Θέλω να γίνω μαμά

Το πιθανότερο είναι να ζηλεύει, παρ' όλο που δεν την ξέρω την κοπέλα. Πάντως εμένα μια υποτιθέμενη φίλη μου, που είναι ελεύθερη (τώρα είναι 38, όταν κάναμε παρέα ήταν 32-33) με ζήλευε φρικτά που είχα αγόρι (με περνάει 9 χρόνια, εγώ ήμουν γύρω στα 23-24). Προσπαθούσε να με γεμίζει με αμφιβολίες για να χωρίσω, και το ίδιο έκανε και με τη ξαδέλφη μου, που είναι παντρεμένη, και της έβαζε λόγια για τον άντρα της και τους έκανε μαλλιά κουβάρια!!!!!!! Από τότε που της είπα ότι θα παντρευτώ δε μου ξαναμίλησε!!! Τώρα, η δική σου φίλη δεν ξέρω. Μήπως απλά δεν είναι ζεστός άνθρωπος; Μηπως δεν εκδηλώνεται και είναι κάπως ψυχρη; Δηλαδή, μήπως έτσι είναι η συμπεριφορά της και δεν το κάνει από κακία ή ζήλια...

Είναι καταπληκτικές οι ζωγραφιές σου!!!!!!!!!!!!!!!

Περαστικά κι από μένα!!!!! Είναι μάλλον κάποια πολιτική που ακολουθείται γενικώς. Κι ο αδελφός μου που είναι στην Αγγλία αρρώστησε και του είπαν να περιοριστεί σπίτι, του έδωσαν κάποιες οδηγίες και του είπαν αν συνεχιστούν τα συμπτώματα να ξαναπάει να του κάνουν το τεστ για τη νέα γρίππη. Τελικά ήταν απλή γρίππη. Εύχομαι το μωράκι σου να μην έχει απολύτως τίποτα και να μην ξανάρθει ο πυρετός!

Χα χα, ναι λάθος το έγραψες: "φυλάξοι"!!!!! Το "φ" είναι με ύψιλον και η κατάληξη με οι επειδή είναι ευκτική που εκφράζει ευχή (Χριστός φυλάξοι, πού τα θυμήθηκα αυτά βραδιάτικα;;; Χα χα χα χα)!!!!!!!! Κι εγώ πιστεύω ότι όλοι αυτοί είναι απατεώνες. Σιγά μην ήταν θεοσεβούμενη κυρία!!!!!! Έτσι είναι οι θεοσεβούμενες κυρίες; Ψευτοκαλόγρια ή ψευτοζητιάνα. Μια φορά είχε έρθει σπίτι μου μία γυναίκα απ' την Ελλάδα (για κάποιο λόγο στην Κύπρο όλοι οι ζητιάνοι είναι εξ Ελλάδος), Μεγάλη Βδομάδα και πουλούσε σεμεδάκια και τέτοια. Μου έλεγε ότι ήταν από μετάξι, ενώ φαίνονταν ότι ήταν πλαστικά, ότι τα έφερε από μοναστήρι απ' την Ελλάδα, ότι θέλει λεφτά για να πάει στην Ελλάδα να κάνει εγχείρηση, τέτοια τρελά. Εγώ τότε ήμουν πολύ ψαρωμένη και δεν ήξερα να λέω όχι. Έτσι, τη ντράπηκα και της έδωσα 20 ευρώ για κάτι πλαστικά σεμεδάκια που δεν έκαναν ούτε 2!!!!!!!!! Το τι καζούρα έφαγα απ' τον αδελφό μου δε λέγεται!!!!!!! Από τότε δεν ανοίγω καν την πόρτα...

Μακάρι να πάνε όοοοοοοοοοολα καλά!!!!!!!!!!!!!!!!

Κι από μένα χρόνια πολλά!!!

Δε διάβασα τα άλλα ποστ γιατί δεν έχω καθόλου χρόνο!!!!! Εγώ είμαι μαζί σου 100% και μάλιστα, η υιοθεσία ή η αναδοχή (έτσι το λένε παιδιού είναι κάτι που το σκέφτομαι κι εγώ για καιρό. Για μένα (που δεν έχω ζήσει την εμπειρία της γέννας και της μητρότητας) το να υιοθετήσεις ένα παιδάκι είναι έκφραση απόλυτης αγάπης (εκτός αν είσαι η Αντζελίνα Τζολί, οπότε είναι αποτέλεσμα μάρκετινγκ και δημοσίων σχέσεων, αυτή την εντύπωση μου δίνει), με την προϋπόθεση, όμως, ότι θα το μεγαλώσεις όπως και το δικό σου παιδί.

Κι εμείς ψαράκι: λαβράκι στο φούρνο με πατατούλες!!!

aggeliki 30 έγραψε: Αγγελική, το κείμενό σου είναι πολύ ειλικρινές και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με όλα ή σχεδόν με όλα!!!!!!!

Να σας ζήσει!!! Καλέ, από το μαιευτήριο μας γράφεις;

Αντριάνα, σίγουρα αν πιστεύεις ότι κάνουν λάθος, θα τους το πεις. Είναι η άποψή σου, απλά δε θα την επιβάλεις! Σίγουρα παίζει ρόλο το οικογενειακό περιβάλλον, αλλά παίζουν και πολλά άλλα. Σε τελική ανάλυση είναι κάποια παιδιά που γενιούνται διαφορετικά, πώς να το κάνουμε; Εγώ είχα ένα φίλο που από πολύ μικρός είχε θηλυπρεπή συμπεριφορά. Γνώριζε, όμως, πολύ καλά την απόρριψη της κοινωνίας, και γι' αυτό κατέληξε μυθομανής, προσπαθώντας να αποδείξει ότι είναι "και πολύ άντρας". Η οικογένειά του, όχι απλά τον στήριξε, αλλά και τον λάτρευε κυριολεκτικά, και μάλιστα, είναι υιοθετημένος!

AFRODITH έγραψε: Όντως είναι εύκολο να μιλάμε εκ του ασφαλούς. Αν όμως το δικό μας παιδί είναι ομοφιλόφυλο, τότε τι κάνουμε; Το καταδικάζουμε; Είναι κάτι που οι περισσότεροι γονείς λένε "να μη μου τύχει", εντάξει, είναι μια άποψη, είναι η ελληνική κοινωνία τέτοια, αλλά αν όντως μας τύχει, τότε θα πρέπει να αντιδράσουμε σωστά και να μην απορρίψουμε αυτό το παιδί. Συμφωνώ επίσης για το γάμο: ζητούν πολιτικό γάμο, και όχι να παντρεύονται στην εκκλησία.

Χμ... Για σκέψου όμως ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ομοφυλοφύλων προέρχεται από ετερόφυλες οικογένειες! Ας πούμε ότι κάθε κανόνας (ετεροφυλία) έχει και τις εξαιρέσεις του (ομοφυλοφιλία). Δεν σημαίνει ότι πρόκειται για ανωμαλία. Είναι κάτι διαφορετικό. Όσον αφορά στην υιοθεσία παιδιών, πραγματικά δε νομίζω ότι η ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη για κάτι τέτοιο. Όντως ένα παιδί από ομοφυλόφυλη οικογένεια θα έχει πρόβλημα με το κοινωνικό του περιβάλλον...

Χα χα χαχα! Ναι, σίγουρα θα σε κράξουν όλες!!!!!!!!!!!! Αν ένας άνθρωπος από τη φύση του νιώθει μεγαλύτερη έλξη για το δικό του φύλο, έχει πραγματική ευθύνη; Ο γάμος των ομοφυλοφύλων διασφαλίζει κάποια δικαιώματα. Δηλαδή, αν ένα ζευγάρι, ετερόφυλο ή ομοφυλόφυλο είναι μαζί για σαράντα χρόνια, και ο ένας πεθάνει, αν δεν υπάρχει γάμος δεν υπάρχουν δικαιώματα. Έρχεται η οικογένεια του αποθανώντα, που το πιθανότερο είναι ότι για όλη του τη ζωή τον είχε ξεγραμμένο, και πετάει έξω τον σύντροφό του, ο οποίος μάλλον ήταν και ο μοναδικός άνθρωπος που τον αγαπούσε πραγματικά. Λόγο στο Θεό θα δώσουμε όλοι, αλλά δε θα κρίνουμε εμείς τους άλλους. Ποιος είναι καλύτερος ένας ομοφυλόφυλος που δεν πηγαίνει στην εκκλησία, αλλά δεν έχει μέσα του μίσος, ξέρει να συγχωρεί, είναι ταπεινός, και προσφέρει αγάπη στη σχέση του και στους γύρω του, ή ένας "ευηπόληπτος" πολίτης, που έχει "το κούτελό του καθαρό", πηγαίνει κάθε Κυριακή στην εκκλησία, αλλά αντιπαθεί ένα σωρό κόσμο, είναι αυταρχικός, είναι εγωιστής, και τα κάνει όλα για την κοινωνία και δεν είναι ειλικρινής σε τίποτα; Ούτε ο Θεός θα ρίξει φωτιές να μας κάψει, ούτε τίποτα. Εμείς, αν είμαστε χριστιανοί (όσοι από μας είναι) οφείλουν να δείχνουν αγάπη και να αποδέχονται τους άλλους όπως είναι, και όχι να τους κρίνουν.

Πω πω, Ελευθερία, πού τα βρίσκεις αυτά τα θέματα; Φωτιές θ' ανάψεις πάλι!!!

Τα ποσοστά αναλφαβητισμού μάλλον προέρχονται από το σχολείο μου όλα!

Κρίμα είναι μωρέ ο κακομοίρης να τον αφήσω στη μαμά του...

Χμ... Εγώ δεν έχω παιδί να αφήσω, έχω μόνο άντρα, που είναι όμως άντρας και παιδί σε συσκευασία του ενός!!!!!!! Πιάνεται;;;

Πατρινές, εγώ δεν είμαι Πατρινή, είναι όμως ο άντρας μου. Αν έρθουμε ποτέ Πάτρα να κανονίσουμε συνάντηση, παρ' όλο που το αποφεύγω όσο μπορώ. Η Πάτρα μου αρέσει σαν πόλη, όχι όμως και τα πεθερικά μου που μένουν σ' αυτήν!!!

Χα χα χα χα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Καλέ, ηρέμησε!!! Μην το κάνεις μόνο και μόνο για να κάνεις παιδί!!!!! Εμείς πλέον, το κάνουμε όποτε μας έρθει, ούτε μέρες μετράω, ούτε τίποτα. Αλλά τώρα που το λες, δέκα κιλά έχει πάρει ο δικός μου, δεν είναι άσχημη ιδέα..

Ο γιατρός μου όταν τον ρώτησα, μου είπε στα δύο χρόνια ν' αρχίσω ν' αγχώνομαι! Τρεις μήνες δεν είναι τίποτα!!!

Τρεις μήνες είναι ελάχιστος καιρός. Μην αγχώνεσαι!

Εγώ είμαι ανεκτικός άνθρωπος... Μπορώ να ανεκτώ τα πάντα. Μου σπάνε τα νεύρα πολλά πράγματα, αλλά τα αντέχω... Αυτό που μου τη σπάει, όμως, πιο πολύ απ' όλα, είναι οι ξερόλες. Αυτοί που αυτοδιαφημίζονται και έχουν άποψη για όλα...

Μαύρο-κατάμαυρο φορμάκι είναι αγριευτικό. Αλλά θα συμφωνήσω ΑΠΟΛΥΤΑ με τη DeniM. Κι εμένα με εκνευρίζει αυτό το ροζ=κορίτσι και γαλάζιο=αγόρι. Οι συνδυασμοί που προτείνει η DeniM είναι πολύ ωραίοι. Κι εγώ θα έντυνα άνετα έτσι το παιδί μου, αν είχα! Αλλά στα κατάμαυρα, είναι τρομακτικό. Το παιδί της Σωσώς δε θυμάστε πώς ήταν;

Τάκης Σινόπουλος, Ο καιόμενος Κοιτάχτε! μπήκε στη φωτιά! είπε ένας απ' το πλήθος. Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήταν στ' αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο, όταν του μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια. Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου. Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένoς να παραξενεύομαι. Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος; Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά; Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι. Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις, μου είπαν. Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος. Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο. Γινόταν ήλιος. Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε. Ο ποιητής μοιράζεται στα δυο. Οδυσσέας Ελυτης, Η Μαρίνα των βράχων Εχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη - Μα που γύριζες Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο Κι οι κόρες των ματιών σου πήρανε τη σκυτάλη της Χί- μαιρας Ριγώνοντας μ' αφρό τη θύμηση! Που είναι η γνώριμη ανηφοριά του μικρού Σεπτεμβρίου Στο κοκκινόχωμα όπου έπαιζες θωρώντας προς τα κάτω Τους βαθιούς κυαμώνες των άλλων κοριτσιών Τις γωνιές όπου οι φίλες σου άφηναν αγκαλιές τα δυο- σμαρίνια - Μα που γύριζες Ολονυχτίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας Σού 'λεγα να μετράς μέσ' στο γδυτό νερό τις φωτεινές του μέρες Ανάσκελη να χαίρεσαι την αυγή των πραγμάτων Η πάλι να γυρνάς κίτρινους κάμπους Μ' ένα τριφύλλι φως στο στήθος σου ηρωίδα ιάμβου. Εχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη Κι ένα φόρεμα κόκκινο σαν το αίμα Βαθιά μέσ' στο χρυσάφι του καλοκαιριού Και τ' άρωμα των γυακίνθων - Μα που γύριζες Κατεβαίνοντας προς τους γιαλούς τους κόλπους με τα βότσαλα Ηταν εκεί ένα κρύο αρμυρό θαλασσόχορτο Μα πιο βαθιά ένα ανθρώπινο αίσθημα που μάτωνε Κι άνοιγες μ' έκπληξη τα χέρια σου λέγοντας τ' όνομα του Ανεβαίνοντας ανάλαφρα ως τη διαύγεια των βυθών Οπου σελάγιζε ο δικός σου ο αστερίας. Ακουσε, ο λόγος είναι των στερνών η φρόνηση Κι ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος Κι ο ήλιος στέκεται από πάνω του θηρίο ελπίδας Κι εσύ πιο κοντά του σφίγγεις έναν έρωτα Εχοντας μια πικρή γεύση τρικυμίας στα χείλη. Δεν είναι για να λογαριάζεις γαλανή ως το κόκκαλο άλλο καλοκαίρι Για ν' αλλάξουνε ρέμα τα ποτάμια Και να σε πάνε πίσω στη μητέρα τους, Για να ξαναφιλήσεις άλλες κερασιές Η για να πας καβάλα στο μαϊστρο Στυλωμένη στους βράχους δίχως χτες και αύριο, Στους κινδύνους των βράχων με τη χτενισιά της θύελλας Θ' αποχαιρετήσεις το αίνιγμά σου. Αχ αχ...