Θέλω να γίνω μαμά

Γεια σας κορίτσια! Πάλι δεν κοιμήθηκα καλά... Ξύπνησα στις πεντέμιση, μετά ξανακοιμήθηκα πολύ λίγο και στις εφτά ξύπνησε ο Αντρέας. Δεν μπόρεσα να ξανακοιμηθώ μετά, ούτε και μεσημέρι, γιατί πήγαμε ΙΚΕΑ στη Λευκωσία. Ο Αντρέας λύσσαξε να παίζει, είχε ένα σωρό σημεία με παιχνίδια και στο τέλος έμαθε μόνος του το δρόμο και πήγαινε. Κάθε φορά που επιχειρούσαμε να τον πάρουμε, ούρλιαζε. Μας άκουγε όλο το ΙΚΕΑ, μη σας πω και έξω απ' αυτό... Αγοράσαμε διάφορα μικροπράγματα που χρειαζόμασταν και συναντηθήκαμε και με ένα φιλικό ζευγάρι που έχουν ένα αγοράκι έξι μηνών, μεγάλο γλύκα και υποψήφιο Αντρέα (στις σκανταλιές)! Πριν λίγο γυρίσαμε, είμαι ένα πτώμα, αλλά έχει πάει πέντε και δε λέει να ξαπλώσω να κοιμηθώ. Ο μικρός κοιμήθηκε στο αυτοκίνητο κι αν ξυπνήσει πιο μετά μπορεί να πάμε εκκλησία. Μάγδα όντως, είναι πολύ μεγάλη η διαφορά όταν κάνεις παιδιά. Όταν δεν έχεις, ακόμα κι αν είσαι παντρεμένος, δεν καταλαβαίνεις πόσο σε περιορίζει ένα παιδί. Με την κουμπάρα μου πηγαίνουμε συχνά βόλτα οι δυο μας με τον Αντρέα, και με βοηθά πολύ. Αλλά σε μια μεγάλη παρέα αποτελούμενη αποκλειστικά από ανύπαντρους, εμείς θα ήμασταν η παραφωνία. Ελπίζω να μην παρεξηγήθηκε, θα την πάρω μετά να κανονίσουμε να συναντηθούμε. Τι γλύκας ο Βασιλάκης που τάισε τον παππού!!! Ο Αντρέας συχνά όταν τρώει μας βάζει κι εμάς στο στόμα! Τις προάλλες έτρωγε ένα κουλουράκι και μου το βάζει σχεδόν στο στόμα και μου λέει "μαμ". Του λέω "δε θέλω Αντρέα μου, φάτο εσύ", οπότε μου κάνει "ΜΑΜ!" με ένα επιτακτικό ύφος, που τι να έκανα, αναγκάστηκα να το φάω, χαχα! Κι ο άντρας μου κάνει πολλές δουλειές, ευτυχώς καλύτερα απ' τη μάνα του, που μόνο κατακουζήνα δεν τη λες, χαχαχα! Βάσω κι εμένα ο άντρας μου όταν ήμουν έγκυος έκανε πάρα πολλές δουλειές. Εγώ, παρ' όλο που δεν είχα ιδιαίτερο πρόβλημα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, δε σφουγγάρισα ούτε μία φορά, ούτε έπλυνα μπάνια. Τα έκανε αυτός. Τώρα, επανήλθαν οι δουλειές αυτές και πάλι σε μένα... Σας ταλαιπώρησε η Ιωάννα χτες βράδι... Κι εμείς όταν έχουμε κόσμο, δυσκολευόμαστε πολύ να τον κοιμήσουμε. Συνήθως δεν κοιμάται, περιμένει να φύγουν. Κι εγώ το ίδιο σκεφτόμουν όσο ήμουν έγκυος, γιατί να μην είναι 2-3 μήνες, είναι ανάγκη 9;;; Σας αφήνω κόρες, θα τα πούμε μετά.

Ουφ, κοιμήθηκα λίγο, αλλά έκλαψε ο Αντρέας στον ύπνο του, πετάχτηκα τρομαγμένη, κι άντε να ξανακοιμηθώ μετά. Προς το παρόν νιώθω ξεκούραστη... Σε καμιά ώρα θα πάει ο άντρας μου στο μνημόσυνο ενός φίλου του που πέθανε πέρσι, δεν ξέρω αν το θυμάστε, πέθανε ξαφνικά, πήγε για ύπνο και τον βρήκε η γυναίκα του νεκρό, φυσικά ήταν καρδιοπαθής και κάπνιζε μανιωδώς, και ήταν και 65 χρονών, δεν ήταν παιδάκι, αλλά ήταν μεγάλο σοκ. Εν τω μεταξύ είναι η γιορτή της κουμπάρας μου (τη λένε Μόρφω και γιορτάζει της Μεταμόρφωσης) και με πήρε τηλέφωνο για να κανονίσουμε για να βρεθούμε. Της είπα για το μνημόσυνο, και της πρότεινα, αφού ο άντρας μου θα λείπει, να έρθει να μας πάρει με τον Αντρέα, να πάμε σπίτι της, μετά στην παράκληση και μετά καμιά βόλτα παραλία. Της άρεσε η ιδέα, και μετά μου λέει "μετά την παράκληση να πάμε κατευθείαν παραλία, κατά τις οκτώ θα μαζευτούμε"... Τότε ανακάλυψα ότι κάλεσε και κάτι παιδιά που κάνουν παρέα. Δεν έχω πρόβλημα μαζί τους, αλλά δεν τους ξέρω, δεν κολλάμε και επιπλέον, τι θα κάνουμε ο Αντρέας κι εγώ σε μια παρέα εικοσιπεντάρηδων (η κουμπάρα είναι στην ηλικία μου, τα παιδιά είναι όλοι μικρότεροι), που είναι όλοι ελεύθεροι και κανείς δεν έχει παιδιά; Άλλες ανάγκες έχει ο Αντρέας, άλλες αυτοί. Θα καθίσουμε σε μια καφετέρια, κι εγώ θα κυνηγώ τον Αντρέα στην παραλία. Αφήστε που αν μας πάει η κουμπάρα με το αμάξι, δε θα μπορούμε να φύγουμε όποτε θέλουμε. Ουφ, πιάστηκα στην παγίδα και της είπα να βρεθούμε, και τώρα νιώθω λίγο άσχημα να της το ακυρώσω. Μάλλον θα της πω να ακολουθήσουμε το πρόγραμμα μέχρι την παράκληση και μετά θα πάω στη μάνα μου, γιατί θα είναι μια σκέτη ταλαιπωρία, και για τη γιορτή της βγαίνουμε κάποια άλλη μέρα. Δυστυχώς όταν κάποιος δεν έχει παιδιά, δεν μπορεί να καταλάβει ότι το παιδί σε περιορίζει πάρα πολύ και σε πολλά... Καγκουράκι πάλι καλά που την έσβησαν τη φωτιά... Για το κρεβάτι των γονιών που λες συμφωνώ απόλυτα! Ευτυχώς εμείς δεν έχουμε τέτοιο θέμα. Πιστεύω ότι ο Αντρέας δεν είναι έτοιμος ακόμα να βγει από την κούνια. Δεν έχουμε γκρίνιες, ούτε ξυπνά το βράδι και κλαίει. Θα το καθυστερήσω λίγο ακόμα... Η κόρη της φίλης μου έχει κάνει μία ή δύο επεμβάσεις, έχουν κλείσει τα χείλη, αλλά το πρόβλημα είναι βαθύτερο. Ευτυχώς αναπτύσσεται κανονικότατα, αλλά τους είπαν ότι μπορεί να παρουσιάσει επιληπτικές κρίσεις. Μακάρι να μη συμβεί κάτι τέτοιο... Όσο για τις δουλειές, η μάνα μου πιστεύει ότι ο άντρας μου θα έπρεπε να κάνει περισσότερες. Νομίζω όμως ότι κάνει αρκετές, δηλαδή βάζει πάντα αυτός τα πλυντήρια, απλώνει τα ρούχα, τα μαζεύει, πλένει πάντα αυτός τα πιάτα, πετάει τα σκουπίδια, κάνει τα ψώνια, πληρώνει τους λογαριασμούς, κάνει διάφορες άλλες δουλειές, π.χ. πλένει τους κάδους, κ.λπ., κάποιες φορές μαγειρεύει, ασχολείται αρκετά με το παιδί, κάνει κι άλλα, αλλά δεν τα θυμάμαι! Το θέμα είναι να μην είναι ο άλλος γάιδαρος.

Ουφφφφ, πέθανα... Καθάρισα το δωμάτιό μου, έφτιαξα τη σκορδαλιά, σαλάτα, κυνηγούσα τον Αντρέα, σκούπισα όλο το σπίτι, σφουγγάρισα τα μπάνια, και τώρα θα σφουγγαρίσω σαλόνι-κουζίνα-διάδρομο και θα πέσω για ύπνο. Είμαι ξύπνια απ' τις έξι, αφήστε... Η σκορδαλιά βγήκε τέλεια, ο μπακαλιάρος που τον έφτιαξε ο άντρας μου αφρός, αλλά ο Αντρέας δεν έφαγε... Δεν του έβαλα σκορδαλιά, βέβαια, αλλά πατάτα βραστή με κρεμμυδάκι και άνηθο και μπακαλιάρο, και τα έφτυνε. Ίσως επειδή είναι νερόβραστη η πατάτα, είναι πιο μερακλής στο φαγητό, χιχι! Κατερίνα περιπτωσάρα η αδελφή σου... Είναι ολόιδια με τον κουνιάδο μου... Αυτός όχι τα ανήψια του δεν πάει να δει, αλλά ούτε καν το παιδί του, που έχει να το δει από 7-8 μηνών. Τον άλλο μήνα κλείνει τα 29 και είναι αλλού γι' αλλού, μένει με τη γιαγιά του, όλη μέρα κάθεται στον υπολογιστή, παίζει και μιλάει στο σκάιπ με γκόμενες, κάθε τρεις και λίγο ζητάει λεφτά απ' τη μάνα του, και δεν μπορεί να επικοινωνήσει με το περιβάλλον. Του λες κάτι και δε σε ακούει καν... Για δουλειά ούτε λόγος, ούτε που τον νοιάζει που πρέπει να πληρώνει 200 ευρώ διατροφή, λέει ότι αφού είναι άνεργος δεν μπορούν να του κάνουν τίποτα, και σιγά μην τα στέλνει για να τα τρώει αυτή (η πρώην γυναίκα του). Ίσως θυμάστε από πέρσι που ήρθαν για τη βάφτιση και τα είχα δει όλα μαζί του. Η αδελφή σου πόσων χρονών είναι; Και η πρώην συγκάτοικος που σας έλεγα (αυτή που φιλοξενείται στο σπίτι της άλλης συγκατοίκου που είναι στην Αγγλία) είναι δέκα χρόνια πίσω, έχει ένα φίλο και είναι σε φοιτητική φάση. Απορώ με κάποιους ανθρώπους, δε νοιώθουν την ανάγκη να προχωρήσουν στη ζωή τους; Και η πλάκα είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι που μένουν στάσιμοι, είναι αυτοί που δεν είναι ευχαριστημένοι με τη ζωή τους και όλο τρώγονται με τα ρούχα τους. Η ροδακινόπιτα φαίνεται πολύ απλή και εύκολη, ίσως την φτιάξω! Α, βλέπω είναι και νηστίσιμη! Σίγουρα θα την φτιάξω! Τα μπισκότα δε νομίζω ότι τα κουβαλάνε επειδή πεινάνε τα παιδιά τους. Μάλλον τα κουβαλάνε για να τα κρατάνε ήσυχα. Εμένα αυτό δε μ' αρέσει καθόλου. Τώρα που δεν έτρωγε ο Αντρέας, ζητούσε μπισκότο. Χτυπιόταν, έκλαιγε, το ζητούσε με σπαρακτική φωνή, αλλά δεν του δώσαμε. Δε γίνεται όποτε του κατέβει να τρώει μπισκότο αντί για φαγητό... Γι' αυτό δεν ήθελα να μάθει τα μπισκότα, αλλά όοοοοχι, να μη φάει μπισκοτάκι το παιδί; "Αφού κι εμείς τρώγαμε"... Αφήστε που τώρα στην Πάτρα η πεθερά του έδινε συνέχεια, και πολλά πρωινά μου έλεγε "μην του δώσεις ψωμί-τυρί που είναι βαρύ, δώστου ένα μπισκοτάκι"... Σας φιλώ κόρες.

Καλημέρα κορίτσια και χρόνια πολλά! Απ' τα χαράματα ξυπνήσαμε σήμερα... Πήγαμε εκκλησία με τον Αντρέα, κι εννοείται δεν κάθισε δευτερόλεπτο. Δεν ήρθε και κάποιος απ' τους φίλους του, οπότε δεν είχε τι να κάνει στο "νηπιαγωγείο", και περιφερόταν μέσα στην εκκλησία. Κάποια στιγμή ήρθε ένα άλλο παιδάκι με τη γιαγιά του, ο Αντρέας του έδινε τα παιχνίδια του για να παίξουν, αλλά αυτό δεν τα έπαιρνε. Μετά η γιαγιά άρχισε να τους δίνει μπισκότα, κι εκνευρίστηκα λίγο, γιατί θα κοινωνούσαν. Αφού το μωρό δε ζητούσε μπισκότα, ήταν ανάγκη να τους δώσει; Έχω δει πολλές μαμάδες και γιαγιάδες να κουβαλάνε μπισκότα μαζί τους, εμείς δεν έχουμε πάρει ποτέ. Μετά εννοείται ο Αντρέας ζητούσε συνέχεια κι άλλο έφαγε και δεύτερο, αλλά δεν την άφησα να του δώσει και τρίτο. Στο τέλος της λειτουργίας ο ιερέας ευλόγησε τα σταφύλια και πήραμε όλοι από ένα τσαμπί! Στο σπίτι ξάπλωσα γιατί ήμουν κομμάτια, αλλά δεν τα κατάφερα να κοιμηθώ, κι αναγκάστηκα να ζητήσω απ' τον άντρα μου να μου φτιάξει έναν καφέ, γιατί δε θα άντεχα διαφορετικά... Βάσω κι εμένα η μάνα μου έκανε όλες τις δουλειές, φαγητό, διαδρομές με αυτοκίνητο, κ.λπ., και δούλευε το πρωί στο μαγαζί μας. Αλλά ο πατέρας μου δεν ήταν παθητικός μέσα στο σπίτι, δηλαδή πάντα κάτι έκανε: πετούσε τα σκουπίδια, βοηθούσε στο άπλωμα-μάζεμα των ρούχων, στο μάζεμα του τραπεζιού, στο δίπλωμα των σεντονιών, το βράδι που συνήθως τρώγαμε κάτι πρόχειρο, έφτιαχνε αυτός σάντουιτς ή σαλάτα, και ποτέ δε ζήτησε να του φέρουμε νερό, κ.λπ. Τι τρώτε σήμερα; Εμείς μπακαλιάρο σκορδαλιά. Τον μελετά ο άντρας μου εδώ και πόσες μέρες, επειδή θα φτιάξουν στο σπίτι του, και έχει λυσσάξει! Πάω να φτιάξω τη σκορδαλιά, κι έχω κι ένα σωρό δουλειές, το σπίτι μετατράπηκε σε σταύλο... Τα έχω αφήσει 2-3 μέρες και δεν μπορείτε να φανταστείτε πώς έχουμε καταντήσει εδώ μέσα... Σας φιλώ, τα λέμε μετά!

Γεια σας και πάλι! Πήγαμε στο μοναστήρι και ήταν πολύ ωραία, αλλά φυσικά, μέσα δεν καθήσαμε σχεδόν καθόλου. Όλη την ώρα κυνηγούσαμε τον Αντρέα στην αυλή, που είχε λυσσάξει να τρέχει και να παίζει, και να φωνάζει "ΠΑΤΑΤΕΣ"! Κατερίνα έλα βρε, μαγείρευες; Δεν το περίμενα ποτέ από σένα! Τη ροδακινόπιτα πώς την φτιάχνεις; Εγώ πέρσι είχα φτιάξει μια σαρλότ του Παρλιάρου, με ροδάκινα και μασκαρπόνε και είχε γίνει πολύ ωραία. Όντως η μεταφορά της τούρτας είναι ολόκληρη επιχείρηση. Σε κάτι εκπομπές με διαγωνισμούς για τούρτες που έβλεπα σε αμερικάνικα κανάλια, ένα από τα στάδια που διαγωνίζονταν οι παίκτες ήταν και η μεταφορά της τούρτας, και μη φανταστείς για καμιά απόσταση, λίγα μέτρα... Φυσικά, μιλάμε για τούρτες υπερπαραγωγές, με τεράστιες τρισδιάστατες φιγούρες, με αεροπλάνα, με διαστημόπλοια, με φωτιές, κ.λπ... Για πες για την αδελφή σου... Μάγδα έχετε θαλασσιαστεί χαχα! Εμείς δεν είμαστε και τόσο λάτρεις της θάλασσας, κακώς βέβαια. Δυστυχώς πολλές γυναίκες δεν έχουν ξυπνήσει, και έχουν άντρες-πασάδες, που κάθονται σε μια πολυθρόνα και τα περιμένουν όλα στα χέρια. Φυσικά, σ' αυτό ευθύνονται οι μανάδες τους, οι οποίες τους κακομαθαίνουν απίστευτα. Ο άντρας μου επειδή έφυγε δεκαεφτάμιση χρονών απ' το σπίτι του και ποτέ δεν ξαναγύρισε μόνιμα, έμαθε να κάνει ένα σωρό δουλειές, κι επιπλέον, επειδή όταν πρωτομετακομίσαμε μαζί, ήμασταν σε φοιτητική φάση, έμεναν κι άλλοι μαζί μας, κ.λπ., δεν είχε τεθεί θέμα άντρα-γυναίκας, εγώ κάθομαι κι εσύ καθαρίζεις, οπότε συνηθίσαμε έτσι και είναι και τώρα αυτονόητο ότι θα κάνει δουλειές. Ο άλλος του αδελφός είναι στιλ πασά, κάθεται και τα περιμένει όλα στα χέρια, ζητά απ' τη γιαγιά του να του βάλει νερό, φαγητό, αν είναι δυνατόν! Μια φορά ζήτησε κι απ' τον άντρα μου να του βάλει φαΐ! Κι ο άντρας μιας φίλης μου είναι έτσι και χειρότερος, γιατί έχουν και τρία παιδιά, και δεν μπορεί ούτε ένα φραπέ να φτιάξει, ούτε να κόψει κέικ και να φάει, πρέπει να του τα φέρνουν όλα στα χέρια. Το βράδι τρώνε σάντουιτς, κι αν δεν του το φτιάξει αυτή, θα μείνει νηστικός. Έχει τύχει να είμαστε έξω μαζί της, και να βιάζεται να γυρίσει σπίτι για να φτιάξει το σάντουιτς του άντρα της... Σας έχω ξαναπεί γι' αυτούς. Τα ακούω όλα αυτά και μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Αλλά δυστυχώς πολλές γυναίκες κάνουν υπομονή για να κρατήσουν την οικογένειά τους, άλλες γκρινιάζουν χωρίς αποτέλεσμα, αν ο άλλος έχει μια νοοτροπία και είναι και λίγο ξεροκέφαλος, άστα βράστα... Σας φιλώ κόρες, θα τα πούμε αύριο!

Χαχαχαχα!!! Τελικά ήθελε να μου πει ότι φιλοξενεί την άλλη συγκάτοικό μας με το φίλο της και της φέρονται γαϊδουρινά!!! Ουφ, κι ανησύχησα! Σας φιλώ κόρες, πάω να την πέσω.

Ουφ, πήγαμε Δημοτική Βιβλιοθήκη, κι όπως δανειζόμουν βιβλία, πήρε τηλέφωνο ο κολλητός του αδελφού μου, να έρθει να μας φτιάξει τον σταθερό υπολογιστή. Επιστρέψαμε, έφτιαξα φακές, έκαναν τη δουλειά στον υπολογιστή, και πήγαμε μετά σούπερ μάρκετ. Γυρίσαμε μία παρά, ο Αντρέας είχε κοιμηθεί, φάγαμε και τώρα έλεγα να πάω να την πέσω, αλλά μου έστειλε μήνυμα στο φέισμπουκ μία από τις πρώην συγκατοίκους μου, ότι θέλει να με πάρει τηλ. Αυτή η κοπέλα μένει Αγγλία και έχει δύο κοριτσάκια. Το μικρότερο κλείνει ενός σε λίγες μέρες και γεννήθηκε με πρόβλημα, είχε ένα κενό στο πάνω χείλος, και τους είπαν ότι οφείλεται σε κάποια ανωμαλία του εγκεφάλου. Κάνουν εγχειρήσεις, εξετάσεις, κ.λπ., και πάει καλά, τώρα όμως δεν ξέρω τι με θέλει. Βάσω ξέχασα να σχολιάσω κι αυτό που μας έγραψες για τη μάνα της δικής σου συγκατοίκου (της συγκατοίκου γίνεται σήμερα!). Καλά, τι έπαθε η γυναίκα, τόσο νέα από λάθος των γιατρών... Αυτή η εγχείρηση τι είναι; Για να αδυνατίσει; Ελπίζω να γίνει τελείως καλά. Εμείς όσες φορές αφήσαμε τον Αντρέα στους γονείς μου για να πάμε κάπου δεν είχαμε πρόβλημα. Μόνο πέρσι που τον αφήσαμε για να πάμε στον Κατακλυσμό ξύπνησε κι έκλαιγε. Σας αφήνω.

Καλημέρα κορίτσια! Βάσω πολύ γεμάτο σαββατοκύριακο είχατε... Καλά, και το Σάββατο και την Κυριακή άφησες το μωρό στον άντρα σου; Μα αυτός είναι άντρας! Πώς γίνεται να προσέχει το μωρό; Η πλάκα είναι ότι η πεθερά μου δούλευε κι αυτή, μέχρι το '84 που γέννησε το τρίτο παιδί της, οπότε σταμάτησε, γιατί δεν είχε βοήθεια απ' τη μάνα της, η οποία δούλευε κι αυτή, ενώ η πεθερά της είχε πεθάνει, αλλά κατά τα άλλα, ο άντρας είναι άντρας! Λοιπόν, πρέπει οπωσδήποτε να κανονίσουμε να βρεθούμε πριν πάτε Ελλάδα. Τελικά θα έρθει και ο άντρας σου ή θα πάτε μόνο γυναίκες; Και του Αντρέα έφτιαξε ο ύπνος, μόνο το πρώτο βράδι που γυρίσαμε ξύπνησε στις τεσσεράμιση και ήθελε γάλα. Τώρα ξυπνά νωρίς, κατά τις εφτά παρά, αλλά όχι κατά τη διάρκεια της νύχτας. Το πρωί ζητά γάλα, οπότε του δίνω, αφού θέλει. Νομίζω θα την αναβάλω τη μεταφορά σε άλλο κρεβατάκι για λίγο ακόμα. Εμείς σήμερα έχουμε διάφορες εξωτερικές δουλειές, και το απόγευμα μπορεί να πάμε σε ένα μοναστήρι εδώ κοντά και μετά βόλτα με την κουμπάρα μου. Σας φιλώ όλες και θα επανέλθω!

Έλα ντε, μισό κιλό φαΐ είναι πάρα πολύ!!! Εγώ πάντως δεν μπήκα ποτέ στη διαδικασία να ζυγίσω το φαγητό του. Τρώει ένα πιατάκι από αυτά που τρώνε τα μωρά και καμιά φορά και λίγο ακόμα.

Αχ αυτές οι γιαγιάδες! Ιδίως αν είναι πεθερές! Και η δική μου του δημιούργησε κάποιες κακές συνήθειες τώρα που πήγαμε να τους δούμε... Κάνε ό,τι σου είπε η παιδίατρος, κι ελπίζω να επανέλθει γρήγορα! Πάντως, αφού τρώει όλα τα υπόλοιπα, φαντάζομαι ότι σύντομα θα αρχίσει να τρώει και πάλι το φαγητό του.

Γεια σας κορίτσια! Εμείς πήγαμε εκκλησία το πρωί, μετά, ενώ πάντα κάθε Κυριακή τον κρατάνε οι γονείς μου, σήμερα δεν μπορούσε η μάνα μου, έτσι τον πήραμε σπίτι και δε μαζευόταν. Τελικά φύγαμε νωρίτερα για τη μάνα μου, επειδή θα τρώγαμε εκεί, κοιμήθηκε στο αυτοκίνητο, μετά ξύπνησε, έφαγε, και τον αφήσαμε εκεί. Πήγαμε και φάγαμε ένα παγωτό κι εγώ μετά κοιμήθηκα κανένα διώρο! Ααααχ! Τώρα τον έφερε σπίτι ο άντρας μου και τρώει-παίζει με σταφύλι! Καγκουράκι μια χαρά είσαι με τα δύο κιλά. Άσε, κι εγώ χωρίς εγκυμοσύνη, που λέει και η Μάγδα, έχω πάρει κάποια κιλά, επειδή περιμένω περίοδο... Ουφ, από τότε που σταμάτησα το θηλασμό, όποτε περιμένω περίοδο παθαίνω τυμπανισμό. Κάνω έναν κοίλαρο και με ρωτάνε αν περιμένω το δεύτερο... Μάγδα μια χαρά το μπόνους!!! Για τα πεθερικά δεν το συζητώ, στο κάτω-κάτω είναι αμόρφωτοι άνθρωποι, το δημοτικό έχουν τελειώσει και μετά πήγαν σε κάτι τεχνικές σχολές, φυσικά αυτό δεν παίζει και τόσο ρόλο, γιατί έχω και μαθητές και μαθήτριες που είναι του δημοτικού και έχουν μια χαρά συγκροτημένη σκέψη. Τα πεθερικά, όμως, ανήκουν σ' αυτήν την κατηγορία ανθρώπων που δεν γνωρίζουν τίποτα και νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα. Σας το είχα ξαναπεί, όπως τον Νότη Σφακιανάκη, χαχα! Ο άντρας μου δεν πήρε τα χούγια τους, αλλά μερικές φορές παθαίνει κάτι αναλαμπές... Τέλειο το Ναύπλιο, είχα πάει με το σχολείο. Σας αφήνω, θέλει κι άλλο σταφύλι ο κυριούλης! Φιλιά!

Δοκίμασες να του το δώσεις κομμένο σε κομματάκια; Μήπως βαρέθηκε τις σούπες και τα αλεσμένα και θέλει να δοκιμάσει απ' το δικό σας φαγητό; Αν του έδινες απ' το δικό σας, χωρίς αλάτι; Ή έστω, αν του μαγείρευες ξεχωριστά, αλλά όχι νερόβραστη σούπα, και να του το έκοβες σε κομμάτια;

Ουφ, τελικά έφτιαξα χαλβά, για να έχουμε κάτι να τρώμε. Δεν είχα αμύγδαλα, έτσι έβαλα μόνο σταφίδες, κι έβαλα ελάχιστη ζάχαρη και πιο πολύ μέλι. Δοκίμασα και βγήκε πολύ καλός! Δε θα το άντεχα να αποτύχει κι αυτός... Καγκουράκι μια χαρά που έχετε το χωριό και κάνετε και μπάνια. Εμείς ίσως πάμε αύριο για μπάνιο, θα δείξει, γιατί ήταν και άρρωστος ο μικρός. Λες να είναι καιρός να βάλουμε τον Αντρέα σε δικό του κρεβατάκι; Λέμε να πάμε ΙΚΕΑ από βδομάδα, θα δούμε για κανένα κρεβατάκι. Εννοείται ότι δεν πρόκειται να του ξαναδώσω γάλα τη νύχτα. Σήμερα το πρωί ξύπνησε στις έξι και τέταρτο και ζητούσε γάλα και του έδωσα, αλλά ήταν πρωινό γάλα, μετά δεν ξανακοιμήθηκε. Σας αφήνω, πιο μετά θα πάω στη φίλη μου που σας έλεγα, και αργότερα οικογενειακώς βόλτα στην παραλία! Πολλά φιλιά προς το παρόν!

Γεια σας κορίτσαροι! Τι κάνετε; Πού χαθήκατε όλες; Εμείς σήμερα σπίτι, έκανα κάτι δουλίτσες, ένα τέλειο μπριάμ, και σταφιδωψωμάκια που δεν πέτυχαν και θα τα πετάξω, κλαααααψ..... Κάποιο λάθος έγινε στο φούσκωμα και στη θερμοκρασία του φούρνου, και βγήκαν λάσπη από μέσα... :( Το απόγευμα θα πάω σε μια φίλη μου αισθητικό που έχουν παζαράκι στο Ινστιτούτο τους, όχι ότι μου αρέσουν αυτά, αλλά πρέπει να δώσω το παρόν, και συμπτωματικά, μου τελείωσε και το ρουζ! Να σας ρωτήσω ρε κορίτσια: πότε αρχίζουν τα μωρά να τραγουδάνε; Ο Αντρέας από χτες λέει το τραγούδι των Ζουζουνιών "Κώνος, κώνος". Δηλαδή μόνο "κώωωνος, κώωωνος" λέει, αλλά το λέει με τη μουσική του τραγουδιού. Επίσης, πήγε να πει και "Κούνια" απ' το "Κούνια-μπέλα", πάλι με τη μουσική. Σε άσχετες φάσεις δηλαδή, τα λέει, και τα αναγνωρίζουμε από τη μουσική τους! Α, είδα και τις φωτογραφίες σας! Δεν έχω λόγια!!!!!!! Μόνο μια παράκληση: μην τις βάζετε πλάγια, στραβολαίμιασα!!!

Κατερίνα γέμισαν οι σελίδες επειδή γράφω για την πεθερά και δεν τελειώνω. Να της ζήσει της φίλης σου το αγοράκι της! Ελπίζω να πάνε όλα καλά. Μια χαρά είναι το βάρος του μωρού, εδώ τελειόμηνα μωρά και γενιούνται κάτω από δυόμιση κιλά. Η πλάκα με τα πεθερικά είναι ότι ο πεθερός πρόσεχε τα παιδιά επειδή δούλευαν αντίθετες βάρδιες και μαγειρεύει κιόλας πολύ καλά. Αλλά από δουλειές δεν κάνει τίποτα, δηλαδή δε θα πλύνει πιάτα, δε θα απλώσει ρούχα, δε θα σφουγγαρίσει, κ.λπ. Αν μάθαιναν τις δουλειές που κάνει ο άντρας μου, θα πάθαιναν πλάκα! Εγώ αύριο λέω να φτιάξω σταφιδόψωμα που αρέσουν σε όλους. Σας αφήνω,γ ιατί ο Αντρέας με τριγυρίζει.

Βάσω, άσε, μία μου έλεγε ότι αυτή ήταν όλη μέρα πάνω απ' τα παιδιά της, και σηκωνόταν συνέχεια το βράδι για να δει αν είναι καλά, και μετά μου έλεγε ότι είμαι υπερβολική. Το πρώτο πρωί ξύπνησε ο Αντρέας και επέμενε να τον πάρει αυτή για να ξανακοιμηθώ εγώ. Της τον άφησα και της έδωσα και μια αλοιφή για το σύγκαμα, ειδική με κορτιζόνη, δυστυχώς, γιατί είχε ένα άσχημο σύγκαμα από τη ζέστη, και είχε κάνει μύκητες, που δε φεύγουν αλλιώς. Της είπα να του βάλει, και μετά θα ξαναβάζαμε το βράδι. Όταν το βράδι πήγα να τον αλλάξω για να κοιμηθεί, η αλοιφή ήταν άφαντη. Έψαξα παντού, κάτω απ' τα κρεβάτια, μέσα σε συρτάρια, κάτω από μαξιλάρια, η αλοιφή είχε εξαφανιστεί. Εγώ τσαντίστηκα και στεναχωρέθηκα, γιατί το σύγκαμα είχε φουντώσει, οπότε μου κάνει αυτή "δεν είναι καλό αυτό που κάνεις, είσαι πάρα πολύ σχολαστική, και να μη βάλουμε αυτήν την κρέμα και τι έγινε; Θα βάλουμε σουντοκρέμ". Να της εξηγώ ότι η σουντοκρέμ, όσο καλή κρέμα κι αν είναι, δε βοηθά στο συγκεκριμένο πρόβλημα, κι αυτή να επιμένει ότι είναι η καλύτερη αλοιφή, και να μου φέρνει και διάφορες άλλες αλοιφές. Οκ, το ότι κάπου την έβαλε και το ξέχασε είναι ανθρώπινο, αλλά έκανες τη μαλακία, μην προσπαθείς να βγεις κι από πάνω, έτσι; Έκανε κι άλλα πολλά, θα τα θυμάμαι σταδιακά και θα σας τα λέω!

Μπαμπαλού, συμφωνώ με τα κορίτσια σε όλα! Κοίταξε αυτό που λέει η Μαριλού για τον γαστρικό δακτύλιο. Γνωρίζω μια γυναίκα, αρκετά μεγάλης ηλικίας μάλιστα, που ήταν υπέρβαρη, και έχασε πάρα πολλά κιλά με τη μέθοδο αυτή. Το καλύτερο, βέβαια, είναι να κάνεις αυτό που σου είπαν και όλα τα κορίτσια, να πας σε κάποιον ειδικό γιατρό δηλαδή. Και όχι άγχος!

Βάσω έτσι όπως τα λες με τους γονείς μας και τα πεθερικά μας είναι, μόνο που η πεθερά μου έχει το προσόν να γίνεται πάρα πολύ εκνευριστική, πιο εκνευριστική κι απ' τη μάνα μου. Η μάνα μου, βέβαια, έχει άλλα ελαττώματα, π.χ. έρχεται και μου κάνει συνέχεια παράπονα για τον άντρα μου, και μας οδηγεί σε καβγάδες τελικά... Ο Αντρέας έτρωγε απ' τα φαγητά που μαγείρευαν, τι να έκανα; Έφαγε ζυγούρι γιουβέτσι με χυλοπίτες, μακαρόνια με κιμά, φακές, ντοματόσουπα με μοσχάρι, τσιπούρα με χόρτα, χορτόπιτα. Την Τρίτη που έκαναν μπριζόλες στα κάρβουνα με πατάτες τηγανιτές, ο Αντρέας κοιμόταν, και όταν ξύπνησε είχε μόνο μπριζόλα, γιατί είχαμε φάει τις πατάτες. Λέω στην πεθερά ότι θα του δώσω μπριζόλα και χορτόπιτα, και χτυπιόταν να μη δώσω χορτόπιτα, κι επέμενε να του δώσω για μεσημεριανό κρέμα από άνθος αραβοσίτου Γιώτης. Της εξηγούσα ότι αυτό δεν είναι φαγητό, κι αυτή μου έλεγε "έλα μωρέ, μικρό είναι το μωρό, οι κρέμες είναι θρεφτικές, κρέμα να του δώσεις". Της λέω "δεν του έχουμε δώσει ποτέ κρέμα" και μου λέει "ε, βλέπεις, είσαι νέα μαμά και δεν τα ξέρεις αυτά, οι κρέμες είναι θρεφτικές, πρέπει να του δίνεις, τα δικά μου ουουουου, τρώγανε κάτι πιάτα...". Της λέω "ίσα-ίσα, επειδή ξέρω και δεν του δίνω. Τα μωρά δεν τα χρειάζονται αυτά και μας κοροϊδεύουν οι εταιρείες για να μας τρώνε τα λεφτά μας". Τελικά του έδωσα μπριζόλα με γιαούρτι, και σχολίαζαν συνέχεια ότι δεν υπάρχει τέτοιος συνδυασμός. Μετά το βράδι ήθελε να του κάνει τοστ, με ένα ψωμί του τοστ που είχε πάρει, που ήταν τίγκα στα συντηρητικά και στα Ε, και προτίμησα να του τηγανίσει μερικές πατάτες. Δοκιμάζω μία και ήταν παστωμένες στο αλάτι, ενώ της είχα πει να μην βάζει αλάτι, και μου λέει "μα δεν έβαλα". Ευτυχώς ο μικρός δεν τις ήθελε τις πατάτες, κι ήρθε πάλι με την κρέμα Γιώτης για να τον ταΐσει. Εν τω μεταξύ, του είχε δώσει με το ζόρι δυο κουταλιές το απόγευμα και μου είπε "είδες, την έφαγε". Ευτυχώς ούτε την κρέμα ήθελε, κι έτσι έφαγε γιαούρτι. Σας αφήνω, γιατί ετοιμάζονται να φύγουν οι άντρες.

Μαρία, σε γενικές γραμμές δεν περάσαμε κι άσχημα, επειδή πήγαμε ωραίες βόλτες, κάναμε και δυο μπάνια. Εκεί που μένουν είναι εξοχικά, και είναι όλο περιβόλια, δέντρα, κ.λπ. Οι γείτονές τους έχουν φάρμα και πηγαίναμε εκεί. Ο Αντρέας τάισε τις κότες και τις κυνήγησε, έπαιξε με το σκύλο, έτρεξε μέσα στο περιβόλι. Γενικώς του άρεσε πολύ πιστεύω. Ο άντρας μου δεν έλεγε τίποτα στους γονείς του επειδή τους ξέρει, ότι αν τους πεις κάτι το παραφουσκώνουν, και τελικά τα πράγματα ξεφεύγουν απ' τον έλεγχο. Αλλά πιστεύω ότι δε μιλούσε επειδή επηρεαζόταν επιπλέον απ' αυτούς. Κι ο Αντρέας μου κάνει κάτι τέτοια τρελά με τον ύπνο. Λες να τον βάλω κι εγώ σε κανονικό κρεβάτι; Ακόμα τον Αντρέα δεν τον έχουμε πάρει στο Τζάμπο. Εγώ πήγα μία φορά, κι ο άντρας μου δύο. Τι να σας πω, με τρομάζει όλη αυτή η εφιαλτική ποσότητα προϊόντων. Εγώ σήμερα θα κάνω σκούπισμα-σφουγγάρισμα σ' όλο το σπίτι, θα περάσω τα μπάνια και την κουζίνα με ντετόλ, κι από βδομάδα θ' αρχίσω τη μίνι γενική που κάνω κάθε μήνα. Από φαγητό μακαρονάδα! Ελπίζω να φάει ο Αντρέας, γιατί τις τελευταίες μέρες στην Πάτρα μας έκανε ιδιοτροπίες. Εμένα το στομάχι σήμερα μου πέρασε, που βρέθηκα σε υγιές περιβάλλον, χιχι! Ούτε αναγούλα έχω! Βάσω πού θα πάτε διακοπές; Ρε κορίτσια, να κανονίσουμε να βρεθούμε οπωσδήποτε! Μαρία, από πέρσι το λέμε! Από όσα γράψατε δε θυμάμαι και τίποτα, μόνο για το στήθος που λέγατε, χιχι! Εγώ έχω πολύ μικρό στήθος. Με πείραζε όταν ήμουν στη εφηβεία, αλλά τώρα μου αρέσει όπως είναι. Μετά το θηλασμό ξεφούσκωσε απίστευτα, αλλά τώρα σιγά σιγά ξαναπαίρνει την παλιά του φόρμα. Γενικώς μου αρέσω όπως είμαι, δε θα ήθελα να αλλάξω κάτι πάνω μου! Μόνο η κυτταρίτιδα να έφευγε, αλλά αυτό είναι μάλλον επιστημονική φαντασία.

Τα μάζεψα και συνεχίζω. Η βρωμιά στο σπίτι ήταν απίστευτη, κατ' αρχήν η πεθερά όοοολη μέρα έκανε κάτι, αλλά στην πραγματικότητα, τώρα που το σκέφτομαι, δεν έκανε τίποτα. Μαγείρευε, κι από κει και πέρα χαζομαρούλες, μία να φτιάξει καφέ στον πεθερό μου, μία να πλύνει 2-3 πιάτα, μία να ρίξει νερό στην αυλή, αλλά τις απαραίτητες δουλειές, π.χ. σκούπισμα, σφουγγάρισμα, μπάνια, ξεσκόνισμα, δεν τις έκανε. Έβαλε 2-3 φορές πλυντήριο και τα σιδέρωσα εγώ για να μη λέει. Τα μπάνια ήταν πολύ βρώμικα, ευτυχώς βρήκα ένα ντετόλ σε σπρέι και ψέκαζα, η κουζίνα το ίδιο. Δεν ήταν λεκέδες, ήταν βρωμιά που κόλλησε από χρόνια. Πολλές φορές έπλενα τα δόντια μου κι όπως έσκυβα να ξεπλύνω το στόμα μου, ήθελα να κάνω εμετό. Γενικώς δε σιχαίνομαι, αλλά ήταν σιχαμερό το σπίτι, και αηδίαζα πραγματικά. Τα πιάτα, τουλάχιστον ό,τι χρησιμοποιούσε το μωρό, τα ξανάπλενα. Ακόμα κι αν έπλενε αυτή τα σκεύη του μωρού με το δικό του σφουγγαράκι, εγώ τα ξανάπλενα. Μέσα στο νεροχύτη πετούσαν τα άπλυτα πιάτα, φλούδες από λαχανικά και φρούτα, αποφάγια, έφτυναν, είχαν το σφουγγαράκι που έπλεναν τα πιάτα, πώς να μη σιχαίνομαι φοβερά; Κάθε μέρα με πονούσε η κοιλιά μου και αναγούλιαζα. Όσο για το μωρό, Τρίτη βράδι ανέβασε πυρετό. Τετάρτη πρωί τον πήγαμε στο γιατρό και μας είπε ότι είναι ερεθισμένος ο λαιμός του από κάποιο μικρόβιο. Υποθέσαμε ότι είναι ίωση, αλλά όσο το σκέφτομαι, τόσο πιο πιστεύω ότι είναι μόλυνση από τη βρώμα τους. Άντε, σας αφήνω και πάλι, γιατί ο Αντρέας θέλει μικρό Νικόλα, αφήστε που νομίζω ότι έχει κάνει και κακά.

Καλημέρα κορίτσια! Γράφω τώρα, γιατί ο άντρας μου κοιμάται. Δεν ξέρω όμως πόσα θα καταφέρω να γράψω, γιατί έχω και τον Αντρέα εδώ να τριγυρίζει. Λοιπόν, η πεθερά θεωρούσε ότι εγώ δεν ξέρω απολύτως τίποτα και ό,τι κι αν έκανα, μου έλεγε "δεν ξέρεις εσύ, έτσι να το κάνεις". Π.χ. το μωρό το κοιμίζω κάνοντάς το βόλτες με το καρότσι. Έτσι κοιμάται ο Αντρέας, κι όχι με κούνημα. Μια μέρα ξεθεώθηκα να τον κάνω βόλτες, και ήταν μισοκοιμισμένος, οπότε έρχεται αυτή και μου λέει "άσε να το κάνω εγώ, και πήγαινε εσύ να ξεκουραστείς". Το παίρνει λοιπόν, και τον κουνάει με το πόδι. Ο Αντρέας κοιμήθηκε, γιατί ήταν ήδη μισοκοιμισμένος, οπότε έρχεται αυτή και μου λέει "Τον κοίμισα. Εσύ είσαι πρωτάρα και δεν τα ξέρεις αυτά. Με το πόδι να τον κουνάς, μην κουράζεσαι". Μετά φυσικά, μια άλλη μέρα που πήγε να τον κοιμίσει έτσι, χωρίς να τον έχω κουνήσει εγώ πρώτα, δεν τα κατάφερε και μου λέει "αααα, αυτός δεν κοιμάται όπως κοίμιζα εγώ τα δικά μου". Μια μέρα του έκοψε τα νύχια, και μου λέει "είδες εγώ που ξέρω, τα κατάφερα και του τα έκοψα, όχι εσείς που δεν τα καταφέρνατε" και μετά μας έλεγε συνέχεια ότι "η πείρα κέρδισε τα νιάτα". Επέμενε να του δίνω 3-4 φορές τη μέρα γάλα. Εγώ του δίνω μόνο το βράδι, αλλά του δίνω και πάρα πολύ γιαούρτι, και έτσι καλύπτει με το παραπάνω τις ανάγκες του για ασβέστιο. Αυτή με έπρηζε συνέχεια, ότι του στερώ το πρωινό γάλα που το έχει ανάγκη, και άλλα τέτοια, και όταν ξυπνούσε το βράδι (επειδή ξυπνούσε μια που είχαμε αλλάξει περιβάλλον) ερχόταν αυτή και επέμενε να του δώσω γάλα, και ότι δε γίνεται να του δίνω νερό, κι άλλα τέτοια, και κάποιες φορές δέχτηκα και του έφτιαξε γάλα, με αποτέλεσμα αυτός να μάθει, και χτες βράδι ξύπνησε στις τεσσεράμιση και έκλαιγε για γάλα. Τρομάξαμε να κόψουμε τους νυχτερινούς θηλασμούς, και τώρα ξανά κι απ' την αρχή, μόνο που δεν είναι και τόσο εύκολο, μια που πρέπει να του σηκώνομαι να του φτιάχνω το γάλα. Φυσικά δεν του έδωσα, έκλαψε και ξανακοιμήθηκε στο κρεβάτι μας. Αφήστε που όποτε ξυπνούσε το μωρό το βράδι, αυτή πεταγόταν κι έμπαινε στο δωμάτιό μας, χωρίς να χτυπήσει, και μου έλεγε "άλλαξέ το, να σου κάνω γάλα, να το κοιμήσω εγώ, να το κρατήσω". Γενικώς όσα μου έλεγε δεν ήταν λάθος, αλλά ούτε και τα δικά μου είναι, η καθεμία έχει τον τρόπο της, αλλά αυτή θεωρούσε ότι εγώ τα κάνω όλα λάθος κι ότι αυτή τα ξέρει όλα. Το χειρότερο, όμως, ήταν που ό,τι κι αν έλεγα, στο παραμικρό παράπονο, αυτή άρχιζε το παραμύθι "πώς κάνεις έτσι, ένα παιδί έχεις, τι να πω κι εγώ που είχα τρία, και δούλευα, και δουλεύαμε αντίθετες βάρδιες, ο ένας έμπαινε ο άλλος έβγαινε, και δεν είχα βοήθεια, κι αν είχες κι άλλο παιδί τι θα έκανες, και τα παιδιά θέλουν υπομονή, και τι νόμισες, όταν γίνεις μάνα χάνεις και τον ύπνο σου και όλα". Φυσικά, όλα αυτά τα έλεγε μόνο σ' εμένα, γιατί ο άντρας μου είναι ο άντρας, και δεν υπήρχε λόγος να κάνει οτιδήποτε, κι εγώ έπρεπε να τα κάνω όλα. Το πρώτο βράδι ο Αντρέας ξύπνησε και τον έβαλα στο κρεβάτι μας. Το πρωί που ξυπνήσαμε, ανακάλυψα ότι είχε κάνει τσίσα και είχε βρέξει το κρεβάτι, οπότε μετά λέω στον άντρα μου να αλλάξουμε τα σεντόνια. Μου λέει η πεθερά "και γιατί το λες στο Μάκη, τι δουλειά έχει αυτός, εμείς θα τα αλλάξουμε". Πάμε να τα αλλάξουμε και μου λέει "δεν είναι ανάγκη να τα λες στο Μάκη για να μου τα λέει, μην ντρέπεσαι, να τα λες κατευθείαν σ' εμένα". Της λέω "μα δεν του το είπα για να σου το πει, του το είπα για να αλλάξει αυτός τα σεντόνια". "Ααααα" μου κάνει "μεγάλες απαιτήσεις έχεις εσύ απ' τον άντρα. Άκου να αλλάξει τα σεντόνια. Στα χρόνια τα δικά μου, μπλα μπλα". Της λέω "μα ο Μάκης δε δουλεύει". Και μου απαντά "και τι μ' αυτό;". Φυσικά ο δικός μου τα άκουγε όλα αυτά, και τα άφηνε όλα στη μάνα του, μήπως και νομίσουν οι γονείς του ότι τον ευνουχίζω τον γιό τους τον άντρουκλα, και αναγκαστικά τα έκανα όλα εγώ, για να μην πούνε ότι εγώ κάθομαι και τα αφήνω όλα στην πεθερά. Την Κυριακή ήμουν ένα κουρέλι το μεσημέρι. Πάω να κοιμήσω τον Αντρέα, δεν κοιμόταν. Τον αφήνω στον άντρα μου, γιατί ήταν ο μόνος απ' όλο το σπίτι που δεν είχε σκοπό να κοιμηθεί, και πάω να ξαπλώσω. Κάτι θα του είπε ο πατέρας του, κι έρχεται λίγα λεπτά μετά και μου λέει "τι είναι αυτά, τι νόμισες, ότι είμαι παραμάνα; Κράτα τον εσύ, τι να του κάνω εγώ δηλαδή που δεν κοιμάται;". Του λέω "και τι θα πάθεις αν τον κρατήσεις;". "Δεν μπορώ" μου λέει "μιλάω με τον πατέρα μου". Η μάνα του από πίσω του. "Και τι σε πειράζει δηλαδή αν σου βάλουμε το μωρό δίπλα σου στην κούνια να παίζει κι εσύ να ξαπλώνεις;". Κι αφήνει τον Αντρέα στο κρεβατάκι του με μερικά παιχνίδια. Της λέω "μα το μωρό δε θα μείνει στην κούνια περισσότερο από ένα λεπτό, κι εγώ θα πρέπει να τον κυνηγάω". "Μα κοίτα τον τι ωραία που παίζει. Και ξέρεις, όταν γίνεις μάνα, τα ξεχνάς όλα, και τον ύπνο και όλα, και εσύ μόνο ένα παιδί έχεις, πώς κάνεις έτσι, σκέψου να είχες κι άλλο, κ.λπ.". Εγώ να της εξηγώ ότι δεν είναι παράλογο αυτό που λέω, δηλαδή αφού όλοι θα κοιμηθούμε εκτός απ' τον άντρα μου, να τον προσέχει αυτός, μια που δε θα κοιμηθεί, και μου λέει "μα αφού μιλάει με τον πατέρα του". Μετά άρχισε το κήρυγμα "ο πεθερός σου στεναχωριέται πολύ που τσακώνεστε και που λες συνέχεια στο Μάκη να κάνει αυτό κι εκείνο, και δεν είναι σωστό αυτό, και δεν ήξερα ότι έχεις τόσα νεύρα, κ.λπ.". Οπότε σε ένα λεπτό ο Αντρέας καβαλάει το κάγκελο για να πεταχτεί έξω. Εκείνη την ώρα εκνευρίστηκα πάρα πολύ, σηκώνομαι και φωνάζω "ορίστε, ορίστε, θα πηδήξει έξω, κι εγώ θα μείνω ξάγρυπνη να τον προσέχω". Και τι μου λέει; "Θέλεις να τον προσέχω εγώ να κοιμηθείς;". Λες και μου έλεγε "αφού εσύ δεν τα καταφέρνεις, θα το κάνω εγώ που είμαι πιο ικανή, κι ας είμαι κι εγώ άυπνη". Οπότε άρχισα να φωνάζω και της λέω "όχι, θα τον προσέχω εγώ, δε θέλω βοήθεια από κανένα". Αυτή να επιμένει, εγώ να της ξαναλέω το ίδιο, και να με ρωτάει "κι αν είχες δύο τι θα έκανες;". "Το ίδιο θα έκανα" της λέω. Τον πήρα έξω στην αυλή και παίζαμε, και τελικά τι έγινε; Επέμενε να τον κουνήσει αυτή για να κοιμηθεί, την άφησα, δεν τα κατάφερε φυσικά, και έβαλε ... τον άντρα μου να τον προσέχει!!! Δηλαδή αυτό που είχα πει εγώ απ' την αρχή... Το καλό της είναι ότι όσα έλεγε τα έλεγε πολύ ήρεμα, και δεν φώναζε καθόλου, δηλαδή δεν τσακωθήκαμε, απλά εγώ μιλούσα πιο έντονα, γιατί κι εγώ δεν της είπα κάτι που να την προσβάλει, απλά έλεγα ότι θα προσέχω εγώ το μωρό μου. Πιστεύω ότι όλα όσα έλεγε, κι εκείνη τη μέρα και γενικώς, τα έλεγε καλοπροαίρετα, πιστεύοντας πραγματικά ότι έτσι βοηθά, αλλά γινόταν αφόρητα εκνευριστική και κουραστική. Αυτή πάντα ΗΞΕΡΕ, εμείς πάλι όχι. Δεν τους παρεξηγώ, γιατί έχουν μεγαλώσει με μια συγκεκριμένη νοοτροπία, είναι εντελώς αμόρφωτοι και δεν τους κόβει και πολύ, οπότε, τι να περιμένεις απ' αυτούς; Κλείνω γιατί ο Αντρέας τράβηξε το μπιμπερό του απ' το τραπέζι και το έσπασε.

Γεια σας και πάλι! Ο μικρός δεν κοιμάται και είναι έντεκα παρά... Τώρα τον αλλάζει ο άντρας μου και θα κάνουμε άλλη προσπάθεια για να τον κοιμήσω. Αφήστε, στην Πάτρα είχε δροσιά, ειδικά το βράδι, και ήρθαμε τώρα στο καμίνι και καιγόμαστε... Άντε τώρα να συνηθίσουμε πάλι... Που λέτε, κατ' αρχήν να ευχηθώ στο Καγκουράκι να τους ζήσει ο μικρός Νικόλας! Καλοφώτιστος, και να τον χαίρεστε! Σας σκεφτόμουν εκείνη τη μέρα... Μαρία, χρόνια πολλά για τα γενέθλιά σου! Τα 28 κλείνεις ε; Μεγάλωσες κι εσύ, χιχι! Έχω πολλά νέα από Πάτρα, θα μπορούσα να γράφω για ώρες, αλλά πρέπει να κοιμήσω τον κύριο Αντρέα, ο οποίος έχει κάνει τεράστιες προόδους. Δεν μπορείτε να φανταστείτε, ή μάλλον , οι περισσότερες μπορείτε. Έχει μάθει πάαααρα πολλές λέξεις, και λέει και πολλές λέξεις ολόκληρες και καθαρά, π.χ. πατάτες, παγωτό. Μέσα στο αεροπλάνο φώναζε "ΠΑΤΑΤΕΕΕΕΣΣΣΣ", όπως το φωνάζει ο πλανόδιος μανάβης που περνά κάτω απ' το σπίτι μας κάθε απόγευμα! Όλοι ξετρελάθηκαν μαζί του εννοείται. Εμείς περάσαμε ωραία, άλλος αέρας η Ελλάδα! Είναι η ομορφότερη χώρα του κόσμου, δεν το συζητάμε! Φυσικά είχα απίστευτο πρήξιμο απ' την πεθερά, η οποία θεωρούσε ότι είμαι "πρωτάρα" και δεν ξέρω τι μου γίνεται και πρέπει να μου μεταλαμπαδεύσει τις ανεκτίμητες γνώσεις της. Ουφ, με φωνάζει ο άντρας μου, μάλλον αύριο θα ξαναμπώ, γιατί έχει χαλάσει ο μεγάλος υπολογιστής και έχει κάνει κατοχή εδώ πέρα.

Γεια σας κορίτσια! Πριν λίγο μπήκαμε στο σπίτι. Ωραία περάσαμε, ωραίοι περίπατοι, τέλειες παραλίες, απέραντο πρήξιμο και αφάνταστη βρωμιά. Θα σας τα γράψω αναλυτικά το βράδι ή αύριο το πρωί, και θα σας σχολιάσω κιόλας.

Συγχαρητήρια για την εγκυμοσύνη σου! Εύχομαι όλα τα καλά!

Γεια σας κορίτσια! Τελείωσαν τα ψέματα! Σήμερα το απόγευμα φεύγουμε για Πάφο, και αύριο το πρωί πετάμε για Πάτρα! Λογικά θα ξαναμπώ κάποια στιγμή, αλλά σας φιλώ όλες από τώρα! Θα τα πούμε 1 ή 2 Αυγούστου! Πολλά φιλιά!!!