Sakoulina

τα μωράκια δεν βλέπουν με τα μάτια ούτε ακούν με τα αυτιά αλλά με την καρδούλα τους

Κοίτα να χαρείς όλα αυτά τα όμορφα που βιώνεις τώρα και άσε αυτά τα άγχη για αργότερα ή και για καθόλου. Και τι έγινε αν μάθει στη πιπίλα? Όπως μάθει έτσι και με το καιρό θα ξεμάθει. Άλλωστε στην αρχή τα μωράκια που θηλάζουν δεν τη πολύ γουστάρουν αλλά μετά τα βολεύει και αυτά. Με το καλό το μωράκι σου

Εμένα δεν μου αρέσει το σεξ στην εγκυμοσύνη ούτε και στο σύντροφό μου. Νιώθουμε άβολα και οι 2 και έτσι προσπαθούμε να βρούμε άλλους τρόπους για να κάνουμε τις αγκαλίτσες μας. Έπειτα ξενερώνω στην ιδέα πως υπάρχει μέσα μου ένα μωράκι και γω..... Τι να σου πω και να φανταστείς δεν είμαι και καμιά πουριτανή. Αλλά περί ορέξεως κολοκυθόπιτα!!!

Αχ βρε κοριτσάκι μου τώρα κατάλαβα τι σου συμβαίνει. Μην αγχώνεσαι και όλα θα πάνε καλά. Εδώ έχεις περάσει τόσο και τόσο και δεν το έβαλες κάτω και θα χάσεις τη πίστη σου τώρα? Το Ραφαελάκι σου σε περιμένει. Η σκέψη μου είναι μαζί σου...περιμένω νέα σου

Νομίζω πως είναι καλό τα παιδιά μας να είναι εξοικειωμένα με το σώμα τους απο πολύ μικρά. Θεωρώ πως ο πατέρας με το αγόρι και η μητέρα με το κορίτσι πρέπει να έχουν οικειότητα πάνω σε αυτό το θέμα και να αφήνουν το παιδί ελεύθερο να προβληματιστεί και να κάνει ερωτήσεις. Η ντροπή δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα και τα αρνητικά συναισθήματα πιθανά ένα καταπιεσμένο εγώ. Δεν πρέπει να συγχέουμε τη γύμνια με τη σεξουαλικότητα. Αλλωστε γύρω στα 8 τα παιδιά αρχίζουν απο μόνα τους να προστατεύουν τον εαυτό τους, αντιλαμβάνονται καθαρά τη διαφορετικότητα μεταξύ των 2 φύλων και βάζουν τα όρια σε σχέση με τη δική τους γύμνια.

Να μην ξανά γράψεις σε τέτοιο θέμα μόνο ευχάριστα απο εδώ και πέρα και να είσαι ήρεμη γιατί η αναστάτωση περνάει στο μωράκι

τέλος καλό όλα καλά!!!

1η φορά απαντάω με τέτοιο τρόπο σε ένα μέλος του μαμμυ και τελευταία αλλά είχα όρεξη για χαβαλέ μετά απο μια πολύ πολύ δύσκολη μέρα και είπα να το διασκεδάσω..... Καλέ τι γελοία θέματα είναι αυτά? Λένα που είσαι? αρκετά δεν έχει γελιοποιηθεί το μάμμυ?

Να πάρεις 4 σκυλιά απο ένα για τον καθένα σας και άμα έχετε και χρόνο να πάρετε και 4 γάτες για να παίζετε όλοι μαζί κυνηγητό! :woohoo: :woohoo: :woohoo: :woohoo: :woohoo: :woohoo:

μήπως είναι λίγο μικρούλι ακόμα για τη περπατούρα? Εγώ δεν είμαι αρνητική, τη χρησιμοποιώ στη μικρή μου για λίγο μέσα στη μέρα αλλά απο όταν ήταν 9 μηνών. Νομίζω πως δεν κάνει νωρίτερα γιατί δεν έχει ενισχυθεί και δυναμώσει ακόμα η σπονδυλική στήλη. Ο γιατρός σου τι λέει?

Καλησπέρα και απο εμένα...είμαστε και κοντά στις ημερομηνίες για να φέρουμε στον κόσμο τα μπεμπάκια μας! Μην σπαταλάς τις δυνάμεις σου σε τέτοιες σκέψεις που και ψυχοφθόρες είναι και κακό στο μωράκι σου κάνουν. Όταν αυτό θα μεγαλώσει παραπάνω θα αρχίσει να σου στέλνει τα δικά του μηνύματα και τότε θα δεις ξεκινάει μια άλλη εποχή, πραγματικής επικοινωνίας μαζί του. Να είσαι χαρούμενη και να απολάυσεις μια υπέροχη εγκυμοσύνη μέχρι το τέλος της

Προσπάθησε να μιλάς σε αγαπημένους σου ανθρώπους για όλα αυτά που σε πληγώνουν και σε στενοχωρούν και να δεις που όλα θα πάνε καλύτερα.....άλλωστε ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός. Ετσι δεν λένε?

Καλημέρα και απο εμένα. Τώρα αν σε πω λιγάκι υπερβολικούλα θα σε πειράξει? Εγώ θα σου έλεγα πως κανείς δεν έπαθε τίποτα απο τα φιλιά και την αγάπη που του πρόσφεραν. Ο.Κ. με τους άλλους αλλά με τους συγγενείς α' βαθμού καλό είναι να είσαι πιο χαλαρή γιατί σκέψου πως και αυτοί αγαπάνε το μικρό σου. Εμένα έφτανε στο σημείο, επειδή ήταν και καλοκαίρι, να βγάζει ακόμα και σπυράκια...αλλά τι να κάνουμε? Αγάπη είναι αυτή

Καλησπέρα και απο εμένα. Το οτι ο άλλος είναι σπουδαγμένος και το ότι έχει και κάποια πτυχία δεν λέει κάτι το ιδιαίτερο αν νιώθεις ότι το κομμάτι της ανθρωπιάς του λείπει. Εγώ θα σου έλεγα να δεις αν έχεις γενικότερα προβλήματα μαζί του ή αν αυτό ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός και να κρίνεις κατάλληλα. Σίγουρα πάντως η επιλογή των γιατρών για τα παιδιά μας είναι πολύ σημαντική.

Οταν ήταν πιο μικρή τα έτριβε και η δικιά μου. Τώρα προσπαθώ να καταλαβαίνω πότε νυστάζει, σε σχέση με το πότε ξυπνάει την τελευταία φορά, και την προλαβαίνω. Μην ανησυχείς είναι και γι αυτά ένας ακόμη τρόπος επικοινωνίας.

Καλησπέρα και απο εμένα και περαστικά στο μικρό. Γιατί δεν απευθύνεσαι στο γιατρό του μαμμυ? Αυτός σίγουρα θα μπορεί να σου απαντήσει

Εγώ θα σου έλεγα να μην αποκλισεις την ομοιοπαθητική γιατί ίσως είναι μια λύση, τουλάχιστον μέχρι να αποκτήσεις μωράκι - α και μετά βλέπεις πως θα το αντιμετωπίσεις και μέσω της κλασσικής ιατρικής. Όπως και να έχει πάντως περαστικά και σύντομα ΜΑΝΟΥΛΑ!

Καλησπέρα και απο εμένα πιστεύω πως όλα θα πάνε καλά και θα φέρεις εις πέρας αυτή την εγκυμοσύνη. Νομίζω πως είσαι προκατειλημμένη γιατι χρονικά συμπίπτει με τη προηγούμενη φορά αλλά μην το βάζεις στο μυαλό σου. Να είσαι ήρεμη και όλα θα πάνε καλά. Κάπου στην 25η βδομάδα είχα κανονικά συσπάσεις και αντί να πάρω τον γιατρό έκατσα και καλά να ηρεμήσω. Την άλλη μέρα που με είδε φρίκαρε, ευτυχώς που όλα πήγαν καλά και δεν είχαμε αρνητικό αποτέλεσμα. Γι αυτό κοίτα να είσαι ήρεμη και χαμογελαστή, με το καλό να σφίξεις τον παίδαρό σου στην αγκαλίτσα σου!!!

Χρόνια πολλά σε όλες μας αλλά και στα κοριτσάκια μας, τις γυναίκες του μέλλοντος

Μπράβο πάντως και απο εμένα που έχεις τόσο θετικές σκέψεις ακόμα και τώρα που λες πως τα πράγματα δεν πάνε και πολύ καλά σε σχέση με το μωράκι σου. Θεωρώ πως οι άνθρωποι που προβαίνουν σε τέτοιες ενέργεις έχουν ένα μεγαλείο ψυχής που διαφέρει απο των υπολοίπων ανθρώπων. Πάντως μην απογοητεύεσαι τόσο εύκολα και σκέψου το ενδεχόμενο να κάνεις και δικό σου παιδί αλλά και να υιοθετήσεις. Δεν θα ήταν υπέροχο?

Να είναι γερό το μωράκι σου και σύντομα να γυρίσετε στο σπιτάκι σας. Περαστικά σας και εύχομαι να είναι κάτι μικρό και ανώδυνο!!!

Αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι αν ζεις κοντά σε θάλασσα πετάς το νερό εκεί και αν όχι τότε το ρίχνεις στον κήπο. Όλα τα ρούχα της βάπτισης πρέπει να πλυθούν και το νερό να το ρίξεις μαζί και όχι σε δόσεις. Τελος πάντως σε κάθε περιοχή ισχύει και διαφορετική παράδοση, εσύ θα αποφασίσεις τι θα κάνεις.

Εγώ Βούλα δεν θα σε κρίνω γιατί βλέπω πως το κάνεις ήδη εσύ στον εαυτό σου και μάλιστα με τον πιο σκληρό τρόπο. Θα ήθελα όμως να σε ρωτήσω: μήπως είναι καιρός να κάτσεις και να σκεφτείς κάποια πράγματα για τη ζωή σου αλλά και για τη ζωή των παιδιών σου? Είναι "εύκολο" να παίρνουμε στη ζωή το ρόλο του θύματος και να επιβιώνουμε μέσα απο αυτόν. Είναι επίσης εύκολο να θεωρούμε ότι είμαστε ανήμποροι και ότι οι άλλοι φταίνε για όλα τα δεινά στη ζωή μας. Η δική μας όμως ευθύνη που αρχίζει και που τελειώνει? Και αν τώρα κατηγορείς κυρίως άλλους για όσα σου συμβαίνουν κάποια στιγμή θα έρθουν και θα σε κατηγορήσουν τα παιδιά σου γι' αυτά που θα συμβούν σε εκείνα. Γιατί για τα παιδιά σου έχεις μεγάλη ευθύνη και οφείλεις να τα προστατέψεις αν βλέπεις ότι δεν περνάνε καλά στη ζωή τους. Μην το ξεχάσεις αυτό, πάντα έχουμε πολλές επιλογές, άλλο τώρα αν βολευόμαστε μέσα σε μια για να μήν αλλάξουμε τη ζωή μας και τη "ρουτίνα" μας.

Να κάνεις υπομονή και να είσαι ήρεμη για να βοηθήσεις και το σώμα σου να ανταπεξέλθει σε αυτή τη κατάσταση, όσο το δυνατόν πιο ήρεμα. Σου εύχομαι πραγματικά να πάνε όλα καλά, γι' αυτό υπάρχουν και τα θαύματα.

TESH έγραψε: Συμφωνώ, συμφωνώ, συμφωνώ. Απλά αναρωτιέμαι τι γίνεται άραγε με τα παιδιά των φαναριών? Πόσο μπορούν τα ίδια να αλλάξουν τη ζωή τους και μέχρι ποιό σημείο?