Κοριτσάκια μου...
Έχω ένα πρόβλημα... Σίγουρα δεν είμαι η μόνη που το αντιμετωπίζει αυτό...
Η κορούλα μου η Χρυσούλα είναι γύρω στα 1,5. Εκτός του ότι με έχει ξεπατώσει με τα πέρα δώθε [κώλο δεν βάζει κάτω το σκασμένο], έχει γίνει πολύ καλομαθημένη [ή και κακομαθημένη].
Ξέρω ότι γι αυτό φταίμε αποκλειστικά εγώ και ο άντρας μου. Ημασταν τοσο ενθουσιασμένοι που αποκτήσαμε μωράκι, που δεν μπορουσαμε να της πούμε όχι... Ό,τι ήθελε γινόταν! όμως τώρα φαίνονται οι ασχημες συνέπειες!
Αν δεν γίνει το δικό της, είναι ικανή να τσιρίζει και α χτυπιέται επί ώρες... ή να σου κρατάει μούτρα για μέρες... Με το πρώτο σου σπάει τα νεύρα και με το δεύτρο σε κάνει να νιωθεις τυψεις... Δεν έλω να της κάνω όλα τα χατίρια... Πρέπει να μάθει να δέχεται και το όχι! όμως πως να αντισταθείς σε αυτά τα υπέροχα γκριζοπράσινα ματάκια;;
Πείτε μου τι να κάνω για να μάθει ότι δεν μπορούμε να έχουμε ό,τι θέλουμε;; Οκ, ακομα ειναι μικρούλα αλλά από τωρα πρέπει να μπουν οι σωστες βασεις!
Περιμεω συμβουλες,
φιλακια!