλη πίεση από το γονέα την ώρα που τα διαβάζει και μάλιστα διακατέχονται από πολύ αρνητικά συναισθήματα για κείνον την ώρα αυτή. 4) δεν έχουν αναπτύξει αρκετά τη κριτική σκέψη και έχουν συνηθίσει να μαθαίνουν με τη χρήση της αποστήθισης και της μίμησης. 5)Έχουν βραχυπρόθεσμη μνήμη στα όσα μαθαίνουν από τους γονείς τους 6) παραπονιούνται ότι οι γονείς «θέλουν και το και» για να είναι ευχαριστημένοι. 7) βαριούνται το μάθημα στην τάξη και δεν έχουν και σε ιδιαίτερη εκτίμηση τους εκπαιδευτικούς του σχολείου τους. 8) τρέμουν στην ιδέα μιας πιθανής σχολικής αποτυχίας τους κυρίως λόγω της απόρριψης που θα βίωναν από τους γονείς τους. 9) δεν το βλέπουν ως ένδειξη φροντίδας των γονέων απέναντι τους . 10) το βασικό κίνητρο τους για να είναι καλοί μαθητές είναι «για να μη φωνάζουν οι γονείς τους». Αυτό που δεν συνειδητοποιούν οι γονείς είναι ότι δημιουργούν μια εξάρτηση στο παιδί τους και ουσιαστικά το μαθαίνουν να περπατάει υποβασταζόμενο από εκείνους. Έτσι αυτό έχει αρνητικές συνέπειες στο να μάθει να στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις .Στα παιδιά αυτά υπάρχει συνήθως ένα έλλειμμα αυτοπεποίθησης και αυτενέργειας και νιώθουν ότι καταρρέουν στη παραμικρή σχολική ή μη αποτυχία. Η σωστή διαχείριση μιας ενδεχόμενης μελλοντικής αποτυχίας μαθαίνεται στο σχολείο κανονικά. Προϋποθέτει όμως ότι στο παιδί έχει επιτραπεί να αποτύχει μερικές φορές. Οι γονείς που δεν επιτρέπουν κάτι τέτοιο στο παιδί τους και καταρρέουν οι ίδιοι όταν συμβαίνει ας γνωρίζουν ότι παίζουν με τη φωτιά. Είναι πολύ επικίνδυνη για τη ψυχική ισορροπία του παιδιού τους η στάση τους αυτή. Καμουφλάροντας συνεχώς τις αδυναμίες των παιδιών τους ,εκείνα ουσιαστικά δεν τις ξεπερνούν ποτέ. Οι γονείς οφείλουν να βάλουν σε δεύτερη μοίρα την κοινωνική καταξίωση και σε πρώτη την ψυχική ισορροπία και ευτυχία του παιδιού τους. Τέλος οφείλουν να δείξουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στα παιδιά τους και στους εκπαιδευτικούς. Ίσως τότε να εκπλαγούν από την βελτίωση των επιδόσεων και των δύο. Δημήτρης Τσιριγώτης .Φυσικός Πηγή: alfavita.gr Δείτε ολόκληρο το άρθρο