Θέλω να γίνω μαμά

Μήπως λέτε γι' αυτό που δείχνει κάτι κωλομέρια στη σειρά που τρέμουν από κάτι ιμάντες που δονούνται; Χμ...

Νάσια, τι ακριβώς λέει δηλαδή; Λόλι, δε νομίζω ότι θεωρούν την αποβάλλουσα αμαρτωλή. Ίσως ακάθαρτη λόγω του αίματος.

Ναι, το Δευτερονόμιο είναι βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης. Κανένα από τα ιερά βιβλία του Χριστιανισμού δε θεωρείται θεόπνευστο κατά γράμμα, εκτός από μερικές ακραίες προτεσταντικές ομάδες. Αυτό σημαίνει ότι, η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη δεν έχουν υπαγορευθεί κατά γράμμα από το Θεό, αλλά αποτελούν δημιουργήματα ανθρώπων που δέχθηκαν το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος (επίσημη εκκλησιαστική εκδοχή). Η Καινή Διαθήκη, π.χ., συνοψίζει τη διδασκαλία του Χριστού, διανθισμένη με κάποια περιστατικά της ζωής του, αλλά πολλά από αυτά που γράφονται σε αυτήν αποτελούν μεταγενέστερη διδασκαλία της χριστιανικής κοινότητας, χωρίς αυτό να της αφαιρεί τη σημασία και την αξία της.

Ζάχα, από τον Θεό απευθείας δεν υπάρχει κάτι. Αυτά, με τις ευχές μετά από γέννες, κ.λπ. βασίζονται στις περί καθαρότητας διατάξεις της Παλαιάς Διαθήκης κι εμείς καθόμαστε και τα τηρούμε χωρίς κρίση και σκέψη... Άμα ήταν έτσι, να τηρούμε και τις διατάξεις του Δευτερονομίου για το πώς πρέπει να είναι τα ζώα που πάμε για θυσία.

Mήπως ξέρει καμία αν, μετά την απόξεση, πρέπει να πάω στον παπά να μου διαβάσει μια ειδική ευχή για να μπορώ να μπαίνω στην εκκλησία; Μου έλεγε τώρα η μάνα μου κάτι τέτοια κουλά και εκνευρίστηκα.

Χρόνια πολλά!! Από πού είσαι;

Ωραία! Σίγουρα όλα θα πάνε καλά!!!

Όχι, αλλά βρήκα τώρα την περίληψη και ακούγεται όντως ενδιαφέρον.

Ούτε εμένα με ενθουσιάζουν, μόνο της Άγκαθα Κρίστι και του Γιάννη Μαρή διαβάζω. Όλα τα άλλα είναι πολύ... χμ... κινηματογραφικά, πολύ αμερικανιές, ο σκληροτράχηλος ντετεκτιβ και δε συμμαζεύεται...

Χρύσα, από Παμούκ έχεις διαβάσει κάτι άλλο; Εγώ έχω διαβάσει το "Με λένε κόκκινο", το "Μαύρο βιβλίο" και το "Ισταμπούλ, πόλη και αναμνήσεις" και τα λάτρεψα. Εγώ ελάχιστα βιβλία απέρριψα. Το ένα ήταν ένα αστυνομικό που, από τις πρώτες 5 σελίδες, με κατατρόμαξε και το παράτησα. Άμα θες σου δίνω τη διεύθυνσή μου να μου στείλεις αυτά που δε διάβασες, να σου στείλω κι εγώ το αστυνομικό.

Γειά σας! Τι κάνετε; Πήγα σήμερα στο ταχυδρομείο για να στείλω στο Υπουργείο την επιστολή της σύμβασής μου (είμαι συμβασιούχος εκπαιδευτικός, αλλά η σύμβαση ανανεώνεται υποχρεωτικά κάθε χρόνο και δε διακόπτεται ποτέ, και σε 2-3 χρόνια ή και λιγότερο θα μονιμοποιηθώ) και είπα να περάσω κι απ' το βιβλιοπωλείο να πάρω μερικά βιβλιαράκια. Αγόρασα λοιπόν: Φίλιπ Ροθ, Το σύνδρομο Πόρτνοϊ, Ορχάν Παμούκ, Το χιόνι και Πατρίτσια Χάισμιθ, Αυτή η γλυκιά αρρώστια. Νομίζω ότι άξιζα αυτό το δωράκι, αν σκεφτεί κανείς όλα αυτά που περνάω (μόνη μου), και το γεγονός ότι μόνο εγώ δουλεύω και δεν ξοδεύω σχεδόν τίποτα για μένα... Ελπίζω να μου κρατήσουν καλή συντροφιά τα βιβλιαράκια!

Για την πίεση δυστυχώς δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Δεν έχω ιδέα! Ίσως κάποια άλλα κορίτσια να γνωρίζουν περισσότερα.

Συγχαρητήρια!!!!!

Μακοτάκι, κατ' αρχήν μπράβο για τα κιλά που έχασες! Πώς τα κατάφερες ρε θηρίο; Για την πίεση, μήπως θα ήταν καλύτερα να μιλήσεις με το γιατρό σου, να σου πει τι ακριβώς πρέπει να κάνεις; Καλή επιτυχί στις προσπάθειες σου εύχομαι!

Καλά, αφού απλά έσπασε τα πόδια της, γιατί να κάνει δύο χρόνια να περπατήσει; Πόσο σοβαρό ήταν το ατύχημα; Ο πατέρας της μικρής ξέρει τι έγινε;

Κατερίνα, όντως, είναι πολύ χειρότερο να έχει προχωρήσει η εγκυμοσύνη και να έχεις ακούσει καρδιά... Λόλλι, σ' ευχαριστώ για την αγκαλίτσα!!!

Lollipop έγραψε:

Πω πω, από μερικά σπασίματα όλα αυτά; Μακάρι να πάνε όλα καλά. Το κοριτσάκι πώς το πήρε;

Παρ' όλο που επαναλαμβάνω ότι δεν έχω πείρα, νομίζω ότι είναι πολύ μικρή για να τη μάθεις να κάθεται μαζί σας. Απλά, θα ήταν καλό, ας πούμε στο φαγητό, να μην την κυνηγάς για να φάει, αλλά να ακολουθείται την τελετουργία με το καρεκλάκι, κ.λπ. Όσο γι' αυτά που σας λένε, τι να πω; Δε νομίζω ότι αν ένα τόσο μικρό παιδί τρέχει πάνω-κάτω, έχει να κάνει με το πώς το μάθατε, αλλά είναι στο παιδί, πόση ενέργεια έχει, πόση όρεξη για "περιπέτεια", κ.λπ. Καλά έκανες και έκοψες τις επισκέψεις. Αν οι άλλοι δεν μπορούν να ανεχτούν το παιδί σου, τότε κι εσύ μην ανέχεσαι αυτούς. Ε, μα...

Λυπάμαι πολύ. Μακάρι να πάνε όλα καλά για την κοπέλα. Χτύπησε σε κάποιο ζωτικό όργανο;

Το να είναι άτακτο το παιδί δεν το θεωρώ κακό. Ειδικά σ' αυτήν την ηλικία, είναι λογικό να είναι πολύ ζωηρό. Αλλά το να είναι κακιασμένο, είναι άλλη ιστορία. Η μάνα του παιδιού που λες, θα έπρεπε με ωραίο τρόπο να συμφιλιώσει τα δύο κοριτσάκια, να της εξηγήσει ότι είναι ωραίο να μοιράζεται τα παιχνίδια της με άλλα παιδάκια, γιατί θα περνάει καλύτερα απ' το να παίζει μόνη της, θα μπορούσε να πει διάφορα φαντάζομαι, όχι να σε αφήσει εσένα να βγάλεις το φίδι απ' την τρύπα. Αλλά στην ηλικία που είναι το δικό σου, τι ακριβώς πρέπει να κάνει, να κάθεται ακίνητο και να διαβάζει εφημερίδα; Το να τρέχει πάνω κάτω, να πιάνει πράγματα, να τα επεξεργάζεται, να τα βαράει, είναι φυσιολογικό και όχι μόνο δεν μπορεις να το αποφύγεις, αλλά πρέπει και να χαίρεσαι που είναι το παιδί σου έξυπνο και φυσιολογικό! Το να χτυπιέται, να δαγκώνει, να τσιμπάει όταν δε γίνεται το δικό της, είναι όντως πρόβλημα, και νομίζω σου απάντησαν τα κορίτσια. Σιγά σιγά, όλα θα γίνουν!

Ρε συ Θάλασσα, το να περπατάει και να εξερευνάει το χώρο, δεν νομίζω ότι κακό. Αντίθετα, για πολύ καλό μου φαίνεται. Αυτό σίγουρα είναι κλασική συμπεριφορά παιδιού αυτής της ηλικίας, και μάλιστα θα έπρεπε να σε χαροποιεί που το παιδί είναι έξυπνο και αρχίζει να μαθαίνει τον κόσμο. Αυτά θα πρέπει να τα συνηθίσεις!

Λυπάμαι, αλλά μην απελπίζεσαι. Το ίδιο έπαθα κι εγώ ένα χρόνο πριν. Δύο αχνά θετικά τεστ και χοριακή μηδενική. Ήμουν και απόλυτα σίγουρη ότι είμαι έγκυος, πετούσα στα σύννεφα, και έπεσα από αυτά πολύ σύντομα. Από τότε, ποτέ πια τεστ, κατευθείαν χοριακή.

Ευγενία, κι εγώ αυτό σκέφτομαι, ότι τουλάχιστον μπορώ να μείνω έγκυος. Όλες μου οι φίλες που είχαν απώλεια, έμειναν έγκυες σχεδόν αμέσως. Αλλά ακόμα τυπικά είμαι έγκυος, δεν έχω κάνει απόξεση, είναι πολύ νωρίς να μιλάω για άλλο παιδί...

Σαυροπιγκουίνε, κι εγώ αναρωτιόμουν αν πιάνουν αυτά με το "κατεβαίνω στο ύψος του και του εξηγώ με ήρεμο τρόπο". Το είχα δει στη "Νταντά αμέσου δράσεως"! Φαντάζομαι, όμως, ότι είναι στο παιδί, σε μερικά ίσως να πιάνει! Κουκίδα, αυτό που λες το έχω δει, αρκετές φορές, να συμπεριφέρεται το παιδί εντελώς απαράδεκτα (και μιλάω και για πολύ μεγαλύτερα παιδιά, 6-7 χρονών) και οι γονείς να γελάνε και να λένε "είδες τι χαριτωμένο;". Άσε που τους λένε "όχι, δε θα σου αγοράσω μαλλί της γριάς για τιμωρία σου" και μετά από μισή ώρα πάνε και τους αγοράζουν. Α πα πα πα... Τρισευτυχισμένη, κι εγώ για αδιαφορία έλεγα, δε νομίζω ότι υπάρχει άλλος τρόπος πιο, χμ, ήρεμος...