Εκτέλεση της Αναζήτησης

Λιγότερα μαθήματα, λιγότερη ύλη , λιγότερη δουλειά στο σπίτι αλλά και η ανάπτυξη της δημιουργικής σκέψης, είναι οι κύριοι στόχοι των αλλαγών που προωθούνται για την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και μπαίνουν στο τραπέζι της συζήτησης με εκπροσώπους των εκπαιδευτικών. Ο Υπουργός Παιδείας Ανδρέας Λοβέρδος δήλωσε ότι η βαριά τσάντα θα περάσει στο παρελθόν :«Λιγότερη παροχή πληροφοριών, περισσότερη μόρφωση , περισσότερη παιδεία είναι η καταστατική μας αρχή και ο στόχος μας . Η εικόνα ενός μικρού παιδιού που φεύγει για το σχολείο και γυρίζει από αυτό, με μια βαριά τσάντα και έχει άλλη τόση δουλειά να κάνει στο σπίτι, πρέπει να περάσει στο παρελθόν.» Η Εισήγηση του Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων για τις αλλαγές στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση Οι αλλαγές στην Παιδεία έχουν βαθμιαία αποτελέσματα, τα οποία, ως γνωστόν, μπορούν να επηρεάσουν καταλυτικά το μέλλον μιας γενιάς. Γι΄ αυτό κάθε διορθωτικής αλλαγής πρέπει να προηγείται μελέτη σε βάθος. Ο πρωταγωνιστής στην εφαρμογή των πολιτικών στο εκπαιδευτικό σύστημα είναι ο ίδιος ο εκπαιδευτικός, αλλά το κέντρο του εκπαιδευτικού συστήματος είναι ο μαθητής, ο νέος άνθρωπος που με τις γνώσεις και κυρίως με τις δεξιότητές του θα διαμορφώσει το μέλλον του, αλλά και το μέλλον της χώρας. Το σύγχρονο σχολείο χτίζεται με θεμέλια στο Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό. Κι όμως τις περισσότερες φορές στην Ελλάδα οι διαρθρωτικές αλλαγές αφορούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ή στις εξετάσεις γι΄ αυτήν. Εμείς σήμερα στρέφουμε το ενδιαφέρον μας στην πραγματική μαθητική ζωή, όπως αυτή ξεκινά από το Νηπιαγωγείο και συνεχίζεται στο Δημοτικό. Η ένταξη της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στις προτεραιότητες της εκπαιδευτικής πολιτικής ανταποκρίνεται στις επιταγές της παιδαγωγικής επιστήμης, της ελληνικής Παιδείας, της κοινής λογικής, καθώς και στις προτεραιότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για έγκαιρες εκπαιδευτικές παρεμβάσεις, με σκοπό την πρόληψη της σχολικής διαρροής και την ένταξη όλων των μαθητών κάθε κοινωνικής ομάδας και βαθμίδας στο εκπαιδευτικό και κοινωνικό πλαίσιο. ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ Για ένα σχολείο- κλειδί για τη γνώση, την εκπαίδευση, τη μόρφωση και την Παιδεία, αλλά και την ανάπτυξη, την κοινωνική συνοχή και τη δικαιοσύνη οφείλουμε να προτάξουμε στόχους όπως: Την καθιέρωση σύγχρονων μεθόδων βιωματικής μάθησης και διαδραστικής διδασκαλίας, που προτρέπουν σε ενεργητική συμμετοχή (διαθεματική προσέγγιση διδακτικών αντικειμένων, ερευνητική δράση, διδασκαλία σε ομάδες). Τον εξορθολογισμό των αναλυτικών προγραμμάτων σπουδών. Την εμπέδωση των διδακτικών αντικειμένων στο σχολείο και το συσχετισμό τους με την κοινωνική ζωή. Την αναβάθμιση του ρόλου και του έργου των εκπαιδευτικών. Την καλλιέργεια και την κατάκτηση της ελληνικής γλώσσας, αλλά και τη δημιουργία των προϋποθέσεων της εθνικής κατάρτισης και της αυτογνωσίας . Είμαστε Έλληνες στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και για να κατανοήσουμε τους άλλους, πρέπει οπωσδήποτε να γνωρίζουμε τον εαυτό μας. Την ανάπτυξη της δημιουργικής σκέψης, της κριτικής ικανότητας, της επεξεργασίας βιωμάτων, συναισθημάτων και αξιών και την αξιοποίησή τους στη διαχείριση προβλημάτων και την εξεύρεση λύσεων. Σημασία έχει ο μαθητής να μάθει να ρωτά, ώστε να μπορέσει στη συνέχεια να μάθει να ερευνά. Τη δεξιότητα στις διαδικασίες επικοινωνίας, κοινωνικής αλληλεπίδρασης , διαχείρισης της καθημερινότητας και των προβλημάτων σε έναν διαρκώς εναλλασσόμενο κόσμο. Την πιστοποίηση στην ξένη γλώσσα και στη χρήση Ηλεκτρονικού Υπολογιστή με την ολοκλήρωση των προγραμμάτων σπουδών στο Γυμνάσιο. Την ενίσχυση της λειτουργικής και διοικητικής αυτοτέλειας των σχολικών μονάδων. Την έμφαση στο σχολικό αθλητισμό και τη φυσική αγωγή. Τη σταδιακή γενίκευση του θεσμού των Ολοήμερων Δημοτικών Σχολείων με Ενιαίο Αναμορφωμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα (ΕΑΕΠ), δημιουργώντας σχολεία ανοιχτά στην καινοτομία και την αυτενέργεια. Τη δημιουργία των προϋποθέσεων της κατανόησης του φαινομένου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ό,τι γίνεται στο σχολείο πρέπει να αφορά, να ενδιαφέρει, να έχει θετικό αντίκτυπο στα παιδιά, να τα κρατά δεμένα με το σχολείο τους, γιατί στο χώρο αυτό μπορούν να χτίσουν υγιείς βάσεις για το μέλλον τους, ανεξάρτητα από ποιο κοινωνικό ή μορφωτικό στρώμα κι αν προέρχονται. Και οφείλουμε να δημιουργήσουμε τους όρους υπέρβασης της σημερινής κατάστασης όπου οι μαθητές αντιπαθούν ή και μισούν το σχολείο ,αλλά και υποφέρουν από την υπερφόρτωση, που δημιουργεί πάμπολλες υποχρεώσεις για πολύωρη δουλειά στο σπίτι. Λιγότερη παροχή πληροφοριών, περισσότερη μόρφωση , περισσότερη παιδεία είναι η καταστατική μας αρχή και ο στόχος μας . Η εικόνα ενός μικρού παιδιού που φεύγει για το σχολείο και γυρίζει από αυτό, με μια βαριά τσάντα και έχει άλλη τόση δουλειά να κάνει στο σπίτι, πρέπει να περάσει στο παρελθόν. Έχοντας συνείδηση των υποχρεώσεων που δημιουργούν οι στόχοι αυτοί προτείνουμε: Αξιολόγηση των πρόσφατων Νέων Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών κατά την εφαρμογή τους στην εκπαιδευτική πράξη και αναμόρφωσή τους με βάση τα πορίσματα της αξιολογικής διαδικασίας. Η αξιολόγηση με τη συμμετοχή επιστημόνων, σχολικών συμβούλων και εκπαιδευτικών θα οδηγήσει σε νέα αναλυτικά προγράμματα σπουδών και νέα σχολικά εγχειρίδια. Εξορθολογισμός και αναδιάταξη της διδακτέας ύλης και του περιεχομένου σπουδών. Η επικέντρωση της ύλης πρέπει να γίνει σε συγκεκριμένα κεφάλαια με κριτήριο τη σπουδαιότητά τους και με σεβασμό στην ηλικία και στις εκπαιδευτικές ανάγκες του παιδιού, να βοηθήσει στην εμβάθυνση στη γνώση μειώνοντας ταυτόχρονα την ύλη και να επιτρέπει την εμπέδωση στο διατιθέμενο διδακτικό χρόνο. Η αναδιάταξη της ύλης ορίζεται από την ανάγκη μεταφοράς δύσκολων διδακτικών αντικειμένων από μικρότερες σε μεγαλύτερες τάξεις. Εμπέδωση και εμβάθυνση της ύλης στο σχολείο. Πρέπει να διασφαλιστεί ο αναγκαίος διδακτικός χρόνος για την εμπέδωση της ύλης στο σχολείο στα μαθήματα της γλώσσας, των μαθηματικών, της φυσικής, της γεωγραφίας και της ιστορίας. Οι εργασίες που ανατίθενται στους μαθητές πρέπει να περιοριστούν στο ελάχιστο και μόνο στα βασικά μαθήματα. Στόχος να ολοκληρώνονται στο σχολείο όλες οι μαθησιακές διαδικασίες, ώστε να απαλλάσσονται οι μαθητές και οι γονείς από την «κατ’ οίκον» διδασκαλία. Δυνατότητα μερικής διαμόρφωσης των προγραμμάτων από τη σχολική μονάδα, με βάση τις ανάγκες, τις δυνατότητες, τις ιδιαίτερες συνθήκες του κάθε σχολείου(Ειδικής Αγωγής, Νησιωτικά, Ορεινά). Τις ώρες που είναι αναγκαίες, το εύρος ή τη δυσκολία των προγραμμάτων σπουδών, θα τις καθορίζει η κάθε σχολική μονάδα σε συνεργασία με το σχολικό σύμβουλο, με βάση τις ιδιαιτερότητες που έχει, όπως η σύνθεση του μαθητικού πληθυσμού (Ρομά, παιδιά μεταναστών, παιδιά από οικογένειες ανέργων ή με χαμηλά εισοδήματα). Προγράμματα ανοικτά και ευέλικτα στις ιδιαιτερότητες της κοινωνίας θα επιτρέπουν σε εκπαιδευτικούς και μαθητές να εξειδικεύουν τη διαδικασία μάθησης και θα γεφυρώνουν τον ακαδημαϊκό λόγο των σχολικών εγχειριδίων με την εμπειρική- βιωματική γνώση των μαθητών. Αξιοποίηση της Ευέλικτης Ζώνης – Βιωματικών δραστηριοτήτων. Η ζώνη αυτή πρέπει να εμπλουτιστεί πέρα από την υποχρεωτική διδασκαλία γνωστικών αντικειμένων και να γίνει ζώνη δημιουργίας, καινοτομίας, υποστήριξης της κοινωνικο-συναισθηματικής ανάπτυξης των μαθητών, με ενδεικτικά θέματα: δράσεις προσωπικής/διαπροσωπικής ανάπτυξης, πολιτιστικών και αθλητικών δημιουργικών δραστηριοτήτων, περιβαλλοντικών παρεμβάσεων για την αειφορία, διαπολιτισμικής επικοινωνίας, σύνδεσης του σχολείου με την οικογένεια και την τοπική κοινωνία, ανάδειξης της τοπικής ιστορίας-πολιτισμού-οικονομίας, προώθησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενάντια στο ρατσισμό, το χουλιγκανισμό και τη βία, την παχυσαρκία, το σχολικό εκφοβισμό (σύνδεση δηλαδή με τις δράσεις του κοινωνικού σχολείου). Επέκταση του Νέου Σχολείου με τη γενίκευση του προτύπου των ολοήμερων με Ενιαίο Αναμορφωμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα (ΕΑΕΠ) και τη δημιουργία ενός σχολείου όχι μόνο γνώσεων, αλλά και δεξιοτήτων. Αλλαγή στο πρότυπο διοίκησης τόσο της σχολικής μονάδας όσο και γενικότερα σε επίπεδο Περιφέρειας και Διεύθυνσης. Ενίσχυση της αυτονομίας, του σχεδιασμού σε όλα τα επίπεδα, του προγραμματισμού, της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου και της λογοδοσίας. Ισχυροποίηση των Περιφερειακών Διευθύνσεων με αποκέντρωση, «καθετοποίηση», και αντιστοίχιση υπηρεσιών με κέντρο διαχείρισης προσωπικού την Περιφέρεια Εκπαίδευσης. Επιμόρφωση Διευθυντών Σχολικών Μονάδων και Εκπαιδευτικών στις πρακτικές που συνοδεύουν τα νέα προγράμματα σπουδών. Σήμερα απαιτείται ένα σύστημα επιμόρφωσης που να αντιμετωπίζει τον εκπαιδευτικό ως φορέα και συνδιαμορφωτή της όποιας αλλαγής, με διαρκή υποστήριξη στο έργο του και στην αλλαγή των αντιλήψεων σχετικά με την εκπαιδευτική πρακτική. Η επιμόρφωση πρέπει να είναι: Ενδοσχολική, ώστε να πραγματοποιείται σε πραγματικές συνθήκες και να λαμβάνει υπόψη της τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε σχολικής κοινότητας με αξιοποίηση προγραμμάτων ΕΣΠΑ. Διασχολική, με τη συνεργασία σχολείων. Περιοδική (μικρής, μεσαίας και μεγαλύτερης διάρκειας) από φορείς της εκπαίδευσης. Αξιοποίηση ευρωπαϊκών προγραμμάτων για τον περιορισμό της Σχολικής Διαρροής (Early SchoolLeaving) στην οποία δίνει έμφαση η Ε.Ε. Αφορά πρώτιστα το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό Σχολείο, γιατί εκεί τίθενται οι βάσεις ένταξης στη σχολική εκπαίδευση. Βασίζεται σε δύο άξονες: α. Άμεση παρέμβαση με υποστηρικτικές πολιτικές στις ευπαθείς ομάδες β. Μετασχηματισμός προγραμμάτων σύμφωνα με τις ανάγκες –δεξιότητες των παιδιών, ώστε να μην αποθαρρύνονται από τις δυσκολίες σκληρών προγραμμάτων σπουδών και εγκαταλείπουν το σχολείο. Πρωταγωνιστικός ρόλος πρέπει να δοθεί στον μαχόμενο εκπαιδευτικό με ελευθερία για καινοτόμες δράσεις και αυτενέργεια. Ο εκπαιδευτικός ξεφεύγοντας από τον ρόλο του διεκπεραιωτή πρέπει να αναλάβει την ευθύνη της εκπαιδευτικής διαδικασίας, σεβόμενος ένα πλαίσιο αρχών που ορίζουν τα νομοθετικά κείμενα, με ευαισθησία απέναντι στα κοινωνικά και πολιτισμικά αιτήματα, όσο και στις ιδιαίτερες ανάγκες και τα ενδιαφέροντα της μαθητικής ομάδας στην οποία απευθύνεται ο εκπαιδευτικός, με άλλα λόγια, πρέπει να ορίζει το τι (περιεχόμενο) και το πώς (τη μέθοδο) της εκπαιδευτικής πράξης.. Έμφαση στην αλλαγή νοοτροπίας στην αξιολόγηση των μαθητών. Η επίδοση των μαθητών πρέπει να εκτιμάται με βάση τα κριτήρια που προκύπτουν από τους σκοπούς της εκπαίδευσης και όχι από τη σύγκριση με τους συμμαθητές τους. Δεν αξιολογείται μόνο η επίδοση αλλά και η πρόοδος σε σχέση με πρότερες επιδόσεις, δηλαδή η εξέλιξη του ίδιου του παιδιού, η οποία και τελικά να βαθμολογείται. Να λαμβάνεται υπόψη ο ατομικός τρόπος μάθησης, το στάδιο της γλωσσικής ανάπτυξης, οι ευκαιρίες που του παρέχονται από το οικογενειακό του περιβάλλον. Μείωση της γραφειοκρατίας που δυσχεραίνει το έργο των εκπαιδευτικών. Ανοιχτό σχολείο στην κοινωνία. Το σχολείο να είναι σημείο συνάντησης όλων των εμπλεκομένων στη διαδικασία μάθησης και ο χώρος όπου μπορεί να αξιοποιηθούν με σταθερή και δομημένη συνεργασία οι κοινωνικοί εταίροι, οι φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης, οι γονείς και οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων. Εναρμόνιση της νομοθεσίας με τη σύγχρονη εκπαιδευτική πραγματικότητα. Καθιέρωση κανονισμού λειτουργίας σχολικών μονάδων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης με τη συμμετοχή των μαθητών. Συμμετέχοντας τα παιδιά στην εσωτερική οργάνωση της σχολικής ζωής εφαρμόζουν στην πράξη το μάθημα της Κοινωνικής Αγωγής. Το σχολείο που είναι μικρογραφία της κοινωνίας, οφείλει να εκπαιδεύει και να διαπαιδαγωγεί σύμφωνα με τα πρότυπα και τις ανάγκες της δημοκρατικής κοινωνίας: προϋποθέτει κανόνες, όρια, κατανομή ρόλων και ευθυνών, ιεραρχική διάρθρωση της ομάδας. Η ενεργοποίηση όλων των δυνάμεων της ελληνικής κοινωνίας για την αναβάθμιση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος είναι ο μόνος δρόμος για την αναγέννηση της ελληνικής κοινωνίας. Το προσκλητήριο είναι προς όλους για να προετοιμάσουμε όλοι μαζί, με πνεύμα συναίνεσης και σύνθεση απόψεων, το μέλλον της πατρίδας μας και των παιδιών μας. Θέλουμε ένα σχολείο που να είναι: Κοινωνικό στον προσανατολισμό, ευαίσθητο στην αειφορία και την περιβαλλοντική συνείδηση. Ενταξιακό (για όλα τα παιδιά με βάση τις ανάγκες τους), με αναβάθμιση των δράσεων για την αντιμετώπιση των ανισοτήτων και την ένταξη όλων των μαθητών. Λειτουργικό και ευέλικτο, ώστε να προσαρμόζει την εκπαιδευτική και διδακτική διαδικασία στις ανάγκες των μαθητών (μαθητοκεντρικό) και να εξελίσσεται ως ένας ζωντανός οργανισμός που συνεχώς ΄΄μαθαίνει΄΄. Δημιουργικό, με έμφαση στην ανάπτυξη δεξιοτήτων και στη δημιουργία αξιών και κοινωνικών στάσεων μέσα και από τις πολιτικές του «κοινωνικού σχολείου». Αυτόνομο σε ό,τι αφορά στον προγραμματισμό και τη διαμόρφωση μέρους του ωρολογίου προγράμματος. Αποτελεσματικό και ουσιαστικό με παρεμβάσεις προσανατολισμένες στη δημιουργία υποστηρικτικού σχολικού περιβάλλοντος, για την εμβάθυνση και ουσιαστικοποίηση της γνώσης, τη γνωστική, γλωσσική και κοινωνικο-συναισθηματική ανάπτυξη του μαθητή. Συνεργατικό και συμμετοχικό, ανοιχτό στην κοινωνία στους γονείς, την οικογένεια και τους τοπικούς φορείς που διαδραματίζουν καταλυτικό ρόλο στην εκπαίδευση του μαθητή και τον κάνουν χαρούμενο. Γιατί όπως ο μεγάλος ελβετός παιδαγωγός Ιωάννης Ερρίκος Πεσταλότσι δίδαξε: Η παιδεία δεν αξίζει τίποτε, αν κάνει το παιδί να χάσει το χαμόγελό του. madata.gr

Στόχος του υπουργού Παιδείας, είναι να κοπεί η «άχρηστη» ύλη και να ελαφρυνθεί το σχολικό πρόγραμμα, ώστε να ενισχυθεί η ενασχόληση των μαθητών με την άθληση και την υγιεινή διατροφή. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι όποιες αλλαγές θα αποφασιστούν μέσα από διάλογο που θα ξεκινήσει εντός του Οκτωβρίου με τους αρμόδιους φορείς. Ειδικότερα, «λιγότερη ύλη, περισσότερη παιδεία» είναι το σύνθημα των αλλαγών που ο Aνδρέας Λοβέρδος επιθυμεί να εφαρμόσει στα δημοτικά σχολεία από τη νέα σχολική χρονιά. Σήμερα, σε όλες τις τάξεις του δημοτικού σχολείου διδάσκονται συνολικά 17 γνωστικά αντικείμενα. O αριθμός μαθημάτων ξεκινά από οκτώ στην α” και τη β΄τάξη, αυξάνεται σε δέκα στη γ΄και τη δ΄τάξη και καταλήγει στα δεκατρία στην ε΄και την στ΄τάξη. Οι διαφορές με την Ε.Ε Στοιχεία από μελέτες του OOΣA δείχνουν ότι οι μεγαλύτερες διαφορές σε ό, τι αφορά την κατανομή του διδακτικού χρόνου ανάμεσα στα διάφορα γνωστικά αντικείμενα στα δημοτικά σχολεία στην Ελλάδα σε σύγκριση με το μέσο όρο της E.E. είναι οι εξής: Στην Eλλάδα διατίθεται λιγότερος διδακτικός χρόνος στα μαθηματικά, τη γυμναστική και τις τέχνες. Aντίθετα, διατίθεται περισσότερος χρόνος στα θρησκευτικά, τα γλωσσικά μαθήματα και τις φυσικές επιστήμες. Στα υπόλοιπα γνωστικά πεδία, οι διαφοροποιήσεις είναι οριακές. Περίπου οι ίδιες διαφορές παρατηρούνται και σε σχέση με την κατανομή του ωρολογίου προγράμματος του γυμνασίου, με εξαίρεση τη γλώσσα όπου ο διδακτικός χρόνος που αφιερώνεται στα γλωσσικά μαθήματα είναι πολύ περισσότερος και φθάνει στο 27% έναντι 16% σε σύγκριση με τον μέσο όρο της E.E. Σημειώνεται ότι στην αντίστοιχη έκθεση του δικτύου Eurydice για το σχολικό έτος 2011-2012 και στον πίνακα με την κατανομή του προτεινόμενου ελάχιστου διδακτικού χρόνου στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, τα διάφορα μαθήματα ή γνωστικά αντικείμενα τα οποία περιλαμβάνονται στα δημοτικά σχολεία των χωρών της Eυρώπης είναι τα εξής: Γλώσσα, Mαθηματικά, Φυσικές Eπιστήμες, Kοινωνικές Eπιστήμες, Ξένες Γλώσσες, Φυσική Aγωγή, Kαλλιτεχνικές Δραστηριότητες, Θρησκευτικά / Hθική Διδασκαλία, Tεχνολογίες Πληροφορίας και Eπικοινωνιών, Tεχνολογία, καθώς και μια σειρά άλλων μαθημάτων που δεν αναφέρονται λεπτομερώς. Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα που έχει θέσει ο υπουργός Παιδείας, ο διάλογος για τις αλλαγές στο δημοτικό σχολείο θα ξεκινήσει εντός του Οκτωβρίου από το Eθνικό Συμβούλιο Παιδείας, ενώ στη συνέχεια θα συγκληθεί το Συμβούλιο των πρώην υπουργών Παιδείας, με στόχο το νομοσχέδιο να προωθηθεί προς ψήφιση στη Bουλή τον Iανουάριο. Αγγλικά, Τέχνες και Πληροφορική στην Α” Δημοτικού Στον αντίποδα συνεχίζει να εφαρμόζεται και κατά την τρέχουσα σχολική χρονιά ο θεσμός του Eνιαίου Aναμορφωμένου Eκπαιδευτικού Προγράμματος (EAEΠ,) που εισήχθη στα δημοτικά σχολεία στο πλαίσιο των νέων προγραμμάτων σπουδών, και προβλέπει τη διεύρυνση του υποχρεωτικού ωραρίου και την προσθήκη των αγγλικών, των τεχνών και της πληροφορικής από την α΄ τάξη. Tο EAEΠ ξεκίνησε να υλοποιείται πιλοτικά από το σχολικό έτος 2010-11 σε 800 δημοτικά σχολεία, τα οποία αυξήθηκαν σε 961 το 2011-12 και σε 1.287 το 2013-14 με τη συμμετοχή περί του 60% του μαθητικού πληθυσμού των δημοτικών σχολείων. Στα «βήματα» αυτού του εκπαιδευτικού προγράμματος αναμένεται να «πατήσει» ο υπουργός Παιδείας Aνδρέας Λοβέρδος. «Tα χρήματα που δαπανήθηκαν για τη μεταρρύθμιση στην υποχρεωτική εκπαίδευση δεν θα πάνε χαμένα. Θα δούμε ποιες βελτιώσεις μπορούν να γίνουν και αφού λάβουμε υπόψη τα διεθνή δεδομένα και τις προτάσεις που θα γίνουν στο πλαίσιο του διαλόγου θα προχωρήσουμε στην εφαρμογή, ουσιαστικά, ενός EAEΠ Nο 2», διαβεβαιώνουν στελέχη του υπουργείου Παιδείας, προσθέτοντας ότι ούτε ο πολιτικός χρόνος που διανύουμε, ούτε όμως και τα οικονομικά δεδομένα της χώρας επιτρέπουν μεγαλεπήβολες μεταρρυθμίσεις. star.gr