Εκτέλεση της Αναζήτησης

Το πρόγραμμα αποτελεί μία πρωτοβουλία του Κέντρου Μέριμνας Οικογένειας και Παιδιού (ΚΜΟΠ) και υλοποιείται σε συνεργασία με τη Μονάδα Εφηβικής Υγείας του Νοσοκομείου Παίδων Π.&Α. Κυριακού και του Ευρωπαϊκού Προγράμματος “ENABLE”. Έχοντας ήδη προσελκύσει ένα μεγάλο αριθμό παιδιών αλλά και ενηλίκων (γονέων - εκπαιδευτικών) οι οποίοι δέχθηκαν διαδικτυακή (online) συμβουλευτική για θέματα σχολικού και διαδικτυακού εκφοβισμού, η ειδικά διαμορφωμένη ηλεκτρονική πλατφόρμα www.livewithoutbullying.com, αναβαθμίστηκε με στόχο να αποτελέσει ένα πλήρως λειτουργικό και χρήσιμο δωρεάν εργαλείο για οποιοδήποτε παιδί/έφηβο αντιμετωπίζει προβλήματα εκφοβισμού. Παράλληλα, η πλατφόρμα είναι προσαρμοσμένη στη χρήση μέσω κινητού και ταμπλέτας (responsive design) κάνοντας ακόμα πιο εύκολη την πλοήγηση των χρηστών. Για την πρόσβαση στις συμβουλευτικές υπηρεσίες, παιδιά και έφηβοι ηλικίας 10-18 ετών, κάνοντας μία δωρεάν εγγραφή στην πλατφόρμα, μπορούν, ανώνυμα και με ασφάλεια, να μιλήσουν διαδικτυακά (online chat) με έναν εξειδικευμένο σύμβουλο για το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν. Το chat είναι ανοιχτό Δευτέρα έως Παρασκευή από τις 17.00 μ.μ. έως τις 22.00 μ.μ. Παράλληλα, οι ενήλικες (γονείς - εκπαιδευτικοί) μπορούν με μία δωρεάν εγγραφή, να έχουν πρόσβαση στο ειδικά διαμορφωμένο forum, να ζητήσουν τη γνώμη ενός ειδικού καθώς και να ανταλλάξουν απόψεις, όλες τις ημέρες και ώρες της εβδομάδας. Επίσης, η νέα πλατφόρμα προσφέρει πλέον ελεύθερη πρόσβαση στις ηλεκτρονικές βιβλιοθήκες παιδιών και ενηλίκων ώστε κάθε επισκέπτης να αντλεί το κατάλληλο γι' αυτόν πληροφοριακό υλικό γύρω από τον εκφοβισμό ενώ ο χώρος των ενηλίκων φιλοξενεί μία νέα στήλη αρθρογραφίας στην οποία ειδικοί και επαγγελματίες μιλούν όχι μόνο για τον εκφοβισμό αλλά και για θέματα γενικού ενδιαφέροντος σχετικά με τα παιδιά και τους εφήβους. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφθείτε τις σελίδες: www.livewithoutbullying.com | www.facebook.com/lwb.platform/ www.kmop.gr |www.facebook.com/kmop.eu

Είναι ένα σοβαρό πρόβλημα και μπορεί να δημιουργήσει στο παιδί αμφιβολίες για τον εαυτό του. Η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος, συγγραφέας Αλεξάνδρα Καππάτου σε συμβουλεύει πως μπορείς να βοηθήσεις το παιδί σου να το αντιμετωπίσει... Γιατί συμβαίνει αυτό; “Μπαμπά, ο Φώτης με κοροϊδεύει, μου λέει συνέχεια ότι είμαι γυαλάκιας, δε με θέλει στην παρέα... Στενοχωριέμαι πολύ, δεν έχω με ποιον να παίξω.” Οι αιτίες που βρίσκουν τα παιδιά για να αποκλείουν κάποιους συμμαθητές από την παρέα τους είναι πάρα πολλές. Μερικές από αυτές είναι όταν έχουν μαλώσει ή διαφωνήσει, όταν κάποιος είναι επιθετικός ή εριστικός, όταν βλέπουν ένα παιδί δειλό, εσωστρεφές, που δεν αντιδρά στα πειράγματα, ή όταν ένα παιδί έχει κάποια ιδιαιτερότητα, δηλαδή είναι παχουλό ή φορά γυαλιά ή έχει πεταχτά αυτιά κι είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στα πειράγματα. Συνήθως ένας είναι ο αρχηγός στα πειράγματα και οι άλλοι ακολουθούν. Τα παιδιά που δέχονται αυτά τα πειράγματα δυσκολεύονται πολύ να δεχτούν την απόρριψη αυτή. Συχνά, θυμώνουν, κλαίνε ή αρχίζουν να έχουν αμφιβολίες για τον εαυτό τους. Πώς μπορείτε να βοηθήσετε: - Είναι καλύτερα να βοηθήσετε το παιδί σας να αντιμετωπίσει ευθέως την απογοήτευσή του. - Προσπαθήστε να μάθετε γιατί έχει αποκλειστεί από τους φίλους του. Μάλιστα, ακόμη κι αν διαφωνείτε με αυτά που σας λέει, μάθετε να είστε υπομονετικός συνομιλητής, χωρίς να το κρίνετε. - Βεβαιώστε το πώς, έστω κι αν δεν γίνεται δεκτό από την παρέα, είναι μια χαρά. - Προτρέψτε το να αρχίσει να συναναστρέφεται και άλλα παιδιά. - Αν υπάρχουν κάποιοι συγκεκριμένοι λόγοι, για τους οποίους το αποφεύγουν κάποια παιδιά στο σχολείο, όπως η εμφάνισή του, η συμπεριφορά του και οι επιδόσεις του στο σχολείο, η κοινωνική ή οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του, βοηθήστε το να αποδεχθεί τις διαφορές αυτές και, αντίστοιχα, να εντοπίσει τα δυνατά του σημεία και να νιώθει γι’ αυτά χαρά και υπερηφάνεια. - Ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους για να βοηθήσετε το παιδί σας στην κατεύθυνση αυτή, είναι να ανακαλέσετε μια δική σας παρόμοια εμπειρία απόρριψης από το παρελθόν. Εξηγήστε του τι κάνατε εσείς σ’ αυτή την περίπτωση. Πως αντιδράσατε, πως νιώσατε και πως διαχειριστήκατε τα αισθήματα απόρριψης. - Βρείτε εναλλακτική λύση, όπως π.χ. να γραφτεί σε κάποιον αθλητικό σύλλογο ή να εξασκήσει κάποιο χόμπι. - Να κάνει παρέα με παιδιά της γειτονιάς ή και με παιδιά δικών σας φίλων και συγγενών. - Μην πιέζετε, πάντως, τις καταστάσεις. Μην παίρνετε το μέρος του, μην το κανακεύετε γιατί έτσι δεν το βοηθάτε. Αντίθετα, προτρέψτε το να αντιδράσει, να κάνει παρέα με κάποιο άλλο παιδί που σίγουρα υπάρχει. - Τέλος, αν το παιδί συνεχίσει να έχει δυσκολίες, ζητήστε βοήθεια ψυχολόγου. Πηγή tlife.gr

«Πρέπει να σημειώσουμε –έχοντας υπόψη μας όλα τα δεδομένα- ότι δεν μιλάμε για περίπτωση bullying, δηλαδή τον εκφοβισμό για κακοποίηση. Εδώ έχουμε να κάνουμε με σωματικές βλάβες. Πρόκειται δηλαδή για εγκληματικές συμπεριφορές που είναι ποινικά αδικήματα. Συνεπώς, στην περίπτωση του Βαγγέλη Γιακουμάκη δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιείται ο όρος bullying. Αλλωστε έχουμε να κάνουμε με ενηλίκους», τονίζει η καθηγήτρια Εγκληματολογίας στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Βάσω Αρτινοπούλου. Φρένο σε βίαιες συμπεριφορές και σωματικές βλάβες σαν αυτές που βίωνε ο Βαγγέλης Γιακουμάκης –σύμφωνα πάντα με τις μαρτυρίες- μπορεί να μπει με την εξωτερίκευσή τους και την καταγγελία στις Αρχές από το θύμα επισημαίνει η κ. Αρτινοπούλου. Τα ίδια μέτρα μάλιστα θα πρέπει να λαμβάνουν και οι φίλοι και οι συγγενείς του θύματος όταν διαπιστώνουν τέτοιες συμπεριφορές εις βάρος του. «Τα θύματα πρέπει να μη φοβούνται να μιλήσουν. Θα πρέπει να καταγγέλλουν τη θυματοποίησή τους στην Αστυνομία. Πρέπει να μάθουν τα δικαιώματά τους. Να ενδυναμωθούν σε αυτόν τον τομέα. Από όσα γνωρίζουμε φαίνεται ότι ο νεαρός Βαγγέλης είχε αδυναμία εξωτερίκευσης όσων του συνέβαιναν. Υπήρχε μια σιωπή για την κατάστασή του. Δεν είχε μιλήσει. Ομως όσο κλειστό και να ήταν το περιβάλλον του η σχολή, αυτά έπρεπε να είχαν καταγγελθεί». Διεθνείς έρευνες έχουν δείξει ότι το 15% των μαθητών έχει βιώσει συμπεριφορές εκφοβισμού από συμμαθητές τους. Το 85% των περιστατικών εκφοβισμού γίνεται παρουσία παρατηρητών. Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ

Μιλώντας στο STAR ο υπουργός Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων Αριστείδης Μπαλτάς δήλωσε ότι ο Βαγγέλης είναι το πρώτο καταγεγραμμένο με θάνατο θύμα του φαινομένου του σχολικού εκφοβισμού, ωστόσο σημείωσε ότι υπάρχουν και άλλα τέτοια περιστατικά τα οποία δεν έχουν γίνει γνωστά. «Κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο με όλα τα πρόσφορα μέσα», είπε ο υπουργός και εξήγγειλε διαλέξεις, σεμινάρια και πρωτοβουλίες των παιδιών για τον σχολικό εκφοβισμό. Ο κ. Μπαλτάς τόνισε ότι θα γίνει μια συντονισμένη προσπάθεια σε όλα τα επίπεδα, «σχολείο σχολείο, τάξη τάξη, βαθμίδα βαθμίδα», ενώ πρόσθεσε ότι το υπουργείο θα ήθελε να υπάρχουν κοινωνικοί λειτουργοί και ψυχολόγοι σε κάθε σχολείο και το προσπαθεί αλλά η οικονομική κατάσταση της χώρας είναι δύσκολη.

Στοιχεία για την Ελλάδα, στην έκθεση της UNICEF «Κρυμμένη σε κοινή θέα», που παρουσιάστηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο, δείχνουν ότι η Ελλάδα συγκαταλέγεται μεταξύ των 39 χωρών που απαγορεύουν τη σωματική τιμωρία των παιδιών σε κάθε περιβάλλον καθώς και στο σπίτι (2006). Όμως επισημαίνουν επίσης την εξάπλωση του φαινομένου του σχολικού εκφοβισμού (bullying) που παρουσιάζει οξεία άνοδο στη χώρα μας με το ποσοστό των παιδιών που παραδέχονται ότι άσκησαν εκφοβισμό σε άλλα παιδιά στο σχολείο τουλάχιστον μια φορά στους προηγούμενους 2 μήνες να ανέρχεται σε 27% μεταξύ των 11χρονων και να φθάνει στο 51% μεταξύ 15χρονων. Επιπλέον, η Ελλάδα βρίσκεται μεταξύ των Ευρωπαϊκών χωρών με τα υψηλότερα ποσοστά σωματικών συμπλοκών μεταξύ αγοριών-κοριτσιών στην εφηβεία (51%). Σε παγκόσμιο επίπεδο, επισημαίνεται στην ίδια έκθεση ότι λίγο πάνω από 1 στους 3 μαθητές ηλικίας 13 έως 15 ετών σε όλο τον κόσμο βιώνουν σε τακτική βάση τον εκφοβισμό μέσα στο σχολείο. Στη Σαμόα, η αναλογία αυτή είναι σχεδόν 3 στους 4. Σχεδόν το ένα τρίτο των μαθητών 11 έως 15 ετών στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική αναφέρουν ότι έχουν ασκήσει εκφοβισμό σε άλλα παιδιά – στη Λετονία και τη Ρουμανία το παραδέχονται σχεδόν οι 6 στους 10. Η UNICEF, υποδεικνύει έξι στρατηγικές ώστε να γίνει η κοινωνία στο σύνολό της, από τις οικογένειες μέχρι τις κυβερνήσεις, ικανότερη στην πρόληψη και τον περιορισμό της βίας κατά των παιδιών, που περιλαμβάνει τον σχολικό εκφοβισμό, τη σεξουαλική βία, την ανθρωποκτονία, τη βίαια πειθαρχία και τη βία κατά των κοριτσιών. Αυτές υπογραμμίζουν 1) την υποστήριξη των γονέων, κηδεμόνων και οικογενειών 2) την επιμόρφωση των παιδιών με δεξιότητες 3) την αλλαγή νοοτροπιών που ενθαρρύνουν τη βία και τις διακρίσεις 4) την παροχή και προώθηση υποστηρικτικών υπηρεσιών προς τα παιδιά 5) την ενίσχυση των δικαστικών, ποινικών και κοινωνικών συστημάτων και υπηρεσιών 6) την αύξηση των διαθέσιμων δεδομένων και της ευαισθητοποίησης σχετικά με τη βία και το ανθρώπινο και κοινωνικο-οικονομικό κόστος της, προκειμένου να αλλάξουν οι νοοτροπίες και τα πρότυπα. Η UNICEF Ελλάδος, διαθέτει κατάλληλο υλικό σε σχέση με τη βία κατά των παιδιών, αλλά και εκπαιδευτικά προγράμματα για την προστασία των παιδιών, την καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας και την προώθηση της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών.

Παρακάτω παρουσιάζεται ένα ενημερωτικό φυλλάδιο που αποστέλλεται απο τον "Μέντορα" (μη κερδοσκοπικό σωματείο για την Παιδική Προστασία) στα σχολεία και δίνει πρακτικές οδηγίες αντιμετώπισης στα ίδια τα παιδιά, τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς. 1. Τι είναι ο σχολικός εκφοβισμός; Eίναι η χρήση βίας μεταξύ μαθητών, ή παιδιών παρόμοιας ηλικίας, με σκοπό να προκαλέσει πόνο και αναστάτωση, όπως: Σωματική βία: (σπρωξίματα, κλωτσιές, μπουνιές, χαστούκια, τράβηγμα μαλλιών κλπ.) «Κάθε μεσημέρι,στο δρόμο προς το σπίτι, με περίμενε η ίδια παρέα για να με χτυπήσει, μου έσκιζαν και τα ρούχα….» Συναισθηματική βία: (σκόπιμη απομόνωση του παιδιού, να λερώνουν, να κρύβουν, να καταστρέφουν τα πράγματά του, να το εκβιάζουν για χρήματα, να το απειλούν κλπ.) «Δε φτάνει ότι δεν με έκαναν παρέα, είχαν απειλήσει κι όλα τα υπόλοιπα κορίτσια ότι όποια μου μίλαγε θα έβρισκε το μπελά της..» Λεκτική βία: (κοροϊδία, βρίσιμο, σαρκασμός, ειρωνεία, διάδοση ψευδούς φήμης, κακά σχόλια για τηνεθνική προέλευση ή την οικονομική κατάσταση ενός παιδιού και της οικογένειάς του, χειρονομίες, συκοφαντικά γκράφιτι κλπ.) «Με κοροϊδεύανε για το χρώμα μου, με λέγανε βρωμιάρη κι έκαναν ότι μύριζα άσχημα μόλις τους πλησίαζα..» Σεξουαλική βία: (ανεπιθύμητο άγγιγμα, απειλές, προσβλητικά μηνύματα, χυδαία γράμματα και εικόνες,πειράγματα κλπ.) «Συνέχεια με στρίμωχνε και προσπαθούσε να μου βάλει χέρι.Δεν μου άρεσε, δεν ήταν παιχνίδι, τον φοβόμουνα, κι αυτός έλεγε σε όλους ότι τα θέλω. Στο τέλος δεν ήθελα να πάω σχολείο..» Ηλεκτρονική βία (χρήση Ίντερνετ, email, chat room, και κινητών με κλήσεις και sms με προσβλητικό και απειλητικό περιεχόμενο, χρήση κάμερας με σκοπό την απειλή και την ταπείνωση του παιδιού) «Άνοιξαν ξαφνικά την τουαλέτα, μ΄ έβγαλαν φωτογραφία με το κινητό και μετά την έδειχναν τα άλλα παιδιά..» ΑΝ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΣΥΜΒΕΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΟΜΟΙΟ, ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ! ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΑΙΔΙΑ ΠΕΦΤΟΥΝ ΘΥΜΑΤΑ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥΣ. ΔΕ ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ - ΥΠΑΡΧΕΙ ΒΟΗΘΕΙΑ! 2. Ποια είναι τα σημάδια και οι συνέπειες του σχολικού εκφοβισμού στα θύματα; - Το παιδί επιστρέφει σπίτι πεινασμένο, με σχισμένα ρούχα, κατεστραμμένα βιβλία, του λείπουν πράγματα, ζητά ή κλέβει χρήματα (για να τα δώσει στον θύτη-εκβιαστή), χάνει συνέχεια το κολατσιό του ή τα χρήματά του. - Έχει ανεξήγητες μελανιές-χτυπήματα και δίνει απίθανες εξηγήσεις για αυτά. - Το παιδί γίνεται ανεξήγητα επιθετικό στο σπίτι, παράλογο, προκαλεί φασαρίες, επιτίθεται σε άλλα παιδιά ή αδέρφια - Φοβάται να χρησιμοποιήσει το κινητό ή το email και τρομάζει όταν λαμβάνει μήνυμα στο κινητό - Φοβάται να περπατήσει μόνο στο σχολείο κι εκλιπαρεί να το πάνε σχολείο με το αμάξι - Δεν θέλει ούτε να χρησιμοποιήσει το λεωφορείο και αλλάζει διαδρομή πηγαίνοντας προς το σχολείο - Δε θέλει να πηγαίνει σχολείο, κάνει απουσίες/κοπάνες - Δείχνει ανήσυχο/χάνει την αυτό-πεποίθησή του - Αρχίζει να τραυλίζει. Σταματά να τρώει. Κλαίει πριν κοιμηθεί/έχει εφιάλτες. Απειλεί με αυτοκτονία - Πέφτει η σχολική του επίδοση «Η κάθε μέρα που έπρεπε να πάω σχολείο ήταν ένα μαρτύριο-ωχ, άλλη μια μέρα, μακάρι να μπορούσα να φύγω και να δουλέψω οικοδομή..» Πολλά παιδιά εγκαταλείπουν το σχολείο και τραυματίζονται ψυχικά για όλη τους τη ζωή. Ο σχολικός εκφοβισμός ΠΟΝΑΕΙ- δεν έχει πλάκα! 3. Τι να κάνει το παιδί-θύμα - Δεν φταις εσύ! Μην πιστεύεις αυτά που λένε. Πολλά αξιόλογα παιδιά πέφτουν θύματα των συμμαθητών τους και όταν μεγαλώνουν πετυχαίνουν στη ζωή τους. Κανένα από αυτά δεν έφταιγε. - Η βία είναι ευθύνη του εκφοβιστή. - Μην απαντάς στις κοροϊδίες, μη στεναχωριέσαι για αυτά που λένε, μη δίνεις καμιά σημασία. - Μπορείς απλώς να πεις «πίστευε ότι θέλεις» ή «άποψή σου» και να αγνοήσεις οποιαδήποτε άλλη κουβέντα. - Αν επιμένουν, κοίταξέ τους στα μάτια και πες τους καθαρά και σταθερά ΣΤΑΜΑΤΑ ή ΠΑΡΑΤΑ ΜΕ ΗΣΥΧΟ και φύγε. - Αν σου πήραν κάτι, επέμενε να επαναλαμβάνεις αυτό που θες να πεις (όπως ένας δίσκος που έχει κολλήσει) ανεξάρτητα από τις αντιδράσεις του άλλου. π.χ. «Δώσε μου το μολύβι μου πίσω». - Πες αυτό που συνέβη στο δάσκαλό σου, στην οικογένειά σου, σε κάποιον άλλον ενήλικα που θα σε βοηθήσει. Δεν είναι ντροπή να το πεις και δεν είναι «κάρφωμα».Αν δε μιλάς, εξυπηρετείς τον εκφοβιστή. Να αναφέρεις ξεκάθαρα τι ακριβώς συνέβη, πότε, πού και από ποιους, προσπάθησε να κρατάς αποδείξεις. - Αν φοβάσαι μη σε χτυπήσουν, φρόντιζε να είσαι πάντα με κάποιο φίλο, είτε μέσα είτε έξω από το σχολείο. - Αν σε εκφοβίζει ολόκληρη παρέα, πιάσε το πιο αδύναμο μέλος της και πες του ότι αυτό δεν είναι σωστό και αν θα του άρεσε να του φέρονταν εκείνου έτσι. - Έχεις το δικαίωμα να λες όχι, χωρίς να απολογείσαι και χωρίς να χαμογελάς. Έχεις το δικαίωμα να σου φέρονται με σεβασμό. Έχεις το δικαίωμα να κάνεις λάθη και να επανορθώνεις. Έχεις το δικαίωμα να αρνείσαι αυτό που σου ζητούν οι άλλοι, χωρίς να νιώθεις ένοχος ή εγωιστής. Έχεις το δικαίωμα να ζητάς αυτό που θες κι άλλος να σου αρνηθεί. Έχεις το δικαίωμα να λες «δεν ξέρω», να σε ακούν, να σε παίρνουν στα σοβαρά, να ρωτάς τις απορίες σου. - Έχεις το δικαίωμα να αλλάξεις σχολείο-ζήτησε από τους γονείς σου να βρουν ένα σχολείο όπου νιώθεις ασφαλής. 4.Τι να κάνουν οι γονείς του θύματος - Να μιλάτε καθημερινά με το παιδί σας, να το ρωτάτε για το πώς πέρασε στο σχολείο, να συζητάτε μαζί του. Τα παιδιά συνήθως ντρέπονται και κρατούν τον εκφοβισμό κρυφό από τους ενήλικες. Πείτε στο παιδί ότι έπραξε σωστά που σας μίλησε κι ότι πρέπει πάντα να σας αναφέρει ό,τισυμβαίνει. - Παρατηρείστε αν το παιδί σας δείχνει τα παραπάνω σημάδια ότι έχει πέσει θύμα. Μην το αμελήσετε, μην πείτε ‘δε βαριέσαι, παιδιά είναι΄, ή ΄δε παθαίνει τίποτα, ας γίνει σκληρός’. - Σημειώστε όσες περισσότερες λεπτομέρειες γίνεται, από τα περιστατικά, ώστε να κάνετε αναφορά με στοιχεία. - Τονίστε στο παιδί ότι δε φταίει αυτό, δεν έχει κάτι κακό. Τονώστε του την αυτο-πεποίθηση και διδάξτε του να επαινεί τον εαυτό του. - Διδάξτε του να στέκεται όρθιο με αυτοπεποίθηση, να κοιτά στα μάτια, να λέει δυνατά ‘ΣΤΑΜΑΤΑ’ ή ‘ΠΑΡΑΤΑ ΜΕ’ και να φεύγει. - Αναφέρεστε συγκεκριμένα περιστατικά, στο δάσκαλο. Ανάλογα με το αν θα υπάρξει αλλαγή, μιλήστε στο διευθυντή ή τις αρμόδιες Διευθύνσεις Εκπαίδευσης. Κινητοποιιείστε κι άλλους γονείς να διαμαρτυρηθούν, συνεργαστείτε ενεργά μαζί τους και εμπλακείτε στη σχολική ζωή των παιδιών σας υποστηρικτικά. - Μην αδιαφορείτε- παρακολουθήστε τις συναντήσεις του Συλλόγου γονέων και κηδεμόνων και με δική σας πρωτοβουλία θίξτε το θέμα του σχολικού εκφοβισμού και ζητήστε στήριξη από ειδικούς. - Συνεχίσετε στενή επικοινωνία με το παιδί, για να βεβαιωθείτε ότι δεν θα ξαναρχίσουν τα ίδια. - Αν το παιδί χρειαστεί, ζητήστε ψυχολογική στήριξη από κατάλληλο επαγγελματία. - Συμβουλεύστε το παιδί σας να προσέχει σε ποιόν δίνει τον αριθμό του κινητού του τηλεφώνου και τη διεύθυνση του email του - Σε καμία περίπτωση μη δεχτείτε τις αφορμές που χρησιμοποιεί ο θύτης ως δικαιολογημένες. Αν για παράδειγμα κοροϊδεύουν το παιδί σας επειδή φορά γυαλιά, το να του βάλετε φακούς επαφής, εμμέσως δικαιολογεί το θύτη και αποφεύγει την ουσία του προβλήματος: την επιθετική τάση του παιδιού-θύτη. - Αν το παιδί επίμονα αρνείται να πάει σχολείο, επειδή φοβάται, με το απειλήσετε ή το πιέσετε. Αυτό απλώς θα επιδεινώσει την ψυχική του φόρτιση. Ζητήστε δικαιολογητικά από κάποιον γιατρό που καταλαβαίνει το πρόβλημα, καθώς αναζητείτε στήριξη για το παιδί, ή μελετάτε την περίπτωση αλλαγής σχολείου. - Απασχολείτε το παιδί σε άλλες ομαδικές δραστηριότητες (αθλητισμό, προσκοπισμό, καλλιτεχνικά κλπ.), όπου έχει την ευκαιρία να κάνει νέους φίλους και να νιώθει ασφαλές. - Αν το παιδί τραυματιστεί από τους εκφοβιστές, ενημερώσετε και την αστυνομία και γνωστοποιείστε στο σχολείο ότι έχετε ενημερώσει την αστυνομία. Απαιτείστε από το σχολείο να ενημερώσει τους γονείς του παιδιού-εκφοβιστή. - Αν δεν αλλάζει η κατάσταση, αλλάξτε σχολείο! Στο νέο σχολείο, ρωτήστε αν υπάρχουν εκείεκφοβιστές και πώς αντιμετωπίζει το σχολείο το φαινόμενο αυτό. - Ρωτήστε για το νέο σχολείο: είναι ανεκτοί εκεί οι εκφοβιστές; - Συλλέξτε πληροφορίες από άλλους μαθητές και γονείς και ιδιαίτερα από μαθητές ταλαντούχους, ευαίσθητους και ικανούς, οι οποίοι γίνονται συχνά θύματα εκφοβισμού. - Είναι σημαντικό οι γονείς να ζητούν πληροφορίες και να ωθούν έτσι τη σχολική κοινότητα να λάβει θέση στο θέμα αυτό. - Αν μάθετε μέσω του παιδιού σας, ότι κάποιο άλλο παιδί θυματοποιείται, συζητείστε το στο σχολείο: Το άλλο παιδί μπορεί να μην έχει πει τίποτε, να μην έχει επαρκή υποστήριξη από το σπίτι του και βοηθάτε ολόκληρη την τάξη με το ενδιαφέρον σας. ΠΟΤΕ ΜΗ ΣΤΕΛΝΕΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΝ ΥΠΟΠΤΕΥΕΣΤΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΣΦΑΛΕΣ! 5.Τι να κάνουν οι γονείς του δράστη - Σταματήστε το παιδί αμέσως μόλις παρατηρήσετε επιθετική συμπεριφορά του παιδιού σαςπρος άλλα παιδιά. - Εφαρμόστε σταθερά όρια και ποινές με συνέπεια. - Οι ποινές ΔΕΝ περιλαμβάνουν σωματική τιμωρία. - Συζητείστε μαζί του για το τι μπορεί να του συμβαίνει- μήπως το απασχολεί ή στεναχωρεί κάτι. Εξηγείστε του ότι η συμπεριφορά αυτή είναι απαράδεκτη και ότι το αντίκτυπο στα άλλα παιδιά είναι πολύ βαρύ. - Αποθαρρύνετε άλλα μέλη της οικογενείας σας να παρουσιάζουν εκφοβιστικές συμπεριφορές. - Διδάξετε στο παιδί σας τεχνικές χαλάρωσης και τρόπους επίλυσης συγκρούσεων, χωρίς βία : πώς να λένε όχι και πώς να ζητούν αυτό που θέλουν με ευγενικό τρόπο. - Μη χτυπάτε τα παιδιά ως τιμωρία για την επιθετική τους συμπεριφορά. Τους διδάσκετε ακριβώς αυτό που θέλετε να σταματήσουν: τη βία. Προτιμήστε την αφαίρεση προνομίων ως τιμωρία. - Συζητείστε με το δάσκαλο για την αντιμετώπιση της επιθετικής συμπεριφοράς του παιδιούσας. Επικοινωνήστε με τους γονείς του παιδιού-θύματος και καθησυχάστε τους ότι αντιμετωπίζετε το πρόβλημα. - Επαινείτε και ενισχύετε το παιδί σας κάθε φορά που επιδεικνύει συνεργατικές και φιλικές συμπεριφορές προς άλλα παιδιά .Αν το παιδί εκφοβίζει επειδή είναι απομονωμένο, προσπαθήστε να το βοηθήσετε να βρει έστω κι έναν φίλο, στον οποίο θα φέρεται με σεβασμό. - Προσπαθήστε να του δώσετε πρωτοβουλίες και ευθύνες, να το εντάξετε σε δημιουργικές δραστηριότητες, όπως εθελοντισμό. - Αν το παιδί εκφοβίζει επίμονα και καταναγκαστικά, ίσως είναι χρήσιμη η ψυχοθεραπευτική βοήθεια, ενώ αν πάσχει από σύνδρομο υπερκινητικότητας η συνδρομή του παιδιάτρου να βοηθήσει. 6.Τι να κάνουν οι εκπαιδευτικοί - Ο εκφοβισμός είναι πρόβλημα σχολικής πειθαρχίας. Οι εκπαιδευτικοί έχουν ευθύνη για την ασφάλεια των παιδιών και τη δημιουργία πολιτισμένου κλίματος στο σχολείο. - Κάθε φαινόμενο εκφοβισμού θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα και από τη ρίζα του. - Εξηγείστε από την πρώτη ημέρα στα παιδιά τι είναι ο σχολικός εκφοβισμός κι ότι είναι ευθύνη όλων των παιδιών να αναφέρουν αν αντιληφθούν κάτι. Μαθητές, που εκφοβίζουν στη γειτονιά, δεν τολμούν να το κάνουν σε σχολεία, όπου οι κανόνες είναι ξεκάθαροι και οι παραβάσεις τους τιμωρούνται πάντα. - Προτείνετε στα παιδιά να κάνουν μια μικρή έρευνα στο σχολείο σχετικά με το σχολικό εκφοβισμό: Θα δώσει χρήσιμες πληροφορίες και θα ευαισθητοποιήσει τα παιδιά σχετικά με το θέμα. - Αναρτήστε σε κάθε τάξη το σύνολο των κανόνων συμπεριφοράς. - Διδάξτε τα παιδιά να σέβονται τις διαφορές μεταξύ τους. Διδάξτε στα παιδιά τεχνικές διεκδικητικότητας και ενίσχυσης αυτό-πεποίθησης. - Διδάξτε σε όλα τα παιδιά ότι οι άπραγοι παρατηρητές δεν είναι αθώοι. - Κανείς δεν πρέπει να ανέχεται τον εκφοβισμό, αλλά να τον αναφέρουν. - Μην περιμένετε μόνο από τα παιδιά ή τους γονείς να σας καταγγείλουν κάτι. Παρατηρείτε-έχετε το νου σας! - Μιλήστε με το παιδί-θύμα ιδιαιτέρως, καθώς και στα υπόλοιπα παιδιά ξεχωριστά για να μάθετε αν παρόμοια περιστατικά έχουν ξανασυμβεί. Κρατήστε σημειώσεις. Καθησυχάστε το παιδί-θύμα ότι δε φταίει εκείνο κι ότι θα αντιμετωπισθεί. - Μιλήστε στο παιδί-θύτη ιδιαιτέρως για τη συμπεριφορά του, τις συνέπειες και τις κυρώσεις που θα έχει αν συνεχίσει. Μην πιστεύετε ψευτο-δικαιολογίες, ότι απλά παίζαμε και γελάγαμε: Αν ήταν παιχνίδι διασκέδαζαν και γέλαγαν όλοι; - Κρατήστε τις γραπτές μαρτυρίες και παρουσιάστε τις στο σύλλογο διδασκόντων και τους γονείς των εμπλεκόμενων παιδιών. Ζητήστε από τους συναδέλφους να είναι επίσης σε επιφυλακή. - Δώστε κατάλληλη ποινή στον εκφοβιστή (όχι σωματική τιμωρία, ούτε ταπεινώσεις κι εξευτελισμοί). - Επιμείνετε από τον εκφοβιστή να ζητήσει συγνώμη από το παιδί-θύμα, καθώς και να επιστρέψει ότι πράγματα ή χρήματα του έχει αποσπάσει. - Ενημερώστε τους γονείς του θύτη. - Προσπαθήστε να σπάσετε την κλίκα των εκφοβιστών, αν έχει δημιουργηθεί κάτι τέτοιο. - Συνήθως το πιο επιθετικό παιδί δρα ως αρχηγός, ενώ άλλα παιδιά ακολουθούν από φόβο. Κρατήστε στενότερη επιτήρηση στο επιθετικότερο παιδί και προσπαθήστε να προσανατολίσετε τα υπόλοιπα παιδιά σε άλλες δραστηριότητες και σε υποστήριξη των συμμαθητών τους - Παρακολουθήστε την πορεία των πραγμάτων. Μήπως μετά από λίγο καιρό συμβαίνουν πάλι τα ίδια?Αν δεν μπορείτε να το αντιμετωπίσετε μόνος/η, συζητήστε το με το σύλλογο διδασκόντων, την προϊστάμενη αρχή της περιφέρειας σας και ζητήστε εγγράφως τη συνδρομή τους καθώς και τη συνδρομή ειδικού.Αν υπάρξει σοβαρός τραυματισμός, ενημερώστε την τοπική αστυνομία. - Επιτηρείτε για περιστατικά εκφοβισμού στα διαλείμματα, στις αυλές, στις εκδρομές. Αν το παιδί-θύμα είναι απομονωμένο, σκεφτείτε με ποια άλλα παιδιά θα ταίριαζε και μιλήστε σε αυτά για να κάνουν παρέα - Να είστε συνεπείς και δίκαιοι στις παραβάσεις κανόνων συμπεριφοράς. - Δημιουργήστε κουτί παραπόνων στην τάξη, όπου τα παιδιά ανώνυμα καταθέτουν όσα συμβαίνουν. Η ακόλουθη συζήτηση προωθεί την υπευθυνότητα, χωρίς να μειώνει πρόσωπα . - Η πρόληψη της βίας και η αρμονική συνύπαρξη θα πρέπει να είναι στην καρδιά των στόχων της παιδείας μας:τέτοια θέματα μπορούν να ‘δουλεύονται’ σε οποιοδήποτε γνωστικό αντικείμενο. Για περισσότερες πληροφορίες και βοήθεια: - Κέντρο Άμεσης Κοινωνικής Βοήθειας, τηλ. 197 ή 210-197, όλο το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα - Χαμόγελο του Παιδιού, τηλ. 1056, όλο το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα. Δέχεται και ανώνυμες καταγγελίες για παιδική κακοποίηση - Τμήμα Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, τηλ. 1890, email: ccu@ath.forthnet.gr - Συνήγορος του Πολίτη, Κύκλος για τα Δικαιώματα του Παιδιού, τηλ. 800.11.32.000 - Γραμμή Σύνδεσμος, 801 801 1177 - Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού, 210-7715791, 210-7793648 πηγή: www.mentoras.org Άσπα Μητρακάκη Ειδική Παιδαγωγός - Κοινωνική Ανθρωπολόγος ειδικευμένη στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολίων/δυσλεξίας email: amitrakaki@gmail.com http://dyslexiaathome.blogspot.gr/2011/12/blog-post_13.html