Θέλω να γίνω μαμά

Γεωργία σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Η πεθερά μου πιστεύει ότι η γνώση πάει με τα χρόνια, δηλαδή, η μάνα της ξέρει περισσότερα απ' αυτήν, αυτή ξέρει περισσότερα απ' τα παιδιά της και τα παιδιά της περισσότερα απ' τα παιδιά τους (το τελευταίο είναι το μόνο που ισχύει μια που τα εγγόνια της είναι μωρά). Είναι να μην ασχολείσαι...

Εμ γιατί εγώ, όπως γύριζα απ' το σχολείο έσκυψα να δω για τρία δευτερόλεπτα το air condition και ξέφυγε το αμάξι και σμπαραλιάστηκε (ευτυχώς δεν έπαθα τίποτα) κι ένα μήνα μετά έπεσα κι εγώ στο ίσιωμα και έσπασα το χέρι μου... Μακάρι να πάνε όλα καλά για την κοπέλα, κράτα μας ενήμερες...

Από Τιμ Ρόμπινς διάβασα αυτό με τους μεγάλους αντίχειρες, δε θυμάμαι πώς το λένε! Καλό, αλλά πολύ περίεργο!

Ζίνα, δε θα μπορούσες να με βρεις πιο σύμφωνη για τον Κοέλιο. Όντως, ξεκίνησε καλά με τον "Αλχημιστή" και μετά, απλά επαναλαμβάνεται. Το "Η Βερόνικα αποφασίζει να πεθάνει" το βρήκα κι αυτό απλά μια επανάληψη αμπελοφιλοσοφιών και κυρίως, ένα νεκρό βιβλίο, αφού η αφήγηση και οι διάλογοι μοιάζουν σχεδόν ρομποτικά. Την ίδια εντύπωση μου άφησαν και το "Ζαχίρ", η "Μάγισσα του Πορτομπέλο" και μετά τον σταμάτησα. Χρύσα, για ένα καλοκαίρι είχα διαβάσει πολύ 19ο αιώνα! Είχα διαβάσει Μπροντέ, Φλομπέρ, Ντοστογιέφκσι, Ζολά, και δε θυμάμαι ποιους άλλους που μου είχαν αρέσει. Είχα διαβάσει και Λαμαρτίνο που βγάζει έναν απίστευτα αρρωστημένο ηθικισμό. Στα βιβλία του για κάποιο λόγο το ζευγάρι ποτέ δεν έχει σωματική επαφή, ούτε καν φιλιά και χάδια, μόνο κανένα πιάσιμο του χεριού, και συνήθως, επειδή είναι πολύ ευτυχισμένοι και μεθυσμένοι από τον έρωτά τους, αποφασίζουν να αυτοκτονήσουν. Παρ΄όλα αυτά, ποτέ δεν τα καταφέρνουν, αλλά πεθαίνουν λίγο αργότερα ούτως ή άλλως! Πιο πρόσφατα διάβασα Σταντάλ ("Το κόκκινο και το μαύρο", "Το μοναστήρι της Πάρμας"). Είναι λίγο αλλού όλα αυτά, βέβαια, και είναι λογικό. Από Φρέντι Γερμανό διάβασα το "Τερέζα", το "Γυναίκα από βελούδο", την "Εκτέλεση" και δε θυμάμαι αν διάβασα κι άλλο. Του Σινουέ όντως "Σταυρωμένη βασίλισσα" λέγεται το βιβλίο.

Ζίνα, πολύ καλά κάνεις που ψάχνεσαι πριν αγοράσεις ένα βιβλίο. Εγώ είχα βρει μια άκρη όσο ζούσαμε στη Θεσσαλονίκη, με το βιβλιοπωλείο που δούλευε ο άντρας μου. Μου έφερνε τα βιβλία με το κιλό και τα διάβαζα, και μετά τα πήγαινε πίσω! Φυσικά, το αφεντικό του το γνώριζε! Όποτε τσάκιζα καμιά πλάτη βιβλίου ή έχυνα πάνω τον καφέ μου (!) το αγόραζα, και ακόμα κλαίω τα λεφτά που έδωσα για το "Ζαχίρ" του Κοέλιο που είναι ένα από τα χειρότερά του. Παρ' όλα αυτά, διάβασα αρκετά ενδιαφέροντα βιβλία που δε θα ρισκάριζα να τα αγοράσω, γιατί οι συγγραφείς τους μου ήταν άγνωστοι. Για τον Μάρκες, εννοείς ισπανόφωνος, όχι Ισπανός, μια που είναι Κολομβιανός!

Νάσια, ώστε είσαι κι εσύ μια από μας... Το "Θεανώ η λύκαινα της πόλης" είναι λίγο τραβηγμένο απ' τα μαλλιά. Θα το δεις στην πορεία, είναι λίγο, εμείς γι' αλλού κινήσαμε γι' αλλού κι αλλού η ζωή μας πάει. Είναι πολύ κινηματογραφικό, πολύ υπερβολικό. Θα το προτιμούσα πιο αληθοφανές και πιο χαμηλών τόνων. Αλλά γενικά η Μαντά έχει μία τάση να τραβάει τις ιστορίες της όσο δεν πάει άλλο για να τις κάνει ενδιαφέρουσες. Νομίζω έχει το χάρισμα να γράφει με τρόπο που δε θέλεις ν' αφήσεις το βιβλίο απ' τα χέρια σου, αλλά όσο πάνε, τα βιβλία της γίνονται και πιο εμπορικά. Σινουέ είχα διαβάσει ένα, αλλά δε θυμάμαι τον τίτλο (έχω ένα θέμα με τους τίτλους). Η σταυρωμένη βασίλισσα ή κάτι τέτοιο, για μία που αγαπούσε έναν πρίγκηπα, αλλά αυτός παντρεύτηκε μια άλλη, στην Ισπανία νομίζω. Καλούτσικο αλλά δε μου έκανε κλικ. Το βιβλίο "Της νεκρής πριγκήπισσας" είναι όντως πολύ καλό, αλλά δε μου αρέσουν κάποιες από τις απόψεις που έχει, πολύ φιλοβασιλικές και αριστοκρατικές, αλλά φαντάζομαι ότι είναι λογικό, αν σκεφτούμε την καταγωγή της και τους λόγους που γράφει το βιβλίο. Είναι, όμως, εξαιρετικά ενδιαφέρον. Α, επίσης εμένα μου αρέσει πολύ η Μάργκαρετ Άτγουντ. Διαβάστε τη "Φαγώσιμη γυναίκα" και θα με θυμηθείτε!

Ζίνα, πάνω κάτω έχουμε ίδια γούστα! Το Τριανταφυλλάκι ποιος το έχει γράψει;

Εμ, βλέπεις; Μην κάθεσαι να στεναχωριέσαι τζάμπα!

Cesilia έγραψε:

Τέλος πάντων, δεν άνοιξα αυτό το ποστ για να κατηγορούμε τους παπάδες! Αυτό είναι το πιο εύκολο. Τη βρήκα την ευχή για την αποβάλλουσα, επειδή ο αδελφός μου είναι ψάλτης και έχει πολλά εκκλησιαστικά βιβλία. Όντως λέει για γυναίκα "εις φόνο περιπεσούσαν ακουσίως ή εκουσίως". Το εκουσίως προφανώς αναφέρεται σε γυναίκες που έκαναν έκτρωση, και νομίζω ότι είναι καλό, με την έννοια ότι με αυτόν τον τρόπο η εκκλησία δεν τις καταδικάζει, αλλά τις συγχωρεί. Όσο για το ακουσίως, τι να πω, υποθέτω ότι, σε παλαιότερες εποχές, οπότε και γράφτηκε αυτή η ευχή, η ευθύνη για μια αποβολή βάραινε τη γυναίκα. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο. Αλλά επειδή εγώ δεν έχω περιπέσει ούτε εκούσια ούτε ακούσια σε φόνο, δε νομίζω ότι αυτή η ευχή αναφέρεται σε μένα, οπότε δε νομίζω ότι θα πάω.

savropinguine, εμένα δε μ' αρέσει καθόλου η επιστημονική φαντασία. Γούστα είναι αυτά!!!

Εμάς δε ζητάει ποτέ λεφτά ο παπάς. Τα κανονίζει όλα η επιτροπή του ναού, και είναι για τα έξοδα του ναού υποτίθεται, ηλεκτρικό, κ.λπ. Όταν παντρεύτηκα εγώ, δώσαμε 50 λίρες, δηλαδή περίπου 70 ευρώ. Αυτά πήρε η εκκλησία.

Κουκίδα, μην ξεχνάς ότι αυτά τα έθιμα, οι δεξιώσεις, κ.λπ, δεν αφορούν την Εκκλησία, αλλά την κοινωνία. Η Εκκλησία σε παντρεύει, αλλά πριν ή μετά κάνεις εσύ ό,τι θέλεις. Συμφωνώ, βέβαια, στο ότι δε θα έπρεπε να πληρώνουμε τίποτα απολύτως. Μου έλεγε ο αδελφός μου για μια ευρωπαϊκή χώρα που όλα τα μυστήρια είναι δωρεάν, αλλά στους φόρους που πληρώνουν, πληρώνουν και φόρο για την Εκκλησία (όχι τους φόρους της Εκκλησίας, αλλά όπως σε μας πάει ένα κομμάτι στην ΕΤ, ας πούμε, κάπως έτσι)!!!!!! Αυτό είναι πολύ χειρότερο!!!!!!!!!!!!!!!! Δε θυμάμαι, όμως, ποια χώρα ήταν...

Αααααααααααα. Έτσι όπως το είπες (μετά από τόσο καιρό) νόμισα ότι πήγε σχολείο το παιδί!!!!!!! Ναι, φαντάζομαι στα χωριά θα σε κράξουν. Κι εμάς στην Κύπρο, μη φανταστείς, άμα δεν καλέσεις όποιον του λες "καλημέρα", τοτε δεν κάνεις γάμο, και είσαι ένας ξεφτιλισμένος. Και όλοι οι γάμοι μοιάζουν με πανηγύρι.

Είναι και στην Κύπρο αυτό. Δυστυχώς, πολλές φορές κάνουν κάτι τέτοια περίεργα με τις δωρεές στις κηδείες...

Βασικά, η λογική που διέπει αυτήν την άρνηση είναι ότι, αφού περιφρόνησες το ένα μυστήριο, γιατί να μετέχεις σε κάποιο άλλο; Αλλά αυτό, βέβαια, είναι λίγο χαζομάρα, αν σκεφτείς ότι οι περισσότεροι κάνουν πολιτικό γάμο για οικονομικούς λόγους και ελάχιστοι από επιλογή. Γι' αυτό και οι πιο πολλοί κάνουν αργότερα και θρησκευτικό. Για να λέμε, όμως, και του στραβού το δίκιο, ο εκκλησιαστικός γάμος από μόνος του δεν κοστίζει τίποτα. Δηλαδή, εδώ στην Κύπρο οι άδειες κοστίζουν νομίζω περίπου 30 με 40 ευρώ και η εκκλησία περίπου 70. Βάλε και τις απαραίτητες βέρες, που, αν δεν κάνω λάθος, υπάρχουν και στον πολιτικό, και καθάρισες. Αυτά που κοστίζουν πραγματικά είναι το νυφικό, οι μπομπονιέρες, τα προσκλητήρια, το ανθοπωλείο, ο φωτογράφος, η δεξίωση, τα παρανυφάκια, και πάει λέγοντας... Αυτά, δεν είναι υποχρεωτικά, βέβαια... Το παιδάκι σου πόσο είναι; (άσχετο).

Όχι, δεν ήταν απαραίτητα μακριές. Μέχρι το γόνατο ή και λίιιιγο πιο πάνω ήταν επιτρεπτό. Ό,τι να 'ναι, φουστα να είναι, όχι παντελόνι του σατανά. Θυμάμαι μια κοπέλα είχε φορέσει παντελονόφουστα που ήταν πολύ της μόδας εκείνη την εποχή κι επειδή ηταν χοντρή φαινόταν σα βερμούδα πάνω της, και της είπαν να μην την ξαναφορέσει! Τώρα, εννοείται ότι φοράνε και παντελόνια στην κατασκήνωση αυτή!

Νάσια! Έχεις παντρευτεί με πολιτικό;;;; Και το λες και δε ντρέπεσαι;;;

Σαμάνθα, συμφωνώ σε όλα, εκτός από αυτό που λες ότι το λέει ο απόστολος Παύλος. Δεν το λέει πουθενά (άλλωστε, πολλές από τις επιστολές του Παύλου έχουν γραφτεί από άλλους που απλά ακολουθούν τη θεολογική του σκέψη). Παρ' όλα αυτά, δεν υπάρχει πουθενά αυτό. Αυτό με τα παντελόνια, άλλο τρομερό κόλλημα απ' το Δευτερονόμιο. Εμάς μέχρι που μας λέγανε ότι δε μας θέλει ο Θεός και πηγαίναμε δυο βδομάδες κατασκήνωση με το κατηχητικό με τις φούστες! Να σκαρφαλώνουμε στα βουνά με τη φούστα και να προσπαθήσουμε να καθήσουμε στο χώμα και να φαίνεται το βρακί μας (έτσι δε σκανδαλίζαμε).

Νάσια, για ορισμένους παπάδες, όχι για την Εκκλησία. Όταν είχα πάει τα Χριστούγεννα να εξομολογηθώ, για κάποιο λόγο ο πνευματικός μου με ρώτησε αν είμαι έγκυος. Του είπα "δε νομίζω" και του είπα ότι μπορεί και να είχα μια βιοχημική το περασμένο καλοκαίρι. Μου είπε "δεν πειράζει, και η κόρη μου έχασε το πρώτο της μωρό και τώρα είναι έγκυος και γεννάει σε δύο μήνες", και μου ευχήθηκε γρήγορα να τα καταφέρω! Δε μου είπε ούτε ότι είμαι φόνισσα, ούτε τίποτα (φυσικά, το πιθανότερο είναι να μην είχα καν βιοχημική και να ήταν μάπα τα τεστ). Μάλλον είναι στο πόσο κολλημένος είναι ο παπάς.

Στην πραγματικότητα, η Εκκλησία με τη διδασκαλία της εξυψώνει τη γυναίκα. Οι πατέρες σε πάρα πολλά συγγράμματά τους προσπαθούν να της αποδώσουν το σεβασμό που της αξίζει και να την αποκαταστήσουν στην ανδροκρατούμενη κοινωνία της εποχής. Αλλά, δυστυχώς, οι κοινωνικές συνήθειες και κανόνες κατάφεραν να υποσκελίσουν τη διδασκαλία για τη γυναίκα και να επιβληθούν αυτοί στην Εκκλησία. Αυτό το βλέπουμε ήδη από τον απόστολο Παύλο, ο οποίος σε μία επιστολή λεει ότι δεν υπάρχει άντρας και γυναίκα και όλοι είναι ίσοι απέναντι στο Θεό (διδασκαλία της Εκκλησίας) και σε μία άλλη λέει το γνωστό ότι ο άντρας είναι η κεφαλή της γυναίκας και η γυναίκα να φοβάται (να σέβεται) τον άντρα (κοινωνικός νόμος). Δυστυχώς, πολύ λανθασμένα, επικράτησε το τελευταίο.

Πολλά από αυτά θα πρέπει να αλλάξουν. Να υπάρχει ευχή για την αποβάλλουσα, αλλά να είναι παρηγορητική, όχι συγχωρητική.

Ο Χριστός και η Παναγία, τι άλλο να πω; Φαντάζομαι θα είναι ευχή δύο σε ένα, για αποβάλλουσες και γυναίκες που κάνουν έκτρωση, αλλιώς δεν υπάρχει άλλη εξήγηση... Και καλά, αφού εσένα δε σου το διάβασε το κομμάτι για τη φόνισσα, εσύ γιατί έκλαιγες;

Λόλι, τα κωλαράκια που λέω είναι γυναικεία...

Άιντα...... Νομίζω και στη νονά μου τέτοια λέγανε. Εντάξει, όχι ότι είναι και φόνισσα, αλλά ότι αυτή έφταιγε που έχανε τα παιδιά (τελικά έκανε δύο παιδιά με εξωσωματικές). Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι φαντάζομαι ότι η λογική της ευχής αναφέρεται στο ακάθαρτο του αίματος, κάπως έτσι υποθέτω και όχι στην υποτιθέμενη αμαρτία της αποβάλλουσας. Τελικά τι λέει αυτή η ευχή ρε παιδιά;