Εκτέλεση της Αναζήτησης

Η φυσιολογική σωματική ανάπτυξη ερμηνεύεται ως η εξέλιξη ύψους και βάρους που συνάδει με την υγεία του παιδιού. Στα παιδιά, ο ρυθμός ανάπτυξης είναι σχετικά σταθερός. Σε γενικές γραμμές, το βάρος ενός παιδιού αυξάνεται κατά περίπου 2-3 κιλά ανά έτος, μέχρι το παιδί να γίνει 9-10 ετών, ενώ το ύψος του αυξάνεται κατά 6-8 εκατοστά, από την ηλικία των 2 ετών και ως την εφηβεία, όπως φαίνεται και στα διαγράμματα 1 και 2. Στη συνέχεια, κατά την εφηβεία, η οποία διαρκεί περίπου 5 με 7 έτη, παρατηρείται αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης. Η έναρξη της εφηβείας συμβαίνει νωρίτερα στα κορίτσια (συνήθως 2 έτη) σε σχέση με τα αγόρια και συνήθως πραγματοποιείται στην ηλικία των 10 ετών για τα κορίτσια και 12 ετών για τα αγόρια. Και για τα δύο φύλα, ο μέγιστος ρυθμός αύξησης βάρους και ύψους παρατηρείται 2 έτη μετά την έναρξη της εφηβείας. Συγκεκριμένα, η μέγιστη αύξηση βάρους μπορεί να φτάσει και τα 7 κιλά σε ένα έτος για τα κορίτσια και 10 κιλά σε ένα έτος για τα αγόρια, ενώ η μέγιστη αύξηση ύψους μπορεί να φτάσει τα 8,5 εκατοστά σε ένα έτος για τα κορίτσια και 9,5 εκατοστά σε ένα έτος για τα αγόρια. Μετά από το σημείο της μέγιστης ανάπτυξης και με την ολοκλήρωση της σεξουαλικής ωρίμανσης, οι ρυθμοί αύξησης σωματικού βάρους και ύψους μειώνονται σταδιακά. Όμως, η σωματική ανάπτυξη συνεχίζεται με πιο αργό ρυθμό έως περίπου την ηλικία των 18-20 ετών για τα κορίτσια και την ηλικία των 20-22 ετών για τα αγόρια. Θα πρέπει να αναφερθεί πως η εμφάνιση της εμμηνορρυσίας έχει σχετιστεί με τη σωματική ανάπτυξη καθώς το ύψος στα περισσότερα κορίτσια συνήθως δεν αυξάνεται περισσότερο από 5-8 εκατοστά μετά την έναρξη της εμμηνορρυσίας. Βέβαια, τα κορίτσια που έχουν πιο πρώιμη εμφάνιση της έμμηνου ρύσης τείνουν να μεγαλώνουν πιο πολύ μετά την έναρξή της σε σχέση με τα κορίτσια που έχουν πιο ύστερη έναρξη. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει οι γονείς να λαμβάνουν υπόψη πως η ανάπτυξη για πολλά παιδιά και εφήβους μπορεί να έχει ασταθή εικόνα, με περιόδους σταθερότητας που διακόπτονται από περιόδους με πολύ αυξημένο ρυθμό ανάπτυξης, ώστε να μην αγχώνονται χωρίς λόγο. Επιπλέον, αξίζει να αναφερθεί η επίδραση της παχυσαρκίας στην σωματική ανάπτυξη η οποία συχνά σχετίζεται με την εμφάνιση πρώιμης ήβης. Είναι χαρακτηριστικό πως αρκετά παχύσαρκα παιδιά είναι πιο ανεπτυγμένα τόσο από άποψη βάρους και ύψους όσο και άλλων αλλαγών στο σώμα τους πως σχετίζονται με την εμφάνιση εφηβείας. Αν και πολλοί γονείς, χαίρονται που τα παιδιά τους είναι πιο ψηλά από τους συνομήλικους τους, συνήθως η ολοκλήρωση της ανάπτυξης στα παχύσαρκα παιδιά πραγματοποιείται νωρίτερα με αποτέλεσμα να μην «φτάνουν» τελικά στο μέγιστο της ανάπτυξης ύψους που θα μπορούσαν να έχουν. Κλείνοντας, οι γονείς είναι χρήσιμο και θεμιτό να παρακολουθούν την ανάπτυξη του παιδιού τους. Θα πρέπει όμως να αναγνωρίζουν πως δεν είναι ειδικοί στο να διαγνώσουν κάποια διαταραχή στην ομαλή ανάπτυξη και οφείλουν να απευθύνονται στον επαγγελματία υγείας (π.χ. παιδίατρο) που παρακολουθεί το παιδί τους για οποιαδήποτε σχετική ανησυχία τους. Διάγραμμα 1: Ρυθμός αύξησης βάρους από την νηπιακή έως και την εφηβική ηλικία. Διάγραμμα 2: Ρυθμός αύξησης ύψους από την νηπιακή έως και την εφηβική ηλικία.

Η τήρηση ενός προγράμματος είναι όχι μόνο μία παραπάνω συμβουλή για το πώς θα πρέπει να μεγαλώσετε το παιδί σας, αλλά και αναγκαία για την ανάπτυξή του. Το να ξέρει για παράδειγμα, πως με το που γυρίσει από το σχολείο, θα φάει και μετά θα διαβάσει για δυο ώρες μέχρι την ώρα που θα πάει φροντιστήριο είναι σημαντικό για να προγραμματίσει το χρόνο του και να γνωρίσει ποιά είναι η κατάλληλη ώρα για κάθε απασχόληση. Πολλές μαμάδες, αφήνουν το παιδί να παίξει ή να καθίσει στον υπολογιστή αμέσως μόλις γυρίσει από το σχολείο επικαλούμενες ότι μόνο έτσι θα ηρεμήσει για να συνεχίσει τη μέρα του. Με τον τρόπο όμως, αυτό, το παιδί καταναλώνει όλη την ενέργειά του εκεί και δεν συγκεντρώνεται μετά εύκολα με αποτέλεσμα να μην αποδίδει όσο θα μπορούσε, στις υπόλοιπες ασχολίες του. Άλλες φορές, αφήνουν το παιδί ξύπνιο μέχρι αργά το βράδυ, κάτι που είναι πολύ επιβαρυντικό ακόμη και για την ανάπτυξή του. Προσπαθήστε, χωρίς να είστε πιεστικοί, να τηρείτε ένα πρόγραμμα στην καθημερινότητα του παιδιού σας και θα δείτε πως και εκείνο μόλις το συνηθίσει, θα είναι πιο χαρούμενο και αποδοτικό.

Για παράδειγμα μπορεί να πιάνει μια μπάλα χωρίς να την κοιτάει και να κοιτάει μια μπάλα χωρίς να την πιάνει. Ο συντονισμός της όρασης και της αφής είναι για το μωράκι μια αρκετά δύσκολη διαδικασία και θέλει χρόνο για να τα καταφέρει αφού πρέπει πρώτα να αποκτήσει ορισμένες κινητικές και νοητικές δεξιότητες. Το μωράκι αρχίζει να καταλαβαίνει πως μπορεί να χρησιμοποιεί τα χεράκια του για να ανακαλύψει και να μάθει τον κόσμο. Θα πρέπει να αρχίσει να αντιλαμβάνεται την απόσταση μέχρι να πιάσει το αντικείμενο που του κέντρισε το ενδιαφέρον και έπειτα να κατευθύνει τα χέρια του στο σωστό μέρος για να το πιάσει. Έτσι λοιπόν, κοιτάζει μια το χεράκι του, μια το αντικείμενο, υπολογίζει το αντικείμενο, απλώνει το χέρι του για να το πιάσει αλλά στην αρχή δεν τα καταφέρνει και απογοητευμένο κλείνει πάλι το χεράκι του. Προσπαθεί όμως δοκιμάζοντας την ίδια διαδικασία πολλές φορές μέχρι που κάποια στιγμή να μπορεί να κοιτάζει το αντικείμενο και να συντονίσει το χεράκι του για να καταφέρει τελικά να το πιάσει.

Τα πάντα διαχωρίζονται ανάλογα με το αν πρόκειται για κορίτσι ή αγόρι. Αυτός ο διαχωρισμός όμως, ιδιαίτερα μάλιστα των παιχνιδιών που αποτελούν κρίσιμο παράγοντα στην ανάπτυξη των παιδιών και στον τρόπο με τον οποίο κατανοούν τον κόσμο, μόνο αθώος δεν είναι, καθώς περιορίζει τις δυνατότητες ολόπλευρης ανάπτυξης των παιδιών. «Τα παιχνίδια που πωλούνται σήμερα είναι περισσότερο έμφυλα από ποτέ, καθώς πολύ συχνά παρουσιάζονται ως κατάλληλα "για αγόρια" ή "για κορίτσια", στα καταστήματα παιχνιδιών πωλούνται σε διαφορετικά τμήματα ή και ορόφους, έχουν διαφορετικό περιτύλιγμα και χρώμα, διαφορετικές απεικονίσεις και λεζάντες. Tα παιχνίδια που προορίζονται για τα αγόρια είναι συνήθως όπλα, οχήματα ή φιγούρες δράσης και δίνουν έμφαση στη βία, στην επιθετικότητα και στον ανταγωνισμό. Στον αντίποδα, τα παιχνίδια που προορίζονται κυρίως για τα κορίτσια επικεντρώνονται στις δεξιότητες ανατροφής, στις οικιακές δραστηριότητες και έχουν σχέση με την ελκυστική εμφάνιση, προωθούν ένα συγκεκριμένο πρότυπο ομορφιάς, ενώ, παράλληλα, διδάσκουν στα κορίτσια πόσο σημαντική είναι η εμφάνιση για την κοινωνική αποδοχή. «Κάτι που μπορεί να θεωρηθεί επιζήμιο για τη διαμόρφωση των στόχων της ζωής τους και τις μελλοντικές προοπτικές τους, τόσο στην προσωπική, όσο και στην επαγγελματική ζωή και έχουν αρνητική επίπτωση στην ανάπτυξη του ενδιαφέροντος για τις φυσικές επιστήμες, την τεχνολογία, τη μηχανική και τα μαθηματικά», εξηγεί η καθηγήτρια της Παιδαγωγικής Σχολής του ΑΠΘ, Δήμητρα Κογκίδου. Κατά την ίδια, για τις εταιρείες είναι πιο επικερδής η δημιουργία χωριστών αγορών, παρά η κατασκευή ενιαίων προϊόντων που απευθύνονται σε αγόρια και κορίτσια. Όμως, όπως υπογραμμίζει, αυτή η διαφοροποίηση αναπαράγει την εσφαλμένη αντίληψη ότι τα αγόρια και τα κορίτσια είναι τελείως διαφορετικά και την ενισχύει προδιαγράφοντας διαφορετικά ενδιαφέροντα, δεξιότητες και κλίσεις σε αγόρια και κορίτσια. Αντιθέτως, όπως σημειώνει η κ. Κογκίδου, είναι ανάγκη να υπάρχουν παιχνίδια και για τα δύο φύλα, ώστε όλα τα παιδιά να επιλέγουν ελεύθερα να ασχοληθούν με εκείνα που τα ελκύουν και να διαμορφώσουν την έμφυλη υποκειμενικότητά τους. Αυτό θα τα βοηθήσει να αποκτήσουν ένα μεγαλύτερο εύρος εμπειριών και δεξιοτήτων -χωρίς άγχος για το αν αυτό είναι συμβατό με το φύλο τους.

Κάθε εξέταση περιλαμβάνει έλεγχο της στάσεως και της κινητικότητας, έλεγχο της οράσεως και των λεπτών κινήσεων, έλεγχο της ακοής και της ομιλίας, έλεγχο της κοινωνικής συμπεριφοράς.Οι παρακάτω εξετάσεις σας βοηθούν να καταλάβετε σε πιο βαθμό το παιδί σας έχει κατακτήσει κάποια στάδια ανάπτυξης.Πρέπει να σημειωθεί ωστόσο, ότι, εάν το παιδί σας φαίνεται να μην έχει κατακτήσει όλα τα σημεία που αποτελούν σταθμούς για την ανάπτυξη του δώστε του λίγο χρόνο και συζητήστε το με τον παιδίατρό σας. Η καθυστέρηση σε σπάνιες περιπτώσεις θα μπορούσε να αποτελέσει ένδειξη προβλήματος.Εάν σε κάποιο από αυτά δεν ανταποκρίνεται επαρκώς να το αναφέρετε στον παιδίατρο σας. Πρώτη εξέταση μεταξύ 4ης και 6ης εβδομάδας - Κρατήστε το μωρό σας σε ύπτια θέση (ανάσκελα) και ελέγξτε, εάν κρατά το κεφάλι στο πλάι και τα άκρα λυγισμένα προς τη μεριά που είναι γυρισμένο το πρόσωπο. - Κρατήστε το μωρό σας σε πρηνή θέση (μπρούμυτα) και ελέγξτε τα άκρα του εάν είναι λυγισμένα και ανοιχτά. Μπορεί να σηκώσει για λίγο το κεφάλι του. - Όταν το βρέφος αιωρείται, στηριζόμενο στη παλάμη σας με την κοιλιά κρατά το κεφάλι στο ίδιο ύψος με το σώμα και τα άνω και τα κάτω άκρα λυγισμένα. - Όταν το ανασηκώνουμε για να καθίσει, το κεφάλι δεν ακολουθεί το σώμα, μένει προς τα πίσω και οι παλάμες είναι κλεισμένες σε γροθιά. - Παρακολουθεί κινούμενο αντικείμενο σε ύψος 20 έως 25 εκ. από τα μάτια του, σε ακτίνα 90 μοιρών (μετακινήστε το αντικείμενο από τη μια άκρη του ματιού μέχρι τη μέση του προσώπου του μωρού σας). - Προσέχει ή πιθανώς γυρίζει και το κεφάλι ή τα μάτια προς έναν ήχο (κουδούνι ή φωνή) που προέρχεται από απόσταση 15εκ. από το αφτί του. - Ανταποδίδει το χαμόγελο στη μητέρα του. Εξέταση κατά τον 6ο μήνα - Βάλτε το παιδί σας ανάσκελα και παρατηρήστε, εάν σηκώνει το κεφάλι του από το μαξιλάρι. - Τοποθετήστε γύρω του μαξιλάρια και ελέγξετε, εάν κάθεται με υποστήριξη. - Βάλτε μπρούμυτα το μωρό σας σας και δείτε, εάν σηκώνει το κεφάλι και το στήθος και στηρίζεται στα άνω άκρα του, που είναι τεντωμένα. - Κρατήστε το από τα χέρια και ελέγξτε, εάν κάνει προσπάθεια να ανασηκωθεί. -Το μωρό σας γυρίζει από μπρούμυτα, ανάσκελα. - Κρατά το βάρος του, όταν το κρατήσετε όρθιο. - Παρακολουθεί κινούμενο αντικείμενο σε ακτίνα 180 μοιρών με προσοχή. - Πιάνει με την παλάμη με τα τέσσερα δάχτυλα. - Μεταφέρει από το ένα χέρι στο άλλο ό,τι κρατά. Φέρνει τα πάντα στο στόμα. - Χαίρεται με τα παιχνίδια, τα ξεχνά όμως όταν του πέσουν. - Μιλά δική του γλώσσα από μονοσύλλαβες ή δισύλλαβες λέξεις. - Γελά σε γνωστούς και αγνώστους. - Εντοπίζει ήχους από κουδουνίστρες και φωνές, που βρίσκονται σε απόσταση 50εκ. από το αφτί του. - Αντιδρά με γέλιο και κουνά έντονα τα άκρα, όταν κάποιος παίζει μαζί του. Εξέταση κατά τον 9ο μήνα - Κάθεται μόνο του επί 10′ έως 15′ στο πάτωμα. - Όταν κρατιέται από κάπου μπορεί να σταθεί όρθιο. - Παίζει με τα παιχνίδια του. - Φέρνει ακόμη τα πάντα στο στόμα του. - Πιάνει με τα χεράκια του παιχνίδια. - Πετά τα παιχνίδια του στο πάτωμα. -Φωνάζει δυνατά για να προκαλεί την προσοχή των γύρω του -Μίλα με επαναλαμβανόμενες μικρές συλλαβές (πα-πα-πα). -Αναζητά και ψάχνει για το παιχνίδι που του έπεσε -Εντοπίζει έναν ήχο από απόσταση ενός μέτρου από το ύψος των αφτιών του. -Ξεχωρίζει γνωστά από άγνωστα πρόσωπα. -Μπορεί να φάει μόνο του ένα μπισκότο. Εξέταση κατά τον 12ο μήνα -Κάθεται σίγουρα μόνο του. -Μπουσουλάει. -Σηκώνεται μόνο του και μπορεί να κάτσει πάλι μόνο του. -Πιάνει ένα μικρό χαρτάκι από το πάτωμα με το δείκτη και τον αντίχειρα (σαν λαβίδα). -Πετά συνεχώς τα παιχνίδια του στο πάτωμα. -Αναζητά το παιχνίδι που του κρύψαμε μπροστά του, κάτω από ένα βιβλίο ή το μαξιλάρι. -Αναγνωρίζει το όνομά του και γυρίζει, όταν το φωνάζετε. -Μιλά μόνο του δυνατά. -Καταλαβαίνει μικρές απλές προτάσεις π.χ.δώσε μου το, κάνε αντίο κ.λπ. -Κρατά ένα κουτάλι, αλλά δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσει σωστά. -Πίνει με τη βοήθειά σας από ένα ποτήρι. -Συνεργάζεται όταν το γδύνουμε, κρατώντας τα χέρια του ψηλά. Εξέταση κατά τον 18o μήνα -Περπατά ελεύθερα. - Μπορεί να ανέβει στο καρεκλάκι του μόνο του. - Μουτζουρώνει ένα χαρτί χρησιμοποιώντας το χέρι που προτιμά (δεξί ή αριστερό). - Χτίζει έναν «πύργο» με τρείς κύβους, όταν του δείξουμε τον τρόπο. - Λέει 6 έως 20 λέξεις, καταλαβαίνει όμως πολύ περισσότερες. - Όταν του το ζητήσετε, δείχνει τη μύτη του, το στόμα του ή το παιχνίδι του. - Βλέπει με ενδιαφέρον ένα βιβλίο με εικόνες, γυρίζει όμως πολλές σελίδες μαζί. - Μπορεί να κρατήσει ένα ποτήρι με τα δύο χέρια και πίνει χωρίς να χύσει πολύ νερό - Κρατά ένα κουτάλι και φέρνει λίγο φαγητό στο στόμα του. - Δεν θέλει να το αφήνετε μόνο του. Απαιτεί να το προσέχουν. - Ξέρει να πηγαίνει εκεί που θέλει. - Λέει συνήθως «κακά» ή «τσίσα», αφού τα κάνει. Εξέταση κατά τον 2ο χρόνο - Περπατά, πατώντας σε όλο το πέλμα. -Λέει το όνομά του. - Λέει απλές προτάσεις με δύο ή περισσότερες λέξεις, πολλές φορές όμως δεν τις καταλαβαίνει ούτε η μητέρα του. - Χτίζει έναν «πύργο» με έξι κύβους. - Αντιγράφει έναν κύκλο, αλλά όχι σωστά. - Βλέπει ευχαρίστως ένα βιβλίο με εικόνες και γυρίζει τις σελίδες μία μία. - Μπορεί να φορέσει τα παπούτσια του. - Χρησιμοποιεί σωστά το κουτάλι. - Πιάνει ένα ποτήρι, πίνει χωρίς να χύσει το νερό και το βάζει πάλι κάτω. - Η μητέρα του αναφέρει: «Παίζει ευχαρίστως μόνο του, προτιμά όμως να είναι κοντά σε ένα μεγάλο. - Μιμείται τους γύρω του. - Ζητά να το βάλουν για «τσίσα» ή «κακά», όταν θέλει.

Το περιβάλλον ακόμα και από τις πρώτες μέρες της ζωής του μπορεί να ευνοήσει ή να επιδράσει αρνητικά στην ανάπτυξη. Τα παιδιά μαθαίνουν να μιλούν με τη μίμηση και οι τρόποι ανάπτυξης της ομιλίας εξαρτιούνται από τις διάφορες ευκαιρίες μίμησης που εμείς προσφέρουμε στο παιδί. Το δέκατο μήνα της ζωής, πριν ακόμα είναι σε θέση να καταλάβει το όνομα των πραγμάτων που του δείχνουμε, μπορούμε να έχουμε τις πρώτες συνομιλίες, επαναλαμβάνοντας ήχους που βγάζει, επιβραβεύοντας με ένα γλυκό χαμόγελο τις προσπάθειές του να μιμηθεί και επαναλαμβάνοντας καμιά φορά μαζί με αυτό τη συλλαβή που προφέρει. Το σημαντικότερο είναι να μιλάτε με το μωράκι σας με τρόπο γλυκό, στοργικό, προφέροντας τις λέξεις αργά, ειδικά τις στιγμές που το κρατάτε αγκαλιά ή το ταΐζετε ή το αλλάζετε. Να προσπαθείτε να ονομάζετε τα πράγματα πολύ συχνά και επανειλημμένα όταν τα κοιτάζει ή τα δείχνει. Όταν δείχνει ένα παιχνίδι να του το δίνουμε λέγοντάς του: "Θέλεις τη μπάλα;", "Να η μπάλα!", "Είναι ωραία αυτή η μπάλα!". Με αυτό τον στοργικό και απλό τρόπο το ενθαρρύνουμε σιγά σιγά να καταλάβει την αξία της λέξης, του δίνουμε δηλαδή να καταλάβει ότι είναι καλύτερα να προσπαθεί να κατονομάζει τα πράγματα παρά να τα δείχνει με το δάχτυλο.

Ερευνητές από τις ΗΠΑ βρήκαν, ότι οι νέες μανάδες που ανταποκρίνονται με ενθουσιασμό στην προσπάθεια των μωρών τους να… πουν δυο κουβέντες –κι ας είναι άναρθρες κραυγές- βοηθούν ουσιαστικά στην επιτάχυνση της γλωσσικής ανάπτυξής τους. Σύμφωνα με τους ειδικούς, η γονική ανατροφοδότηση είναι μια ζωτικής σημασίας διαδικασία, η οποία επιτρέπει την αμοιβαία «συνομιλία» μεταξύ των μητέρων και των παιδιών τους. Ακόμη, ενισχύει την ικανότητα των μωρών να επικοινωνούν, ενώ το αντίθετο συμβαίνει με τις περιπτώσεις εκείνες κατά τις οποίες οι μαμάδες δεν ανταποκρίνονται με την ίδια προσοχή στην προσπάθεια των παιδιών τους να μιλήσουν. Μια νέα μελέτη από αμερικανούς ακαδημαϊκούς στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα και το Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα, χρησιμεύει ως απόδειξη, ότι η συνομιλία με τα βρέφη σε πολύ μικρή ηλικία είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξή τους. Μια έρευνα αμερικανών και πάλι επιστημόνων, που δημοσιεύτηκε τον περασμένο Ιούλιο, υποστηρίζει ότι η έκθεση των μωρών σε καθαρούς φωνητικούς ήχους από τη γέννησή τους, τα βοηθά να διακρίνουν τη γλώσσα από τους υπόλοιπους θορύβους. Οι ερευνητές βρήκαν, ότι τα μωρά από τους 7 πρώτους μήνες της ζωής τους ακόμη μπορούν να διαχωρίσουν τις φωνές από άλλους θορύβους, ακόμη κι όταν δε μπορούν να δουν το άτομο που μιλάει. Ανακάλυψαν ακόμη, ότι μέχρι την ηλικία των 11 μηνών –προτού δηλαδή αρχίσουν να μιλάνε από μόνα τους- τα παιδιά έχουν ήδη μάθει να ξεχωρίζουν τη μητρική τους γλώσσα από τις υπόλοιπες.

Η αλληλεπίδραση μεταξύ παιδιού και γονέα στα ψώνια βοηθά τα μικρά παιδιά να αναπτύξουν τις κοινωνικές τους δεξιότητες και προάγουν το αίσθημα ευτυχίας, ακόμη κι αν έχουν αρχίσει να εμφανίζουν τα πρώτα σημάδια κούρασης. Σύμφωνα με μια μελέτη από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και Open University, οι έξοδοι για ψώνια είναι το ίδιο ευεργετικές για την ανάπτυξη των παιδιών, όσο δραστηριότητες όπως η ζωγραφική. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ακόμη ότι τα ψώνια κάνουν καλό στις κοινωνικές δεξιότητες των παιδιών, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει όταν βλέπουν τηλεόραση ή όταν διαβάζουν. Οι ερευνητές κατέληξαν σε αυτά τα συμπεράσματα, μελετώντας τα αποτελέσματα μιας οικονομικής έρευνας που είχε γίνει στη Γερμανία, και η οποία εξέτασε τις καθημερινές δραστηριότητες και συνήθειες 800 γονέων με παιδιά ηλικίας 2 και 3 ετών. Τα αποτελέσματα της έρευνας παρουσιάστηκαν στο ετήσιο συνέδριο της Royal Economic Society, σύμφωνα με δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας Daily Mail. Πηγή: aplita.gr

Στην ηλικία των 2 χρόνων το παιδί θα είναι περίπου 4 φορές πιο βαρύ από τη μέρα που γεννήθηκε. Στη συνέχεια θα παιρνει περίπου 2-3 κιλά το χρόνο και θα ψηλώνει 6-8 πόντους μέχρι να γίνει 10 χρονών περίπου. Ένα σωστό και ισορροπημένο διαιτολόγιο περιλαμβάνει τα εξής: Πρωινό: Γάλα με δημητριακά. Φρυγανισμένο ψωμί (ολικής άλεσης) αλλειμένο με βούτυρο ή μαργαρίνη. Γάλα, γιαούρτι ή χυμό φρούτων. Μεσημεριανό: Το παιδάκι μπορεί εναλλακτικά να τρώει κρέας, κεφτεδάκια, κοτόπουλο, μακαρόνια με κιμά, συκώτι, ψάρι. Το κρέας και το ψάρι συνοδεύονται από ρύζι, μακαρόνια, πατάτες. Σαλάτα: βραστά ή ωμά λαχανικά. Ένα κομμάτι τυρί. Φρέσκα φρούτα, ρυζόγαλο ή γιαούρτι. Βραδινό: Μακαρόνια με τυρί, ψάρι με βρασμένα λαχανικά, τυρί και ψωμί, ομελέτα, σούπα με χορταρικά, λεπτές φέτες από ψητό κρέας με ντομάτα, αγγούρι, βραστό αυγό ή τυρί. Γάλα πριν κοιμηθεί επειδή το ασβέστιο απορροφάται καλύτερα από τον οργανισμό το βράδυ.

Ο τρόπος επικοινωνίας με το περιβάλλον είναι το κλάμα. Με το κλάμα εκδηλώνει την πείνα, τον πόνο, την αδιαθεσία. Προς το τέλος του πρώτου μήνα "βγάζει ήχους που μοιάζουν με γουργουρητό, φωνήεντα και μουρμουρητό. Όλοι αυτοί οι ήχοι παράγονται από το στόμα και το αναπνευστικό σύστημα και αποτελούν εξάσκηση για τον έναρθρο λόγο. Δίνει προσοχή στην ανθρώπινη φωνή και μπορεί να αναγνωρίζει μια γνώριμη φωνή ή ήχο. Τα πρώτα γουργουρητά σύντομα διαδέχονται τα φωνήεντα. Σιγά σιγά η χρήση των φωνηέντων αυξάνει και γίνεται περισσότερο αποφασιστική. Οι ήχοι γίνονται πιο σταθεροί μέχρι που κατά τον έβδομο μήνα το παιδί εγκαταλείπει τα πολυάριθμα και αυθόρμητα φωνήεντα,παράγοντας τώρα φωνήεντα, σύμφωνα, συλλαβές και διφθόγγους. Το τραύλισμα παρά το ότι είναι ευχάριστο είναι μόνο ένα παιχνίδι. Το παιδί βγάζει ήχους, παίζει με αυτούς, αισθανόμενο μια φυσική ευχαρίστηση που στηρίζεται στις επερχόμενες έναρθρες δυνάμεις. Το περιβάλλον (οι γονείς, οι παππούδες, τα αδέρφια) επεμβαίνει με το να μεταμορφώνει με την πάροδο του χρόνου αυτούς τους ήχους σε λόγο. Ένας ήχος που παράγεται από το παιδί είναι ικανός να προκαλέσει απαντήσεις εκ μέρους αυτού που απασχολείται μαζί του. Ο ήχος έτσι αρχίζει να αποκτά για το παιδί, που τον παράγει και τον ακούει, μια σημασία. Δηλαδή αισθητηριακές εμπειρίες κάθε τύπου, χαμόγελα, χαιδέματα, η φωνή όποιου έρχεται σε επαφή με αυτό. Στους δέκα μήνες η αυξανόμενη επιδεξιότητα στην εκτέλεση λεπτών κινήσεων από τη γλώσσα, τα χείλη, τον ουρανίσκο και τις φωνητικές χορδές του επιτρέπει να ελέγχει τους ήχους και να τους χρησιμοποιεί για να προφέρει τις πρώτες λέξεις. Όλες οι προσπάθειες του παιδιού θα αρχίσουν να είναι συγκεντρωμένες στην τελειοποίηση του νέου τρόπου χρήσης των λέξεων που θα του επιτρέπουν νέες και πιο ικανοποιητικές σχέσεις με τους άλλους. Το επόμενο στάδιο είναι να αρχίσει να μιμείται ήχους που ακούει στο περιβάλλον του. Το παιδί αρχίζει να κανονίζει τη φωνή του σύμφωνα με τις ακουστικές επιδράσεις που έχει. Προσπαθεί να αναπαράγει ήχους που ανακαλύπτει τυχαία επαναλαμβάνοντας τον ίδιο ήχο μέχρι να τον τελειοποιήσει. Ενδιαφέρεται για ήχους όλο και πιο διαφορετικούς και χρησιμοποιεί μια μεγάλη κλίμακα. Είναι ικανό να κάνει διάκριση μεταξύ των διάφορων ήχων και να αναπαράγει κάποιους αντί άλλους. Η κατάκτηση των λέξεων γίνεται με έναν ρυθμό που ποικίλει από παιδί σε παιδί, αν και η διαδοχή των γραμμάτων που εμφανίζεται για πρώτη φορά είναι περίπου σταθερή. Εμφανίζονται πρώτα το Α μαζί με το Μ και το Ν, μετά το Ι, το Ε, το Π, το ΜΠ, το Τ, το ΝΤ, το ΤΣ και το ΤΖ. Οι πρώτες λέξεις που προφέρονται γύρω στο χρόνο είναι του τύπου σύμφωνο και φωνήεν διπλασιασμένο όπως μαμά, μπαμπά, τάτα, κοκό, νταντά κτλ. Φυσικά ούτε τώρα η σημασία των λέξεων που προφέρει είναι σαφής. Περίπου στην ηλικία των 2 ετών το παιδί αρχίζει να αναπτύσσει ραγδαία τον λόγο και να κατανοεί απόλυτα τις λέξεις. Μέχρι την ηλικία των έξι ετών το παιδί προσθέτει στο λεξιλόγιο του περίπου πέντε έως εννιά λέξεις την ημέρα. Εξαιρέσεις και αποκλίσεις φυσικά υπάρχουν και σε αυτή την περίπτωση, αλλά η <<έκρηξη του λεξιλογίου>> είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται σε όλα τα παιδιά με φυσιολογική γλωσσική ανάπτυξη.

Οι σύγχρονοι ερευνητές μάλιστα ισχυρίζονται πως κάθε άνθρωπος αποκτά τις βασικές του γνώσεις στα 5 πρώτα χρόνια της ζωής του. Τα μικρά παιδάκια είναι οπλισμένα με τεράστιες ικανότητες μάθησης. Το μυαλουδάκι τους κατακτά, απορροφά σαν σφουγγάρι και αποθηκεύει πανεύκολα τις καινούργιες πληροφορίες. Αρκεί εμείς να τους δίνουμε καθημερινά τα κατάλληλα ερεθίσματα. Και αυτό γιατί το νεογέννητο διαθέτει έναν ορισμένο αριθμό νευρικών κυττάρων που διαμορφώνονται σύμφωνα με τα εξωτερικά ερεθίσματα. Έτσι κάθε φορά που δίνετε στο παιδάκι σας τα σωστά ερεθίσματα, τα κύτταρα του εγκεφάλου δημιουργούν μεταξύ τους συνδέσεις. Άλλωστε κάθε καινούργια γνώση δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια σύνδεση ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα νευρικά κύτταρα. Πρόσφατες νευροφυσιολογικές μελέτες έχουν μάλιστα αποδείξει ότι για κάθε ανθρώπινη λειτουργία υπάρχουν "παράθυρα μάθησης". Δηλαδή συγκεκριμένες χρονικές περίοδοι κατά τις οποίες μαθαίνονται διάφορες λειτουργίες. Όταν αυτά τα χρονικά διαστήματα περάσουν και τα "παράθυρα μάθησης" κλείσουν, η ικανότητα της μάθησης αρχίζει να περιορίζεται αρκετά.