Εκτέλεση της Αναζήτησης

Αυτή η συμπεριφορά μπορεί να πνίγει το παιδί, να νιώθει ότι δε μπορεί να πατήσει στα πόδια του χωρίς την συμβολή σας και να νιώθει ανίκανο να πάρει μια πρωτοβουλία. Το παιδί έχει ανάγκη να εξερευνά, να ανακαλύπτει, να γνωρίσει νέα πράγματα. Αν απλά πράγματα της καθημερινότητας τα βάλουμε σε καλούπια ίσως στην προστατευτική αγκαλιά σας να νιώθει εγκλωβισμένο και αργότερα μεγαλώνοντας θα καταλήξει να είναι συναισθηματικά δεμένο μαζί σας με αποτέλεσμα να φοβάται να αναπτύξει τη δική του προσωπικότητα. Σύμφωνα με τους ειδικούς οι γονείς γίνονται υπερπροστατευτικοί τις περισσότερες φορές από ανασφάλεια, στην προσπάθεια τους να αποδείξουν ότι είναι σωστοί και καλοί στο ρόλο του γονιού. Έτσι με ακραίες συμπεριφορές προστασίας προσπαθούν να πείσουν τον εαυτό τους ότι μπορούν να τα καταφέρουν και ότι ανταποκρίνονται στις ανάγκες του παιδιού τους. Υπερπροστατευτικός είναι ο γονιός που ανησυχεί συνέχεια ακόμα και για τα πιο απλά πράγματα στην καθημερινότητα του παιδιού και προσπαθεί να το προστατεύει αδιάκοπα για να μη πληγωθεί, απογοητευτεί, πιεστεί...για να μη του συμβεί τίποτα κακό. Κανένα παιδί δε μπορεί να μεγαλώσει χωρίς αγάπη και φροντίδα. Όταν όμως αυτοί οι πολύτιμοι σύμμαχοι σωστής ανάπτυξης εκφράζονται στην υπερβολική τους μορφή, είναι πολύ πιθανό να επηρεάσουν αρνητικά τόσο την ψυχική όσο και τη σωματική εξέλιξη του παιδιού. Για να αποτρέψετε να συμβεί κάτι τέτοιο ο κυριότερος κανόνας είναι να υπάρχει μέτρο, να είστε δίπλα στο παιδί και παράλληλα να του αφήνεται να περιθώρια να νιώθει σίγουρο και ανεξάρτητο. Συμβουλές - Να γνωρίζετε τις δραστηριότητες και τις παρέες των παιδιών σας χωρίς να εμπλέκεστε συνεχώς σε αυτές - Φροντίστε τα παιδιά σας να γνωρίζουν σταθερούς κανόνες της οικογένειας και να είναι ενήμερα για τις συνέπειες τους. - Δείξτε στο παιδί με λόγια και με πράξεις ότι το εμπιστεύεστε. Έτσι θα το βοηθήσετε να γίνει πραγματικά πιο δυνατό. - Δώστε χώρο στα παιδιά σας! - Μην το κάνετε να νιώθει μικρότερο από ότι είναι εξαιτίας της υπερπροστασίας. - Ελέγξτε την υπερπροστασία σας αν θέλετε το παιδί σας να είναι στο μέλλον ένας ώριμος με εμπιστοσύνη στον εαυτό του ενήλικας. - Δείξτε εμπιστοσύνη στις ικανότητες του και ενθαρρύνετε το ακόμα κι αν κάτι κάνει λάθος. Δείξτε του τον σωστό δρόμο χωρίς να επιβάλλετε τους δικού σας κανόνες. - Συμβουλεύετε και καθοδηγείτε αλλά μη δίνετε λύση στο πρόβλημα μόνοι σας. - Δώστε του την ευκαιρία να μπορεί να αποφασίζει για πράγματα δικά του.

Η «πανταχού μητέρα» Είναι γεγονός πως αν κάποιος έπρεπε να περιγράψει το προφίλ της ελληνίδας μαμάς, σίγουρα θα την περιέγραφε ως τον από μηχανής Θεό, όπου εμφανίζεται εκεί που το παιδάκι ψάχνει να βρει το κομμάτι του πάζλ του ή προσπαθεί να δέσει τα κορδόνια του, η μάμα εμφανίζεται και επιλύει το πρόβλημα του παιδιού χωρίς δεύτερη σκέψη. Μπορεί λοιπόν να χαρακτηριστούν ως υπερπροστατευτικές. Ο υπερπροστατευτικός γονιός είναι εκείνος που ανησυχεί υπερβολικά ακόμα και για απλά θέματα θέλοντας να προστατεύσει το παιδί του ώστε να είναι πάντα υγιές και φυσικά να μη πληγωθεί, απογοητευτεί, έρθει σε δύσκολη θέση, ή πιεστεί. Είναι εκείνος που ντύνει σαν κρεμμύδι το μικρό του με την πρώτη φθινοπωρινή δροσούλα, δε σταματά να παίρνει τηλέφωνα όσο βρίσκεται στο γραφείο για να ελέγχει αν όλα είναι εντάξει, αγχώνεται κάθε φορά που δεν τρώει όλο το φαγητό, το βομβαρδίζει με χίλιες δυο υποδείξεις και απαγορεύσεις. Παρόλο που το παιδί είναι σε ηλικία που μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί για παράδειγμα να ντυθεί, να κάνει μπάνιο, να ετοιμάσει την τσάντα του μόνο του, η υπερπροστατευτική μαμά προτιμά να τα κάνει εκείνη στερώντας του τη δυνατότητα να αναπτύξει βασικές δεξιότητες. Αισθάνεται ότι έχει χρέος να το προφυλάσσει από καθετί δύσκολο ή δυσάρεστο γι αυτό αποφεύγει να απαντά με ειλικρίνεια για θέματα όπως ο θάνατος. Η μαμά αυτή είναι μονίμως στρεσαρισμένη για τους κίνδυνους που «απειλούν» το παιδί της χτίζοντας, χωρίς να το καταλαβαίνει, ένα προστατευτικό τείχος γύρω του που στην πραγματικότητα δεν το ωφελεί στο βαθμό που εκείνη πιστεύει. Τι γίνεται με την υπερπροστασία; Ποιοι γονείς γίνονται υπερπροστατευτικοί; Η υπερπροστασία, η ακραία αυτή συμπεριφορά που αγγίζει τα όρια της υπερβολής, προκύπτει όταν χάνεται η αίσθηση του μέτρου. Γιατί όμως ένας γονιός καταλήγει να φέρεται στο παιδί του με τρόπο που ουσιαστικά το «πνίγει»; Ίσως να φταίει η ανασφάλεια, που μπορεί να νιώθουν οι γονείς για το ρόλο τους. Αν είναι σωστοί ή όχι. Μπορεί ακόμα να ανήκουν οι γονείς που στην παιδική τους ηλικία δεν έχουν πάρει αγάπη και μ΄ αυτό τον τρόπο δείχνουν υπέρμετρα την αγάπη τους στα παιδιά τους. Ίσως ακόμα, να ανήκουν στην κατηγορία αυτή οι γονείς που έχουν βιώσει την απόρριψη και την μοναξιά στην ζωή τους και μέσα από τα παιδιά τους, προσπαθούν να νιώσουν και ίδιοι πως τους αγαπάει κάποιος και τους νοιάζεται. Υπερπροστατευτικοί μπορεί να είναι και οι γονείς που μεγάλωσαν με ανάλογο τρόπο φροντίδας, τον βρίσκουν φυσιολογικό και κατά συνέπεια τον εφαρμόζουν στην ανατροφή των παιδιών τους. Ανεξάρτητα ωστόσο από το λόγο που ένας μπαμπάς ή μια μαμά υιοθετεί αυτή τη συμπεριφορά, είναι βέβαιο πως προσπαθεί να καλύψει τις δικές του ανάγκες και όχι τις ανάγκες του παιδιού. Τι συνέπειες έχει αυτό στο παιδί; Μπείτε για λίγο στην θέση του παιδιού σας. Είναι ένας μικρός εξερευνητής με όρεξη να ανακαλύψει τον κόσμο γύρω του. Θέλει να τρέξει, να σκαρφαλώσει χωρίς να φορά την μάλλινη άβολη ζακέτα που θα τον κρατάει ζεστό. Εσείς προσπαθείτε να το κρατήσετε στην υπερπροστατευτική σας αγκαλιά για να είναι ασφαλές, ενώ εκείνο αναζητά την περιπέτεια. Πως σας φαίνετε; Δεν νιώθετε εκλωβισμένοι; Η υπερβολική σας αγάπη λειτουργεί αρνητικά στο μέλλον του παιδιού σας. Κανένα παιδί δε μπορεί να μεγαλώσει χωρίς αγάπη και φροντίδα. Όταν όμως αυτοί οι πολύτιμοι σύμμαχοι σωστής ανάπτυξης εκφράζονται στην υπερβολική τους μορφή, είναι πολύ πιθανό να επηρεάσουν αρνητικά τόσο την ψυχική όσο και τη σωματική εξέλιξη του παιδιού. Για παράδειγμα, μια μάμα που φοβάται το παιδί της μην χτυπήσει, αποφεύγει να το πηγαίνει στη παιδική χαρά. Ωστόσο, πως το παιδί αυτό θα καταφέρει να γίνει κοινωνικό αν δεν συναναστρέφεται μ’ άλλα παιδιά ή πως θα μάθει να παίζει με κανόνες σ΄ένα ομαδικό παιχνίδι; Γενικότερα η υπερπροστασία παίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της παιδικής προσωπικότητας. Έχει αποδειχθεί πως ένα παιδί που έχει μεγαλώσει με έναν ή δύο υπερπροστατευτικούς γονείς εξελίσσεται σε έναν ενήλικα που δεν μπορεί να αποφασίσει για θέματα που το αφορούν στη ζωή του αφού έχει μάθει να μην μπαίνει σε αυτή τη διαδικασία. Δεν πιστεύει στον εαυτό του και έχει πειστεί πως για να τα καταφέρει χρειάζεται πάντα κάποιον δίπλα του για να τον βοηθά ή να τον καθοδηγεί. Το αποτέλεσμα είναι να προσκολλάται στους άλλους δημιουργώντας σχέσεις εξάρτησης και πάντα να τρέμει μήπως τον εγκαταλείψουν. Πως μπορείτε αφήσετε χώρο στα παιδιά σας αλλά να νιώθουν και εκείνα ασφάλεια να εξερευνήσουν τον κόσμο; • Μετριάστε την τάση σας να ελέγξετε τα πάντα και δώστε στο παιδί την ευκαιρία στο παιδί να αισθανθεί ανεξάρτητο. Από πολύ μικρή ηλικία το παιδί μπορεί να κάνει πράγματα μόνο του. Τροποποιήστε το περιβάλλον του σπιτιού έτσι ώστε να μπορεί να ικανοποιεί μόνο του τις ανάγκες του. • Να του δείχνετε εμπιστοσύνη. Έτσι θα συνειδητοποιήσει την αξία του και θα μάθει να εμπιστεύεται τις δυνατότητές του. • Αφήστε να πάρει πρωτοβουλίες να επιλύσει τα δικά του προβλήματα • Ενθαρρύνετε το να προσπαθεί όταν δεν μπορεί να φτιάξει το παζλ του • Να λειτούργει ως σύμβουλος και όχι να του δίνετε έτοιμες λύσεις. Αφήστε να γίνει δημιουργικό ως προς την εύρεση των δικών του λύσεων και αυτό τον τρόπο γίνεται ταυτόχρονα ανεξάρτητο και υπεύθυνο. Προσπαθήστε να αποφύγετε φράσεις του στιλ «φύγε από κει θα χτυπήσεις!», «είσαι μικρός, δεν μπορείς/ δεν ξέρεις», που δεν του επιτρέπουν καν να προσπαθήσει. Μην ξεχνάτε πως το παιδί δημιουργεί την εικόνα του εαυτό του από τα δικά σας σχόλια. Είναι πιθανό λοιπόν να πιστέψει πως πράγματι δε μπορεί να τα καταφέρει όχι επειδή το κατάλαβε μόνο του αλλά επειδή αυτό άκουσε από εσάς. jenny.gr

Οι γονείς που ανησυχούν υπερβολικά να μη νιώσει το παιδί τους το αίσθημα της ματαίωσης και της απόρριψης είναι και αυτοί που το κρατούν “δέσμιο” των ανησυχιών τους. Είναι σημαντικό το παιδί να εκπαιδεύεται στη ρεαλιστική αντιμετώπιση της ζωής, που λέει ότι η προσπάθεια είναι αυτή που δίνει τις μεγαλύτερες πιθανότητες για να κατακτήσουμε το στόχο μας. Παιδί ελέυθερο και ανεξάρτητο είναι αυτό που θα ξέρει να ανταπεξέλθει στις κυρώσεις που ενδεχομένως θα έχει μια συμπεριφορά του. Η εμπειρία της αποτυχίας βοηθά το παιδί να ωριμάσει και του δίνει κίνητρα για να προσπαθήσει περισσότερο. Πότε λοιπόν πρέπει να ανησυχείς ότι ο προστατευτικός κλοιός που φτιάχνεις γύρω από το παιδί σου είναι πολύ σφιχτός; - Όταν χωρίς το παιδί σου να έχει κάποια πιστοποιημένη δυσκολία μάθησης έχει παραπάνω εκπαιδευτές από ότι πραγματικά χρειάζεται που το βοηθούν στα μαθήματα του σχολείου. - Όταν φαντασιώνεσαι πως το παιδί σου μπορεί να γίνει επαγγελματίας αθλητής, μουσικός ή οτιδήποτε άλλο έστω και αν κανείς προπονητής ή ειδικός του θέματος δεν έχει προβλέψει κάτι τέτοιο. - Όταν για ένα διαγώνισμα που θα έχει στο σχολείο το έχεις υποβάλλει σε διάφορα χρονοβόρα τεστ προετοιμασίας στο σπίτι. - Όταν αφού σε καλέσουν από το σχολείο για την αποβολή που χρέωσαν στο παιδί σου, επειδή έκανε κάτι ανάρμοστο, εσύ φτάσεις με όλα τα μετάλλια και τις καλές κριτικές που έχει πάρει από το νηπιαγωγείο για να τους πείσεις ότι δεν φταίει σε τίποτα. - Όταν συστηματικά αναλαμβάνεις τις δικές του ευθύνες και λύνεις τα δικά του προβλήματα πχ. ζητάς να δέσει τα παπούτσια του και επειδή αργεί αποτελειώνεις τη δουλειά. - Όταν είσαι διατεθειμένος να κάνεις ολόκληρο ταξίδι μέχρι το σχολείο για να του δώσεις το βιβλίο που ξέχασε στο σπίτι ώστε να μην το ανακαλύψει ο δάσκαλος του. - Όταν λύνεις εσύ τις “δύσκολες” ασκήσεις ή είσαι διατεθειμένος και ελαστικός στο να αντιγράψει από το βιβλίο με τις απαντήσεις μόνο και μόνο για να μην εκτεθεί στη δασκάλα του ότι δεν ξέρει. - Όταν αφού τσακωθεί με κάποιον στο σχολείο, πηγαίνεις να ζητήσεις το λόγο από το άλλο παιδί ή από τους γονείς του παιδιού. - Όταν παρεμβαίνεις χωρίς να υπάρχει λόγος στο χώρο του και τα πράγματα του με τη δικαιολογία ότι ψάχνεις στοιχεία για να προλάβεις πιθανές “απειλές” που φαντάζεσαι ότι μπορεί να προκύψουν. - Όταν παρουσιάζεις αναληθή στοιχεία για τα κατορθώματα του παιδιού σου ώστε να ανεβάσεις το “κύρος” και την “αξία” του στους φίλους σου. Ότι και να έχει καταφέρει ένα παιδί είναι σημαντικό έστω και αν στα μάτια μας φαίνεται λίγο και ασήμαντο. Oι γονείς πολλές φορές χρεώνονται τις επιτυχίες και αποτυχίες των παιδιών τους ως προσωπικές. Με αυτό το τρόπο ξεκινά ο φαύλος κύκλος: “όσο πιο πολλά πετύχει το παιδί μου τόσο πιο καλός γονιός είμαι εγώ”. Αυτό οδηγεί πολλές φορές σε αδιέξοδα και καλλιεργεί μηχανισμούς ελέγχου και εξουσίας που βαραίνουν την οικογένεια και τη σχέση παιδιού – γονιού. Η αυτοπεποίθηση ενός παιδιού ενισχύεται μόνο μέσα από τα βιώματα του και για αυτό είναι πολύτιμο να δείχνουμε υπομονή μέχρι να τα καταφέρει μόνο του. Το μέλλον του βρίσκεται μόνο στα δικά του χέρια. Άσπα Μητρακάκη Ειδική Παιδαγωγός - Κοινωνική Ανθρωπολόγος ειδικευμένη στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολίων/δυσλεξίας email: amitrakaki@gmail.com http://dyslexiaathome.blogspot.gr/2011/11/10_24.html