Θέλω να γίνω μαμά

Μαρικάκι, κανείς μας δεν κατέρρευσε. Ίσως το γεγονός ότι περιμέναμε, μας βοήθησε να το πάρουμε απόφαση, ενώ μια άμεση απόξεση θα είχε πολύ πιο δυσμενή αποτελέσματα. Ο άντρας μου έλειπε και γύρισε χτες, έτσι τα λέγαμε από τηλεφώνου. Στην αρχή δυσκολευόταν πολύ να το αποδεχτεί, ιδίως όταν άρχιζε η μάνα του τα "δεν τρέχει τίποτα" και "τζάμπα αγχώνεστε". Τώρα είναι κι αυτός άνετος και το έχει αποδεχτεί πλήρως. Μερέντα, ευχαριστώ για την πρόταση, αλλά βαριέμαι να εφαρμόζω ειδικές στάσεις, να μετράω μέρες, να μετράω θερμοκρασίες, κ.λπ. Άμα είναι να έρθει, ας έρθει!

Σας ευχαριστώ όλες! Μαρικάκι, κοίτα στην προηγούμενη σελίδα. Δυστυχώς δεν πήγαν καλά τα πράγματα, δεν πειράζει, δε με παίρνει από κάτω!

Δε με πήρε από κάτω! Άλλωστε, το ήξερα και το είχα πάρει απόφαση. Άμα είναι να έρθει ας έρθει, δε θα κάτσω να σκάσω.

Γειά σας κορίτσια. Όπως το περίμενα, δεν υπήρξε καμία εξέλιξη. Ο γιατρός μας είπε ότι η εγκυμοσύνη δεν πάει καλά, αφού μέσα στο σάκο δε φαινόταν σχεδόν τίποτα. sisi2007 και stedim αποφάσισα να περιμένω για να μην έχω κι εγώ αυτό το "αν" να με τρώει. Περίμενα δύο εβδομάδες, δηλαδή από τις 11 Αυγούστου, γιατί δεν ήθελα να αφήσω ούτε μία πιθανότητα, αλλά όπως βλέπετε, δεν άλλαξε τίποτα. Εμάς η ανάπτυξη σταμάτησε πολύ νωρίτερα, στην πέμπτη εβδομάδα περίπου. Δεν προλάβαμε ν' ακούσουμε καρδούλα, έτσι τα πράγματα δεν ήταν τόσο δύσκολα για μένα. Σήμερα πήγα απλά για μια επιβεβαίωση, δεν περίμενα με τίποτα ότι κάτι θα άλλαζε, όπως και έγινε. Σε καμιά ωρίτσα θα πάρω το γιατρό να δούμε πότε θα πάω για την απόξεση. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλες για όλα!

Τοκ τοκ τοκ (χτυπάω). Μπα, δεν περιμένω να συμβεί θαύμα, και τα λοιπά. Το αποτέλεσμα το ξέρω από πριν, απλά πηγαίνω για να νιώσω κι εγώ καλά με τον εαυτό μου και να μην έχω τύψεις ότι άφησα έστω και μια πιθανότητα χωρίς να την εξετάσω. Θα σας ενημερώσω μόλις γυρίσω.

Σε κανένα μισάωρο θα ξεκινήσουμε. Κατά τις 2.30-3 θα ξαναμπώ.

Όχι, σε κανένα μισάωρο θα πάμε.

Αύριο θα πάω! Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον! Θα σας γράψω αύριο το μεσημέρι, αν και δεν περιμένω να αλλάξει κάτι.

Α, γιατί δε σου έκανε αυτή υπέρηχο;;;

Ωραία γιατρός!!!!!!!!! Δε θα σχολιάσω τον τρόπο της και τη συμπεριφορά της. Κανονικά πρώτα κάνεις τη χοριακή και μετά υπέρηχο. Είναι πάρα πολύ νωρίς. Πάντοτε υπάρχει ο κίνδυνος της εξωμήτριας κύησης, αλλά φυσικά δεν είναι και πολύ μεγάλος! Εγώ έκανα κατ' ευθείαν χοριακή και όχι τεστ, και πήγα στο γιατρό. Μου έκανε υπέρηχο, είδαμε σάκο στη μήτρα, και μετά με ρώτησε αν έκανα μόνο τεστ, ή και χοριακή να του τη δώσω να τη βάλει στο φάκελό μου. Δεν το θεωρούσε απαραίτητο, αλλά επειδή είχα κάνει χοριακή του έδωσα τα αποτελέσματα. Μην αγχώνεσαι εξαιτίας αυτής της ηλίθιας. Πήγαινε σε άλλο γιατρό!!!!!!!!!!! Καλά, κι εσύ με την πεθερά σου βρήκες να πας;

Καλημέρα Λόλλι!!!!!

Ε, όχι, αυτό δεν το δέχομαι!!!!!!! Όλα καλά θα πάνε, πάει και τελείωσε!!!!! Τέλος!!!!!!!!!

Πόπη μου, σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Συγγνώμη δεν καταλαβαίνω γιατί μου ζητάς, πραγματικά! Όλια, ένα από τα πράγματα που με στεναχωρούν είναι όταν σκέφτομαι τον τρόπο που σας το ανακοίνωσα... Δεν πειράζει, θα σας ενημερώσω τι θα γίνει με τον υπέρηχο την Τετάρτη.

Μπα, δεν τον έθαψα εγώ, τον έθαψε η Σίμονς με τη συνέχεια που έγραψε... Όπως έγραψα και σε προηγούμενο ποστ, δε θα είχα διαβάσει όλα αυτά τα καλά και κακά βιβλία, αν δε μου τα είχε κουβαλήσει ο άντρας μου τζάμπα από το βιβλιοπωλείο που δούλευε!!!!

Το Στυλιανή δε μου αρέσει ιδιαίτερα. Αλλά πάντα θα έχει και εναλλακτικές, να το κάνει Στέλλα, ας πούμε.

Όσο για τον "Μπρούντζινο καβαλάρη", δεν ήμουν σίγουρη αν κατάλαβα το ίδιο και το κοίταξα τώρα στο ίντερνετ. Είναι της Πολίνα Σίμονς, καλούτσικη ιστορία, έχει αρκετό ενδιαφέρον, αν και είναι πολύ αμερικανικά (με όλες τις σημασίες της λέξης), αλλά τίποτα το εξαιρετικό. Είχα διαβάσει και το σίκουελ, το "Τατιάνα και Αλεξάντερ", το οποίο, κατά το μεγαλύτερο μέρος του, επαναλαμβάνει ακριβώς τον "Μπρούντζινο καβαλάρη". Προφανώς η συγγραφέας είδε ότι το πρώτο της βιβλίο άρεσε, κι έτσι απλά το άφησε ατελείωτο, ξανάγραψε την ίδια ιστορία στο επόμενο βιβλίο, μαζί με τη συνέχεια. Το μεγαλύτερο μέρος, όμως, αποτελείται από τις αναμνήσεις της Τατιάνας για τον Αλεξάντερ (δηλαδή από το πρώτο βιβλίο!). Αυτό το βρήκα πολύ εμπορικό και αρκετά ανέντιμο. Εν τέλει, έχει κι αυτό χάπι εντ κλασικής χολιγουντιανής ταινίας, ενώ αν το άφηνε φλου, όπως τελειώνει ο "Μπρούντζινος καβαλάρης" θα ήταν πολύ πολύ πιο ενδιαφέρον.

Κι εγώ διάβαζα Ξενόπουλο μικρή! Έχουμε τα Άπαντα και είχα διαβάσει τους περισσότερους τόμους!!! Διάβαζα, βέβαια, και βιβλία για μεγάλους! Στη β' δημοτικού είχα διαβάσει το "Αι δύο ορφαναί", χι χι!!!!!!!!! Είχα διαβάσει και τον "Αρχισιδηρουργό" του Ζωρζ Ονέ και άλλα τέτοια!!! Κατρίνα, δοκίμασε του Βασιλικού "Το φύλλο, το πηγάδι, τ' αγγέλιασμα", κυρίως το Αγγέλιασμα και το "Τελευταίο αντίο". Αν θέλεις σεξουαλικό τώρα, διάβασε του ίδιου "Τα καμάκια". Θα επιμορφωθείς πλήρως!

Συμφωνώ με τη Φρανίτα. Κι εγώ πριν από πέντε χρόνια υπέφερα από ιλίγγους. Είχα πάει σε ωτορυνολαρυγγολόγους και νευρολόγους και δε μου βρήκαν τίποτα. Όλοι μου έλεγαν ότι είναι από το άγχος. Εν τω μεταξύ, οι ίλιγγοι έρχονταν κάθε μήνα λίγο μετά την περίοδο. Όσο κι αν επέμενα να το συσχετίζω, κανείς δε μου έδινε σημασία και πίστευαν όλοι ότι είναι τυχαίο. Τελικά πήγα σε μια νευρολόγο στην Κύπρο, η οποία χωρίς καν να με εξετάσει μου είπε ότι είμαι πάρα πολύ αγχώδης άνθρωπος (καμία σχέση) και ότι το κατάλαβε μόνο και μόνο που με βλέπει. Μου επέβαλε σχεδόν να πάω σε ψυχίατρο για να μου δώσει οπωσδήποτε φάρμακα, γιατί αλλιώς δεν πρόκειται να μου περάσουν οι ίλιγγοι στον αιώνα τον άπαντα. Αρνήθηκα να πάω, και αντί για ψυχίατρο, πήγα σε παθολόγο που μου σύστησε ο γυναικολόγος μου. Ο άνθρωπος μου έκανε μια σοβαρή εξέταση, και τελικά το πρόβλημα ήταν καθαρά ορμονικό! Είναι πάρα πολύ εύκολο να γίνει μια διάγνωση από ένα φόρουμ ή από ένα άρθρο, ή από έναν απρόσεκτο και βιαστικό γιατρό. Αλλά είναι και πάρα πολύ επικίνδυνο...

Δεν έχω καθόλου πείρα επί του θέματος, ούτε για την επιλόχειο κατάθλιψη, ούτε για την κατάθλιψη γενικά. Μήπως να πήγαινες σε κάποιο ψυχολόγο; Για αρχή, να συζητήσετε, να σου δώσει συμβουλές. Δεν είναι ανάγκη να πας κατευθείαν σε ψυχίατρο να σου δώσει χάπια, γιατί έχουν όντως αρκετές παρενέργειες. Δεν έχει ψυχολόγο στο νοσοκομείο, ούτως ώστε να μη χρειαστεί να δίνεις ένα κάρο λεφτά σε κάθε επίσκεψη; Θα μπορούσες να εφαρμόσεις κάτι από αυτά που λέει το άρθρο, π.χ. τι σου αρέσει να κάνεις γενικά; Έχεις κάποιο χόμπι; Διάβασμα, μουσική, κατασκευές, μαγειρική; Για να ασχολείσαι με κάτι που σου αρέσει. Δεν έχεις κανέναν δικό σου κοντά σου; Καμιά θεία, καμιά ξαδέλφη, αδελφή, να σου κρατήσουν τα παιδιά για λίγο ή να σε βοηθήσουν με τις δουλειές; Φυσικά και δεν έχεις αποτύχει σε τίποτα! Αυτό είναι κάτι απόλυτα συνηθισμένο, συμβαίνει σε πάρα πολλές γυναίκες. Κι εγώ μόλις τώρα έχασα το μωρό που κυοφορούσα. Θα μπορούσα να σκέφτομαι ότι είμαι μια άχρηστη που δεν κατάφερε ούτε να κρατήσει το μωρό, θα μπορούσα να σκεφτώ χίλια δυο. Αλλά δεν σκέφτομαι τίποτα απ' όλα αυτά, προτιμώ να είμαι αισιόδοξη. Και σκέψου: είμαι τελείως μόνη. Ο άντρας μου λείπει και οι φίλες μου έχουν εξαφανιστεί. Προσπάθησε να σκεφτείς τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Αν δε δουλεύεις, μήπως να πήγαινες για λίγο καιρό με τα παιδιά στο χωριό να αλλάξεις παραστάσεις; Δυστυχώς δεν μπορώ να σε βοηθήσω, καθώς ούτε ψυχολόγος είμαι, ούτε πείρα έχω πάνω στο θέμα. Ελπίζω να εμφανιστούν κι άλλα κορίτσια που να ξέρουν περισσότερα, αλλά έπεσες στην περίπτωση, μια που τα σαββατοκύριακα το μάμμυ έχει πεσμένη κίνηση!

Ρε κοπελιά, κάνε σεξ να το φχαριστηθείς, χωρίς χρονοδιαγράμματα και υπολογισμούς! Μην το κοιτάς σαν τρόπο τεκνοποίησης, γιατί και εσύ θα αγχωθείς και θα απογοητευτείς αν δεν έχετε άμεσα αποτελέσματα, και ο άντρας σου θα ξενερώσει. Άκου κόπος! Ξέρω ότι μεταφορικά το λες, αλλά μην αρχίσεις να σκέφτεσαι έτσι, θα χαλαστείς! Σου λέω, εμείς το κάναμε μια φορά σε ολόκληρο το μήνα και έπιασε! Κι άλλους μήνες που κάναμε τα κλασικά, μέρα παρά μέρα, πόδια ψηλά (αντί του χέρια ψηλά του Χατζηγιάννη) τίποτα.

Ρε κορίτσια, εγώ έμεινα έγκυος όταν είχαμε σταματήσει τις προσπάθειες! Ούτε ειδική στάση κάναμε, ούτε στο κρεβάτι με τα πόδια ψηλά έμεινα, μάλιστα του είπα να μην τελειώσει μέσα επειδή έχουμε μετακόμιση και μου είπε "τόσες φορές δεν έπιασε, τώωωραα θα πιάσει;"!

Ναι, είχε 800 Πολυάννες! Κι εγώ διάβαζα Μίκυ Μάους, Ποπάι, Λούκι Λουκ και Αστερίξ!

Επίσης, όλα του Λόιντ Ντάγκλας και της σχολής του "Ο χιτών", "Μπεν Χουρ", "Ο Μεγάλος Ψαράς", το "Με οικογένεια" και "Χωρίς οικογένεια" του Εκτόρ Μαλό, όλες τις "Χάιντι", το "Σεν Κλαιρ" της Ένιντ Μπλάιτον (έτσι λέγανε τελικά το Παρθεναγωνείο που προαναφέρω!), τη "Μικρή πριγκήπισσα" (αλοίμονο!), αρκετό Κρόνιν, λίγο Βερν, Δουμά, τα "Ασημένια πατίνια", τη σειρά της Πολυάννα, τη "Μαίρη Πόπινς", και πάρα πολλά άλλα που δανειζόμουν από τη βιβλιοθήκη του σχολείου!

Εμείς πάντως το κάναμε μεσημεράκι και μάλιστα μόνο μία φορά και έπιασε! Το έχασα, βέβαια, αλλά δεν έχει σημασία. Είναι να σε θέλει (και να γίνει σύλληψη και, στην περίπτωσή μου, να το κρατήσεις κιόλας). Μην κάθεσαι να μετράς μέρες, να υπολογίζεις πόσες φορές το έκανες, σε ποια στάση και τι ώρα, γιατί δεν πρόκειται να καταφέρεις τίποτα, εκτός από το να αγχωθείς.

Επιστροφή στο παρελθόν βλέπω! Εγώ ως παιδί διάβαζα ασταμάτητα. Είχα διαβάσει όλα τα κλασικά, Μαρκ Τουαίν, τη σειρά με το Παρθεναγωγείο, κάπως έτσι δεν το λέγανε, Μικρές Κυρίες, Μικροί Κύριοι, Πηνελόπη Δέλτα, Άλκη Ζέη, Ζωρζ Σαρρή, Ντίκενς, Μόμπι Ντικ, Βίκτωρ Ουγκώ (γράφω ανακατεμένα συγγραφείς και τίτλους), και πολλά πολλά άλλα. Οι μυστικοί εφτά δημοσιεύονταν σε συνέχειες σε ένα πολύ καλό παιδικό περιοδικό που παίρναμε τότε, τις "Παιδικές ώρες", μαζί με παραμύθια του Τριβιζά. Πολύ γρήγορα, βέβαια, κατέληξε να γίνει περιοδικό της πλάκας, με αφίσες από τραγουδιστές και κουτσομπολιά... Είχα και μεγάλο μέρος από την παιδική και εφηβική σειρά των εκδόσεων Πατάκη, εκείνα τα κίτρινα-πρασινωπά βιβλιαράκια που διαβάζονταν πάρα πολύ τότε! Φυσικά τότε πήγαινα και στο κατηχητικό, οπότε διάβαζα με τη σέσουλα "θρησκευτικά" βιβλία, βίους αγίων, διηγήματα, Ιωσήφ Αγαπητός και δε συμμαζεύεται αν έχετε ακουστά...