Εκτέλεση της Αναζήτησης

Το ίδιο άγχος εμφανίζεται όμως και σε μεγαλύτερες ηλικίες, όταν το παιδί πρέπει να πάει στον παιδικό σταθμό, στο νηπιαγωγείο ή και στην πρώτη δημοτικού. Τι συμβαίνει στο παιδί και αγχώνεται; Η ειδικός, ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια κυρία Λίζα Βάρβογλη, εξηγεί τι βιώνει το παιδί ανά ηλικία, πώς εκδηλώνει τα άγχος του και κυρίως τον τρόπο με τον οποίο μπορούν οι γονείς να το βοηθήσουν να διαχειριστεί όσο πιο ομαλά γίνεται τη νέα φάση της ζωής του. «Στην ηλικία 3-4 ετών τα παιδιά αισθάνονται πιο ικανά, πιο δυναμικά και έχουν καλύτερο έλεγχο του μικρόκοσμου τους. Το να φύγουν από το σπίτι και να ξεκινήσουν παιδικό ή νηπιαγωγείο ως προνήπια δεν παύει να είναι μια νέα, άγνωστη εμπειρία που τους προκαλεί άγχος ως ένα βαθμό» λέει η ειδικός. Τι σκέφτεται το παιδί και αγχώνεται Θα ξαναδώ τη μαμά μου; Θα έρθει η μαμά μου να με πάρει ή θα με ξεχάσει εδώ; Τι θα γίνει αν δε μου αρέσει και στεναχωριέμαι; Πώς να το βοηθήσετε Συζητήστε για τους φόβους του και δώστε αντικειμενικές απαντήσεις, με χρονικούς όρους που καταλαβαίνει το παιδί: «Η μαμά σε αγαπάει πολύ, θα έρθω να σε πάρω μετά το μεσημεριανό φαγητό». Διαβάστε βιβλία με ήρωες που ξεκινούν να πηγαίνουν σχολείο. Διαλέξτε έναν νέο «φίλο», ένα μικρό λούτρινο ζωάκι (όχι το αγαπημένο του, γιατί αν χαθεί… χαθήκατε!) και δώστε το στο παιδί μαζί του. Όταν έρθει η ώρα να πείτε «αντίο», αγκαλιάστε και φιλήστε το παιδί σας και φύγετε αποφασιστικά. Όσο πιο πολύ μένετε με το παιδί (και του μεταδίδετε το άγχος σας), τόσο πιο πολύ «κολλάει» και αυτό επάνω σας. Η εμπειρία του νηπιαγωγείου ενισχύει πολλαπλώς την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού. Εμπρός στο κατώφλι του δημοτικού όμως το πιο πιθανό είναι το παιδί να εκδηλώσει και πάλι άγχος αποχωρισμού. «Στην ηλικία 5-6 ετών, το παιδί του νηπιαγωγείου και της πρώτης δημοτικού μπορεί να έχει άγχος, επειδή θα έχει και ένα νέο ξεκίνημα, στο «μεγάλο» σχολείο, με περισσότερα άτομα, νέους φίλους και πιο πολλές ώρες» λέει η κυρία Βάρβογλη. Τι σκέφτεται το παιδί και αγχώνεται Θα έρθει να με πάρει η μαμά; Το σχολείο είναι πολύ μεγάλο: τι θα γίνει αν χαθώ/αν δε βρίσκω την τάξη μου; Θα κάνω νέους φίλους; Τι θα γίνει αν δεν ξέρω όλα τα γράμματα/αριθμούς, κλπ; Πώς να το βοηθήσετε Διαβεβαιώστε, όσες φορές κι αν χρειαστεί, το παιδί ότι δεν υπάρχει περίπτωση να το ξεχάσετε στο σχολείο! Αν έχετε τη δυνατότητα, κάντε με το παιδί μια βόλτα έξω και μέσα από το σχολείο, γνωρίστε μαζί του τη δασκάλα του. Συζητήστε για όλα τα ωραία πράγματα που θα συμβούν τη φετινή σχολική χρονιά. Διαλέξτε παρέα την τσάντα και τα σχολικά του παιδιού. Απαντήστε στις ερωτήσεις του αντικειμενικά και με μια δόση χιούμορ: «αν τα ήξερες όλα δε θα πήγαινες πρώτη δημοτικού, θα σε έστελναν κατευθείαν στο γυμνάσιο!». Φτιάξτε του ένα μπρελόκ με μια οικογενειακή φωτογραφία και κρεμάστε το στην τσάντα του παιδιού. Υποσχεθείτε στο παιδί ότι θα κάνετε κάτι όμορφο μαζί μετά το σχολείο (και κρατήστε την υπόσχεση σας!). Οι 5 Χειρότεροι Τρόποι για να Πείτε «Αντίο» στο Παιδί Φεύγετε στα κρυφά, χωρίς να πείτε «αντίο». Το παιδί αισθάνεται προδομένο και δεν σας εμπιστεύεται. Παραμένετε στην τάξη για να δείτε αν το παιδί σας προσαρμόστηκε. Το παιδί στρέφεται να σας δει, αλλά έτσι δεν ασχολείται με άλλα πράγματα στην τάξη, που θα το βοηθούσαν να περάσει καλά και να μειωθεί το άγχος του. Δείχνετε στο παιδί τη στεναχώρια σου και του λέτε ότι λυπάστε που φεύγετε. Έτσι του δίνετε το μήνυμα ότι το σχολείο είναι κάτι αρνητικό και το άγχος του εντείνεται. Εκνευρίζεστε με το παιδί που έχει άγχος, του φωνάζετε και το μαλώνετε σε μια προσπάθεια να το… ηρεμήσετε! Αυτή η τακτική επιτείνει το άγχος και τη δυσκολία αποχωρισμού. Δε συνδέεστε συναισθηματικά με το παιδί και βιάζεστε να διεκπεραιώσετε τις δουλειές σας για να το πάτε σχολείο. Αφιερώστε λίγο χρόνο στο σπίτι για να συνδεθείτε συναισθηματικά, κάντε μια αγκαλίτσα, διαβεβαιώστε το για την αγάπη σας και ευχηθείτε του να περάσει όμορφα στο σχολείο.

Συνήθως η έναρξη της σχολικής χρονιάς, το νέο περιβάλλον, τα καινούργια παιδιά ή ο δάσκαλος προκαλούν έντονα συναισθήματα αγωνίας και άγχους σε πολλά παιδιά, οδηγώντας πολλές φορές σε άρνηση για το σχολείο. Για να προετοιμάσετε το παιδί σας και να μειώσετε την αγωνία του πριν την αρχή της σχολικής χρονιάς είναι σημαντικό: Να εκθέσετε το παιδί σταδιακά στο σχολείο, πηγαίνοντας π.χ. μια βόλτα για να το δει απ’ έξω. Να μιλήσετε με το παιδί για τα συναισθήματα και τους φόβους που έχει, εξηγώντας με επιχειρήματα ότι δεν θα συμβεί αυτό που φοβάται. Να μην υποτιμάτε τον φόβο του αλλά να αναζητήσετε την αιτία για να τη λύσετε. Να δώσετε έμφαση στις θετικές πλευρές του σχολείου, όπως ότι θα μάθει καινούργια, συναρπαστικά πράγματα, ότι θα γνωρίσει φίλους. Να ενθαρρύνετε το παιδί να έχει χόμπι και ενδιαφέροντα, ώστε να αναπτύξει την αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση. Να συζητήσετε το θέμα με τον δάσκαλο του παιδιού από την αρχή της χρονιάς. Να δώσετε χρόνο στο παιδί να προσαρμοστεί στο σχολικό περιβάλλον. Να αυξήσετε την αίσθηση ασφάλειας του παιδιού στο σχολείο, ώστε να συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει κάτι που θα πρέπει να του προκαλεί φόβο.

Για παράδειγμα ένα παιδί δυο ετών μπορεί να παρουσιάζει συμπτώματα στρες, γιατί, για παράδειγμα, η μητέρα ή ο πατέρας του απουσιάζει πολλές ώρες από το σπίτι. Τι φταίει; Συνήθως στο οικογενειακό περιβάλλον κρύβονται οι αιτίες που προκαλούν στρες. Μερικές από αυτές είναι ένα διαζύγιο, η ασθένεια κάποιου μέλους της οικογένειας, οι αλλαγές στην καθημερινότητα του παιδιού, μια μετακόμιση, η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, οι εξωπραγματικές προσδοκίες των γονέων αναφορικά με τις σχολικές και εξωσχολικές δραστηριότητες, μια αυστηρή δασκάλα, ο εκφοβισμός από κάποιο συμμαθητή είναι μερικές από τις συνηθέστερες αιτίες του παιδικού στρες. Ποια είναι τα συμπτώματα; Κάθε παιδί αντιδρά με τον δικό του τρόπο σε στρεσογόνες καταστάσεις, όμως μερικά από τα συνηθισμένα συμπτώματα είναι οι διαταραχές στη διατροφή και τον ύπνο, τα δερματικά προβλήματα, κάποιος πόνος, ένα τικ που θα εμφανίσει, ο τραυλισμός, η μείωση των σχολικών επιδόσεων και οι δυσκολίες συγκέντρωσης, κάποια ξαφνική φοβία, οι αλλαγές στη συμπεριφορά και η επιστροφή σε συμπεριφορές που δεν ταιριάζουν στην ηλικία του. Πώς θα το βοηθήσετε; Το πρώτο που πρέπει να κάνετε είναι να παρατηρήσετε ποιες είναι οι αλλαγές στη συμπεριφορά ή στις συνήθειες του. Το δεύτερο βήμα είναι να εντοπίσετε την αιτία πίσω από αυτή την αλλαγή και να προσπαθήσετε να εξαλείψετε την αιτία και όχι να το πείσετε να σταματήσει τη συνήθεια, π.χ. να τρώει τα νύχια του. Προσπαθήστε να μην είστε επικριτικοί αλλά να ενθαρρύνετε το παιδί και να το βοηθάτε να εκφράζει ανοιχτά τα συναισθήματά του. Φροντίστε, επίσης, να μην έχετε υπερβολικές προσδοκίες από το παιδί και να μην το φορτώνετε με πολλές δραστηριότητες πιέζοντάς το να ανταπεξέλθει χωρίς να λαμβάνετε υπόψη σας τους ρυθμούς του. Είναι σημαντικό, επίσης, αφενός να μην μεταφέρετε τα προβλήματά σας στο παιδί αφετέρου να του αφιερώνετε χρόνο καθημερινά.

Μια έρευνα που διεξάχθηκε από την American Psychological Association διαπίστωσε ότι το σχολείο και οι φίλοι, είναι οι μεγαλύτερες πηγές άγχους για τα μικρά σας. Η έρευνα έδειξε επίσης, ότι το 72% των παιδιών έχουν αρνητικές συμπεριφορές που συνδέονται με το στρες και το 62% έχουν σωματικά συμπτώματα που συνδέονται με αυτό, όπως πονοκεφάλους και στομαχόπονους. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός, ότι τα μεγαλύτερα επίπεδα άγχους βρέθηκαν σε μαθητές γυμνασίου. Τι οδηγεί όμως τα παιδιά σας σε όλη αυτή την ένταση; Αν διαβάσετε το παρακάτω άρθρο, θα σας λυθούν όλες οι απορίες. Πριν τριάντα χρόνια το νηπιαγωγείο περιελάμβανε μόνο ζωγραφιές και τραγούδια. Σήμερα τα νηπιαγωγεία έχουν εργασίες και πολλά από αυτά είναι ξενόγλωσσα. Αυτό ακούγεται πολύ καλό για τα μικρά σας, αλλά μπορεί να τα αγχώσει, διότι αναγκάζονται να αναπτυχθούν ταχύτερα. Επίσης, μια έκθεση από το Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια διαπίστωσε, ότι ο χρόνος που δαπανάται στα νηπιαγωγεία για τη μάθηση, έχει αυξηθεί κατά 25% από το 1998, ενώ ο χρόνος που δαπανάται για την τέχνη, τη μουσική, και τη φυσική αγωγή έχει μειωθεί δραματικά. Και το στρες για τα μικρά σας μόλις άρχισε, διότι με το που θα πάνε δημοτικό αρχίζουν να νιώθουν άγχος για τις επιδόσεις τους και τον έλεγχο. Αρκετά παιδιά μπορεί να έχουν προβλήματα στον ύπνο, κλάματα και απροθυμία να πάνε σχολείο, λόγω του στρες που νιώθουν. Οι δραστηριότητες όπως τα σπορ, η τέχνη ή η μουσική μπορούν να ανακουφίσουν τα μικρά σας από την ένταση. Ένα άλλο γεγονός που μπορεί να αγχώσει τα μικρά σας, είναι η πρόωρη έκθεση τους στη τηλεόραση. Χάρη στην συνεχή ενημέρωση που υπάρχει στα μέσα ενημέρωσης, τα παιδιά εκτίθενται σε τρομακτικές εικόνες σε πολύ πιο μικρή ηλικία, από ό,τι θα έπρεπε. Γι αυτό και πρέπει να φιλτράρετε πάντα τη ροή των πληροφοριών και να κοιτάτε το περιεχόμενο που παρακολουθούν τα παιδιά σας. Επίσης, σχεδόν 3 στα 4 παιδιά ηλικίας 6 έως 17 ετών έχουν πλέον μια ηλεκτρονική συσκευή στο υπνοδωμάτιο τους, με αποτέλεσμα να μη κοιμούνται αρκετά. Και φυσικά η έλλειψη ύπνου δημιουργεί εκνευρισμό και επηρεάζει αρνητικά τη μνήμη και τη κρίση. Η οικογενειακή κατάσταση αποτελεί ακόμα έναν παράγοντα που ενδέχεται να στρεσάρει τα μικρά σας, εφόσον δεν επικρατεί ηρεμία. Τα ποσοστά των διαζυγίων έχει αυξηθεί αρκετά κατά τη τελευταία δεκαετία, έτσι περίπου 1,5 εκατομμύρια παιδιά στην Αμερική κάθε χρόνο ζουν με χωρισμένους γονείς. Από μόνο του αυτό το γεγονός μπορεί να τα αγχώσει αρκετά. Ωστόσο, αν είστε ήρεμοι, θα νιώθουν και τα μικρά σας πιο όμορφα και θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν το διαζύγιο με λιγότερο στρες. Εν κατακλείδι, στη σημερινή εποχή το άγχος το βιώνουμε όλοι, έτσι και τα παιδιά, και ως ένα βαθμό είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα. Αλλά, αν παρατηρήσετε, ότι αναστατώνει τη ζωή τους, τότε καλό είναι να μιλήσετε με ένα ειδικό, ώστε να σας δώσει τις κατάλληλες συμβουλές.

Για πολλά παιδιά στα πρώτα χρόνια ο φόβος είναι μια φυσιολογική συμπεριφορά που γεννιέται από τη συνειδητοποίηση της κατωτερότητας τους και της απειρίας τους. Η προοδευτική κυριαρχία στο περιβάλλον τους τα κάνει να αποκτούν εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους και να αντιμετωπίζουν ήρεμα καινούργιες καταστάσεις. Υπάρχουν ωστόσο παιδιά που διατηρούν ακόμα και στη σχολική ηλικία αυτή την αγχώδη συμπεριφορά που εκδηλώνεται με φόβο για τα καθήκοντα που έχουν να κάνουν. Η αγωνία, όπως και το άγχος, μπορεί να οφείλεται σε οικογενειακούς λόγους, σε μια μητέρα αγχώδη που μεταδίδει αυτό το άγχος και στο παιδί της δημιουργώντας του φόβο, στην αντιμετώπιση μη οικογενειακών καταστάσεων ή σε ένα γεγονός θλιβερό που προκάλεσε στο παιδάκι φόβο και αγωνία που αργότερα γενικεύεται και σε άλλες καταστάσεις. Μια αποτελεσματική βοήθεια που μπορούμε να προσφέρουμε στο παιδί που φοβάται είναι να το ενθαρρύνουμε σε οποιαδήποτε πρωτοβουλία. Κάτι τέτοιο του δίνει σιγουριά για όσα γίνονται στην καθημερινή ζωή και απίστευτη αυτοπεποίθηση καθώς βλέπει ότι οι ικανότητές του έχουν αντίκρυσμα. Το παιδί έχει ανάγκη να αποκτήσει πολλές ικανότητες για να γίνει όσο το δυνατόν περισσότερο ανεξάρτητο. Συχνά ακόμα και το σχολείο για το παιδάκι μπορεί να είναι μια πηγή μεγάλου άγχους, τόσο που να το κάνει να θέλει να το απορρίψει. Είναι το ίδιο απαραίτητο το παιδάκι να μάθει να αγαπήσει το σχολείο και να αντιμετωπίσει αυτή την καινούργια εμπειρία, αρχικά με τη βοήθειά μας και έπειτα μόνο του. Πρέπει να το βοηθήσουμε και αν χρειαστεί να παραμείνουμε για λίγο μαζί του στο σχολείο αλλά να μην υποχωρήσουμε στις ιδιοτροπίες του. Συχνά το παιδί δε μπορεί να εκφράσει με λόγια κατάλληλα αυτό που το απασχολεί και οι γονείς θα πρέπει να ξεπεράσουν αυτό το εμπόδιο με την διαίσθηση. Δεν χρειάζεται να το ανακρίνετε και να το πιέσετε, αποκαλύπτοντας τους λόγους που μπορεί να ευθύνονται για την αγχώδη συμπεριφορά του σε προηγούμενες φορές. Αν δεν μπορείτε να βρείτε τον λόγο μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί με μια ήρεμη και αλληλέγγυα παρουσία, χωρίς να παραβλέπετε τα άγχη του παιδιού ή να αρνείστε τη βάση τους και χωρίς να το υποχρεώνετε να αντιμετωπίζει πολύ αγχώδης καταστάσεις αλλά ταυτόχρονα να υποστηρίζετε τις πιο ανεξάρτητες και λιγότερο παιδιάστικες συμπεριφορές. Επομένως δε πρέπει να του κρύβουμε την πραγματικότητα. Οι δυσκολίες, τα προσωπικά και επαγγελματικά προβλήματα σίγουρα προκαλούν άγχος στον καθένα μας και μπορεί να έχουν επιπτώσεις στα παιδιά μας με μορφές κληρονομικές και ίσως αυτή η κατάσταση να επιδεινώνεται συνέχεια. Στόχος θα πρέπει να είναι αρχικά να προσπαθήσουμε να μη μεταφέρουμε το οποιοδήποτε άγχος στο παιδί και σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να διερευνήσουμε ή να συζητήσουμε τι μπορεί να είναι αυτό που αγχώνει το παιδί για να περιορίσουμε τα αποτελέσματα και τις επιπτώσεις του κακού. Να το βοηθήσουμε, είτε αλλάζοντας αυτό το «κάτι» στο περιβάλλον ή στη συμπεριφορά του, είτε να το βοηθήσουμε να προσαρμόζεται και να ανταπεξέρχεται σε δυσκολίες της καθημερινότητάς του με μεγαλύτερη σιγουριά.

Το Huffingtonpost.gr μίλησε με την Αμάντα Μπικάκη, Παιδοψυχολόγο, η οποία έδωσε 10 χρήσιμες συμβουλές για να διαχειριστούν οι γονείς την πρώτη ημέρα του σχολείου. 1. Πριν την επίσημη έναρξη, επισκεφθείτε το σχολείο μαζί με το παιδί σας. Ακολουθήστε τη διαδρομή που θα κάνει κάθε μέρα, συζητήστε με τους δασκάλους για τις δραστηριότητες και αφήστε το να παίξει για λίγο στο χώρο του σχολείου. 2. Προετοιμάστε ψυχολογικά τον εαυτό σας- όχι μόνο το παιδί σας- και όταν έρθει η μέρα δείξτε όσο πιο χαλαροί και αισιόδοξοι μπορείτε. Εάν έχετε άσχημες εμπειρίες από την πρώτη σας μέρα στο σχολείο, καλό θα ήταν να μην τις μεταφέρετε στο παιδί. 3. Ξυπνήστε νωρίς και δώστε στον εαυτό σας και στο παιδί σας ικανοποιητικό χρόνο για να προετοιμαστείτε αλλά και να αντιμετωπίσετε τυχόν δυσκολίες. Αν ξεκινήσετε από το σπίτι αγχωμένοι, αυτό θα επεκταθεί και στις υπόλοιπες δραστηριότητες της ημέρας. 4. Αποφύγετε να δώσετε στο παιδί σας συσκευασίες φαγητού που δεν μπορεί να ανοίξει μόνο του ή να του βάλετε φαγητά που δεν έχει ξαναδοκιμάσει για κολατσιό. Πιθανόν να βρεθεί σε δύσκολή θέση και να συνδέσει το ξεκίνημα του σχολείου με αρνητικές εμπειρίες. 5. Εμπιστευθείτε την εκπαιδευτικό και κάντε την σύμμαχό σας. Η εμπειρία της μπορεί να αποβεί χρήσιμη σε διάφορες καταστάσεις και οι υποδείξεις τους είναι καλοπροαίρετες. Επίσης μην ξεχνάτε να αδειάζετε κάθε μέρα την τσάντα του μικρού σας, τα σημειώματα ή το τετράδιο επικοινωνίας είναι ο εδραιωμένος τρόπος επαφής εκπαιδευτικού- γονέα. Η καλή συνεργασία δεν μπορεί παρά να ωφελήσει το παιδί. 6. Αποφύγετε να συζητάτε με το παιδί πόσο πολύ θα σας λείψει. Με αυτό τον τρόπο του μεταφέρετε ένα δικό σας προβληματισμό και εντείνετε ακόμη περισσότερο τους δικούς του. Αντιθέτως δώστε του χώρου να τους εκφράσει και προσπαθήστε να βρείτε από κοινού λύσεις για τις καταστάσεις που ανησυχεί. 7. Μία μέρα πριν το σχολείο, ακολουθήστε ευχάριστες δραστηριότητες ώστε το παιδί να έχει θετική διάθεση. Στο τέλος της ημέρας διαλέξτε μαζί τα ρούχα για την επομένη και βάλτε το νωρίς για ύπνο. Το επόμενο πρωί ετοιμάστε από κοινού την τσάντα του. 8. Κατά την άφιξή σας δώστε στο παιδί σας λίγο χρόνο και συζητήστε με τη δασκάλα τυχόν απορίες. Ωστόσο μην παρατείνετε κατά πολύ τη διαμονή σας και κάντε ξεκάθαρη και σύντομη την αναχώρησή σας μετά το αντίο. Μπορεί το παιδί σας να είναι ταραγμένο, είναι όμως πολύ πιο χρήσιμο να αφιερώσει το χρόνο του πριν τον πρωινό κύκλο συναναστρεφόμενο με άλλα παιδιά, από το να κλαίει παρακαλώντας σας να μείνετε λίγο παραπάνω. 9. Μετά την απομάκρυνσή σας, πάρτε λίγο χρόνο να χαλαρώσετε και να αποφορτιστείτε από την ένταση της στιγμής. Οι έντονες αντιδράσεις κατά τους πρώτους αποχωρισμούς είναι αναμενόμενες και δεν υποδηλώνουν κάτι για την «ποιότητά» σας ως γονέας. Συζητήστε με άλλους παρευρισκόμενους γονείς και εκμεταλλευτείτε τη στιγμή για να κάνετε νέες γνωριμίες που θα βοηθήσουν στην κοινωνικοποίηση του παιδιού σας κι εκτός σχολείου. 10. Τέλος, παραλάβετε εσείς το παιδί στο σχόλασμα αν είναι εφικτό. Υποδεχτείτε το με χαρά για το νέο του ξεκίνημα και όχι με αγωνία για το πώς πέρασε. Το συναίσθημα που το μεταφέρετε έχει σημασία για το πώς θα φιλτράρει το παιδί αυτές τις πρώτες του εμπειρίες. Αποφύγετε τη γενική ερώτηση «πώς πέρασες/ τι κάνατε σήμερα», κι εστιάστε σε επιμέρους δραστηριότητες, όπως «με τι/ ποιον έπαιξες στο διάλειμμα;», «ζωγράφισες με μαρκαδόρο/ πινέλο κτλ;», «τι παραμύθι διαβάσατε;» κ.α.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης μέτρησαν τις ορμόνες του άγχους σε γυναίκες που σκόπευαν να αποκτήσουν παιδί με φυσιολογικό τρόπο και διαπίστωσαν ότι όσες είχαν περισσότερο άγχος, μείωναν τις πιθανότητες επίτευξης της κύησης. Η μελέτη έγινε σε δείγμα 274 υγιών γυναικών, 18-40 ετών, που σκόπευαν να αποκτήσουν οικογένεια. Η ηλικία, το κάπνισμα, η παχυσαρκία και το αλκοόλ είναι γνωστό ότι επηρεάζουν την επιτυχία κύησης αλλά η επίδραση του άγχους είναι λιγότερο ξεκάθαρη. Δείκτες δύο ορμονών του στρες, η αδρεναλίνη και η κορτισόλη, συνδέονται με το χρόνιο άγχος και μπορούν να μετρηθούν μέσω δειγμάτων σιέλου. Οι γυναίκες λοιπόν με τα υψηλότερα επίπεδα της α-αμυλάσης (δείκτης των επιπέδων της αδρεναλίνης) είχαν περίπου 12% λιγότερες πιθανότητες να μείνουν έγκυες κατά την διάρκεια των γόνιμων ημερών, συγκριτικά με τις γυναίκες που είχαν χαμηλότερα επίπεδα του εν λόγω δείκτη. Καμιά διαφορά δεν παρατηρήθηκε ως προς τα επίπεδα της κορτισόλης. Ανέκδοτες αναφορές έχουν εδώ και καιρό δείξει ότι υπάρχει σχέση μεταξύ άγχους και υπογονιμότητας, αλλά τα άμεσα αποδεικτικά στοιχεία είναι ακόμη ελάχιστα. Η Δρ Σεσίλια Πίπερ από την Εθνική Περιγεννητική Επιδημιολογική Μονάδα του βρετανικού πανεπιστημίου εξηγεί ότι η μελέτη τους είναι η πρώτη που στοχεύει στην καλύτερη κατανόηση των παραγόντων που επηρεάζουν την κύηση σε φυσιολογικές υγιείς γυναίκες. «Τα στοιχεία μας υποστηρίζουν την θεωρητική εικασία ότι τα ζευγάρια που σκοπεύουν να γίνουν γονείς, θα πρέπει να είναι ήρεμα όταν προσπαθούν να πετύχουν τον στόχο της κύησης. Μάλιστα ορισμένες τεχνικές χαλάρωσης μπορεί να είναι επιβοηθητικές, όπως η γιόγκα και ο διαλογισμός», σημειώνει η ερευνήτρια. Πηγή:Μητρικός Θηλασμός

Είναι μια φάση μεγάλων αλλαγών μέσα στη ζωή της: ένα καινούργιο μέλος μπαίνει στον οικογενειακό πυρήνα, η γυναίκα αποκτά έναν καινούργιο, σημαντικό ρόλο, αναρωτιέται γύρω από την υγεία του παιδιού, αισθάνεται ότι αυξάνουν οι ευθύνες της, το σώμα της υφίσταται φανερές εξωτερικές αλλαγές, αλλά και εσωτερικά η προηγούμενη ισορροπία μεταβάλλεται. Μέσα σε λίγους μήνες δηλαδή, γίνεται μια μικρή επανάσταση, η οποία μπορεί να προκαλέσει στιγμές στεναχώριας και έντασης. Η μέλλουσα μητέρα ανακαλύπτει τον εαυτό της ιδιαίτερα ευαίσθητο και εύκολο στις συγκινήσεις και τα δάκρυα. Όταν νιώθει έντονο άγχος, νευρο-ορμόνες εισάγονται στην κυκλοφορία της και εισβάλλουν στο αίμα του εμβρύου, προκαλώντας του δυσφορία και ταραχή. Ο Αυστριακός μαιευτήρας E. Reinold, το 1979, μελέτησε σε μια έρευνα την αντίδραση του εμβρύου στις μητρικές συγκινήσεις. Ζητήθηκε από ένα μεγάλο αριθμό εγκύων να χαλαρώσουν σε ένα κρεβάτι, ενώ ένα μηχάνημα υπέρηχων κατέγραφε τις εμβρυϊκές κινήσεις. Όταν η μητέρα και το έμβρυο ήταν απόλυτα χαλαροί, ο γιατρός έλεγε στις γυναίκες ότι δεν εντόπιζε καμία κίνηση του μωρού. Σαν αποτέλεσμα το έμβρυο άρχιζε αμέσως να κινείται. Γιατί; Γιατί στα λόγια του γιατρού οι μητέρες ανησυχούσαν και η αδρεναλίνη που έμπαινε στο αίμα τους πέρναγε και στην κυκλοφορία του εμβρύου, ωθώντας το σε κατάσταση ταραχής. Βέβαια, αυτό αποτελούσε και ένα ευχάριστο μήνυμα προς τη μητέρα: «Μην ανησυχείς, είμαι καλά!» και αμέσως οι μητέρες ησύχαζαν. Έγιναν διάφορες μελέτες γύρω από την επίδραση του άγχους και του ψυχικού πόνου της εγκύου στην εμβρυϊκή ψυχοσωματική ανάπτυξη. Τα αποτελέσματα είναι καθησυχαστικά. Ανάμεσα στις αρνητικές ψυχικές καταστάσεις που μπορεί να υποστεί μια γυναίκα, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, διακρίνουμε πρώτα από όλα τις προσωρινές από τις παρατεταμένες. Οι πρώτες, ένας φόβος, ένας καβγάς, ένα πρόβλημα στη δουλειά . . . φαίνεται να μην προκαλούν απολύτως καμία συνέπεια στο έμβρυο. Όταν το άγχος ή ο φόβος έχουν μια περιορισμένη χρονική διάρκεια, η κατάσταση ταραχής που αντιμετωπίζει το έμβρυο δεν το βλάπτει αφού θα επανέλθει σχετικά γρήγορα η γαλήνη. Όσον αφορά τις παρατεταμένες αρνητικές καταστάσεις, όπως ένα πένθος ή σοβαρή αρρώστια ενός αγαπημένου προσώπου, συνεχή οικογενειακά προβλήματα, όλα εξαρτώνται από τη στάση της μέλλουσας μητέρας προς το έμβρυο. Εάν, παρόλο τον πόνο, διατηρεί την επαφή μαζί του, το νιώθει, του μιλάει, χαϊδεύει την κοιλιά της, εάν ζεί την εγκυμοσύνη και δεν απομονώνει το παιδί της, τότε δε θα υπάρχουν επιπτώσεις στην ψυχοσωματική του εξέλιξη. Σημαντικότατη είναι η σχέση με τον σύντροφο και η προσωπική του συμμετοχή στην προετοιμασία της γέννησης. Η γυναίκα αντλεί από αυτόν τη δύναμη και παρηγοριά για την αντιμετώπιση δύσκολων καταστάσεων. Αντίθετα, μια συζυγική ζωή γεμάτη εντάσεις μπορεί να είναι πηγή μελαγχολίας, μη ικανοποίησης και απομόνωσης, που πιθανώς θα προκαλέσουν στο έμβρυο προδιάθεση προς το άγχος και μεγαλύτερη δυσκολία στο ξεκίνημα μιας θετικής σχέσης. Το σημαντικό λοιπόν είναι η μητέρα να μην ξεχνά πως το μωρό, ήδη στην κοιλιά της, έχει ανάγκη την επαφή μαζί της (και μόνο η μαμά είναι σε θέση να τη διατηρήσει) και πως ο «διάλογος» αυτός είναι η πρώτη πέτρα για να θεμελιωθεί ένας υγιής χαρακτήρας.

«Παράλληλα βοηθά τα παιδιά να προσαρμοστούν πιο γρήγορα στην νέα τους καθημερινότητα και τα γεμίζει αυτοπεποίθηση για να καλύψουν άμεσα τις ανάγκες τους όταν αυτό χρειαστεί» τονίζει η παιδοψυχίατρος κ Μερσύνη Αρμενάκα. Σύμφωνα με τους παιδοψυχίατρους η επίσκεψη στο σχολείο και η ξενάγηση του είναι πολύ βασική για το παιδί και καθοριστική για την συμπεριφορά του στο νέο περιβάλλοντα χώρο. «Καλό και ωφέλιμο θα είναι κατά την επίσκεψη του παιδιού στους χώρους του σχολείου να υπάρξει συνάντηση-γνωριμία με το δάσκαλο ή άλλα πρωτάκια»αναφέρει η κ Αρμενάκα. «Μάλιστα, προσθέτει, κατά τη διάρκεια της συνάντησης πρέπει να δοθεί η δυνατότητα και να ενθαρρυνθεί το παιδί να μιλήσει για τον εαυτό του, για τα αγαπημένα του παιχνίδια ,το χόμπι του , που πήγε διακοπές, κ,λ,π». Η προετοιμασία της πρώτης ημέρας Η προετοιμασία του παιδιού, όπως τονίζουν οι παιδοψυχίατροι,για την πρώτη ημέρα στο σχολείο απαιτεί ηρεμία και συνεργασία μαζί του. Στην καλύτερη προετοιμασία, πέρα από την επίσκεψη στο σχολείο, μπορούν να βοηθήσουν αντίστοιχα βιβλία, τα οποία οι γονείς μπορούν να τα προμηθευτούν από βιβλιοπωλεία, και από τις βιβλιοθήκες των δήμων και των σχολείων . Η τακτική ανάγνωση των βιβλίων, τονίζοντας τις ευχάριστες δραστηριότητες που θα έχει το παιδί στο σχολείο, του κεντρίζουν το ενδιαφέρον και του αποβάλλουν το φόβο του αυστηρού δάσκαλου. Αν υπάρχει ανησυχία και υπερβολικό άγχος για την πρώτη ημέρα τότε οι γονείς θα πρέπει να επιλέξουν βιβλία που αναφέρονται σε διαχείριση και έκφραση συναισθημάτων ή να απευθυνθούν σε παιδοψυχίατρο. Παράλληλα αρκετές ημέρες, πριν από το πρώτο κουδούνι οι γονείς μπορούν να διοργανώσουν "ειδικές εκδρομές" σε καταστήματα για την αγορά αθλητικής φόρμας, σχολικής τσάντας, μολυβιών και μαρκαδόρων κ.λ.π. «Οι εκδρομές αυτές είναι καλό να γίνουν με μορφή περιπέτειας σε μια χαλαρή μέρα, χωρίς βιασύνη ,αρκετές μέρες πριν από τον χαμό που γίνεται στα βιβλιοπωλεία και στα καταστήματα παιχνιδιών» εξηγεί η κ Αρμενάκα και προσθέτει: «Για να είναι ευχάριστη η "εκστρατεία" τους δεν πρέπει να ξεκινήσουν πολύ νωρίς το πρωί για να μην είναι αγχωτική η διαδικασία. Καλό είναι να αγοράσουν ταμπέλες για τα ρούχα που αλλάζει ,όπως μπουφάν, ζακέτες ,μαγιό ,γάντια, καπέλα για να αποφύγουν ταραχή και στεναχώρια αν χάσουν κάτι. Επίσης κάτι που στρεσάρει τα παιδιά είναι τα ρούχα και τα παπούτσια, που είναι σφιχτά με δύσκολα κουμπώματα και κορδόνια .Το τελευταίο που θέλουμε είναι το παιδί να λερωθεί τις πρώτες μέρες από ένα παντελόνι που δεν ξεκουμπώνει εύκολα, με ότι συνέπειες υπάρχουν για την ψυχολογία του αν το δουν οι συμμαθητές του λερωμένο». Βασικό της εύκολης προσαρμογής του παιδιού στη νέα του ζωή είναι να γνωρίζει να αυτοεξυπηρετείται .Τα περισσότερα παιδιά με την παρακολούθηση παιδικού σταθμού και νηπιαγωγείου έχουν κατακτήσει πολλές δεξιότητες γύρω από την σίτιση και τον υγιεινή της τουαλέτας. Αν υπάρχουν ακόμα ελλείμματα οφείλουν οι γονείς να τα καλύψουν καθώς θα δυσκολέψει πολύ την καθημερινότητα του παιδιού στο σχολείο αλλά και την αυτοπεποίθηση του συγκρινόμενου με τα άλλα παιδιά. Πρώτες γνωριμίες - Νέοι φίλοι Η μεγαλύτερη ανησυχία του 99% των παιδιών της πρώτης τάξης είναι ότι δεν θα έχουν κανένα φίλο, την πρώτη εβδομάδα. Αυτό αγχώνει και απομονώνει το παιδί που έχει δυσκολία στην επικοινωνία. Για το λόγο αυτό είναι αναγκαίο κατά την διάρκεια της επίσκεψης στο σχολείο πριν από το πρώτο κουδούνι, το παιδί να γνωριστεί, μέσω των γονιών, με άλλα πρωτάκια και να έχει μαζί τους επικοινωνία πριν από την έναρξη των μαθημάτων. Επίσης καλό είναι να έχει κάνει την διαδρομή του σχολείου με το αυτοκίνητο ή τα πόδια, μαζί με άλλα πρωτάκια. Στο τέλος της πρώτης σχολικής ημέρας οι γονείς θα πρέπει να περιμένουν το παιδί και όχι να τους περιμένει βλέποντας τα άλλα πρωτάκια να φεύγουν συνοδευόμενα. Είναι σημαντικό να μην περιμένει το παιδί ούτε λεπτό, καθώς θα του φανεί αιώνας. Η επιστροφή στο σπίτι δεν πρέπει να γίνει με κατακλυσμό ερωτήσεων για το πώς πέρασε. Οι γονείς θα πρέπει να αφήσουν το παιδί μόνο του να αφηγηθεί την εμπειρία του. Πηγή: armenakamersyni.com

Νέα έρευνα περιέλαβε 76 παιδιά, ηλικίας 7 έως 9 ετών. Στις συγκεκριμένες ηλικίες μπορεί να εντοπιστούν με αξιοπιστία τα χαρακτηριστικά και τα συμπτώματα που σχετίζονται με το άγχος, σύμφωνα με τους ερευνητές του Stanford University School of Medicine. Οι γονείς έδωσαν πληροφορίες σχετικά με τα επίπεδα άγχους των παιδιών τους και τα παιδιά υποβλήθηκαν σε μαγνητική τομογραφία για να διαπιστωθεί η δομή και ηλειτουργία του εγκεφάλου τους. Οι ερευνητές εστίασαν στην αμυγδαλή, το κέντρο φόβου ενός ανθρώπου, και ανακάλυψαν ότι παιδιά με υψηλά επίπεδα άγχους είχαν μεγαλύτερη αμυγδαλή σε σύγκριση με παιδιά που εμφάνιζαν χαμηλά επίπεδα άγχους. Η συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου, σημειώνουν οι ερευνητές, είχε περισσότερες συνδέσεις με άλλες περιοχές που εμπλέκονται στην προσοχή και την αντίληψη συναισθημάτων. Οι ερευνητές ανέπτυξαν επίσης τρόπο να προβλέψουν τα επίπεδα άγχους των παιδιών με βάση το μέγεθος της αμυγδαλής και το επίπεδα σύνδεσής της με άλλες περιοχές του εγκεφάλου, σύμφωνα με την έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό ''Biological Psychiatry.'' Ο ερευνητής, Dr. Shaozheng Qin, δήλωσε ότι προκαλεί κατάπληξη ότι αλλαγές στη δομή και τη συνδεσιμότητα της αμυγδαλής ήταν τόσο σημαντικές σε παιδιά με υψηλότερα επίπεδα άγχους, δεδομένης της μικρής ηλικίας των παιδιών και του γεγονότος ότι τα επίπεδα άγχους τους ήταν πολύ χαμηλά για να παρατηρηθούν κλινικά. Η έρευνα αποτελεί σημαντική εξέλιξη στον εντοπισμό μικρών παιδιών που αντιμετωπίζουν κίνδυνο αγχωδών διαταραχών και βελτιώνει την κατανόηση του τρόπου που εμφανίζεται το άγχος στους ανθρώπους, σύμφωνα με τον Qin. Ενώ η έρευνα ανακάλυψε σχέση μεταξύ των επιπέδων άγχους και της δομής και συνδεσιμότητας της αμυγδαλής στα παιδιά, δεν απέδειξε αιτιατή σχέση. iatronet.gr

Το στρες, που όλοι λίγο πολύ νιώθουμε πριν από μια τέτοια δοκιμασία, είναι ουσιαστικά η φυσική αντίδραση του σώματός μας, ένας τρόπος για να μας βοηθήσει να αντεπεξέλθουμε στις απαιτήσεις της περίστασης. Οι ορμόνες του άγχους όπως η αδρεναλίνη (που εκκρίνει το σώμα σε τέτοιες περιπτώσεις), ουσιαστικά μας βοηθούν στη συγκέντρωση. Όμως όταν τα όρια ξεπερνιούνται και το άγχος αγγίζει την υπερβολή, οι ίδιες ορμόνες προειδοποιούν ότι κάτι δεν πάει καλά. Η εφίδρωση, τα ρίγη, οι πεταλούδες στο στομάχι και η έλλειψη καθαρής σκέψης, αποτελούν κάποιες μόνο αντιδράσεις που μπλοκάρουν το σύστημα μας και κάνουν την όποια διαδικασία να φαντάζει βουνό στα μάτια μας. Σε ηλικίες ευαίσθητες όπως η εφηβεία τα συμπτώματα είναι ακόμα πιο έντονα και το κάθε παιδί σίγουρα χρειάζεται βοήθεια. Βοηθήστε το παιδί να νιώσει σίγουρο για τον εαυτό του! Η αυτοπεποίθηση ρυθμίζει την ισορροπία τον ορμονών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι ποδοσφαιρικές ομάδες, πριν μπουν στο γήπεδο. Οι παίκτες τραγουδούν συνθήματα και τραγούδια της ομάδας τους ενωμένοι, προκειμένου να ενισχύσουν την αυτοπεποίθησή τους και να ενθαρρύνουν τους συμπαίκτες τους. Το ίδιο μπορεί να κάνει ο καθένας. Όταν το παιδί έχει μπροστά του κάποια δοκιμασία που το φορτίζει με άγχος, είτε είναι ομαδική είτε ατομική, χρειάζεται ενθάρρυνση. Γονείς και φίλοι πρέπει να το στηρίζουν με τα σωστά λόγια, ώστε να νιώθει σίγουρο ότι θα τα καταφέρει. Εστιάστε στις γνώσεις και στο ταλέντο του. Τονίστε πόσο καλά έχει προετοιμαστεί και δείξτε του ότι δεν έχει κανέναν λόγο να φοβάται. Η μαγική φράση "μπορείς και θα τα καταφέρεις!" μπορεί να σβήσει κάθε αρνητική σκέψη... Εστιάστε στη σωστή προετοιμασία Η καλή προετοιμασία διώχνει τους φόβους και τις αμφιβολίες. Οι συνεχείς πρόβες και η καθημερινή πρακτική μπροστά σε άλλους, σταδιακά εξοικειώνει και αποβάλλει το στρες. Είναι πολύ σημαντικό να σκέφτεται το παιδί θετικά και να υπενθυμίζει το ίδιο στον εαυτό του ότι μπορεί και θα τα καταφέρει. Η κάθε δοκιμασία απαιτεί ηρεμία και χαλάρωση Tόσο οι αθλητές πριν τους αγώνες, όσο και η μουσικοί πριν από κάποια σημαντική εμφάνιση, φροντίζουν να διατηρούν την ψυχική τους ηρεμία, είτε βάζοντας την κατάλληλη μουσική, είτε ξεφυλλίζοντας κάποιο άλμπουμ με αγαπημένες φωτογραφίες κλπ. Η yoga και οι ασκήσεις σωστής αναπνοής επίσης βοηθούν πολύ. Μην ξεχνάτε ότι κάποιοι άνθρωποι ηρεμούν με το να μην κάνουν απολύτως τίποτα, ενώ άλλοι βρίσκουν την ηρεμία τους μόνο όταν παραμένουν δραστήριοι. Ο καθένας πρέπει να βρίσκει και να εφαρμόζει αυτό ακριβώς που του ταιριάζει. Δείξτε του πόσο σημαντικό είναι να φροντίζει τον εαυτό του Αποτελεί σύνηθες φαινόμενο όταν κάποιος βρίσκεται σε πυρετώδεις προετοιμασίες για κάποια δοκιμασία, να αφήνει τον εαυτό του να ξεφεύγει. Ο σωστός, ποιοτικός ύπνος σε συνδυασμό με την υγιεινή-ισορροπημένη διατροφή και την άσκηση, εκτός του ότι διατηρούν τις ορμόνες σε σωστά επίπεδα, είναι βασικές προϋποθέσεις για μια όμορφη εικόνα αλλά και για μια σωστή ψυχολογία. Ακολουθήστε τις συμβουλές των ειδικών! Μέσα από βιβλία, DVD ή πληροφορίες στο internet, το παιδί μπορεί να συλλέξει πληροφορίες, που θα το βοηθήσουν να δώσει τον καλύτερό του εαυτό σε αυτό που καλείται να κάνει. Οι εμπειρίες-συμβουλές μεγάλων star ή αθλητών είναι επίσης πολύ χρήσιμες. Ο καθένας έχει εμπειρία σε δοκιμασίες και όλοι έχουμε μια καλή ιστορία να διηγηθούμε. Ακόμα και αυτές που έληξαν με άδοξο τέλος λόγω κάποιου λάθους, είναι καλό να μεταφέρονται στο παιδί, γιατί έτσι νιώθει ότι όλα ξεπερνιούνται. Είναι καλό να γνωρίζει εκ των προτέρων ότι με ένα λάθος ή μια κακή στιγμή δεν έρχεται το τέλος του κόσμου. news.gr

Λίγο η κούραση στη δουλειά, λίγο η ενέργεια που απαιτούν τα παιδιά...και η ζωή απομακρύνεται από τη διασκέδαση και το γέλιο. Ωστόσο, οι καθηγητές ψυχολογίας μαρτυρούν τα παρακάτω 10 μυστικά για να απαλλαγείτε από το άγχος και να αποκτήσετε μια ευτυχισμένη και υγιή οικογένεια… Κρατήστε την ευτυχία και το πάθος στο γάμο σας «Ναι» μετά από χρόνια γάμου απαιτείται σκληρή δουλειά για να διατηρήσετε το πάθος ανάμεσά σας. Με τη σκέψη ότι το 50% των γάμων στις ΗΠΑ καταλήγουν σε διαζύγιο, είναι σημαντικό να κατευθυνθείτε προς τις παρακάτω πέντε θετικές αλληλεπιδράσεις: το κομπλιμέντο, το χαμόγελο, το άγγιγμα, το γέλιο και την ευγνωμοσύνη. Σύμφωνα με τον John Gottman, καθηγητή ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, ένα ζευγάρι είναι ικανό μέσα από απλές πράξεις, όπως ένα φιλί για αντίο ή ένα ευχαριστώ, να «ζωντανέψει» το γάμο του. Διασκεδάστε ακόμα… και στα οικογενειακά γεύματα! Το γεγονός ότι τα παιδιά πρέπει να τρέφονται με βιταμίνες, πρωτεΐνες και θρεπτικά στοιχεία δεν σημαίνει αυτόματα ότι το οικογενειακό γεύμα πρέπει να διαθέτει επισημότητα και δυο – τρία πιάτα. Το μεσημεριανό έχει άλλη «γεύση», όταν συνοδεύεται από γέλιο, διασκέδαση και απλότητα. Για παράδειγμα, το Σάββατο πρωί δείτε κινούμενα σχέδια με τα παιδιά σας και φάτε δημητριακά με γάλα και φρούτα. Όχι μόνο δεν θα σας κοστίσει τίποτα, αλλά θα έρθετε και πιο κοντά στα παιδιά σας. Βάλτε όρια και κανόνες για το καλό των παιδιών Σύμφωνα με τον Scott Haltzman, συγγραφέα του βιβλίου «Τα μυστικά των ευτυχισμένων οικογενειών», όσες οικογένειες θέτουν αυστηρούς κανόνες… έχουν πιο ευτυχισμένα παιδιά! «Τα μικρά παιδιά μπορούν να σας πουν ο,τι κατέβει στο μυαλό τους, αλλά στην πράξη μια ιδέα μπορεί να τους τρομάξει. Γι’ αυτό, βεβαιωθείτε ότι τα παιδιά σας γνωρίζουν και κατανοούν τα όρια που έχετε θέσει εντός και εκτός σπιτιού και νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια», συνεχίζει ο ίδιος στο Health.com. Πείτε «ναι» σε μια περιπέτεια με φιλανθρωπική δράση Η περιπέτεια αυξάνει την ντοπαμίνη στον εγκέφαλο και ενισχύει την ευτυχία, φέρνοντας πιο κοντά την οικογένεια. Παράλληλα, έρευνες δείχνουν ότι όσοι προσφέρουν χρόνο ή χρήματα σε άλλους, τείνουν να είναι πιο ευτυχισμένοι. «Τα παιδιά πρέπει να μάθουν ότι δεν είναι το κέντρο του σύμπαντος, αλλά μπορούν να έχουν θετική επίδραση στον κόσμο γύρω τους», εξηγεί ο δρ. Haltzman. Για παράδειγμα, γίνετε εθελοντές στο τοπικό συσσίτιο ή αφήστε τα παιδιά σας να δωρίσουν ένα μέρος από τα χρήματα του κουμπαρά σε μια ΜΚΟ της επιλογής τους. Ξεκινήστε τα γραπτά μηνύματα με τα παιδιά σας Μην κλείνετε την πόρτα στην τεχνολογία ως γονείς, αφού τα παιδιά ζουν σε αυτό τον κόσμο. Ένας από τους καλύτερους τρόπους για να «συνδεθείτε» με την καθημερινότητά τους… είναι τα γραπτά μηνύματα. Όταν είναι έξω στη γειτονιά, στείλτε τους ένα απλό: «Πώς είσαι;» ή ένα «Σ’ Αγαπώ». Έτσι, θα σας κρατούν στο μυαλό τους όλο το 24ωρο και παράλληλα θα μειωθεί το άγχος σας, όταν βρίσκονται εκτός σπιτιού. Μην κρατάτε μυστικά σχετικά με τα οικονομικά του σπιτιού Όταν πρόκειται για τα οικονομικά σας, καλό είναι να συζητάτε την κατάσταση με το σύζυγό σας και να αποφασίζετε μαζί τις επόμενες κινήσεις. Αφού δημιουργήσετε μαζί τον οικονομικό στόχο του μήνα ή του έτους, βάλτε κάτω τους λογαριασμούς, τα έξοδα και τα δάνεια και δείτε πως θα μειώσετε τον αριθμό τους. Το να σιωπάτε μπροστά στα χρέη της οικογένειας, όχι μόνο δεν λύνει το πρόβλημα, αλλά αντίθετα αυξάνει τους καβγάδες. Μείνετε στο σπίτι, παίξτε παιχνίδια και κλείστε το κινητό Πατήστε το “on” στον τηλεφωνητή του σταθερού τηλεφώνου και απενεργοποιήστε το κινητό σας, αφού όταν μένετε μέσα τα βράδια, πρέπει να περνάτε ουσιαστικό χρόνο με τα παιδιά σας. Φτιάξτε μαζί cupcakes, διοργανώστε μια νύχτα ανάγνωσης βιβλίων ή δείτε ταινίες με μαθήματα ζωής. Ταξιδέψτε προς το ρομαντισμό… με το σύντροφό σας! Για να βγείτε για φαγητό ή για σινεμά δεν χρειάζεται να έχετε επέτειο ή γενέθλια. Για να ερωτευτείτε ξανά χρειάζονται εκπλήξεις και ραντεβού στα «κλεφτά» μέσα στην εβδομάδα. Σύμφωνα με τον Arthur Aron, καθηγητή κοινωνικής ψυχολογίας στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, οι νέες εμπειρίες θα πλημμυρίσουν τον εγκέφαλο με ντοπαμίνη και η νορεπινεφρίνη, δηλαδή με τις ίδιες χημικές ουσίες που εμπλέκονται στον ρομαντικό έρωτα. Ονομάστε έναν χώρο του σπιτιού ως “Playroom” Δημιουργήστε ένα φιλόξενο χώρο για τα παιδιά και τους φίλους τους, ώστε να μην πετάνε τα παιχνίδια σε όλο το σαλόνι. Καρφώστε μια μικρή μπασκέτα και γεμίστε το χώρο με παιχνίδια και υγιεινά σνακ. Έτσι, θα γλιτώσετε από τον «πανικό» που σκορπούν τα μικρά παιδιά και θα οδηγήσετε τα παιδιά σας προς την οργάνωση. flowmagazine.gr

Ερευνητές βρήκαν ότι μεταξύ 1.820 εγκύων γυναικών, αυτές με τις μεγαλύτερες ανησυχίες για την εγκυμοσύνη τους είχαν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να γεννήσουν πρόωρα από αυτές που είχαν ελάχιστο άγχος. Τα ευρήματα έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό Journal of Psychosomatic Medicine. H ένταση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης έχει συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο επιπλοκών σε ορισμένες μελέτες, χωρίς όμως και να υποδεικνύονται κάποιες απλές λύσεις στο πρόβλημα. Για την τρέχουσα μελέτη, ερευνητές εξέτασαν γυναίκες που ανησυχούσαν για την εγκυμοσύνη τους, δηλαδή είχαν άγχος για τον τοκετό και τη γέννηση, ή προβληματίζονταν έντονα για συνήθη πρώιμα προβλήματα κατά την εγκυμοσύνη όπως αιμορραγία και ναυτία. Ο σκοπός ήταν να διαπιστωθεί κατά πόσον ο κίνδυνος πρώιμου τοκετού επηρεάζεται από τύπους άγχους που οι γυναικολόγοι μπορούν αρκετά εύκολα να αντιμετωπίσουν. Για παράδειγμα, οι φόβοι μιας γυναίκας για τον τοκετό μπορούν να κατευναστούν με λεπτομερή συζήτηση με τον γιατρό της, σύμφωνα με τους συγγραφείς της μελέτης με επικεφαλής τη δρα Suezanne T. Orr του Πανεπιστημίου της Ανατολικής Καρολίνας στην πόλη Greenville της Βόρειας Καρολίνας. Φόβοι για την εγκυμοσύνη Οι ερευνητές ζήτησαν από τις 1.820 γυναίκες να συμπληρώσουν ένα ερωτηματολόγιο για τους φόβους τους κατά τη διάρκεια της πρώτης επίσκεψής τους στο γιατρό για προγεννητικό έλεγχο. Οι γυναίκες ρωτήθηκαν κατά πόσον είχαν άγχος για την εργασία και τον τοκετό, για την υγεία του παιδιού, για τη ναυτία, τους πόνους, την αιμορραγία κατά τη διάρκεια των πρώτων μηνών της εγκυμοσύνης, ή για προβλήματα υγείας σε προηγούμενες ή στην τρέχουσα εγκυμοσύνη. Στη συνέχεια τους δόθηκαν «βαθμοί» από 0 μέχρι 6. Συνολικώς, η ομάδα της Orr βρήκε ότι γυναίκες που είχαν βαθμούς 5 ή 6 είχαν μεγαλύτερο κίνδυνο πρόωρου τοκετού από αυτές με μικρότερους βαθμούς. «Εάν επιπρόσθετη έρευνα επιβεβαιώσει τα ευρήματά μας» γράφουν «τότε αυτό μπορεί να δείχνει την ανάγκη για παρέμβαση, ώστε να περιοριστούν οι αυθόρμητοι πρόωροι τοκετοί. Το άγχος είναι μια κατάσταση που μπορεί να αντιμετωπιστεί». Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι οι ανησυχίες που σχετίζονται με την εγκυμοσύνη, μπορούν σε γενικές γραμμές να κατευναστούν με κατάλληλη εκπαίδευση. «Εγκυοι μπορούν να λάβουν πληροφορίες από τους ειδικούς σχετικά με τα σημάδια και τα συμπτώματα μιας φυσιολογικής εγκυμοσύνης και τη διαδικασία του τοκετού έτσι ώστε να μειώσουν τις ανησυχίες τους, άρα και τις πιθανότητες για πρόωρο τοκετό», επισημαίνει η ομάδα.