Εκτέλεση της Αναζήτησης

Συνήθως οι ορμονικές αλλαγές παρέχουν μία καλή ψυχολογία στην έγκυο. Ωστόσο η ναρκισσιστική προβληματική βρίσκεται σε εγρήγορση καθώς η εικόνα του σώματος μεταβάλλεται. Έτσι μία γυναίκα που έχει ως εκείνη τη στιγμή μία καλή σχέση με το σώμα της και τη θηλυκότητά της, θα αγαπήσει το νέο της σώμα και θα αισθάνεται και περήφανη γι`αυτό. Αντίθετα, μία γυναίκα με χαμηλή αυτοεκτίμηση και κακή εικόνα σώματος ως τη στιγμή της εγκυμοσύνης θα αντιληφθεί τις αλλαγές στο σώμα ως συνώνυμες της παχυσαρκίας και δεν θα αισθάνεται άνετα σε αυτό. Οι αλλαγές στο σώμα γίνονται όλο και πιο έντονες καθώς περνούν οι μήνες. Τα ρούχα της δεν της κάνουν πια και χρειάζεται όλο και μεγαλύτερα νούμερα ή τα ρούχα που είναι ειδικά για έγκυες. Όταν η εικόνα του νέου σώματος είναι αρνητική, η έγκυος μπορεί να αισθάνεται ντροπή και να αρνείται να εμφανιστεί γυμνή, π.χ. στην παραλία ή μπροστά στον σύντροφό της εξαιτίας της κακής αυτοεικόνας. Ωστόσο, για τις περισσότερες γυναίκες το νέο σώμα γίνεται συχνά συνώνυμο του πλήρους σώματος. Η ύπαρξη του αμνιακού σάκου και του μωρού μέσα στην κοιλιά προσφέρει μία αίσθηση πληρότητας και γίνεται τόσο μεγάλη πηγή χαράς, που μερικές γυναίκες βιώνουν την γέννηση του μωρού και τον διαχωρισμό του από το σώμα τους ως μία απώλεια. Ανάλογα με το πώς είναι δομημένος ο ψυχισμός και η αυτοεκτίμηση της γυναίκας αυτή η απώλεια ή θα αντικατασταθεί με επιτυχία από τη χαρά της επαφής με το μωρό, ή θα την οδηγήσει στην επιλόχειο κατάθλιψη. 
Η έγκυος, όπως και η έφηβη, μπορεί να περάσει πολλές στιγμές μπροστά στον καθρέφτη της παρατηρώντας τις αλλαγές στο σώμα της. Το νέο στήθος που μεγεθύνεται κατά την εγκυμοσύνη μπορεί να της φαίνεται ιδιαίτερα ελκυστικό, ιδιαίτερα σε μία γυναίκα που αγαπά το σώμα της. Από την άλλη, πολλά νέα άγχη μπορεί να γεννηθούν σχετικά με το πώς θα επανέλθει το σώμα στην προηγούμενη κατάσταση. Αυτές οι ανησυχίες δεν είναι ανυπόστατες, καθώς πράγματι το σώμα μπορεί να γίνει πλαδαρό κατά τον πρώτο καιρό της λοχείας και χρειάζεται μία ιδιαίτερη φροντίδα. Έτσι, η γυναίκα που νιώθει όμορφα με αυτό που της συμβαίνει και φροντίζει τον εαυτό της, θα λάβει τις κατάλληλες προφυλάξεις για να διατηρήσει το σώμα της στο μέτρο του δυνατού σφριγηλό, χρησιμοποιώντας προϊόντα ενυδάτωσης. Κατά την εγκυμοσύνη, λόγω των ορμονικών διαταραχών το βάρος της γυναίκας μπορεί να ξεφύγει από τα κανονικά όρια. Έτσι χρειάζεται να προσέχει, να τρέφεται μεν σωστά αλλά να απέχει από ότι μπορεί να βλάψει τόσο την εικόνα του σώματός της όσο και την υγεία τη δική της και του μωρού, αφού συνδέεται η μεγάλη αύξηση βάρους με τον διαβήτη. Από την άλλη, χημικά προϊόντα αισθητικής περιποίησης που μπορεί να χρησιμοποιούσε ως τώρα, όπως τις περισσότερες κρέμες μαλλιών, βερνίκια νυχιών κλπ, κατά την εγκυμοσύνη καλείται να τα εγκαταλείψει. Για κάποιες γυναίκες που υπερεπενδύουν σε τέτοια προϊόντα ομορφιάς μπορεί και αυτό να τις φέρει αντιμέτωπες με την ιδέα ότι μπορεί να μην είναι πια το ίδιο ελκυστικές. Το νέο σώμα δεν ανήκει μόνο στη γυναίκα. Αποκτά σταδιακά την ευθύνη της μητρότητας και ιδιαίτερα από τη στιγμή που αντιλαμβάνεται τις κινήσεις του μωρού αισθάνεται ότι πρέπει να φροντίζει περισσότερο την υγεία της. Έτσι, για πολλές γυναίκες η εγκυμοσύνη μπορεί να αυξήσει το αίσθημα αυτοεκτίμησης. Το σώμα τους αποκτά το νόημα της μητρότητας και αυτό τις γεμίζει με πληρότητα. 
Ο θηλασμός είναι επίσης ένα θέμα που θα τεστάρει την αυτοεκτίμηση της γυναίκας και την εικόνα που έχει για το σώμα της. Υπάρχουν πολλές γυναίκες που θεωρούν ότι μία τέτοια πρακτική τους καταστρέφει την σεξουαλική τους ταυτότητα. Νιώθουν σαν αγελάδες, όπως χαρακτηριστικά λένε και απέχουν από τον θηλασμό, χάνοντας τη μοναδική ευκαιρία να ζήσουν πρωτόγνωρες εμπειρίες με το μωρό τους.Αντίθετα, η γυναίκα με υψηλή αυτοεκτίμηση χαίρεται τον θηλασμό. Όπως λένε όμως και οι γυναικολόγοι, ο θηλασμός προφυλάσσει το στήθος από την απότομη απώλεια όγκου και το διατηρεί σφριγηλό. Έτσι, η συμφιλίωση με τη φύση μας προφυλάσσει και την εικόνα του σώματος μετά την εγκυμοσύνη και αποτελεί και ένδειξη καλής αυτοεκτίμησης.

Η Ερικα Αντριους από το Οχάιο συνόδευσε τη φωτογραφία της με το λίγων ωρών μωρών της με ένα συγκλονιστικό κείμενο για το πώς αισθάνεται μια γυναίκα 24 ώρες μετά τη γέννα. Η εν λόγω φωτογραφία έχει γίνει viral, με πάνω από 30.000 άτομα να την κάνουν share και 5.000 άτομα να τη σχολιάζουν. «Eτσι μοιάζει μια γυναίκα 24 ώρες μετά τον τοκετό. Το μωρό στον μάρσιπο. Κολλητά επάνω σου. Σερβιέτες και μια ρόδινη όψη. Το σώμα μου αισθάνεται σαν να έτρεξε σε μαραθώνιο και η καρδιά μου είναι ακόμη ανοιχτή από το χθεσινό ταξίδι. Η γέννηση μας ανοίγει όπως ο σεισμός τη γη και εγώ είμαι ακόμη στην οικεία, εύθραυστη δίνη του εν λόγω ανοίγματος. Νιώθω ωμή. Ευαίσθητη. Διαφορετική. Νιώθω σαν να είμαι στην κυματισμένη επιφάνεια του ωκεανού που με πετά πέρα δώθε, μεταξύ ευτυχίας, ευγνωμοσύνης, μελαγχολίας και θλίψης. Πριν από 23 ώρες είχα μια ζωή μέσα μου και μέσα στις ώρες που μεσολάβησαν μεταμορφώθηκα και άφησα τη ζωή να βγει από μέσα μου, στα χέρια που περίμεναν ανοιχτά να τον πάρουν αγκαλιά. Το κενό στη μήτρα μου μου προκαλεί ένα βαρύ συναίσθημα συντριβής, αλλά ακούω αυτή τη μικρή ζωούλα να κλαψουρίζει και να ψάχνει το στήθος μου και γεμίζω και πάλι. Ακόμη επεξεργάζομαι την όμορφη μετάβαση που βιώνει όλη η οικογένειά μου και μου προκαλεί δέος η δύναμη που έχουμε σαν άνθρωποι, σαν γυναίκες, σαν μητέρες. Αυτή τη φορά είναι τελείως διαφορετικό από οτιδήποτε άλλο», έγραψε. Λίγο μετά τον τοκετό είχε ποστάρει την εξής φωτογραφία: Την προηγούμενη ημέρα του τοκετού είχε αναρτήσει την παρακάτω φωτογραφία: Το νέο μέλος της οικογένειας: Πηγή: iefimerida.gr

Oι κολπικές εκκρίσεις αποτελούν ένα φυσιολογικό φαινόµενο για το γυναικείο οργανισµό. Όχι όµως πάντα. Όταν η ποσότητά τους αυξάνεται και η αύξηση αυτή συνοδεύεται και από άλλα συµπτώµατα, τότε κάτι δεν πάει καλά. Συνήθως πρόκειται για κάποια λοίµωξη του κόλπου (κολπίτιδα), µια κατάσταση η οποία πρέπει να εκτιµηθεί από ειδικό και να αντιµετωπιστεί. Φυσιολογικές εκκρίσεις Οι «φυσιολογικές» εκκρίσεις συνήθως έχουν τη µορφή βλέννης, µπορεί όµως να είναι και ελαφρά λευκού χρώµατος. Κατά τη διάρκεια του αναπαραγωγικού κύκλου τα χαρακτηριστικά τους αλλάζουν. Στο µέσον του κύκλου παρατηρείται λεπτόρρευστη βλέννη, ενώ µετά την ωοθυλακιορρηξία οι εκκρίσεις γίνονται παχύρρευστες. Η αύξηση των εκκρίσεων λευκού χρώµατος, όταν δεν συνοδεύεται από άλλα συµπτώµατα, είναι πιθανό να οφείλεται και σε αλλαγή της µικροβιακής χλωρίδας του κόλπου. Η κατάσταση αυτή δεν θεωρείται παθολογική, µπορεί όµως να εξελιχθεί σε κολπίτιδα. Για την αντιµετώπισή της δεν απαιτείται κατ’ ανάγκη φαρµακευτική αγωγή. Συνιστώνται συνήθως τοπικές πλύσεις του κόλπου µε χαµοµήλι ή µε κάποιο ήπιο ειδικό προϊόν µία φορά την εβδοµάδα. Η χρήση χηµικών προϊόντων (π.χ. αντισηπτικά) αντενδείκνυται, αφού µπορεί να φέρει το αντίθετο από το επιθυµητό αποτέλεσµα. Υπόλευκες εκκρίσεις με κακοσμία Αν υπάρχει κυρίως κακοσµία και σε µικρότερο βαθµό εκκρίσεις, οι οποίες συνήθως έχουν χρώµα προς το γκρίζο και δεν συνοδεύονται από τοπική ερυθρότητα, πρόκειται για κολπίτιδα οφειλόµενη στον αιµόφιλο του κόλπου. Το βακτηρίδιο αυτό δεν αποτελεί µέρος της φυσιολογικής χλωρίδας του κόλπου και η εισχώρησή του στην περιοχή συµβαίνει συνήθως µέσω σεξ, χρήση µολυσµένου εσωρούχου ή πετσέτας κ.λπ. Και σε αυτή την περίπτωση απαιτείται τοπική ή από του στόµατος θεραπευτική αγωγή. Σε κάποιες περιπτώσεις ο αιµόφιλος, αν δεν αντιµετωπιστεί, µπορεί να προκαλέσει και ανιούσες λοιµώξεις. Λευκές εκκρίσεις με κνησμό Λευκωπές εκκρίσεις µε ερυθρότητα τοπικά και παρουσία κνησµού υποδηλώνουν κολπίτιδα οφειλόµενη σε µύκητες. Οι µύκητες είναι µέρος της φυσιολογικής χλωρίδας του κόλπου και οι περισσότερες κολπίτιδες από µύκητες οφείλονται στην αύξηση της ποσότητάς τους, λόγω της αλλαγής των συνθηκών της περιοχής. Οι συνθήκες του κόλπου µπορεί να γίνουν πιο ευνοϊκές για την ανάπτυξη των τοπικών µυκητών µε τη λήψη αντιβίωσης ή αντισυλληπτικών, το βρεγµένο µαγιό, τα σερβιετάκια όταν χρησιµοποιούνται καθηµερινά κ.ά. Ένα µικρό ποσοστό κολπίτιδων οφείλεται στην εισαγωγή µύκητα ξένου προς τη φυσιολογική χλωρίδα του κόλπου (σεξουαλική επαφή, χρήση κοινών εσωρούχων κ.λπ.). Για την αντιµετώπισή της απαιτείται η χορήγηση τοπικής ή από του στόµατος θεραπείας, ανάλογα µε την εκτίµηση του γιατρού. Εκκρίσεις υπόλευκες χωρίς κακοσμία Εκκρίσεις γκρι χρώµατος χωρίς ιδιαίτερη κακοσµία που συνοδεύονται από τοπική ερυθρότητα και κνησµό συνήθως οφείλονται σε µικρόβια της πρωκτογεννητικής περιοχής καθώς και σε σαπρόφυτα. Πρόκειται για µικροοργανισµούς της φυσιολογικής χλωρίδας του κόλπου ή του δέρµατος της περιοχής και αυξάνονται µε την αλλαγή των τοπικών συνθηκών (π.χ. χρήση ταµπόν, εκσπερµάτιση στον κόλπο από σύντροφο µε ασυµπτωµατική προστατίτιδα, εναλλαγές κολπικής και πρωκτικής επαφής χωρίς προφυλάξεις κ.ά.). Για την αντιµετώπισή τους απαιτείται η χορήγηση τοπικής φαρµακευτικής αγωγής, τόσο στη γυναίκα όσο και στον σύντροφό της. Τα µικρόβια αυτά αν δεν αντιµετωπιστούν µπορούν επίσης να προκαλέσουν ανιούσες λοιµώξεις* µε σοβαρές επιπτώσεις στην αναπαραγωγική υγεία της γυναίκας. *λοίµωξη της µήτρας ή των σαλπιγγών. Εκκρίσεις πρασινωπές με φυσαλίδες Πρασινωπές εκκρίσεις µε φυσαλίδες, που συνοδεύονται κυρίως από κνησµό τοπικά και σε µικρότερο βαθµό ερυθρότητα, είναι πιθανόν να οφείλονται σε τριχοµονάδες. Πρόκειται για σεξουαλικώς µεταδιδόµενο νόσηµα και για την αντιµετώπισή του απαιτείται φαρµακευτική αγωγή, η οποία είναι µεικτή, δηλαδή τοπική και από του στόµατος, και αφορά υποχρεωτικά και τους δύο συντρόφους. Οι τριχοµονάδες σπάνια προκαλούν ανιούσες λοιµώξεις. Tip: Αν οι εκκρίσεις συνοδεύονται και από άλλα συµπτώµατα, αναζητήστε την εκτίµηση ειδικού. Μην παίρνετε φάρµακα χωρίς ιατρική συµβουλή, γιατί µπορεί να είναι περιττό και µπορεί να δηµιουργηθούν ακόµα και αντιστάσεις στα τοπικά µικρόβια.

Παρακάτω σας δίνουμε μερικές συμβουλές: - Φροντίστε να πλένετε τα χέρια σας καλά και συχνά. Τα χέρια σας πρέπει να είναι πάντα καθαρά όταν έρχεστε σε επαφή με το μωράκι ή το παίρνετε αγκαλιά για να το θηλάσετε. - Να θυμάστε ότι δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προετοιμασία του στήθους για να θηλάσετε. Μπορείτε να κάνετε μπάνιο όποτε θέλετε αλλά αποφύγεται να καθαρίζετε τις θηλές σας με σαπούνι. Επιπλέον η χρήση λαδιού ή κρέμας δεν είναι απαραίτητη καθώς το στήθος από μόνο του εκκρίνει μια φυσική λιπαντική ουσία που το προστατεύει από τους ερεθισμούς και τα σκισίματα. - Οι επίπεδες ή εισέχουσες θηλές χρειάζονται περισσότερη φροντίδα γιατί αυτές είναι εύκολο να πληγωθούν κατά τον θηλασμό. Οι ασπίδες μαστού που τοποθετούνται μέσα στο σουτιέν το τελευταίο διάστημα της εγκυμοσύνης και κάποιες απλές τεχνικές διορθώνουν εύκολα το πρόβλημα. - Δεν χρειάζεται να καθαρίζετε τις θηλές σας με νερό μετά το θηλασμό. Το μητρικό γάλα περιέχει από μόνο του κάποιες αντισηπτικές ουσίες και επιπλέον όταν στεγνώνει πάνω σας αποκτά μια γλυκιά και ιδιαίτερη μυρωδιά. Αυτή τη μυρωδιά το μωράκι σας τη μαθαίνει, την αναζητά και τη συνδέει μαζί σας. - Φροντίστε να σκουπίζετε και να αφήνετε στεγνή την περιοχή κάτω από τις μασχάλες σας και το στήθος σας. Η υγρασία και ο ιδρώτας θα φέρει ερεθισμούς, τσούξιμο και κοκκινίλες. - Οι θηλές πρέπει να διατηρούνται στεγνές, γιατί η υγρασία ερεθίζει το δέρμα και εμποδίζει να σκληρύνουν. - Αποφύγετε κολόνιες, αρώματα και κρέμες σώματος που περιέχουν άρωμα. Το μωράκι δε θα μπορεί να αναγνωρίζει τη φυσική σας μυρωδιά της μαμάς και θα μπερδευτεί. - Χρησιμοποιείτε παιδικό απορρυπαντικό για το πλύσιμο των ρούχων σας. Έτσι θα αποφύγετε τους ερεθισμούς στο δέρμα του μωρού όταν το ακουμπάτε. - Κατά την διάρκεια του θηλασμού είναι απαραίτητο ένα σουτιέν που θα συγκρατεί χωρίς να πιέζει το στήθος.

Με το «πράσινο φως» που δόθηκε στο πρωτοποριακό σχέδιο δέκα Βρετανίδες θα έχουν την ευκαιρία να ανοίξουν το δρόμο πιθανώς για χιλιάδες γυναίκες να κάνουν πραγματικότητά το όνειρο της μητρότητας. Αν όλα πάνε καλά το πρώτο μωρό από μεταμόσχευση μήτρας μπορεί να γεννηθεί το 2017 και λίγο αργότερα στην επέμβαση αυτή να έχουν πρόσβαση πολλές γυναίκες που αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να κάνουν παιδιά. Ο επικεφαλής του πρότζεκτ Richard Smith από το Imperial College London, λέει πως η επέμβαση αυτή χαρίζει «ακτίνα φωτός» σε 50.000 γυναίκες σε ηλικία τεκνοποίησης που γεννήθηκαν χωρίς μήτρα ή υποβλήθηκαν σε υστερεκτομή λόγω ασθενειών. Ο Smith που αφιέρωσε 19 χρόνια στην έρευνα και την τελειοποίηση της τεχνικής του δήλωσε: «Όταν δούμε τη μητέρα να κρατά το πρώτο μωρό θα είναι μια αξιοσημείωτη στιγμή». «Θα είναι ένα υπέροχο δώρο να κυοφορήσω το δικό μου παιδί», δήλωσε στη Daily Mail η υποψήφια για μεταμόσχευση Sophie Lewis. «Είναι σαν την πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς. Δεν θα σώσει ζωές αλλά θα αλλάξει ζωές και μοιάζει να είμαστε σε μια στιγμή- ορόσημο στην ιστορία. Αν εφαρμοστεί, θα φέρει επανάσταση στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τις γυναίκες που έχουν προβλήματα στη μήτρα», λέει από την πλευρά του ο καθηγητής Allan Pacey, ειδικός σε θέματα γονιμότητας. Ο βρετανικός Οργανισμός Μεταμοσχέυσεων πήρε την άδεια της επιτροπής βιοηθικής στο Royal Free Hospital του Λονδίνου για να γίνουν δέκα τέτοιες μεταμοσχεύσεις. Οι επεμβάσεις θα γίνουν σε γυναίκες που γεννήθηκαν χωρίς μήτρα ή υποβλήθηκαν σε υστερεκτομή. Περισσότερες από εκατό γυναίκες έχουν ήδη χαρακτηριστεί κατάλληλες και ελπίζουν να ακολουθήσουν τα βήματα των τεσσάρων Σουηδέζων που ήδη γέννησαν μετά τις πρώτες επιτυχημένες μεταμοσχεύσεις μήτρας. Οι γυναίκες θα επιλεγούν σε διάστημα 3-4 μηνών, θα είναι ηλικίας από 24 έως 38 ετών, υγιείς και με σχέσεις μεγάλης διάρκειας. Σε κάποιες περιπτώσεις θα εξεταστούν και οι περιπτώσεις γυναικών στα 40 Οι μήτρες θα προέλθουν από δωρήτριες που έμειναν εγκεφαλικά νεκρές ύστερα από τροχαία, καρδιακή ανακοπή ή άλλη ασθένεια. Η επέμβαση αφαίρεσής της διαρκεί τρεις ώρες και άλλες έξι η διαδικασία τοποθέτησής της στο σώμα της λήπτριας. Στη συνέχεια θα χρειαστεί αναμονή ενός έτους πριν γίνει γονιμοποίηση ωαρίου- πιθανότατα με εξωσωματική γονιμοποίηση- και εφόσον προκύψει εγκυμοσύνη το μωρό θα γεννηθεί με καισαρική τομή για να μην περάσει η μήτρα το σοκ του τοκετού. Η λήπτρια θα παίρνει ανοσοκατασταλτικά και η μήτρα στη συνέχεια θα αφαιρεθεί για να περιοριστεί η έκθεση της γυναίκας σε φάρμακα. Πριν υλοποιηθεί το πρόγραμμα στη Σουηδία έγιναν άλλες δύο απόπειρες. Επτά από τις εννέα μεταμοσχεύσεις που έγιναν στο πλαίσιο προγράμματος του Πανεπιστημίου του Γκέτεμποργκ ήταν επιτυχημένες. Τέσσερις από τις γυναίκες αυτές γέννησαν ήδη παιδιά ενώ η 5η εγκυμονεί. Ο Smith αναγνωρίζει πως η μεταμόσχευση ενέχει και κινδύνους αλλά αναγνωρίζει επίσης πως κάποιες γυναίκες δοκιμάζονται τόσο από την αδυναμία τους να τεκνοποιήσουν που πιστεύουν πως αξίζει να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο αυτό. Πηγή newsbeast.gr

Τι είναι η ουρολοίμωξη; Η ουρολοίμωξη είναι ένας γενικός όρος που αναφέρεται σε μολύνσεις/λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος από μικροοργανισμούς, όπως τα βακτήρια, οι ιοί και οι μύκητες. Τα βακτήρια είναι η πιο κοινή αιτία της ουρολοίμωξης. Κανονικά, τα βακτήρια που εισέρχονται από την ουρήθρα στο ουροποιητικό σύστημα απομακρύνονται γρήγορα με την ούρηση, πριν εγκατασταθούν και προκαλέσουν συμπτώματα. Ωστόσο, μερικές φορές τα βακτήρια ξεπερνούν τη φυσική άμυνα του οργανισμού και προκαλούν λοίμωξη. Η λοίμωξη στην ουρήθρα ονομάζεται ουρηθρίτιδα, ενώ στην ουροδόχο κύστη ονομάζεται κυστίτιδα. Τα βακτήρια μπορούν να «ταξιδέψουν» μέσω των ουρητήρων προς τα πάνω και να μολύνουν τα νεφρά. Η λοίμωξη του νεφρού ονομάζεται πυελονεφρίτιδα. Τι προκαλεί τις λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος; Οι περισσότερες λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος προκαλούνται από βακτήρια που ζουν φυσιολογικά στο έντερο. Το βακτήριο×Escherichia coli (E. coli) προκαλεί τη συντριπτική πλειοψηφία των ουρολοιμώξεων. Τα μικρόβια που ονομάζονται χλαμύδια και μυκόπλασμα είναι συχνά αίτια των λοιμώξεων της ουρήθρας, του προστάτη και σπανιότερα της κύστης. Μεταδίδονται συνήθως σεξουαλικά και απαιτούν παράλληλη θεραπεία και των δύο σεξουαλικών συντρόφων. Το ουροποιητικό σύστημα έχει διάφορους μηχανισμούς για την πρόληψη των λοιμώξεων: Στο σημείο, όπου ενώνονται οι ουρητήρες με την ουροδόχο κύστη, υπάρχουν βαλβίδες (κυστεοουρητηρική συμβολή) που κανονικά επιτρέπουν τη ροή των ούρων μόνο από το νεφρό προς την κύστη. Με την ούρηση, «ξεπλένονται» και απομακρύνονται τα μικρόβια που προσπαθούν να εισχωρήσουν στο ουροποιητικό σύστημα. Στους άντρες, ο προστάτης παράγει εκκρίσεις που επιβραδύνουν την ανάπτυξη των βακτηρίων. Και στα δύο φύλα, η άμυνα του ανοσοποιητικού μπορεί επίσης να αποτρέψει τη λοίμωξη. Όμως, παρά τους μηχανισμούς αυτούς, εξακολουθούν να εμφανίζονται λοιμώξεις. Ορισμένα βακτηρίδια έχουν μία ισχυρή ικανότητα να προσκολλώνται στα τοιχώματα του ουροποιητικού συστήματος, και έτσι πολλαπλασιάζονται, προκαλώντας ουρολοιμώξεις. Πόσο συχνές είναι οι ουρολοιμώξεις στους ενήλικες; Οι ουρολοιμώξεις είναι ο δεύτερος πιο συχνός τύπος λοιμώξεων στον άνθρωπο. Οι γυναίκες είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς σε ουρολοιμώξεις για ανατομικούς λόγους, αφού η ουρήθρα της γυναίκας είναι πολύ μικρότερη από του άντρα, επιτρέποντας στα βακτήρια να μπουν γρήγορα στην κύστη. Επίσης, η γυναικεία ουρήθρα απέχει ελάχιστα εκατοστά από το αιδοίο και τον πρωκτό, όπου φυσιολογικά υπάρχουν μικρόβια. Για τις γυναίκες, ο κίνδυνος να αναπτύξουν έστω ένα επεισόδιο ουρολοίμωξης στη ζωή τους είναι μεγαλύτερος από 50%. Οι ουρολοιμώξεις στους άντρες δεν είναι τόσο συχνές όσο στις γυναίκες, αλλά συνήθως είναι πιο σοβαρές και απαιτούν μεγαλύτερης διάρκειας θεραπεία. Τι αυξάνει τον κίνδυνο για ουρολοιμώξεις; Παρά το γεγονός ότι ο καθένας μας μπορεί να κάνει ένα επεισόδιο ουρολοίμωξης, υπάρχουν παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο μολύνσεων: Κακή υγιεινή Σε αυτήν περιλαμβάνονται τόσο η μη καθημερινή υγιεινή της πρωκτογεννητικής χώρας όσο και η χρήση ακατάλληλων σκευασμάτων υγιεινής (π.χ. η χρήση τους ενδοκολπικά που καταστρέφει την άμυνα του οργανισμού, η χρήση ερεθιστικών αρωματικών αφρόλουτρων κλπ.). Κακές συνήθειες ούρησης Είναι συχνή πρακτική, ιδιαίτερα των γυναικών, να αναβάλλουν την ούρηση, όταν βρίσκονται σε εξωτερικούς χώρους, αποφεύγοντας να επισκεφτούν την τουαλέτα, παρότι η επιθυμία για ούρηση είναι μεγάλη και επιτακτική. Αλλά και οι άντρες, πολλές φορές, ακολουθούν την ίδια πρακτική, κυρίως για επαγγελματικούς λόγους (π.χ. οδηγοί). Ακόμη όμως και όταν οι γυναίκες αποφασίσουν να επισκεφτούν μία δημόσια τουαλέτα, ουρούν όρθιες, με αποτέλεσμα να μην χαλαρώνουν τους μυς του πυελικού εδάφους και να μην έχουν μία φυσιολογική ούρηση. Τέτοιες πρακτικές μπορεί να έχουν ως συνέπεια ευκαιριακές ουρολοιμώξεις. Εάν δε η ευκαιριακή ουρολοίμωξη δεν αντιμετωπιστεί σωστά, δηλαδή πέρα από την ενδεικνυόμενη φαρμακευτική αγωγή, με αλλαγή στις καθημερινές συνήθειες ούρησης, τότε οι υποτροπές και οι επαναμολύνσεις είναι συχνές. Σεξουαλικές πρακτικές Η σεξουαλική πράξη αποτελεί τη συχνότερη αιτία ουρολοιμώξεων. Μετά τη σεξουαλική επαφή, οι περισσότερες γυναίκες έχουν ένα σημαντικό αριθμό βακτηρίων στα ούρα τους, τα οποία όμως φυσιολογικά αποβάλλονται σε 24 ώρες. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και στους άντρες, γι’ αυτό είναι απαραίτητη η ούρηση και στα δύο φύλα μετά την επαφή. Επίσης, το πρωκτικό σεξ αυξάνει τις πιθανότητες ουρολοιμώξεων. Ένας άλλος λόγος λοιμώξεων με τη σεξουαλική δραστηριότητα είναι η χρήση αρωματικών, και μη, λιπαντικών που ερεθίζουν και μεταβάλλουν τη φυσιολογική άμυνα του οργανισμού. Τέλος, η αύξηση της θερμοκρασίας στην περιοχή, λόγω της έντονης τριβής σε μεγάλης διάρκειας σεξουαλική δραστηριότητα, ευνοεί τον πολλαπλασιασμό των μικροβίων. Αντισύλληψη Στις γυναίκες που χρησιμοποιούν διάφραγμα ή σπερματοκτόνες ουσίες για αντισύλληψη, μπορεί να ευνοηθεί η ανάπτυξη των μικροβίων. Αν έχετε πρόβλημα με ουρολοιμώξεις, θα πρέπει να δοκιμάσετε άλλο τρόπο αντισύλληψης. Στάση των ούρων Στην Ουρολογία υπάρχει το αξίωμα: όπου στάση ούρων και λοίμωξη. Το αξίωμα αυτό ενισχύει τις προηγούμενες αναφορές για τον κρίσιμο ρόλο της τακτικής κένωσης της κύστης. Πέρα από αυτό, οποιαδήποτε αιτία δημιουργεί απόφραξη στο ουροποιητικό σύστημα και εμποδίζει τη ροή και την πλήρη αποβολή των ούρων –όπως οι πέτρες και η υπερτροφία προστάτη– οδηγεί αργά ή γρήγορα σε ουρολοιμώξεις. Γι’ αυτό και το λεγόμενο υπολειπόμενο των ούρων, δηλαδή η ποσότητα των ούρων που παραμένει στην κύστη μετά την ούρηση, είναι καθοριστικός παράγοντας λοίμωξης. Αλλά και απόφραξη των νεφρών ή των ουρητήρων προκαλεί αντίστοιχα πυελονεφρίτιδες. Θα πρέπει να τονιστεί ότι η λιθίαση είναι συχνή αιτία λοιμώξεων, τόσο γιατί η ύπαρξη λίθων προκαλεί μικροτραυματισμούς και άρα πύλες εισόδου μικροβίων όσο και για τον λόγο ότι, σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ίδιοι οι λίθοι μολύνονται, με αποτέλεσμα όλες οι θεραπείες να αποτυγχάνουν (τα αντιβιοτικά δεν εισχωρούν στον λίθο). Νευρογενής κύστη Άτομα με νευρολογικά προβλήματα, όπως κάκωση του νωτιαίου μυελού ή σκλήρυνση κατά πλάκας, αντιμετωπίζουν προβλήματα ούρησης. Το αίτιο είναι η προσβολή από την κύρια πάθηση της νεύρωσης της κύστης, και το αποτέλεσμα η αδυναμία πλήρους κένωσής της, και συνεπώς ουρολοιμώξεις. Ουροκαθετήρας Ο καθετήρας τοποθετείται σε ανθρώπους με αδυναμία ούρησης, όπως σε άντρες με επίσχεση ούρων λόγω υπερτροφίας προστάτη. Ο καθετήρας αποτελεί ξένο σώμα για τον οργανισμό, άρα και αιτία λοίμωξης. Σακχαρώδης διαβήτης Οι ασθενείς που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη είναι γνωστό ότι παρουσιάζουν συχνά ουρολοιμώξεις, τόσο όταν δεν είναι καλά ρυθμισμένοι, αφού τα υψηλά επίπεδα σακχάρου στα ούρα αποτελούν «τροφή» για τα μικρόβια, όσο και γιατί η πάθηση συχνά συνοδεύεται από νευροπάθεια της κύστης. Σπανιότερα αίτια ουρολοιμώξεων αποτελούν συγγενείς παθήσεις του ουροποιητικού συστήματος, η ανοσοκαταστολή σε ογκολογικούς ασθενείς και το AIDS. Τι είναι οι υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις; Πολλές γυναίκες υποφέρουν από συχνές ουρολοιμώξεις. Περίπου το 20% των νεαρών γυναικών, μετά την πρώτη ουρολοίμωξη, θα έχουν υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις. Κάθε επιπλέον επεισόδιο αυξάνει τον κίνδυνο ότι θα ξανασυμβεί. Έτσι, κάποιες γυναίκες έχουν υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις, δηλαδή τρία ή περισσότερα επεισόδια κάθε χρόνο. Σε μερικές από αυτές, οι υποτροπές θα σταματήσουν σε 1-2 χρόνια, αν αντιμετωπιστούν σωστά με έντονη προσπάθεια στην πρόληψη. Οι άντρες έχουν μικρότερη πιθανότητα από τις γυναίκες να κάνουν ουρολοίμωξη. Συνήθως, οι υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις στους άντρες συμβαίνουν, αν συνυπάρχουν άλλες παθήσεις, όπως υπερτροφία προστάτη, χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα, σακχαρώδης διαβήτη ή νευρογενής κύστη (παραπληγικοί). Ουρολοιμώξεις και εγκυμοσύνη Οι έγκυες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να πάθουν ουρολοίμωξη σε σχέση με τις άλλες γυναίκες, και επιπλέον έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα τα μικρόβια να φτάσουν στα νεφρά και να κάνουν πυελονεφρίτιδα. Ο κύριος λόγος είναι η πίεση που ασκεί το έμβρυο στο ουροποιητικό σύστημα (κυρίως στους ουρητήρες), που, κάποιες φορές, προκαλεί απόφραξη και στάση των ούρων. Επειδή οι ουρολοιμώξεις μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα στην εγκυμοσύνη και η λήψη αντιβιοτικών αποφεύγεται, συστήνεται η προληπτική εξέταση ούρων περιοδικά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Είναι σοβαρές οι ουρολοιμώξεις; Οι περισσότερες ουρολοιμώξεις δεν είναι σοβαρές. Μάλιστα στις γυναίκες, εάν αντιμετωπιστούν με τις πρώτες ενοχλήσεις με μεγάλη λήψη νερού και διούρηση, μπορεί να μη χρειαστεί φαρμακευτική αγωγή. Σοβαρότερες είναι οι λοιμώξεις των νεφρών, οι πυελονεφρίτιδες. Εξαιρετικά σπάνια μία ουρολοίμωξη μπορεί να απειλήσει τη ζωή, όταν τα βακτήρια μπουν στην κυκλοφορία του αίματος και προκαλέσουν μία κατάσταση γενικευμένης λοίμωξης, που ονομάζεται σηψαιμία. Ποια είναι τα συμπτώματα μιας ουρολοίμωξης; Τα συμπτώματα μιας ουρολοίμωξης διαφέρουν ανάλογα με την ηλικία και το φύλο. Στις νεαρές γυναίκες, οι λοιμώξεις του ουροποιητικού εμφανίζονται με συχνουρία, καύσο και πόνο χαμηλά στην κοιλιά ή στα έξω γεννητικά όργανα κατά την ούρηση, ενώ δεν είναι σπάνια και η παρουσία αίματος, ιδιαίτερα στο τέλος της ούρησης. Οι ηλικιωμένες γυναίκες και οι άντρες μπορεί να αναφέρουν αδυναμία, τρόμο και κοιλιακό άλγος, ειδικά αν συνυπάρχει πυρετός. Τα ούρα μπορεί να φαίνονται θολά, σκούρα ή αιματηρά ή ακόμη να έχουν μία δυσάρεστη μυρωδιά. Σε άτομα που φοράνε καθετήρα, το μόνο σύμπτωμα μπορεί να είναι πυρετός με ή χωρίς ρίγος, που δεν μπορεί να αποδοθεί σε άλλη αιτία. Συνήθως οι ουρολοιμώξεις δεν προκαλούν πυρετό, εάν μολυνθεί μόνο η κύστη. Ο πυρετός μπορεί να σημαίνει ότι η μόλυνση έχει φτάσει στα νεφρά ή έχει μολυνθεί ο προστάτης (οξεία προστατίτιδα, η οποία είναι μία επικίνδυνη για τη ζωή λοίμωξη και θέλει άμεση νοσηλεία), και είναι ένδειξη άμεσης φαρμακευτικής αντιμετώπισης και πιθανότατα νοσηλείας. Πώς γίνεται η διάγνωση της ουρολοίμωξης; Για να διαπιστωθεί εάν ένα άτομο έχει ουρολοίμωξη, θα χρειαστεί ένα δείγμα ούρων –οποιαδήποτε ώρα και ανεξάρτητα από τη λήψη τροφής– να εξεταστεί στο εργαστήριο. Η γενική ούρων καταγράφει την ύπαρξη μικροβίων στα ούρα. Αν υπάρχουν υποψίες ή αν η γενική ούρων δείξει την ύπαρξη μικροβίων (πυοσφαίρια >2-4), ο γιατρός θα υποδείξει καλλιέργεια ούρων, η οποία χρειάζεται 48 ώρες, για να πολλαπλασιαστεί το βακτήριο στο εργαστήριο. Μαζί με τον εντοπισμό του τύπου του μικροβίου, προσδιορίζονται και τα κατάλληλα αντιβιοτικά, για να το καταπολεμήσουν (αντιβιόγραμμα). Η συλλογή των ούρων θα πρέπει να γίνει προσεκτικά σε ειδικό αποστειρωμένο δοχείο που προμηθευόμαστε από το φαρμακείο, ύστερα από πλύσιμο των γεννητικών οργάνων. Αν ένα άτομο κάνει υποτροπιάζουσες λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος, ο γιατρός μπορεί να ζητήσει κάποιες επιπλέον ειδικές εξετάσεις, για να διαπιστωθεί εάν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στο ουροποιητικό σύστημα (π.χ. υπερηχογράφημα νεφρών και κύστης). Πώς αντιμετωπίζονται οι ουρολοιμώξεις; - Η πρώτη αντιμετώπιση είναι η άμεση εφαρμογή των γενικών μέτρων πρόληψης: - Λήψη άφθονων υγρών, σταδιακά όλη την ημέρα - Ούρηση με την πρώτη επιθυμία (σε καθιστή θέση οι γυναίκες) - Ούρηση αμέσως μετά τη σεξουαλική επαφή - Σωστός καθαρισμός της γεννητικής περιοχής Οι περισσότερες λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος που προκαλούνται από βακτήρια αντιμετωπίζονται με αντιβιοτικά. Ο γιατρός θα κρίνει ποιο είναι το κατάλληλο αντιβιοτικό και τη διάρκεια της θεραπείας, ανάλογα με το ιστορικό του ασθενή, το είδος του μικροβίου και το αντιβιόγραμμα. Σε κάποιες περιπτώσεις όπου συνυπάρχει κάποια πάθηση στο ουροποιητικό, όπως λίθος ή υπερτροφία του προστάτη, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί και το αίτιο σε δεύτερο χρόνο. Οι περισσότεροι ασθενείς θα θεραπευτούν στο σπίτι, παίρνοντας τα φάρμακα από το στόμα. Σε βαριές λοιμώξεις με πυρετό, συνήθως χρειάζεται νοσηλεία σε νοσοκομείο για ενδοφλέβια αγωγή και ενυδάτωση. Ειδικά αν βρεθεί πυελονεφρίτιδα και διαγνωστεί αίτιο που εμποδίζει τη ροή των ούρων προς την κύστη, ο γιατρός θα συστήσει ειδική αντιμετώπιση. Πότε χρειάζεται ειδική θεραπευτική αντιμετώπιση; Η θεραπεία των ουρολοιμώξεων, σε κάποιες περιπτώσεις, μπορεί να περιλαμβάνει, εκτός από τα γενικά μέτρα, και τα ακόλουθα ανά περίπτωση: Γενικά Υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις σε γυναίκες Ο γιατρός, ανάλογα με το ιστορικό, μπορεί να δώσει κάποιες οδηγίες, για να μειωθούν τα επεισόδια ουρολοιμώξεων, όπως: Χαμηλή δόση αντιβιοτικού κάθε μέρα για διάστημα 6 μηνών ή περισσότερο Μια δόση αντιβιοτικού πριν ή αμέσως μετά τη σεξουαλική επαφή Λοιμώξεις κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, η λοίμωξη των ούρων, ακόμη και αν δεν υπάρχουν συμπτώματα, θα πρέπει να αντιμετωπίζεται, γιατί μπορεί να δημιουργήσει κινδύνους, τόσο για τη μητέρα όσο και για το μωρό. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να παίρνετε φάρμακα χωρίς συνταγή γιατρού, γιατί μερικά αντιβιοτικά δεν είναι ασφαλή για χορήγηση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Πώς μπορούν να προληφθούν οι υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις; Διαβάστε προσεκτικά τους κανόνες πρόληψης των ουρολοιμώξεων και εφαρμόστε τους στη ζωή σας, για να αποφύγετε τη δυσάρεστη εμπειρία της ουρολοίμωξης και τις συνέπειές της.

Τα δύο φύλα κλήθηκαν να απαντήσουν στην ερώτηση "ποια θεωρούν ιδανική ηλικία για να κάνουν παιδί". Η πλειοψηφία απάντησε ότι η ιδανική ηλικία είναι 25 ετών. Συγκεκριμένα το 58% θεωρεί ότι για τις γυναίκες η κατάλληλη ηλικία να αποκτήσουν παιδί είναι η ηλικία των 25 και νωρίτερα ενώ για τους άντρες η ηλικία των 26 και πάνω. Σύμφωνα με τη γνώμη των ειδικών που φιλοξενείται στη συγκεκριμένη σελίδα, η ιδανική περίοδος βιολογικά για να αποκτήσει παιδί μια γυναίκα είναι η ηλικία των 20 ετών. Τότε οι πιθανότητες σύλληψης είναι μεγαλύτερες και το σώμα της γυναίκας είναι στην κατάλληλη περίοδο να κυοφορήσει ένα υγιές μωρό. Η γνώμη αυτή ωστόσο είναι αντιφατική με τα σημερινά δεδομένα και οι ίδιοι τονίζουν ότι τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες δεν έχουν σταθεροποιηθεί οικονομικά και επαγγελματικά να κάνουν αυτό το βήμα. Επίσης δεν έχουν την ωριμότητα να επιλέξουν τον κατάλληλο σύντροφο και να αναλάβουν τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις για να αναθρέψουν ένα παιδί. Πάρ' όλα αυτά θα λέγαμε ότι η απόφαση να αποκτήσει κάποιος παιδί είναι καθαρά θέμα προσωπικό και εξαρτάται από μια σειρά παραγόντων που έχουν να κάνουν με την ηλικία, τον τρόπο ζωής, την οικονομική άνεση και, πάνω απ’ όλα, τη θέληση του καθενός. Δείτε τους πίνακες της δημοσκόπησης:

Σαλπιγγικός παράγοντας Ο σαλπιγγικός παράγοντας ευθύνεται για το 25-30% των περιπτώσεων υπογονιμότητας. Η συνάντηση του ωαρίου με το σπερματοζωάριο και η γονιμοποίηση πραγματοποιούνται στην σάλπιγγα και επομένως καταστάσεις που επηρεάζουν την φυσιολογική ανατομία ή λειτουργία των σαλπίγγων οδηγούν σε υπογονιμότητα. Τέτοιες καταστάσεις είναι: 1) Οι σοβαρές λοιμώξεις του γεννητικού συστήματος της γυναίκας υπό την μορφή επεισοδίων σαλπιγγίτιδας ή γενικευμένης πυελικής φλεγμονής που μπορεί να προκαλέσουν απόφραξη των σαλπίγγων, καταστροφή της φυσιολογικής δομής του τοιχώματός τους, δημιουργία υδροσαλπίγγων (διατεταμένες σάλπιγγες που είναι γεμάτες από υγρό) ή δημιουργία συμφύσεων στην πύελο οι οποίες στραγγαλίζουν και αποφράσσουν τις σάλπιγγες. 2) Η ενδομητρίωση που μπορεί να οδηγήσει σε υπογονιμότητα μέσω πολλών μηχανισμών, μεταξύ των οποίων είναι και η διαταραχή της κινητικότητας και της μικροσκοπικής δομής των σαλπίγγων καθώς και η δημιουργία συμφύσεων στην πύελο. 3) Οι προηγούμενες χειρουργικές επεμβάσεις στην κοιλιά της γυναίκας που είναι δυνατόν να προκαλέσουν την δημιουργία συμφύσεων δημιουργώντας προβλήματα στις σάλπιγγες. Ωοθηκικός παράγοντας Στο 15-20% των περιπτώσεων υπογονιμότητας αποκαλύπτεται πρόβλημα από την ομαλή λειτουργία των ωοθηκών. Πρακτικά στην κατηγορία αυτήν υπάγονται: 1) Καταστάσεις ανωοθυλακιορρηξίας κατά τις οποίες δεν πραγματοποιείται η απελευθέρωση του ωαρίου της γυναίκας, που σε φυσιολογικές συνθήκες συμβαίνει στο μέσο κάθε κύκλου. Ενδεικτικά αναφέρονται, το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών, η πρώιμη έκπτωση της ωοθηκικής λειτουργίας, το έντονο stress, η υπερβολική σωματική άσκηση, η παχυσαρκία ή αντίθετα η μεγάλη αδυναμία και κακή θρέψη, διαταραχές και όγκοι του εγκεφάλου, καθώς και παθήσεις του ήπατος και των νεφρών. 2) Καταστάσεις κατά τις οποίες, παρατηρείται ορμονική ανεπάρκεια μετά την ωοθυλακιορρηξία, με αποτέλεσμα να μην εξασφαλίζονται οι ιδανικές συνθήκες για την εμφύτευση του γονιμοποιημένου ωαρίου στην μήτρα. Η διαταραχή αυτή ονομάζεται ανεπάρκεια της ωχρινικής φάσης. Μητριαίος παράγοντας Σε ένα 5-10% των περιπτώσεων υπογονιμότητας, το αίτιο εντοπίζεται στην μήτρα της γυναίκας. Εδώ περιλαμβάνονται τα ινομυώματα και οι ιδίως εκείνα που προβάλουν μέσα στην κοιλότητα της μήτρας, οι ενδομητρικές συμφύσεις που παρατηρούνται συνήθως σε γυναίκες που έχουν κάνει πολλές αποξέσεις, οι σοβαρές ή υποτροπιάζουσες φλεγμονές της μήτρας, και τέλος οι διαταραχές της τραχηλικής βλέννας, όπως είναι η ανεπάρκειά της, η αλλοιωμένη σύστασή της ή η ύπαρξη σε αυτήν αντισωμάτων που αδρανοποιούν τα σπερματοζωάρια. Ενδομητρίωση Πρόκειται για μια ιδιόμορφη πάθηση της γυναίκας κατά την οποίαν εστίες με σύσταση ενδομητρίου εμφανίζονται εκτός της φυσιολογικής τους θέσης (που είναι η κοιλότητα της μήτρας). Γενικά υπολογίζεται ότι στο 15-25% των υπογόνιμων γυναικών υπάρχει ενδομητρίωση, ενώ το 30-50% των γυναικών με ενδομητρίωση εμφανίζει προβλήματα γονιμότητας.Οι μηχανισμοί με τους οποίους η ενδομητρίωση μπορεί να προκαλέσει υπογονιμότητα, έχουν αποτελέσει αντικείμενο εντατικής μελέτης. Εκτός από την επίπτωση στις σάλπιγγες που αναφέρθηκε παραπάνω, άλλοι πιθανοί μηχανισμοί είναι η καταστροφή του σπέρματος μετά την είσοδό του στο γεννητικό σύστημα της γυναίκας, η διαταραχή της ωοθηκικής λειτουργίας και ιδίως η παρεμπόδιση της ωοθυλακιορρηξίας (μια κατάσταση που ονομάζεται άτρητο ωχρινοποιημένο ωοθυλάκιο) και η τοπική διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος που οδηγεί στην απελευθέρωση δυσμενών για την αναπαραγωγή ουσιών.

Υπολογίζεται ότι ένα ποσοστό 5-7% των γυναικών μεταξύ 20-40 ετών υποφέρουν από αυτό. Η πάθηση συμπεριφέρεται διαφορετικά και σε άλλη σοβαρότητα ανάλογα με τη γυναίκα. Δυστυχώς, τούτη η ποικιλομορφία στη εκδήλωση του συνδρόμου έχει επιφέρει σύγχυση σε γυναίκες, γυναικολόγους και ιατρούς άλλων ειδικοτήτων. Γυναίκες με αυτήν την πάθηση μπορεί να αναζητήσουν τη συμβουλή του γυναικολόγου, του ενδοκρινολόγου ή του παθολόγου, αφού τα συμπτώματα μπορεί να μην περιορίζονται στο γεννητικό σύστημα. Αυτό σημαίνει ότι η διάγνωση μπορεί να γίνει από ιατρούς με διαφορετική εμπειρία και γνώμη. Επιπλέον, τα κριτήρια με τα οποία η γυναίκα που έχει κάποιο ορμονικό πρόβλημα διαγιγνώσκεται ότι έχει το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών δεν είναι σε όλους ξεκάθαρα - αν και θα έπρεπε να είναι! Δεν πάσχουν όλες οι γυναίκες με πολυκυστικές ωοθήκες στο υπερηχογράφημα. Επίσης, κάποιες γυναίκες με το σύνδρομο έχουν φυσιολογική εικόνα ωοθηκών. Όχι όλες οι διαταραχές περιόδου έχουν σημασία για τη διάγνωση της κατάστασης. Ούτε η ύπαρξη ανεπιθύμητης τριχοφυίας ή υπέρμετρου σωματικού βάρους εξασφαλίζουν τη διάγνωση. Η σωστή διάγνωση του συνδρόμου πολυκυστικών ωοθηκών είναι επιτακτική, καθότι η ορμονική ανισορροπία διαρκεί συνήθως αρκετά χρόνια και σχετίζεται με μικρή αλλά υπαρκτή αύξηση της εμφάνισης προβλημάτων υγείας στο εγγύς ή απώτερο μέλλον.

Όσο η κοιλίτσα μεγαλώνει, για παράδειγμα, το στήθος πρήζεται και η γυναίκα παίρνει μερικά παραπάνω κιλά. Το θαύμα της γέννησης όμως συνεπάγεται και τρομερές αλλαγές εσωτερικά, καθώς τα διάφορα όργανα στο σώμα της γυναίκας «αναδιοργανώνονται» ώστε να υπάρχει ο απαραίτητος χώρος για να αναπτυχθεί το έμβρυο. Το Μουσείο Επιστήμης και Βιομηχανίας του Σικάγο σχεδίασε ένα διαδραστικό εργαλείο που παρουσιάζει πώς αλλάζει εσωτερικά το γυναικείο σώμα ώστε να «χωρέσει» το αναπτυσσόμενο έμβρυο. Μπορείτε να εξερευνήσετε το διαδραστικό εργαλείο στην επίσημη ιστοσελίδα του Μουσείου. http://bit.ly/1jr6Fyn Περίπου στις 24 εβδομάδες της κύησης παρατηρούνται πλέον σημαντικές μεταβολές. Το συκώτι έχει μετακινηθεί προς τα επάνω και το στομάχι πιέζεται αισθητά, ενώ η καρδιά της μητέρας λειτουργεί πιο εντατικά. Κατά το τελευταίο τρίμηνο της κύησης, οι πνεύμονες συμπιέζονται και μετακινούνται προς τα επάνω, ενώ και το έντερο αλλάζει θέση και πιέζεται η ουροδόχος κύστη. Πηγή:onmed.gr

Μερικά από τα συμπτώματα είναι έντονη ναυτία, κράμπες στη κοιλιακή χώρα, πόνος στο λαιμό, συμπτώματα γρίπης, τάσεις για εμετό και δυσκοιλιότητα. Γιατί νιώθω άρρωστη πριν την περίοδο; Πριν πανικοβληθείτε και σκεφτείτε ότι κάτι δε πάει καλά με την υγεία σας διαβάστε τα παρακάτω: Προεμμηνορροϊκό σύνδρομο (PMS) Το προεμμηνορροϊκό σύνδρομο είναι μία από τις πιο κοινές αιτίες που αρρωσταίνουν οι γυναίκες πριν από τις περιόδους. Εκτιμάται ότι το PMS επηρεάζει περίπου το 75% όλων των γυναικών. Η ακριβής αιτία δεν είναι γνωστή. Έρευνα δείχνει ότι τα επίπεδα των οιστρογόνων ορμονών σας πέφτουν περίπου μία εβδομάδα πριν από την έμμηνο ρύση σας. Οι γιατροί πιστεύουν ότι αυτή η ορμονική πτώση προκαλεί συμπτώματα του PMS. Οι διακυμάνσεις στη χημεία του εγκεφάλου, οι διατροφικές ελλείψεις και η κακή διατροφή μπορεί επίσης να διαδραματίσουν επίσης σημαντικό ρόλο. Η υπερβολική κατανάλωση αλμυρών τροφίμων και η καφεΐνη ή το αλκοόλ μπορεί να χειροτερέψουν αυτά τα συμπτώματα. Μερικά από τα συμπτώματα που περιλαμβάνει το Προεμμηνορροϊκό σύνδρομο είναι: - Κοιλιακές κράμπες - Έντονη επιθυμία για φαγητό - Κατακράτηση νερού - Πόνο στην πλάτη - Ακμή - Ναυτία - Αϋπνία - Εναλλαγές της διάθεσης, ευερεθιστότητα - Εξάντληση 2. Η δυσμηνόρροια Η δυσμηνόρροια επηρεάζει περίπου το 10% όλων των γυναικών και προκαλεί σοβαρά προβλήματα έμμηνου ρύσεως. Το κύριο σύμπτωμα είναι μεγάλος κοιλιακός πόνος, πόνος στη πλάτη, τους γοφούς και τους μηρούς σας. Συχνά συνοδεύεται από ναυτία, ζάλη, εμετό και αδυναμία. Αυτά τα συμπτώματα σας κάνουν να νιώθετε άρρωστη πριν από κάθε περίοδο και εκδηλώνονται συνήθως δύο έως τρεις ημέρες πριν από την έμμηνο ρύση. Τι μπορώ να κάνω; Αν αισθανθείτε πόνο στο λαιμό και υποφέρετε από τα παραπάνω συμπτώματα πριν από τις περιόδους , όπως ναυτία, κράμπες ή γρίπη, δοκιμάστε αυτές τις αξιόπιστες λύσεις που έχουν χρησιμοποιηθεί από πολλές γυναίκες για να ανακουφίσουν την ταλαιπωρία τους. Γυμναστική Έστω και 30 λεπτά αερόβιας άσκησης καθημερινά θα σας βοηθήσει πολύ να ανακουφιστείτε από τέτοιου είδους συμπτώματα. Η αερόβια άσκηση κατεβάζει τα επίπεδα των οιστρογόνων, βοηθά στη μείωση του στρες και καταπολεμά την κατακράτηση υγρών στο σώμα μας. Υγιεινή διατροφή - Η κατανάλωση προϊόντων που περιέχουν αλάτι προκαλεί κατακράτηση υγρών και φούσκωμα. Αποφύγετε λοιπόν το πολύ αλάτι και ιδιαίτερα τις μέρες πριν από την περίοδο σας. Να προσπαθείτε να τρώτε υγιεινά και να αποφεύγετε τα επεξεργασμένα τρόφιμα, όπως κονσέρβες και συσκευασμένα σνακ, τα οποία έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε νάτριο. - Περιορίστε την καφεΐνη και το αλκοόλ που συμβάλουν στην εμφάνιση των συμπτωμάτων του PMS. - Τρώτε πολλά τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες που βοηθούν στη μείωση των οιστρογόνων από το σώμα σας, όπως προϊόντα ολικής αλέσεως, φρούτα, λαχανικά και φασόλια. - Πίνετε τουλάχιστον 8 ποτήρια νερό κάθε μέρα. - Αποφύγετε τη ζάχαρη, η οποία αυξάνει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα σας. Συμπληρώματα διατροφής - Ασβέστιο. Βοηθά στη μείωση των πονοκεφάλων, στις μυϊκές κράμπες, και στις εναλλαγές της διάθεσης. Επίσης, σας βοηθά να χαλαρώσετε και να κοιμηθείτε. - Μαγνήσιο. Συνεργάζεται με το ασβέστιο και απαλύνει τις μυϊκές κράμπες. - Βιταμίνη Β6. Βοηθά στη μείωση της κατάθλιψης και της ευερεθιστότητας αυξάνοντας τα επίπεδα σεροτονίνης που επηρεάζει άμεσα τη διάθεση, τα αισθήματα, τη μνήμη, την όρεξη, την αντοχή στον πόνο, την αυτοπεποίθηση, τον ύπνο, την πέψη και τη ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος. Αντιμετωπίστε το άγχος Το προεμμηνορροϊκό σύνδρομο μπορεί να προκαλέσει άγχος, ένταση και ευερεθιστότητα. Είναι, επομένως, σημαντικό να βρούμε υγιείς τρόπους για να ξεπεράσουμε το άγχος μας. Ένας περίπατος, μια ευχάριστη δραστηριότητα και μια βόλτα με φίλους βοηθάει πολύ! 6. Άλλοι τρόποι που μπορούν να βοηθήσουν - Καταναλώνετε τζίντζερ, μία από τις καλύτερες θεραπείες για κοιλιακές κράμπες. - Τοποθετήστε μια θερμοφόρα ή ένα μαξιλάρι στην κάτω κοιλιακή χώρα. Θα βοηθήσει να χαλαρώσουν οι μύες και ανακουφίζει από τις κοιλιακές κράμπες. Ένα ζεστό ντους επίσης μπορεί να βοηθήσει. - Αποφύγετε τη λήψη φαρμάκων και συμπληρωμάτων διατροφής χωρίς τη συμβουλή του γιατρού σας και χωρίς την ανάγνωση οδηγιών. - Ζητήστε οπωσδήποτε ιατρική βοήθεια αν αντιμετωπίζετε σοβαρά συμπτώματα, όπως λιποθυμία, παρατεταμένη ζάλη, πυρετό ή επιδείνωση του πόνου.

Ωστόσο, ακόμη και στα γόνιμα χρόνια της,η γυναικά μπορεί να συλλάβει μόνο σ’ ένα ορισμένο χρονικό διάστημα μία φορά το μήνα, όταν μία από τις ωοθήκες της απελευθερώνει ένα ωάριο. Η μηνιαία επανάληψη αυτού του γεγονότος, μαζί με άλλες τακτικές σωματικές αλλαγές, αποτελούν το γυναικείο αναπαραγωγικό κύκλο. Πιο προφανές εξωτερικό σημάδι του είναι εμμηνόρροια (μηνιαία αιμορραγία). Για το λόγο αυτό, ο αναπαραγωγικός κύκλος μπορεί να ονομάζεται επίσης εμμηνορρυσικός κύκλος. Πράγματι, αυτός ο τελευταίος όρος έχει το πλεονέκτημα ότι αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη εμπειρία, η οποία είναι γνωστή σε σχεδόν όλες τις γυναίκες, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που δεν αναπαράγονται. πρώτη έμμηνο ρύση (ονομάζεται επίσης εμμηναρχή) ενός κοριτσιού εμφανίζεται συνήθως μεταξύ των ηλικιών 11 και 13. Ωστόσο, η δεύτερη έμμηνος ρύση μπορεί πολύ συχνό να είναι πολύ πιο μακριά από τον επόμενο μήνα! Κατά τη διάρκεια της εφηβείας, ο κύκλος είναι μάλλον ακανόνιστος,αργότερα και όταν ολοκληρωθεί τόσο η ανάπτυξη των γυναικολογικών οργάνων και κατά συνέπεια η ορμονολογική εικόνα, τότε σταθεροποιείται Σε μια ώριμη γυναίκα,η εμφάνιση δυο διαδοχικών εμμήνων ρύσεων είναι συνήθως μεταξύ 28 και 35 ημερών. Παρόλα αυτά, κάποια παρατυπία είναι πάντα δυνατή και απολύτως φυσιολογική. Η παρατυπία αυξάνει και πάλι ως η γυναίκα μεγαλώνει.Τέλος,μετά την εμμηνόπαυση, η εμμηνορρυσία θα πάψει εντελώς. Στα επιστημονικά βιβλία ,ο έμμηνος κύκλος συνήθως διαιρείται σε δύο, τρεις, τέσσερις, ή περισσότερες διαφορετικές φάσεις. Τέτοια διαίρεση, ενώ είναι κάπως αυθαίρετη, παρ 'όλα αυτά μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση των βιολογικών διεργασιών που εμπλέκονται. Για τους σκοπούς του κείμενου αυτού, μια διαίρεση σε τρεις φάσεις φαίνεται να είναι πιο επαρκής. Οι τρεις φάσεις του εμμηνορροϊκού κύκλου …Η βασική λειτουργία του έμμηνου κύκλου είναι εύκολο να περιγραφεί ως εξής..ετοιμάζεται η εσωτερική επένδυση της μήτρας[το ενδομήτριο] για την πιθανή εμφύτευση του γονιμοποιημένου ωαρίου. Εάν δεν λάβει χώρα η εμφύτευση,το ανεπτυγμένο ενδομήτριο,δεν μπορεί να κρατηθεί πια και πέφτει, δημιουργώντας την εικόνα της περιόδου. Αυτή η εκκένωση του ενδομήτριου είναι γνωστή σαν έμμηνη ρύση. Όταν πια σταματήσει η αιμορραγία,ξεκινά πάλι προετοιμασία του ενδομητρίου και έτσι ολόκληρος ο κύκλος ξεκινά πάλι. Θεωρητικά, μια περιγραφή του έμμηνου κύκλου θα μπορούσε να αρχίσει με οποιαδήποτε από τις φάσεις του. Για τους σκοπούς της ιατρικής υπολογισμού, για παράδειγμα, ο έμμηνος κύκλος υποτίθεται να αρχίσει με την πρώτη ημέρα της έμμηνου ρύσεως και να τελειώσει με την τελευταία ημέρα πριν από την επόμενη έμμηνο ρύση. Ωστόσο, στο πλαίσιο της παρούσης, φαίνεται πιο χρήσιμο να ξεκινήσει με την ανάπτυξη του ωαρίου (ωάριο) και η σταδιακή πάχυνση του ενδομητρίου.

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, το περιβάλλον, η παχυσαρκία, το κάπνισμα, το αλκοόλ και η καθιστική φύση εργασίας και ζωής είναι μερικοί από τους παράγοντες που επηρεάζουν την γονιμότητά μας. Η καλή σωματική και ψυχική υγεία είναι απαραίτητη για μια ευτυχή κατάληξη. Η διατροφή μας παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην γονιμότητα. Είναι σημαντικό να ακολουθούμε μια ισορροπημένη διατροφή με ποικιλία τροφίμων υψηλής θρεπτικής αξίας έτσι ώστε να παίρνουμε τις απαραίτητες βιταμίνες και τα συστατικά. Μια από τις πιο βασικές κατηγορίες τροφίμων που δεν πρέπει να λείπουν από το διαιτολόγιο μιας γυναίκας που επιθυμεί να γίνει μανούλα είναι τα φρούτα και τα λαχανικά. Η συγκεκριμένη ομάδα τροφίμων περιέχουν πολλές βιταμίνες (όσο πιο πολλά χρώματα διαλέγουμε τόσο μεγαλύτερη είναι η ποικιλία βιταμινών που λαμβάνουμε) όπως για παράδειγμα βιταμίνες C, E, A κτλ οι οποίες έχουν αντιοξειδωτική δράση. Αυτή η δράση τους έχει ως αποτέλεσμα την εξουδετέρωση ουδέτερων ριζών στον οργανισμό οι οποίες μειώνουν την πιθανότητα μιας υγιούς γονιμοποίησης καθώς και την ανάπτυξη ενός υγιούς εμβρύου. Στη συνέχεια είναι πολύ σημαντικό το σώμα της μητέρας να έχει αποθέματα σιδήρου πριν την εγκυμοσύνη καθώς το έμβρυο έχει μεγάλες ανάγκες σε σίδηρο τις οποίες θα αντλεί από την μητέρα. Το πράσινα φυλλώδη λαχανικά και το μοσχάρι, φακές, σόγια, ξηρά βερύκοκα κτλ. Η έλλειψη βιταμίνης Β12 έχει συνδεθεί με μεγαλύτερη πιθανότητα αποβολής και με μειωμένη πιθανότητα σύλληψης. Για αυτό καλό είναι να προτιμούμε πλούσιες πηγές της βιταμίνης όπως συκώτι, κόκκινο κρέας, ψάρια, αυγά, γαλακτοκομικά, κοτόπουλο, γαλοπούλα και όσπρια. Καλό είναι να προτιμάμε ανεπεξέργαστους υδατάνθρακες καθώς έχουν χαμηλότερο γλυκαιμικό φορτίο, επηρεάζουν σημαντικά λιγότερο τα επίπεδα σακχάρου και σε αντίθεση με τους επεξεργασμένους υδατάνθρακες δεν δημιουργούν προβλήματα ωορρηξίας. Όταν επιλέγουμε επεξεργασμένους υδατάνθρακες όπως ρύζι, πατάτες, μακαρόνια αυξάνουμε σημαντικά τα επίπεδα σακχάρου και την έκκριση ινσουλίνης και με αυτό τον τρόπο προκαλείται ανισορροπία στις ορμόνες που είναι απαραίτητες για την αναπαραγωγή. Πηγές ανεπεξέργαστων υδατανθράκων είναι το μαύρο ρύζι, τα μακαρόνια ολικής άλεσης. Τα δημητριακά ολικής άλεσης και η μαύρη ζάχαρη. Το σωματικό βάρος είναι ένας παράγοντας που μπορεί να ευνοήσει ή να μειώσει τις πιθανότητες μιας εγκυμοσύνης. Πρέπει να επαναφέρουμε το βάρος μας σε φυσιολογικά πλαίσια εάν είμαστε υπέρβαροι και να πάρουμε βάρος εάν είμαστε ελειποβαρείς. Το μη φυσιολογικό βάρος είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω είναι ανασταλτικός παράγοντας στην γονιμότητα και την σύλληψη. Το χαμηλότερο βάρος δυσκολεύει τα πράγματα καθώς ο οργανισμός της γυναίκας χρειάζεται περίσσεια ενέργειας κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης έτσι ώστε να είναι δυνατόν να αντλήσει από αυτόν τα συστατικά που είναι απαραίτητα στο μωρό για την ανάπτυξή του. Στην περίπτωση που έχουμε μια υπέρβαρη ή παχύσαρκη μητέρα αυτό κάνει τον οργανισμό της πιο επιρρεπή στην ινσουλινοαντοχή και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την πιθανότητα παρουσίασης του Συνδρόμου των Πολυκυστικών Οωθηκών το οποίο επηρεάζει δυσμενώς την γονιμότητα. Συνιστάται το σωματικό βάρος να είναι εντός των πλαισίων του ΔΜΣ μεταξύ 20 και 25. Υπολογίζουμε τον δείκτη μάζας σώματος διαιρώντας το βάρος μας/το ύψος μας στο τετράγωνο. ΔΜΣ χαμηλότερος του 18.5 και ανώτερος του 25 θεωρείται πως επηρεάζει αρνητικά την γονιμότητα. Έχει αποδειχτεί πως η απώλεια 10% του σωματικού βάρους είναι ικανή να αυξήσει την γονιμότητά μας. Καλό είναι να αποφεύγουμε το κάπνισμα και το αλκοόλ εφόσον έχουμε ξεκινήσει τις προσπάθειες για εγκυμοσύνη. Το ίδιο ισχύει και για τον σύντροφό μας. Έρευνες έχουν αποδείξει ότι η κατανάλωση αλκοόλ στην γυναίκα μειώνει τις πιθανότητες σύλληψης και αυξάνει την πιθανότητα αποβολής. Σημαντικό είναι επίσης να μετριάσουμε την κατανάλωση της καφεΐνης καθώς έχει κατηγορηθεί πως πιθανώς επηρεάζει την γονιμότητα αρνητικά. Σύμφωνα με τις συστάσεις παγκοσμίως μια γυναίκα πρέπει να παίρνει συμπλήρωμα 400mg φολικού οξέως περίπου 3 μήνες πριν να ξεκινήσει τις προσπάθειες να μείνει έγκυος. Το φολικό οξύ είναι απαραίτητο στις πρώτες εβδομάδες ζωής του μωρού μας όπου τις περισσότερες φορές δεν έχουμε αντιληφθεί την εγκυμοσύνη. Το φολικό οξύ προστατεύει το μωρό μας από ανωμαλίες του νευρικού σωλήνα και σύμφωνα με κάποιες πρόσφατες έρευνες ευνοεί την γονιμότητά μας. Υπάρχουν επίσης αρκετές έρευνες οι οποίες καταλήγουν ότι ένα πολυβιταμινούχο συμπλήρωμα καθημερινά επηρεάζει θετικά την γονιμότητα και την σύλληψη. Η φυσική δραστηριότητα είναι επίσης άλλη μια παράμετρος η οποία επηρεάζει την γονιμότητά μας και παράλληλα διευκολύνει τον έλεγχο του βάρους πριν, κατά την διάρκεια και μετά την εγκυμοσύνη. Είναι σημαντικό να υπάρχει φυσική δραστηριότητα στην καθημερινότητά μας σε μέτρια ένταση περίπου 3-5 φορές την εβδομάδα από 30 λεπτά την φορά. Το περπάτημα είναι άσκηση εξαιρετικής μορφής και αποτελεσματικότητας ακόμα και σε θέματα διαχείρισης άγχους που πολύ συχνά ταλαιπωρούν μια μέλλουσα μητέρα. Στην διαχείριση του άγχους και του στρες που μπορούν να προκληθούν από την καθημερινότητά μας και από την προσπάθεια να αποκτήσουμε ένα παιδάκι βοηθούν επίσης ροφήματα όπως η βαλεριάνα ή το χαμομήλι καθώς είναι γνωστά για την καταπραϋντική τους δράση. Θα έχουμε πολύ μεγαλύτερη πιθανότητα να γίνουμε γονείς σύντομα εάν κάνουμε μικρές αλλά σημαντικές αλλαγές στην διατροφή μας και στην φυσική μας κατάσταση περίπου 3 μήνες πριν ξεκινήσουμε τις προσπάθειες!

Δείτε, πώς πρέπει να ξεχωρίζετε το είδος του πόνου και πότε θα πρέπει να απευθυνθείτε σε γιατρό. Οι περισσότερες γυναίκες σε κάποια περίοδο της ζωής τους αναπτύσσουν πόνο στο στήθος. Μπορεί να αφορά τον ένα μαστό ή και τους δύο. Ο πόνος μπορεί να είναι περιοδικός και να εμφανίζεται σε σχέση με την περίοδο ή να είναι ανεξάρτητος από αυτήν. Να ξεκαθαρίσουμε ότι ο πόνος στο στήθος συνήθως δεν είναι πρόωρο σύμπτωμα καρκίνου του μαστού. Θα πρέπει να επισκεφθείτε τον γιατρό σας για οποιαδήποτε ανησυχία καθώς επίσης και για διάγνωση του αίτιου που προκαλεί τον πόνο. Τύποι πόνου Ο πόνος στο στήθος χαρακτηρίζεται ανάλογα με την περιοδικότητα του σε περιοδικό πόνο στήθους ή σε μη περιοδικό. Περίπου 2 στις 3 περιπτώσεις ο πόνος στο στήθος είναι περιοδικός. Εάν δεν είστε σίγουρη, αν ο πόνος είναι περιοδικός ή όχι, κρατήστε ημερολόγιο για 2 ή 3 μήνες σημειώνοντας την έναρξη του καθώς επίσης και την ακμή του. Περιοδικός πόνος Εμφανίζεται συνήθως σε γυναίκες ηλικίας 30 έως 50 ετών. Αφορά περίπου τα 2/3 των περιπτώσεων. Στις περισσότερες γυναίκες που εμφανίζεται είναι ήπιος και εκδηλώνεται σαν μια απλή τάση μαστών λίγο πριν την περίοδο. Σπάνια μπορεί να γίνει ισχυρότερος και να έχει επίπτωση στην καθημερινότητα μιας γυναίκας. Χαρακτηριστικά του περιοδικού πόνου Ο περιοδικός πόνος συμπεριλαμβάνει και τους δύο μαστούς. Είναι συνήθως ισχυρότερος στο άνω και έξω τεταρτημόριο των μαστών, αρχίζει να εμφανίζεται μετά τα μέσα της περιόδου (ωορρηξία) αυξάνοντας σε ένταση και φτάνοντας στην ακμή του περίπου 3 μέρες πριν από την περίοδο. Η ένταση του διαφέρει από μήνα σε μήνα. Ο πόνος εμφανίζεται και συνοδεύεται από ένα πρήξιμο στο στήθος κάνοντας το πιο ευαίσθητο στο άγγιγμα. Οι μαστοί γίνονται μεγαλύτεροι και συνοδεύονται από ένα γενικότερο πρήξιμο στην κοιλιά και σε όλο το σώμα. Η μετακίνηση των μαστών είναι δύσκολη και επίπονη επηρεάζοντας ακόμα και καθημερινές λειτουργίες όπως το τρέξιμο, μια σφιχτή αγκαλιά ή τη σεξουαλική δραστηριότητα. Αιτιολογία Ο περιοδικός πόνος του στήθους δημιουργείται λόγω μεγαλύτερης ευαισθησίας του ιστού του μαστού στις κυκλοφορούμενες ορμόνες του κύκλου. Κατά το 2ο μισό του κύκλου μετά την ωορρηξία στον οργανισμό της γυναίκας ανεβαίνει μια ορμόνη (προγεστερόνη) η οποία επιδρά στον μαζικό αδένα δημιουργώντας ευαισθησία, κατακράτηση υγρών (πρήξιμο) και πόνο. Θεραπεία Σε περίπτωση ελαφρών ενοχλήσεων δεν πρέπει να γίνεται κάποια θεραπεία απλά πρέπει να καθησυχάζεται η γυναίκα ότι αυτή η ενόχληση δεν εγκυμονεί κινδύνους. Δεν είναι σύμπτωμα καρκίνου ή κάποιας άλλης σοβαρής ασθένειας του μαστού. Η ενόχληση του περιοδικού πόνου μπορεί να διαρκέσει 3 έως 6 μήνες και συνήθως αποδράμει. Σε περίπτωση που ο πόνος είναι αρκετά οξύς και ανυπόφορος θα πρέπει: - Να στηρίζετε τους μαστούς με ένα καλό ενισχυτικό στηθόθεσμο ώστε να μειώνονται οι κινήσεις και ο πόνος. - Αποφεύγετε καφεΐνη, τσάι, μπαχαρικά και πολύ αλάτι. Η διατροφή σας θα πρέπει να είναι χαμηλή σε λιπαρά ενώ θα πρέπει να αυξήσετε την κατανάλωση των υδατανθράκων που έχει αποδειχθεί ότι βοηθάει. Αυξήστε επίσης την κατανάλωση υγρών. - Χρησιμοποιείστε ελαφρά παυσίπονα σε περίπτωση που ο πόνος είναι ανυπόφορος. - Τα αντισυλληπτικά δισκία μπορούν να μειώσουν τον πόνο. - Σε ακραίες περιπτώσεις όταν ο πόνος είναι ανυπόφορος μπορούν να χρησιμοποιηθούν άλλα φάρμακα όπως βρωμοκρυπτίνη, δαναζόλη. Αυτά χρησιμοποιούνται σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις όταν ο πόνος είναι ανυπόφορος. Μη περιοδικός πόνος Ο μη περιοδικός πόνος του μαστού, συνήθως είναι εντοπισμένος στον ένα μαστό, σημειακά με διάφορες προεκτάσεις (προς το μυϊκό τοίχωμα, τα πλευρά, προς τα πάνω ή κάτω). Είναι συχνότερος σε γυναίκες ηλικίας άνω των 40ετών. Συνήθως είναι μυϊκός πόνος που μπορεί να προέρχεται από χτύπημα η απότομη κίνηση. Άλλη αιτία μη περιοδικού πόνου μπορεί να είναι μια μόλυνση η οποία αφορά συνήθως έναν μαστό και δημιουργεί ερυθρότητα, θερμότητα και πόνο. Καταπονήσεις από μη άνετους στηθόδεσμους (μπανέλες) μπορεί να δημιουργήσουν πόνο σημειακά, στο σημείο που ερεθίζεται ο μαστός. Επειδή ο μη περιοδικός πόνος μπορεί να είναι διάφορης αιτιολογίας θα πρέπει οπωσδήποτε να γίνει διάγνωση από γιατρό, της αιτίας του πόνου. Πόνος στο στήθος και καρκίνος Οι γυναίκες με πόνο στο στήθος συχνά ανησυχούν για την ύπαρξη καρκίνου. Θα πρέπει να τονίσω ότι αυτό είναι πολύ σπάνιο. Ο καρκίνος του μαστού, δυστυχώς, δημιουργεί πολύ σπάνια πόνο (1 στις 20 περιπτώσεις καρκίνου, εμφανίζει πόνο). Θα πρέπει να επισκεφθείτε τον γυναικολογο σας σε περίπτωση που ο πόνος εμμένει, δεν είναι κυκλικός και δεν αφορά και τους δύο μαστούς.

ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΧΕΙ ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΤΟ ΜΗΤΡΙΚΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ…..ΚΙ ΟΜΩΣ….. Όλοι μας πιστεύουμε στο μύθο που έχει αναπτυχθεί γύρω από το μητρικό ένστικτο-ένα μύθο που λέει ότι η αγάπη της μάνας για το παιδί της είναι αίσθημα έμφυτο, άμεσο, ακαριαίο και αναπόφευκτο. Μπορεί όμως ένα συναίσθημα όπως είναι η αγάπη, να εξισωθεί με μια εγγενή παρόρμηση, όπως είναι το ένστικτο; Και μπορεί ένα συναίσθημα, όπως είναι η αγάπη, να αναπηδήσει, άμεσα και ακαριαία, από το άγνωστο, δηλαδή το ξένο; Το μητρικό ένστικτο θα λειτουργήσει σε κάθε μητέρα-έστω και σε διαφορετικό χρόνο-μόλις συνδεθεί με το μωρό της, μόλις δημιουργήσει μια εικόνα για αυτό, μόλις μάθει να το αναγνωρίζει ανάμεσα σε όλα τα παιδιά του κόσμου. Μόλις γίνει δικό της. Και τότε, μέσα από μια αυθεντική "έμφυτη παρόρμηση", θα είναι σε θέση να διαισθανθεί κάθε κίνδυνο που ελλοχεύει γύρω από το παιδί της, για να τον προλάβει και να τον εξουδετερώσει. Γιατί το "μητρικό ένστικτο", το ότι είσαι μητέρα δηλαδή-έτσι το ερμηνεύω εγώ, υπάρχει,το αισθάνεται η γυναικα. Ίσως όχι αμέσως αλλά έρχεται με τον πρώτο καιρό που ζεις μαζί με το παιδί της. Οταν μία γυναίκα γίνεται μητέρα, αλλάζουν πολλά στη συμπεριφορά της ώστε να μπορεί να φροντίζει και να προστατεύει το μικρό της. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στους ανθρώπους, αλλά και στα ζώα. Αυτές οι συμπεριφορές οφείλονται κυρίως σε αλλαγές στον εγκέφαλο και όχι μονο στο λεγόμενο μητρικό ένστικτο, λένε οι επιστήμονες. Γνωρίζουμε πως συγκεκριμένες μεταβολές στον εγκέφαλο συνδέονται με τη μητρότητα, όμως είναι άγνωστος ο ρόλος τους στην επεξεργασία των αισθήσεων και την εκδήλωση νέων μητρικών συμπεριφορών. Μεγαλώνει το μέγεθος του εγκεφάλου στις γυναίκες που μόλις έχουν γεννήσει. Η αύξηση παρατηρείται στις εγκεφαλικές περιοχές που ελέγχουν τη συμπεριφορά και τα κίνητρα που ωθούν τις πράξεις και τις συμπεριφορές. Οι ειδικοί πιστεύουν πως αυτό οφείλεται στις ορμονικές αλλαγές που παρατηρούνται αμέσως μετά τη γέννα, όπως είναι η αύξηση των οιστρογόνων, της οξυτοκίνης και της προλακτίνης, και οι οποίες κάνουν πιο εύκολο τον ανασχηματισμό του εγκεφάλου, ως απάντηση στα ερεθίσματα τα οποία δέχονται από το μωρό τους. Οι αλλαγές αυτές παρουσιάζονται τους πρώτους τρεις με τέσσερις μήνες μετά τη γέννα και αφορούν περισσότερο τα τμήματα που σχετίζονται με την ανταμοιβή, την επεξεργασία των συναισθημάτων, την αλληλεπίδραση μεταξύ των αισθήσεων, την κρίση και τη λήψη αποφάσεων. Μάλιστα, όσο περισσότερο εξυμνούσαν τα μωρά τους, τόσο περισσότερο άλλαζαν οι περιοχές που ελέγχουν την επεξεργασία των συναισθημάτων και της ανταμοιβής.

Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Σεν Λιούις της Ουάσιγκτον, με επικεφαλής την επίκουρη καθηγήτρια μαιευτικής και γυναικολογίας Άμπερ Κούπερ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «PLoS One», μελέτησαν στοιχεία για περίπου 31.600 άτομα, μεταξύ των οποίων 1.442 γυναίκες σε εμμηνόπαυση, με μέση ηλικία 61 ετών. Είναι η πρώτη μελέτη που εξετάζει σε μεγάλη κλίμακα την πιθανή σχέση μεταξύ εμμηνόπαυσης και χημικών. Στο παρελθόν είχαν γίνει μικρότερες έρευνες για λιγότερες χημικές ουσίες. Οι επιστήμονες ανέλυσαν δείγματα από το αίμα και τα ούρα των συμμετεχόντων, ψάχνοντας την παρουσία 111 χημικών ουσιών που είναι ύποπτες ότι παρεμβαίνουν στην παραγωγή και στην κυκλοφορία των ορμονών εντός του σώματος. Από τα 111 χημικά, 15 εντοπίστηκαν να έχουν μεγαλύτερη από τα άλλα συσχέτιση με την πρόωρη εμμηνόπαυση: Εννέα πολυχλωριωμένα διφαινύλια (PCB), τρία εντομοκτόνα, δύο φθαλικές ενώσεις και ένα τοξικό φουράνιο. Όπως είπε η Άμπερ Κούπερ, τα ευρήματα της νέας μελέτης δείχνουν ότι «τα χημικά που συνδέονται με την πρόωρη εμμηνόπαυση, μπορεί να οδηγήσουν σε πρόωρη διακοπή λειτουργίας των ωοθηκών, πράγμα που ως κοινωνία θα έπρεπε να μας ανησυχεί». Η πρόωρη εμμηνόπαυση όχι μόνο επιδρά αρνητικά στη γονιμότητα του γυναικείου πληθυσμού, αλλά, επίσης, σχετίζεται πιθανώς με την πρόωρη εμφάνιση προβλημάτων υγείας, όπως καρδιοπάθειας, οστεοπόρωσης, κ.α. Άλλα προβλήματα που έχουν συσχετιστεί με ορισμένα από τα ίδια χημικά, περιλαμβάνουν τον καρκίνο, το μεταβολικό σύνδρομο και -στα κορίτσια- την πρόωρη εμφάνιση της εφηβείας. «Η έκθεση σε πολλά από αυτά τα χημικά είναι πέρα από τον έλεγχό μας, επειδή βρίσκονται στο χώμα, στο νερό και στον αέρα. Μπορούμε, όμως, να μάθουμε περισσότερα πράγματα γι” αυτές τις ουσίες και την καθημερινή έκθεσή μας σε αυτές, αποκτώντας μεγαλύτερη επίγνωση για τα πλαστικά και για τα άλλα οικιακά προϊόντα που χρησιμοποιούμε», δήλωσε η Άμπερ Κούπερ. Για παράδειγμα, όταν γίνεται χρήση φούρνου μικροκυμάτων για το ζέσταμα του φαγητού, οι ερευνητές συνιστούν να χρησιμοποιούνται γυάλινα ή χάρτινα δοχεία αντί για πλαστικά. Επίσης, συμβουλεύουν τους καταναλωτές να μαθαίνουν περισσότερα πράγματα για τα συστατικά που υπάρχουν σε διάφορα καλλυντικά, προϊόντα περιποίησης, συσκευασίας, κ.α. Σύνδεσμος: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία στη διεύθυνση: http://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.011605 Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Δυστυχώς οι ραγάδες είναι ένα πολύ συχνό πρόβλημα για τις γυναίκες. Δημιουργείται από την απότομη αυξομείωση βάρους ή την εγκυμοσύνη. Ευτυχώς όμως δεν είναι ένα πρόβλημα που δεν αντιμετωπίζεται. Δημιουργήστε μόνη σας ένα υπέροχο φυσικό αναπλαστικό λάδι και δείτε την διαφορά! Θα χρειαστείτε: – 20 ml λάδι jojoba – 20 ml σιτέλαιο – 20 ml λάδι καλέντουλας – 20 ml λάδι αβοκάντο Τρόπος παρασκευής Βάλτε σε ένα μικρό κατσαρολάκι όλα τα έλαια και ανάψτε το μάτι. Αφήστε το μείγμα να ζεσταθεί και να ομογενοποιηθεί, χωρίς όμως να κάψει, για να μην χάσουν τα έλαια τις ευεργετικές τους ιδιότητες. Τρόπος εφαρμογής Απλώστε το όποτε θέλετε και όσες φορές θέλετε, κάνοντας μασάζ με απαλές κυκλικές κινήσεις μέχρι να απορροφηθεί. Πηγή: beautetinkyriaki.gr

Πολλά προβλήματα στο μαστό ανακαλύπτονται πρώτα από γυναίκες, συχνά τυχαία. Οι μάζες μπορεί να είναι καλοήθεις ή κακοήθεις. Ο καρκίνος μαστού μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αν και είναι πιο κοινός σε γυναίκες άνω των 50. Πολλοί ειδικό πιστεύουν ότι τα μειονεκτήματα της αυτοεξέτασης ξεπερνούν τα οφέλη. Άλλοι πιστεύουν ότι αποτελεί επιλογή για τις γυναίκες. Μιλήστε με τον γιατρό σας για την αυτοεξέταση μαστού. Η αυτοεξέταση μαστού αφορά τον έλεγχο του μαστού για μάζα ή αλλαγές όταν είστε όρθια ή ξαπλωμένη σε διαφορετικές πόζες και ενώ κοιτάτε το στήθος σας σε καθρέφτη για να παρατηρήσετε τυχόν αλλαγές στην εμφάνιση. Αν γνωρίζετε πώς φαίνεται φυσιολογικά ο μαστός σας, τυχόν μάζες ή αλλαγή στην εμφάνιση θα πρέπει να αξιολογηθούν από γιατρό. Τα περισσότερα προβλήματα ή οι αλλαγές δεν οφείλονται στον καρκίνο. Αν επιλέξετε να κάνετε αυτοεξέταση μαστού, αυτή δεν θα πρέπει να αντικαταστήσει την τακτική κλινική εξέταση του μαστού από γιατρό και τις μαστογραφίες. Τα ενθέματα δεν μειώνουν τον κίνδυνο μιας γυναίκας για καρκίνο μαστού, επομένως οι γυναίκες αυτές θα πρέπει να μιλήσουν με τον γιατρό τους σχετικά με την πραγματοποίηση αυτοεξέτασης. Γιατί γίνεται Η αυτοεξέταση μαστού γίνεται για να εντοπιστούν προβλήματα στο μαστό, όπως μια ή αλλαγή στην εμφάνιση που μπορεί να υποδεικνύει την ύπαρξη καρκίνου μαστού ή άλλες παθήσεις μαστού που μπορεί να χρειαστούν προσοχή, όπως η μαστίτιδα ή το ινοαδένωμα. Προετοιμασία Δεν χρειάζεται ειδική προετοιμασία πριν κάνετε την αυτοεξέταση μαστού. Πώς γίνεται Χρειάζεται εξάσκηση για την πραγματοποίηση μιας καλής αυτοεξέτασης. Ρωτήστε τον γιατρό σας για συμβουλές που θα σας βοηθήσουν να την κάνετε σωστά. Η καλύτερη στιγμή για την εξέταση είναι συνήθως μια εβδομάδα μετά την έναρξη της περιόδου, όταν ο ιστός είναι λιγότερο πιθανό να είναι ευαίσθητος ή πρησμένος. Αν έχετε άτακτη περίοδο ή αν είστε στην εμμηνόπαυση ή έχετε κάνει υστερεκτομή κάντε την εξέταση μια ημέρα του μήνα που είναι εύκολο να θυμάστε. Γυναίκες που είναι έγκυες ή θηλάζουν μπορούν να συνεχίσουν να εξετάζουν το στήθος τους κάθε μήνα. Οι μητέρες που θηλάζουν μπορούν να εξετάσουν το στήθος τους μετά το θηλασμό. Για να πραγματοποιήσετε την εξέταση, βγάλτε όλα τα ρούχα σας από τη μέση και πάνω και ξαπλώστε. Η εξέταση γίνεται ενώ είστε ξαπλωμένη, καθώς έτσι είναι πιο εύκολο να νιώσετε όλο τον μαστικό ιστό. Χρησιμοποιείστε τα μαξιλάρια των 3 μεσαίων δαχτύλων-όχι τις άκρες- του αριστερού σας χεριού για να ελέγξετε το δεξί μαστό. Κινήστε τα δάχτυλα αργά, σε μικρούς κύκλους μεγέθους νομίσματος. iatronet.gr

Πρόσφατη έρευνα που πραγματοποιήθηκε από την Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρία κατέδειξε ότι οι γυναίκες που έχουν για πρώτη φορά περίοδο στην ηλικία των 10 ετών (ή και νωρίτερα) ή μετά τα 17 τους αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο καρδιοπάθειας, εγκεφαλικού και άλλων επιπλοκών λόγω υπέρτασης. Αν και ο κύκλος της περιόδου δεν είναι πάντα σταθερός, η γυναίκα θα πρέπει να παρατηρεί τυχόν αλλαγές (στη συχνότητα, τη διάρκεια και τη ροή του αίματος) και να απευθύνεται στο γιατρό της εάν κρίνεται απαραίτητο. Δείτε πώς η περίοδος της γυναίκας μπορεί να «προειδοποιήσει» για κάποιο υποκείμενο πρόβλημα υγείας. - Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών Οι γυναίκες που πάσχουν από το σύνδρομο αντιμετωπίζουν ορμονικές ανισορροπίες, με αποτέλεσμα η περίοδός τους να παρουσιάζει αστάθεια. Το σύνδρομο συνδέεται επίσης με την αυξημένη τριχοφυΐα στο πρόσωπο, τον αυξημένο Δείκτη Μάζας Σώματος, τις κύστες στις ωοθήκες και τα προβλήματα γονιμότητας. - Αναιμία Η αυξημένη ροή αίματος στην περίοδο μπορεί να υποδεικνύει αναιμία. Η αναιμία είναι μια πάθηση στην οποία το αίμα δε διαθέτει τα απαραίτητα ερυθρά αιμοσφαίρια ή αιμοσφαιρίνη, την ουσία από την οποία αποτελούνται κατά κύριο λόγο τα ερυθρά αιμοσφαίρια. Η αναιμία έχει σαν αποτέλεσμα να μην απορροφά το σώμα αρκετό οξυγόνο. Εκδηλώνεται με τα χαμηλά επίπεδα ενέργειας, τους συχνούς πονοκεφάλους και τις ζαλάδες. - Καρκίνος στη μήτρα Μία από τις πρώτες ενδείξεις του καρκίνου στη μήτρα είναι η ακανόνιστη αιμορραγία, η αιμορραγία μετά την εμμηνόπαυση και η αιμορραγία μεταξύ των περιόδων. Σύνηθες σύμπτωμα αυτής της μορφής καρκίνου είναι και ο πόνος στο σεξ. - Διαταραχές του θυρεοειδούς Καθώς ο κύκλος της περιόδου καθορίζεται από την ορμονική λειτουργία, ο θυρεοειδής παίζει κεντρικό ρόλο. Οι αλλαγές στην περίοδο –όπως η αυξημένη ή η μειωμένη ροή αίματος– μπορεί να αποτελούν ένδειξη για δυσλειτουργία του θυρεοειδούς. - Διατροφικές διαταραχές Η ξαφνική απώλεια βάρους ή η απώλεια πολλών κιλών, σε συνδυασμό με τον πολύ χαμηλό Δείκτη Μάζας Σώματος, την υπερβολική γυμναστική και την αμηνόρροια μπορεί να υποδεικνύουν ανορεξία ή βουλιμία. onmed.gr

Αυτό βέβαια δεν εξαρτάται από εκείνον. Εμείς θα σας δώσουμε μερικά tips που αν τα ακολουθήσετε, θα έχετε μεγαλύτερες πιθανότητες να μείνετε έγκυος, χωρίς να ταλαιπωρηθείτε! • Αυξήστε τη συχνότητα των ερωτικών σας επαφών. Οι πιο κατάλληλες μέρες είναι μεταξύ της 1ης και της 3ης πριν την ωορρηξία. • Υπάρχουν στάσεις που βοηθούν περισσότερο την σύλληψη! Επιλέξτε μία που επιτρέπει τη βαθιά διείσδυση. • Αν έρθετε σε οργασμό, έχετε κα μεγαλύτερες πιθανότητες να συλλάβετε. Είναι κάτι που το επισημαίνουν οι επιστήμονες βασιζόμενοι σε έρευνες που έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας. • Διώξτε το άγχος. Είναι ο εχθρός της σύλληψης, καθώς επηρεάζει τις ορμόνες που δίνουν εντολή στις ωοθήκες σας να απελευθερώσουν ωάρια. • Κόψτε τις ανθυγιεινές σας συνήθειες! Ποιες μπορεί να είναι αυτές; Από κακή διατροφή, μέχρι πολύ κάπνισμα και πολύ αλκοόλ. Ο οργανισμός σας θα πρέπει να είναι υγιής. • Αν έχετε παραπάνω κιλά, καλό είναι να προσπαθήσετε να τα χάσετε. Το ίδιο συμβαίνει αντίστοιχα κι αν είστε πολύ αδύνατη. Θα πρέπει να ακολουθήσετε μία διατροφή με την οποία θα επιστρέψετε στα φυσιολογικά επίπεδα βάρους. stogiatro.gr