Θέλω να γίνω μαμά

Α, ρε κορίτσια, ξέχασα να σας πω. Εδώ και καμιά βδομάδα, ο Αντρέας ζωγραφίζει πρόσωπα. Δηλαδή μη φανταστείτε ότι κάνει προσωπογραφίες επιπέδου Ρέμπραντ, αλλά φτιάχνει στρόγγυλο κεφάλι, δύο κύκλους για μάτια, μια γραμμή για μύτη και κάνει και χαμόγελο. Όλα αυτά όχι με πολύ σταθερές μολυβιές, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για πρόσωπα. Καμιά φορά βάζει και μαλλιά, σαν πανκ! Και ο ίδιος το ξέρει ότι είναι πρόσωπο, π.χ. κάνει τη μύτη και λέει "μυτούλα". Θα σας βάλω και φωτογραφία. Δεν είναι πολύ νωρίς ή σε τέτοια ηλικία αρχίζουν να ζωγραφίζουν; Α, προχτές έφτιαξε και εκκλησία, έκανε δύο όγκους, σαν τετραγωνοκύκλους κι έβαλε δύο σταυρούς από πάνω.

Γεια σας και πάλι! Τελικά θα χρειαστεί εισπνεόμενα ο Αντρίκος. Είναι πάααρα πολύ ελαφρύ το βρογχόασθμα είπε ο γιατρός και θα περάσει αμέσως, αλλά καλύτερα να κάνουμε για να μην επιδεινωθεί. Που λέτε, χτες ήταν πολύ ωραία στο πάρτι. Είχαμε πολύ κόσμο, και πολλά παιδάκια. Τους είχα οργανώσει διάφορα παιχνίδια και τους άρεσαν πολύ. Έπαιξαν και μόνα τους, βέβαια, πήγαινε κι ο Αντρέας μαζί τους, έγινε ένας πανικός! Η τούρτα έκανε εντύπωση, θα σας βάλω φωτογραφίες μόλις περάσω, γιατί αφήσαμε την κάμερα στη μάνα μου. Α, καλέ, ξέχασα να ευχηθώ στις δύο Κατερίνες μας!!!!!!!! Στην κανονική και στην καγκουροκατερίνα!!!!!!! Χρόνια πολλά και στις δύο, και με το καλό το καινούριο καγκουρομωρό αγνώστου φύλου! Για τα συμπτώματα που λέτε, εμένα μου έχει καρφωθεί ότι έχω κόρη. Δε μου το βγάζεις απ' το μυαλό. Είμαι σε μουντ κόρης, παρ' όλο που, όπως ξέρετε, δεν τρελαίνομαι. Φυσικά αυτά τα προαισθήματα δε μου λένε και τίποτα. Θυμάμαι μια κοπέλα από εδώ μέσα, που είχε ήδη ένα αγοράκι, μένει έγκυος στο επόμενο, κι έκοβε το κεφάλι της ότι είναι κορίτσι, τόσο που δεν ήθελε ούτε φύλο να μάθει, γιατί ήταν σίγουρη. Τελικά είπε να μάθει, μήπως και της έρθει καμιά κεραμίδα όταν γεννάει, και τελικά ήταν αγόρι!!! Κατερίνα όντως πολύ περίεργη η δασκάλα του Γιώργου. Δε μεταφέρεις τα προβλήματά σου μέσα στην τάξη, ειδικά όταν έχεις να κάνεις με εφτάχρονα!!! Ωραία τα φαγητά που θα φτιάξεις, αλλά σ' αυτή τη φάση, ούτε να τα δω τα θαλασσινά! Καγκουράκι, απίστευτα τα φαγητά που έφτιαξε ο άντρας σου! Κι ο δικός μου μαγειρεύει, αλλά μένει στον ελληνικό χώρο, δεν έχει ξεφύγει ποτέ προς Ασία μεριά. Βέβαια, δεν τρελαινόμαστε για κινέζικο, ούτε κι εγώ φτιάχνω ποτέ. Ανθή δώδεκα κιλά η Αλεξάνδρα;;; Ο Αντρέας είναι έντεκα!!! Κι εμείς κάπως έτσι με τον Αντρέα, όπου πάμε τον κυνηγάμε συνέχεια... Μάλλον ο υπολογιστής σου έχει παρεξηγθεί με το μάμμυ, δε δικαιολογούνται διαφορετικά όλα αυτά τα τσαλίμια που σου κάνει! Βάσω τι έπαθες κι εσύ!!! Πωπω... Εντάξει, δεν έφταιγες εσύ, κι αφού δεν έπαθε τίποτα κι ο άνθρωπος, όλα καλά. Εγώ τι να πω που είχα κάνει ατύχημα στον αυτοκινητόδρομο έξι μήνες μετά που πήρα το δίπλωμα, έφταιγα εγώ και διαλύθηκε το αυτοκίνητο; Βέβαια δεν είχε άλλα αυτοκίνητα εκείνη την ώρα στο δρόμο και δεν χτύπησα κανέναν άλλο, αλλά με φτάσανε μετά και σταμάτησαν και με βοήθησαν. Ε, από όλους που ήταν εκεί πέρα, νομίζω ήμουν η πιο ψύχραιμη! Γενικώς δεν τα χάνω εύκολα. Πήρα και τους γονείς μου (τότε μέναμε μαζί τους) και τους είπα τι έγινε πάρα πολύ ψύχραιμα, αλλά παρ' όλα αυτά πανικοβλήθηκαν. Μην το σκέφτεσαι και να ξαναοδηγήσεις όσο πιο γρήγορα γίνεται για να μη σου μείνει φοβία! Σας αφήνω κορίτσια, έχω ένα σπίτι λες και μένουν γουρούνια...

Γεια σας κοριτσάκια! Περάσαμε πάρα πολύ ωραία στο παρτάκι χτες, αλλά εγώ κουράστηκα πολύ. Ο Αντρέας χάρηκε πάρα πολύ. Θα σας γράψω λεπτομέρειες μετά, και θα βάλω και φωτογραφίες όταν μπορέσω. Τώρα πάμε στον παιδίατρο να ακούσει το στήθος του, γιατί συνεχίζει να έχει βήχα και όλοι οι "παιδίατροι" χτες στο πάρτι επέμεναν ότι χρειάζεται οπωσδήποτε εισπνεόμενα. Σας αφήνω και θα ξαναμπώ μετά.

Κι εγώ έχω θρομβοφιλία και το ανακαλύψαμε μετά από αποβολή. Στην επόμενη εγκυμοσύνη έκανα καθημερινά ένεση ηπαρίνης και έπαιρνα μία ασπιρίνη για το πρώτο τρίμηνο περίπου. Τώρα που ξαναέμεινα έγκυος κάνω και πάλι το ίδιο πράγμα. Για τη θρομβοφιλία αρμόδιος είναι ο αιματολόγος και όχι ο γυναικολόγος. Αφού έχεις και αποβολή λόγω θρομβοφιλίας, γιατί να το διακινδυνεύσεις να μην κάνεις τις ενέσεις;

Νομίζω ότι η φίλη σου είναι λίιιιιγο υπερβολική. Φυσικά και έχει πολλή κούραση ένα παιδί, αλλά τι να πουν αυτές που έχουν πέντε και εφτά; Χρειάζεται καλή οργάνωση και όχι υστερίες. Σίγουρα θα βάλεις στην άκρη πολλές από τις δικές σου επιθυμίες και σχέδια, αλλά θα κάνεις τις επιλογές σου και θα αποφασίσεις.

Κι εμένα πήρε κακές συνήθειες από τη μαμά του. "Δε σ' αρέσει το φαγητόοοο;;;; Να σου τηγανίσω αβγά καμάρι μουυυυυ!!!!!". Ευτυχώς έφυγε απ' το σπίτι του 17.5 χρονών για να σπουδάσει, κι έτσι απομακρύνθηκε από τις κακές επιρροές. Ευτυχώς δεν του αρέσει ιδιαίτερα το φαγητό απ' έξω. Θα φάει, βέβαια, και γύρο και σουβλάκια καμιά φορά, αλλά σπάνια. Όσο για goody's και τέτοια, ούτε να τ' ακούσει. Μια φορά πριν κάποια χρόνια είχε πάρει, και μετά δεν μπορούσε να τα φάει, αφού σε σύγκριση με τα σπιτικά, αυτά είναι πλαστικά σκουπίδια.

Ο δικός μου γενικώς τρώει απ' όλα. Έχει, βέβαια, τις ιδιοτροπίες του, αλλά και ποιος δεν τις έχει; Πριν συγκατοικήσουμε, έτρωγε πολύ λιγότερα. Π.χ. δεν έτρωγε πληγούρι, πατάτες πουρέ, φασόλια μαυρομάτικα, λαχανόρυζο, πρασόρυζο, λαχανοντολμάδες, γιουβαρλάκια κι ένα σωρό άλλα. Βρήκα, λοιπόν, διάφορες συνταγές ή έβαλα τη φαντασία μου, κι άρχισε να τα τρώει. Πιστεύω ότι σε μεγάλο βαθμό δεν τα έτρωγε επειδή δεν του άρεσαν όπως τα έφτιαχνε η μάνα του! Αυτό, όμως, που κάνουν πολλές γυναίκες, δηλαδή φτιάχνω δύο φαγητά γιατί ο σύζυγος δεν τρώει αυτό ή εκείνο ή το άλλο, δεν το έκανα ποτέ, και ούτε πρόκειται να το κάνω. Το θεωρώ απαράδεκτο. Απλά κάποια φαγητά που δεν τρώει, π.χ μπάμιες δεν θα τα φτιάξω. Από κει και πέρα, αυτό υπάρχει, αυτό τρώμε. Κι εμένα έτσι με έμαθαν οι γονείς μου, και έτσι κάνω κι εγώ και με το παιδί και με το σύζυγο.

Γεια σας κορίτσια! Σας ευχαριστώ πολύ όλες για τις ευχές σας για το αντράκι! Χτες ήμουν πάρα πολύ χάλια, νομίζω ήταν η χειρότερη μέρα... Είχα όλη τη μέρα τρελές ζαλάδες και υπνηλία, αναγούλες και ξινίλες. Ξάπλωσα απ' τις οκτώμιση!!!!! Αφού δεν παλευόταν με τί-πο-τα. Πωπω, νόμιζα ότι η δεύτερη εγκυμοσύνη είναι πιο ήπια, αλλά απ' ό,τι φαίνεται για μένα δεν ισχύει κάτι τέτοιο... Βάσω ο Αντρέας δε ζηλεύει ιδιαίτερα ευτυχώς. Φυσικά, όταν με το καλό αποκτήσει αδελφάκι, θα δούμε πώς θα αντιδράσει! Χτες είδε κάτι φωτογραφίες της Ιωάννας που έβαλες στο φέιμσπουκ, και μου έλεγε "αγο-άκι". Του λέω "όχι, κοριτσάκι είναι", "αγο-άκι" επέμενε αυτός!!! Μπράβο στην Ιωαννούλα που προσαρμόστηκε στο νηπιαγωγείο! Καγκουράκι πολύ γέλασα με την απάντηση της Αγγελικούλας! Χριστίνα μακάρι να τα βρείτε με τον άντρα σου! Αφού γύρισε σπίτι, κάτι είναι κι αυτό. Σε σκέφτομαι αυτές τις μέρες. Περαστικά για τις αρρώστιες, εύχομαι να είναι οι τελευταίες. Ανθή μια χαρά η Αλεξάνδρα! Σύντομα και μαραθωνοδρόμος! Περαστικά της εύχομαι! Κι ο Αντρέας έχει ακόμα βήχα, δεν του έχει περάσει. Αυτή η φάση της εγκυμοσύνης που περνάω τώρα πάντως, δεν πρόκειται να μου λείψει καθόλου! Κι εμένα μου βγάζει λάθος την ώρα των δημοσιεύσεων, μάλλον είναι κάποια ρύθμιση που πρέπει να κάνουμε. Σας φιλώ όλες!

Γεια σας και πάλι! Είχαμε πάει στη μάνα μου για φαγητό, της πήγε ο άντρας μου δυο τσιπούρες και τις έψησε γι' αυτόν και για το μωρό, και για μένα έκανε μπιφτέκι, ευτυχώς φτιάχνει και τα βάζει στην κατάψυξη. Εγώ ψάρι με τίποτα, αλλά ο μικρός από μια τεράστια τσιπούρα άφησε ελάχιστο! Μετά ετοιμάσαμε την τούρτα, το πρώτο στάδιο δηλαδή. Είναι νηστίσιμος κορμός σοκολάτα, αυτό που είχαμε φτιάξει και πέρσι, και θα είναι σε σχήμα ατμομηχανής. Πλάσαμε το σχήμα της ατμομηχανής και μας πήρε περίπου μία ώρα. Αύριο θα βάλει από πάνω η μάνα μου μια λεπτή στρώση αμυγδαλωτό, γιατί, μια που είναι νηστίσιμο, δεν μπορούμε να βάλουμε γκανάζ ή βουτυρόκρεμα, και δε θέλουμε να είναι... κυμματιστό όπως πέρσι. Το Σαββάτο θα βάλουμε τη ζαχαρόπαστα, να δούμε τι θα βγει. Καγκουράκι στο σχολείο δεν έχουν ιδέα. Μέχρι τώρα το ξέρουν μόνο οι γονείς μου, ο γιατρός και οι νοσοκόμες φυσικά, η πρώην συγκάτοικός μου που μένει στο Λονδίνο, γιατί τη μέρα που έκανα το τεστ με πήρε στο σκάιπ και μου λέει "τι έγινε, μήπως έχουμε κανένα νέο, καμιά εγκυμοσύνη;" και της έδειξα το τεστ, και σήμερα το είπα και στον αδελφό μου. Θα το πω, όμως, σήμερα και στο διευθυντή, για να έχω δικαιολογία να μην πάω αύριο. Σας αφήνω, σε μισή ώρα πρέπει να φύγω, ουφ...

dhorothea, όποτε θέλεις μπορείς να μας γράφεις τις ανησυχίες σου! Εμείς είμαστε εδώ για σένα!

butterfly είσαι πολύ μικρή για να αγχώνεσαι τόσο! Το άγχος είναι ό,τι χειρότερο. Καλύτερα θα κάνατε αν λέγατε "θα πάμε το ταξίδι μας, και μέχρι τότε, σταματάμε τις προσπάθειες για να μην το χάσουμε". Εμείς το έχουμε πει πολλές φορές αυτό και το έχουμε κάνει. Η εξωσωματική είναι μια πάρα πολύ ψυχοφθόρος διαδικασία, και αφού δεν έχετε πρόβλημα, είναι κρίμα να μπλεχτείς σε κάτι τέτοιο. Φυσικά, υπάρχουν και άλλες μέθοδοι, π.χ. η σπερματέγχυση. Πάντως, εγώ όσες φορές έμεινα έγκυος (μία που δεν προχώρησε, μία που έκανα τον μικρό μου, και μία τώρα), δε μετρούσα μέρες, δε μετρούσα θερμοκρασίες, και προσπαθούσα να μην το σκέφτομαι καν. Και κυρίως: μην ακούτε τους άλλους!!!

Συγχαρητήρια για την εγκυμοσύνη σου! Εύχομαι να πάνε όλα καλά!

Γεια σας κορίτσια. Τι κάνετε; Εγώ χάλια, πολλές αναγούλες και ζαλάδες. Το πρωί ξύπνησα πάρα πολύ χάλια, τώρα είμαι κάπως καλύτερα ευτυχώς. Πάντως θα ζητήσω απ' το διευθυντή να μην πάω αύριο στη συνεστίαση του σχολείου, γιατί δεν έχει νόημα να πάω, να πληρώσω 20 ευρώ και να μη φάω τίποτα, αφήστε που μόνο που θα βλέπω τα φαγητά θα αναγουλιάζω. Στεναχωριέμαι πολύ και για τα γενέθλια, γιατί δεν μπορώ να φτιάξω τίποτα. Εδώ καλά καλά φαγητό για μας με το ζόρι φτιάχνω. Τα έκανε όλα η μάνα μου, εγώ θα κάνω μια τυρόπιτα, αλλά δεν το βλέπω να τη φτιάχνω... Αφήστε που πρέπει να κάνω διάφορα ψώνια για το πάρτι και δεν έχω κουράγιο. Νομίζω αυτή τη φορά είναι πολύ πιο έντονα τα συμπτώματα, γιατί στον Αντρέα δεν είχα πρόβλημα το πρωί, μόνο το βράδι. Τώρα είναι 24ώρου βάσεως. Χριστίνα δεν είχαμε νέα σου... Κρατιέμαι απ' το "μάλλον" που έγραψες για να ελπίζω ότι τελικά δεν έφυγε. Αλλά ακόμα κι αν έφυγε, ελπίζω να τα βρείτε σύντομα, για χάρη του Δημητράκη, αλλά και για χάρη της δικής σας αγάπης. Κατερίνα κρίμα για τη φίλη σου... Εδώ κανείς δεν ενδιαφέρεται αν ξέρεις ελληνικά. Όλοι οι σερβιτόροι κι οι σερβιτόρες είναι ξένοι και σχεδόν κανένας δε γνωρίζει ούτε καν στοιχειώδη ελληνικά. Καλέ, πάλι μεγαλούργησες στην κουζίνα. Εγώ όπως βλέπεις, αυτόν τον καιρό, ένα φαΐ με το ζόρι. Ευτυχώς εγώ έχω τις αναγούλες, κ.λπ., οπότε και να θέλω δεν μπορώ να φάω. Φιλιά κόρες.

Χριστίνα; Είσαι εδώ;

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εγώ πολλές ξινίλες και αναγούλες και λίγες ζαλάδες. Εμετό δεν έχω κάνει ακόμα. Επιφυλάσσομαι πάντως, πρώτα θέλω ν' ακούσω καρδιά, και μετά θα θεωρώ ότι είμαι επισήμως έγκυος. Σήμερα εμείς δεν είχαμε σχολείο, επειδή ήταν η κηδεία του Γλαύκου Κληρίδη. Δεν κάναμε, όμως, κάτι το ιδιαίτερο, αφού είναι άρρωστος ο μικρός, δηλαδή τώρα μόνο βήχα έχει και λίγες μυξούλες. Το πρωί τον πήγα στους γονείς μου, και έφαγε εκεί, και το απόγευμα εγώ πήγα να του αγοράσω ρούχα για τα γενέθλια, αλλά στο μαγαζί που πήγα είχε μόνο φόρμες. Έτσι πήρα κάτι καλσόν και βρακιά για μένα, και μετά πέρασα κι από τη φίλη μου που έχει τον άντρα που είναι νοσοκόμος και μου έφερε ενέσεις τζάμπα! Κάθισα κανένα δίωρο και τα είπαμε, μετά γύρισα σπίτι κι έτρεχα τον Αντρέα. Έτρεχα που λέει ο λόγος δηλαδή, καθιστή ήμουν, αλλά κι αυτό με κουράζει, γιατί έρχεται ο Αντρέας, τρίβεται πάνω μου, με πιάνει και χοροπηδά, σκαρφαλώνει δίπλα μου, πάνω μου, κ.λπ. Προσέχω να μην πιέσει την κοιλιά μου, αλλά είναι πολύ επικίνδυνος. Σήμερα τον ρώτησα τι έχει μέσα η κοιλιά μου, και μου είπε αρχικά "Μίκυμάου" και μετά "Μίνυ, Νταίζη...". Ό,τι να 'ναι. Μάγδα δεν πειράζει που αδιαθέτησες. Στείλε διεύθυνση κι εγώ πακετάρω τα τιγρέ. Καλά, σήμερα ο Αντρέας μας έριξε κάτι θεϊκές ατάκες. Το πρωί ξύπνησε και τον πήγε ο μπαμπάς του στο σαλόνι. Εγώ ξανακοιμήθηκα και σε κάποια φάση έρχεται και μου χτυπά την πόρτα. "Ποιος είναι;" ρωτάω. "Αντέας" η απάντηση. "Ποιος Αντρέας;" "Πάπουλος" (Παπαδόπουλος). "Για ρώτα τον μπαμπά τι ώρα είναι." "Πα-α είκοσι"!!! Μετά τρέχει στο σαλόνι και παίρνει ένα κουνέλι-κουκλάκι και τον άκουγα που έλεγε "κουνέλι, μεγάλο" κ.λπ. Σε κάποια φάση ακούω τον μπαμπά του να τον ρωτάει "τι κάνεις εκεί Αντρέα;" κι ακούω την απάντηση "να πιεί καφέ το κουνέλι"!!! Φαίνεται έβαζε τα μούτρα του κουνελιού στον καφέ του μπαμπά του. Τώρα η ατάκα όπως σας τη λέω! Και με το "να" και με το "το". Όποτε μιλά χρησιμοποιεί άρθρα και όσο μπορεί πιο ολοκληρωμένες προτάσεις. Π.χ. αν τον ρωτήσω ποιος ήρθε το απόγευμα, θα μου πει "η ζαζά", δε θα πει σκέτο "γιαγιά". Τώρα το βράδι που του έδωσα το γάλα του, του λέω "τι θα πιεί ο Αντρέας;" και απαντά "α πιεί γάλα", κι όχι σκέτο "γάλα". Έχει προχωρήσει πάρα πολύ στο λόγο. Ελπίζω να δούμε κουκιδάκι και ν' ακούσουμε κουκιδοκαρδούλα. Όσο για τα κιλά, θα τα χάσεις αν μείνεις έγκυος χιχι! Εγώ πάντως, τώρα τρώω πολύ λιγότερο, κι ακόμα είμαι στην αρχή, δεν έχουν αρχίσει οι εμετοί. Κανονικό φαγητό τρώω μια φορά τη μέρα, το μεσημέρι. Το πρωί τοστ, το βράδι ψωμί-τυρί ή κάτι παρεμφερές. Τα φρούτα δυστυχώς δεν τα θέλω. Είχα μια μπανάνα σήμερα για να φάω, αλλά δεν τα κατάφερα, μόνο που τη σκεφτόμουν... μπλιάχ... Το ίδιο και με ρόδι που μου έδωσε η μάνα μου, και με τα μανταρίνια και με τα πορτοκάλια. Όπως στην πρώτη εγκυμοσύνη... Όλο ψωμί-τυρί, ζυμαρικά, πατάτες, τέτοια πράγματα. Ευτυχώς τουλάχιστον τώρα λόγω Αντρέα βάζω και μπόλικα λαχανικά και τα τρώω αναγκαστικά. Στην πρώτη εγκυμοσύνη ούτε να τα δω. Αυτά όλα εννοείται τους πρώτους τριάμιση μήνες, μετά μου πέρασαν. Χριστίνα νομίζω μας είχες ξαναπεί γι' αυτό το κοριτσάκι. Ελπίζω να είστε όλοι καλά. Σας φιλώ κορίτσια, θα τα πούμε αύριο.

dhorothea δες το μακροπρόθεσμα. Δε θα σου δώσω συμβουλές, θα σου πω μόνο τι λέει τώρα η γιαγιά του άντρα μου, η οποία είναι 84 χρονών. Μέσα της δεκαετίας του '50, την εγκατέλειψε ο άντρας της μ' ένα παιδί δύο ετών, και έγκυο στο δεύτερο. Τρομοκρατήθηκε κι αυτή όπως εσένα, μόνο που νομίζω ήταν σε χειρότερη θέση, δεν ήξερε τι να κάνει, δεν είχε περιουσία ούτε εισοδήματα, έπρεπε να πάει να δουλέψει, και μια εγκυμοσύνη κι αργότερα ένα βρέφος θα την εμπόδιζαν. Πήγε και το έριξε. Τώρα, πενηνταπέντε χρόνια μετά, οι δυσκολίες εκείνης της εποχής της φαίνονται μηδαμινές κι έρχεται και λέει "δεν το κρατούσα, τώρα θα το είχα, ήταν μάλιστα αγόρι". Αυτό που σου λέω είναι ότι τώρα μπορεί να τρομοκρατήθηκες, αλλά σκέψου σε βάθος χρόνου, ότι θα έχεις δύο παιδιά, που θα σε αγαπάνε και θα τα αγαπάς και θα γεμίζουν τη ζωή σου.

Γεια σας κορίτσια. Εγώ είμαι τελείως καλά από το κρύωμα, αλλά νομίζω έχουν αρχίσει τα συμπτώματα και είμαι χάλια από αυτήν την άποψη. Χτες το απόγευμα ένιωθα ξινίλες και αναγούλες και σήμερα το πρωί, μόλις γύρισα απ'την ένεση, με έπιασε μια τρομερή ζαλάδα, τόσο που δεν μπορούσα ν' ανοίξω τα μάτια μου. Μισοξαπλώνω στον καναπέ και βάζω τα πόδια στο τραπεζάκι, έρχεται ο Αντρέας για να ζωγραφίσει και μου κάνει "κάτω α πόγια"!!!!! Ευτυχώς τώρα έχει περάσει η ζαλάδα, αλλά όχι και τελείως. Κατερίνα γεμάτο σαββατοκύριακο είχατε! Απορώ πού βρίσκεις την ενέργεια για ζουμπα! Εύχομαι να φτιάξει η περίοδος. Καγκουράκι όπως το περιγράφεις, μάλλον χειρότερα πάει ο Νικολάκης με το βήχα... Πάρε τον παιδίατρο καλύτερα... Το δέντρο πέρσι ο Αντρέας δεν το είχε πειράξει καθόλου, γενικώς δεν ασχολήθηκε. Συμπεριφερόταν λες και δεν υπήρχε δέντρο! Βέβαια, ήταν μόλις 13 μηνών. Πάντως εμείς το στολίζουμε σχετικά αργά, περίπου μια βδομάδα πριν τα Χριστούγεννα. Ανθή κι ο Αντρέας κοιμάται στο κρεβάτι μας αυτές τις μέρες που είναι αρρωστούλης κι όποτε ξυπνάει από το βήχα τον παίρνω αγκαλίτσα και ξανακοιμάται. Το βράδι που ήταν πολύ χάλια μου έλεγε από μόνος του "αγκαλιά" ή "αγκα-ίτσα". Για τον πυρετό έχεις δίκιο. Βάσω στις 27 θα πάω στο γιατρό και τα γενέθλια θα τα κάνουμε στις 24. Η Μάγδα πού είναι ρε παιδιά;

Μήπως έχεις αιμορροΐδες;

Γεια σας κορίτσια! Χτες που πήγα για την ένεση, είπα στο γιατρό ότι είμαι άρρωστη και μου έγραψε μια ακίνδυνη αντιβίωση, μήπως και χρειαστεί, αλλά μου είπε καλύτερα να το παλέψω με ζεστά και πορτοκάλια, και φυσικά αυτό κάνω. Ήδη είμαι πολύ καλύτερα. Κι ο Αντρέας είναι πολύ καλύτερα, έχει ανοίξει η φωνή του, βήχα βέβαια έχει, αλλά σιγά σιγά φεύγει. Όταν βήχει βγάζει φλέγματα, αλλά επειδή μάλλον φοβάται να τα κάνει εμετό, τα καταπίνει. Νομίζω έτσι φεύγουν με τα κακά, έτσι δεν είναι; Εγώ πάντως αντιπυρετικό του δίνω ακόμα κι αν έχει 36.9, γιατί όποτε το αφήσω και δεν του δώσω, ανεβαίνει ο πυρετός απότομα και φτάνει 39. Τώρα τον πήγα στον παππού και τη γιαγιά και κάθισα να κάνω λίγη δουλειά του σχολείου. Φιλιά!

Α, για τα Αιγυπτιάκια που λέγαμε, δεν ξέρω πώς σκέφτονται οι γονείς τους. Ίσως λόγω κουλτούρας να μην έχουν την ακρίβεια σε πρώτη θέση, ίσως να νομίζουν ότι η αίθουσα της εκκλησίας είναι μονίμως ανοιχτή, ίσως επειδή, όσες φορές ήρθαν να τις πάρουν το Σάββατο το απόγευμα πάντα μας βρίσκουν να μην έχουμε τελειώσει το παιχνίδι να νομίζουν ότι ό,τι ώρα κι αν έρθουν, θα είμαστε εκεί και θα τους περιμένουμε. Μου ζήτησαν πολλές φορές συγγνώμη, αλλά τίποτε άλλο, γιατί δεν ήξεραν πώς να το πουν, αφού δεν ξέρουν ελληνικά, ξέρουν ελάχιστα αγγλικά, κι εγώ δε γνωρίζω αραβικά.

Αλεξάνδρα ωραία περάσατε τις προάλλες στο Μεζεδοπωλείο. Κι εγώ πλέον δεν αντέχω τα ξενύχτια... Ο Αντρέας όντως το ξέρει το λιλά, χτες στο γιατρό, στην αίθουσα αναμονής, είχε καρέκλες σε διάφορα χρώματα, και πήγαινε σε όλες και έλεγε το χρώμα της καθεμίας: "άπτο" (άσπρο), "ουανί" (ουρανί, γαλάζιο δηλαδή!), "λιλά, κίτινο, κόκινο" και μετά πήγε στην πόρτα που είχε ανάγλυφα ορθογώνια και λέει "ογκοώνιο". Μια γυναίκα που ήταν εκεί με την κόρη της τα έπαιξε, και απόρησε ακόμα περισσότερο όταν της είπαμε ότι δεν πάει σχολείο! Α, σας είπα ότι τώρα λέει και το επίθετό του; Πάπουλος (Παπαδόπουλος)!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Τι έγινε, ήρθε η ακατανόμαστη; Βάσω, άντε, τελείωσε η περιπέτειά σας! Από τώρα μόνο ευχάριστα! Στις 22 είναι τα γενέθλια του Αντρέα. Καγκουράκι περαστικά στο Νικολάκη. Ταρζάν! Κι εμάς ο Αντρέας πέρσι είχε σπρώξει κι είχε ρίξει κάτω ένα μεγαλούτσικο φορητό καλοριφέρ, και μάλιστα, έπεσε πάνω στο καλώδιό του και το έκοψε. Γενικώς δεν είναι και πολύ του σκαρφαλώματος, του αρέσει να ανεβαίνει σε καναπέδες και πολυθρόνες. Τώρα σκαρφαλώνει στους καναπέδες από την πλευρά του μπράτσου. Κι εμάς έτσι άρχισε με το πάρκο και το κρεβατάκι, έβαζε το πόδι του πάνω στο κάγκελο, ενώ κάποια στιγμή θα θυμάσαι που έπεσε απ' το κρεβατάκι, και στο πάρκο τότε που τον βάζαμε, πιανόταν από την κουπαστή και πατούσε πάνω στο δίχτυ, όπως οι ορειβάτες ένα πράμα, και αν τον αφήναμε λίγο ακόμα θα είχε καταφέρει να βγει έξω. Πιο επικίνδυνο είναι μέσα παρά έξω. Ο Αντρέας γενικώς είναι καλόφαγος, αλλά έχει και τις ιδιοτροπίες του. Τώρα του έχει κολλήσει ένα φαγητό: μνούνια (μακαρόνια) με κιμά και τυάκι!!!!!! Σας αφήνω!

Καλημέρα κορίτσια! Ευτυχώς ο Αντρίκος είναι πολύ καλύτερα. Έχει βέβαια αυτόν τον σκυλόβηχα (barking cough τον χαρακτήρισε ο γιατρός, και όντως μοιάζει με γάβγισμα σκύλου), και η φωνή του δεν έχει αποκατασταθεί πλήρως, αλλά η διαφορά είναι εμφανής. Χτες βράδι είχε 37.5 πυρετό, αλλά του δώσαμε νουροφέν με μάχη και έπεσε. Τώρα είναι δροσερούλης, και (9.25) ακόμα κοιμάται! Τον άφησα στο κρεβάτι με τον άντρα μου κι εγώ σηκώθηκα, γιατί κοιμήθηκα πολλές ώρες, και με πονάει φοβερά και η μέση μου. Αφήστε, δεν ξέρω αν με κόλλησε ο Αντρέας ή κάποιος άλλος ή αν κρύωσα, αλλά αρρώστησα κι εγώ... Με πονάει ο λαιμός, και νιώθω γενικώς κατάπτωση, βουίζουν λίγο τ' αφτιά μου, τα γνωστά. Δεν έχει επιπτώσεις στην εγκυμοσύνη, έτσι δεν είναι; Σε λίγο θα φάω πρωινό και θα πάω για την ένεση, ουφ...

Τελικά έχει λαρυγγίτιδα ο Αντρέας. Μας έδωσε ένα σιρόπι, αλλά δεν το πίνει. Δεν μπορώ να καταλάβω τι έχει πάθει, μέχρι χτες του δίναμε το αντιπυρετικό κι έκλαιγε επειδή ήθελε κι άλλο, έπαιρνε τη σύριγγα και την έβαζε στο στόμα του κι έκανε ότι πίνει. Δεν καταλαβαίνω τι τον έχει πιάσει... Να δούμε πότε θα σας σχολιάσω.

Γεια σας κορίτσια, εμείς περάσαμε μια εφιαλτική νύχτα. Ο Αντρέας είχε συνέεεεχεια πυρετό, κάθε λίγο ξυπνούσε, και τον έπαιρνα αγκαλίτσα και ξανακοιμόταν. Εννοείται τον είχαμε στο δικό μας κρεβάτι. Κατά τις δωδεκάμιση τη νύχτα πήραμε τηλέφωνο τον παιδίατρο, γιατί καιγόταν απ' τον πυρετό και είχε κρύα χέρια, και ανησύχησα πολύ. Ευτυχώς μας είπε ότι είναι φυσιολογικό για το πρώτο 24ωρο. Έχει κι έναν απαίσιο βήχα, και φυσικά, είναι πάρα πολύ ιδιότροπος. Τώρα κάπως έχει πάρει τα πάνω του, έφαγε λίγο τοστ και λίγο ψωμί με μαρμελάδα και ζωντάνεψε. Τώρα θα πάω για την ένεση και μετά θα τον πάμε στον παιδίατρο. Σας αφήνω και θα τα πούμε πιο μετά.

Φυσικά, την περασμένη φορά, τα συμπτώματα άρχισαν περίπου δύο εβδομάδες μετά την καθυστέρηση, και τώρα ακόμα είμαι στη μία εβδομάδα...