Εκτέλεση της Αναζήτησης

Αυτό διαπίστωσαν ερευνητές του Πανεπιστημίου Ντιουκ και του Πανεπιστημίου της Αδελαΐδας στην Αυστραλία σε πρόσφατη μελέτη τους. Όπως λένε οι επιστήμονες, οι συχνές αγκαλιές της μαμάς και οι μεγάλες «δόσεις» προσοχής και τρυφερότητας στα πρώτα χρόνια της ζωής ενός παιδιού μπορούν να αλλάξουν την ανοσολογική αντίδραση του εγκεφάλου του τόσο ώστε να θωρακίσουν το ανοσοποιητικό του σε βαθμό που να μη χρειάζεται να παίρνει αναλγητικά φάρμακα αργότερα στη ζωή του! Σε έρευνα που έκαναν σε ποντίκια διαπίστωσαν ότι τα μικρά που δέχονταν περισσότερα αγγίγματα από τις ποντικίνες είχαν σε υψηλότερα επίπεδα την ουσία ιντερλευκίνη-10. Αυτό πρακτικά σήμανε ότι τα ποντίκια μπόρεσαν να αντισταθούν στον πειρασμό για μια δόση μορφίνης, όταν μεγάλωσαν. Τα ποντίκια χρησιμοποιήθηκαν επειδή είναι επιρρεπή στον εθισμό στα ναρκωτικά, όπως και οι άνθρωποι. Αυτό συμβαίνει επειδή έχουμε το ίδιο σύστημα επιβράβευσης στον εγκέφαλο, καθώς και πολλά κοινά γονίδια που το ελέγχουν. Η ιντερλευκίνη-10, που βρέθηκε σε τετραπλάσια επίπεδα στα ποντίκια που ήταν χαϊδεμένα σε σύγκριση με τα υπόλοιπα, λειτουργεί ενάντια σε κάθε φλεγμονή του εγκεφάλου αλλά και σε κάθε ενεργοποίηση του κέντρου της επιβράβευσης, όταν αυτό εκτεθεί σε μορφίνη ή άλλη εθιστική ουσία.

Η επαφή και το χάδι κατά την βρεφική ηλικία από έναν αφοσιωμένο γονιό μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερα προσαρμοσμένα στην ζωή τους παιδιά πολύ αργότερα. Βρέφη που σχημάτισαν δυνατό δέσιμο με έστω και έναν από τους γονείς είχαν λιγότερες πιθανότητες να παρουσιάζουν προβλήματα συναισθηματικά ή συμπεριφοράς όταν έφταναν στην σχολική ηλικία, σε σύγκριση με παιδιά που δεν είχαν βιώσει τέτοιου είδους στενές σχέσεις. Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Iowa διαπίστωσαν ότι αυτή η ιδιαίτερη εγγύτητα με έναν γονιό έχει ευεργετική επίδραση είτε πρόκειται για την μητέρα είτε για το πατέρα του βρέφους. Η έρευνά τους έρχεται να προστεθεί σε έναν μεγάλο όγκο σύγχρονων ερευνών που αναδεικνύουν την μεγάλη σημασία και επίδραση των γονιών κατά τα πρώτα στάδια της ζωής ως προς την συναισθηματική και νοητική ανάπτυξη του παιδιού τους. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα σημαντική χρονική περίοδο, ένα πραγματικό παράθυρο ευκαιρίας, κατά το οποίο η μητέρα ή ο πατέρας ή και οι δύο πρέπει να σχηματίσουν μια σταθερή και ασφαλή σύνδεση και σχέση με το παιδί τους. Η περίοδος αυτή αφορά τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής του κάθε ανθρώπου, κρίσιμα για την κοινωνική και συναισθηματική του ανάπτυξη, και επομένως, τουλάχιστον ένας από τους γονείς θα πρέπει να ενθαρρύνεται να κάνει αυτήν την επένδυση ζωής σε αυτά τα κρίσιμα χρόνια. Η έρευνα αυτή είναι ελπιδοφόρα ακόμα για μονο-γονεικές οικογένειες και ανύπαντρες μητέρες, όσο και για άνεργους πατέρες που φροντίζουν τα παιδιά τους. Κατά την έρευνα, εξετάστηκαν οι σχέσεις 86 βρεφών ηλικίας 15 μηνών με τους γονείς τους. Οι ερευνητές παρακολούθησαν αυτά τα παιδιά μέχρι την ηλικία των 8 ετών. Η έκπληξη στα ευρήματά τους ήταν ότι τα βρέφη που είχαν δυνατό δέσιμο και με τους δύο γονείς δεν είχαν επιπρόσθετα συναισθηματικά και νοητικά οφέλη κατά την παιδική ηλικία, σε σύγκριση με εκείνα τα παιδιά που εγκατέστησαν καλή επικοινωνία μόνο με έναν γονιό. Συμπέραναν έτσι ότι μια ζεστή, ασφαλής και θετική σύνδεση με τουλάχιστον έναν γονιό αρκεί για να εξασφαλίσει τις ανάγκες του παιδιού για ασφάλεια και για να θέσει τις βάσεις για ομαλή ωρίμανση συναισθηματική και συμπεριφοράς. Πηγή: University of Iowa, Nemours Foundation Mετάφραση: ΣτέλιοςΠαπαβέντσης – pediatros-thes.gr

Διάβασε περισσότερα για το babywearing στο www.MyRockinBaby.gr ή επισκέψου το μοναδικό κατάστημα στην Ελλάδα για με μάρσιπους αγκαλιάς, στην οδό Κολοκοτρώνη 42, Νέα Ιωνία/Αθήνα. Εδώ θα μάθεις τα πάντα για τους μάρσιπους αγκαλιάς, μπορείς να δοκιμάσεις και φυσικά θα επιλέξεις ανάμεσα σε πάρα πολλά χρώματα και σχέδια. Σου παρέχουμε πλήρη υποστήριξη οδηγιών, με φυλλάδια οδηγιών, βίντεο οδηγιών, τηλεφωνική υποστήριξη ανά πάσα στιγμή, με προσωπικό ραντεβού και αν δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα μέσω skype, ώστε να μάθεις τα πάντα για τον σωστό τρόπο χρήσης και να επωφεληθείς από τα άπειρα προνόμια που σου προσφέρει το babywearing!

Κάθε μανούλα δε χορταίνει να έχει στην αγκαλιά το μωρό της αλλά σίγουρα μας έχει περάσει από το μυαλό μήπως το ζορίζουμε ή το πονάμε με τον τρόπο που το κρατάμε ή το σηκώνουμε. Σε καμιά περίπτωση δε θέλετε να νιώσει φόβο, πόνο ή ανασφάλεια. Πριν το σηκώσετε πρέπει πρώτα να αντιληφθεί την παρουσία σας, να σας δει ή να σας ακούσει. Διαφορετικά στην περίπτωση που το πιάσετε απότομα το μωράκι πολύ πιθανόν να φοβηθεί και να τρομάξει. Πριν το σηκώσετε λοιπόν καλό είναι να το προετοιμάσετε βάζοντας τα χέρια σας για λίγο κάτω από την πλατούλα του. Ιδιαίτερη προσοχή θέλει και ο τρόπος που θα τοποθετήσετε τα χέρια σας. Φροντίστε να στηρίξετε καλά το κεφαλάκι του κρατώντας το καλά με το ένα χέρι σας. Αν δεν το στηρίξετε καλά και το κεφάλι του πέσει απότομα προς τα πίσω το μωράκι θα φοβηθεί. Με το άλλο χέρι στηρίξτε τη μέση και τον ποπό του. Σηκώστε το πολύ απαλά και σιγά σιγά φέρτε το κοντά στο στήθος σας για να νιώσει ασφάλεια. Στηρίξτε το σώμα του, έχοντας το ίδιο χέρι που κρατά το κεφάλι του και στην πλάτη, έτσι ώστε το εσωτερικό του καρπού σας να στηρίζει τον αυχένα. Για να το αφήσετε πάλι κάτω στο κρεβάτι του τοποθετήστε το ένα χέρι σας κάτω από το κεφάλι και το άλλο στον ποπό του. Αφήστε πρώτα τον ποπό του και μετά το κεφάλι του.

Όπως υποστηρίζουν Σουηδοί μελετητές η αγκαλιά είναι φάρμακο ακόμα και για τις καρδιοπάθειες. «Η θετική συναισθηματική εμπειρία της αγκαλιάς ενεργοποιεί διάφορες βιοχημικές και ψυχολογικές αντιδράσεις», επισημαίνει ο επικεφαλής ερευνητής δρ Γιαν Άστρεμ, ψυχολόγος-ψυχοθεραπευτής στο Λίνκεπινγκ της Σουηδίας, ο οποίος τονίζει ότι μόλις δέκα δευτερόλεπτα αγκαλιάς από ένα αγαπημένο μας πρόσωπο αρκεί για να μειωθεί η αρτηριακή πίεση, να αυξηθεί η οξυτοκίνη και οι άλλες ορμόνες ευεξίας και να μειωθεί αισθητά το στρες. Σύμφωνα με προηγούμενη έρευνα που μελέτησε η ομάδα του κ. Άστρεμ, η οποία είχε διεξαχθεί σε άνδρες και γυναίκες ηλικίας 20-49 ετών, έπειτα από 10 δευτερόλεπτα αγκαλιάς, αλλάζουν αισθητά τα επίπεδα διαφόρων ορμονών στον οργανισμό τους. Πάντως, δεν είναι τυχαίο ότι η ορμόνη της οξυτοκίνης, που παράγεται με την αγκαλιές, είναι η ίδια ορμόνη με αυτή που παράγει ο εγκέφαλος κατά τον τοκετό και τον θηλασμό. Βοηθάει στο δέσιμο της μητέρας με το μωρό και είναι καταλυτική στην ανάπτυξη σχέσεων εμπιστοσύνης. Και κάποια μυστικά για την αγκαλιά… Ανάλογα με τον τρόπο που αγκαλιάζετε ή σας αγκαλιάζουν, μπορεί να φανούν πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της σχέσης των ανθρώπων που αγκαλιάζονται. Αυτός που αγκαλιάζει με τα χέρια προς τα πάνω, δηλαδή γύρω από το σβέρκο, καλείται εκείνη τη στιγμή να δώσει ενέργεια σε αυτόν που τον αγκαλιάζει του οποίου τα χέρια είναι γύρω από τη μέση του ή και ψηλά στην πλάτη του. Παρατηρώντας αυτήν την τόσο απλή κίνηση, μπορείτε να καταλάβετε σε μια συνάντηση το ρόλο που θα έχετε να παίξετε. Μπορεί ωστόσο αυθόρμητα να σας βγει να αγκαλιάσετε εσείς από κάτω. Αυτό σημαίνει ότι μάλλον εσείς θα χρειαστείτε ενέργεια από τον άλλον. Παρατηρήστε για παράδειγμα, όταν θέλετε ν παρηγορήσετε κάποιον, πάντα τον αγκαλιάζετε γύρω από το σβέρκο. Εάν δε, εκείνος δεν σας αγκαλιάσει καν, αλλά βάζει και τα χέρια του μπροστά, σαν να κουρνιάζει στο στήθος σας, τότε σημαίνει οτι έχει πολύ μεγάλη ανάγκη από την ενέργειά σας και δεν είναι διατεθειμένος επί του παρόντος να σας επιστρέψει τίποτα από αυτήν. Η πιο ισορροπημένη αγκαλιά είναι αυτή που γίνεται χιαστή. Σε αυτή την αγκαλιά και τα δύο άτομα δίνουν και παίρνουν επί ίσοις όροις. enallaktikidrasi.com

H αγάπη και η τρυφερότητα από τους γονείς ή όσους απλώς φροντίζουν το νεογνό έχουν ζωτική σημασία στην ανάπτυξη των εγκεφαλικών συνάψεων που ελέγχουν το άγχος, τις διαπροσωπικές σχέσεις και την επαφή με το κοινωνικό περιβάλλον. O Σεθ Πόλακ, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Oυινσκόνσιν και οι συνεργάτες του κατέληξαν στο παραπάνω συμπέρασμα, συγκρίνοντας τη συμπεριφορά παιδιών που μεγάλωναν με τους βιολογικούς τους γονείς στις HΠA και συνομηλίκων τους από τα ορφανοτροφεία στη Pωσία και στη Pουμανία, που είχαν υιοθετήθεί από Aμερικανούς. «Oταν τα παιδιά από τα ορφανοτροφεία ήταν βρέφη, οι ενήλικες που τα φροντίζαν ήταν τόσο λίγοι που σπάνια μπορούσαν να καλύψουν τις ανάγκες τους», εξηγεί ο δρ Πόλακ στην έρευνα που δημοσιεύεται στο Proceedings of the National Academy of Sciences. Tα τριάντα εννιά παιδιά που συμμετείχαν στην έρευνα ήταν 4,5 ετών, ενώ τα δεκαοκτώ ζούσαν με τους θετούς γονείς επί δύο χρόνια και δέκα μήνες. Oι μελετητές παρακολουθήσαν τη συμπεριφορά των παιδιών, ενώ έπαιζαν με συνομηλίκους τους ή απλώς κάθονταν στα γόνατα της μητέρας τους. Oι ερευνητές έλαβαν δείγμα ούρων τόσο πριν όσο και μετά την επαφή του παιδιού με τη μητέρα και μετρήσαν την περιεκτικότητα σε δύο ορμόνες, της βαζοπρεσίνη, η οποία μας επιτρέπει να αναγνωρίζουμε τα γνωστά μας πρόσωπα και να ζούμε σε κοινωνικές ομάδες και την οξυτοκίνη, η οποία μας κάνει να νιώθουμε ασφάλεια και προστασία και περιορίζει τα επίπεδα του άγχους. Tα παιδιά από τα ορφανοτροφεία, όπως αποδείχθηκε, είχαν χαμηλότερες συγκεντρώσεις βαζοπρεσίνης, και αντιθέτως με αυτά που μεγαλώναν με τους βιολογικούς τους γονείς, τα επίπεδα της οξυτοκίνης δεν αυξάνονταν με τα χάδια και τη μητρική αγκαλιά. Aναπάντητο ερώτημα «Eίναι εκπληκτικό ότι παρά το μεγάλο χρονικό διάστημα που τα ορφανά παιδιά πέρασαν δίπλα στους θετούς τους γονείς η έλλειψη στις ορμόνες της στοργής παραμένει», επισημαίνει η Tέρι Mόφιτ ψυχίατρος στο King’s College του Λονδίνου. «Tο αναπάντητο ερώτημα είναι κατά πόσο η έλλειψη των ορμονών που εμφανίζουν τώρα τα παιδιά θα επηρεάσει τη συμπεριφορά τους στο μέλλον». Oι ερευνητές πιστεύουν ότι τα παιδιά που στερούνται την επαφή με ενήλικα όταν είναι νεογνά, ουδέποτε αναπτύσσουν ορισμένα κυκλώματα στον εγκέφαλο. «Πιστεύαμε ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ολοκληρωμένος κατά τη γέννηση του μωρού. Σήμερα όμως βλέπουμε ότι η κοινωνική εμπειρία επιτρέπει την πλήρη ανάπτυξη του και ενισχύει τους υποδοχείς των προαναφερθέντων ορμονών», κατέληξε ο δρ Πόλακ.