Θέλω να γίνω μαμά

Μαρίνα, ναι, είναι κακό. Κατ' αρχήν, μένει άδειο το στομάχι σου όλη μέρα, κι έπειτα, δεν ενεργοποιείται ο μεταβολισμός σου. Κάτι που έκανα παλιότερα, ήταν να τρώω πρωινό και μετά να τρώω κατά τις πέντε, οπότε ήταν κάτι σαν μεσημεριανό και βραδινό μαζί. Αλλά και πάλι, αυτό δεν είναι καλό...

Γειά σας κορίτσια! Έχετε κι εσείς αρκετά υγρά ε; Εμενα σταματάνε όποτε κάνω θεραπεία για το ουρεόπλασμα, και μετά ξαναρχίζουν, γι' αυτό αγχώνομαι. Καλά, την Παρασκευή που θα πάω στο γιατρό, στάνταρ θα ξανακάνουμε καλλιέργεια, να δούμε αν έφυγε το καταραμένο, αν και δε νομίζω να το ξεφορτώθηκα... Αγχώνομαι για πρόωρο τοκετό, αχ Θεέ μου, νομίζω ότι από δω και μπρος θα έχω άγχος για όλη μου τη ζωή... Πάντως το μικράκι είναι θηριάκι, αφού όλη μέρα πλέον χτυπιέται! Τι μαγειρεύετε σήμερα; Εγώ έβαλα μπριζόλες στο φούρνο και ρυζάκι! Φιλιά σε όλα τα κορίτσια!

Γειά σας! Πάλι μόνη μου κάνω παιχνίδι! Γράφω γρήγορα τα χτεσινά μου και πάω για μαγείρεμα: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και μία φέτα μαύρο ψωμί με βιτάμ και τυρί. Δεκατιανό: Μία φέτα μαύρο ψωμί με βιτάμ-μέλι-τυρί. Μεσημεριανό: Ένα πιάτο λαζανάκι με κόκκινη σάλτσα με λαχανικά και λουκάνικα Φραγκφούρτης (το τελευταίο χαζομάρα) και τριμμένη ξερή μυζήθρα. Απογευματινό: Δύο μικρά δάχτυλα (σιροπιαστό γλυκό) και ένα αμυγδαλωτό-μπουκιά, όλα σπιτικά. Καρπούζι. Βραδινό: Το ίδιο με το μεσημεριανό, αλλά μικρότερη ποσότητα. Ένα ποτήρι γάλα (το ήπια σκέτο, γιατί αγχώθηκα με τη γλυκόζη που πήρα όλη μέρα).

Καλημέρα κορίτσια: Τι κάνετε; Εγώ μία καλά, μια άσχημα. Όλο κάνω μαύρες σκέψεις, μία ότι έχω διαβήτη κύησης, μία αγχώνομαι με το ουρεόπλασμα, ότι θα σπάσουν τα νερά και θα γεννήσω πρόωρα, μία ότι για όλη μου τη ζωή θα έχω άγχος... Πάντως το νινάκι εξελίσσεται σε τεράστιο θηριάκι, αφού όλη μέρα χτυπιέται! Ανθή, ναι, μαγειρεύει ο άντρας μου πολλά φαγητά. Γιατί να αφήσει χάλια την κουζίνα; Όπως μαγειρεύω εγώ, μαγειρεύει κι αυτός, και τώρα που είμαι έγκυος, πλένει και τα πιάτα πάντα. Σήμερα, όμως, μαγειρεύω εγώ, θα κάνω μπριζόλες και ρυζάκι! Όσο για τις ασυνείδητες μανάδες, θυμήθηκα μια χαζομάρα που είχα κάνει εγώ παλιότερα. Είχαμε πάει να δούμε το μωρό του ξάδελφού μου που ήταν έξι μηνών. Ήταν Μεγάλο Σάββατο, και εντελώς ξαφνικά, όπως καθόμουν, άρχισε να με πονάει ο λαιμός μου. Δεν έδωσα καθόλου σημασία, μη σου πω ότι νόμισα ότι στραβοκατάπια! Πηγαίνουμε στον ξάδελφο, μου δώσανε και το παιδί και το κρατούσα πόση ώρα, και όπως φεύγαμε μου ανεβαίνει πυρετός. Πέφτω στο κρεβάτι ημιλυπόθυμη, μου περνάει τελικά σε δυο-τρεις μέρες και σε μια βδομάδα με ξαναπιάνει χειρότερα. Τελικά είχα οξεία πυώδη ρινοφαρυγγίτιδα!!!!! Ευτυχώωωωωωωωωως το παιδάκι δεν έπαθε απολύτως τίποτα και είναι και φιλάσθενο! Μαρία, άσε, από διαολάκια ξέρω κι εγώ πολλά. Είναι και στο παιδί, αλλά είναι και στη στάση των γονιών. Δε λέω να κόψεις τα φτερά του παιδιού σου και να μην το αφήνεις να εκφραστεί, αλλά αν έχει φτάσει πεντέξι χρονών και δεν μπορείς καθόλου να το ελέγξεις, τότε κάπου φταις κι εσύ φαντάζομαι. Άντε, πάω να μαγειρέψω τις μπριζόλες!

Γειά σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εγώ σήμερα το νιώθω όλη μέρα το νινάκι! Ειδικά, είναι φάσεις που πρέπει να σπρώχνει με όλο του το σώμα, γιατί αυτό που νιώθω όταν βάζω το χέρι μου σίγουρα δεν είναι απλά ένα ποδαράκι! Σήμερα έχω πολύ αυξημένα υγρά και αγχώθηκα. Είχαν σταματήσει όσο καιρό έπαιρνα την αντιβίωση, και σήμερα επανήλθαν δριμύτερα... Για κάποιο λόγο μου μπήκε η ιδέα ότι έχω και διαβήτη κύησης... Αχ δεν μπορώ, όλο κάτι πρέπει να έχω... Όσο για τα όνειρα, εγώ να δείτε τι βλέπω...

Γειά σας! Γράφω τα χτεσινά μου: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και μία φέτα μαύρο ψωμί με βιτάμ και τυρί. Δεκατιανό: Μια φέτα μαύρο ψωμί με βιτάμ και τυρί. Μεσημεριανό: Ένα μικρό κομματάκι κοτόπουλο ψητό κατσαρόλας + πατάτες + λίγο πιλάφι + γιαούρτι + σαλάτα ανάμεικτη (όλα αυτά σε ένα πιάτο). Απογευματινό: Δύο μπάλες παγωτό. 15 κεράσια. Βραδινό: Δύο τοστ με μαύρο ψωμί, το ένα τυρί-λούντζα-ντομάτα και το άλλο τυρί-φέτα-ντομάτα. Ένα μεγάλο ποτήρι γάλα με σοκολάτα (σκέτο με αναγουλιάζει).

Αναστασία άσε, υπάρχουν κάτι τεράστια κέντρα δεξιώσεων και το γλέντι γίνεται ως εξής: αν είναι σε κέντρο, τότε στέκονται σε μια εξέδρα το ζευγάρι, οι κουμπάροι και οι γονείς, περνάει ο κόσμος και δέχεται συγχαρητήρια, και μετά πηγαίνουν στο μπουφέ και σερβιρίζονται. Σε γάμους με όχι και τόσο πολύ κόσμο (γύρω στα 1500 άτομα, ας πούμε), αυτό το πράγμα κρατάει γύρω στο δίωρο, αν έχει πολύ κόσμο, μπορεί να κρατήσει και τρεις και περισσότερες ώρες. Μετά πηγαίνουν όλοι αυτοί που στέκονται στην εξέδρα για να φάνε. Αν γίνει σε ξενοδοχείο, τότε επαναλαμβάνεται το σκηνικό με την εξέδρα, μόνο που ο πολύς κόσμος μετά κάθεται όρθιος, με ένα ποτήρι ποτό στο χέρι και κανένα τυροπιτάκι και οι πολύ στενοί τρώνε στο τραπέζι, το οποίο ακολουθεί. Έχει τύχει να πάω σε γάμο που περιμέναμε στην ουρά 45 λεπτά για να χαιρετήσουμε! Η ουρά έβγαινε έξω απ' το κέντρο, κι αυτή δεν είναι η μοναδική περίπτωση. Έτσι μπορεί να παίρνει αρκετά λεφτά το ζευγάρι (γιατί ελάχιστοι παίρνουν δώρο, η συντριπτική πλειοψηφία φακελάκια με λεφτά), αλλά η όλη διαδικασία είναι πάρα πολύ κουραστική, και για τους καλεσμένους και κυρίως για το ζευγάρι. Εγώ το γάμο μου δεν τον χάρηκα καθόλου, αφού όλη μέρα στεκόμουν και δεχόμουν συγχαρητήρια από αγνώστους. Ήταν μια από τις χειρότερες μέρες της ζωής μου, γιατί δε διασκέδασα με τον άντρα μου και τους φίλους μας και λίγους συγγενείς. Κι ακόμα εμείς είχαμε λίγο κόσμο! Βρε Μύριαμ, κολοκύθια και μελιτζάνες τηγανιτές, δεν είναι πολύ βαριά; Μόνο που τα σκέφτομαι... Εμείς αύριο μακαρονάδα που θα την κάνει ο άντρας μου! Έφη, δεν μπορώ να σε διαφωτίσω, θα σε βοηθήσουν τα άλλα κορίτσια!

Γειά σας κορίτσια! Αναστασία, κουράγιο με τους γάμους και τα βαφτίσια! Εδώ, ειδικά στους γάμους, καλούνε τους πάντες, μιλάμε για γάμους με 3000 άτομα, ούτε πανηγύρι να ήταν! Εγώ πηγαίνω μόνο τσους πολύ στενούς, κι αυτό όχι πάντα. Σήμερα, π.χ., είχαμε γάμο στη Λεμεσό. Ε, σιγά μην πάω μέχρι τη Λεμεσό για ένα γάμο που ούτε στο τραπέζι δε μας κάλεσαν. Έστειλα δώρο με τον αδελφό μου. Αγγκτ, καλώς όρισες! Πες μας το ονοματάκι σου, γιατί το ψευδώνυμό σου δε βολεύει και πολύ! Από Λεμεσό ε; Εγώ από Λάρνακα! Νάσια, έκλεισα για β' επιπέδου από τη μέρα που έκανα την αυχενική (βιάζονταν στο κέντρο υπερήχων, μήπως και πάω κάπου αλλού). 21 Ιουλίου πάω! Βρε Μίκι, πού ήσουνα χαμένη; Φιλιά σε όλες!

Γειά σας! Πού χαθήκατε καλέ; Γράφω τα χτεσινά μου: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και μία φέτα μαύρο ψωμί με βιτάμ και τυρί. Δεκατιανό: Μια φέτα κέικ σοκολάτας με γλάσο σοκολάτας. Μεσημεριανό: Γόπες τηγανιτές (πεντέξι μάλλον, δεν τις μέτρησα), πατάτες φούρνου ψημένες με μουστάρδα και σαλάτα ντομάτα-πιπεριά. Απογευματινό: Αρκετό καρπούζι. Βραδινό: Μία μερίδα πατάτες απ' το μεσημέρι και λίγη σαλάτα. Ένα ποτήρι αριάνι. Δεν μπορείτε να πείτε; Ε;

Καγκουρώ μου, λυπάμαι πάρα πολύ... Τώρα μόλις το διάβασα και στεναχωρέθηκα πάρα πολύ... Κάνε κουράγιο, πάρε δύναμη από το κοριτσάκι σου και σύντομα θα έρθει το καινούριο σποράκι!

Aggt καλώς όρισες! Κι εγώ άσχετη όπως εσένα είμαι! Όλα αυτά μου φαίνονται σαν εξαρτήματα διαστημοπλοίου! Σιγά σιγά θα τα μάθουμε όλα! Εγώ λέω ν' αρχίσω αγορές μετά τον β' επιπέδου, δηλ. στην 22η περίπου εβδομάδα. Κι εμένα η κοιλιά μου είναι μικρή για την εβδομάδα που είμαι, αν και τώρα άρχισε να φαίνεται λίγο! Όοσ για το σχήμα της κοιλιάς και το φύλο του μωρού, αυτά δεν ισχύουν!

Αυτό ξαναπές το!

Αθανασία, ευτυχώς η κυρία στην ψαραγορά της γειτονιάς που πηγαίνω μας τα καθαρίζει τα ψάρια δωρεάν. Μέχρι τώρα ο έξυπνος ο άντρας μου πήγαινε στα Καρφούρ για να πάρει ψάρι, και ήταν και πανάκριβο, και δε μας το καθάριζαν και αμφιβόλου ποιότητας. Κι επέμενε ότι δε γίνεται να παίρνουμε από αλλού, γιατί είναι απλησίαστες οι τιμές του ψαριού! Τελικά πήγα εγώ μια μέρα στην ψαραγορά, κι από τότε, μόνο από εκεί παίρνουμε! Όσο για τα κόκκαλα, ε, σιγά μωρέ, αντέχονται!

Γειά σας κορίτσαροι! Τι κάνετε; Κίσκα, το ξέρω ότι δε γίνεται να το νιώθω συνέχεια, αλλά λόγους βρίσκω να αγχώνομαι... Χτες έκανα ένα συνειρμό με ένα χρυσόψαρο που πήραμε, κι ενώ αρχικά όλη μέρα κολυμπούσε γεμάτο δραστηριότητα, μετά άρχισαν να μειώνονται οι κινήσεις του, να κάνει σα ναρκωμένο, και τελικά πέθανε... Μπρρρρρρρρρρρρρ........ Ευτυχώς σήμερα το πρωί έκανε παρτάκι στην κοιλιά μου, και ησύχασα! Νάσια, κι εμάς κάνει ζέστη, αλλά έχω παντού ανοιχτά, και φυσάει ένας ωραίος δροσερός αέρας! Τώρα καταλαβαίνω γιατί την περιοχή εδώ τη λένε Δροσιά!!! Αφού χτες βράδι είπα στον άντρα μου να κλείσει τις μπαλκονόπορτες γιατί κρύωνα! Νία, καλή επιτυχία στην επέμβαση! Τι μαγειρεύετε σήμερα; Εγώ πήρα γόπες για τηγάνι (δουλειά του άντρα μου) και φτιάχνω και πατάτες στο φούρνο με μουστάρδα, θα κόψω και μια σαλάτα.

Γειά σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εμένα με έπιασε η μέση μου. Ξέρετε καμιά άσκηση που μπορώ να κάνω στην εγκυμοσύνη; Ανθή, περαστικά, πολύ σπαστική η γαστρεντερίτιδα. Εμένα όποτε με πιάσει, όποτε θέλω να κάνω εμετό νομίζω ότι θα εκραγώ. Αθανασία, σε συγχωρούμε, καταλαβαίνουμε, αλτσχάιμερ, γεραματα... Εγώ στο γάμο μου είχα επίσης καθυστέρηση, αλλά δεν πήρα αντισυλληπτικά, πήρα πριμολούτ, που δεν έχουν καθόλου παρενέργειες. Τα έπαιρνα και πολύ παλιά, στο γυμνάσιο, για να ρυθμιστεί η περίοδος, γιατί μου ερχόταν πάρα πολύ νωρίς, στις είκοσι μέρες, ας πούμε, και έχανα πάρα πολύ αίμα. Τι μαγειρεύετε σήμερα; Εγώ πήρα γόπες να τις τηγανίσει ο άντρας μου, και φτιάχνω και πατάτες στο φούρνο με μουστάρδα!

Γειά σας! Γράφω τα χτεσινά μου: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και μία φέτα μαύρο ψωμί με βιτάμ και τυρί. Δεκατιανό: Δύο μέτριες κούπες. Μεσημεριανό: Ένα πιάτο γίγαντες + φέτα. Απογευματινό: Ένα κομμάτι κέικ σοκολάτας με γλάσο σοκολάτας. 15 κεράσια. Βραδινό: Ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί-λούντζα. Μία μέτρια κούπα. Ένα ποτήρι γάλα. Καλύτερα απ' τις άλλες μέρες ε;

Άσε, κι εγώ φούσκωσα με τους γίγαντες και με πονάει η κοιλιά μου... Δεν μπορώ να καταλάβω αν αυτό που κινείται είναι το μωρό ή τα έντερά μου!

Νάσια, όλα σε πειράζουν, κι όλα τα τρως! Τα σταφύλια βγαίνουν Αύγουστο-Σεπτέμβριο. Εκεί που είπες ότι μίλησες με το παιδάκι σου στο τηλέφωνο, θυμήθηκα την ανηψιά του άντρα μου στην Πάτρα. Ο πατέρας της είναι ξαναπαντρεμένος στη Μυτιλήνη, κι έχει κι ένα κοριτσάκι από το δεύτερο γάμο του. Η μικρή είναι κατενθουσιασμένη που έχει αδελφή, δε ζηλεύει καθόλου και συνέχεια λέει όλο καμάρι "η αδελφή μου" και "η αδελφή μου". Σε κάποια φάση, ήταν περίπου πεντέμιση χρονών και η μικρή ενάμιση, την παίρνει τηλέφωνο ο πατέρας της, κι έρχεται μετά καμαρωτή-καμαρωτή και μου λέει "μίλησα στο τηλέφωνο με την αδελφή μου". "Α", της λέω "και τι σου είπε;". "Αααααααααααααααααααααα" μου απαντά με μια σοβαρότητα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Αναστασία, κι εγώ μία απ' τα ίδια. Σήμερα δεν είναι και πολύ κινητικό, κι ενώ το νιώθω, αλλά λιγότερο από άλλες φορές, πάλι αγχώνομαι.

Μαρία, με σύμβαση είμαι. Μαρία, (πήξαμε στις Μαρίες!) εγώ έκανα χτες κοτόπουλο στο φούρνο με πατάτες και φρέσκια ντομάτα!Σήμερα γίγαντες!

Ηλιάννα, κούκλος ο Άγγελος! Γιώτα, καλά, 37 εβδομάδες δεν το λες και πρόωρο. Έχω διαβάσει για πολύ πρόωρους τοκετούς, 27η εβδομάδα και τέτοια, που φυσικά το μωρό δεν έζησε, οπότε όσο να 'ναι, ένα άγχος το έχω. Αναστασία, γειά σου! Νία, καλή επιτυχία με την περίδεση! Ελπίζω σύντομα να σε έχουμε πάλι κοντά μας!

Αχαχαχαχαχαχαχα, Νάσια, αυτό θα ήταν σκέτη καταστροφή! Αποκλείεται, όμως, γιατί μένουν σε ένα σπίτι στον περίβολο της εκκλησίας, που ανήκει στην εκκλησία. Οπότε, πρέπει να προσευχόμαστε να μην κάθει κάτι ο κακομοίρης ο παπάς (τον οποίο έχει σχεδόν βγάλει εκτός μάχης με το χαρακτήρα και τα φαγητά που του φτιάχνει), γιατί έτσι θα την διώξουν απ' το σπίτι, για να μείνει ο καινούριος παπάς.

Χριστίνα, κι εγώ το ίδιο! Επειδή δεν ξέρω πού θα με στείλουν, σκεφτόμουν ότι μπορεί να μην ξαναπάω σ' αυτό το σχολείο και στεναχωριόμουν. Τώρα θα μου πείτε, με τόσα που μου έκαναν, θέλω να μείνω; Κατ' αρχήν, η διευθύντρια ΦΕΥΓΕΙ!!! Οπότε, το μεγαλύτερο πρόβλημα εξαφανίζεται! Έπειτα, στα πρωινά σχολεία επικρατεί ένα μπάχαλο. Τεράστιος αριθμός μαθητών, τεράστιος αριθμός καθηγητών, συνάδελφοι που δε συνεργάζονται, κλίκες, ίντριγκες, πισώπλατα μαχαιρώματα, πολύ περισσότερες ώρες διδασκαλίας και γονείς που έρχονται και σε πρήζουν. Γι' αυτό δε θέλω να φύγω! Όσο για την καμπύλη ζαχάρου, ρε κορίτσια, στην Κύπρο δε νομίζω ότι την κάνουμε. Ο γιατρός μου δεν έχει αναφέρει τίποτα, ενώ από την αρχή μου είπε όλες τις προγραμματισμένες εξετάσεις που θα κάνω.

Νάσια, είδες; Τόσος καημός να κλείσει και τώρα... Εγώ σήμερα θα κάνω γίγαντες! Τους έχω και βράζουν!

Κ.Τ.Κ. (Κάλη, σωστά, την παπαδιά ελπίζω να μην την ξαναδώ στα μάτια μου! Θα πάει σε άλλο σχολείο του χρόνου, κι εγώ ζήτησα να μείνω στο ίδιο. Και μετάθεση να πάρω, θα βάλω λυτούς και δεμένους να μην πάω στο ίδιο μ' αυτήν, γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν η χειρότερη γκαντεμιά στα χρονικά της Μέσης Εκπαίδευσης!