Εκτέλεση της Αναζήτησης

Από τα πιο βασανιστικά συμπτώματα είναι η ρινική συμφόρηση… Οι μεγάλοι είμαστε μέσα στα νεύρα και τη γκρίνια, δε μπορούμε να κοιμηθούμε, τα χαρτομάντηλα μας εκνευρίζουν και κυκλοφορούμε με ένα σταθερό βογγητό στο στόμα για την «απίστευτη ταλαιπωρία» μας… Και σκεφτείτε πως οι ενήλικες ξέρουμε να αναπνέουμε από το στόμα , και μπορούμε να φάμε χωρίς πρόβλημα. Τώρα σκεφτείτε ένα βρέφος, που δεν γνωρίζει ακόμη να αναπνέει από το στόμα (ναι, πιστέψτε με, δεν είναι εκ γενετής αυτή η ικανότητα), με ρινική συμφόρηση: δεν μπορεί να κοιμηθεί, και για να ανοίξει το στόμα να πάρει ανάσα πρέπει να… κλάψει! Δεν είναι σε θέση να φάει, αλλά και σε μικρότερη ηλικία δεν μπορεί να πιει ούτε το γάλα του, καθώς με το γάλα «αποφράσσεται» το στόμα και πάλι πρέπει να αρχίσει να κλαίει για να αναπνεύσει. Η ρινίτις (ο επιστημονικός ορισμός της βουλωμένης μύτης) συνηθέστερα οφείλεται σε ιώσεις. Στα μεγαλύτερα παιδιά θα πρέπει να σκεφτούμε και αλλεργίες, αλλά στα βρέφη η αλλεργική ρινίτις είναι –αν όχι ανύπαρκτη- εξαιρετικά σπάνια ως οντότητα. Μικροβιακή ρινίτις επίσης στα βρέφη είναι σπάνια, εκτός και αν η ρινίτις κρατήσει πολύ καιρό και επιμολυνθεί. Φάρμακα θεραπείας – ίασης της ρινίτιδας πρακτικά δεν υπάρχουν. Και όσες μελέτες και αν έχουν γίνει, το μόνο «φάρμακο» που πραγματικά βοηθάει χωρίς να βλάπτει την βρεφική μυτούλα, είναι ο φυσιολογικός ορός και τα υπέρτονα διαλύματα- που λειτουργούν με την ίδια λογική. Ρίχνουμε ορό ή υπέρτονα διαλύματα μέσα στη μύτη, προκειμένου -να παρασύρουμε τις εκκρίσεις προς το ρινοφάρυγγα και να τις καταπιεί το μωρό οπότε να τις αποβάλλει με τις κενώσεις του και να ελευθερώσουμε τη μύτη του -να ενυδατώσουμε τον εξαιρετικά ερεθισμένο ρινικό βλεννογόνο -να κάνουμε λιγότερο παχύρρευστες τις ρινικές εκκρίσεις (κοινώς τη μύξα του)… Προσοχή: χρησιμοποιούμε αμπούλες μιας χρήσης ώστε να είμαστε σίγουροι ότι ο ορός που βάζουμε είναι αποστειρωμένος και δεν έχει επιμολυνθεί. Αντίθετα, αν χρησιμοποιούμε μεγάλες φιάλες ορού που μένουν για καιρό, αυτές επιμολύνονται από τους δικούς μας χειρισμούς αλλά και από την παραμονή τους ανοιχτά για μέρες. Ακόμη και αν δεν καταφέρουμε με τον ορό να ανοίξουμε εντελώς την μύτη, κάνοντας πιο ρευστές τις εκκρίσεις, διευκολύνουμε το παιδί να φυσήξει τη μύτη του και να την καθαρίσει μόνο του. Αν πάλι λόγω ηλικίας δεν μπορεί να το κάνει, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για το βρεφάκι κάποιο μίνι σύστημα αναρρόφησης , με στόμιο ειδικά φτιαγμένο από υλικό σιλικόνης ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού (πχ αμπούλες και ρινικός αποφρακτήρας Clinofar). Τις ρινοπλύσεις τις κάνουμε πάντα ΠΡΙΝ τα γεύματα- ώστε να βοηθήσουμε το παιδί να φάει, και να μην του προκαλέσουμε εμετό όταν έχει γεμάτο στομάχι. Τα αντιισταμινικά και κορτιζονούχα σπρέυ στις ιογενείς ρινίτιδες δε φαίνεται να κάνουν και σπουδαία πράγματα, σε σχέση με την ποσότητα του φαρμάκου που απορροφάται από τη μύτη του βρέφους. Όσο για τα αγγειοσυσπαστικά φάρμακα τύπου ψευδοεφεδρίνης και οξυμεταζολίνης, αυτά θέλουν προσοχή, μπορεί να προκαλέσουν διέγερση στα μικρά παιδιά (τυπικά απαγορεύονται κάτω των 2 ετών) και δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για περισσότερο από 4 συνεχόμενες ημέρες. Η περαιτέρω χρήση τους προκαλεί αντιδραστική ρινική συμφόρηση από μόνη της (rebound). Τονίζεται πως σε μια απλή ιογενή ρινίτιδα τα αντιβιοτικά δεν έχουν καμία θέση, ακόμη και αν αυτή συνοδεύεται από πυρετό και κακουχία- ο ιός δεν περιορίζεται μόνο στη μύτη, εκτείνεται σε όλο το αναπνευστικό. Το ίδιο ισχύει και για τα διάφορα γαληνικά («φτιαχτά») διαλύματα ρινοπλύσεων ( αντιβιοτικό κολλύριο-αγγειοσυσπαστικό-ορός κοκτέηλ). Οπλιστείτε λοιπόν με υπομονή, επιμονή, χαρτομάντηλα και αμπούλες για να αντιμετωπίσετε τη βουλωμένη μυτούλα… Κουράγιο, όπου να ‘ναι έρχεται το καλοκαίρι…

Αναρωτιέστε πώς πρέπει να αντιμετωπίσετε την κατάσταση; Η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος και συγγραφέας αρκετών βιβλίων μεταξύ των οποίων τα «Οι γονείς κάνουν τη διαφορά», «Μεγαλώστε ευτυχισμένα παιδιά», «Οι γονείς χωρίζουν» και «Παιδιά στην εφηβεία, γονείς σε κρίση», κυρία Αλεξάνδρα Καππάτου συμβουλεύει. Η νυχτερινή ενούρηση έχει χαρακτηριστεί ως το πιο συχνό και χρόνιο πρόβλημα των παιδιών, επισημαίνει η κυρία Καππάτου. Πρόκειται για ένα σύμπτωμα που αφορά το 10-15% των παιδιών και είναι πολύ συχνό στα αγόρια 2 προς 1 σε σχέση με τα κορίτσια. Οι γονείς αρχικά θα πρέπει να απευθυνθούν στον παιδίατρο, ο οποίος θα τους συστήσει κάποιες εξετάσεις για να αποκλειστεί η πιθανότητα οργανικής αιτιολογίας και όταν βεβαιωθούν ότι δεν υπάρχει τίποτα οργανικό, θα πρέπει να καταφύγουν στους ειδικούς ψυχικής υγείας, ψυχολόγους και παιδοψυχιάτρους, οι οποίοι θα αναλάβουν να βοηθήσουν το παιδί αλλά και την οικογένεια. Η αντιμετώπιση της ενούρησης κατευθύνεται… Στην κατανόηση από τους γονείς του προβλήματος του παιδιού. Στη βελτίωση της σχέσης του παιδιού με τους γονείς. Στην αντιμετώπιση παραγόντων που το στρεσάρουν. Στην αποκατάσταση της θέσης του παιδιού μέσα στην οικογένεια. Στην επανεκπαίδευση του παιδιού σχετικά με την καθαριότητα, η οποία μπορεί να ήταν πολύ πιεστική ή πρώιμη. Πώς μπορείτε να βοηθήσετε… Να μη δίνετε πολλά υγρά στο παιδί πριν από τον ύπνο, χωρίς ωστόσο να υπερβάλλετε. Να ξυπνάτε το παιδί σας τη νύχτα για ένα διάστημα 3-4 εβδομάδων, μία ως μιάμιση ώρα αφότου κοιμήθηκε. Να κρατάτε ημερολόγιο με τις στεγνές νύχτες και να επαινείτε το παιδί όταν μένει στεγνό. Να αποφεύγετε τις παρατηρήσεις ή την ειρωνεία όταν βρέχεται. Να ζητάτε βοήθεια από το παιδί προκειμένου να αλλάξει τα βρεγμένα του ρούχα. Αν το πρόβλημα παραμένει, η αναζήτηση βοήθειας από ψυχολόγο ή παιδοψυχίατρο είναι απαραίτητη. news.gr

Παρακάτω παρουσιάζεται ένα ενημερωτικό φυλλάδιο που αποστέλλεται απο τον "Μέντορα" (μη κερδοσκοπικό σωματείο για την Παιδική Προστασία) στα σχολεία και δίνει πρακτικές οδηγίες αντιμετώπισης στα ίδια τα παιδιά, τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς. 1. Τι είναι ο σχολικός εκφοβισμός; Eίναι η χρήση βίας μεταξύ μαθητών, ή παιδιών παρόμοιας ηλικίας, με σκοπό να προκαλέσει πόνο και αναστάτωση, όπως: Σωματική βία: (σπρωξίματα, κλωτσιές, μπουνιές, χαστούκια, τράβηγμα μαλλιών κλπ.) «Κάθε μεσημέρι,στο δρόμο προς το σπίτι, με περίμενε η ίδια παρέα για να με χτυπήσει, μου έσκιζαν και τα ρούχα….» Συναισθηματική βία: (σκόπιμη απομόνωση του παιδιού, να λερώνουν, να κρύβουν, να καταστρέφουν τα πράγματά του, να το εκβιάζουν για χρήματα, να το απειλούν κλπ.) «Δε φτάνει ότι δεν με έκαναν παρέα, είχαν απειλήσει κι όλα τα υπόλοιπα κορίτσια ότι όποια μου μίλαγε θα έβρισκε το μπελά της..» Λεκτική βία: (κοροϊδία, βρίσιμο, σαρκασμός, ειρωνεία, διάδοση ψευδούς φήμης, κακά σχόλια για τηνεθνική προέλευση ή την οικονομική κατάσταση ενός παιδιού και της οικογένειάς του, χειρονομίες, συκοφαντικά γκράφιτι κλπ.) «Με κοροϊδεύανε για το χρώμα μου, με λέγανε βρωμιάρη κι έκαναν ότι μύριζα άσχημα μόλις τους πλησίαζα..» Σεξουαλική βία: (ανεπιθύμητο άγγιγμα, απειλές, προσβλητικά μηνύματα, χυδαία γράμματα και εικόνες,πειράγματα κλπ.) «Συνέχεια με στρίμωχνε και προσπαθούσε να μου βάλει χέρι.Δεν μου άρεσε, δεν ήταν παιχνίδι, τον φοβόμουνα, κι αυτός έλεγε σε όλους ότι τα θέλω. Στο τέλος δεν ήθελα να πάω σχολείο..» Ηλεκτρονική βία (χρήση Ίντερνετ, email, chat room, και κινητών με κλήσεις και sms με προσβλητικό και απειλητικό περιεχόμενο, χρήση κάμερας με σκοπό την απειλή και την ταπείνωση του παιδιού) «Άνοιξαν ξαφνικά την τουαλέτα, μ΄ έβγαλαν φωτογραφία με το κινητό και μετά την έδειχναν τα άλλα παιδιά..» ΑΝ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΣΥΜΒΕΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΟΜΟΙΟ, ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ! ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΑΙΔΙΑ ΠΕΦΤΟΥΝ ΘΥΜΑΤΑ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥΣ. ΔΕ ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ - ΥΠΑΡΧΕΙ ΒΟΗΘΕΙΑ! 2. Ποια είναι τα σημάδια και οι συνέπειες του σχολικού εκφοβισμού στα θύματα; - Το παιδί επιστρέφει σπίτι πεινασμένο, με σχισμένα ρούχα, κατεστραμμένα βιβλία, του λείπουν πράγματα, ζητά ή κλέβει χρήματα (για να τα δώσει στον θύτη-εκβιαστή), χάνει συνέχεια το κολατσιό του ή τα χρήματά του. - Έχει ανεξήγητες μελανιές-χτυπήματα και δίνει απίθανες εξηγήσεις για αυτά. - Το παιδί γίνεται ανεξήγητα επιθετικό στο σπίτι, παράλογο, προκαλεί φασαρίες, επιτίθεται σε άλλα παιδιά ή αδέρφια - Φοβάται να χρησιμοποιήσει το κινητό ή το email και τρομάζει όταν λαμβάνει μήνυμα στο κινητό - Φοβάται να περπατήσει μόνο στο σχολείο κι εκλιπαρεί να το πάνε σχολείο με το αμάξι - Δεν θέλει ούτε να χρησιμοποιήσει το λεωφορείο και αλλάζει διαδρομή πηγαίνοντας προς το σχολείο - Δε θέλει να πηγαίνει σχολείο, κάνει απουσίες/κοπάνες - Δείχνει ανήσυχο/χάνει την αυτό-πεποίθησή του - Αρχίζει να τραυλίζει. Σταματά να τρώει. Κλαίει πριν κοιμηθεί/έχει εφιάλτες. Απειλεί με αυτοκτονία - Πέφτει η σχολική του επίδοση «Η κάθε μέρα που έπρεπε να πάω σχολείο ήταν ένα μαρτύριο-ωχ, άλλη μια μέρα, μακάρι να μπορούσα να φύγω και να δουλέψω οικοδομή..» Πολλά παιδιά εγκαταλείπουν το σχολείο και τραυματίζονται ψυχικά για όλη τους τη ζωή. Ο σχολικός εκφοβισμός ΠΟΝΑΕΙ- δεν έχει πλάκα! 3. Τι να κάνει το παιδί-θύμα - Δεν φταις εσύ! Μην πιστεύεις αυτά που λένε. Πολλά αξιόλογα παιδιά πέφτουν θύματα των συμμαθητών τους και όταν μεγαλώνουν πετυχαίνουν στη ζωή τους. Κανένα από αυτά δεν έφταιγε. - Η βία είναι ευθύνη του εκφοβιστή. - Μην απαντάς στις κοροϊδίες, μη στεναχωριέσαι για αυτά που λένε, μη δίνεις καμιά σημασία. - Μπορείς απλώς να πεις «πίστευε ότι θέλεις» ή «άποψή σου» και να αγνοήσεις οποιαδήποτε άλλη κουβέντα. - Αν επιμένουν, κοίταξέ τους στα μάτια και πες τους καθαρά και σταθερά ΣΤΑΜΑΤΑ ή ΠΑΡΑΤΑ ΜΕ ΗΣΥΧΟ και φύγε. - Αν σου πήραν κάτι, επέμενε να επαναλαμβάνεις αυτό που θες να πεις (όπως ένας δίσκος που έχει κολλήσει) ανεξάρτητα από τις αντιδράσεις του άλλου. π.χ. «Δώσε μου το μολύβι μου πίσω». - Πες αυτό που συνέβη στο δάσκαλό σου, στην οικογένειά σου, σε κάποιον άλλον ενήλικα που θα σε βοηθήσει. Δεν είναι ντροπή να το πεις και δεν είναι «κάρφωμα».Αν δε μιλάς, εξυπηρετείς τον εκφοβιστή. Να αναφέρεις ξεκάθαρα τι ακριβώς συνέβη, πότε, πού και από ποιους, προσπάθησε να κρατάς αποδείξεις. - Αν φοβάσαι μη σε χτυπήσουν, φρόντιζε να είσαι πάντα με κάποιο φίλο, είτε μέσα είτε έξω από το σχολείο. - Αν σε εκφοβίζει ολόκληρη παρέα, πιάσε το πιο αδύναμο μέλος της και πες του ότι αυτό δεν είναι σωστό και αν θα του άρεσε να του φέρονταν εκείνου έτσι. - Έχεις το δικαίωμα να λες όχι, χωρίς να απολογείσαι και χωρίς να χαμογελάς. Έχεις το δικαίωμα να σου φέρονται με σεβασμό. Έχεις το δικαίωμα να κάνεις λάθη και να επανορθώνεις. Έχεις το δικαίωμα να αρνείσαι αυτό που σου ζητούν οι άλλοι, χωρίς να νιώθεις ένοχος ή εγωιστής. Έχεις το δικαίωμα να ζητάς αυτό που θες κι άλλος να σου αρνηθεί. Έχεις το δικαίωμα να λες «δεν ξέρω», να σε ακούν, να σε παίρνουν στα σοβαρά, να ρωτάς τις απορίες σου. - Έχεις το δικαίωμα να αλλάξεις σχολείο-ζήτησε από τους γονείς σου να βρουν ένα σχολείο όπου νιώθεις ασφαλής. 4.Τι να κάνουν οι γονείς του θύματος - Να μιλάτε καθημερινά με το παιδί σας, να το ρωτάτε για το πώς πέρασε στο σχολείο, να συζητάτε μαζί του. Τα παιδιά συνήθως ντρέπονται και κρατούν τον εκφοβισμό κρυφό από τους ενήλικες. Πείτε στο παιδί ότι έπραξε σωστά που σας μίλησε κι ότι πρέπει πάντα να σας αναφέρει ό,τισυμβαίνει. - Παρατηρείστε αν το παιδί σας δείχνει τα παραπάνω σημάδια ότι έχει πέσει θύμα. Μην το αμελήσετε, μην πείτε ‘δε βαριέσαι, παιδιά είναι΄, ή ΄δε παθαίνει τίποτα, ας γίνει σκληρός’. - Σημειώστε όσες περισσότερες λεπτομέρειες γίνεται, από τα περιστατικά, ώστε να κάνετε αναφορά με στοιχεία. - Τονίστε στο παιδί ότι δε φταίει αυτό, δεν έχει κάτι κακό. Τονώστε του την αυτο-πεποίθηση και διδάξτε του να επαινεί τον εαυτό του. - Διδάξτε του να στέκεται όρθιο με αυτοπεποίθηση, να κοιτά στα μάτια, να λέει δυνατά ‘ΣΤΑΜΑΤΑ’ ή ‘ΠΑΡΑΤΑ ΜΕ’ και να φεύγει. - Αναφέρεστε συγκεκριμένα περιστατικά, στο δάσκαλο. Ανάλογα με το αν θα υπάρξει αλλαγή, μιλήστε στο διευθυντή ή τις αρμόδιες Διευθύνσεις Εκπαίδευσης. Κινητοποιιείστε κι άλλους γονείς να διαμαρτυρηθούν, συνεργαστείτε ενεργά μαζί τους και εμπλακείτε στη σχολική ζωή των παιδιών σας υποστηρικτικά. - Μην αδιαφορείτε- παρακολουθήστε τις συναντήσεις του Συλλόγου γονέων και κηδεμόνων και με δική σας πρωτοβουλία θίξτε το θέμα του σχολικού εκφοβισμού και ζητήστε στήριξη από ειδικούς. - Συνεχίσετε στενή επικοινωνία με το παιδί, για να βεβαιωθείτε ότι δεν θα ξαναρχίσουν τα ίδια. - Αν το παιδί χρειαστεί, ζητήστε ψυχολογική στήριξη από κατάλληλο επαγγελματία. - Συμβουλεύστε το παιδί σας να προσέχει σε ποιόν δίνει τον αριθμό του κινητού του τηλεφώνου και τη διεύθυνση του email του - Σε καμία περίπτωση μη δεχτείτε τις αφορμές που χρησιμοποιεί ο θύτης ως δικαιολογημένες. Αν για παράδειγμα κοροϊδεύουν το παιδί σας επειδή φορά γυαλιά, το να του βάλετε φακούς επαφής, εμμέσως δικαιολογεί το θύτη και αποφεύγει την ουσία του προβλήματος: την επιθετική τάση του παιδιού-θύτη. - Αν το παιδί επίμονα αρνείται να πάει σχολείο, επειδή φοβάται, με το απειλήσετε ή το πιέσετε. Αυτό απλώς θα επιδεινώσει την ψυχική του φόρτιση. Ζητήστε δικαιολογητικά από κάποιον γιατρό που καταλαβαίνει το πρόβλημα, καθώς αναζητείτε στήριξη για το παιδί, ή μελετάτε την περίπτωση αλλαγής σχολείου. - Απασχολείτε το παιδί σε άλλες ομαδικές δραστηριότητες (αθλητισμό, προσκοπισμό, καλλιτεχνικά κλπ.), όπου έχει την ευκαιρία να κάνει νέους φίλους και να νιώθει ασφαλές. - Αν το παιδί τραυματιστεί από τους εκφοβιστές, ενημερώσετε και την αστυνομία και γνωστοποιείστε στο σχολείο ότι έχετε ενημερώσει την αστυνομία. Απαιτείστε από το σχολείο να ενημερώσει τους γονείς του παιδιού-εκφοβιστή. - Αν δεν αλλάζει η κατάσταση, αλλάξτε σχολείο! Στο νέο σχολείο, ρωτήστε αν υπάρχουν εκείεκφοβιστές και πώς αντιμετωπίζει το σχολείο το φαινόμενο αυτό. - Ρωτήστε για το νέο σχολείο: είναι ανεκτοί εκεί οι εκφοβιστές; - Συλλέξτε πληροφορίες από άλλους μαθητές και γονείς και ιδιαίτερα από μαθητές ταλαντούχους, ευαίσθητους και ικανούς, οι οποίοι γίνονται συχνά θύματα εκφοβισμού. - Είναι σημαντικό οι γονείς να ζητούν πληροφορίες και να ωθούν έτσι τη σχολική κοινότητα να λάβει θέση στο θέμα αυτό. - Αν μάθετε μέσω του παιδιού σας, ότι κάποιο άλλο παιδί θυματοποιείται, συζητείστε το στο σχολείο: Το άλλο παιδί μπορεί να μην έχει πει τίποτε, να μην έχει επαρκή υποστήριξη από το σπίτι του και βοηθάτε ολόκληρη την τάξη με το ενδιαφέρον σας. ΠΟΤΕ ΜΗ ΣΤΕΛΝΕΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΝ ΥΠΟΠΤΕΥΕΣΤΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΣΦΑΛΕΣ! 5.Τι να κάνουν οι γονείς του δράστη - Σταματήστε το παιδί αμέσως μόλις παρατηρήσετε επιθετική συμπεριφορά του παιδιού σαςπρος άλλα παιδιά. - Εφαρμόστε σταθερά όρια και ποινές με συνέπεια. - Οι ποινές ΔΕΝ περιλαμβάνουν σωματική τιμωρία. - Συζητείστε μαζί του για το τι μπορεί να του συμβαίνει- μήπως το απασχολεί ή στεναχωρεί κάτι. Εξηγείστε του ότι η συμπεριφορά αυτή είναι απαράδεκτη και ότι το αντίκτυπο στα άλλα παιδιά είναι πολύ βαρύ. - Αποθαρρύνετε άλλα μέλη της οικογενείας σας να παρουσιάζουν εκφοβιστικές συμπεριφορές. - Διδάξετε στο παιδί σας τεχνικές χαλάρωσης και τρόπους επίλυσης συγκρούσεων, χωρίς βία : πώς να λένε όχι και πώς να ζητούν αυτό που θέλουν με ευγενικό τρόπο. - Μη χτυπάτε τα παιδιά ως τιμωρία για την επιθετική τους συμπεριφορά. Τους διδάσκετε ακριβώς αυτό που θέλετε να σταματήσουν: τη βία. Προτιμήστε την αφαίρεση προνομίων ως τιμωρία. - Συζητείστε με το δάσκαλο για την αντιμετώπιση της επιθετικής συμπεριφοράς του παιδιούσας. Επικοινωνήστε με τους γονείς του παιδιού-θύματος και καθησυχάστε τους ότι αντιμετωπίζετε το πρόβλημα. - Επαινείτε και ενισχύετε το παιδί σας κάθε φορά που επιδεικνύει συνεργατικές και φιλικές συμπεριφορές προς άλλα παιδιά .Αν το παιδί εκφοβίζει επειδή είναι απομονωμένο, προσπαθήστε να το βοηθήσετε να βρει έστω κι έναν φίλο, στον οποίο θα φέρεται με σεβασμό. - Προσπαθήστε να του δώσετε πρωτοβουλίες και ευθύνες, να το εντάξετε σε δημιουργικές δραστηριότητες, όπως εθελοντισμό. - Αν το παιδί εκφοβίζει επίμονα και καταναγκαστικά, ίσως είναι χρήσιμη η ψυχοθεραπευτική βοήθεια, ενώ αν πάσχει από σύνδρομο υπερκινητικότητας η συνδρομή του παιδιάτρου να βοηθήσει. 6.Τι να κάνουν οι εκπαιδευτικοί - Ο εκφοβισμός είναι πρόβλημα σχολικής πειθαρχίας. Οι εκπαιδευτικοί έχουν ευθύνη για την ασφάλεια των παιδιών και τη δημιουργία πολιτισμένου κλίματος στο σχολείο. - Κάθε φαινόμενο εκφοβισμού θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα και από τη ρίζα του. - Εξηγείστε από την πρώτη ημέρα στα παιδιά τι είναι ο σχολικός εκφοβισμός κι ότι είναι ευθύνη όλων των παιδιών να αναφέρουν αν αντιληφθούν κάτι. Μαθητές, που εκφοβίζουν στη γειτονιά, δεν τολμούν να το κάνουν σε σχολεία, όπου οι κανόνες είναι ξεκάθαροι και οι παραβάσεις τους τιμωρούνται πάντα. - Προτείνετε στα παιδιά να κάνουν μια μικρή έρευνα στο σχολείο σχετικά με το σχολικό εκφοβισμό: Θα δώσει χρήσιμες πληροφορίες και θα ευαισθητοποιήσει τα παιδιά σχετικά με το θέμα. - Αναρτήστε σε κάθε τάξη το σύνολο των κανόνων συμπεριφοράς. - Διδάξτε τα παιδιά να σέβονται τις διαφορές μεταξύ τους. Διδάξτε στα παιδιά τεχνικές διεκδικητικότητας και ενίσχυσης αυτό-πεποίθησης. - Διδάξτε σε όλα τα παιδιά ότι οι άπραγοι παρατηρητές δεν είναι αθώοι. - Κανείς δεν πρέπει να ανέχεται τον εκφοβισμό, αλλά να τον αναφέρουν. - Μην περιμένετε μόνο από τα παιδιά ή τους γονείς να σας καταγγείλουν κάτι. Παρατηρείτε-έχετε το νου σας! - Μιλήστε με το παιδί-θύμα ιδιαιτέρως, καθώς και στα υπόλοιπα παιδιά ξεχωριστά για να μάθετε αν παρόμοια περιστατικά έχουν ξανασυμβεί. Κρατήστε σημειώσεις. Καθησυχάστε το παιδί-θύμα ότι δε φταίει εκείνο κι ότι θα αντιμετωπισθεί. - Μιλήστε στο παιδί-θύτη ιδιαιτέρως για τη συμπεριφορά του, τις συνέπειες και τις κυρώσεις που θα έχει αν συνεχίσει. Μην πιστεύετε ψευτο-δικαιολογίες, ότι απλά παίζαμε και γελάγαμε: Αν ήταν παιχνίδι διασκέδαζαν και γέλαγαν όλοι; - Κρατήστε τις γραπτές μαρτυρίες και παρουσιάστε τις στο σύλλογο διδασκόντων και τους γονείς των εμπλεκόμενων παιδιών. Ζητήστε από τους συναδέλφους να είναι επίσης σε επιφυλακή. - Δώστε κατάλληλη ποινή στον εκφοβιστή (όχι σωματική τιμωρία, ούτε ταπεινώσεις κι εξευτελισμοί). - Επιμείνετε από τον εκφοβιστή να ζητήσει συγνώμη από το παιδί-θύμα, καθώς και να επιστρέψει ότι πράγματα ή χρήματα του έχει αποσπάσει. - Ενημερώστε τους γονείς του θύτη. - Προσπαθήστε να σπάσετε την κλίκα των εκφοβιστών, αν έχει δημιουργηθεί κάτι τέτοιο. - Συνήθως το πιο επιθετικό παιδί δρα ως αρχηγός, ενώ άλλα παιδιά ακολουθούν από φόβο. Κρατήστε στενότερη επιτήρηση στο επιθετικότερο παιδί και προσπαθήστε να προσανατολίσετε τα υπόλοιπα παιδιά σε άλλες δραστηριότητες και σε υποστήριξη των συμμαθητών τους - Παρακολουθήστε την πορεία των πραγμάτων. Μήπως μετά από λίγο καιρό συμβαίνουν πάλι τα ίδια?Αν δεν μπορείτε να το αντιμετωπίσετε μόνος/η, συζητήστε το με το σύλλογο διδασκόντων, την προϊστάμενη αρχή της περιφέρειας σας και ζητήστε εγγράφως τη συνδρομή τους καθώς και τη συνδρομή ειδικού.Αν υπάρξει σοβαρός τραυματισμός, ενημερώστε την τοπική αστυνομία. - Επιτηρείτε για περιστατικά εκφοβισμού στα διαλείμματα, στις αυλές, στις εκδρομές. Αν το παιδί-θύμα είναι απομονωμένο, σκεφτείτε με ποια άλλα παιδιά θα ταίριαζε και μιλήστε σε αυτά για να κάνουν παρέα - Να είστε συνεπείς και δίκαιοι στις παραβάσεις κανόνων συμπεριφοράς. - Δημιουργήστε κουτί παραπόνων στην τάξη, όπου τα παιδιά ανώνυμα καταθέτουν όσα συμβαίνουν. Η ακόλουθη συζήτηση προωθεί την υπευθυνότητα, χωρίς να μειώνει πρόσωπα . - Η πρόληψη της βίας και η αρμονική συνύπαρξη θα πρέπει να είναι στην καρδιά των στόχων της παιδείας μας:τέτοια θέματα μπορούν να ‘δουλεύονται’ σε οποιοδήποτε γνωστικό αντικείμενο. Για περισσότερες πληροφορίες και βοήθεια: - Κέντρο Άμεσης Κοινωνικής Βοήθειας, τηλ. 197 ή 210-197, όλο το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα - Χαμόγελο του Παιδιού, τηλ. 1056, όλο το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα. Δέχεται και ανώνυμες καταγγελίες για παιδική κακοποίηση - Τμήμα Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, τηλ. 1890, email: ccu@ath.forthnet.gr - Συνήγορος του Πολίτη, Κύκλος για τα Δικαιώματα του Παιδιού, τηλ. 800.11.32.000 - Γραμμή Σύνδεσμος, 801 801 1177 - Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού, 210-7715791, 210-7793648 πηγή: www.mentoras.org Άσπα Μητρακάκη Ειδική Παιδαγωγός - Κοινωνική Ανθρωπολόγος ειδικευμένη στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολίων/δυσλεξίας email: amitrakaki@gmail.com http://dyslexiaathome.blogspot.gr/2011/12/blog-post_13.html