Θέλω να γίνω μαμά

Νάσια, δυστυχώς υπάρχουν και πολύ πολύ χειρότερα... Στο σχολείο το τι βλέπουν τα μάτια μας δε λέγεται... Έχουμε ένα μαθητή, νομίζω τον άλλο μήνα κλείνει τα δεκαοκτώ, και πέρσι ερχόταν στο σχολείο πολλές φορές με σκισμένη μπλούζα ή σκισμένο παντελόνι. Τη Τσικνοπέμπτη θα κάναμε γλέντι στο σχολείο, αλλά είπαμε να μην καθίσουμε πολύ, για να γιορτάσουμε και με τις οικογένειές μας, κι αυτός ρώτησε αν γίνεται να καθίσουν κι άλλο, μετά που θα φύγουμε εμείς, γιατί δεν είχε πού να πάει. Μια μέρα που κάναμε συνεστίαση (αντί για εκδρομές κάνουμε συνεστιάσεις) αυτός δεν είχε μέσον να γυρίσει στο σπίτι, και πήρε ο πρόεδρος του μαθητικού συμβουλίου τηλέφωνο τη μάνα του μικρού και της είπε να έρθει να τον πάρει, κι αυτή είπε: "και τι με νοιάζει εμένα; Ό,τι ανάθεμα θέλει ας κάνει". Τελικά ο μικρός βγήκε με ένα συμμαθητή του ενήλικα και δύο κορίτσια απ' την τάξη του, πήγαν για ποτό, και μετά όπως τους γύριζε σπίτι του έφυγε το αμάξι σε ένα κυκλικό κόμβο και διαλύθηκε. Ευτυχώς αυτοί δεν πάθανε τίποτα... Αλλά πολύ φοβάμαι ότι τουλάχιστον η κόρη του κουνιάδου απ' το δεύτερο γάμο, κάπως έτσι θα καταλήξει...

Χε χε, ναι, όλοι αυτό λέμε, ότι έχει τρελά αντισώματα. Η ετεροθαλής αδελφή της, αυτή που σας έλεγα που κολλούσαν τα μαλλιά της απ' τη βρώμα και έπαθε στοματίτιδα επειδή της δίνανε πιπίλες που κάθονταν πάνω οι μύγες που έρχονταν απ' τα χωράφια με τις κοπριές, δε βλέπω να τη βγάζει καθαρή... Κι αυτό, γιατί στο σπίτι του αδελφού του άντρα μου, η βρώμα είναι περίπου εκατό φορές χειρότερη!!! Αφού η πεθερά μου θεωρεί τη νύφη της βρωμιάρα υπέρτατου βαθμού.

Νάσια, το έχω γράψει πολλές φορές ότι ένα από τα βασικότερα προβλήματα των πεθερικών μου είναι η ΜΠΙΧΛΑ!!!!!! Δεν τηρούν καν τους βασικούς κανόνες υγιεινής. Π.χ. όταν ένα ποτήρι έχει μόνο νερό ή καφέ, απλά το ξεπλένουν με λίγο νερό και δεν το πλένουν, γιατί θεωρούν ότι το νερό και ο καφές δε βρωμίζουν (τα χείλη που ακουμπάνε στο ποτήρι και το γεμίζουν μικρόβια δεν τα σκέφτονται). Ή μια φορά έκανε η μάνα του ταραμοκεφτέδες, και τους αλεύρωνε πάνω σε εφημερίδα, για να μη λερώσει πιάτο!!! Και την επόμενη μέρα το τραπέζι είχε ακόμα λεκέδες από κολλημένο αλεύρι... Ή όταν ήταν πολύ μικρή η εγγονή τους, θυμάμαι σε κάποια φάση τη γιαγιά του άντρα μου που πήρε να της καθαρίσει μήλο. Κάθονταν στο τραπέζι της αυλής, το οποίο ήταν γεμάτο χώμα, όχι απλά σκόνη, αλλά χώματα, βρωμιές που έφερνε ο αέρας, λιωμένα κεριά απ' την Ανάσταση, και παίρνει η γιαγιά το μήλο, το κόβει στη μέση, βάζει το μισό με την κομμένη επιφάνεια στο τραπέζι, κόβει σε φέτες το άλλο μισό, το δίνει στη μικρή (το μήλο άπλυτο, επειδή θα το καθάριζε!!!) και μετά παίρνει το μήλο που είχε βάλει καθαρισμένο πάνω στο πενταβρώμικο τραπέζι, το κόβει κι αυτό φέτος και το δίνει κι αυτό στη μικρή!!! Και πολλά-πολλά άλλα... Η μάνα μου, πιστεύω ότι, όταν της πω ότι έτσι είπε ο παιδίατρος, θα κάνει ό,τι της πω. Αλλά η πεθερά, δεν το συζητάμε... Είναι του στιλ "και τι ξέρουν οι γιατροί;" και κάνει ό,τι της κατεβαίνει...

Ναι, και σε μένα το βγάζει Λένα. Νόμιζα ότι είναι καμιά χαζομάρα του υπολογιστή μου.

Τα πεθερικά μου δεν είναι μεγάλοι. Είναι 61 και 58 νομίζω. Αλλά είναι 61 και 58 π.Χ.

Κορίτσια, εννοείται ότι θα με βοηθά η μάνα μου, αλλά όχι και να μου το μεγαλώσει κιόλας. Ξέρω πολλές περιπτώσεις που τα παρατάνε σε μανάδες και πεθερές, ή ακόμα χειρότερα, που είναι η μάνα εκεί, αλλά κάνει ό,τι θέλει η γιαγιά (π.χ. η ΠΡΩΗΝ διευθύντρια του σχολείου!). Ειδικά τώρα που είμαι άσχετη, εννοείται ότι θα θέλω βοήθεια, αλλά όπως μας είπε ένα φιλικό ζευγάρι: "ό,τι βοήθεια έχετε χρησιμοποιήστε την, αλλά μετά παραμερίστε την"!!!

Αγγελική, εμείς όταν πηγαίνουμε σπίτι τους, γίνεται ανατολικό ζήτημα όποτε θέλουμε να κάνουμε μπάνιο. Αυτοί κάνουν μια φορά τη βδομάδα, και θεωρούν ότι έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς. Κι επειδή συνήθως πηγαίνουμε χειμώνα ή Μάρτιο-Απρίλιο, που ακόμα κάνει κρύο, δεν επιδιώκουμε να κάνουμε κάθε μέρα, αλλά τουλάχιστον κάθε δεύτερη μέρα, και το κάνουν θέμα!!! Μια φορά η μάνα του άρχισε να μουρμουρά, και ο πατέρας του έκανε καβγά και ούρλιαζε, ότι πληρώνει αυτός ρεύμα για το θερμοσίφωνο για να κάνει μπάνιο ΑΥΤΟΣ (ο γιός του!!!). Και ήταν Μεγάλο Σάββατο!!!!!!!!!!!! Δηλαδή, που λένε "κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα", ε αυτοί, ούτε αυτό δεν κάνουν!!! Αν μπορέσω να πάρω απαλλαγή από το σεμινάριο και να πάω σχολείο το απόγευμα (δεδομένου ότι θα έχω αντέξει μέχρι τότε), το προτιμώ, γιατί δε θέλω να αρχίσω άδειες από τώρα. Σκόπευα να ζητήσω αναρρωτική περίπου 20 μέρες πριν την άδεια τοκετού. Αν, όμως, δε με απαλλάξουν, εννοείται ότι θα πάρω άδεια! Δε σφάξανε!

Λένα, δυστυχώς οι μανάδες μας νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα και κάνουν του κεφαλιού τους... Κι εμένα με προβληματίζει πολύ να το αφήνω στη μάνα μου, όταν χρειάζεται. Χτες που πήγα στο σεμινάριο, είδα μια καθηγήτρια γνωστή μου, 45άρα, και μου λέει "α, εμένα η μάνα μου, μου μεγάλωνε τα παιδιά, της τα πήγαινα από βρέφη και μου τα κρατούσε και τα μεγάλωνε αυτή μέχρι 12 χρονών, και τώρα είπα στην κόρη μου ότι όταν κάνει αυτή παιδί, θα πάω εγώ εσπερινό σχολείο, για να της το μεγαλώσω". Και μετά μου έλεγε πόσο τυχερή είμαι που έχω τη μάνα μου να με βοηθά. Συγγνώμη, μόνο εγώ δε θέλω να μου μεγαλώσει τα παιδιά μου η μάνα μου;

Χαχα, ρε τρελάρες, πάλι με τις πεθερές τα βάλατε; Νάσια, τι να πω για την πεθερά σου; Τρομερή βοήθεια έχεις βρε! Καλά, εμένα η δική μου κρατάει τη εγγονή της βδομάδες ολόκληρες, γιατί της την παρατάει εκεί η μάνα της, και το έχει το κοριτσάκι μες στη βρώμα, επειδή έτσι έχει μάθει, κι επειδή φοβάται μήπως κρυώσει και αρρωστήσει και βρει τον μπελά της. Την άλλη φορά έφερε τη μικρή η μάνα της Σάββατο του Λαζάρου και ήρθε και την πήρε Μεγάλη Πέμπτη μεσημέρι και η πεθερά δεν την είχε κάνει μπάνιο ούτε μία φορά! Μόνο ένα βράδι την έπλυνε απ' τη μέση και κάτω και της άλλαξε εσώρουχο. Μέχρι τότε ήταν με το ίδιο εσώρουχο και μετά πάλι με το ίδιο έμεινε. Δώρα, τι να πω για τα δώρα της πεθεράς; Συμφωνώ με τη Νάσια, το υλικό δεν το κοιτούσαν παλιά, αλλά 35 χρονών ρούχα; Τουλάχιστον η δική μου, έστειλε της εγγονής που είναι οκτώ ετών! Φυσικά, αν της έλεγες τίποτα για το ακρυλικό θα σου έλεγε: "γιατί η κόρη μου που τα φόρεσε ΤΙ ΕΠΑΘΕ;". Αγγελική και Αναστασία, κι εγώ δε θα άφηνα το παιδί μου με ΤΙΠΟΤΑ στην πεθερά μου. Δεν είναι κακιά, ούτε και θα μου το χτυπούσε ποτέ, παρ' όλο που τη μεγάλη εγγονή της που αυτή τη μεγαλώνει, συνέχεια λέει δύο φράσεις που έχουν γίνει πλέον σλόγκαν: "δεν είναι κόρη μου, εγγονή μου είναι, εγώ τα παιδιά μου τα μεγάλωσα" (επειδή ορισμένοι τη ρωτάνε αν είναι δική της η μικρή, έλεος, πόση μυωπία έχουν και "εγώ τα παιδιά μου μόνη μου τα μεγάλωσα και δεν πήρα βοήθεια από κανένα, ένας έμπαινε, άλλος έβγαινε" (επειδή δουλεύανε βάρδιες με τον άντρα της για να προσέχει πάντα κάποιος απ' αυτούς τα παιδιά). Φυσικά, την εγγονή αυτή την παρατάει η μάνα της μέρες ολόκληρες για να μπορεί να βγαίνει και να διασκεδάζει, γιατί τη βλέπει σα βάρος, και γι' αυτό τα λέει όλα αυτά. Σίγουρα, όμως, δε θα της άφηνα να κρατήσει δικό μου παιδί γιατί είναι Ο,ΤΙ ΝΑ 'ΝΑΙ. Κυριολεκτικά είναι τόοοοσο χύμα, κάνει ό,τι της κατέβει, και τη θεωρώ επικίνδυνη. Σας είπα την άλλη φορά που άφηνε τα παιδιά της να κοιμούνται όταν ήταν βρέφη και πήγαινε στον μπακάλη για ψώνια! Ή κατέβαινε να πετάξει τα σκουπίδια. Ή τώρα στη μικρή, ας πούμε, μπορεί να δώσει μία παρά δέκα το μεσημέρι σοκολάτα, και μία και τέταρτο να της βάλει να φάει. Ό,τι να 'ναι μιλάμε... Λένα, κατσαρίδες διαβάζω... Στο στοιχείο μου... Κατερινούλα, μια χαρά που έχεις καλά πεθερικά! Αφήστε ρε κορίτσια, εγώ τα πήρα στο σχολείο σήμερα. Έβαλε το υπουργείο ειδικά υποχρεωτικά σεμινάρια για τους καθηγητές των εσπερινών σχολείων, 26 και 28 Σεπτεμβρίου, οκτώμιση με δύο το πρωί στη Λευκωσία, και το απόγευμα σχολείο κανονικά... Δεν υπάρχει περίπτωση να πάω, εδώ μόνο σχολείο πηγαίνω, και χωρίς μαθητές μάλιστα και γίνομαι πτώμα... Πώς να καταφέρω να πάω Λευκωσία το πρωί (μισή ώρα δρόμος, άρα μία ώρα πήγαινε-έλα), πεντέμιση ώρες σεμινάριο και μετά στο σχολείο (άλλη μια ώρα πήγαινε-έλα) και τρεισήμιση ώρες σχολείο... Θα το συζητήσω αύριο με το διευθυντή, μήπως καταφέρω να απαλλαγώ απ' το σεμινάριο, αλλιώς θα πάρω άδεια από τις 28 μέχρι τις 29, γιατί εκείνη τη μέρα έχω το ντόπλερ, πάλι στη Λευκωσία...

melipikto άπαιχτη η γειτόνισσα!!!!!!!!!! Τι γυναίκα είναι αυτή καλέ; Με τον καλό το λόγο στο στόμα!!!!!!!

Μαρίνα, δεν είναι ανάγκη να πηγαίνεις κάθε μέρα γυμναστήριο. Μάλιστα, πολλοί γυμναστές λένε ότι είναι καλό να πηγαίνεις κάθε δεύτερη μέρα. Το πρωί μόνο να τρως κάτι, όχι σκέτο γάλα. Μπορεί και γι' αυτό να ζαλίζεσαι! Νόμιζα είχες δουλειά και έχασε ο άντρας σου τη δική του. Τώρα έχετε μετακομίσει στο χωριό; Εκεί βρήκες τη δουλειά;

Λυδία-Μίκι (εξελίσσομαι σιγά-σιγά), την ομελέτα τη φτιάχνω ως εξής: κόβω τις πατάτες σε κύβους και τις τηγανίζω σε λίγο ελαιόλαδο. Κόβω κρεμμύδι, μαϊντανό, και όποιο άλλο λαχανικό θέλω (π.χ. πιπεριές, ντομάτα) τα ανακατεύω στο σκεύος που θα ψήσω την ομελέτα, μαζί με τις πατάτες, ρίχνω τα αβγά χτυπημένα με αλάτι, πιπέρι, ρίγανη, ή όποιο άλλο αρωματικό θέλω, ρίχνω και φέτα από πάνω και το ψήνω στο φούρνο! Τα αυτοκόλλητα στους τοίχους δε μου αρέσουν, εκτός κι αν καλύπτουν μεγάλες επιφάνειες. Αλλιώς, είναι λες και βγάζει σπυριά ο τοίχος. Μαρία (12), το σλινγκ είναι αντί για μάρσιππο, μεταφέρουμε το μωρό και δε χρειάζεται να κουβαλάμε τη γκουμούτσα το καρότσι!

Γειά σας κορίτσια! Βαρβάρα, μια χαρά σε βλέπω! Τα χτεσινά μου: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί. Δεκατιανό: Δύο μικρά τετράγωνα κομματάκια πίτσα χωρίς αλλαντικά, μάλλον σπιτική ή από αρτοποιείο. Μεσημεριανό: Ένα πιάτο μακαρόνια με κόκκινη σάλτσα και τριμμένο λαδοτύρι. Απογευματινό: Ένα μιλκσέικ καραμέλα δικής μου κατασκευής. Βραδινό: Το ίδιο με το μεσημεριανό, αλλά με φέτα αντί λαδοτύρι. Σταφύλι. Ένα ποτήρι γάλα.

Γειά σας κορίτσια!!! Εμείς πήγαμε προηγουμένως με τη μάνα μου και παρήγγειλα τις κουρτίνες για το δωμάτιό μου. Κουβάλησα και τη μάνα μου, γιατί αυτή θα τις ράψει, και καταλαβαίνει από μέτρα και τέτοια. Για το παιδικό δεν πήρα, γιατί είχα μια ιδέα σήμερα το πρωί που ξύπνησα και δεν μπορούσα να ξανακοιμηθώ. Σκέφτηκα να ζωγραφίσουμε κάτι στον τοίχο! Οπότε, θα πρέπει πρώτα να δούμε αν θα το κάνουμε και πώς θα είναι και μετά κουρτίνες, για να ταιριάζει. Μετά πήγαμε στο βιβλιοπωλείο του θείου μου και πήρα τη "Βίβλο της φροντίδας του μωρού", που την είχαμε παραγγείλει ένα μήνα πριν!!! Ζήτησα απ' τη θεία μου, που ασχολείται πολύ με ζωγραφική, να μου δείξει χρώματα και μου είπε να βρω το σχέδιο από κάποιο παραμύθι. Όχι ντε και καλά, ας πούμε, το Λύκο και τα τρία γουρουνάκια, αλλά από κάποια ζωγραφιά σε παραμύθι, θα μπορούσα να ζωγραφίσω, π.χ. μια σκηνή με ζωάκια ή με λουλουδάκια. Έχω ασχοληθεί πολύ στο παρελθόν με ζωγραφική, το ίδιο και η μάνα μου, και μπορεί να βοηθήσει και η θεία μου αν χρειαστεί. Γέννησε η Εύη ε; Της ευχήθηκα στο φέισμπουκ, εύχομαι κι από δω, να τους ζήσει και καλή λοχεία!!! Μάντι, το κόκκινο εμένα μου φαίνεται μια χαρά γιούνισεξ χρώμα. Ο άντρας μου που τον ρώτησα λέει ότι δεν είναι κοριτσίστικο, γιατί άμα ήταν έτσι τα κόκκινα αμάξια θα τα οδηγούσαν μόνο γυναίκες, τα μπλε μόνο άντρες, κ.ο.κ., αλλά θα προτιμούσε κάποιο άλλο, λόγω προσωπικού γούστου. Αναστασία, κουράγιο... Προσπάθησε να τρως σαλάτες και να πίνεις πολύ νερό που φουσκώνει. Μίκι, τι δουλειά κάνεις; (άσχετο). Μύριαμ, όντως τα πεθερικά μου είναι φτωχοί άνθρωποι, αλλά της πεθεράς δεν της κόβει και πολύ. Δηλαδή, εκεί που πάει και παίρνει δέκα βρακιά, ένα ζευγάρι πυτζάμες και ένα ζευγάρι παντόφλες, θα μπορούσε να πάρει με τα ίδια λεφτά ένα-δύο πράγματα πιο καλά. Βανεσσάκι, το εξ αποστάσεως μου φαίνεται πολύ δύσκολο. Εσύ τώρα είσαι έγκυος, θα γεννήσεις, θα έχεις το μωρό, θα είναι δύσκολο να έρχεται μόνο τα σκ. Λοιπόν, σας αφήνω, αν και είμαι σίγουρη ότι τις μισές σας άφησα πίσω... Πάω να μαγειρέψω με τον άντρα μου ομελέτα φούρνου. Θα σας δω σε λίγο! Φιλιά σε όλες!!!

Αμ δε που έχω έτοιμο δώρο... Οι πυτζάμες είναι στα μεταχειρισμένα που μου έστειλε... Τα δώρα που έστειλε γενικώς τα έχω γράψει στο νούμερο 7, νομίζω στις 25 Αυγούστου που είχε επιστρέψει ο άντρας μου από Ελλάδα με τα δώρα!

Επιστήμη, μακάρι να μην έχετε απρόοπτα και να γεννήσεις κανονικά! Τα πεθερικά δεν το κοπανάνε όταν μας πάρουν κάτι, απλά αυτά που παίρνουν είναι πάντα χαζομάρες και ποτέ κάτι πραγματικά καλό και χρήσιμο. Δεν είχες έρθει ακόμη στο ποστ μας όταν έγραψα τι έστειλε για τον άντρα μου, για μένα και για το μωρό η πεθερά... Απλά μας δίνει ό,τι βρίσκει μπροστά της χωρίς καμιά απολύτως λογική. Θα πω μόνο ένα από αυτά: έστειλε για το μωρό, ανάμεσα σε άλλα, και κοριτσίστικες πυτζάμες για παιδί δύο ετών!!! Αγγελική, νομίζω είναι μια καλή ευκαιρία για να ξεπεράσεις τις φοβίες σου!

Λυδίαμίκι (δεν είμαι ακόμα έτοιμη να αποχωριστώ το Μίκι) ακόμα στο γραφείο ήσουν; Μέχρι τέτοια ώρα; Πω πω... Αγγελική, πας καλά παιδάκι μου; Θα ακυρώσεις το ραντεβού επειδή είναι Τρίτη και 13; Τι θα γίνει δηλαδή; Εγώ θυμάμαι είχα πάει για α' επιπέδου Τρίτη και 13! Μιας φίλης μου η κόρη της γεννήθηκε Τρίτη και 13! Μια μέρα σαν τις άλλες είναι! Είναι δυνατόν να πιστεύουμε σε τέτοια πράγματα; Καλά, εμένα τα πεθερικά δε νομίζω να μας πάρουν κάτι μεγάλο. Πάντως, στα άλλα αδέλφια αγόρασαν και καρότσια και τέτοια, αλλά τα άλλα αδέλφια είναι του χαμού τελείως, μπάτε σκύλοι αλέστε! Η πεθερά είπε ότι όταν γεννηθεί το παιδί και σαραντίσω, θα έρθει να το "ασημώσει". Τώρα τι εννοεί μ' αυτό, ο Θεός κι η ψυχή της. Ελπίζω μόνο να μην εννοεί ότι θα το τυλίξει με ασημόχαρτο (αλουμινόχαρτο). Εμείς όλα μόνοι μας θα τα πάρουμε, κι ελπίζω να μη γίνει καμιά απεργία και δεν πληρωθώ, γιατί τότε ζήτω που καήκαμε!!! Επιστήμη, καλή επιτυχία στην εξέταση! Καλά, 15/9 είναι σε μια βδομάδα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Τώρα που το σκέφτομαι, οι γονείς μου θα κλείσουν το μαγαζί τους, οπότε μπορούμε να πάρουμε εμείς το χώρο και να ανοίξουμε το μαγαζάκι με τα δώρα των πεθερών μας!!! Όσο για τα ψώνια, εγώ δεν πηγαίνω για να αγοράσω κάτι για μένα, οπότε, δε βρίσκω ευκαιρία να αγοράσω και για το μωρό! Έχω να ψωνίσω ρούχο για μένα από το Μάιο, που πήρα ένα φόρεμα και μια φούστα. Βαριέμαι φρικτά τα ψώνια και τώρα τι να πάω να πάρω; Με αγχώνει, όμως, το φθινόπωρο, γιατί, ενώ τα περισσότερα καλοκαιρινά μου είναι φαρδιά, τα φθινοπωρινά-χειμερινά είναι κανονικά/στενά. Για να δούμε... Νία, όπως είχα πει και σε άλλο ποστ, τα καρότσια του ακατανόμαστου δεν έχουν πολλές δυνατότητες και είναι ακριβά γι' αυτά που προσφέρουν. Δηλαδή, δε γυρίζουν να βλέπεις εσύ το μωρό και κοιτάνε μόνο απ' έξω, κλείνουν δύσκολα και τα υφάσματα χάλια. Αυτό το είχα προσέξει πριν γίνουν ακατανόμαστα τα ακατανόμαστα. Γενικά, όπως έχω ξαναπεί, προτιμώ να πηγαίνω σε ντόπια μαγαζιά και όχι σε αλυσίδες-πολυεθνικές. Αφήστε, όταν άνοιξαν εδώ τα Lidl, πριν κανένα χρόνο, είχε κάνει ο άντρας μου αίτηση για δουλειά, και τον απέρριψαν χωρίς συνέντευξη! Λίγο καιρό μετά έπιασε εκεί δουλειά ένας μαθητής μας. Μας παραπονιόταν συνέχεια ότι δεν τους πληρώνουν τα μπόνους και τις υπερωρίες, ότι δεν τους πληρώνουν γενικώς, ότι τους κοροϊδεύουν, κ.λπ. Τελικά, έρχεται προχτές στο σχολείο για να γραφτεί, και μου λέει ότι τους απέλυσαν όλους, γιατί είναι η τακτική τους να απολύουν όλους τους υπαλλήλους πριν κλείσουν εξάμηνο... Και μετά μου λένε "Πήγαινε στα Lidl/Τζάμπο/κ.λπ. γιατί είναι φτηνά και πρέπει να κοιτάξεις την τσέπη σου". Ε, όχι, προτιμώ να δώσω κάτι παραπάνω σε ένα οικογενειακό σούπερ μάρκετ και να μην πάω να δώσω λεφτά σ' αυτούς που πίνουν το αίμα των εργαζομένων και μετά τους πετάνε στο δρόμο, μπλα μπλα. Μαρία, εμένα Άννα-Μαρία με λένε (αν και ο καινούριος διευθυντής του σχολείου με λέει σκέτο "Άννα" και προχτές στη συνεδρίαση με είπε "Γιάννα" και αναρωτιόμασταν όλοι σε ποιαν μιλάει!!!!). Καλά, κι εδώ δεν είναι υποχρεωμένοι οι γονείς να ζουν τα παιδιά τους μετά το γάμο, απλά πολλοί το θεωρούν αυτονόητο. Π.χ. ο (μαλάκας) βοηθός διευθυντής μας κοκορευόταν ότι οι δύο γιοί του που είναι παντρεμένοι με παιδιά ποτέ τους δεν αγόρασαν πάνες ή γάλα, γιατί πάντα τους τα αγοράζουν αυτοί, μαζί με πολλά άλλα. Ενώ οι γιοί και οι νύφες δουλεύουν. Εγώ γενικά δε θέλω βοήθεια, αρκετά δώσανε οι δικοί μου δέκα χρόνια που σπούδαζα. Τώρα, π.χ. αγόρασε η μάνα μου το ύφασμα για τις πάνες και τις πάνες αγκαλιάς, που φυσικά είναι 100% βαμβακερό και αρκετά ακριβό, και ήθελα να της το πληρώσω, αλλά δε δέχτηκε. Μας αγόρασε και ένα σετ σεντονάκια και ένα σετ πετσετούλες. Αλλά δε θέλω και πολλά δώρα, προτιμώ να τα κάνουμε όλα μόνοι μας, όπως και το σπίτι μας.

Βανεσσάκι, μήπως θα βγάλουν τη δευτεροβάθμια σε λίγο; Εμάς ακόμα υπάρχουν καθηγητές που δεν έχουν διοριστεί. Ο ένας από τους οικονομολόγους του σχολείου μας (ο νορμάλ, γιατί ο άλλος είναι δυο λαλούν και τρεις χορεύουν) ακόμα περιμένει να διοριστεί, ενώ δούλεψε δύο χρόνια ο άνθρωπος... Αγγελική, εγώ σκέφτομαι να ανοίξω μαγαζί με τα δώρα που μου κάνει η πεθερά μου. Χωρίς πλάκα, ένα μαγαζί θα γέμιζε με όσα μας έχει πάρει κατά καιρούς, και θα το ονομάσω κάτι του στιλ "Κινέζικο παζαράκι" ή "Νεωτερισμοί η Κίτσα" (απ' το κιτς). Μύριαμ, πάλι ψώνια και δουλειές ε; Δώρα, τι περιγραφή έκανα αυτή τη φορά καλέ; Νία, τα είδα τα φορμάκια στο φέισμπουκ! Τέλεια είναι!!! Είχαμε δει κι εμείς κάτι σαλιάρες που λέγανε I love daddy και I love mammy, αλλά ήταν στα ακατανόμαστα και είχαν μέσα πολυέστερ και δεν τις πήραμε...

Νάσιαααααααααααα!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Μη χτυπιέσαι!!!!!!!! Το λάπτοπ σου ζει!!! Ζει και θα σε σώσει!!! Το ποστ σου δημοσιεύτηκεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε!!!!!!!!!!!!!!!!!

Γειά σας κορίτσια! Εγώ πήγα λίγο εκκλησία στον εσπερινό και γύρισα πτώμα. Δεν παλεύεται αυτή η κόπωση... Δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου... Βλέπω όλες μας τα λατρεύουμε τα πεθερικά μας!!! Εμένα μου παίρνουν δώρα, αλλά είδατε ΤΙ δώρα!!!! Δεν το κάνουν από κακία, όμως, απλά μέχρι εκεί τους κόβει. Φυσικά κάνουν κι αυτοί τις γυφτιές τους, αλλά τέλος πάντων... Αγγελική, τουλάχιστον εσένα, η πεθερά είχε μια δικαιολογία που στα πήρε κοντομάνικα (ηλίθια δικαιολογία, αλλά δικαιολογία). Εμένα που τα πήρε κοντομάνικα έτσι στο άσχετο; Στην Κύπρο πάντως συνηθίζεται οι γονείς του ζευγαριού (κι απ' τις δύο μεριές) να χρηματοδοτούν κανονικά το ζευγάρι, ακόμα κι αν εργάζονται και οι δύο σύζυγοι. Τα περισσότερα νέα ζευγάρια, ακόμα κι αν έχουν παιδιά, τρώνε στους γονείς, οι γονείς τους ψωνίζουν για το σπίτι, τους δίνουν λεφτά για τους λογαριασμούς, τους αγοράζουν μέχρι και το γάλα και τις πάνες των παιδιών τους. Για μένα αυτό είναι τελείως απαράδεκτο. Παντρεύεσαι, ανοίγεις σπίτι, κάνεις παιδιά, οι ευθύνες είναι δικές σου. Εμείς απ' τους γονείς μας δε ζητάμε ποτέ τίποτα, γιατί οι γονείς μου είναι χρεωκοπημένοι και γιατί τα πεθερικά μου είναι ΤΑ ΠΕΘΕΡΙΚΑ μου! Ακόμα κι όταν μας αγοράζουν κάτι οι γονείς μου επιμένουμε να τους το πληρώσουμε κι όταν μέναμε μαζί τους τους δίναμε κάποια λεφτά για τα έξοδα του σπιτιού, άσχετο αν τα δέχονται (συνήθως γίνονταν καβγάδες για να τα πάρουν, αν τα πάρουν). Δε λέω να σου κάνουν ένα δώρο οι γονείς σου ή να σου ψωνίσουν κάτι για το σπίτι μία στο τόσο, αλλά στην Κύπρο τους ζουν κανονικά οι γονείς, κι αυτό γιατί τα περισσότερα νέα ζευγάρια πάνε και χτίζουν κάτι σπιταρώνες παλάτια, και δίνουν όσα παίρνουν στα δάνεια... Και με εκνευρίζει τρομερά το ότι πολλοί νομίζουν ότι την ίδια τακτική ακολουθούμε κι εμείς... Άντε, τα πήρα τώρα. Α, άσχετο, κουδουνίστρες ακόμα παίρνουν στα μωρά, ή τις έχουν καταργήσει; (επειδή έχουν καταργήσει τα πάντα, γι' αυτό ρωτάω!).

Κι εγώ αυτό ήξερα για τον αφαλό, ότι δεν πρέπει να βρέχεται. Υποθέτω ότι όσους παιδίατρους ρωτήσουμε, τόσες γνώμες θα πάρουμε!

Άσε, Αγγελική, έτσι είναι και τα δικά μας... Οι περισσότεροι μιλάνε συνέχεια και ορισμένοι μάλιστα δυνατά πάνω στον ομιλητή. Και η πλάκα είναι ότι πρόκειται για εκπαιδευτικούς που απαιτούν απόλυτη ησυχία από τους μαθητές τους κατά την ώρα του μαθήματος. Και το χειρότερο είναι ότι πολλοί βρίσκουν ευκαιρία να μιλήσουν για να "φανούν" και να δείξουν ότι είναι σκεπτόμενοι και ότι ξεχωρίζουν απ' το σωρό. Σίγουρα είναι καλό το ότι βλέπεις κόσμο που έχεις να δεις καιρό, αλλά αυτό είναι και κακό, γιατί μπορεί να μη θέλεις να τους δεις όλους!!! Βανεσσάκι, πες μας τι έγινε με τους αναπληρωτές!

Α, επίσης τα διάφορα "καλοπροαίρετα" των συγγενών να τα κόψεις μαχαίρι, ακόμα κι αν παρεξηγηθείς με ορισμένους. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα. Το έβλεπα και σε συγγενείς και φίλες που ήθελαν να κάνουν παιδί και δυσκολεύονταν, το έβλεπα και σε μένα, παρ' όλο που δεν τρελαινόμουν με το θέμα "τεκνοποιία", εντούτοις με ενοχλούσε.

Λένα, γειά σου και καλώς όρισες στο φόρουμ!!! Νομίζω ότι είσαι πάρα πάρα πάρα πολύ αγχωμένη χωρίς λόγο. Είναι πάρα πολύ νωρίς για να χάνεις τις ελπίδες σου. Δε μένουν όλες οι γυναίκες έγκυες στον πρώτο μήνα, ούτε στον πρώτο χρόνο. Όταν είχαμε αρχίσει εμείς προσπάθειες, ο γιατρός είπε μετά τα δύο χρόνια άκαρπων προσπαθειών θα αρχίσουμε εξετάσεις. Τελικά έμεινα έγκυος ένα χρόνο μετά, το έχασα και ξαναέμεινα μετά από 6-7 μήνες. Και τις δύο φορές, όμως, που έμεινα έγκυος, αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που σκεφτόμουν! Ειδικά τη δεύτερη φορά, ούτε που μπορούσα να διανοηθώ ότι είμαι έγκυος όταν ξεκίνησα να έχω καθυστέρηση. Ενώ όταν μισο-αγχωνόμουν και μετρούσα μέρες, δεν έμενα με τίποτα. Και να φανταστείς ότι εγώ δεν ήθελα ποτέ μου παιδί πολύ φανατικά (μη σου πω και καθόλου) και δεν είχα ιδιαίτερο άγχος. Αφού λες ότι δε βρέθηκε κάποιο πρόβλημα στις εξετάσεις σας, το πιθανότερο είναι να μην έχετε κιόλας πρόβλημα και να μείνεις έγκυος τυχαία, όταν το βγάλεις απ' το μυαλό σου και δεν αγχώνεσαι!!!!