Θέλω να γίνω μαμά

Κατερίνα, όταν λέω ότι η άλλη κουράζεται λιγότερο από μένα, εννοώ εκείνη την ώρα στην εκκλησία, όχι γενικώς! Πάντως, το παν είναι η καλή οργάνωση, τόσο όταν είναι μικρά τα παιδιά, όσο κι όταν μεγαλώσουν. Π.χ. μια συμμαθήτριά μου ήταν πέντε αδέλφια, τρεις κόρες και δύο αγόρια, τα αγόρια μικρότερα. Όταν εμείς ήμασταν 12, η μεγάλη αδελφή ήταν 15, η τρίτη 9, ο τέταρτος αδελφός ήταν νομίζω γύρω στα 5, και ο μικρούλης ενός. Ήταν μια πάρα πολύ οργανωμένη οικογένεια, κάθε αδελφή είχε κάθε μέρα να κάνει κάποιες δουλειές. Π.χ. το βράδι η μία έβαζε τα πιάτα στο πλυντήριο, η άλλη έκανε σκούπα την κουζίνα, η άλλη καθάριζε το τραπέζι, έτσι δεν πέφτανε όλα πάνω στη μάνα τους, αλλά ούτε και τα κορίτσια φορτώνονταν με υπερβολικές δουλειές, και έμαθαν και νοικοκυριό και μαγειρική κι απ' όλα. Φαντάζομαι ότι όταν μεγάλωσαν τα αγόρια, θα ανέθεταν και σ' αυτά κάποιες δουλειές. Ουφ, σήμερα δεν είμαι χάλια όπως τις προηγούμενες μέρες. Λέτε να μην πηγαίνει καλά;

Γεια σας κορίτσια, είμαι σχολείο κι έχω κενό. Κάθισα να αλλάξω κάτι στη γιορτή, και επί τη ευκαιρία, είπα να σας γράψω. Ο Αντρίκος είναι αρρωστούλης σήμερα, είχε από χτες μυξούλες, και έκανε και λίγα δέκατα, όχι πάνω από 36.9, όμως. Σήμερα το μεσημέρι ανέβασε 37.5. Φαγητό δεν ήθελε, δώσαμε νουροφέν, γιατί το ντεπόν δεν του κάνει τίποτα, και τον κοίμισα. Σε κανένα μισάωρο ξύπνησε, δεν ξανακοιμόταν, και ήθελε γάλα. Του έφτιαξε ο άντρας μου, το πίνει, και τον έβλεπα ότι κουτουλάει. Λέω, άντε, μόλις πιεί το γάλα θα κοιμηθεί. Αμ δε, μόλις το ήπιε, άρχισε τις τούμπες μες στην τρελή χαρά. Τώρα μου λένε ότι ούτε φαγητό έφαγε, ούτε φρούτο, μόνο λίγο ψωμοτύρι... Ουφ... Κατερίνα μια χαρά θα τα πήγαν τα αγόρια σου στο τεστ! Κι εγώ αυτό πιστεύω, ότι όταν έχεις πολλά παιδιά, βοηθάει το ένα το άλλο. Π.χ. στην εκκλησία έρχεται μια οικογένεια με πέντε παιδιά. Ο μεγαλύτερος πηγαίνει γυμνάσιο και η μικρότερη είναι δυόμιση-τριών χρονών. Πιστεύω ότι, τουλάχιστον στο χώρο εκείνο, εγώ κουράζομαι πιο πολύ με τον Αντρέα, παρά η μάνα αυτής της οικογένειας, γιατί αν φύγει το μικρότερο κοριτσάκι, θα πάει ένα από τα μεγαλύτερα παιδιά να το κυνηγήσει κι όχι η μάνα, αν θέλει κάποιο παιδί κάτι θα του το δώσει κάποιο άλλο, κ.λπ., ενώ εγώ πρέπει να τα κάνω όλα μόνη μου. Σας αφήνω κόρες, θα τα πούμε το βράδι μάλλον.

Καλημέρα κορίτσια! Τι κάνετε; Εγώ κλασικά, μία αισθάνομαι κούραση, έχω ζαλάδες και αναγούλες, μία μια χαρά. Πήγα το πρωί για την ένεση, ψώνισα μοσχαράκι και τώρα θα το φτιάξω στη γάστρα με πατάτες, καρότα, και ίσως και αρακά. Θέλω να κάνω και μια ψευδοκαθαριότητα στο σαλόνι, εννοείται το σφουγγάρισμα θα βάλω τον άντρα μου να το κάνει, γιατί είναι μεγάλος ο χώρος και δεν μπορώ με τίποτα. Καγουράκι κι εμάς ο Αντρέας τρώει, αλλά μετά αρχίζει και παίζει, και στο τέλος τον ταΐζω για να τελειώνουμε. Χτες έτρωγε μακαρόνια, από κάποια φάση και μετά του φεύγανε, οπότε άρχισα να τον ταΐζω εγώ, αλλά διάλεγε αυτός τα μακαρόνια, και ήθελε οπωσδήποτε το μακαρόνι που διάλεξε! Βάσω έχουμε δύο συγγενείς ποιητές, ο ένας είναι ο Κύπρος Χρυσάνθης, βλ. Εθνικό Κέντρο Βιβλίου / Από το 18ο αιώνα μέχρι το 1935 και ο άλλος ο Γιάννης Λέφκης, βλ. Εθνικό Κέντρο Βιβλίου / Από το 18ο αιώνα μέχρι το 1935 Ίσως να έχω κληρονομήσει κι εγώ κάποια απ' τα γονίδιά τους! Εγώ νύχια δεν κάνω ποτέ, θέλω να τα έχω κομμένα πάρα πολύ κοντά, και ποτέ βαμμένα. Χτες προσπαθούσαν τα Αιγυπτιάκια να με πείσουν να μου κάνουν μανικιούρ, κι εγώ προσπαθούσα να τις πείσω ότι δε θέλω! Και την αισθητικό την έκοψα, κάνω τις αποτριχώσεις μόνη μου! Ο Αντρέας ευτυχώς τα όσπρια τα τρώει, αλλά όχι νερόβραστα. Γενικώς είναι μερακλής με το φαγητό του, του αρέσουν οι σάλτσες, κ.λπ. Χριστίνα άσε, κι εγώ βοδάκι είμαι, ξεκινάω με δύο κιλά επιπλέον από την προηγούμενη εγκυμοσύνη. Την περασμένη φορά άρχισα με 57 κιλά, τώρα έχω πάει 59, ααααααααα!!!!!!!!!!!!!!! Σχολίασα μόνο ό,τι έχει αυτή η σελίδα, γιατί πάω για μαγείρεμα. Φιλιά!

H δική μου συμβουλή είναι να μην το ξεψαχνίζεις τόσο πολύ. Μην τριγυρίζεις με το θερμόμετρο στο χέρι! Κι εγώ αισθανόμουν τη θερμοκρασία μου ανεβασμένη, αλλά δεν καθόμουν να τη μετράω κάθε τρεις και λίγο. Πάντως, απ' όσο θυμάμαι, και όποτε περιμένω περίοδο έχω λίγο ανεβασμένη θερμοκρασία. Είναι ψυχοφθόρο, το ξέρω, αλλά τρεις μέρες έμειναν!

Γεια σας κορίτσια! Είχα μια φουλ μέρα σήμερα. Το πρωί πήγα στην κλινική για την ένεση, και μετά μαζευτήκαμε στο κατηχητικό, όλα τα κορίτσια του Δημοτικού, και παίξαμε διάφορα παιχνίδια. Τους άρεσε πολύ! Κατά τις έντεκα το διαλύσαμε, αλλά τα δύο δίδυμα Αιγυπτιάκια μου, ήρθαν έντεκα παρά δέκα. Ίσως μπερδεύτηκαν, ίσως δεν μπορούσαν να τις φέρουν νωρίτερα. Με ρώτησαν τι ώρα να πούνε στον μπαμπά τους να έρθει να τις πάρει, και τους είπα στις εντεκάμιση, για να παίξουμε και λίγο. Κράτησα και τις άλλες τρεις μικρούλες δικές μου, οι μεγάλες φύγανε, και παίξαμε κανένα σαραντάλεπτο ακόμα. Τα άλλα τρία κορίτσια μένουν απέναντι από την εκκλησία, έτσι κατά τις δώδεκα παρά είκοσι ήρθε η γιαγιά τους και τις πήρε. Λέω, τώρα θα έρθει και ο μπαμπάς των Αιγυπτίων. Η ώρα, όμως, περνούσε, και πουθενά δε φαινόταν. Εγώ εν τω μεταξύ, είχα κουραστεί και ένιωθα πολύ άσχημα. Πάει δώδεκα, πάει δώδεκα και είκοσι, πουθενά. Τους λέω να τηλεφωνήσουν, δεν είχαν κινητό. Τους δίνω το δικό μου, δε θυμούνταν τον αριθμό. Τελικά αποφάσισα να τις πάω εγώ σπίτι τους, γιατί θα περιμέναμε για πάντα εκεί πέρα. Κλειδώνω την πόρτα της αίθουσας, κι απ' έξω έχει ένα βαρύ κάγκελο που πρέπει να το κλείνω και να το κλειδώνω με λουκέτο. Τους ζητάω να με βοηθήσουν να κλείσουμε το κάγκελο, το τραβάνε με δύναμη, γκραααααγκ!!! βγαίνει το μισό έξω απ' τη ράγα, έμεινε ανοιχτό κατά πέντε εκατοστά περίπου, και δεν μπορούσα να βάλω το λουκέτο, ούτε και να το τραβήξω και να το κλείσω. Να φορτωθώ το κάγκελο και να το βάλω στη θέση του δεν έπαιζε με τίποτα. Πάω στο σπίτι μιας κυρίας της επιτροπής που μένει δίπλα, έλειπε στην κηδεία της πεθεράς της. Τελικά πήρα τηλέφωνο στο σπίτι του ιερέα, και μου είπε η παπαδιά να το αφήσω έτσι και θα το φτιάξουν αυτοί. Εν τω μεταξύ, οι μικρές μου ζήτησαν συγγνώμη που το χάλασαν, αλλά τους είπα ότι δε φταίνει αυτές, γιατί πραγματικά δεν έφταιγαν. Τελικά τις πήγα σπίτι τους, μένουν σε μια παλιά πολυκατοικία, ανέβηκα πάνω μαζί τους για να σιγουρευτώ ότι υπήρχε κάποιος στο σπίτι να τους ανοίξει, ήταν η μάνα τους, μου άνοιξε, επέμενε να με κεράσει κάτι, ήπια ένα νερό, αλλά με τούτα και με κείνα, μία παρά δέκα πήγα σπίτι. Έφαγα, τάισα Αντρέα, κοίμισα Αντρέα, άλλαξα και έφυγα γραμμή για τη μάνα μου, όπου συναντηθήκαμε με το θείο και τον ξάδελφό μου, και πήγαμε και οι τέσσερις σε κάτι συγγενείς στη Λευκωσία που πρώτη φορά τους γνωρίζαμε. Είναι η οικογένεια ενός Κύπριου ποιητή, του Κύπρου Χρυσάνθη, που ήταν δεύτερος ξάδελφος του παππού μου. Καθίσαμε κανένα δίωρο, μέχρι να γυρίσουμε, κ.λπ., πήγε έξι το απόγευμα. Μιλάμε, γύρισα σπίτι πτώμα. Κάθε απόγευμα, κατά τις πέντε με έξι, με πιάνει αυτό που σας περιέγραψα και χτες και γίνονται χάλια. Μετά ευτυχώς περνάει, αλλά σήμερα ήταν το κάτι άλλο... Ο Αντρέας έχει μυξούλες αυτές τις μέρες, και γίνεται μάχη να του σκουπίσουμε τη μύτη. Σήμερα το πρωί του λέω "τι ώρα είναι;" και μου λέει "παρά είκοσι"!!!!!!!!!!!!!!! Τώρα το βράδι κοιτούσε κάτι εικονίτσες, και είχε μία του αγίου Αρτεμίου, ο οποίος στις εικόνες μοιάζει πολύ με το Χριστό. Ο Αντρέας επέμενε ότι είναι ο "Τιτούηςμας" (Χριστούλης μας), τον βλέπει που κρατούσε σταυρό και κάνει "Κατάει ταβδο Τιτούηςμας". Μετά έβαλε κάποιες εικόνες στο πάτωμα και πάτησε κατά λάθος μια εικονίτσα του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Του λέω να την πάρει από κάτω, και κάνει "Ουπ. Ινώμη Πτόπτομε" δηλαδή "ουπς! Συγγνώμη Πρόδρομε"!!!!!!!!!! Μιλάμε για μεγάλη περίπτωση αυτό το μωρό!!! Σας αφήνω γιατί άπλωσα σεντόναρο και πάει μεσάνυχτα, κι είμαι χάλια. Α, έχετε χαιρετισμούς από την Πόπη, που έμπαινε παλιότερα. Φιλιά!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εγώ είχα μια σχετικά γεμάτη μέρα σήμερα, πήγα το πρωί τον Αντρέα στη μάνα μου, πήγα για την ένεση, πήγα στη Δημοτική Βιβλιοθήκη και άλλαξα βιβλία, επέστρεψα σπίτι, καθάρισα το δωμάτιό μου, μαγείρεψα, έκανα κάποιες ετοιμασίες για τα παιχνίδια που θα παίξουμε αύριο, ξεκουράστηκα λίγο, άρχισα να ετοιμάζω κάτι του σχολείου, και τσουπ! ξύπνησε ο Αντρέας. Τώρα είμαι χάλια, ζαλίζομαι, ανακατεύομαι, αισθάνομαι τρομερή κόπωση, ένα χάλι... Έχω δίωρο με μια τάξη, αλλά ευτυχώς δεν ήρθε ούτε ένας μαθητής, κι έτσι έχω δύο ώρες κενό!!! Είπα να καθίσω να σας γράψω, αλλά ήρθε ένας καινούριος συνάδελφος και θέλει να του δείξω κάτι, έτσι μάλλον θα ξαναμπώ απ' το σπίτι.

Για να αλλάξεις το τίκερ πας "Πίνακας ελέγχου χρήστη" (πάνω δεξιά), επεξεργασία υπογραφής (στο πλάι αριστερά) και θα σου βγάλει το τικεράκι. Μπορείς να το σβήσεις και να βάλεις κάτι άλλο στη θέση του.

Γεια σας και πάλι! Γύρισα απ' το σχολείο, έφαγα, έπαιξα λίγο με τον Αντρέα, του έδωσα γάλα, τον κοίμισα, και κάθισα λίγο στον υπολογιστή πριν πάω να ξεραθώ. Με καθησυχάζετε μ' αυτά που μου γράφετε για τη χοριακή. Νομίζα ότι θα μου γράφατε κάτι του στιλ "τιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Δεν έκανες χοριακήηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Και λες ότι είσαι έγκυοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοος;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;" Όταν έκανα το τεστ το Σάββατο το πρωί, λέω στον άντρα μου, πάμε αμέσως στο μικροβιολόγο για αναλύσεις. Μετά που το ξανασκέφτηκα, λέω άσε καλύτερα, είναι πάρα πολύ νωρίς, θα βγει μικρό το νούμερο, και μετά θα θέλει ο γυναικολόγος να ξανακάνω, έτσι είπα καλύτερα από Δευτέρα. Αλλά τώρα που κάνω κι άλλες σκέψεις, νομίζω ότι δε χρειάζεται, γιατί ένα καραμπινάτο θετικό τεστ στις πέντε μέρες καθυστέρησης δεν πιστεύω να λέει ψέματα. Εγώ στην πρώτη εγκυμοσύνη που δεν προχώρησε έκανα κατευθείαν χοριακή χωρίς τεστ, στον Αντρέα έκανα δύο τεστ, ένα το βράδι κι ένα το επόμενο πρωί, χοριακή στο καπάκι που ήταν 900 μονάδες, και ξανά χοριακή όταν πήγα στο γυναικολόγο και μου είπε να κάνω χοριακή κάθε δύο μέρες, μέχρι να πάει πάνω από 1000 μονάδες. Ευτυχώς τη δεύτερη φορά είχε εκτοξευθεί και είχε φτάσει σχεδόν 10 000! Καγκουράκι περαστικά στην Αγγελικούλα. Κι ο Αντρέας μας κάνει κάτι τέτοια, πυρετό για μια μέρα μόνο και μετά περδίκι! Καλά, σας έχω πει πόοοοσα λογάκια λέει ο Αντρέας; Μιλά ασταμάτητα, κάνει προτάσεις, και μοιάζει να γνωρίζει τα πάντα! Αναγνωρίζει κάποιους αριθμούς, νομίζω τους περισσότερους μέχρι το 9, αν και κάποιες φορές μπερδεύεται, αναγνωρίζει το Α, το Ε, το Ο και το Ι, κι όταν βλέπει γράμματα, επειδή μόνο αυτά τα τέσσερα ξέρει, λέει "αοιε αοιε αοιε"! Ξέρει πολλά χρώματα, συγκεκριμένα το κόκκινο, το κίτρινο, το πράσινο, το μπλε, το ουρανί (γαλάζιο), το πορτοκαλί, το άσπρο, το μαύρο, το καφέ, το μπεζ και νομίζω και το λιλά. Επειδή συνέχεια του λέμε "Αντρέα μου" νομίζει ότι αυτό είναι το όνομά του, κι όταν τον ρωτάνε πώς τον λένε, απαντά "Αντέα μου". Έχει μάθει και τα δικά μας ονόματα. Εμένα με λένε "Αμαΐα" και τον άντρα μου Μάκη. Τι σύμπτωση! Αυτό είναι τ' όνομά του! Όταν τον ρωτήσεις τι είναι η μαμά λέει "κοΐτσι" και τι είναι ο μπαμπάς λέει "αγόι" ή "αγοάκι". Το ίδιο λέει και για όποιον άλλο τον ρωτήσεις και ποτέ δεν τα μπερδεύει! Έχει μάθει μερικά τραγουδάκια, π.χ. ένα που λέει "Μπούλου μπούλου κάμηλε, να πάμε στα Βαρόσια, να πάρω του Αντρέα μου μαντήλια με τα κρόσια" (Βαρόσια είναι η Αμμόχωστος) κι ο Αντρέας λέει "Μπούλου κάμηλε α πάμε α Βαόσια, Αντέα μου κόσια"! Κάθε μέρα κάνει μεγάλη πρόοδο, συνθέτει προτάσεις, π.χ. λίγο πριν κοιμηθεί τον έβαλε ο άντρας μου στον καναπέ και λέει "εδώ κάθεται μαμά σας"! Και όντως, εκεί καθόμουν πριν από λίγο! Σας έπρηξα, αλλά είπα να σας πω τα κατορθώματα του Αντρίκου! Καληνύχτες!!

Γεια σας κορίτσια! Είμαι στο σχολείο και κάνω το μοναδικό κενό μου και είπα να σας γράψω. Μάγδα μια χαρούλα περάσατε πάλι! Περαστικά στο Βασιλάκη. Ο καρκίνος στο στήθος συχνά είναι ιάσιμος, ειδικά αν τον προλάβουν σε αρχικό στάδιο. Μακάρι να πάνε όλα καλά με τη θεία του άντρα σου. Σήμερα πήγε ο πατέρας μου στο Ογκολογικό για εξετάσεις για τον καρκίνο του προστάτη και τα βρήκαν όλα καλά, ευτυχώς! Άλλωστε το γνωρίζαμε ότι δεν είναι επιθετικός καρκίνος. Καλά, πολύ γέλασα με τον άντρα σου! Εμάς, όταν μας είπε ο γυναικολόγος ότι είναι αγόρι, λέει στον άντρα μου "καμάρι ο μπαμπάς", και του κάνει ο άντρας μου "μπα, η Άννα-Μαρία είχε τρελαθεί για αγόρι, εγώ δεν έχω πρόβλημα"! Κατερίνα ευχαριστώ για τις ευχές! Γυναικολόγο θα πάω στις 27 του μήνα, γιατί τώρα δε θα φαίνεται τίποτα. Χοριακή δεν πήγα ακόμα να κάνω, γιατί είναι πολύ νωρίς και θα είναι πολύ χαμηλή, και δεν ξέρω αν έχει νόημα. Λέτε να πάω; Δουλειά έπιασες εσύ ή ακόμα; Σας αφήνω, θα τελειώσω με τη γιορτή του Πολυτεχνείου, για να τρέξω το διάλειμμα να βρω μαθητές για συμμετοχή. Κλασικά, ο άλλος με τον οποίο μοιραζόμαστε τη μείωση ωρών απλά βρίσκει τα βιντεάκια και τα προβάλλει κι εγώ βρίσκω τα κείμενα, γράφω τα συνδετικά, βρίσκω τους μαθητές, τους κάνω τις πρόβες και ετοιμάζω το πρόγραμμα...

Γεια σου και καλώς όρισες στο φόρουμ μας! Εγώ έκανα τεστ το Σάββατο και βγήκε θετικό. Τώρα είμαι στις εφτά μέρες καθυστέρησης. Από συμπτώματα έχω πόνους περιόδου, οι οποίοι σιγά σιγά υποχωρούν, πόνους στη μέση, λίγες ζαλάδες, κάτι ψευτοαναγούλες, τέτοια πράγματα. Είναι πάρα πολύ νωρίς για συμπτώματα, συνήθως τα συμπτώματα της εγκυμοσύνης είναι τα ίδια με αυτά της περιόδου. Εγώ το κατάλαβα επειδή δεν είχα καθόλου υγρά, ενώ πριν την περίοδο κανονικά έχω αρκετά, και γι' αυτό έκανα το τεστ. Τα κανονικά συμπτώματα της εγκυμοσύνης, αναγούλες, εμετοί και τέτοια, συνήθως αρχίζουν την έκτη εβδομάδα (με πρώτη εβδομάδα αυτήν της περιόδου). Φυσικά, μπορεί μια γυναίκα να μην έχει και καθόλου συμπτώματα, αυτό δε σημαίνει τίποτα. Μην μπαίνεις στο τρυπάκι να μετράς μέρες και να κοιτάς συμπτώματα. Βγάλ'το απ' το μυαλό σου, κι αν είναι να έρθει η περίοδος, θα έρθει, αλλιώς, μετά από εννιά μήνες, χιχι!

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εγώ πήγα για την ένεση το πρωί, μετά φύγανε οι άντρες για ψώνια, καθάρισα το δωμάτιο του Αντρέα και κάθισα στον υπολογιστή να ασχοληθώ λίγο με κάτι που γράφω. Είναι τα γενέθλια της μάνας μου σήμερα και θα πάμε όλοι μαζί έξω για σουβλάκια. Καγκουράκι κι εγώ θέλω εδώ και κάτι αιώνες να φτιάξω ντουλάπες, αλλά ακόμα... Δεν έχει και νόημα, βέβαια, αφού τη μέρα είναι καλοκαίρι και το βράδι φθινόπωρο. Ανθή μακάρι να ακούσω καρδούλα... Είναι πάρα πολύ νωρίς ακόμα βέβαια... Βάσω εμένα την προηγούμενη φορά τα συμπτώματα είχαν αρχίσει λίγο νωρίτερα. Καρδούλα άκουσα 12 Απριλίου και τα συμπτώματα άρχισαν γύρω στις 29-30 Μαρτίου. Δε φυσάω ακόμα, να ακούσω καρδιά και μετά όσα φου θέλετε. Τα σώβρακα δυστυχώς τα αγόρασε από Πάτρα, οπότε θα πρέπει να κάνουμε ειδική παραγγελία να μας στείλει. Εν τω μεταξύ, εδώ και λίγο καιρό ρωτάμε τον Αντρέα αν θέλει αδελφάκι και λέει "όσι". Μετά τον ρωτάμε αν θέλει ένα άλλο παιδάκι στο σπίτι για να παίζει, και λέει πάλι "όσι" και συμπληρώνει "μπαμπάςμαμά"...

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εμείς καλά, πήγαμε εκκλησιά, ξεφορτώσαμε τον Αντρέα στους γονείς μου, και τώρα κάθισα να δω λίγο τη γιορτή του Πολυτεχνείου, κλαψ... Έχω πονάκια περιόδου και λίγες ζαλάδες, νομίζω είναι φυσιολογικά όλα αυτά. Κανονικά συμπτώματα δεν έχω, αλλά είναι πάρα πολύ νωρίς, μόνο έξι μέρες καθυστέρηση έχω. Σας ευχαριστώ όλες για τις ευχές σας. Κορίτσια, πιάνουν τα φου από το Καγκουράκι. Άμα προμηθευτείτε και λεοπάρ βρακιά, ποιος σας πιάνει...!

Βάσω ευχαριστώ πολύ! Απ' το στόμα σου και στου Θεού τ' αφτί!

Α, τελικά είδατε; Είναι θαυματουργά τα βρακιά της πεθεράς μου!

Χιχι, θενγκς! Πέντε μέρες καθυστέρηση έχω, οπότε είναι πάρα πολύ νωρίς. Δεν πήγα να κάνω χοριακή, άρχισα ενέσεις και ασπιρίνες και 27 Νοεμβρίου θα πάω στο γιατρό, γιατί, όπως μου είπε, τώρα δε θα φανεί τίποτα και δεν έχει νόημα. Θα είμαι εφτά εβδομάδων τότε. Ουφ, μακάρι να πάνε όλα καλά...

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εμείς καλά. Καγκουράκι να σου ζήσει η Αγγελικούλα σου και να τη χαίρεσαι, έστω και με μια μέρα καθυστέρηση! Μια χαρά με το μπεμπάκι σου! Μεγάλο ζιζάνιο ο Νικόλας! Να τον γνωρίσουμε με τον Αντρέα να κάνουν ομάδα! Βάσω άντε, μια ταλαιπωρία ακόμα για την Ιωαννούλα και τέλος! Καλύτερα που θα τη ναρκώσουν, γιατί είναι κρίμα το μωρό. Ανθή διάβασα ότι μας έγραψες στην ομάδα... Ευτυχώς που πήγαν όλα καλά!!!!!!!!!!! Θα γράψω αργότερα στην ομάδα γι' αυτό. Ο μαθητής χτες έκανε το διαγώνισμα και ζήτησε και συγγνώμη. Συγκεκριμένα μου λέει "συγγνώμη για προχτές, αλλά είχες κι εσύ φταίξιμο". Του λέω "τι φταίξιμο είχα ρε Κώστα, αφού μ' έπιασες απ' τα μούτρα. Αν μου έλεγες ότι είσαι κουρασμένος, κ.λπ. και να μου ζητούσες να το κάνεις άλλη μέρα, δε θα είχα πρόβλημα". Τέλος πάντων, τα βρήκαμε. Τον λυπάμαι κιόλας, γιατί μένει με τα πεθερικά και τον υποτιμούν επειδή είναι ευκατάστατοι κι αυτός φτωχόπαιδο. Ορός υπάρχει το φυσιομέρ σε μπουκάλι, που το πατάς και πετάγεται με δύναμη. Α, καλέ, ξέχασα να σας πω, πώς μου διέφυγε... Έκανα ένα τεστ και βγήκε θετικό! :P

Κορίτσαροι μου απάντησε η Χριστίνα. Λέει τρέχει συνέχεια κι έχει πήξει, και γι' αυτό δεν μπαίνει. Χαιρετισμούς και φιλιά σε όλες! Ευτυχώς, πήγε η καρδιά μου στη θέση της!

Βάσω κατάλαβα, σαν μαθητές του εσπερινού ήταν οι φοιτητές του κολλεγίου που δούλευες! Καλά, εμάς ήρθε ένας μαθητής, που φοιτούσε τα τελευταία δύο χρόνια, γράφτηκε, ερχόταν κανονικά στην αρχή, και μετά εξαφανίστηκε. Τελικά, μετά από πολλές απόπειρες, τον βρήκαν στο τηλέφωνο, και είπε ότι βρήκε και δεύτερη δουλειά και δεν μπορεί να έρχεται. Όπως μάθαμε, όμως, προχτές, χρησιμοποιήσε το σχολείο για να πει στο αφεντικό της πρώτης δουλειάς να τον βάζει μόνο πρωινές ώρες να δουλεύει, και πήγε και βρήκε δεύτερη δουλειά το απόγευμα, αντί να έρχεται σχολείο... Ένας άλλος γράφτηκε, ήρθε την πρώτη μέρα, κι όταν τον ρώτησα πώς και αποφάσισε να έρθει στο εσπερινό, μου απάντησε "για να μην πάω φαντάρος". Μετά δεν ξαναπάτησε, αλλά το χαρτί ότι γράφτηκε στο σχολείο το είχε πάρει ήδη, και το χρησιμοποιήσε στο στρατό. Κι άλλα πολλά τέτοια έχουμε, αλλά πιστεύω ότι οι χειρότεροι είναι αυτοί που μένουν στο σχολείο και δεν ενδιαφέρονται καθόλου. Πάντως το κολλέγιο ήταν κάτι σαν κολλέγιο που ξέπλενε μετανάστες, πώς λέμε ξέπλυμμα μαύρου χρήματος; Χιχι! Η πυτιρίαση που παθαίνω εγώ μάλλον είναι πιο απλής μορφής, γι' αυτό και την έχω πάθει αρκετές φορές. Η δική σου είναι σπέσιαλ, μια φορά in a lifetime! Μια χαρά με την ορμόνη! Εύχομαι γρήγορα όλες μας εγκυούλες. Έστειλα μήνυμα στη Χριστίνα πριν λίγο, να δούμε αν θα απαντήσει.

Καλημέρα κοριτσάκια! Σήμερα το πρωί ο μικρός ξύπνησε στις 6.25, τον κούνησα, κοιμήθηκε και ξύπνησε 8.15, αλλά εγώ δεν κοιμήθηκα και πολύ καλά μετά από την πρώτη φορά που ξύπνησε... Νιώθω λες και με έχει πατήσει τρένο, κι η περίοδος ακόμα να έρθει. Εκπλήττομαι γι' αυτά που μου λες για το κολλέγιο, γιατί υποτίθεται εκεί έρχονται μεγάλοι άνθρωποι, και πληρώνουν κιόλας, οπότε το λογικό θα ήταν να απαιτούν να κάνουν μάθημα. Π.χ. εμένα ήρθαν τις προάλλες κάποιοι μεγάλοι μαθητές από την τάξη που είμαι υπεύθυνη και μου παραπονέθηκαν για έναν καθηγητή ότι δεν τους κάνει μάθημα. Αλλά οι περισσότεροι στο εσπερινό είτε έρχονται για να παίρνουν άδειες από το στρατό, είτε για να περνάνε την ώρα τους, είτε για να πάρουν "το χαρτί", και θεωρούν ότι, μόνο και μόνο που έρχονται και βρίσκονται μέσα στην τάξη, είμαστε υποχρεωμένοι να τους το δώσουμε και να τους κάνουμε και υποκλίσεις, γιατί εμείς καθόμαστε και δεν κάνουμε τίποτα και παίρνουμε πέντε χιλιάρικα το μήνα (αυτά πιστεύουν). Πιτυρίαση έχω πάθει κι εγώ αρκετές φορές. Είναι σαν φακίδες κι εμένα εμφανίζονται ανάμεσα στα στήθη και κάτω από αυτά, αλλά δεν έχω φαγούρα. Βάζω συνήθως μια αλοιφή. Σας αφήνω κοριτσάκια!

Μάγδα μια χαρά που αναστήθηκε ο άντρας σου. Του δικού μου του έχει κλείσει ο λαιμός, έχει και συνάχι, και κάνει λες και είναι κατάκοιτος... Τον ορό τον σιχαίνομαι... Δυο-τρεις φορές έβαλα, που ήμουν πολύ μπουκωμένη, και πήγα να πεθάνω. Κρίμα είναι τα καημένα τα παιδάκια μας, αλλά τι να κάνουμε. Κι εγώ βρίσκω ότι ο ορός σε σπρέι είναι πιο αποτελεσματικός απ' τις αμπούλες. Ποια το είχε γράψει; Το Καγκουράκι νομίζω. Καμπύλη ζαχάρου εμείς δεν κάνουμε εδώ. Δεν ξέρω καμία που να έχει κάνει. Καγκουράκι τον Αντρέα τον κοιμίζουμε στο καρότσι, και μετά τον μεταφέρει ο άντρας μου στο κρεβατάκι του. Προχτές τον κοίμισα στο καρότσι και πριν τον βάλει στο κρεβάτι, ξύπνησε και σηκώθηκε. Εγώ τον άκουσα που ξύπνησε, όχι όμως και που σηκώθηκε. Το προηγούμενο βράδι είχα διαβάσει μια τρομακτική ιστορία, και έτσι που τον είδα ξαφνικά μπροστά μου να στέκεται στην πόρτα του δωματίου μας και να με κοιτάζει σιωπηλός, δεν ήθελα και πολύ για να τρομάξω! Το Κατηχητικό προσπαθώ να το κάνω ενδιαφέρον για να μη βαριούνται τα παιδάκια για να είναι μικρά. Το Σάββατο θα μιλήσουμε για τους αγγέλους, μια που είναι των αρχαγγέλων την Παρασκευή, και θα πούμε την ιστορία της απελευθέρωσης του αποστόλου Πέτρου από τη φυλακή από έναν άγγελο και θα καταλήξουμε στο ότι όλοι έχουμε έναν φύλακα άγγελο. Αυτόν τον συσχετισμό δεν τον σκέφτηκα μόνη μου, τον βρήκα στο ίντερνετ σε υλικό κατήχησης. Αλλά επειδή τις είδα ότι, όποτε τους αφηγηθώ μια ιστορία κάπου ξεφεύγουν και δεν προσέχουν απόλυτα, θα τους το κάνω σε κάτι σαν κουκλοθέατρο, με χάρτινες μορφές, τις οποίες τύπωσα από βιβλία του Αντρέα (είχε τη συγκεκριμένη σκηνή ευτυχώς), και θα βάλω και τα παιδιά να συμμετέχουν, π.χ. όταν θα κοιμούνται οι φύλακές του θα τα βάλω να κάνουν το ροχαλητό, ή όταν θα προσεύχεται ο άγιος Πέτρος θα τους τραγουδήσω το "Κύριε ελέησον" και μετά θα τους πω ότι προσεύχονταν και οι υπόλοιποι χριστιανοί που δεν ήταν στη φυλακή, και θα τις βάλω να κάνουν αυτές τους άλλους χριστιανούς και επί τη ευκαιρία, θα μάθουν και το Κύριε ελέησον που είχα στο πρόγραμμα να τους μάθω. Την ερχόμενη Τετάρτη, στις 13, που είναι σχολική αργία, θα παίξουμε Κυνήγι κρυμμένου θησαυρού, μαζί με τα μεγαλύτερα κορίτσια του Δημοτικού. Ευτυχώς έχω αγοράσει πολλά παιδικά βιβλία στον Αντρέα κι έχουν απ' όλα μέσα, και παιχνίδια, κι ένα σωρό άλλα και παίρνω ιδέες. Οι Κόπτες είναι Μονοφυσίτες, δηλαδή πιστεύουν ότι ο Χριστός μετά την Ενσάρκωση είχε μία και όχι δύο φύσεις. Οι Ορθόδοξοι πιστεύουμε ότι οι δύο φύσεις, η θεία και η ανθρώπινη, ενώθηκαν ασυγχύτως, αδιαιρέτως, ατρέπτως και αχωρίστως (ορολογία της Δ' Οικουμενικής Συνόδου, Χαλκηδόνα 451). Δηλαδή οι δύο φύσεις είναι ενωμένες στο ένα πρόσωπο του Χριστού, δηλαδή του Θεού Λόγου, αλλά παραμένουν ξεχωριστές μεταξύ τους. Αυτό είναι σημαντικό, γιατί έτσι ο Χριστός είναι τέλειος Θεός και προσέλαβε τέλεια ανθρώπινη φύση (δηλαδή που να τα έχει όλα τέλεια και τίποτα μισό) και μ' αυτόν τον τρόπο θέωσε και την ανθρώπινη φύση, η οποία διατηρεί τα πάντα, την ελευθερία της, τη θέλησή της, την ενέργειά της, τα πάντα. Αν πούμε ότι η ανθρώπινη φύση απορροφήθηκε από τη θεία (μονοφυσιτισμός), αυτό σημαίνει ότι η ανθρώπινη φύση διαλύεται μέσα στη θεότητα και παύει να υπάρχει. Κάτι τέτοιο, όμως, σημαίνει ότι η ανθρώπινη φύση δε σώζεται ακέραιη, ότι για να σωθεί ο άνθρωπος πρέπει να εξαφανιστεί, και η Ορθόδοξη θεολογία τον άνθρωπο τον θέλει ολόκληρο κι όχι μισό! Οι Κόπτες είναι αντιχαλκηδόνιοι, δηλαδή δε συμφωνούν με τη Σύνοδο της Χαλκηδόνας που καθόρισε το Χριστολογικό Δόγμα. Οι ίδιοι προτιμούν να ονομάζονται Μιαφυσίτες, γιατί πιστεύουν ότι οι δύο φύσεις συνεχίζουν να υφίστανται μετά την ένωση, αλλά ότι έχουν ενωθεί σε μία, πράγμα που οδηγεί σε πολλά δογματικά προβλήματα. Τώρα θα μου πεις τι σημασία έχουν όλα αυτά...; Στο παρελθόν έχει χυθεί αίμα γι' αυτά τα θέματα, αλλά πιστεύω ότι οι φίλοι μου οι Αιγύπτιοι δεν έχουν ιδέα για τέτοια ζητήματα, κι απλά ξέρουν ό,τι ξέρει κι ο μέσος Ορθόδοξος που θέλει να ζει μέσα στην Εκκλησία. Για τις Κυριακές, εμάς εδώ ανοιχτά όλες τις Κυριακές το χρόνο, Τετάρτη και Σάββατο απόγευμα, και σε πολλές αργίες, π.χ. σε όλες τις εθνικές επετείους, Θεοφάνεια, κ.λπ. Προχτές πήγα στο σούπερ μάρκετ για να πάρω τα σάντουιτς των μαθητών και έλεγε "28η Οκτωβρίου. Εθνική εορτή. Ωράριο: 9.00-20.00"... Εφτά Κυριακές το χρόνο δεν είναι και τόσο φοβερό, αλλά και πάλι έγινε χαμός στην Ελλάδα. Εμάς εδώ που καταργήθηκαν τα πάντα, και τα ωράρια και οι αργίες και τα διπλά μεροκάματα δεν ακούστηκε μισή φωνή. Βάσω αυτό που έγραψες για το ασανσέρ ήταν ο εφιάλτης μου για χρόνια. Μόλις πριν 1-2 χρόνια το ξεπέρασα, επειδή έπεισα τον εαυτό μου ότι αποκλείεται να κλείσει η πόρτα του ασανσέρ και να με κλείσει κι εμένα μέσα. Κι εσύ τώρα μου λες ΟΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ!!!!!!!! Σας αφήνω κόρες, τι γλωσσοδιάρροια είναι αυτή σήμερα; Θα βαρεθήκατε να με διαβάζετε... Μάγδα κανένα νέο απ' τη Χριστίνα; Θα της στείλω κι εγώ μήνυμα αύριο. Φιλιά!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εγώ τώρα κάθισα (11 το βράδι). Ο Αντρέας μόλις κοιμήθηκε... Τον κοιμίζουμε αργά, για να μην ξυπνάει απ' τις πέντε, κι όταν επιστρέφω απ' το σχολείο, τον βρίσκω να σε πλήρη εγρήγορση. Παίζουμε, και συνήθως αφηνιάζει και κάνει ένα σωρό σκανταλιές. Σήμερα του είπα "είσαι ζιζάνιο" και φώναζε "ΖΙΖΑΙΝΟ, ΖΙΖΑΙΝΟ". Το πρωί ξύπνησε στις πέντε κι έκλαιγε δυνατά, τον κοίμισα στο καρότσι και στις εξήμιση περίπου ξύπνησε πάλι. Εν τω μεταξύ, εγώ είχα ξυπνήσει πριν απ' αυτόν στις πέντε, γιατί ροχάλιζε ο άντρας μου. Μετά που τον κοίμισα, δεν κατάφερα να κοιμηθώ κανονικά, για τον ίδιο λόγο. Στις εξήμιση που ξύπνησε πάλι, είχα ξαποστείλει τον άντρα μου στον καναπέ, γιατί δεν πήγαινε άλλο. Όταν ξύπνησε ο μικρός μου τον έφερε στο κρεβάτι μαζί μου, του έφτιαξε γάλα, το ήπιε, και ξανακοιμήθηκε μέχρι τις εννιά και τέταρτο. Γενικώς εγώ νιώθω χάλια, ειδικά το πρωί. Ακόμα δεν έχει έρθει η περίοδος και ζαλίζομαι, πονάω, ένα μάτσο χάλια. Αφήστε, τώρα στο σχολείο τσακώθηκα μ' ένα μαθητή. Είχαμε διαγώνισμα, τρίτη και τέταρτη περίοδο, κι αυτός ήρθε την τέταρτη. Του λέω "αφού ήρθες, κάτσε να γράψεις διαγώνισμα". "Όχι", μου λέει "δε γράφω". Του λέω "δε γίνεται, ήσουν στην επανάληψη, ήξερες ότι έχουμε διαγώνισμα, είσαι μέσα στην τάξη, πρέπει να γράψεις". "Γράψτο μου εσύ κυρία" γυρίζει και μου λέει με υφάκι. Του λέω "άμα δε θες να γράψεις, γράψε το όνομά σου, να πάρεις μονάδα". Του το βάζω στο θρανίο, κι αυτός κάθισε εκεί και κοιτούσε γύρω γύρω, μιλούσε και με κανένα άλλο, πάντως διαγώνισμα δεν έγραψε. Στο τέλος της ώρας του λέω "γράψε σε παρακαλώ το όνομά σου", γιατί αν δεν έγραφε αυτός το όνομά του, δεν μπορούσα να πάρω εγώ το εντελώς λευκό διαγώνισμα, να γράψω με τα δικά μου γράμματα το όνομά του και να του βάλω μονάδα. "Λυπάμαι" μου λέει "δεν μπορώ να σε βοηθήσω". Του λέω "τον εαυτό σου δε βοηθάς, όχι εμένα". Και τσαντίζεται, κι αρχίζει να φωνάζει ότι "χάλασα πολύ φέτος" (επειδή δεν τους αφήνω να μιλάνε, να κοιμούνται και να παίζουν με τα κινητά ΣΥΝΕΧΕΙΑ). Του λέω "εσύ χάλασες, που όλο κοιμάσαι μέσα στην τάξη" και μου κάνει "κοιμήθηκα μια φορά στην τάξη, και πήγες κατευθείαν και με κάρφωσες στο διευθυντή, και πολύ χάλασες φέτος, κ.λπ.". Μου γύρισε το μάτι ανάποδα και χωρίς να του απαντήσω σηκώθηκα κι έφυγα (είχε χτυπήσει κουδούνι για διάλειμμα, εν τω μεταξύ), και πήγα και τα είπα όλα στο διευθυντή. Θα τον καλέσει αύριο στο γραφείο του, και θα είμαι κι εγώ εκεί, για να μη λέει ότι πάω και τον καρφώνω και κρύβομαι πίσω απ' το διευθυντή. Φυσικά δεν είμαι κανένα καρφί, τα είπα στο διευθυντή επειδή είναι ο συγκεκριμένος άνθρωπος, και σηκώνει όλα τα προβλήματα των μαθητών. Άμα ήμουν σε πρωινό σχολείο, θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα, θα τον έπιανα να του μιλήσω (πράγμα που έχω κάνει πολλές φορές με το συγκεκριμένο, και φέτος και πέρσι, και αν συνέχιζε, θα έκανα καταγγελία). Ρε κορίτσια, μιλάμε για άνθρωπο 29 χρονών με παιδί!!! Δε μιλάμε για κανένα αγοράκι 16 χρονών. Τέλος πάντων, εκνευρίστηκα πάρα πολύ, απ' τη μία τον λυπάμαι, απ' την άλλη δε γίνεται να φέρονται έτσι οι μαθητές. Αυτός ο μαθητής πέρσι έμενε στάσιμος από τον Ιούνιο, γιατί είχε μείνει σε τέσσερα εξεταζόμενα μαθήματα, και αν μείνεις από τρία και πάνω, μένεις από τον Ιούνιο. Εμείς τον λυπηθήκαμε και τον περάσαμε ως σύλλογος τα δύο, για να έρθει Σεπτέμβρη και να δώσει τα άλλα δύο. Έρχεται Σεπτέμβρη, γράφει μηδέν και στα δύο, και τον περνάμε, γιατί πάλι τον λυπηθήκαμε, κι εγώ ήμουν η πρώτη που είχα πει να τον περάσουμε. Απ' ό,τι φαίνεται, όμως, οι βαθμοί μιλάνε και η πολλή επιείκεια βλάπτει. Τέλος πάντων, σας έπρηξα. Πάω να σας σχολιάσω.

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εμείς καλά, ευτυχώς ο Αντρέας κοιμήθηκε πολύυυυυυ!!!!! Τον κρατήσαμε ξύπνιο χτες βράδι μέχρι τις έντεκα σχεδόν, και ξύπνησε οκτώ παρά είκοσι!!!!!! Εγώ, όμως, επειδή συνήθισα, ξύπνησα απ' τις έξι και δέκα... Μετά δεν μπόρεσα να ξανακοιμηθώ, και τελικά ξανακοιμήθηκα περίπου μία ώρα, μετά που σηκώθηκε ο άντρας μου. Έκανα κάτι δουλίτσες, καθάρισα το δωμάτιό μου, τίναξα το στρώμα κι έβγαλε τρελλή σκόνη... Και δεν είχα καιρό που το είχα ξανατινάξει... Αμάν πια μ' αυτήν τη σκόνη... Μαγείρεψα, κ.λπ., και τώρα είμαι πολύ κουρασμένη, κυρίως επειδή μου έρχεται η περίοδος... Ουφ, χάλια είμαι, δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου... Καγκουράκι είμαι σίγουρη ότι ήταν τέλεια η τούρτα! Βάλε φωτογραφίες! Για τα μαγαζιά που είναι ανοιχτά την Κυριακή, δε συμφωνώ καθόλου, όπως και πολύς κόσμος βέβαια. Δεν είναι μόνο θρησκευτικό το θέμα, ότι η Κυριακή είναι η μέρα του Θεού, αλλά είναι θέμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Δεν είναι δυνατόν οι εργαζόμενοι να μην έχουν μία μέρα να ξεκουράζονται, και-κυρίως- να περνάνε χρόνο με τις οικογένειες, με τους φίλους τους, με όποιον θέλουν τέλος πάντων. Οι άνθρωποι δεν είναι σκλάβοι, να δουλεύουν εφτά μέρες τη βδομάδα και να μην αφιερώνουν καθόλου χρόνο στην κοινωνική τους ζωή. Δεν είναι μόνο η εκκλησία, κάποιος μπορεί να μην πηγαίνει, αλλά έχει δικαίωμα εκείνη τη μέρα να την αφιερώσει σε ό,τι αυτός θέλει. Στην Κύπρο είναι λίγος καιρός που καταργήθηκε η αργία της Κυριακής. Δεν ξέρω αν τα μαγαζιά έχουν δουλειά την Κυριακή, απλούστατα γιατί δεν πήγαμε ΠΟΤΕ να ψωνίσουμε Κυριακάτικα. Κι εννοείται, βέβαια, ότι το μικρομεσαίο κατάστημα δεν έχει τη δυνατότητα να ανοίξει, κι έτσι ανοίγουν οι μεγάλες υπεραγορές, οι αλυσίδες, κ.λπ. Πράγμα που σημαίνει ότι μειώνεται κι άλλο η δουλειά των μικρομεσαίων, και περισσότερες μικρές επιχειρήσεις οδηγούνται στο κλείσιμο (όσες έχουν μείνει δηλαδή). Αφήστε που εδώ έχουν καταργηθεί όλες οι αργίες, π.χ. εθνικές επέτειοι, Θεοφάνεια, κ.λπ. Τα περισσότερα μαγαζιά ανοίγουν κανονικά, εδώ και κάτι χρόνια, και επίσης, έχουν καταργηθεί και τα διπλά μεροκάματα για τις μέρες αυτές. Αντί για διπλό μεροκάματα, σε πληρώνουν κανονικά, και σου δίνουν ρεπό μια άλλη μέρα. Την άλλη μέρα, όμως, ο άντρας σου θα είναι στη δουλειά, τα παιδιά σου στο σχολείο, και η μέρα της αργίας, που θα βρισκόσασταν ως οικογένεια, θα τρώγατε όλοι μαζί, θα πηγαίνατε μια εκδρομή έχει χαθεί. Επιπλέον, μ' αυτόν τον τρόπο, βαθαίνει το χάσμα ανάμεσα στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα, αφού ο δημόσιος δεν πρόκειται να λειτουργεί Κυριακές... Αυτά για την αργία της Κυριακής. Σας αφήνω κορίτσια, μήπως ξεκουραστώ λίγο.

Γεια σας κορίτσαροι! Είμαι σχολείο και κάνω το μοναδικό κενό μου, το οποίο, φυσικά, ξόδεψα σε διάφορες δουλειές του σχολείου. Βάσω όχι, ο Αντρέας δεν κατεβαίνει από τα κάγκελα, εκείνη την ώρα ήταν στο καρότσι και κατέβηκε από εκεί. Έτσι όπως προσπαθείτε για το δεύτερο, μήπως αγχώνεσαι περισσότερο; Εγώ θα αγχωνόμουν πάντως. Πάντως, κι εμείς αυτόν τον μήνα δε νομίζω να τα καταφέραμε, περιμένω περίοδο αύριο, κι έχω διάφορα συμπτώματα. Η Χριστίνα πού να είναι ρε κορίτσια; Ανησυχώ, ελπίζω να μην τους έχει συμβεί κάτι άσχημο...

Κατερίνα τους τραπεζίτες τους έβγαλε εδώ και καιρό ο Αντρέας, έβγαλε και τους κυνόδοντες, και γενικώς με τα δόντια δεν είχαμε ιδιαίτερο πρόβλημα. Τα γενέθλια του Αντρέα κι εγώ στη μάνα μου θα τα κάνω, επειδή εμένα το σπίτι είναι διαμέρισμα και δεν είναι και τόσο βολικό για παιδικά γενέθλια. Όχι, βέβαια, για να μη λερώσω το σπίτι! Θα κάνουμε και νηστίσιμα και αρτύσιμα. Για τα παιδιά μάλλον θα φτιάξουμε μπιφτέκια σε στιλ χάμπουργκερ, σε ψωμάκι δηλαδή, με μαρούλι, κ.λπ., ενώ για τους μεγάλους λέμε να κάνουμε νηστίσιμα σπανακοπιτάκια, τυρόπιτα, κέικ με σπανάκι-τυρί (αρτύσιμα), σαντουιτσάκια μάλλον, και δεν ξέρω τι άλλο. Την τούρτα τελικά θα την κάνουμε τρενάκι, αλλά μου έδειξε η μάνα μου ένα σχέδιο και δε μου άρεσε καθόλου. Ωραία που τους άρεσε το Κατηχητικό! Εγώ δε θέλω να τους λέω για το διάβολο, κ.λπ., προτιμώ να τους μιλάω για το Χριστό και όχι για τον Αντίχριστο! Την πρώτη βδομάδα κάναμε για τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο που είναι ο άγιος της ενορίας μας, τη δεύτερη για τον άγιο Δημήτριο που γιόρταζε, και προχτές κάναμε για τον άγιο Ταρσίζιο, που ήταν 12 χρονών, μετέφερε τη Θεία Κοινωνία στους φυλακισμένους, στην αρχαία Ρώμη, και τον σκότωσαν οι συμμαθητές του. Το επόμενο Σαββάτο θα κάνουμε για τους αγγέλους, το παράλλο για τη νηστεία και θα φτιάξουμε και νηστίσιμο κορμό και μετά για την Παναγία, επειδή είναι τα εισόδια, και σκέφτομαι να συνεννοηθώ με τον ιερέα να κάνουμε κι εμείς μια είσοδο στο ναό και να μας εξηγήσει τι είναι το κάθε αντικείμενο. Είμαι στεναχωρημένη και προβληματισμένη, όμως, γιατί το περασμένο Σαββάτο ήρθαν οι γονείς και η αδελφή της μίας Αιγύπτιας και με ρωτούσαν αν μπορούν να έρθουν στην εκκλησία και να κοινωνήσουν. Επέμεναν ότι είναι Ορθόδοξοι, αλλά ότι τους είπαν ότι δεν μπορούν να έρθουν στη δική μας εκκλησία. Υποψιάζομαι ότι είναι Κόπτες, οι οποίοι αυτοαποκαλούνται Ορθόδοξοι και προφανώς οι άνθρωποι δεν ξέρουν από δογματική και πιστεύουν ότι είμαστε ακριβώς το ίδιο. Ρώτησα και τον καθηγητή που έκανα το διδακτορικό μου, και μου είπε ότι δε γίνεται να συμμετέχουν στα δικά μας μυστήρια... Ουφ, στεναχωριέμαι πολύ, γιατί δε θέλω να φύγουν τα κοριτσάκια απ' το κατηχητικό, ούτε κι αυτά θέλουν, βέβαια, τους αρέσει πάρα πολύ. Θα ξαναμιλήσω μαζί τους το επόμενο Σαββάτο, κι ελπίζω να βγάλουμε άκρη, γιατί αυτοί μιλάνε μόνο αραβικά, κι ευτυχώς η μεγάλη τους κόρη μιλά πολύ καλά αγγλικά και συνεννοούμαστε. Πολύ καλά τα πάνε με τα αγγλικά! Κι εμείς μιλούσαμε καμιά φορά αγγλικά με τον αδελφό μου, και σε κάποια φάση είπαμε να μιλάμε και γαλλικά, αλλά δυσκολευόμασταν πολύ και συνειδηοποιήσαμε ότι έτσι δε θα μιλούσαμε καθόλου! Σας αφήνω, πάμε να φάμε. Έφτιαξα ρύζι με διάφορα λαχανικά (καρότο, φρέσκο και ξερό κρεμμύδι, σκόρδο, πιπεριά, αρακά και κουνουπίδι).

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Σήμερα τα όργανα άρχισαν από τις πέντε και δέκα... Τον έφερε ο άντρας μου στο κρεβάτι μας, έκλαιγε, τον έκανα βόλτα με το καρότσι, κοιμήθηκε, και μόλις πήγε να τον βάλει στο κρεβάτι μας, ξύπνησε κι έκλαιγε. Μετά τον ξαναέκανα βόλτα με το καρότσι και τον άφησα στο δωμάτιό του, σε δέκα λεπτά ακούω σύρσιμο πάνω στο καρότσι και δυο ποδαράκια να περπατάνε... Είχε ξυπνήσει ο κύριος, κατέβηκε απ' το καρότσι κι ήρθε στο δωμάτιό μας. Του έκανε ο άντρας μου γάλα και κοιμήθηκε περίπου για είκοσι λεπτά. Ξύπνησε κι άρχισε να κλαίει γοερά κι ασταμάτητα. Τελικά τον έκανε ο άντρας μου πάρα πολλές βόλτες με το καρότσι και τον άφησε εκεί, και κοιμήθηκε για δύο ώρες περίπου, μέχρι τις εννιά παρά δέκα. Κοιμηθήκαμε κι εμείς, αλλά μας έχει σκοτώσει αυτό το πράγμα. Το ότι ξανακοιμήθηκε σήμερα είναι καλό, ελπίζω σιγά σιγά να επανέλθει στο κανονικό του ωράριο. Ανθή δυστυχώς δεν έχει να κάνει με το πόσο κοιμάται το μεσημέρι... Το Σαββάτο όλη μέρα κοιμήθηκε περίπου είκοσι λεπτά στο αυτοκίνητο, και πάλι την Κυριακή το πρωί ξύπνησε πεντέμιση περίπου. Χτες βράδι τον κρατήσαμε ξύπνιο μέχρι τις δέκα και μισή, αλλά και πάλι ξύπνησε πεντέμιση. Καλά, ο Αντρέας λέει πάρα πολλά πράγματα. Χτες το πρωί άκουσε τις καμπάνες και λέει "καμπάνες ακούσεις τσία (εκκλησία) να πάμε". Χτες το βράδι είδε σε ένα βιβλίο μια εκκλησία, και προσπαθούσε να την πάρει απ' το βιβλίο! Είχε πολλή πλάκα, έκανε διάφορους ήχους, και τελικά έκανα εγώ ότι την πήρα και του την έδωσα, και του λέω "παρ' την στον μπαμπά", κι όπως πήγε να βγει απ' το δωμάτιο, κάνει ότι και καλά του έπεσε ο σταυρός της εκκλησίας, και μου λέει "έπεσε ταυδός", κι έσκυψε κάτω και τον πήρε, και μετά το ξαναέκανε καμιά εκατοστή φορές! Περαστικά στην Αλεξάνδρα σου. Ελπίζω να της περάσει σύντομα. Δεν προσπαθείς να της βγάλεις τις μύξες με το ειδικό εργαλείο; Πάντως, όπως κι εμείς όταν είμαστε άρρωστοι φυσάμε τη μύτη μας και μετά από λίγο γεμίζουμε μύξες, έτσι και το μωρό. Μπράβο στον Πανούλη γι9α το ποδόσφαιρο. Ελπίζω να μην είναι τίποτα το θεματάκι που λες. Σας αφ΄γηνω,δε με αφήνει λ Αντρέας να γράψω.