Θέλω να γίνω μαμά

Επίσης, τι εννοούσε, "να παίρνει τα ενοίκια για τις σπουδές της"; Θα σε διώχνανε απ' το σπίτι και θα το νοικιάζανε για να παίρνουν τα ενοίκια; Κι εσύ που θα έμενες; Η μικρή πόσων χρονών είναι; Για την υιοθεσία έχει δικιο, συνήθως προτιμάνε ζευγάρια, και μάλιστα τα σκάνε μέχρι να τους δώσουν παιδί. Τα κακά της γραφειοκρατίας. Συνήθως, αν θέλεις να υιοθετήσεις γρήγορα, χωρίς χρονοτριβές και επίπονες αναμονές, σου προτείνουν να υιοθετήσεις κάποιο παιδί άλλης φυλής ή χρώματος, κινεζάκι ή μαυράκι, ας πούμε. Κάτι τέτοιο πώς θα σου φαινόταν; Το λέω αυτό επειδή έχεις δίκιο και για τις εξωσωματικές, ότι δεν είναι και απόλυτα σίγουρη η επιτυχία τους.

Ναι, νομίζω ότι είχε χαρεί πολύ περισσότερο από εμένα για την εγκυμοσύνη. Εγώ ήμουν δύσπιστη απ' την αρχή και είχα συνέχεια κατά νου ότι κάτι θα πάει στραβά. Αυτός είχε μεθύσει απ' τη χαρά του απ' την αρχή, και τώρα δεν μπορεί να το διαχειριστεί. Έτσι, πιάνεται από τις βλακείες που του λέει η μάνα του και τα αδέλφια του, γιατί έτσι μπορεί να διατηρεί τις ελπίδες του. Τέλος πάντων, θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα τα πράγματα. Τουλάχιστον, δεν το ένιωθα μέσα μου, έτσι είναι πολύ πιο εύκολο τώρα.

demie_14 επειδή είναι κλειστοί όλοι οι υπερηχογράφοι για διακοπές, θα περιμένω καμιά βδομάδα. Οπότε, δίνω και ένα χρονικό περιθώριο και θα μάθουμε στα σίγουρα. Ο άντρας μου πιστεύω ότι όφειλε να τα παρατήσει όλα και να έρθει. Δεν πήγε για δουλειά, για διακοπές πήγε. Σήμερα είναι η βάφτιση της ανηψιάς του και την Κυριακή ο γάμος. Θα μπορούσε να καθίσει στη βάφτιση και να φύγει αύριο-μεθαύριο. Δε νομίζω να τον παρεξηγούσε κανείς αν έφευγε. Εγώ το έχω πάρει απόφαση ότι όλα τελείωσαν (με την εγκυμοσύνη, όχι με το γάμο). Αν γίνει το θαύμα στον υπέρηχο την άλλη βδομάδα, καλώς να ορίσει, αλλά δε θέλω να κρατάω τώρα ούτε αυτήν τη μικρή επιφύλαξη. Έχω δει πολλά κορίτσια να συνεχίζουν να ελπίζουν και μετά να τρώνε τα μούτρα τους. Γενικά, προτιμώ να σκέφτομαι τη χειρότερη πιθανή εκδοχή ούτως ώστε, να μην απογοητευώ πολύ αν πάει κάτι στραβά, και να χαρώ πολύ περισσότερο αν πάνε όλα καλά!

Κάτι με δήμιο είχα σκεφτεί κι εγώ, αλλά είπα να μην το πω, μη με κράξετε!!!!!

Χι χι. Αφού αυτή τη Σμαράγδα ήξερα. Α, είναι και η Καρύδη. Χμ... juliax σε έφαγα και σε χώνεψα!

Κουκίδα, κατ' αρχήν γέλασα πολύ με "τα πισιά" γιατί στα κυπριακά πισιά σημαίνει κάτουρο!!!!!!! Όντως είναι πάαααρα πολύ εκνευριστικό αυτό με τις μπηχτές. Ρε παιδάκι μου, εγώ είμαι παντρεμένη πέντε χρόνια. Οκ, ούτε ένα εξάμηνο δεν προσπαθούμε για παιδί συνολικά, και δεν τρελαίνομαι κιόλας, αλλά ο άλλος πού το ξέρει αυτό το πράγμα; Μπορεί εγώ να προσπαθώ από πριν το γάμο, πώς είναι δυνατόν να έρχεται να μου ρίχνει μπηχτές; Και όχι μόνο μπηχτές, αλλά και διάφορα του στιλ "κάαντε ένα παιδάαακι τώρα που είναι καιρόοος". Αυτό που μου είχε πει η διευθύντρια το "από μας εξαρτάται" το έλεγα σ' ένα συνάδελφο που είχαν λιώσει στις προσπάθειες για παιδί και τελικά υιοθέτησαν (αυτό μιλάμε πριν 25 χρόνια που ήταν αλλιώς τα πράγματα) και τσαντίστηκε αφάνταστα. Μου λέει "αν ήμουνα εγώ μπροστά θα της απαντούσα καταλλήλως". demie_14 σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Δυστυχώς εμάς το μωρό δεν αναπτύσσεται καθόλου. Την περασμένη βδομάδα ήταν 2.1 χιλιοστά και τώρα είναι 2.8. Ο γιατρός μου είπε ότι κανονικά θα έπρεπε να ήταν αισθητή η διαφορά. Κανονικά θα έπρεπε να είχε χέρια, πόδια, κεφάλι, να κουνιέται, να έχει καρδιακό παλμό. Αν υπολογίσουμε ότι τώρα το έμβρυο είναι 6.5 εβδομάδων, δεν μπορεί να είναι ακόμα μια μάζα κυττάρων. Πράγμα που σημαίνει, είτε ότι έχει σταματήσει η κύηση, είτε ότι είναι τόσο αργή, που θα χρειαστώ 20 μήνες για να γεννήσω (ε, δεν είμαι και ελεφαντίνα). Θα κάνω τον επαγγελματικό υπέρηχο την άλλη βδομάδα και θα δούμε, αν έχει αναπτυχθεί σ' αυτό το διάστημα. Αλλά δεν ελπίζω καθόλου, γιατί δεν έχει νόημα. Ο άντρας μου, αντίθετα, συνεχίζει τον αμανέ του: τώρα βρήκε και το άλλο. Γιατί πήγα τόσο νωρίς στο γιατρό. Κανονικά η γυναίκα πάει μια φορά το μήνα στο γιατρό, εγώ γιατί πήγα σε μία βδομάδα. Του τα λέει η μάνα του κι αυτός ο κακομοίρης τα επαναλαμβάνει σε μένα και μου σπάει τα νεύρα.

juliax έγραψε: Χα χα χα χα χα!!!!!!!!! Αυτά δεν είναι ονόματα!!!!!!!!

Συμφωνώ με τη juliax. Το Δανάη μ' αρέσει κι εμένα! Την άφησε έγκυο ο Δίας στον Περσέα με τη μορφή χρυσής βροχής (πώς τα κατάφερνε ο μπαγάσας. Μετά το έμαθε ο πατέρας της και την έβαλε σ' ένα κουτί με το μωρό και την πέταξε στη θάλασσα. Επιβίωσε, βέβαια, αλλά πατέρας να σου πετύχει, ε; Όσο για το Πενθεσίλεια, έλεος!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Η Πενθεσίλεια ήταν αυτή η αμαζόνα που ερωτεύτηκε τον Αχιλλέα με μια ματιά κι αμέσως μετά την σκότωσε. Μάλλον την είχε ερωτευτεί κι αυτός, αλλά δεν πρόλαβαν να κάνουν και πολλά πράγματα.

Κλειώ και Σμαράγδα; Ο Χριστός και η Παναγία καλέ, αυτά τα ονόματα μου θυμίζουν τις θείες του πατέρα μου (σοβαρά, έτσι τις λέγανε, η Κλειώ μάλιστα ζει ακόμα και είναι 96 χρονών). Ωραία είναι τα πρωτότυπα ονόματα, αλλά μερικές φορές γίνονται μπούμερανγκ. Θυμάμαι τον Σέπτιμους Σμιθ από την "Κυρία Ντάλαγουέι" της Βιρτζίνια Γουλφ, που αναθεμάτιζε τους γονείς του που του είχαν δώσει ένα όνομα τόσο πρωτότυπο και λογοτεχνικό, υποχρεώνοντάς τον να ξεχωρίσει, κι όταν δεν τα κατάφερε έπεσε σε κατάθλιψη. Εντάξει, όχι μόνο απ' το όνομα βέβαια. Πολύ λογοτεχνικά, όλα αυτά, βέβαια. Από τα αρχαία ελληνικά ονόματα, πιο πολύ μ' αρέσει το Ερατώ (η μικρή αδελφή στο "Η αγάπη άργησε μια μέρα").

Κουκίδα, άμα δεν πήγαινε για μπάνιο ο δικός σου, θα έλεγα ότι έχουμε παντρευτεί τον ίδιο άνθρωπο. Κι εμένα σπάνια σηκώνεται απ' τον υπολογιστή, γίνονται καβγάδες κάθε φορά. Εγώ είχα σκοπό να πάρω και βεβαίωση για την Πολιτική Άμυνα, για να πάρω αναστολή (για πάντα). Τους είχα πάρει και τηλέφωνο και τους είπα ότι είμαι έγκυος. Κρίμα. Τώρα θα πρέπει να πάω κανονικά για υπηρεσία και να τους πω ότι το έχασα... Αυτό μου τη σπάει πιο πολύ, που θα πρέπει να το λέω σε όλους όσους το ξέρουν (αλλά που δε σήκωσαν ένα τηλέφωνο για συγχαρητήρια ή να με ρωτήσουν αν είμαι καλά). Αλλά το χειρότερο δεν είναι αυτό. Είναι που αυτοί που δεν το ξέρουν θα με πρήζουν "άντε, πότε θα κάνετε παιδί;". Κι έχω στο νου μου τη διευθύντρια του σχολείου, που όταν τους κερνούσα για το διδακτορικό, αντί να μου πει "συγχαρητήρια" μου πετάει "άντε, και τώρα σου εύχομαι να ασχοληθείς με το μεγάλωμα της οικογένειάς σου". Και να το συνεχίζει μετά στο αυτοκίνητο, και να της λέω "ξέρετε, δεν εξαρτάται από εμάς" και να μου λέει "όχι, από εμάς εξαρτάται". Και είναι και παπαδιά. Σα δε ντρέπεται. Νομίζω θα πάρω τον άντρα της που είναι πνευματικός μου να του το πω, και θα του ζητήσω να το πει και σ' αυτήν, όχι τίποτε άλλο, γιατί αν μου πετάξει τίποτα τέτοιο στο σχολείο θα σκοτωθούμε και το να τσακωθείς με τη διευθύντρια δεν είναι και η καλύτερη κίνηση τακτικής.

Ράνια, κι εγώ ακριβώς το ίδιο. Ένα χρόνο πριν, δύο θετικά τεστ και την επόμενη μέρα να η περίοδος. Το έχει η μοίρα μου, φαίνεται, κάθε καλοκαίρι και μία απογοήτευση. Κατερίνα, και θετικό να είναι, θα σε συμβούλευα να μην το διαλαλήσεις παντού. Έτσι την πάτησα κι εγώ, και τώρα που το έχασα θα πρέπει να εξηγώ σε όλους τι έγινε (όσους ρωτάνε, γιατί τους υπόλοιπους τους έχω τελείως γραμμένους).

Ο Χριστός και η Παναγία, μέχρι να διαβάσω ότι όλα πάνε καλά πάγωσα. Πω πω, τι σοκ κι αυτό. Εγώ πού να ξανακοιμηθώ, θα είχα πάει κατευθείαν στα επείγοντα! Ευτυχώς που πάνε όλα καλά!!!

Θα συμφωνήσω ότι αν τη βγάλεις Γκόλφω, της εξασφαλίζεις μια μαρτυρική σχολική ζωή (φυσικά με την άγνοια που έχουν σήμερα τα πιτσιρίκια, σιγά μην ξέρουν για τη Γκόλφω και τον Τάσο). Αρσινόη, Κυβέλη, Καλλιρόη και Ισμήνη μου κάνουν πολύ μα πολύ παλιομοδίτικα. Θα μοιάζει με χαρακτήρα από το "Η αγάπη άργησε μια μέρα". Το Βικτώρια δε με τρελαίνει ακριβώς επειδή είναι βασιλικό. Έχετε δει πώς έμοιαζε η βασίλισσα Βικτωρία; Το Κύνθια είναι υπερβολικά αρχαίο και θα μετατρέπεται σε γλωσσοδέτη. Για φαντάσου να πάει να σπουδάσει στο εξωτερικό! Το Αναΐς θα θυμίζει το άρωμα, το Αμελί την ταινία. Εμένα με λένε Άννα-Μαρία, κι επειδή είχε βγει το τραγούδι Άννα-Μαρία-Ελένα όταν ήμουν 5 χρονών, υπέφερα για πολλά χρόνια. Το Καλλίστη είναι ωραίο, αλλά και πάλι το βρίσκω λίγο υπερβολικό. Η άποψή μου πάντα.

Κουκκίδα, ευχαριστώ για τα λόγια σου. Όντως, δεν μπορείς να πεις τίποτα, γιατί είμαστε σε μια κάπως άχαρη φάση. Ξέρουμε ότι δεν πάνε καλά τα πράγματα, αλλά και πάλι τίποτα δεν έχει τελειώσει. Για μένα, βέβαια, έχουν όλα τελειώσει, και απλά περιμένω την επιβεβαίωση για να γίνει η απόξεση και να συνεχίσω τη ζωή μου. Πιστεύω ότι αν το πάρουμε απόφαση γλιτώνουμε από πόνο και πολλά προβλήματα, αλλά φαίνεται ότι δεν μπορούν να το καταλάβουν. Εντάξει, ξέρω ότι όλες εσείς αγωνιστήκατε πολύ, εμένα προέκυψε η εγκυμοσύνη σχεδόν κατά λάθος, σε φάση που δεν προσπαθούσαμε καν. Οι περισσότερες γυναίκες που γνωρίζω είχαν αποβολές και μετά έκαναν 2-3 παιδιά, αλλά σίγουρα, το να κάνω παιδί δεν είναι και το μεγάλο μου όνειρο, οπότε, αν είναι να έρθει, ας έρθει. Αλλιώς, δεν πειράζει. Μόλις τελειώσει αυτή η ιστορία λέω να κάνουμε εξετάσεις, για να δούμε αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, για να μη μας συμβεί και άλλο "τυχαίο γεγονός".

Ναι, δεν έχει νόημα να ελπίζω για να απογοητευτώ και τρίτη φορά. Εντάξει, αυτά συμβαίνουν. Δε θα πάω να κάνω μπάντζι τζάμπινγκ ή άρση βαρών, αλλά το έχω πάρει απόφαση.

Απλά, θα ήθελα να φύγω από εδώ μέσα όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Αλλά με ωραίους οιωνούς μπαίνουμε στο καινούριο σπίτι. Δε βαριέσαι, τουλάχιστον δε θα χρειαστεί να πληρώσω γυναίκα για να το καθαρίσει. Εντάξει, τι δεν έχει χαθεί η ελπίδα, άμα σου λέει δεν αναπτύσσεται, τι άλλο πρέπει να γίνει;

Εντάξει, αφού με ξαναπήραν με τη μάνα του. Αυτός μου μιλούσε ήρεμα, όλο αγάπη μου και αγάπη μου. Να του εξηγώ, να του λέω, τίποτα αυτός. Εκεί, όχι, είναι πολύ μικρό. Να του εξηγώ ότι ο γιατρός ξέρει καλύτερα, εκεί αυτός, όχι, είναι πολύ μικρό. Ε, δε μας χ...ς. Τέλος πάντων, δεν του το έκλεισα, αλλά του είπα να σταματήσει να ελπίζει, γιατί το κάνει πιο δύσκολο έτσι. Αλλά αυτός εκεί... Απλά, αυτό που με πείραξε είναι που πήγε Μυτιλήνη, με άφησε μόνη μου, και δεν πρότεινε από μόνος του να έρθει. Αν το πρότεινε, θα του έλεγα ότι δε χρειάζεται, αλλά έπρεπε τουλάχιστον να δείξει λίγη καλή θέληση. Λέτε ν' αρχίσω να πακετάρω τα βιβλία μου για τη μετακόμιση ή να μη διακινδυνεύσω να σηκώσω βάρος ακόμη;

Κι εγώ έλεγα να βάλω κραγιόν αλλά δεν έβαλα. Δε βαριέσαι...

Χε χε... Εντάξει, χωρίς πλάκα, η μάνα του, πέρα από το ότι έλεγε μαλακίες, ήταν πολύ οκ, μην την κατηγορώ άδικα. Άσε ρε Ράνια, και χάρηκα σήμερα γιατί έκανα εμετό το πρωινό μου. Τελικά, πρέπει να ήταν απ' το άγχος κι απ' το πολύ νερό που είχα πιεί για τον υπέρηχο.

Επιστρέφει ή στις 23 ή στις 24. Με πήρε τώρα τηλέφωνο η μάνα του (τελικά δεν μπορώ να το αποφύγω) και αυτός και προσπαθούν να με πείσουν ότι είναι πολύ νωρίς. Να τους εξηγώ ότι το μωρό δεν αναπτύσσεται κι ότι ο γιατρός ξέρει καλύτερα, και να επιμένουν. Τι ακριβώς δεν καταλαβαίνουν; Του είπα όταν τον πήρα τηλέφωνο μετά το γιατρό ότι η θέση του είναι δίπλα μου, κι αυτός επιμένει να καθίσει στο γάμο του αδελφού του. Και το είπε και στη μάνα του και μου λέει "ε, τώρα τι να έρθει, ας καθίσει και στο γάμο, μια που έκανε το ταξίδι, κι έρχεται μετά"...

Σοφούκι, δεν ανησυχώ γι' αυτό. Γενικά είμαι δυνατός άνθρωπος. Την τελευταία βδομάδα τα είχα ζυγίσει όλα και είχα αποφασίσει ότι ό,τι και να γίνει για καλό θα είναι. Πριν μπω στο γιατρό σκεφτόμουν ότι όλα θα πάνε καλά, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι το έμβρυο είναι νεκρό. Η αλήθεια είναι ότι δεν αισθάνομαι ότι η ευτυχία μου εξαρτάται από την απόκτηση ενός παιδιού. Έχω αρκετά πράγματα να κάνω, οπότε, το παιδί είναι καλοδεχούμενο, αλλά όχι απαραίτητο. Θα είμαι στεναχωρεμένη για μερικές μέρες και θα μου περάσει. Απλά δεν μπορώ να με παίρνει τηλέφωνο και να επιμένει ότι σίγουρα είναι μικρό το μωρό και ότι εγώ είμαι πρωτάρα και άλλες που έχουν γεννήσει ξέρουν καλύτερα (χμ... ποιες να είναι αυτές; Η μάνα του μήπως. Να του εξηγώ ότι ο γιατρός ξέρει καλύτερα, και να επιμένει. Αυτό τα κάνει πολύ χειρότερα τα πράγματα και δεν το καταλαβαίνει ότι μερικές φορές η ελπίδα είναι πολύ χειρότερη από την ψύχραιμη συνειδητοποίηση της κατάστασης.

Δεν μπορώ, μου έχει σπάσει τα νεύρα. Με παίρνει τηλέφωνο και επιμένει ότι σκέφτομαι μαλακίες κι ότι το έμβρυο είναι μια χαρά, απλά είναι νωρίς. Του εξηγώ ξανά και ξανά και ξανά ότι είδαμε ότι το έμβρυο δεν αναπτύσσεται και συνεχίζει να επιμένει. Του έκλεισα το τηλέφωνο δεν μπορώ να συνεννοηθώ.

Μπα, δε θέλω καθόλου να ελπίζω. Έτσι έκανα και την περασμένη βδομάδα, μου λέγανε όλοι ότι είναι μικρό, ότι έγινε αργά η σύλληψη, ότι αυτά συμβαίνουν, ότι σίγουρα όλα πάνε καλά, και σαν ηλίθια, καθόμουν και πίστευα ότι όντως μπορεί τα πράγματα να πηγαίνουν καλά, ενώ μέσα μου το ήξερα ότι δεν έχω ελπίδες. Τώρα απλά περιμένω να επιβεβαιωθεί η διακοπή της κύησης για να προχωρήσουμε σε απόξεση και να συνεχίσω με τη ζωή μου.

Μου είπε ότι θα έπρεπε να είναι ραγδαία η ανάπτυξη και όχι τόσο απειροελάχιστη. Μου είπε ότι έχω δύο επιλογές, είτε να το πάρουμε αμέσως απόφαση, είτε να πάω σε κάποιον επαγγελματία υπερηχογράφο για να κάνω και πιο εξειδικευμένη εξέταση. Δυστυχώς όλοι είναι κλειστοί τώρα, και θα περιμένουμε να ανοίξει κάποιος μέσα στην άλλη βδομάδα. Γι' αυτό και το περιθώριο, όχι τίποτε άλλο. Πήρα και τον άλλον στη Μυτιλήνη να του το πω, και δεν το πιστεύει, κι επιμένει ότι θέλει να ακούσει ότι σίγουρα είναι νεκρό το μωρό για να το πιστέψει. Έτσι και με πάρει η ηλίθια η μάνα του και μου λέει μαλακίες, δεν ξέρω τι θα της πω.