Εκτέλεση της Αναζήτησης

«Μας προειδοποιούν και µας υπόσχονται ότι η εγκυμοσύνη είναι κάτι που μια μέρα θα συμβεί» γράφει στο καινούργιο βιβλίο της «The Art of Waiting: On Fertility, Medicine and Motherhood» («Η τέχνη της αναμονής: Για τη γονιμότητα, την Ιατρική και τη μητρότητα») η αμερικανίδα συγγραφέας και εκπαιδευτικός Μπελ Μπογκς. Καλείσαι για χρόνια να είσαι υπεύθυνη, να χρησιμοποιείς αντισύλληψη, να εμποδίζεις με κάθε τρόπο μια ενδεχόμενη εγκυμοσύνη, έως ότου μια μέρα - τατά! - οι ουρανοί ανοίγουν και είσαι πλέον και εσύ έτοιμη να συμπεριληφθείς μετά φανών και λαμπάδων στις τάξεις των γονέων. Τότε το σώμα σου θα απελευθερώσει επιτέλους τη μαγική του δύναμη για ζωή και πάνω στο γόνιμο έδαφος της μήτρας σου θα βλαστήσει ένα μωρό. Τι γίνεται, όμως, αν αυτό δεν συμβεί; Πρέπει, βάσει ενός σατανικού μοντέρνου σχεδίου ευγονικής, κάποιος να σε σπρώξει στον Καιάδα; Η Μπελ Μπογκς αντλεί από τη δική της εμπειρία για να μιλήσει ανοιχτά για τα τόσο ταμπού - και άβολα - ακόμη θέματα υπογονιμότητας. Σήμερα, ένα στα οκτώ ζευγάρια αντιμετωπίζουν προβλήματα στο να συλλάβουν φυσικά (ανάμεσά τους και η Μπογκς με τον σύζυγό της). Εξιστορώντας τη δική της οδύσσεια στα δαιδαλώδη μονοπάτια της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής - με τις εμβρυομεταφορές και την οικονομική αφαίμαξη, με τις ομάδες υποστήριξης και τις κρίσεις ζήλιας για εκείνες που τα έχουν «καταφέρει» -, καταθέτει το αφανές αφήγημα των κατ' ανάγκην childless (άτεκνων) γυναικών. Ή έστω εκείνων που, όπως η ίδια, μόχθησαν πολύ και πολλαπλώς για να τα καταφέρουν (απέκτησε τελικώς μία κόρη). Στο βιβλίο της η Μπογκς µιλάει για όλα αυτά που η κουλτούρα του «keep going» («συνέχισε να προσπαθείς») και της ναρκισσιστικής μητρότητας (με τα μεταξωτά σλινγκ και τον θηλασμό μέχρις εσχάτων) κρύβει επιμελώς. Δεν θα παραλείψει π.χ. να μιλήσει εκτενώς για το ψυχικό κόστος της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής που βίωσε πολλάκις και η ίδια. Πρόκειται για ένα συναισθηματικό «τρενάκι του τρόμου»: από την ελπίδα στην προσμονή, ύστερα στο στρες και την αγωνία και τέλος στην κατάθλιψη και στον θυμό. Πολλές γυναίκες δεν μιλούν σχεδόν ποτέ γι' αυτό. Και στην Ελλάδα, όσο και αν αρκετά κέντρα εξωσωματικής έχουν πλέον ενσωματώσει στη ρουτίνα τους τον ψυχολόγο, τα περισσότερα προωθούν μια «ποδοσφαιρική» νοοτροπία («τα ωάρια ήταν πολύ καλά, την επόμενη φορά σίγουρα θα το πετύχουμε» κ.ο.κ.) που δεν αφήνει χώρο για δάκρυα και «ηττοπάθειες». Το αποτέλεσμα είναι ένας ψυχικός κυκεώνας που μένει τις περισσότερες φορές βουβός και αθέατος. Η Μπογκς «κλέβει» από μια ψυχοθεραπεύτρια ειδικευμένη στην επιθυμία για αναπαραγωγή και το αναπαραγωγικό τραύμα (reproductive longing and trauma) τον όρο «disenfranchised grief» (σε ελεύθερη απόδοση, το «πένθος της αποστέρησης»). Οπως σημειώνει, «είναι το πένθος για μια απώλεια που δεν μπορεί να αναγνωριστεί ανοιχτά, δεν μπορεί να βιωθεί δημόσια ή να υποστηριχθεί κοινωνικά. Και η γονιμότητα ανήκει απόλυτα σε αυτή την κατηγορία γιατί είναι στ' αλήθεια κάτι για το οποίο δεν νιώθεις άνετα να μιλήσεις. Γιατί είναι πραγματικά σαν να βιώνεις μια απώλεια όταν προσπαθείς για κάτι και δεν συμβαίνει». Στο «Αrt of Waiting» υπογραµµίζεται, μεταξύ άλλων, ότι η συνήθης, αφελής προτροπή «Γιατί απλά δεν υιοθετείς;» είναι πρώτη στη λίστα με αυτά που δεν πρέπει να πεις σε ένα ζευγάρι με προβλήματα γονιμότητας. «Την έχουμε ακούσει, την έχουμε διαβάσει και πιθανότατα την έχουμε και μόνοι μας σκεφτεί» καταθέτει η Μπογκς προσθέτοντας ότι είναι μια επιλογή που «περιλαμβάνει τον πόνο και την απώλεια τουλάχιστον για έναν, συχνά δε για όλους τους εμπλεκόμενους. Με αυτό δεν θέλω να πω ότι δεν είναι για πολλούς ένας όμορφος τρόπος να χτίσεις μια οικογένεια. Σίγουρα, όμως, δεν είναι μια απλή λύση...». Το βιβλίο της Μπογκς είναι μια μικρή βίβλος για το μεγάλο φάσμα της υπογονιμότητας. Ερχεται να θυμίσει ότι δίπλα σε κάθε εύχαρι μαμά που σέρνει ένα καρότσι Stokke υπάρχει μια γυναίκα που μοχθεί να γίνει μητέρα. Και που - δεν είναι ταμπού - ίσως να μην τα καταφέρει ποτέ. Πηγή: vima.gr Συντάκτης: Παπαδημητρίου Λένα Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Θέλετε να αφήσει τον υπολογιστή και να ανοίξει τα βιβλία; Ποτέ δεν είναι αργά να καλλιεργήσετε την αγάπη του για το διάβασμα, απλά χρειάζεται υπομονή και χρόνο. Ακολουθήστε τα παρακάτω βήματα και λάβετε υπόψη σας την ιδιοσυγκρασία και τα ενδιαφέροντά του ώστε να νιώθει ότι το διάβασμα είναι συναρπαστικό! Μην πιέζετε το μικρό σας να διαβάσει. Φέρτε το σε επαφή από νωρίς με τα βιβλία και μάθετε στο μικρό σας ότι το βιβλίο είναι κυρίως συντροφιά. Για να γίνει ευχάριστα αυτή η γνωριμία, συνδυάστε βιβλία και δραστηριότητες, βόλτα σε δημοτικές βιβλιοθήκες ή σε βιβλιοπωλεία και εκδηλώσεις που σχετίζονται τόσο με το περιεχόμενο του βιβλίου όσο και με ένα θέμα που ενδιαφέρει το μικρό σας. Λάβετε υπόψη σας τις προτιμήσεις του και τα ενδιαφέροντά του, επιτρέποντάς του να επιλέξει κάποιο από τα βιβλία που θα του αγοράσετε. Αντί να απορρίπτετε εντελώς το βιβλίο που θα διαλέξει, αγοράστε το. Είναι ουσιαστικό να εδραιώσει μια καλή σχέση με τα βιβλία και είναι βέβαιο ότι μεγαλώνοντας θα κάνει καλές επιλογές. Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Πότε ήταν η τελευταία φορά που διαβάσατε ένα βιβλίο; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό αλλά ουσιώδες, διότι μία νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι το διάβασμα βιβλίων μπορεί να προσθέτει έως και δύο χρόνια στη ζωή. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε σε 3.635 άνδρες και γυναίκες ηλικίας άνω των 50 ετών οι οποίοι συμμετέχουν εδώ και χρόνια σε μια μεγαλύτερη κλινική μελέτη και είχαν απαντήσει σε ερωτήματα για το διάβασμα. Οπως γράφουν στην επιθεώρηση «Social Science & Medicine» οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Γέιλ που πραγματοποίησαν τη νέα μελέτη, έναυσμα γι’ αυτήν αποτέλεσε ένα απλό δεδομένο: παρότι τα βιβλία μάς εκθέτουν σε νέους ανθρώπους, ιδέες και τόπους, δεν είναι γνωστό αν παρέχουν πρόσθετα οφέλη στην υγεία έναντι άλλων υλικών ανάγνωσης όπως τα περιοδικά και οι εφημερίδες. Για να το εξακριβώσουν, χώρισαν τους εθελοντές σε τρεις ομάδες: σε όσους δεν διάβαζαν βιβλία, σε όσους διάβαζαν έως και τρεισήμισι ώρες την εβδομάδα και σε όσους διάβαζαν βιβλία περισσότερο από τρεισήμισι ώρες την εβδομάδα. Σε σύγκριση με όσους δεν διάβαζαν βιβλία, όσοι διάβαζαν έως τρεισήμισι ώρες την εβδομάδα είχαν 17% λιγότερες πιθανότητες να πεθάνουν στη διάρκεια 12 ετών παρακολούθησης, ενώ όσοι διάβαζαν περισσότερες από τρεισήμισι ώρες την εβδομάδα διέτρεχαν κατά 23% μικρότερο κίνδυνο θανάτου. Στην πραγματικότητα, οι λάτρεις των βιβλίων ζούσαν κατά μέσον όρο δύο χρόνια περισσότερα απ’ ό,τι όσοι δεν διάβαζαν καθόλου βιβλία, ενώ η συσχέτιση αυτή διατηρήθηκε ακόμα και όταν οι ερευνητές έλαβαν υπόψΗ άλλους παράγοντες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τη θνησιμότητα όπως η ηλικία, το φύλο, τυχόν συνυπάρχοντα προβλήματα υγείας, η κατάθλιψη, η εργασιακή και η οικογενειακή κατάσταση. Ανάλογη συσχέτιση παρατηρήθηκε και σε όσους διάβαζαν εφημερίδες και περιοδικά, αλλά ήταν λιγότερο ισχυρή. «Η μελέτη μας έδειξε ότι όσοι διαβάζουν βιβλία έστω και για μισή ώρα την ημέρα έχουν σημαντικό πλεονέκτημα στην επιβίωση σε σύγκριση με όσους δεν διαβάζουν», δήλωσε στην εφημερίδα «The New York Times» η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Μπέκα Λέβι, καθηγήτρια Ψυχολογίας και Επιδημιολογίας των Κοινωνικών και Συμπεριφορικών Επιστημών στο Γέιλ. «Το πλεονέκτημα αυτό είναι μεγαλύτερο απ’ ό,τι μεταξύ όσων διαβάζουν άλλα έντυπα, καθώς και ανεξάρτητο από την οικονομική κατάσταση, το μορφωτικό επίπεδο, το φύλο και την ηλικία». Τα ευρήματα αυτά επιβεβαιώνουν εκείνα μελέτης του περασμένου Φεβρουαρίου, η οποία είχε δείξει πως όσοι ασχολούνται με κοινωνικές δραστηριότητες οι οποίες εμπεριέχουν διάβασμα, όπως η συμμετοχή σε μία λέσχη βιβλίου, διατρέχουν μειωμένο κίνδυνο πρόωρου θανάτου. Πώς είναι όμως δυνατόν να επηρεάζει το διάβασμα το προσδόκιμο επιβίωσης; Αν και το διάβασμα είναι μία καθιστική δραστηριότητα, πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι ακονίζει τις νοητικές δεξιότητες, μειώνοντας τον κίνδυνο εκδήλωσης νοσημάτων όπως η άνοια και η νόσος Αλτσχάιμερ. Επιπλέον το διάβασμα αποτελεί θαυμάσια μέθοδο καταπολέμησης του στρες, σύμφωνα με παλαιότερη μελέτη του Πανεπιστημίου του Σάσεξ. Οπως είχε δείξει, έξι λεπτά διάβασμα είναι αρκετά για να μειωθεί κατά 68% το στρες – και το στρες αποτελεί γενεσιουργό αιτία πολλών προβλημάτων υγείας. Δείτε ολόκληρο το άρθρο