Θέλω να γίνω μαμά

Χαχα, μια φορά είχα βρει και μια κόκκινη κλωστή από το πάρκο του, όταν ακόμα δεν τον βάζαμε κάτω! Προσπαθούμε όσο μπορούμε να τον προσέχουμε να μη βάζει στο στόμα ό,τι βρίσκει, αλλά φαντάζομαι πολλά από αυτά που βρίσκει τα τρώει και μετά δεν τα βλέπουμε εμείς στα κακά. Πάντως, ο Αντρέας είναι ζωηρό μωρό, αλλά δεν είναι άτακτο. Προς το παρόν δηλαδή!

Σωστά, εσύ έχεις και τη μεγάλη που δίνει το κακό παράδειγμα! Κι εγώ αυτό σκέφτομαι, ότι όταν αρχίσει να σκαρφαλώνει θα είναι τα μεγάλα ζόρια... Κουρτίνες ακόμα δεν έχουμε, αλλά θα βάλουμε σύντομα, και σκέφτομαι ότι, αν δεν σκαρφαλώνει σ' αυτές, θα τις τραβάει οπωσδήποτε. Τώρα προς το παρόν τραβά το σχοινάκι από το στόρι. Κι εμένα πάντως τρώει ό,τι βρει μπροστά του... Συνέχεια βρίσκω στα κακά του τρίχες, γιατί πέφτουν απ' τα μαλλιά μου κι όσο κι αν καθαρίζω, όλο και κάποια θα βρεθεί...

Α εμένα δε σκαρφαλώνει όμως ακόμα, οπότε μετριάζεται κατά πολύ ο κίνδυνος. Τον βλέπω όμως που αρχίζει και του μπαίνει η ιδέα στο μυαλό...

Να το, κατευθείαν το έβγαλε: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE% ... E%B2%CE%B9

Τα νασιόπαιδα ξαναχτυπούν!!! Πω πω, τι έκανε πάλι το άτομο;;; Εμείς πάντως, επειδή τον έχουμε κόψει τι ζιζάνιο είναι, δεν αφήνουμε απολύτως τίποτα στα τραπέζια και στους καναπέδες που να είναι επικίνδυνο. Στυλό, μολύβια, πράγματα που σπάνε, βιβλία, χαρτομάντηλα, κ.λπ., όλα έχουν εξοριστεί σε σημεία που να μην τα φτάνει ο Αντρέας. Και δεν τον αφήνουμε ποτέ μόνο του. Αλλιώς κι εμάς κάτι τέτοια ωραία θα έκανε... Ο Αντρέας μόνο τρία δόντια έχει, και βγάζει τώρα άλλα τρία... Από ομιλία είμαστε στα ίδια! Α, και "κακά" λέει καμιά φορά, άμα του το πούμε εμείς. Το μολύβι έχει μέσα γραφίτη, δε νομίζω ότι έχει μόλυβδο. Ο μόλυβδος είναι πολύ επικίνδυνο υλικό, είναι δυνατόν να το πουλούσαν έτσι σε μικρά παιδιά; Κάτσε να το ψάξω λίγο.

Γράφω τι έφαγα σήμερα: Πρωινό: Ένα τοστ με μαύρο ψωμί, τυρί και γαλοπούλα και ένα τσάι γλυκάνισο. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Ένα μοσχαρίσιο μπιφτέκι με λαχανικά + ρύζι πιλάφι με φιδέ + γιαούρτι + σαλάτα μαρούλι-ρόκα-ρόδι. Απογευματινό: Ένα κομμάτι ανάλατη φρέσκια μυζήθρα με μέλι, κανέλα και ρόδι. Βραδινό: Ένα πιάτο πιλάφι με μια κουταλιά σούπας σάλτσα πίτσας δικής μου κατασκευής (φρέσκια ντομάτα, λίγο λάδι, φρέσκος βασιλικός) και φέτα. Μετά μπορεί να πιώ και κανένα γάλα, δεν ξέρω, θα δείξει.

Γεια σας! Πέθανα σήμερα... Το πρωί έκανα μπιφτέκια, έφτιαξα αρκετά και έβαλα και στην κατάψυξη. Χώρισα ένα μέρος για τον Αντρέα, και τα έκανα χωρίς αλάτι. Αλλά είναι διαδικασία, γιατί βάζω διάφορα λαχανικά μέσα, καρότο, πιπεριά, κρεμμύδι, μαϊντανό.... Έφτιαξα και ένα πιλάφι, σαλάτα, και είχα και να απασχολώ τον Αντρέα γιατί ο άντρας μου είχε πάει για ψώνια. Μετά το φαγητό έκανα τα πιτσάκια για το πάρτι και τα έβαλα στην κατάψυξη, αλλά έγιναν μόνο 25, οπότε θα πρέπει να ξαναφτιάξω τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά ακόμα... Μετά σκούπισα και σφουγγάρισα την κουζίνα και μια που άρχισα με το σφουγγάρισμα, έκανα και το γραφείο. Άρχισα να καλώ και στα γενέθλια, μετά έκανα λίγο σίδερο γιατί δεν είχε ρούχα να φορέσει ο μικρός, τον κάναμε μπάνιο και τον κοίμισα. Ευτυχώς κοιμήθηκε, αλλά προβλέπω δύσκολη νύχτα, γιατί είχε πολλή γκρίνια όλη μέρα. Μετά έφαγα και αποτελείωσα το σίδερο να μην το έχω αύριο. Όπως καταλαβαίνετε, είμαι πτώμα... Κατερίνα τα κουρτινόξυλα είναι ακόμα στα κουτιά τους. Περιμένουμε το μάστορα να έρθει, αφού έτσι κι αλλιώς θα έρθει για να πάρει τα εργαλεία του που τα έχει αφήσει εδώ, ας τα βάλει κιόλας! Θα τον πληρώσουμε που θα τον πληρώσουμε για τη δουλειά του, ας τα βάλει αυτός που θα τα βάλει και καλά. Κι εγώ αφαίρεσα τις αμυγδαλές μου όταν ήμουν έξι χρονών, κι ενώ πριν ήμουν πάρα πολύ αδύνατο παιδάκι, μετά πήρα τα πάνω μου. Δεν είναι τίποτα, πονάς λίγο, αλλά όταν πονάς πρέπει να τρως παγωτό, οπότε δεν είναι και τόσο άσχημο! Θυμάμαι ότι στην κλινική μου είχαν φέρει ένα παγωτό, το οποίο μου είχε φανεί τόσο εξαίσιο, που όμοιό του δεν ξανάφαγα ποτέ στη ζωή μου! Ο Αντρέας ούτε και σήμερα έφαγε, που του έδωσα μπιφτέκι και μακαρονάκια. Έφαγε μια κουταλιά μακαρόνια με μυζήθρα και μια μπουκίτσα μπιφτέκι και μετά έκανε εμετό, οπότε δεν του δώσαμε τίποτε άλλο. Μάλλον έβγαλε τις βλέννες, πράγμα που είναι καλό! Το πρωί, όμως έφαγε το αβγό του και το απόγευμα τη φρουτόκρεμα. Πιστεύω ότι και το μεσημεριανό θα το έτρωγε αν δεν έκανε εμετό. Οι υπόλοιπες πού είστε;

Γιωταμαρία κι εγώ 16 μηνών περπάτησα περίπου! Αλλά έχω την εντύπωση ότι φταίγανε και οι γονείς μου γι' αυτό, γιατί φοβούνταν πάρα πολύ (το βλέπω και τώρα με τον Αντρέα). Μίλησα πολύ νωρίς πάντως, ενώ ο Αντρέας σ' αυτό είναι φέεεταααα... Λέει μόνο "μαμά", "αμ" (=μαμ), "αβ" (=γαβ, μιλάει και ξένες γλώσσες, ακόμα δεν έμαθε τα ανθρώπινα και πέρασε στα σκυλίσια), "παππού". Το "μπαμπά" το έλεγε, αλλά τώρα το παράτησε! Τοστ δεν του έχω δώσει ποτέ. Από τυριά μόνο ανάλατη φρέσκια μυζήθρα, κάτι σαν ανθότυρο του έχω δώσει και του αρέσει αρκετά. Σήμερα, π.χ. του έδωσα μισή φέτα ψωμί και την έφαγε όλη μόνος του, με την κόρα! Αλλά του την έδωσα γιατί δεν έφαγε τίποτα το μεσημέρι. Αλλιώς δε θέλω να του δίνω να τρώει έτσι απλά για να μάθει. Πολλή γκρίνια πάντως σήμερα, απ' όσο μπορώ να δω βγαίνουν τρία δόντια μαζί, και έχει και το κρύωμα...

Γιωταμαρία δεν ντρέπεσαι και δεν αισχύνεσαι;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Έφαγες λίγο πουρέ παραπάνω;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Και το λες και δεν πας να πέσεις απ' το μπαλκόνι;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Απορώ πώς έχεις το θράσος και στέκεσαι ακόμα ενώπιόν μας... Καλέ, φάε καμιά μπουκιά παραπάνω να σε πιάσει! Απορώ πώς στέκεσαι στα πόδια σου ακόμα με τόσο λίγο φαγητό. Μαρίνα μια χαρά σε βλέπω! Ευτυχώς που το ρύθμισες το θεματάκι! Νάντια μένω άφωνη! Θηλάζεις όμως μωρέ, και σου ήρθε και περίοδος. Λογικό είναι να θέλεις να φας κάτι παραπάνω. Τα πράσα πώς τα φτιάχνεις; Χριστίνα κι εσένα μια χαρά σε βλέπω. Αυτές τις μπάρες δεν τις μπορώ με τίποτα. Σε κάποια φάση έπαιρνα κι εγώ τέτοια, και καλά για υγιεινή διατροφή, αλλά μετά είδα τα συστατικά και τρόμαξα, και δεν ξαναπήρα.

Γεια σας! Σήμερα έφτιαξα μπιφτέκι στον Αντρέα για πρώτη φορά, αλλά όχι μόνο δεν το έφαγε, έκανε κι εμετό... Το πρωί έφαγε όοοοολο το αβγό του, μετά θήλασε 2-3 φορές, και το μεσημέρι τον έβαλα για φαγητό, έφαγε μια κουταλιά μακαρόνια, μια μπουκίτσα μπιφτέκι, και μετά έκανε εμετό. Μάλλον έβγαλε τις μύξες και τις βλέννες, γιατί πιο πολύ νερό είχε. Δεν πειράζει, φτάνει να του περάσει το συνάχι! Γιωταμαρία μαζί σου! Κι εγώ δεν μπορώ αυτήν την καταπίεση, να φάνε μη αλεσμένα, να περπατήσουν, να μιλήσουν, λες και μπορείς να υποχρεώσεις ένα μωρό να τα κάνει όλα αυτά. Η γραμματέας του σχολείου (πάλι αυτή!) είναι έτσι, πιέζει πολύ το παιδί της, το οποίο για κακή του τύχη της βγήκε τεμπέλικο, κι αυτή λυσσάει. "Πότε θα περπατήσει, πότε θα περπατήσει, ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕΙ;;;;;;;;;;;;;;". Τις διάφορες τροφές άρχισε να του τις δίνει με διαφορά πολλών μηνών απ' τον Αντρέα, συνέχεια τον πιέζει να μάθει να κάνει πράγματα τα οποία είναι αδύνατον να κάνει (π.χ. να κάνει το σταυρό του!!!) και τώρα λέει ότι όταν περπατήσει, θα τον στείλει στον παιδικό σταθμό για να μάθει τάξη. Καμιά φορά θέλω να της πω "ζήσε κοπέλα μου το παρόν, κι άσε το τι θα γίνει στο μέλλον". Αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μάθει να ζουν για το αύριο και ξεχνούν το σήμερα. Λένα πού χάθηκες;

Είναι πολύ ωραίο να κάνεις κατασκευές με το παιδί σου! Εμένα ο Αντρέας προς το παρόν είναι καπετάν Καταστροφέας.

Όντως ξεκίνησες με πολλή όρεξη! Αυτά τα αρωματικά στολίδια τα είχα δει κι εγώ παλιότερα, αλλά δε νομίζω να κάνω κάτι απ' όλα αυτά!

Αλεξάνδρα, του το άφησα το μπολάκι μπροστά του, αλλά του αρέσει να κρατά το κουτάλι και να το χτυπά μέσα στο μπολ. Σε κάποια φάση κατάφερε και έβαλε λίγο φαγητό στο κουτάλι, οπότε τον βοήθησα και το έβαλε στο στόμα του και το έφαγε. Του αφήνω και κομματάκια φαγητού πάνω στο τραπεζάκι του, και τα πιάνει και τα βάζει στο στόμα, αλλά απέχει πολύ ακόμα απ' το να τρώει μόνος του. Η πλάκα είναι ότι το πιάνει με όλη τη χούφτα, κι όπως πηγαίνει να το βάλει στο στόμα, βάζει πρώτα τα δάχτυλα, και το φαγητό μένει απ' έξω! Το ψάρι που του έδωσα ήταν μπακαλιάρος βραστός. Ήταν ένα πολύ μικρό κομματάκι. Ίσως να φταίει και το ότι χτες και σήμερα έτυχε και δεν έφαγε μαζί μας, αλλά τον τάισα πιο αργά στο σαλόνι. Θα δοκιμάσω αύριο κανονικά στο τραπέζι, να δούμε τι θα κάνει... Γι' αυτό το μηχάνημα που λες μου είπε κι ο αδελφός μου, αλλά δε φάνηκε να το γνωρίζουν οι ηλεκτρολόγοι της εδώ Μπανανίας. Τώρα πια πήραμε τα κουρτινόξυλα, οπότε θα βάλουμε αυτά και τέρμα... Πολύ το κουράσαμε το θέμα "κουρτίνες"... Αυτές τις κατασκευές από αλατοζύμη πώς τις κάνεις δηλαδή;

Γεια σας! Ελίνα περαστικά. Μαρίνα τι χμ... έγινε; Γιωταμαρία, Χριστίνα συνεχίστε την καλή δουλειά! Τι έφαγα σήμερα: Πρωινό: Ένα τσάι γλυκάνισο και μια φέτα χωριάτικο ψωμί με βιτάμ και μέλι. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Ένα πιάτο ψαρόσουπα, ελιές, λίγο ψωμί (το ψωμί αργότερα, όταν τάιζα τον Αντρέα). Απογευματινό: Ένα μήλο. Φρυγανιές από άρτο. Βραδινό: Ένα μπολ χορτοψαρόσουπα. Το καλό μου είναι ότι δε δελεάζομαι από βλακείες. Π.χ. σήμερα έτρωγε ο άντρας μου σερενάτα και ούτε που μου έκανε αίσθηση. Μετά στο σχολείο είχε γενέθλια μια μαθήτρια και κέρασε κιτ-κατ. Την έβαλα στη τσάντα μου και ούτε που ξανασχολήθηκα μαζί της. Μια άλλη μαθήτρια έφερε ένα τσιζ κέικ, και το είχαν μπροστά μου λαχταριστό-λαχταριστό, αλλά και πάλι, δε με ένοιαξε καθόλου. Τις προάλλες έφερε ο σύμβουλος καθηγητής ένα κουτί με σοκολατάκια και πάλι, ούτε που γύρισα να τα κοιτάξω. Δηλαδή μη φανταστείτε ότι κάνω κανέναν κόπο που δε τρώω χαζομάρες, αυτά που τρώω είναι αυτά που μου αρέσουν!

Γεια σας! Τι κάνετε κοριτσάκια; Για τις σκανταλιές που λέτε, ο Αντρέας όλο και κάτι κάνει. Εμείς δεν του έχουμε κάποιο ειδικό χαλάκι, απλά έχουμε κλείσει το σαλόνι γύρω γύρω με τραπεζάκια, καρέκλες, πολυθρόνες, το πάρκο του, για να μη βγαίνει υποτίθεται, αλλά αυτός πάλι καταφέρνει και βγαίνει. Είτε σπρώχνει τα τραπεζάκια και τις καρέκλες, είτε περνάει από κάτω (μάλιστα οι καρέκλες έχουν και οριζόντιο ξύλο ανάμεσα στα πόδια, και πάλι καταφέρνει και μπουσουλά από κάτω), είτε περνά ενδιάμεσα. Και με το που βγαίνει, τσουπ, πέφτει κάτω και αρχίζει και μπουσουλάει σε ξέφρενους ρυθμούς. Όταν δε πάμε και του πούμε "πιάστε τον" η χαρά του είναι απερίγραπτη. Αφού τις περισσότερες φορές μπουσουλά λίγο και μετά σταματά και περιμένει να τον δούμε για να πάμε να τον πιάσουμε. Σήμερα τον πρόσεχε ο άντρας μου, ο οποίος ήταν βυθισμένος στον υπολογιστή. Ο μικρός μετακίνησε το πάρκο και πέρασε απ' έξω. Όπως έκανα εγώ κάτι δουλίτσες κοιτάω και τι να δω! Ο Αντρέας είχε πάει σε μια σκάλα που είχε φέρει ο μάστορας που ήρθε να μας βάλει κάτι ράγες για κουρτίνες (μεγάλη ιστορία, έμεινε στη μέση η δουλειά, γι' αυτό και η σκάλα είναι ακόμα εδώ) και ετοιμαζόταν να την ανέβει! Οκ, δε θα την ανέβαινε, αλλά θα χτυπούσε... Μετά τον πήγα στο δωμάτιό του, έπαιζε κι εγώ του διάβαζα ένα παραμύθι. Πάει στη βιβλιοθήκη του και πείραζε ό,τι έβρισκε μπροστά του. Σε ένα από τα πιο ψηλά ράφια έχουμε μια λεκανίτσα με νερό, για να τον πλένουμε όταν τον αλλάζουμε. Μέχρι τώρα δεν την έφτανε, αλλά σήμερα σήκωσε τα χέρια, την τράβηξε και χύθηκαν τα νερά κάτω. Ευτυχώς τον πρόλαβα και την άρπαξα πριν χυθούν πολλά και ο ίδιος δε βράχηκε, αλλά κάτι παραμύθια που έριξε κάτω μούλιασαν... Τι να σας πω, όμως, δε μου κακοφαίνεται που κάνει σκανταλιές. Το θεωρώ απολύτως φυσιολογικό. Ένα μωρό που τώρα εξερευνά τον κόσμο θα ήταν πολύ περίεργο αν καθόταν όλη μέρα φρόνιμο. Για τη διατροφή, εμάς ο γιατρός είναι της φιλοσοφίας να μη βιαζόμαστε να δώσουμε απ' όλες τις τροφές στο παιδί, κι εγώ συμφωνώ μαζί του. Όταν ακούω γονείς να καυχώνται ότι το παιδί τους "τρώει τα πάντα" εκνευρίζομαι. Γιατί δηλαδή να είναι απαραιτήτως καλό το ότι ένα μωρό τρώει τα πάντα; Ανάμεσα σ' αυτά τα "πάντα" σίγουρα θα υπάρχουν και τροφές που δεν κάνουν καλό ή που είναι βλαβερές. Π.χ. η από πάνω μου έχει ένα κοριτσάκι ενάμιση μήνα μεγαλύτερο από τον Αντρέα και από πολύ μικρή της έδινε τα πάντα, σοκολατένια μπισκότα, πίτσα, κ.λπ. Ε όχι ρε παιδιά, δεν είναι σκυλί το παιδί, να του πετάς ό,τι βρίσκεις μπροστά σου για να κάθεται ήσυχο ή για να "μάθει να τρώει απ' όλα" ή για να το κάνεις χάζι που το καταβροχθίζει. Όσο για τη θεωρία ότι, όσο μεγαλύτερη ποικιλία δώσεις στο μωρό τόσο περισσότερα πράγματα θα μάθει να τρώει, δε νομίζω ότι ισχύει. Π.χ. η γραμματέας του σχολείου έμαθε το παιδί της στα σκουπίδια, φαρίν λακτέ, μπισκοτόκρεμες, μπισκότα, κρουασάν, και διάφορα γλυκά, και τώρα που της είπε η γιατρός να του κάνει δίαιτα γιατί είναι χοντρός (αν και εμένα δε μου φάνηκε χοντρός, μάλλον κανονικό θα τον έλεγα) δεν μπορεί να φάει ένα κανονικό δεκατιανό, όπως αβγό ή τοστ. Αναστασία, εγώ χτες του έδωσα πρώτη φορά ψάρι, αλλά δεν έφαγε καθόλου. Είχαμε ψαρόσουπα και του έκανα ξεχωριστή χορτόσουπα κι έβαλα ένα πολύ μικρό κομματάκι μπακαλιάρο μέσα, το οποίο το έκοψα σε τόσο μικρά κομματάκια που δεν ξεχώριζε καν! Αλλά δυστυχώς δεν έφαγε. Νόμισα ότι έφταιγε το ψάρι, αλλά και σήμερα που του έκανα μοσχάρι με μακαρονάκια και λαχανικά πάλι δεν έφαγε... Έβλεπε το κουτάλι και σφάλιζε το στόμα. Τελικά του έδωσα λίγο ψωμί σε μπουκίτσες και μετά έπαιρνα το φαγητό με το χέρι, του έλεγα "ψωμάκι" και το έτρωγε... Και πάλι, όμως, δεν το έφαγε όλο. Δεν ξέρω γιατί, ίσως περνάει τη φάση που δε θέλει να τον ταΐζουν, αλλά δεν μπορεί να φάει και μόνος του. Ίσως να έφταιγε που δύο μέρες δεν έφαγε μαζί μας στο τραπέζι, αλλά τον τάισα μετά στο σαλόνι, γιατί δε βόλεψε αλλιώς... Α, από όσπρια έδωσα φακές, είχα κάνει φακές σούπα με λαχανικά (καρότο, κρεμμύδι) και έβρασα και μια μικρή πατάτα, και τα πάτησα μ' ένα πιρούνι. Τα έφαγε με αρκετή ευχαρίστηση μπορώ να πω. Έδωσα και λουβί (μαυρομάτικο φασόλι) φρέσκο, σαν φασολάκι, αλλά δεν τρελάθηκε. Για να δούμε αύριο τι θα κάνει ο κυριούλης...

Γεια σας! Ησυχίες βλέπω. Πού χαθήκατε όλες καλέ; Εμείς το πρωί πήγαμε και πήραμε κουρτινόξυλα τελικά. Δε γινόταν αλλιώς, γιατί η ράγα δε μπαίνει στο ταβάνι λόγω καλωδίων, και αν μπει στον τοίχο θα φαίνεται πολύ άσχημο, γιατί θα βρίσκει η κουρτίνα στο εσωτερικό στόρι. Αλλιώς το φανταζόμουν, να πέφτει η κουρτίνα από τα ταβάνι, αλλά δεν πειράζει, και με το μεταλλικό κουρτινόξυλο πάλι ωραίο θα είναι. Ελπίζω μια απ' αυτές τις μέρες να έρθει ο μάστορας να μας τα βάλει, γιατί πολύ το τραβήξαμε το σίριαλ "κουρτίνα". Στο σχολείο είχαμε τη γιορτή του Πολυτεχνείου σήμερα. Δεν ήταν κι άσχημη (εγώ τη διοργάνωσα όπως πάντα), αλλά επειδή δε θα είχαμε καλεσμένους, έβαλα τους όχι-και-τόσο-καλούς-που-ήθελαν-να-διαβάσουν-σε-γιορτή, για να βγω από την υποχρέωση. Ένα παιδί διάβαζε ένα απόσπασμα από ένα μυθιστόρημα το οποίο τελείωνε με την εξής φράση: "Καταγγέλλω τον εαυτό μου που υπήρξα ένας πολίτης ελεεινής μορφής". Ε, λοιπόν, αυτό το "πολίτης" ήταν αδύνατον να το πει σωστά. Εδώ και τόσες μέρες που κάναμε τις πρόβες, το έλεγε συνέχεια "πολιτής", δηλαδή "πωλητής". Ρε του το έλεγα, ρε πήγα να τον πνίξω, ρε του έβαλα τρεις τόνους και δέκα γραμμές στο "ι", εκεί αυτός. Τελικά, έμαθε και το έλεγε σωστά. Πριν βγει να το πει, του κάνω "πολίτης πολίτης" και με κοιτάει με ένα ύφος του στιλ "ναι ναι καλά εντάξει, σε τα μας τώρα;". Βγαίνει, το λέει πολύ ωραία, και καταλήγει: "Καταγγέλλω τον εαυτό μου που υπήρξα ένας πωλητής ελεεινής μορφής"..................................... Μαρίνα κόλλημα έχεις φάει με την καισαρική! Είδες που σου έλεγα για το μασάζ; Είχες πέσει σε χασάπη... Καγκουράκι νοστιμιές!!! Άλλη ταλεντάρα προκύπτει στη ζαχαροπλαστική. Κι εγώ θέλω να κάνω τις ετοιμασίες για τα γενέθλια το σαββατοκύριακο. Θα φτιάξω πιτσάκια, γαλακτομπουρεκάκια και μπακλαβαδάκια για κατάψυξη. Σήμερα και πάλι ο Αντρέας δεν έτρωγε το φαγητό του, ενώ γιαούρτι με κουάκερ έφαγε το πρωί, και έφαγε και αρκετή φρουτόκρεμα το απόγευμα. Στο μεσημεριανό, ενώ του είχα φτιάξει μοσχαράκι με πάστα κιντς (αυτά τα παιδικά μακαρονάκια με τις φατσούλες) και λαχανικά, και του έβαλα και φρέσκια μυζήθρα μέσα, μόλις έβλεπε το κουτάλι σφράγιζε το στόμα και γύριζε απ' την άλλη. Δεν τον τάισα, γιατί λέω μπορεί να μην πεινάει. Μετά από μία ώρα ξαναδοκίμασα, τα ίδια. Του φέρνω ψωμί, του δίνω 1-2 μπουκιές, το έτρωγε. Οπότε έπαιρνα το φαγητό με το χέρι, του έλεγα "ψωμάκι" και του έτρωγε... Αλλά κάναμε εκατό ώρες και τελικά δεν το έφαγε όλο, ενώ συνήθως το τρώει. Δεν ξέρω τι έχει πάθει. Ίσως είναι στη φάση που δε θέλει να τον ταΐζουν, αλλά ούτε και μπορεί να φάει μόνος του... Οι υπόλοιπες πού είστε;

Καλέ; Πού χαθήκατε όλες;

Γεια σας! Νάσια τι έπαθες ρε κορίτσι;;; Πω πω... Φρίκη... Εμείς την είχαμε πάθει με τον αδελφό μου. Ήταν περίπου 3 χρονών και κλειδώθηκε μέσα στην τουαλέτα. Μαζευτήκαμε όλοι απ' έξω και του λέγαμε τι να κάνει για να ξεκλειδώσει, τίποτα. Είχε τρομάξει κιόλας και δεν μπορούσε να ξεκλειδώσει. Ήρθε ένας υπάλληλός μας για να παραβιάσει την κλειδαριά, παιδευόταν, παιδευόταν, τίποτα. Τελικά ήρθε η πυροσβεστική και τον έβγαλε. Από τότε, όλα τα κλειδιά εξαφανίστηκαν από τις πόρτες! Καλά, ο άντρας σου είναι αχαρακτήριστος... Τι να πω... Εμένα έχει αναλάβει να πλένει τα πιάτα. Σε κάποια φάση είχε μαζευτεί πολύ πιατικό και γκρίνιαζε ότι χρησιμοποιώ πολλά σκεύη στο μαγείρεμα, κι ότι δεν μπορεί να τα πλένει, κ.λπ. και μου λέει το αμίμητο: "τουλάχιστον τα σκεύη που χρησιμοποιείς στο μαγείρεμα, να τα πλένεις". Του λέω "καλά, άμα τα πλένω αυτά, τότε τι θα μένει να πλένεις εσύ;". Του εξηγώ ότι κάνω ένα σωρό δουλειές και πάω και στο σχολείο, οπότε δεν μπορώ να κάνω και το πλύσιμο των πιάτων και μου λέει το επόμενο αμίμητο: "ε, τότε να ξεκουράζεσαι λίγο και να τα πλένεις μετά". Με υποχρέωσε! Φυσικά του είπα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει κάτι τέτοιο και ευτυχώς τα πλένει. Αλλά ρε παιδί μου, πώς γίνεται εγώ να δουλεύω και να κάνω 109843908 δουλειές, κι αυτός να μη δουλεύει, να κάνει 5 δουλειές και να γκρινιάζει ότι δε βρίσκει χρόνο για τίποτα (χρόνο δε βρίσκει επειδή όλη μέρα παίζει στον υπολογιστή), ότι κουράζεται, κ.λπ. Πάντως, οι περισσότεροι άντρες αυτή την εντύπωση έχουν, ότι επειδή η γυναίκα τους μένει στο σπίτι δεν κάνει τίποτα όλη μέρα... Κι εμένα ο Αντρέας παίρνει βιβλία και τα σκίζει, αλλά πλέον δεν τον αφήνω. Τα βάζω στην πλάτη του καναπέ, μέσα απ' τη μαξιλάρα, και δεν τα βλέπει. Και τα χαρτομάντηλα πάνω στην πλάτη του καναπέ, αλλιώς τα βγάζει ένα-ένα και τα σκίζει. Γενικώς δεν είναι μωρό που θα καθίσει σε ένα σημείο και να παίζει. Χτες έφερε η γραμματέας του σχολείου το γιό της που είναι ενός έτους και τον είχε πόση ώρα αγκαλιά και κάθονταν κι αυτός ούτε που κουνήθηκε, γιατί του είχε μια σακούλα με κρουασανάκια σοκολάτας κι έτρωγε. Απ' ό,τι κατάλαβα, βέβαια, αυτή χρησιμοποιεί το φαγητό για να τον κάνει να κάθεται ήσυχος, πράγμα που θεωρώ απαράδεκτο, και μάλιστα όταν πρόκειται για σκουπιδοτροφές. Μετά τον έβαλε στο πάτωμα πίσω απ' το γραφείο της σ' ένα χαλάκι που του είχε απλώσει, καθόταν, κρατούσε μια κουδουνίστρα και την κουνούσε. Ο δικός μου θα το έκανε αυτό για ένα λεπτό και μετά θα πιανόταν από τα έπιπλα, θα σηκωνόταν και θα αλώνιζε το χώρο. Δε θυμάμαι τι άλλο ήθελα να σας γράψω. Σας φιλώ όλες!

Γεια σας! Τελικά δε μας ταλαιπώρησε και πολύ ο Αντρέας χτες βράδι. Σήμερα ήταν καλός, είχε μυξούλες και βάλαμε μπόλικο ορό και τώρα που γύρισα μου φάνηκε ότι αναπνέει καλύτερα. Γενικώς έχει γκρίνια, κι ενώ τρώει δεκατιανό και φρούτο το απόγευμα, δεν τρώει μεσημεριανό. Σήμερα του έδωσα πρώτη φορά ψάρι με καταστροφικά αποτελέσματα. Έφαγε ελάχιστο. Δεν ξέρω, ίσως βαρέθηκε τα νερόβραστα. Μάλλον προτιμά μακαρόνια με κρεατάκι και λαχανικά, πιο στεγνά πράγματα. Τελικά σήμερα το μεσημέρι με ψωμί την έβγαλε. Καγκουράκι, συγκλονιστική ακούγεται η τούρτα! Εγώ μέχρι πέντε μηνών έβαζα τον Αντρέα στο σλινγκ, μετά άρχισε να κουνιέται και να φεύγει από κάτω, οπότε δεν τον ξαναέβαλα. Χριστίνα, τι να σου πω, δε μου έχει ξανατύχει να κάνω παρέα με κακό δαίμονα-μάγο για να ξέρω τι ονόματα συνηθίζεται να παίρνουν. Το σπανάκι το βράζουμε. Τώρα που είπες σοκολάτα, χτες έφερε η γραμματέας του σχολείου το γιό της που είναι ενός έτους και τον κρατούσε στο γραφείο της και του είχε μπροστά του μια σακούλα κρουασανάκια σοκολάτας και έτρωγε... Ρε κορίτσια, είναι δυνατόν να δίνει τέτοια σκουπίδια σε μωρό ενός έτους;;;

Γεια σας! Τι έφαγα σήμερα: Πρωινό: Ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί και ένα τσάι γλυκάνισο. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Ένα πιάτο ψαρόσουπα με λαχανικά + 5-6 ελιές πράσινες τσακιστές + μια φέτα ψωμί. Απογευματινό: Μερικές φρυγανιές από άρτο. Ένα χαμομήλι (μπλιάχ). Δύο μικρά μανταρίνια. Βραδινό: Ένα πιάτο ψαρόσουπα. Χριστίνα, εγώ τρώω για βραδινό και μουσακά και στιφάδο κι ό,τι φανταστείς, οπότε το μακαρονάκι μάλλον λάιτ ήταν για μένα!! Τέλεια η φώτο σου, η μικρή σου είναι; Ελίνα είναι φοβερό! Έρχονται όλα τα λάθος τρόφιμα στα χέρια σου! Μήπως έρχονται πετώντας; :P :P Γιωταμαρία, μια χαρά τα πας! Συνέχισε! Είμαστε μαζί σου! Μαρίνα πω πω βάσανοοοο.... Απελπιστικό είναι... Δαμάσκηνα δοκίμασες; Πολύ νερό να πίνεις και γενικά υγρά. Έτσι μου έλεγε ο γιατρός στην εγκυμοσύνη όταν με έπιανε καμιά φορά δυσκοιλιότητα. Α, κι αυτό που λέει η Ελίνα για το ακτινίδιο, τώρα το είδα! Νάντια, ζήτω τα σοκολατένια μπισκότα! Τι είναι οι καριόκες ρε παιδιά; Πάππυ, σε θυμάμαι από παλιά, τι κάνεις καλέ; Έλα εδώ να γράφεις, όπως βλέπεις πετάει η ομάδα! Λοιπόν, ανέβηκα κι εγώ στη ζυγαριά σήμερα, δύο φορές μάλιστα! Ξυπνάω στις οκτώ (ο Αντρέας με ξύπνησε δηλαδή), τον θηλάζω, τον πασάρω στον άντρα μου και πάω τουαλέτα. Πριν ξανακοιμηθώ, λέω να ζυγιστώ κιόλας. Και η ζυγαριά έδειξε 54 κιλά ακριβώς! Ξυπνάω μετά στις δέκα, ξαναπηγαίνω τουαλέτα και ξαναζυγίζομαι και το αποτέλεσμα; 53.9! Μια χαρά με βλέπω!

Χριστίνα, χμ.... Λίγο ανακατεμένα μου φαίνονται τα δικά σου. Όχι ότι έφαγες πολλά, αλλά κάνεις κάτι συνδυασμούς... Γιωταμαρία, δεν ξέρω, κανονικά πρέπει να σε βοήθησε να ξεφουσκώσεις η περίοδος. Άντε, να γράψω και τι έφαγα σήμερα: Πρωινό: Ένα σάντουιτς με μαύρο ψωμί, μέλι και κανέλα και ένα τσάι γλυκάνισο. Δεκατιανό: Δύο μπουκιές ψωμί (κυρίως κόρα) που άφησε ο Αντρέας. Μεσημεριανό: Ένα πιάτο μακαρόνια με σάλτσα λαχανικών (καρότο, πιπεριά, κρεμμύδι, σκόρδο, φρέσκια ντομάτα, μαύρες ελιές, μαϊντανό, άνηθο, τούρμπο η σάλτσα!). Απογευματινό: Ένα ποτήρι φρέσκο χυμό πορτοκάλι. Δύο μανταρίνια. Τρεις μίνι γλισταρκές (είδος παξιμαδιού). Βραδινό: Το ίδιο με το μεσημεριανό.

Αλεξάνδρα είδες; Ο άντρας μου και η Κωνσταντίνα έχουν ίδια ηλικία... Χαίρομαι που σας άρεσε το φαγάκι μου, τι "μου" δηλαδή, είναι από τα πολύ κλασικά εδώ στην Κύπρο! Ουφ, ο Αντρέας ξύπνησε πριν λίγο, τον θήλασα, δεν κοιμόταν γιατί είχε μύξα και του βάλαμε ορό. Ευτυχώς που δεν έκανε και κανένα εμετό, αλλά δε γινόταν αλλιώς... Πάλη γίνεται κάθε φορά...

Γεια σας! Γιωταμαρία, περιμένουμε τα αποτελέσματα! Κι εγώ τώρα που αδιαθέτησα ξεφούσκωσα ευτυχώς, γιατί δεν μπορώ να έχω πρησμένη κοιλιά. Χριστίνα, του κουλουριού έγινε χτες! Νάντια, ωραίο το βραδινό σου χιχι! Μαρίνα, μια χαρά σε βλέπω! Οι καριόκες τι είναι; Γενικώς τα σοκολατένια γλυκά δε μου αρέσουν και πολύ. Σας κλείνω γιατί ξύπνησε ο μικρός και γράφω μετά τι έφαγα.

Γεια σας! Βάσω, θέλεις δύο ώρες για να ετοιμαστείτε; Γιατί δεν φτιάχνεις τα πράγματά σας από το βράδι; Ο άντρας σου δε βοηθά καθόλου; Το λέω επειδή είναι και κοντά η δουλειά σου. Συνήθως τόσο νωρίς ξυπνάνε αυτοί που έχουν να πάνε σε άλλη πόλη. Νάσια, εγώ τρελαίνομαι για αβγά και κυρίως βραστά. Αφού τρώει ο Αντρέας το αβγό (για το οποίο επίσης τρελαίνεται!) και μου τρέχουν τα σάλια! Αλλά το τρώει όλο και δεν αφήνει τίποτα σε μένα... Καλά, πώς αντέχεις με τέτοιο πρόγραμμα; Εγώ θα είχα πάθει υπερκόπωση από την πρώτη βδομάδα.

Γεια σας κορτσούδια! Τι κάνετε; Εγώ γύρισα απ' το σχολείο, έφαγα και μπήκα να σας γράψω (νομίζω ότι κάθε βράδι κάνω την ίδια εισαγωγή!). Ο Αντρέας είναι λίγο αρρωστούλης, έχει μυξούλες, βγάζει και δύο δόντια, οπότε έχει αρκετή γκρίνια... Κι εγώ έχω πονόλαιμο, κλαψ... Κι αυτόν και τον προηγούμενο μήνα, αρρώστησα ταυτόχρονα με την περίοδο... Δεν είναι κατάσταση αυτή, από τότε που γέννησα όλο αρρωσταίνω, ενώ πριν αρρώσταινα ελαφρά με κανένα σιναχάκι καμιά φορά το χρόνο και αν... Μόλις γίνω καλά θα πάω για αναλύσεις. Πιστεύω ότι θα περάσουμε άσχημο βράδι. Και χτες βράδι ο μικρός ξυπνούσε συνέχεια: ξύπνησε μία, τέσσερις, πεντέμιση και οκτώ. Και κάθε φορά έκανε μισή ώρα για να ξανακοιμηθεί, εκτός από τις οκτώ που ξύπνησε για πρωί. Κατερίνα, μπορεί να μην είναι και τίποτα τελικά ή να είναι κάτι που διορθώνεται εύκολα. Πάλι δημιουργίες έφτιαξες; Εμείς δε θα κάνουμε όλη τη νηστεία, θηλάζω κιόλας, θα με μαζεύουν με το κουταλάκι. Αλλά και πάλι, κρέας δεν τρώμε και συχνά. Μαρίνα, μ' αρέσει που λες ότι δεν πιστεύεις στις προλήψεις και μετά μου λες "μάτι θα ήταν"!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Καλά, με πέθανες!!!!!!!! Γράφεις ωραία και ρομαντικά, όπως σου είπε και η Χριστίνα. Εμένα δε με ενθουσιάζουν τέτοιου είδους μυθιστορήματα, αλλά η καλή πένα φαίνεται σε κάθε είδος κειμένου. Μπράβο στον μικρό σου που έφαγε όλη τη σουπίτσα του! Εμάς ο Αντρέας έλεγε όλο "μπαμπά" αλλά τώρα δεν το λέει με τίποτα! Μόνο "μαμά" και "παππού" λέει, και τώρα δε μιλάει πλέον, γαβγίζει. Όλο "γαβ" και "αβ" λέει και καμιά φορά γαβγονιαουρίζει. Καγκουράκι, για την πάστα φουντουκιού ευτυχώς σου απάντησε η Κατερίνα, γιατί εγώ δεν έχω ιδέα. Τι γλυκό θα φτιάξεις καλέ; Χριστίνα, όπως σου έγραψε και κάποιος από κάτω, κι εγώ ξενέρωσα λίγο με το "Μπαλτάζαρ". Δηλαδή αυτοί τώρα είναι δαίμονες που θέλουν να καταλάβουν τον κόσμο ή κάπως έτσι; Να τον καταστρέψουν σκορπίζοντας τη βία και το έγκλημα; Κατάλαβα καλά; Η συνταγή είναι η εξής: http://www.sintagespareas.gr/sintages/l ... koula.html, αλλά εδώ είναι με σέσκουλα. Επίσης γίνεται και με σπανάκι. Σας φιλώ όλες!