Εκτέλεση της Αναζήτησης

Η μελέτη – η πρώτη του είδους της- δείχνει ότι ο υψηλότερος δείκτης μάζας σώματος της μητέρας, λίγο πριν από την εγκυμοσύνη, σχετίζεται με μικρότερο μήκος τελομερών στο νεογέννητο μωρό, έναν δείκτη για τη βιολογική ηλικία του. Τα τελομερή είναι τμήματα του DNA στο τέλος των χρωμοσωμάτων που προστατεύουν το γονιδίωμα ενός ανθρώπου. Με το πέρασμα του χρόνου και όσες περισσότερες φορές τα κύτταρα διαιρούνται μέσα στο σώμα, τόσο τα τελομερή μικραίνουν. Το μικρό μήκος των τελομερών στους ενηλίκους, που αποτελεί ένδειξη γήρανσης, έχει σχετιστεί με διάφορες παθήσεις. Στα νεογέννητα το μήκος των τελομερών δεν είχε μελετηθεί έως τώρα. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Χάσλετ, με επικεφαλής τον καθηγητή Τιμ Νάουροτ, που έκαναν τη δημοσίευση στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό «BMC Medicine», μελέτησαν 743 μητέρες ηλικίας 17 έως 44 ετών και τα μωρά τους, συσχετίζοντας το βάρος των πρώτων πριν μείνουν έγκυες, με το μήκος των τελομερών των παιδιών μετά τη γέννα. Η μελέτη βασίσθηκε στην ανάλυση δειγμάτων αίματος που ελήφθησαν από τον ομφάλιο λώρο των μωρών αμέσως μετά τη γέννησή τους. Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι φυσιολογικά οι άνθρωποι χάνουν κάθε χρόνο 32 έως 45 ζεύγη βάσεων DNA από τα τελομερή τους. Η έρευνα έδειξε ότι για κάθε παραπάνω μονάδα στο δείκτη μάζας σώματος της μητέρας, τα τελομερή του παιδιού ήσαν κατά 50 ζεύγη βάσεων κοντύτερα. Αυτή η μείωση ισοδυναμεί με μια αύξηση της βιολογικής ηλικίας του παιδιού κατά 1,1 έως 1,6 χρόνια (τόσο μήκος τελομερών χάνει σε αυτό το χρονικό διάστημα ένας ενήλικας). Ο Νάουροτ επεσήμανε ότι «η επίπτωση των ευρημάτων από άποψη δημόσιας υγείας είναι σημαντική, αν σκεφτεί κανείς ότι στις ευημερούσες κοινωνίες περίπου το 30% των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας είναι υπέρβαρες». ΠΗΓΗ: ΑΠΕ -ΜΠΕ

Γιατί το σχολείο και η εκπαίδευση αφορούν όλη την κοινωνία καθώς αυτά τη διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό. Αλλά πόσο εμπιστευόμαστε το σχολείο; Και πώς νιώθουμε για αυτό; Στη μεγάλη διαδικτυακή έρευνα του «Generation What?», νέοι ηλικίας 18-34 ετών, από 13 χώρες της Ευρώπης απαντούν περί σχολείου. Εμείς επικεντρωθήκαμε στις απαντήσεις των Ελλήνων. Στη διαδικτυακή πλατφόρμα του «Generation What?» (μια παραγωγή των France Télévisions, Upian και Yami 2, σε συνεργασία με την EBU καθώς και με 18 ευρωπαϊκούς ραδιοτηλεοπτικούς οργανισμούς), Έλληνες ηλικίας 18-34 ετών, δίνουν άκρως ενδιαφέρουσες απαντήσεις σχετικά με την Εκπαίδευση. Τα στατιστικά στοιχεία που πηγάζουν από τις απαντήσεις τους στοιχειοθετούν και ένα κομμάτι από το κοινωνικό πορτρέτο των Ελλήνων της νέας γενιάς. Στην πρόταση «Το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα δίνει ευκαιρίες σε όλους», η συντριπτική πλειοψηφία των συμμετεχόντων δηλώνει ότι δεν συμφωνεί (ή ότι διαφωνεί απολύτως). Στην πρόταση «Το εκπαιδευτικό σύστημα σε προετοιμάζει επαρκώς για την αγορά εργασίας», η συντριπτική πλειοψηφία των συμμετεχόντων δηλώνει ότι διαφωνεί απολύτως (ή δεν συμφωνεί). Στην ερώτηση «Ποιος θα έπρεπε να χρηματοδοτεί την ανώτατη εκπαίδευση και την πρακτική άσκηση;», η συντριπτική πλειοψηφία των συμμετεχόντων απαντά «Η Πολιτεία» ενώ ένα μεγάλο ποσοστό αυτών απαντά «Οι εταιρείες». Στην πρόταση «Το εκπαιδευτικό σύστημα επιβραβεύει τους άξιους», η μεγάλη πλειοψηφία των συμμετεχόντων δηλώνει ότι δεν συμφωνεί. Σημαντικό πάντως είναι και το ποσοστό όσων δηλώνουν ότι συμφωνούν εν μέρει. Και στην (κρίσιμη) ερώτηση «Εμπιστεύεσαι το σχολείο;» , οι απαντήσεις είναι κάπου στη μέση: ούτε απόλυτα, ούτε καθόλου (με το καθόλου πάντως να υπερτερεί κατά πολύ του απόλυτα). Στην ερώτηση «Πώς νιώθεις/ένιωθες στο σχολείο;» οι περισσότεροι των συμμετεχόντων δείχνουν ότι μάλλον θετικά συναισθήματα έχουν (όπως δηλώνουν…).

Έπειτα από κάποια χρόνια, ο ρυθμός του μεταβολισμού τους επανέρχεται στο κανονικό του επίπεδο και η καύση των θερμίδων αυξάνεται εκ νέου. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θεωρεί την παιδική παχυσαρκία μια από τις σοβαρότερες προκλήσεις δημόσιας υγείας για τον 21ο αιώνα. Ο οργανισμός ενός εφήβου καίει εκ φύσεως περίπου 1.600 θερμίδες τη μέρα για να διατηρεί τη θερμοκρασία του, να αναπνέει, να σκέπτεται κ.ά. Μετά την ηλικία των πέντε ετών η καύση θερμίδων σταδιακά αυξάνεται, αλλά η νέα μελέτη δείχνει ότι μετά τα δέκα «μπαίνει φρένο» ξαφνικά, με συνέπεια οι έφηβοι να γίνονται πιο ευάλωτοι στην παχυσαρκία. Όμως, από την ηλικία των 16 ετών και μετά, η καύση των θερμίδων αυξάνεται και πάλι. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Τέρενς Γουίλκιν της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Έξετερ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο διεθνές περιοδικό παχυσαρκίας «International Journal of Obesity», βρήκαν ότι σε φάση ανάπαυσης οι 15χρονοι καταναλώνουν καθημερινά 400 έως 500 θερμίδες λιγότερες από τους 10χρονους - μία σημαντική μείωση στον ρυθμό μεταβολισμού της τάξεως περίπου του 25%. Έτσι, όταν φθάνουν στην εφηβεία τα αγόρια και τα κορίτσια, εμφανίζουν μια απότομη μείωση στον αριθμό θερμίδων που καίνε και μάλιστα σε μια εποχή που θα περίμενε κάποιος να παρουσιάζουν το αντίθετο, δηλαδή αύξηση στην καύση των θερμίδων λόγω της φάσης ανάπτυξης στην οποία βρίσκονται. Η μελέτη, 12ετούς διάρκειας, που ανέλυσε στοιχεία για περίπου 350 παιδιά πέντε έως 16 ετών, επισημαίνει ότι αν ένας έφηβος δεν ασκείται, τότε αυξάνει κι άλλο την πιθανότητα να βάλει κιλά, κάτι που ισχύει ιδίως για τα κορίτσια. Ενδεικτικά, οι 500 πρόσθετες θερμίδες τη μέρα που δεν καίγονται από το σώμα με φυσικό τρόπο ισοδυναμούν χονδρικά με τις θερμίδες ενός μεγάλου χάμπουργκερ, οι οποίες, για να καούν με άσκηση, χρειάζονται μια ώρα «ζούμπα» (που είναι και της μόδας μεταξύ των νέων). Οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη μια βέβαιη εξήγηση για το πού οφείλεται η παροδική πτώση στον ρυθμό μεταβολισμού των εφήβων. Πηγή: ΑΠΕ

Παρ'όλα αυτά έδειξε πως τα επίπεδα φυσικής άσκησης πολλών μητέρων ήταν αρκετά κάτω από τα συνιστώμενα. Ερευνητές των πανεπιστημίων Cambridge και Southampton χρησιμοποίησαν καρδιογράφους για να μετρήσουν τα επίπεδα δραστηριότητας σε διάστημα επτά ημερών. Η έρευνα, η οποία δημοσιεύθηκε στο Pediatrics, αποκαλύπτει πως οι τακτικές για να βελτιωθεί η υγεία των παιδιών θα έπρεπε να απευθύνονται στις μητέρες. Συμπεραίνει πως τα παιδιά δεν είναι απλά «δραστήρια από φυσικού τους» και πως οι γονείς παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και την υιοθέτηση υγιεινών συνηθειών άσκησης αρκετά νωρίς. Κατά τη διάρκεια της έρευνας, 554 παιδιά ηλικίας τεσσάρων ετών κι οι μητέρες τους από το Southampton φόρεσαν έναν ελαφρύ καρδιογράφο κι ένα επιταχυνσιόμετρο στο στήθος για επτά ημέρες. Οι συμμετέχοντες το φορούσαν συνεχώς, συμπεριλαμβανομένων των ωρών του ύπνου αλλά και κατά το μπάνιο. H Kathryn Hesketh, ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Παιδικής Υγείας στο Κολλέγιο του Λονδίνου, ήταν συνεπικεφαλής της έρευνας κι είπε πως τα ευρήματα από τις μητέρες και τα παιδιά, έδειξαν μια άμεση θετική σχέση της φυσικής δραστηριότητας των παιδιών με εκείνη των μητέρων. «Όσο πιο πολύ γυμναζόταν η μητέρα, τόσο πιο δραστήριο ήταν το παιδί της. Παρά το γεγονός πως είναι αδύνατο μόνο από την έρευνα να πει κανείς αν τα δραστήρια παιδιά έκαναν τις μητέρες τους να τρέχουν από πίσω τους, είναι πολύ πιθανό η δραστηριότητα ενός εκ των δύο να επηρέαζε εκείνη του άλλου.» Είπε επίσης πως για κάθε λεπτό μέσης έως έντονης δραστηριότητας μιας μητέρας, το παιδί της ήταν πιο πιθανό να ενασχοληθεί κατά 10% περισσότερο από αυτό το επίπεδο δραστηριότητας. Επομένως αν μία μητέρα ξοδεύει μία ώρα περισσότερης εξάσκησης τη μέρα, το παιδί της μπορεί να ξοδέψει δέκα λεπτά παραπάνω. Αυτές οι μικρές διαφορές μπορεί να φαίνονται ασήμαντες, αλλά μετά την πάροδο ενός μήνα ή ενός χρόνου θα μπορούσαν να είναι σημαντικές, πρόσθεσε. Παράγοντες που επηρέασαν τα επίπεδα δραστηριότητας μίας μητέρας ήταν επίσης αν η μητέρα εργαζόταν κι αν το παιδί έχει αδέρφια. Η έρευνα αναγνωρίζει το γεγονός πως μόλις μία γυναίκα γίνει μητέρα, τα επίπεδα της φυσικής άσκησης μειώνονται και συχνά είναι δύσκολο να επιστρέψουν στα αρχικά επίπεδα. Επομένως, σύμφωνα με την έρευνα, αυτή η απουσία εξάσκησης θα μπορούσε να επηρεάσει τα μικρά παιδιά. Η κα Hesketh δήλωσε: «Υπάρχουν πολλές προτεραιότητες για τους νέους γονείς και το να βρίσκουν χρόνο για να γυμνάζονται ίσως να μην είναι ψηλά στη λίστα αυτών των προτεραιοτήτων. Παρ' όλα αυτά, μικρές αυξήσεις στα επίπεδα της μητρικής δραστηριότητας μπορεί να επιφέρει οφέλη τόσο για τις μητέρες όσο και για τα παιδιά. Ακόμη κι ένας περίπατος κι η άυξηση της κίνησης λίγο λίγο σε καθημερινή βάση μπορεί να είναι αυτό που χρειάζεται για να δημιουργηθούν αυτά τα οφέλη.» Η Dr. Ann Hoskins, διευθύντρια του τμήματος Παίδων, Εφήβων κι Οικογένειας του Ινστιτούτου Δημόσιας Υγείας της Αγγλίας, είπε πως είναι βασικό να αυξηθούν τα επίπεδα φυσικής δραστηριότητας των οικογενειών και των παιδιών ώστε να βελτιωθεί η υγεία όλων. Τέλος η καμπάνια του Ινστιτούτου Change4Life ενθαρρύνει τις οικογένειες να αποκτήσουν υγιεινές διατροφικές συνήθειες, να ασκούνται περισσότερο ώστε να εξασφαλίσουν μακροζωία. Για τα παιδιά, αυτό σημαίνει πως είναι καλό να γυμνάζονται για μία ώρα την ημέρα κι οι γονείς περίπου δυόμιση ώρες τη βδομάδα.

Επιπλέον, από το τρίτο παιδί και μετά, ανεξάρτητα από την ηλικία των γονιών, οι τελευταίοι δεν νιώθουν ουσιαστικά κάποια ξεχωριστή χαρά, όπως ένιωσαν με το πρώτο και το δεύτερο παιδί τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αγαπούν λιγότερο τα επόμενα παιδιά τους. Αυτά είναι τα κυριότερα συμπεράσματα μια νέας βρετανοκαναδικής επιστημονικής έρευνας, με επικεφαλής τους καθηγητές Μίκο Μιρσκίλα της Σχολής Οικονομικών του Λονδίνου (LSE) και Ραχήλ Μαργκόλις του Πανεπιστημίου Γουέστερν του Καναδά, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό δημογραφίας "Demography", σύμφωνα με τις βρετανικές «Ιντιπέντεντ» και «Τέλεγκραφ». Η έρευνα, που έγινε σε συνεργασία με το Γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών, παρακολούθησε ένα μεγάλο δείγμα άγγλων και γερμανών γονιών επί 18 χρόνια, πολύ περισσότερο χρονικό διάστημα από προηγούμενες παρεμφερείς μελέτες. Η μελέτη διαπίστωσε ότι οι νέοι γονείς ηλικίας 35 έως 49 ετών νιώθουν πολύ μεγαλύτερη ευτυχία μετά τη γέννηση ενός παιδιού, από ό,τι οι νεότεροι γονείς που έκαναν οικογένεια σε ηλικία 23 έως 34 ετών. Γενικότερα, το ζευγάρι που καθυστερεί να κάνει παιδί, νιώθει μεγαλύτερη χαρά μετά το ευτυχές γεγονός. Η χαρά των νεότερων γονιών συνήθως εξανεμίζεται ένα έως δύο χρόνια μετά τη γέννηση, ενώ ειδικά όσοι έγιναν γονείς πολύ νέοι, στα 18 έως 22 χρόνια τους, είδαν την ευτυχία τους να μειώνεται σχεδόν αμέσως μετά τη γέννηση του παιδιού. Οι ερευνητές δήλωσαν ότι τα ευρήματα πιθανώς εξηγούν γιατί όλο και περισσότεροι άνθρωποι -παρατηρώντας τις εμπειρίες των γύρω τους- επιλέγουν πλέον να ξεκινούν την οικογένειά τους και να κάνουν παιδί σε πιο προχωρημένη ηλικία, πράγμα που ισχύει ιδίως για τους πιο μορφωμένους. Αντίθετα, οι λιγότερο μορφωμένοι τείνουν να κάνουν παιδί νωρίτερα, αλλά βλέπουν την ευτυχία τους να μένει στάσιμη ή και να υποχωρεί σχεδόν αμέσως μετά την «άφιξη» του παιδιού. Η μελέτη δείχνει μια γενικότερη τάση μεταξύ όλων των γονιών: η ευτυχία τους αυξάνεται τον χρόνο πριν και μετά τη γέννηση του παιδιού, αλλά ακολουθεί η συναισθηματική πτώση. Μόνο οι πιο μεγάλοι σε ηλικία γονείς είναι πιο «ανθεκτικοί» στα συναισθήματα ευτυχίας. Από την άλλη, άσχετα με την ηλικία που γίνεται κανείς γονιός, η μελέτη δείχνει ότι κάθε επόμενο παιδί φέρνει λιγότερη χαρά. Η χαρά του πρώτου παιδιού -πριν και μετά τη γέννηση- είναι περίπου διπλάσια από αυτήν που νιώθουν οι γονείς με το δεύτερο παιδί. Η πρόσθετη χαρά για το τρίτο παιδί είναι σχεδόν αμελητέα, ενώ για τα επόμενα ουσιαστικά ανύπαρκτη. Αυτό, κατά τους ερευνητές, δεν σημαίνει ότι ο γονιός δεν αγαπά το παιδί του, απλώς δεν νιώθει πια την χαρά της καινούριας εμπειρίας του να αποκτά ένα παιδί, ενώ επιπλέον γρήγορα αντιλαμβάνεται και τις πρόσθετες πιέσεις στον οικονομικό προϋπολογισμό της οικογένειας με κάθε παιδί που προστίθεται. Τέλος, η έρευνα επιβεβαιώνει τη γενική αντίληψη ότι, σε σχέση με τους άνδρες, οι γυναίκες νιώθουν μεγαλύτερη χαρά πριν και αμέσως μετά τη γέννηση του παιδιού. Από την άλλη, όμως, οι γυναίκες αισθάνονται στη συνέχεια μια πιο απότομη μείωση της ευτυχίας τους, από ό,τι οι άνδρες γονείς - ίσως, όμως, επειδή αρχικά είχαν χαρεί περισσότερο. Σε βάθος χρόνου, πάντως, η μελέτη διαπίστωσε ότι δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ μιας μητέρας και ενός πατέρα, όσον αφορά την ευτυχία που φέρνουν τα παιδιά. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η μεγάλη κατανάλωση γάλατος δεν συνοδεύεται από μικρότερο κίνδυνο καταγμάτων, όπως συνήθως πιστεύεται λόγω του αυξημένου ασβεστίου και των πρωτεϊνών για τα οστά, αλλά αντίθετα με μεγαλύτερη πιθανότητα κατάγματος και πρόωρου θανάτου τόσο στους άνδρες, όσο και στις γυναίκες. Σε αυτό το «αιρετικό» συμπέρασμα κατέληξε μια νέα μεγάλη σουηδική επιστημονική μελέτη, η οποία όμως πρέπει να επιβεβαιωθεί από μελλοντικές έρευνες, προτού οι επιστήμονες προχωρήσουν σε νέες διατροφικές συστάσεις. Η έρευνα, από την άλλη, συσχετίζει το πρόβλημα μόνο με το γάλα και όχι με τα άλλα γαλακτοκομικά, αφού βρήκε ότι όσες γυναίκες τρώνε πολύ γιαούρτι και τυρί, κινδυνεύουν λιγότερο από κάταγμα ή πρόωρο θάνατο. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Καρλ Μικάελσον της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Ουψάλα, που έκαναν τη σχετική δγημοσίευση στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό «British Medical Journal», σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, το «New Scientist» και τη βρετανική «Ιντιπέντεντ», ανέφεραν ότι ο αυξημένος κίνδυνος μπορεί να οφείλεται στα υψηλά επίπεδα γαλακτόζης, η οποία προέρχεται από διάσπαση της λακτόζης, δύο μορφών σακχάρου που περιέχονται στο γάλα και οι οποίες, όπως έχουν δείξει προηγούμενες μελέτες σε πειραματόζωα, αυξάνουν το οξειδωτικό στρες και τη χρόνια φλεγμονή στον οργανισμό. Μέχρι σήμερα μια διατροφή πλούσια σε γάλα και γενικά σε γαλακτοκομικά προϊόντα θεωρείται ότι μειώνει την πιθανότητα καταγμάτων λόγω οστεοπόρωσης. Οι Σουηδοί επιστήμονες διευκρίνισαν, πάντως, ότι η έρευνά τους διαπίστωσε μια συσχέτιση ανάμεσα στο πολύ γάλα και στον αυξημένο κίνδυνο καταγμάτων και πρόωρου θανάτου και όχι μια άμεση σχέση αιτίας – αποτελέσματος, γι” αυτό τα απρόσμενα ευρήματά τους πρέπει να αντιμετωπιστούν με επιφύλαξη, τουλάχιστον προς το παρόν. Οι ερευνητές μελέτησαν στοιχεία για δύο ομάδες, μία 61.433 γυναικών ηλικίας 39 – 74 ετών και μία 45.339 ανδρών ηλικίας 45 – 79 ετών, αναφορικά με τις διατροφικές συνήθειές τους και την κατανάλωση γάλατος, γιαουρτιού και τυριού. Η γυναικεία ομάδα παρακολουθήθηκε επί 20 έτη και η ανδρική επί 11. Στη διάρκεια αυτών των περιόδων οι επιστήμονες κατέγραψαν πόσα κατάγματα έπαθαν οι άνθρωποι και πόσοι πέθαναν πρόωρα. Η στατιστική ανάλυση για τις γυναίκες έδειξε ότι η αυξημένη κατανάλωση γάλατος όχι μόνο δεν μείωνε καθόλου τον κίνδυνο κατάγματος, αλλά μάλλον τον αύξανε. Μέσα σε μια δεκαετία, 42 στις 1.000 γυναίκες που έπιναν πολύ γάλα, έπαθαν κάταγμα, έναντι 35 στις 1.000 που ήταν ο μέσος όρος και 31 στις 1.000 μεταξύ όσων έπιναν λίγο γάλα ή καθόλου. Επιπλέον, οι γυναίκες που έπιναν πάνω από τρία ποτήρια γάλα τη μέρα (κατά μέσο όρο 680 μιλιγκράμ), είχαν υψηλότερο κίνδυνο πρόωρου θανάτου (180 γυναίκες στις 1.000) μέσα σε μια δεκαετία, σε σχέση με όσες έπιναν λιγότερο από ένα ποτήρι (κατά μέσο όρο 60 μιλιγκράμ), από τις οποίες πέθαναν 110 στις 1.000 μέσα στην ίδια δεκαετία, ενώ ο μέσος όρος (ανεξάρτητα από την κατανάλωση γάλατος) ήταν 126 θάνατοι στις 1.000 γυναίκες. Όσες έπιναν πάνω από τρία ποτήρια ημερησίως, είχαν 90% μεγαλύτερο κίνδυνο πρόωρου θανάτου, 60% μεγαλύτερο κίνδυνο κατάγματος ισχύου και 15% οποιουδήποτε άλλου κατάγματος, σε σχέση με όσες έπιναν λιγότερο από ένα ποτήρι τη μέρα, όπως είπε ο Καρλ Μικάελσον. Όσον αφορά τους άνδρες, παρατηρήθηκε επίσης ότι η αυξημένη κατανάλωση γάλατος σχετιζόταν με αυξημένο κίνδυνο πρόωρου θανάτου, αν και σε μικρότερο βαθμό από ό,τι στις γυναίκες (περίπου 10% για τρία ποτήρια και πάνω). Η περαιτέρω ανάλυση επιβεβαίωσε ότι η μεγαλύτερη κατανάλωση γάλατος συνδεόταν με «ανεβασμένους» βιοδείκτες οξειδωτικού στρες και φλεγμονής. Σε κάθε περίπτωση, η κατανάλωση μόνο ενός ποτηριού γάλατος τη μέρα δεν φαίνεται να αποτελεί οποιοδήποτε πρόβλημα (το πρόβλημα αρχίζει μετά τα δύο ποτήρια), ενώ η μελέτη διαπίστωσε αυξημένο κίνδυνο σε όλα τα είδη γάλατος (με πολλά, λίγα ή καθόλου λιπαρά κ.α.). Αντίθετα, όπως διαπιστώθηκε, τα γαλακτοκομικά προϊόντα (κυρίως γιαούρτι, τυρί), που έχουν πολύ πιο χαμηλή περιεκτικότητα σε λακτόζη, συνδέονται με μειωμένη πρόωρη θνησιμότητα και λιγότερα κατάγματα, ιδίως μεταξύ των γυναικών. «Τα ευρήματά μας μπορεί να θέσουν σε αμφισβήτηση την ισχύ των συστάσεων για την κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων γάλατος ως μέτρου πρόληψης των καταγμάτων» τονίζουν οι ερευνητές, αλλά προσθέτουν ότι «τα ευρήματα αυτά πρέπει να τύχουν ανεξάρτητης επιβεβαίωσης, προτού μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν για νέες διατροφικές συστάσεις». Ειδικοί από άλλες χώρες συμφώνησαν ότι τα ευρήματα πρέπει να διασταυρωθούν από άλλες έρευνες, καθώς η κατανάλωση γάλατος εμφανίζει αυξητική τάση διεθνώς, παράλληλα με την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη. Ορισμένοι επιστήμονες επεσήμαναν ότι η νέα μελέτη εγείρει περισσότερα ερωτήματα, παρά δίνει απαντήσεις. enikos.gr

Νέα Βρετανική έρευνα αναζητά απαντήσεις μέσα από τη μελέτη περισσότερων από 2.500 παιδιών, ηλικίας 11 έως 12 χρονών, που κάνουν μάθημα σε 160 Λύκεια των προαστίων στο Λονδίνο. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη έρευνα στον κόσμο όσον αφορά τα κινητά τηλέφωνα, η οποία θα ολοκληρωθεί σε τρία χρόνια, φέρνοντας στο «φως» την ακριβή επιρροή της τεχνολογίας στις δεξιότητες σκέψης, μνήμης και συγκέντρωσης των παιδιών. Αξίζει να αναφερθεί ότι τα παιδιά 11- 12 ετών που έχουν κινητό στο Ηνωμένο Βασίλειο φτάνουν το 70%, ενώ το ποσοστό αυτό ανεβαίνει στο 90% όσον αφορά την ηλικία των 14. «Η επιστήμη μέχρι σήμερα δεν έχει αποδείξει τη συσχέτιση της χρήσης κινητών και της έκθεσης σε ραδιοκύματα με τον καρκίνο του εγκεφάλου στους ενήλικες. Τουλάχιστον, όσον αφορά τα 10 χρόνια χρήσης τους», δηλώνει ο Paul Elliott, διευθυντής του Κέντρου για το Περιβάλλον και την Υγεία του Imperial College του Λονδίνου. Ωστόσο, σύμφωνα με τον ίδιο, οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της τεχνολογίας στα παιδιά συνοδεύεται από λιγότερο σαφή στοιχεία, παρά το γεγονός ότι ο κίνδυνος διπλασιάζεται, καθώς ο εγκέφαλός τους βρίσκεται ακόμα υπό ανάπτυξη. Γι’ αυτό, άλλωστε, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας χαρακτηρίζει την έρευνα ως μια «υψίστης σημασίας» μελέτη και συμβουλεύει την περιορισμένη επικοινωνία των παιδιών κάτω των 16 ετών μέσω κινητού και την απαραίτητη χρήση των hands-free. Με επικεφαλείς τους ειδικούς του Imperial College του Λονδίνου, παιδιά και γονείς θα απαντήσουν ερωτηματολόγια σχετικά με τον τρόπο χρήσης των κινητών και των άλλων ασύρματων συσκευών, όπως είναι τα tablets. Παράλληλα, θα αναλυθούν τα δεδομένα εταιρειών κινητής τηλεφωνίας των οικογενειών, ώστε να επιβεβαιωθούν τα υπάρχοντα στοιχεία. «Το γεγονός ότι τα κινητά βρίσκονται στο επίκεντρο της ζωής μας σαν μια νέα τεχνολογία, μετατρέπει τη μελέτη σε ακόμα πιο σημαντική. Τα αποδεικτικά στοιχεία που θα αναδειχθούν, θα ενημερώσουν γονείς και παιδιά, ώστε να κάνουν συνειδητές επιλογές και να αλλάξουν «πολιτική» μέσα στην οικογένεια», εξηγεί η δρ. Mirreille Toledano, επικεφαλής της έρευνας. flowmagazine.gr

Είναι η πρώτη φορά που επιβεβαιώνεται ότι δύο άνθρωποι με συζυγικό δεσμό έχουν κατά μέσο όρο μεγαλύτερη ομοιότητα μεταξύ τους, όσον αφορά το DNA τους. Στο παρελθόν προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει ότι οι άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες, τείνουν να διαλέγουν σύζυγο με παρόμοιο μορφωτικό επίπεδο. Τώρα, αποκαλύπτεται ότι ενστικτωδώς επιλέγουν επίσης σύντροφο που τους μοιάζει και γενετικά. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Μπένζαμιν Ντομίνγκε του Ινστιτούτου Επιστήμης της Συμπεριφοράς του Πανεπιστημίου του Κολοράντο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, συνέκριναν τα γονιδιώματα 825 ετεροφυλόφιλων παντρεμένων ζευγαριών λευκών Αμερικανών (γεννημένων μεταξύ 1930-1950), με έναν αντίστοιχο αριθμό τυχαία επιλεγμένων ζευγαριών ανθρώπων. Η ανάλυση έδειξε τη συγκριτικά μεγαλύτερη γενετική ομοιότητα των συζύγων. Όμως, όπως διαπιστώθηκε η συσχέτιση ανάμεσα στη γενετική ομοιότητα και στην επιλογή συζύγου είναι μικρότερη (μόνο το ένα τρίτο) έναντι της συσχέτισης ανάμεσα στο μορφωτικό επίπεδο και στην επιλογή συζύγου. Δηλαδή, οι επίκτητοι-κοινωνικοί παράγοντες (εκπαίδευση) παίζουν σαφώς μεγαλύτερο ρόλο στην επιλογή συντρόφου από ό,τι οι γενετικοί. Σύμφωνα με τον Ντομίνγκε, οι άνθρωποι συνήθως επιλέγουν σύζυγο λαμβάνοντας υπόψη τους διάφορα πράγματα, όπως τη φυλή, τη θρησκεία, την ηλικία, το εισόδημα, τον σωματότυπο (π.χ. ύψος), τη γενικότερη εξωτερική εμφάνιση και άλλους παράγοντες – στον κατάλογο πρέπει πλέον να προστεθεί και η γενετική ομοιότητα. Όπως είπε ο Αμερικανός ερευνητής, στον βαθμό π.χ. που μία ψηλή γυναίκα τείνει να παντρεύεται έναν ψηλό άνδρα, αυτό οδηγεί σε μεγαλύτερη γενετική ομοιότητα μεταξύ των συζύγων. Αλλά, όπως επεσήμανε, «είναι δύσκολο να ξέρουμε αν τελικά το ύψος ή τα γονίδια καθοδηγούν την απόφαση των συζύγων». Από την άλλη, πάντως, οι διάφοροι κοινωνικοί φραγμοί που επηρεάζουν την επιλογή συζύγου (όπως η διαφορά εισοδήματος), δεν φαίνεται να επιδρούν αρνητικά, δηλαδή να αναιρούν τον βαθμό γενετικής ομοιότητας μεταξύ των συζύγων. Οι ερευνητές τόνισαν ότι είναι ανάγκη να διερευνηθεί περαιτέρω το ζήτημα σε μια μεγαλύτερη ποικιλία ζευγαριών με συζύγους διαφορετικής φυλής, ίδιου φύλου κ.α. Πηγή: ΑΜΠΕ

Συγκεκριμένα, λαμβάνοντας υπ' όψιν παράγοντες όπως το βιοτικό επίπεδο, το εκπαιδευτικό σύστημα, την κοινωνική πρόνοια, τις σχέσεις των παιδιών με το οικογενειακό και φιλικό τους περιβάλλον, ταξινομήθηκαν οι 21 πιο ανεπτυγμένες χώρες του δυτικού κόσμου: την πρώτη θέση έλαβε η Ολλανδία, ενώ η Ελλάδα κατετάγη 13η. Τι είναι όμως αυτό που κάνει τόσο ευτυχισμένα τα Ολλανδόπουλα; Ευτυχισμένοι γονείς = ευτυχισμένα παιδιά Οι Ολλανδοί κατέχουν την 4η θέση των πιο ευτυχισμένων ανθρώπων παγκοσμίως. Σε ένα περιβάλλον ψυχικής ευφορίας και ευτυχίας, όπου οι άνθρωποι είναι χαρούμενοι, προφανώς και τα παιδιά τους είναι χαρούμενα. Μαμάδες χωρίς κατάθλιψη Ένα άλλο γεγονός είναι ότι στην Ολλανδία δύσκολα συναντάς μητέρες οι οποίες να υποφέρουν από κατάθλιψη. Η πληθώρα των επιλογών που προσφέρει η χώρα σε συνδυασμό με τις πολλές ελευθερίες, λειτουργούν ευεργετικά για τις γυναίκες. Έτσι, οι Ολλανδέζες νιώθουν ότι μπορούν πρακτικά να κάνουν ό,τι θέλουν, να πουν ό,τι θέλουν και να φορέσουν ό,τι θέλουν. Η αυξημένη χρήση του ποδηλάτου μάλιστα, τις έχει απελευθερώσει από την καταπίεση της εμφάνισης, καθώς ενδιαφέρονται μόνο για πρακτικά ρούχα που δεν τις δυσκολεύουν στην ποδηλασία. Η εμφάνιση είναι ένα ζήτημα που απασχολεί ελάχιστα τις Ολλανδέζες. Επίσης, ισορροπούν άψογα μεταξύ καριέρας και οικογένειας, επιλέγοντας σε ποσοστό που ξεπερνά το 60% εργασία μερικής απασχόλησης. Κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορούν να μοιράζουν το χρόνο τους όπως αυτές επιθυμούν, αφού οι ώρες εργασίας τους δεν ξεπερνούν τις 25 εβδομαδιαίως. Μια ευτυχισμένη μητέρα, απαλλαγμένη από άγχος και ανασφάλειες, χωρίς εργασιακό στρες και καταπίεση, είναι σε θέση να κάνει πιο ευτυχισμένο το παιδάκι της. Συμμετοχικοί μπαμπάδες Όπως οι γυναίκες τους, έτσι και οι Ολλανδοί δείχνουν να προτιμούν πιο ευέλικτα ωράρια εργασίας ώστε να περνούν πιο πολύ χρόνο με τα παιδιά τους. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια, έχει θεσπιστεί η "ημέρα του μπαμπά" (papa dag), μια ημέρα μέσα στην εβδομάδα κατά την οποία ο μπαμπάς έχει φροντίσει να πάρει άδεια, συμπυκνώνοντας το χρόνο του κατάλληλα και την οποία αφιερώνει εξ’ ολοκλήρου στα παιδιά του. Ελάχιστες σχολικές υποχρεώσεις Το ολλανδικό εκπαιδευτικό μοντέλο βασίζεται στο δικαίωμα του παιδιού να έχει ελεύθερο χρόνο για παιχνίδι. Έτσι, μέχρι τα 10 τους χρόνια, τα Ολλανδόπουλα έχουν από ελάχιστες έως καθόλου εργασίες για το σπίτι, με το σύνολο της μαθησιακής διαδικασίας να επιτυγχάνεται εντός σχολείου. Παράλληλα, το σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια δε στηρίζεται σε μεμονωμένες εξετάσεις που αγχώνουν και εξουθενώνουν το παιδί, αλλά αντίθετα το κατευθύνει στη σωστή επιλογή, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις δεξιότητές του από την ηλικία των 12 ετών. Οικογενειακό πρόγευμα Στην Ολλανδία αποτελεί κανόνα η οικογένεια να παίρνει μαζί, στο ίδιο τραπέζι, το πρωινό. Έτσι, όχι μόνο ξεκινά η ημέρα με το σωστό τρόπο, αλλά τα μέλη της οικογένειας έρχονται κοντά, βελτιώνονται οι σχέσεις και νιώθουν όλοι καλύτερα. Η σημασία του πρωινού στην ευτυχία του παιδιού έχει να κάνει και με το γεγονός ότι αυτό πάντα περιλαμβάνει σοκολάτα: νιφάδες σοκολάτας σε φέτα ψωμιού ή σοκολατούχο γάλα. Ημέρα της γιαγιάς Οι γιαγιάδες στην Ολλανδία απολαμβάνουν το προνόμιο να περνούν μία ολόκληρη μέρα την εβδομάδα με τα εγγόνια τους (oma day). Η "ημέρα της γιαγιάς" αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους γονείς να οργανώσουν το πρόγραμμά τους και να φροντίσουν για τις επαγγελματικές και όποιες άλλες υποχρεώσεις. Για τα παιδιά τα οφέλη είναι εξίσου σημαντικά, καθώς μαθαίνουν την αξία της οικογένειας και περνούν ποιοτικό χρόνο με άτομα που τα αγαπούν πραγματικά και τα κάνουν να νιώθουν ξεχωριστά. Δημοκρατική οικογένεια Στην Ολλανδία τα παιδιά έχουν άποψη και βήμα λόγου από μικρή ηλικία. Η γνώμη τους μετράει και οι γονείς έχουν μάθει να τα ακούν και να τα λαμβάνουν υπόψη. Έτσι τα παιδιά ωριμάζουν σωστά, μαθαίνουν και τα ίδια να σέβονται τις απόψεις των άλλων και διαμορφώνουν ισορροπημένη προσωπικότητα. news.gr