Θέλω να γίνω μαμά

Καλώς ήρθες γλυκιά μου συνονόματη!!!! Εγώ είμαι η Άννα-Μαρία, περίπου συνομήλική σου και προσπαθούμε για παιδάκι εδώ και ελάχιστο καιρό!

Το είχα πάθει κι εγώ αυτό όταν ήμουν μωρό! Έτσι μου είπαν δηλαδή, αλλά δεν θυμάμαι τίποτα, λογικό, αφού ήμουν 2 χρονών. Εντάξει, αφού είναι οκ το μικρό σου, όλα καλά!

Μπουγατσούλα, κι εγώ μαζί σου. Όσο να 'ναι, ε, σε κάποια φάση μια φωνή θα του τη βάλεις... Π.χ., σε κάποια φάση, με τη φίλη μου που λέω και πιο πάνω, ήμασταν στην παραλία (όπως καταλαβαίνετε, στη Λάρνακα δεν έχει πουθενά αλλού να πας!!! ). Είχε πει στην κόρη της ότι θα της έπαιρνε παγωτό. Η μικρή ήταν πάρα πολύ άτακτη. Της έλεγε να καθίσει φρόνιμη για να της πάρει παγωτό, έκανε περισσότερες και μεγαλύτερες αταξίες. Ε, όσο να 'ναι, τη μάλωσε, της φώναξε, τίποτα. Πάμε βόλτα, και της λέει "αν είσαι φρόνιμη μέχρι το τέλος της βόλτας, θα σου πάρω παγωτό". Χειρότερα η μικρή. Πάει να τρέξει να της φύγει, την τραβάει κι η μάνα της απ' το χέρι, πατάει τα κλάματα. Τελικά της πήρε παγωτό με τη συμφωνία να είναι φρόνιμη από κει και πέρα, και ψιλοπέτυχε! Αλλά, όπως λέω, αυτά είναι ψιλά γράμματα. Για μένα κακή μάνα είναι η αδιάφορη, δηλαδή αυτή που έχει χρόνο και δεν ασχολείται, και αυτή που βάζει τον εαυτό της και τον κόσμο πάνω απ' το παιδί, όπως η "μάνα" των διδύμων που ανέφερα πιο πάνω..

Ρε κορίτσια, απ' το στόμα μου το πήρατε. Χτες το σκεφτόμουν αυτό κι έλεγα να το γράψω σε κανένα ποστ! Είχα πάει την άλλη φορά στην παραλία της Λάρνακας όπου έχει ένα χώρο με παιγνίδια. Ήμασταν με μια φίλη μου που έχει δύο παιδάκια. Το μικρό της τότε ακόμα δεν περπατούσε και ήταν στο καροτσάκι. Το πρόσεχα εγώ, για να πάει η φίλη μου τη μεγάλη στο καρουσέλ. Δίπλα μου καθόταν μία κυρία, καλοντυμένη, με άψογα νύχια, μακιγιάζ, μαλλιά, κ.λπ., το παιδί της και τη Σριλανκέζα οικιακή βοηθό. Καθόταν λοιπόν αυτή στο παγκάκι, και πήγαινε η οικιακή βοηθός το παιδί στα παιχνίδια, μη σπάσει αυτή κανένα νύχι... Απορώ πώς σκέφτονται αυτοί οι άνθρωποι και το χειρότερο: πώς νιώθουν αυτά τα παιδιά. Όλα αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα. Να σας πω εγώ τι εστί κακή μάνα: κακή μάνα είναι η μάνα δύο φίλων μου, δίδυμων κοριτσιών. Μένει η μία απ' τα κορίτσια έγκυος, στα 18-19, χωρίς να είναι παντρεμένη ή αρραβωνιασμένη. "Θα το ρίξεις" η μάνα. "Θα το ρίξεις" ο πατέρας. "Δεν αναλαμβάνω ευθύνες, ρίξε το" ο γκόμενος. Η κοπέλα παρακαλούσε τη μάνα της "να πούμε ότι το γέννησες εσύ το παιδί, θα το μεγαλώσεις εσύ, και δεν πρόκειται να έχω την παραμικρή απαίτηση. Φτάνει να μην το ρίξω". "Όχι", η μάνα "Θα το ρίξεις". Χωρίς να έχεις στήριξη από κανένα η κοπέλα, αναγκάζεται να δεχτεί. Της κλείνει ο πατέρας της ραντεβού σε γιατρό για να κάνει έκτρωση και του λέει "πήρα ένα μπουκάλι υπνωτικά, αν με πάρεις για έκτρωση και με υπνωτίσουν, θα πεθάνω". Δεν την πιστεύει και την παίρνει στο γιατρό! Την προλάβανε στο τσακ. Μετά από αυτό έπαθε κατάθλιψη και δεν το συγχώρεσε ποτέ στον εαυτό της... Λίγο καιρό μετά, μένει η δεύτερη δίδυμη έγκυος, επίσης εκτός γάμου. Το λέει στη μάνα της "Ή το ρίχνεις ή σε αποκληρώνω", η μάνα. Η κοπέλα, γνωρίζοντας τι είχε πάθει η αδελφή της, επέλεξε να το κρατήσει. Η μάνα της την αποκλήρωσε, σταμάτησε να τη στηρίζει με οποιονδήποτε τρόπο, και σήμερα, 9 χρόνια μετά, έχουν απλά τυπικές σχέσεις. Αυτό θα πει κακή μαμά.

Συμφωνώ κι εγώ με την Τόνια! Κάθε δεύτερη μέρα είναι καλύτερα. Έξι μήνες είναι μικρό διάστημα για ν' απελπίζεσαι. Είσαι και πάρα πολύ μικρή, έχεις περιθώρια! Αν πιστεύεις ότι έτσι θα ξεαγχωθείς, κάντε εξετάσεις, μήπως υπάρχει κάποιο προβληματάκι!

Κάτσε καλέ! Υπήρχε περίπτωση να δει το έμβρυο και να μη σου το πει;;; Άσε που νομίζω ότι δε φαίνεται έμβρυο από τόσο νωρίς. Τι να σου πούμε κι εμείς, αφού η γυναικολόγος το παίζει Πυθία;

Μπεμπαντομαμά, κι εγώ ζητήθηκα από μόνη μου!!!!!! Αν ερχόταν να με ζητήσει απ' τους γονείς μου, δε θα δεχόμουν εγώ. Με εκνευρίζουν αφάνταστα όλα αυτά τα κατάλοιπα της ανδροκρατούμενης κοινωνίας: ανήκω στον πατέρα, κι έρχεται ο άντρας να με ζητήσει για να με πάρει και να ανήκω πλέον σ' αυτόν. Έτσι του το πρότεινα εγώ!!!!! Ήρθε στην Κύπρο, και κάναμε ένα τραπέζι σε κάποιους συγγενείς, απλά για να το επισημοποιήσουμε. Δαχτυλίδι μου έφερε το δαχτυλίδι των αρραβώνων της μάνας του, γιατί λέει το έχουν έθιμο. Ήθελε να μου το φορέσει, επίσημα, κ.λπ., αλλά δεν τον άφησα. Είναι το πιο κακόγουστο δαχτυλίδι που έχω δει σε ολόκληρη τη ζωή μου!!!!!!!!! Δεν κάνω πλάκα. Είναι πραγματικά απαίσιο! Εννοείται ότι δεν το έχω φορέσει ποτέ μου, και γιατί είναι φρικτό, αλλά και γιατί μου πέφτει πολύ μεγάλο (ευτυχώς)!!! Όσο για την πρώτη γνωριμία του με τον μπαμπά μου, γκρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ!!!!!!!!!! Το σκέφτομαι και τσαντίζομαι αφάνταστα. Τα είχαμε σχεδόν ένα χρόνο, και τον παίρνει τηλέφωνο ο πατέρας μου εν αγνοία μου, για να τον ρωτήσει τι σκοπό έχει μαζί μου, συγγνώμη, απορώ πώς δε λάκισε το παλικάρι!!!! Μα είναι δυνατόν;;;;;;; Εγώ το έμαθα αργότερα, και στην αρχή δεν το πίστευα... Μετά, συναντήθηκαν πρώτη φορά όταν ήρθε Κύπρο για τους αρραβώνες, και, οκ, δεν έγινε και τίποτα. Τίποτα το μελοδραματικό!!!

Εγώ δεν έχω δουλέψει πολύ, αλλά από τα λίγα που ξέρω και ακούω και από άλλους, ένα πράγμα συνειδητοποιώ: ότι σε κάθε δουλειά υπάρχει και ο μλκς. Πάντα μα πάντα. Τουλάχιστον ένας!!!!!!!!! Εμάς στο σχολείο δεν έχει εκδηλωθεί ακόμα. Αλλού που ήμουν εντοπιζόταν εύκολα!!! Οπότε, με την κρίση που υπάρχει, κάνουμε υπομονή...

Παιδί θέλουμε να κάνουμε, όχι να γίνουμε γιατροί!!!!!!!!!!!!!!!!!! Χα χα, σόρι Miss Yakinthos, τίποτα το προσωπικό, αλλά μου βγαίνει να σε δουλεύω!!! Χα χα, καλοπροαίρετα πάντα, έτσι;;; Δε σε ειρωνεύομαι!!!!!!! Έχεις πολλές γνώσεις, μπράβο σου, όλο και κάπου θα μας φανείς χρήσιμη!!!

Γουάτ;;;;; Τι σου είπε;;;;;; Εσένα σε ξέρει τρία χρόνια και δε θα σε συγκρίνει με τους γονείς του;;; Αααααα.... Θα έρθω να τον δείρω...! Καλά, είναι δυνατόν; Εσένα σε παντρεύτηκε. Άμα ήταν έτσι, να μείνει για πάντα με τη μαμάκα του που την ξέρει μια ζωή... Σόρι κιόλας. Τς τς τς...

Τώρα είδα και το ποστ της Miss-Yakinthos και θα συμφωνήσω για το ήρεμο διαζύγιο!!! (πω πω, miss yakinthos, τι αβρότητες είναι αυτές βραδιάτικα! Πολλές φορές ένας προβληματικός γάμος είναι εκατό φορές χειρότερος από ένα διαζύγιο. Πρέπει εσύ να δεις τι θέλεις, κι αν μπορείς να το αντέξεις. Και νομίζω ότι για κάτι τέτοιο χρειάζεσαι χρόνο...

Χμ... Κοίτα, μιας φίλης μου η πεθερά της ανέβαλε το γάμο, τη μειώνει διαρκώς και τη ρεζιλεύει μπροστά σε κόσμο, της πετάει απίστευτες χοντράδες (ότι ασχήμυνε, ότι πάχυνε), μέχρι που πήγε σπίτι της και έβγαζε φωτογραφία τις ντουλάπες της για να έχει αποδείξεις ότι τρώει τα λεφτά του γιόκα της στα ρούχα και στα παπούτσια. Φαντάσου τώρα να πας σπίτι της πεθεράς σου και να βρεις τυχαία φωτογραφίες απ' τις ντουλάπες σου!!! Big brother καταστάσεις!!!!!!! Κι ο άντρας της σαν το δικό σου, να της λέει ότι έτσι είναι ο χαρακτήρας της και δεν τα κάνει από κακία!!!!!!!!!!! Σκέψου: εσύ έχεις κι ένα παιδί... Είναι κρίμα να χαλάσεις το γάμο σου γι' αυτό το πράγμα. Το θέμα είναι: τον αγαπάς πραγματικά και θες να μείνεις μαζί του, ή σου την έχει σπάσει τόσο πολύ αυτή η κατάσταση που δεν θέλεις να τον βλέπεις μπροστά σου;

Κι εγώ έτσι ακριβώς deep. Τόσα χρόνια τρελαινόμουν απ' το άγχος μήπως και προκύψει καμιά εγκυμοσύνη!!!!!!! Αλλά, όπως η τρομακτική μου πείρα απ' τη ζωή μου έχει αποδείξει, η πιο μεγάλη πιθανότητα να συλλάβεις είναι να μη θέλεις!!!

Ναι, το φαντάζομαι, όλοι έτσι κάνουν, άντρες και γυναίκες. Δε θέλουν ν' ακούσουν κάτι που δεν τους συμφέρει... Η αλήθεια είναι ότι ξέρω αρκετές περιπτώσεις που χώρισαν λόγω πεθεράς... Το πρόβλημα δεν είναι η πεθερά η ίδια, είναι όταν το παιδί της δε συνειδητοποιεί το πρόβλημα... Πεθερός δεν υπάρχει να τη μαζέψει;;;

Τι να σου πω γλυκιά μου... Αν πηγαίνατε σε ένα σύμβουλο γάμου;

Στη στήλη που βλέπεις δεξιά σου. Είναι κάπου στη μέση της στήλης. Κάνε πάνω του κλικ. Δεν είναι άρθρο είναι ποστ όπως και το δικό σου. Αν αγχωθείς, πες το για να γίνουμε πολλές.

Θα συμφωνήσω κι εγώ με τα κορίτσια. Καλέ, τρεις μήνες δεν είναι τίποτα! Κι εμείς τόσο προσπαθούμε. Δες το απ' την καλή πλευρά: κάνεις σεξ πολύ συχνά όλο το μήνα. Πόσες παντρεμένες μπορούν να το πουν αυτό; Χα χα χα χα χα χα χα χα χα χαχαχαχαχαχα!!!!!!! Χωρίς πλάκα, οι γνωστές σου είναι η εξαίρεση. Α! Μη διαβάσεις το "Tο άνχος είναι ο κυρίαρχος παράγοντας". Εγώ που το διάβασα αγχώθηκα. Χα χα, Miss Yakinthos, σου κάνω χαλάστρα! Χε χε, πλάκα κάνω, έχει πολλές χρήσιμες πληροφορίες. Μπορεί, όμως, να σε αγχώσει πιο πολύ, εξαρτάται από το πώς παίρνεις τα πράγματα... Πάντως είναι πάαααααρα πολύ νωρίς για τέτοια απελπισία.

Ναι, αλλά τώρα αν σκεφτόμαστε ότι αν καθίσουμε στον υπολογιστή μπορεί να έχουμε μείνει έγκυες αλλά η ακτινοβολία να κάνει κακό στο μωρό, ή να μην αγχωθούμε για κανένα λόγο γενικά ή να μη τσακωθούμε με τον άντρα μας, κ.λπ. μήπως και δεν μπορέσουμε να μείνουμε έγκυες, ή αν έχουμε μείνει μήπως και το χάσουμε, κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ. δεν πρόκειται να καταφέρουμε τίποτα περισσότερο από το να αγχωθούμε και να γίνουμε χάλια... Σόρι, εγώ θα προσπαθήσω να τα ξεχάσω όλα όσα διάβασα και να μην έχω καθόλου στο μυαλό μου μια εγκυμοσύνη, όπως και τους προηγούμενους μήνες εκτός από τον Ιούνιο, που ήταν ο μοναδικός μήνας που αγχώθηκα, που το σκεφτόμουν συνέχεια, που τρελάθηκα απ' το άγχος που είχα καθυστέρηση και τελικά ήμουν έγκυος και ήταν βιοχημική... μάλλον...

Miss Yakinthos, σόρι, αλλά με όλα αυτά που έγραψες εγώ αγχώθηκα τρομερά. Τόσο καιρό το παίρνω χαλαρά, και με όλα αυτά νιώθω ότι αυτό που πρέπει να κάνω είναι πιο δύσκολο και από το τετραγωνισμό του κύκλου. Με όλα αυτά που διάβασα νιώθω ότι είναι αδύνατο να μείνω έγκυος. Θα προσπαθήσω να τα ξεχάσω, αν και μου είναι λίγο δύσκολο...

Θα δεις, όλα τέλεια θα πάνε!!! Όλα τα παιδάκια στην αρχή έχουν κάποιο κολληματάκι με τον παιδικό σταθμό, αλλά το ξεπερνάνε μετά. Η κόρη μιας φίλης μου πήγε πέρσι νηπιαγωγείο. Ήταν 2.5 χρονών. Τη ρωτούσαμε τι κάνει στο σχολείο, και μας έλεγε "με πηγαίνει η μαμά μου, μπαίνω στην τάξη, χαιρετώ τη δασκάλα, κλαίω, μας λέει παραμύθι, παίζουμε", κ.λπ.!!! Δηλαδή, το κλάμα ήταν στο καθημερινό πρόγραμμα!!!!! Το ξεπέρασε όμως, και τώρα το λατρεύει το σχολείο!!!!! Εγώ γενικά πιστεύω ότι οι παιδικοί σταθμοί είναι καλύτεροι από τη γυναίκα στο σπίτι. Το παιδί έτσι κοινωνικοποιείται και μαθαίνει να μοιράζεται, να συμβιώνει με άλλους, κ.λπ.!

Άσε Νέλυ κι εγώ δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό... Είναι λίγο τριτοκοσμικό. Στην Τουρκία αυτό συμβαίνει συνεχώς, δηλαδή οι άντρες συνήθως αρνούνται να πάρουν προφυλάξεις, γιατί το θεωρούν υποτιμητικό για τον ανδρισμό τους, και οι γυναίκες αναγκάζονται να κάνουν συνεχώς εκτρώσεις. Στην προκειμένη περίπτωση, ο κουνιάδος μου ήθελε κι άλλο παιδί, γιατί είχε ενθουσιαστεί με την ιδέα της οικογένειας. Άσχετο το ότι είναι γενικά ανεύθυνος και ανώριμος, τα παιδιά του τα λατρεύει και είναι καλός πατέρας (είναι αυτός που έκανε τώρα άλλο παιδί με δεύτερη γυναίκα). Η πεθερά μου έπαθε σοκ όταν το έμαθε, γιατί η ίδια είχε ορκιστεί να μην κάνει ποτέ έκτρωση και της είπε, αν δεν το ήθελε, να το έδινε σ' αυτήν να το μεγάλωνε (έτσι κι αλλιώς και το πρώτο παιδί αυτή το μεγαλώνει). Η γιαγιά του άντρα μου είχε κάνει έκτρωση, κι αυτό όχι επειδή το ήθελε, αλλά γιατί φοβήθηκε, γιατί την εγκατέλειψε ο άντρας της, με ένα μικρό παιδί (την πεθερά μου) και ανακάλυψε εκ των υστέρων ότι είναι έγκυος. Μιλάμε τώρα δεκαετία 50, πανικοβλήθηκε ότι δε θα τα καταφέρει και πήγε και το έριξε. Είναι 80 χρονών κι ακόμα το μετανιώνει...

Κοριτσάκια μου, εγώ ως γνωστόν δεν έχω ακόμα παιδάκια. Δεν ξέρω πώς θα νιώθω όταν και αν κάνω παιδί, σίγουρα όχι αδιαφορία αν κρίνω από τη σχέση μου με τα παιδιά των φιλενάδων μου!!!! Η αλήθεια είναι, όμως, ότι δε νιώθω ότι ό,τι έχω κάνει μέχρι τώρα είναι χωρίς νόημα, ούτε και ότι μου λείπει κάτι. Αν κάνω παιδί, δεν ξέρω πού θα το χωρέσω!!! Εντάξει, πλάκα κάνω, κάπου θα το βάλουμε κι αυτό!!!!! Νέλυ, αν άκουγες τους γονείς σου, θα το μετάνιωνες ακόμα και για όλη σου τη ζωή... Το ίδιο σκέφτομαι κι εγώ όταν κοιτάζω την ανηψιά του άντρα μου. Είχαν πάει οι γονείς της στο γιατρό για έκτρωση, μπήκε η μάνα μέσα στο χειρουργείο, και είπε ότι δεν πέτυχε!!!!!!!!!!!!!! Δεν ξέρω τι έκαναν και τι είπαν με το γιατρό, σίγουρα έκτρωση δεν έκανε, αλλά με πιάνει φρίκη όταν κοιτάζω αυτό το αγγελικό πλασματάκι που είναι όνομα και πράμα (τη λένε Αγγελικούλα) και σκέφτομαι ότι μπορεί να είχε καταλήξει στον κουβά ενός χασάπη (εκεί κατέληξε το δεύτερο παιδί τους, γιατί πλέον είχαν παντρευτεί και δεν της ήταν χρήσιμο. Τελικά, ούτως ή άλλως χώρισαν...). Όσο για τις γυναίκες που δεν ενδιαφέρονται για τα παιδιά τους, τι να πω... Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο τα κάνουν... Άλλες επειδή θέλουν να σώσουν το γάμο τους, άλλες επειδή θέλουν να ξεπεράσουν κάποιο άλλο πρόβλημα, άλλες έτσι, επειδή τους είπαν ότι πρέπει να κάνουν παιδιά. Και μετά, τους μένουν και δεν έχουν τι να τα κάνουν... Τι να πω...

Και όμως... Δεν κάνω καθόλου πλάκα!!!!!!! :woohoo: :woohoo: :woohoo:

Miss_Yakinthos το αλτζχάιμερ για μένα το έγραψα οχι για σένα!!!!! Συμφωνώ κι εγώ για τον προγραμματισμό, δε θέλω ούτε μέρες να μετράω, και κυρίως ούτε τεστ ωορρηξίας. Gioulaki, εγώ το είπα μόνο στη μάνα μου ότι σταμάτησα τα αντισυλληπτικά, και δε ρωτάει καθόλου. Ο άντρας μου πήγε και το είπε και στη δική του μάνα, παρ' όλο που δεν ήθελα, αλλά ευτυχώς ούτε κι αυτή ρωτάει! Ίσως τον ρωτάει αυτόν, εμένα πάντως ποτέ (α, ίσως και να φταίει που μιλάμε σπανιότατα!!!! ). Γενικά, και να μην τους λες ότι άρχισες προσπάθειες, αυτοί που είναι να ρωτήσουν θα ρωτήσουν, δεν τους σταματάει τίποτα και κανένας...

Frapedia μου, όχι, δεν είσαι υπερβολική! Η ξαδέλφη μου έλεγε για τους γιούς της που είναι 3 ετών ότι θα πάει μαζί τους μέχρι και στο στρατό γατί δε θ' αντέξει να τους αφήσει μόνους τους!!! Κι αν αυτό είναι απλά μια υποθετική υπερβολή, άκου και το άλλο: ένας φίλος μου έδινε το proficiency όταν ήταν 30 χρονών. Ο πατέρας του πήγε μαζί του, τον περίμενε απ' έξω, και στο προφορικό πήγε και στάθηκε απέναντί του και του κουνούσε μία σοκολάτα! Το παιδί φρίκαρε, βέβαια, και του έκανε νοήματα να φύγει, αλλά αυτός εκεί!! Οπότε, όχι, δεν είσαι υπερβολική!!!!!!! :woohoo: