Θέλω να γίνω μαμά

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εγώ πήγα σχολείο και γύρισα πριν λίγο. Ευτυχώς που πήγα, γιατί με την κουβέντα, κανένα μάθημα, κ.λπ., ξύπνησα και νιώθω πιο ξεκούραστη, απ' ό,τι αν έμενα σπίτι. Γι' αυτό δε θέλω να πάρω άδεια... Μάγδα, χαχα, ο Αντρέας άμα τον ρωτήσουμε αν θέλει κάτι λέει "όχι, εκαϊστώ, δε θέλω"! Άσε το άλλο: ρωτάει "μπο-ώ να ..." εδώ βάλτε ό,τι θέλετε, π.χ. "μπο-ώ να πετάτσω χώμα απ' το μπαλκόνι", "μπο-ώ να φάω μπισκότο;" "μπο-ώ να ζωγιαφίσω με το μακαζό-ο;" κι άμα του πούμε "όχι, δεν μπορείς", απαντά "μα αφού μπο-ώ". "Μα αφού δεν μπορείς". "Μα αφού ναι" Μα αφού όχι" "Μα αφού ναι" και πάει η ιστορία... Γενική κάθε δυο μέρες;;;;;;;;;;;;; Ου ναι, κι εγώ κάνω κάθε δυο μήνες!!! Οκ, κάθε βδομάδα έκανα γενική στο μπάνιο, αλλά τώρα εννοείται δεν κάνω πλακάκια και τέτοια. Απλά τα περνάω όσο πιο συχνά μπορώ με ντετόλ για να απολυμαίνονται. Τον Αντρέα τον κάναμε μπάνιο στο μπανάκι του, αλλά τώρα που τον βάζουμε όρθιο στο πατάκι, ρίχνω προηγουμένως ντετόλ. Γενικώς, προτιμώ να έχω χρόνο να διαβάσω κάτι ή να καθίσω στον υπολογιστή ή να κάνω κάτι που μου αρέσει, και κυρίως, για να μην αισθάνομαι κομμάτια και τελικά να αρρωστήσω, γιατί όπως σας έχω πει, δεν έχω και πολλές αντοχές για δουλειές του σπιτιού. Τι ωραία που σας κάνουν δουλειές οι μαμάδες και οι πεθερές. Η μάνα μου βοηθούσε στην προηγούμενη εγκυμοσύνη, τώρα δεν μπορεί πλέον. Η πεθερά είναι μακριά, αλλά ήταν εδώ, θα προτιμούσα να μη βοηθούσε, γιατί απλούστατα, δεν ξέρει να κάνει δουλειές, κι ας δούλευε τόσα χρόνια καθαρίστρια. Δεν τις κάνει και πολύ καλύτερα απ' τον άντρα μου, π.χ. θα βάλει σκούπα, κι αν έχει ένα ζευγάρι παπούτσια κάπου, θα κάνει γύρω-γύρω, δε θα τα σηκώσει. Για να μην πω για την κουζίνα της: τα ποτήρια δεν τα πλένει, μόνο τα ξεπλένει, τα πιάτα και τα σκεύη τα πλένει μόνο απ' την πλευρά που φαίνονται, όλα τα σκεύη της έχουν πάνω κολλημένα υπολείμματα τροφών, και το νεροχύτη καλύτερα να μην τον περιγράψω. Η πλάκα είναι που ο άντρας μου όλο μου λέει "η μάνα σου δε βοηθάει, ενώ αν ήταν εδώ η μάνα μου θα ερχόταν και θα έκανε ένα σωρό δουλειές". Απαπαπα, χίλιες φορές καλύτερα που είναι μακριά! Λες να το έτριψε με την οδοντόβουρτσα το μπάνιο η πεθερά; Α, εννοείται ότι η δική μου (η πεθερά) καθαρίζει με χλωρίνη (που εγώ δεν τη χρησιμοποιώ, παρά μόνο για να ρίξω λίγη στην τουαλέτα), και κάνει ό,τι φαίνεται, π.χ. δε θα σηκώσει τα μπουκάλια με τα σαμπουάν για να καθαρίσει από κάτω. Κι ο Αντρέας δεν θέλει αγκαλιές. Τον παίρνει ο μπαμπάς του να τον αλλάξει κι αυτός λέει "όχι, θέλω να πεπατάω". Το ίδιο και στις σκάλες και παντού! Για το ροχαλητό, όντως τα γράφω κάπως αστεία, αλλά δυστυχώς έχω φτάσει στα όριά μου. Ξυπνάω μέσα στη νύχτα και χαράματα απ' το ροχαλητό, και συχνά δεν μπορώ να ξανακοιμηθώ. Τον σκουντάω, και κάνει μια ώρα να χαμπαριάσει, κι αν αλλάξει στάση, λίγη ώρα αργότερα θα ξαναγυρίσει και θα ξαναρχίσει. Απόψε ελπίζω να θυμηθεί να βάλει την ταινία. Παλιότερα που είχε πάρει ταινίες, ένα βράδι ξέχασε να βάλει και ροχάλιζε, με ξύπνησε, σηκώθηκα και του κόλλησα μία εγώ, και ούτε που πήρε χαμπάρι... Σας αφήνω, πρέπει να κοιμήσω Αντρέα!

Μαρίνα είναι λογικό να είναι χαμηλή η χοριακή, αφού είναι πάρα πολύ νωρίς ακόμη. Εγώ γι' αυτό δεν έκανα τη δεύτερη φορά, για να μη χρειαστεί να την επαναλάβω δεν ξέρω κι εγώ πόσες φορές. Είπα, αν είναι ν' ανέβει, θ' ανέβει και χωρίς να την παρακολουθώ! Εύχομαι την Παρασκευή να είναι στα ύψη! Αύριο έχω το ντόπλερ, θα πάμε Λευκωσία, και αν έχω κουράγιο, μετά μπορεί να περάσουμε μια βόλτα απ' το ΙΚΕΑ να πάρουμε κάποια πραγματάκια μήπως και τακτοποιηθούμε. Ευτυχώς ο άντρας μου πήγε με δική του πρωτοβουλία και πήρε ταινίες για το ροχαλητό απ' το φαρμακείο. Την προηγούμενη φορά δούλεψαν, αλλά είναι κάτι φάσεις, που τίποτα δεν το σταματά...

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εγώ λίγο χάλια πάλι, δεν κοιμήθηκα καλά... Με ξύπνησαν τα ροχαλητά του άντρα μου κατά τις έξι παρά, και δεν μπορούσα μετά να ξανακοιμηθώ... Κάθε φορά που πήγαινε να με πάρει ο ύπνος, ξανάρχιζε τα ροχαλητά... Αμάν πια, εφιάλτης έχει καταντήσει αυτή η ιστορία... Εφτά και δέκα ξύπνησε ο Αντρέας, του έκανα γάλα, μετά παίξαμε λίγο στο κρεβάτι, τον πήρε ο άντρας μου, τον άλλαξε, τον έντυσε, του ετοίμασα εγώ πρωινό και όταν έφυγαν ξάπλωσα πάλι. Με πήρε ο ύπνος, γύρισε ο άντρας μου, άκουσα την πόρτα, ξύπνησα. Μετά δεν μπορούσα να ξανακοιμηθώ, αλλά ήμουν ξαπλωμένη σα σε λήθαργο. Έχω πολλές συσπάσεις σήμερα και ζαλίζομαι... Καγκουράκι κι εμάς αν δεν κοιμηθεί ο Αντρέας μεσημέρι, κοιμάται σχετικά νωρίς και πάρα πολύ εύκολα και μετά αργεί να ξυπνήσει το πρωί, γιατί πρέπει να αναπληρώσει τον ύπνο που έχασε! Τώρα, όμως, με τον παιδικό, επειδή ξυπνάει νωρίς και κουράζεται, τον θέλει τον μεσημεριανό ύπνο. Κι εδώ έτσι είναι ο καιρός, μια κάνει πάρα πολλή ζέστη, μια φυσάει, μια έχει ήλιο, μια συννεφιά, δεν ξέρεις τι να φορέσεις... Καλά, δε θα έχω και την επιμέλεια της γιορτής του νηπιαγωγείου, απλά θα βγω στη σκηνή με τον Αντρέα! Έχει ήδη μάθει το ποίημα, εκτός από την τελευταία στροφή. Καινούριο χαρτάκι με το ποίημα δε μας έχουν δώσει ακόμη, γιατί είτε ξεχνάει ο άντρας μου να ζητήσει, είτε δεν έχει εκείνη την ώρα η δασκάλα, πάντως, μια χαρά το μαθαίνει και στο σχολείο. Το σπίτι μου τώρα έχει ξεπεράσει πλέον το στάδιο του ακατάστατου Γίνεται ένας χαμός και στο καθιστικό και στα δωμάτια, αλλά είμαστε υπό επισκευήν! Δηλαδή, στο πάτωμα του δωματίου μου είναι σπαρμένο όλο με σακούλες από χειμωνιάτικα ρούχα, που θα ανέβουν στον αποθηκευτικό χώρο πάνω απ' τη ντουλάπα, στον καναπέ του καθιστικού βρίσκεται κουβαριασμένη η κουβέρτα μας, που θα πάει καθαριστήριο, στο πάτωμα του γραφείου και του δωματίου του Αντρέα βρίσκονται στοίβες από βιβλία που θα τοποθετηθούν στη βιβλιοθήκη που είχε χαλάσει και την έφτιαξε ο άντρας μου. Απλά, πολλές δουλειές πρέπει να γίνουν και από τους δυο μας, και δε συντονιζόμαστε, γιατί εγώ μένω στο κρεβάτι μέχρι αργά, το απόγευμα φεύγω, ο άντρας μου καταπιάνεται με άλλες δουλειές και μετά δεν μπορεί, κλάφτα... Κι εγώ είχα μαζέψει τα πάντα από τα τραπεζάκια, τώρα σ' ένα τραπεζάκι έχω βάλει μια κορνίζα με έναν πίνακα και ένα μεταλλικό αγαλματάκι και είναι σώα προς το παρόν. Τα υπόλοιπα τραπεζάκια είναι όλα καλυμμένα από παιχνίδια και ζωγραφιές του Αντρέα. Σήμερα το πρωί που έφευγε ο Αντρέας για τον παιδικό, του φωνάζω να έρθει να τον φιλήσω, με φιλάει κι αυτός, και μετά φιλάει και τη Γεωργία, δηλαδή την κοιλιά μου και λέει "γεια Γιωγία, τα λέμε σύντομα. Τα λέμε αύ-ιο Γιωγία, δηλαδή αδεφάκι"!!! Για την πάνα είπαμε να σηκώσουμε πρώτα το χαλί και μετά αρχίζουμε! Λέω να δοκιμάσω στην κανονική λεκάνη με στεφανάκι, κυρίως γιατί σιχαίνομαι μετά να πλένω το γιογιό, μπλιάχ! Αν, όμως, φοβάται ή δε θέλει, θα πάρουμε γιογιό. Τα παπούτσια τα έχουμε όλα στα δύο κάτω ράφια της ντουλάπας και ευτυχώς χωράνε και δεν έχουμε πρόβλημα. Εγώ φοράω κλειστές μπαλαρίνες, δεν το ρισκάρω ακόμα για πέδιλα. Πολύ ωραίο αυτό με τα κουτάκια! Εγώ τα κρατάω σχεδόν όλα αυτά που λες, αλλά είναι σπαρμένα σε όλο το σπίτι... Ανθή χρονια σου πολλά και καλά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Να σε χαίρεται η όμορφη οικογένειά σου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Εμένα η μάνα μου το πιο πολύ που κάνει είναι το σίδερο. Να πλύνει πιάτα δεν υπάρχει περίπτωση, άλλωστε αυτά τα κάνει ο άντρας μου, να συμμαζέψει δεν υπάρχει επίσης περίπτωση, να κάνει μπάνιο τον Αντρέα με τίποτα, γιατί παραπονιέται ότι πονάει η μέση της, όσο για να τον κοιμίσει, δε φεύγει και τόσο αργά, οπότε δεν παίζει. Βάσω το μπάνιο του Αντρέα το κάνουμε μαζί γιατί είναι πάρα πολύ ζωηρός και δε στέκεται. Μέχρι προχτές βάζαμε το μπανάκι του μέσα στη μπανιέρα και τον κάναμε εκεί μέσα μπάνιο. Έμπαινε, πλατσούριζε, το απολάμβανε, αλλά μας έκανε μούσκεμα, γιατί προς το τέλος άρχιζε να χτυπάει τα νερά πλαφ πλουφ και να πετάγονται όλα έξω. Έτσι, αποφάσισα με συνοπτικές διαδικασίες να καταργήσω το μπανάκι, και τον βάζουμε όρθιο στο πατάκι της μπανιέρας. Και πάλι, όμως, όλη την ώρα θέλει να χοροπηδάει, οπότε πρέπει να είναι κι ένας άλλος εκεί να τον κρατάει για να τον σαπουνίζω και να τον ξεβγάζω. Εύχομαι να πάτε το ταξιδάκι σας και να είναι όλα καλά! Τότε, όμως, θα έχεις και βρεφάκι! Σκέφτεσαι να το πάρεις μαζί σου; Θα πρέπει να το δηλώσεις. Κατερίνα χτες νομίζω ξέχασα να σου ευχηθώ για το Νίκο! Πωπω, δέκα χρονών, άντρακλας σωστός! Σας φιλώ κοριτσάρες, τα λέμε!

Γεια σας απ' το σχολείο αυτή τη φορά! Έγραψα τα πρακτικά της συνεδρίασης της Παρασκευής και κουβεντιάζουμε με μια συνάδελφο. Αλλά νιώθω πολύ κουρασμένη, κουράστηκα πάρα πολυ από τα ρούχα. Μαρίνα εγώ από τότε που έμεινα έγκυος δε σήκωσα τον Αντρέα ούτε μία φορά. Το άλλαγμα το ανέλαβε ο άντρας μου. Όποτε χρειάστηκε να τον αλλάξω, κάνουμε διάφορες μανούβρες και πατέντες, τον κρατάω, και ανεβαίνει μόνος του στην αλλάχτρα. Το ίδιο και με το καθισματάκι του αυτοκινήτου. Μόνο όταν είναι να τον κατεβάσω τον σηκώνω, αλλά επειδή τον κατεβάζω, δεν τον ανεβάζω, τον πιάνω με τρόπο που να πέφτει όλο το βάρος στα χέρια μου, κι όχι στην κοιλιά. Μάγδα κι εγώ κράτησα και τα δύο τεστ που έκανα! Δηλαδή τρία τώρα που το σκέφτομαι, δύο στον Αντρέα κι ένα τώρα. Ευχαριστώ για τις συμβουλές για την πάνα! Ελπίζω να την κόψει εύκολα. Εγώ στον άντρα μου λέω ευχαριστώ που μας φροντίζει, και λέω και στον Αντρέα και του λέει, για να νιώθει χρήσιμος και να κάνει και τίποτε άλλο... Σας φιλώ τα λέμε μετά!

Κατερίνα προεδρίνα συγχαρητήρια στον άντρα σου!!!!!!!!!! Όλο καλά νέα σήμερα!!!!!!!!! Άξιος!!!!!!! Για πες εσύ που ξέρεις, στο γιογιό για τσίσα θα τον βάζω καθιστό ε; Δηλαδή κάθε μια ώρα, ας πούμε θα τον βάζω τουαλέτα; Ή περισσότερο; Ουφ, μου φαίνεται βουνό το θέμα "κόψιμο πάνας". Για τίποτε άλλο δεν αγχώθηκα, ούτε και δυσκολεύτηκα. Τώρα νομίζω θα δυσκολευτούμε πολύ. Η μάνα μου πλέον δε μαγειρεύει συχνά, γιατί με τον πατέρα μου τρώνε ελάχιστα στην ηλικία που είναι, έτσι τρώνε τη Δευτέρα και καμιά φορά και την Τρίτη το φαγητό της Κυριακής με κάποιο συμπλήρωμα, την Τετάρτη κάνουν νηστίσιμο, την Πέμπτη φτιάχνει κάτι ή τρώνε το φαΐ της Τρίτης, αν ήταν άλλο απ' αυτό της Κυριακής, την Παρασκευή πιθανώς να φάνε ό,τι περίσσεψε απ' την Τετάρτη, και το Σάββατο ό,τι περίσσεψε απ' την Πέμπτη ή κάτι πρόχειρο. Καταλαβαίνεις... Αυτό, βέβαια, είναι το πιο ακραίο τους πρόγραμμα, αλλά γενικώς έχει μειώσει πολύ τα μαγειρέματα. Το θέμα είναι ότι όταν της πάμε τον Αντρέα, κάνει λες και είναι ξέρω 'γω σε κανένα ξερονήσι και δεν έχει τρόφιμα να φτιάξει κάτι για το μωρό. Κι εμάς εδώ το βράδι κάνει λίγο κρύο, δηλαδή μη φανταστείς ότι κάνει κανονικό κρύο, άντε να πέσει στους 15-16 βαθμούς, αλλά φυσάει, και ένα σακάκι τζιν ή ένα μακρυμάνικο μπλουζάκι χρειάζονται... Σας αφήνω, πάω να κάνω μπάνιο γιατί έχω και σχολείο... Ευτυχώς μόνο μια τάξη έμεινε, και σήμερα δεν έχω μάθημα μαζί τους!

Άντε με το καλό! Εγώ αυτή τη φορά δεν είχα κάνει χοριακή, γιατί ήταν πολύ νωρίς, κι άμα έκανα, θα έπρεπε να ξανακάνω. Ουφ, τελείωσα με τα καλοκαιρινά... Έβγαλα τα πουλόβερ του άντρα μου και τα δικά μου, τα δίπλωσα, τα έβαλα σε σακούλες με λεβάντες, έβαλα τα καλοκαιρινά μπλουζάκια στα ράφια, μάζεψα κασκόλ, γάντια, σκούφους, ρόμπες, χειμωνιάτικες πυτζάμες, και μένουν τώρα τα χειμωνιάτικα του άντρα μου που είναι κρεμασμένα. Αν θέλει να τα μαζέψει καλώς, αλλιώς ας μείνουν εκεί όλο το καλοκαίρι! Δεν το περίμενα ότι θα τελείωνα τόσο γρήγορα. Εννοείται είναι και τα ρούχα του Αντρέα, αλλά, όπως είπαμε, πρέπει να τακτοποιηθεί η ντουλάπα...

Χεχε, ναι! Έκανες τεστ ή χοριακή;

Χαχα, Μαρίνα, συγχαρητήρια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Με το καλό εύχομαι!!!!!!!

Α, ρε κορίτσια, ξέχασα να σας ρωτήσω. Για το κόψιμο της πάνας πρόκειται πάλι. Οκ, για τα κακά το καταλαβαίνω, θα τον βάζω να κάθεται περίπου τις ώρες που ξέρω ότι τα κάνει, και φαντάζομαι θα μάθει να τα κάνει στο γιογιό. Τι γίνεται, όμως, με τα τσίσα; Θα τα λέει ή θα κατουριέται πάνω του; Πώς να του εξηγήσω ότι κάθε φορά που θέλει τσίσα, θα πρέπει να μου λέει για να πηγαίνουμε τουαλέτα; Το πρόβλημα είναι ότι δε λέει τα κακά ούτε όταν τα κάνει, ενώ παλιότερα τα έλεγε, ενώ τα τσίσα τα λέει μόνο αν η πάνα του έχει γίνει 800 κιλά. Για πείτε.

Γεια σας κορίτσια! Πώς πάει, που λέει κι ο Αντρέας; Εμείς καλά, εγώ δεν κοιμήθηκα και πολύ καλά, κι ελπίζω να βγάλω τη μέρα. Αρχίσαμε να κατεβάζουμε τα καλοκαιρινά, εγώ έβγαλα όλα τα δικά μου φορέματα, παντελόνια και μπλούζες που κρεμάω, κι έμειναν κάτι μπλουζάκια που βάζω στο ράφι. Δεν έχω ιδέα που είναι, μάλλον σε κάποια σακούλα που δεν κατέβασε ο άντρας μου. Μάζεψα ό,τι κρεμόταν από τα χειμερινά, κι άφησα μόνο κάτι πολύ ελαφρά ανοιξιάτικα, που ακόμα χρειάζονται, και θα χρειαστούν φυσικά και όταν φθινοπωριάσει. Χτες πήρε τηλέφωνο και η κοπέλα που είχα πάρει για να έρθει για το σπίτι, και είπε ότι βρήκε μια φίλη της, που μπορεί πρωινά. Μας έδωσε το τηλέφωνό της, για να δούμε... Την πήρα τηλέφωνο πριν λίγο, αλλά δεν το σήκωνε, θα δουλεύει λογικά. Ανθή αυτό θα πει ύπνος!!! Εύχομαι να επαναλαμβάνεται συνέχεια το ανεξήγητο φαινόμενο που έλαβε χώρα στο μπαλκόνι σας! Ουφ, κι εγώ ξενερώνω που θα κλείσουν τα σχολεία, κι εγώ θα πάρω και άδεια νωρίτερα, κλαααψ... Αφού προσπαθώ να μεταφέρω την άδεια όλο και αργότερα! Εμένα το γυμναστήριο είναι το χειρότερό μου, οπότε, όχι σχολείο + γυμναστήριο= εφιάλτης... Όντως οι μανάδες υπάρχουν για να γκρινιάζουν. Η δική μου, όμως, έχει και κάτι χειρότερο: έχει το χάρισμα να σε αγχώνει τρομερά. Π.χ. αρχίζει και λέει "άντε, δεν έχεις καιρό, πρέπει να ετοιμαστείς, να κάνεις το ένα, να κάνεις το άλλο", κι εκεί που εγώ ξέρω ότι έχω χρόνο και δε θέλω να βιαστώ και να κουραστώ, με αγχώνει. Χτες βράδι με έπιασε ασφυξία, σκεφτόμουν όλα όσα έχω να κάνω και αγχωνόμουν. Ευτυχώς μπορώ και το ελέγχω! Α, μάθαμε και από πού βγαίνει η ατάκα "άτακτε, άτσαλε μπαμπά". Είναι επί λέξη από την Πέππα το γουρουνάκι! Βάσω ο Αντρέας όποτε είμαστε κάπου, είτε είναι κλειστός, είτε ανοιχτός χώρος, δεν κάθεται ούτε για δέκα δευτερόλεπτα. Πολλή ενέργεια έχει αυτό το παιδί... Εγώ την Κυριακή δε θα πάω να ψηφίσω στις Ευρωεκλογές. Κι εγώ εννοείται ότι θα είμαι παρούσα όπως κι αν ονομάσετε το καφενεδάκι! Το ταξίδι ακούγεται όντως πάααρα πολύ κουραστικό. Ούτε κι εγώ θα το ρίσκαρα. Και τίποτα να μη σου συμβεί, θα κουραστείς αφάνταστα και θα ταλαιπωρηθείς τρομερά. Σας αφήνω, πάω να φτιάξω ομελέτα φούρνου!

Ο Αντρέας: φωνάζω τον άντρα μου να μας φτιάξει τοστ. Πάει ο Αντρέας από κει, του λέει ο άντρας μου "πάμε στη μαμά να της φτιάξουμε τοστ, γιατί πεινάει κι αυτή κι η Γεωργία". "Κι εγώ πεινάω" λέει ο Αντρέας και συνεχίζει "κι η μαμά πεινάει και η Γεωργία πεινάει". Έρχεται σ' εμένα. "Πεινάει η Γεωγία. Για να δω... (μου σηκώνει τη μπλούζα) Μμμμμ... Πεινάει πολύ"!

Καλά, Μάγδα, πριν τα μισά απ' όσα έγραφες μου έβγαζε! Πήγαμε στο πανηγυράκι, ωραία ήταν, αλλά ο Αντρέας δεν κάθισε δευτερόλεπτο. Πάμε να δούμε που παίζανε μπάλα, έκατσε περίπου πέντε δευτερόλεπτα. Πάμε να δούμε τους αγώνες με τηλεκατευθυνόμενα αυτοκινητάκια, ήθελε να μπει μέσα στην πίστα, έτρεχε πάνω-κάτω, κι όταν βαρέθηκε, βγήκε απ' την αίθουσα και έτρεχε όπου έβρισκε. Να δούμε το πρόγραμμα που παρουσίαζαν τα παιδιά του σχολείου, ούτε γι' αστείο. Πήρε ο άντρας μου σουβλάκια να φάει, έτρεχε πάλι πάνω-κάτω, και κάθε τόσο ερχόταν για να φάει λίγη πίτα. Εννοείται ότι την περισσότερη ώρα τον κυνηγούσε ο άντρας μου, εγώ για πολύ λίγο τον κυνήγησα, αλλά και πάλι, νιώθω πάρα πολύ κουρασμένη. Ο Αντρέας πάντως, πέρασε πολύ ωραία, και μετά έλεγε όλη την ώρα "θέλω πάλι να πάω εκεί". Καλά, ακούστε φάση: ο Αντρέας έχει ένα παιχνίδι, τον κύριο Πατάτα. Βγάζει το μουστάκι του, το βάζει στο κεφάλι του κυρίου Πατάτα σα λειρί, και μου λέει "κοίτα, είναι κόκορας"! Ακούστε και χτεσινή ατάκα: του ετοιμάζω ψωμί με μυζήθρα και μαρμελάδα φράουλα που φριάξαμε τις προάλλες, και μου λέει "μμμ, είναι απόλαση η μαμεάζα"!!! Ουφ, πονάει η κοιλιά μου τώρα, το μεσημέρι στους γονείς μου φάγαμε μακαρόνια με κιμά και σουτζουκάκια και νομίζω με πείραξαν τα σουτζουκάκια... Ήταν να φτιάξει λαζάνια, αλλά χάλασε ο φούρνος της, της λέω να κάνει μακαρόνια με κιμά κι έφτιαξε και σουτζουκάκια (τα είχε στην κατάψυξη) και μου λέει "ε, τι, φαγητό είναι τα μακαρόνια με κιμά; Σκέτα μακαρόνια με κιμά θα τρώγαμε;". Έλεος... Αφήστε που τα κάνει όοοοολα με χοιρινό κιμά και δε μου αρέσουν καθόλου... Μας έβαλε και σουτζουκάκια για το βράδι, αλλά δε νομίζω να φάει κανείς. Για να φανταστείτε, εγώ μοσχάρι έφαγα για πρώτη φορά όταν πήγα φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη! Προηγουμένως, ούτε που ήξερα τη γεύση του... Κατερίνα τι έγινε με τον άντρα σου;

Μα εγώ δεν μπαίνω από κινητό!

Μάγδα κι εγώ βαριέμαι ό,τι έχει να κάνει με ρούχα, και κυρίως να τα αγοράζω, χαχα! Ευκολία είναι να τα έχεις όλα έξω. Εγώ τα έχω σε σακούλες στον αποθηκευτικό χώρο πάνω απ' τη ντουλάπα και πρέπει κάθε φορά να τα βγάζω και να βάζω σε σακούλες αυτά που δε χρησιμοποιούμε. Τα μωρουδιακά να τα πλύνω, νόου πρόμπλεμ, αλλά πού να τα βάλω; Πρέπει να αδειάσει η ντουλάπα του Αντρέα, να μπουν ράφια, να τοποθετηθούν τα ρούχα του στα ράφια για να αδειάσει η συρταριέρα, και να μπουν εκεί τα μωρουδιακά. Αλλιώς δε γίνεται... Το σύμβολο που έβαλες εγώ το βλέπω έτσι: ....! Κ ....! Επειδή μπορεί να σου το βγάζει σαν σύμβολο, εγώ αυτό που βλέπω είναι: αποσιωποιητικά, θαυμαστικό, αλλαγή γραμμής, Κ, αλλαγή γραμμής, αποσιωποιητικά, θαυμαστικό.

Κάτι θα σημαίνει αυτό φαντάζομαι, αλλά δεν μπορώ να το αποκρυπτογραφήσω!

Μάγδα ευτυχώς! Μια γιαγιά ήτανε, και μου είπε ότι πήγε να τη χτυπήσει ο δίπλα και προσπαθώντας να τον αποφύγει, χτύπησε εμένα. Τώρα δεν κατάλαβα τι συνδυασμός είναι αυτός, αλλά τέλος πάντων, τέλος καλό, όλα καλά! Μου είπε ότι, ό,τι πρόβλημα υπάρχει θα το αναλάβει, αλλά δε χρειάστηκε ευτυχώς!

Μάγδα τελικά χτες του έδωσε κοτόπουλο, πληγούρι και ντομάτα. Απλά ήταν για να γκρινιάξει... Το ίδιο και με τη σκόνη... Εμείς ένα χαλί έχουμε, αλλά πρέπει να πάει καθαριστήριο, κι είπαμε να ρωτήσει σε 1-2 να δούμε τι προσφορές έχουν. Το χαλί του Αντρέα που είναι μικρότερο, θα το πλύνει αυτός. Ουφ, εγώ για τα καλοκαιρινά αγχώνομαι... Είναι μεγάλο ζόρι. Κανονικά, όποτε αλλάζω τα ρούχα, βγάζω τα πάντα από ντουλάπια και συρτάρια και τα καθαρίζω με οινόπνευμα. Τώρα μάλλον μόνο τα ράφια που θα αλλάξω θα καθαρίσω και μακάρι να τα καταφέρω κι αυτά... Εμείς τα τραπεζάκια στο καθιστικό τα έχουμε, δεν είχαμε ποτέ πρόβλημα. Άλλωστε, είναι αρκετά μεγάλο το σαλόνι και έχει χώρο και παίζει. Καφές μανιταριού;;;;; Τι είναι αυτό καλέ;;;; Πρώτη φορά το ακούω!!!

Μάγδα η μάνα μου δυστυχώς δεν μπορεί να βοηθήσει, είναι και μεγάλη, κοντεύει τα 69 και έχει κι αυτή διάφορα προβλήματα υγείας. Βοηθάει όσο μπορεί, π.χ. κάνει το σίδερο, τις προάλλες ήρθε για να φτιάξουμε τη ντουλάπα του Αντρέα, αλλά περισσότερο δεν μπορεί. Οκ, δεν έχω απαιτήσεις, αλλά τουλάχιστον ας μην ανοίγει το στόμα της να λέει χοντράδες. Τουλάχιστον τουαλέτες και κουζίνα τα κάνω κάθε τόσο με ξύδια και ντετόλ. Αν τώρα έχουν και λίγη σκόνη τα έπιπλα, δεν έγινε και τίποτα. Εγώ δεν είμαι και τόσο περίεργη, αλλά νιώθω λίγο άσχημα να φέρω μια άγνωστη να μου καθαρίζει τα ντουλάπια. Πού να ξέρω αν είναι καλή, γρήγορη, τίμια; Ουφ... Πριν την εγκυμοσύνη μου, έκανα μια μίνι γενική μια φορά το μήνα, όχι, βέβαια, ντουλάπια, αλλά μετακινούσα έπιπλα, κατέβαζα βιβλία, κ.λπ. Τώρα φυσικά, μόνο τα βασικά μπορώ να κάνω, και κάποιες φορές, ούτε κι αυτά. Εγώ non stop δεν μπορώ να είμαι με τίποτα. Μ' εμένα και την κουμπάρα μου συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: η κουμπάρα μου είναι non stop γιατί έχει δύο παιδιά κι ένα σκύλο, δηλαδή έχει τους γονείς της που είναι σαν παιδιά, κι ένα σκύλο... Η μάνα της, όπως σας έχω πει με εγκεφαλικό, ο πατέρας με αλτσχάιμερ, έχουν κι ένα σκυλάκι, κάτι γάτες, κάτι πουλιά, σπίτι τεράστιο, βεράντες, μεγάλη αυλή, οι γονείς δε δέχονται να φέρει γυναίκα, η θεία της που μπορεί να βοηθά προτιμά να σκουπίζει τους δρόμους (άλλος κάλλος κι αυτός...), και δουλεύει κιόλας. Απορώ πώς αντέχει η κοπέλα...

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εμείς καλά, ο Αντρέας κοιμάται, και νωρίς το απόγευμα λέμε να πάμε σ' ένα πανηγυράκι που διοργανώνει το σχολείο που πηγαίνει η κόρη μιας φίλης μου. Χτες το απόγευμα πήγα Κατηχητικό και κάναμε ένα σούπερ κολλάζ! Κολλήσαμε και αληθινά φύλλα, τώρα δεν ξέρω πόσα θα μείνουν κολλημένα, πάντως ήταν καταπληκτικό! Επιστρέφοντας σπίτι, με χτύπησε μία από πίσω, όπως ήμουν στο φανάρι. Ευτυχώς μόλις που με ακούμπησε, κατέβηκα και είδα και δεν υπήρχε καμία ζημιά και της έκανα νόημα "εντάξει" κι ετοιμάστηκα να φύγω, αλλά λέω "κάτσε μη φανεί τίποτα στην πορεία" και πήρα το τηλέφωνό της. Ευτυχώς δε χρειάστηκε, γιατί το αμάξι δεν έπαθε ούτε γρατσουνιά. Σήμερα το πρωί πήγαμε εκκλησία, μετά κλασικά ο Αντρέας στους γονείς μου, κι εγώ έφαγα κάτι και κοιμήθηκα κανένα δίωρο. Σήμερα το πρωί μου έστειλαν και το αφιέρωμα στους νικητές του διαγωνισμού στο ηλεκτρονικό περιοδικό του οργανισμού που διοργάνωσε το διαγωνισμό διηγήματος. Σας βάζω το λινκ αν θέλετε να ρίξετε μια ματιά: http://artmag.gr/articles/interviews/interviews-artists/item/5762-interview-of-winners-logotexnis-awards-2014 Μετά πήγαμε στους γονείς μου για φαγητό, κλασικά. Ουφ, πήρα τη γυναίκα που έλεγα να φέρω για το σπίτι, και μου είπε ότι βρήκε δουλειά και δεν πηγαίνει τώρα σε σπίτια. Προτιμούσα αυτήν, γιατί την ξέρουμε, κι όσο να 'ναι, θα ένιωθα πιο άνετα. Είναι και η οικιακή βοηθός της θείας μου, αλλά όταν έψαχνε οικιακή βοηθό η κουμπάρα μου και πήρα τη θεία μου, μου είπε απαξιωτικά ότι δεν πηγαίνει σε σπίτια, και δεν έχει χρόνο, κι αν πήγαινε σε σπίτια, θα πήγαινε και στη μάνα μου, ενώ ξέρουμε ότι πηγαίνει τουλάχιστον σε τρεις άλλες συγγενείς και τους καθαρίζει... Τέλος πάντων, ελπίζω να βρω κάποια, γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να κάνω μόνη μου κάποιες δουλειές. Έχω και τη μάνα μου να με πρήζει "πρέπει ν' αρχίσεις να ετοιμάζεσαι", "το σπίτι σου είναι σα σταύλος", και άλλα τέτοια ωραία. Οκ, είναι σίγουρα ακατάστατο από τα παιχνίδια του μωρού, αλλά άλλο αυτό, κι άλλο σταύλος. Μου λέει "όχι, δεν εννοώ ακατάστατο, είναι όλο σκόνη". Οκ, δεν είναι και τόσο βρώμικο σίγουρα, αλλά σόρι κιόλας που δεν μπορώ να κάθομαι όλη μέρα να καθαρίζω. Και στο κάτω-κάτω, αν έκανα όλη μέρα τη χαρωπή νοικοκυρούλα, ούτε δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά θα είχα, ούτε σε διαγωνισμούς θα κέρδιζα, αλλά θα είχα την ηθική ικανοποίηση ότι έχω καθαρό σπίτι. Γκρρρ... Τα νεύρα μου... Τέλος πάντων. Εσείς πού χαθήκατε όλες;

Επανήλθα! Είχα κάνει κοτόπουλο με λεμόνι, σκόρδο και ρίγανη στη γάστρα και πουρέ με λίγο σκορδάκι (αλλιώς δεν τον τρώει ο άντρας μου!) και μπαχαρικά! Μιάμ! Τέλεια γίνανε! Ανθή πολύ γέλιο ο Πανούλης! Χαχα, άκου "δε θα την εντυπωσιάσουν τα ρούχα'!!! Σε καταλαβαίνω που λες για τον ύπνο. Είχα κι ένα φίλο που είχε το ίδιο πρόγραμμα μ' εσένα. Κοιμόταν πάντα κατά τις έξι το πρωί... Κάποια στιγμή είχε φτάσει να κοιμάται πιο αργά, κατά τις οκτώ, και αποφάσισε να αλλάξει το πρόγραμμά του, και κάθε μέρα κοιμόταν και μια ώρα πιο αργά, για να κάνει κύκλο, και να φτάσει σε κάποια φάση να κοιμάται κανονικά το βράδι. Κάποια στιγμή τα είχε καταφέρει να κοιμάται στη μία και του λέω "άντε, επιτέλους τα κατάφερες και κοιμάσαι νορμάλ ώρα" και μου λέει "μπααα, πολύ νωρίς είναι, θέλω να το κάνω να κοιμάμαι στις τέσσερις..." Ντόινγκ!!! Αυτός, βέβαια, ήταν εργένης, οπότε είχε την πολυτέλεια να κάνει όλα αυτά, ενώ εσύ με δύο παιδιά και κανονική δουλειά... δύσκολο πολύ... Τελικά, όντως όλοι οι άντρες είναι ίδιοι και όλοι έχουν κάλο... Χτες, όταν τελειώσαμε τη συνεδρίαση, πήγα τουαλέτα πριν φύγουμε, κι ο διευθυντής με έψαχνε, κι άρχισε να φωνάζει: "ΜΑΡΙΑΑΑΑΑΑΑ....!!!! ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ;;;;;;; ΑΝΝΑ-ΜΑΡΙΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!! ΠΟΥΥΥΥΥ ΕΙΣΑΙΙΙΙΙΙ;;;;;;". Ευτυχώς κάποιος του είπε ότι είμαι στην τουαλέτα και σταμάτησε, αλλιώς θα έπρεπε ν' αρχίσω να τσιρίζω απ' την τουαλέτα "ΕΙΜΑΙ ΤΟΥΑΛΕΤΑΑΑΑΑ"!!!! Για τα αντικείμενα που λες, εξαρτάται, κάποια πράγματα δε θέλω να τα πετάξω, αλλά δεν μπορώ να πω ότι βάζω τα κλάματα όταν βλέπω τα πρώτα παπούτσια του Αντρέα ή τα βαφτιστικά του. Αλλά δε θα τα επέστρεφα ή θα τα πετούσα! Τώρα, το μπουφάν αν δεν το φόρεσε, είναι λογικό να το επιστρέψεις! Κι εγώ αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να είμαι non stop. Να δούμε πώς θα είναι με τα δύο παιδιά... Σας φιλώ κοριτσάκια, θέλω να κάνω ένα μπανάκι, και μετά θα πάω Κατηχητικό. Έχω ετοιμάσει υλικά για ένα πολύ ωραίο κολλάζ!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εμείς καλά, αν και εγώ αισθάνομαι συνέεεεχεια πάρα πολύ κουρασμένη... Φαντάζομαι είναι φυσιολογικό στη φάση που είμαι... Ουφ, πώς θ' αντέξω άλλους δυο μήνες; Ο Αντρέας είναι στους γονείς μου. Τον πήγαμε κατά τις δώδεκα και μετά εμείς συνεχίσαμε για κάτι ψώνια. Δώδεκα και σαράντα παίρνει τηλέφωνο η μάνα μου: θα έρθετε να τον πάρετε όταν τελειώσετε τα ψώνια; Της λέω "μα αφού τώρα τελειώνουμε, για μισή ώρα στον φέραμε;" Άμα ήταν, τον παίρναμε μαζί μας στα ψώνια, δεν ήταν αυτό το θέμα. "Ε, ξέρεις, δεν έχω τίποτα να τον ταΐσω". Κάθε με κάθε φορά έχουμε το ίδιο θέμα. Της παίρνουμε τον Αντρέα και μετά παίρνει τηλέφωνα για να ρωτήσει αν θα πάμε να τον πάρουμε και τι θα φάει το μωρό. Της λέω "καλά, εσείς δηλαδή θα μείνετε νηστικοί; Τι θα φάτε;". "Εεεε, δεν ξέρω, έχουμε λίγο κοτόπουλο από προχτές". Δηλαδή, έλεος, δεν μπορεί να βράσει λίγα μακαρόνια για το μωρό; Είναι τόσο δύσκολο; Στο κάτω-κάτω, της λέω, ας μας το έλεγε απ' την αρχή ότι δεν έχει φαγητό, να μην της τον πάμε. Αλλά κάθε φορά, θα μας πει να της τον πάμε, μόλις πάει το μωρό αρχίζει τα "πόσο τον πεθύμησα" ή αν δεν τον πάμε κανένα Σαββάτο ή καμιά Κυριακή πρωί λέει "μα γιατί δεν τον φέρατε;" και μετά αρχίζει τα τηλεφωνήματα ότι δεν έχει φαγητό. Τέλος πάντων... Ακούστε φάση χτες στο σχολείο: κάναμε συνεδρίαση για απουσίες και είχαμε την περίπτωση μιας μαθήτριας που είχε ξεπεράσει κατά πολύ το όριο απουσιών. Είχε 41 επιπλέον απουσίες, και οι περισσότερες έγιναν από δική της ανευθυνότητα, π.χ. σηκώθηκε και πήγε ταξίδι στη Θεσσαλονίκη, ενώ ήξερε ότι έχει πρόβλημα απουσιών, γιατί είπε ότι είχε κόψει από πριν το εισιτήριο και δε γινόταν να μην πάει. Τέλος πάντων, τη λυπηθήκαμε, επειδή και έξυπνη είναι, και θέλει του χρόνου να δώσει παγκύπριες, και κυρίως, επειδή έχει πάρα πολλά οικογενειακά προβλήματα και δε θέλουμε να της δώσουμε τη χαριστική βολή εμείς, και η πλειοψηφία είπε να την παραπέμψουμε στις εξετάσεις Σεπτεμβρίου, αντί να την αφήσουμε στάσιμη από τον Ιούνιο. Δηλαδή, δεν έχει δικαίωμα να δώσει εξετάσεις τον Ιούνιο, αλλά θα πάει κατευθείαν Σεπτέμβρη, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να γράψει δέκα σε όλα τα μαθήματα, ενώ τώρα, σε πολλά έχει περάσει ήδη απ' τα τετράμηνα και σε άλλα μπορεί να χρειάζεται ένα δύο ή τρία από τις εξετάσεις. Όταν τελείωσε η συνεδρίαση, την πήρε ο διευθυντής τηλέφωνο, γιατί της είχε υποσχεθεί ότι θα την ενημερώσει απ' το ίδιο βράδι για την απόφαση του συλλόγου. Την παίρνει, δεν το σηκώνει. Την ξαναπαίρνει, το ίδιο. Την παίρνει η γραμματέας από το σταθερό, το ίδιο. Ξεκινάμε να φύγουμε, την παίρνει απ' το αυτοκίνητο, πάλι δεν απαντά. Τελικά σε κάποια φάση στα μισά του δρόμου, λέει να την πάρει τελευταία φορά, οπότε το σηκώνει. Τη ρωτάει γιατί δεν απαντούσε, και του λέει "έτρωγα". Τόοοση αγωνία είχε... Της λέει τους κανονισμούς για τις απουσίες, της λέει χίλια δυο και τελικά της ανακοινώνει την απόφασή μας. Εγώ πραγματικά περίμενα ότι θα του έλεγε χίλια ευχαριστώ και θα πανηγύριζε, αλλά όοοοχι. Τι του είπε; "Μα κύριε, το Σεπτέμβρη πρέπει να γράψω δέκα σε όλα τα μαθήματα. Δε θα τα καταφέρω. Εεε, αφού δε με αφήσατε στάσιμη, δε γίνεται να δώσω εξετάσεις απ' τον Ιούνιο για να τελειώνουμε;". Και αυτή η συζήτηση συνεχίστηκε για κανένα τέταρτο, αυτή να του λέει να δώσει τον Ιούνιο, γιατί δε θα τα καταφέρει το Σεπτέμβρη, κι ο διευθυντής, με άκρα ηρεμία, να της λέει ότι της κάναμε χάρη ουσιαστικά, κι ότι δεν τίθεται θέμα για Ιούνιο. Απορώ πώς μπόρεσε και κρατήθηκε τόσο ήρεμος! Στο τέλος, όταν έκλεισε το τηλέφωνο, του ανέβηκε η πίεση! Μα έλεος, δηλαδή, τι άλλο θέλουν, να γράφονται στο σχολείο και να έρχονται τον Ιούνιο να παίρνουν απολυτήριο;;; Σας αφήνω για να φάμε, τα λέμε μετά!

Καφέ πίνω ένα τη μέρα, κάθε πρωί, κι αυτό νες ζεστό, ακόμα και το καλοκαίρι! Στην προηγούμενη εγκυμοσύνη, λίγο πριν γεννήσω έκοψα κι εκείνο το ένα, και μετά, λόγω του θηλασμού δεν έπινα, γιατί μια φορά που ήπια, ο μικρός έκανε σαν τρελός! Όταν σταμάτησα το θηλασμό, είπα να μην ξαναρχίσω τους καφέδες, αλλά δεν άντεξα, κι έτσι άρχισα και π΄λαι να πίνω ένα τη μέρα, κι επειδή ήταν καλοκαίρι, ήταν φραπέ! Αλλά φέτος το καλοκαίρι δε νομίζω να πιώ, αφού θα θηλάζω. Όσο για το σολωμό, γενικώς προτιμώ τα μικρά ψαράκια, που είναι ό,τι καλύτερο! Ο σολωμός δε μ' αρέσει και πολύ για να είμαι ειλικρινής. Επίσης, είδα ότι και τρία λεξικά που είχε πάρει ο Αντρέας απ' το γραφείο και τα έφερε στην κουζίνα, όταν του είπα να τα μαζέψει, τα έβαλε στο τραπέζι της τραπεζαρίας... Και η πλάκα είναι ότι τον είδα που πήγαινε να τα βάλει στον καναπέ, και του είπα ότι δεν είναι εκεί μέρος για τα βιβλία! Και φαίνεται θεώρησε ότι το τραπέζι της τραπεζαρίας είναι πιο κατάλληλο...

Γκρρρ, τώρα μόλις είδα ότι, ένα πουκάμισο που σιδέρωσε χτες η μάνα μου κι ήταν απλωμένο σε μια καρέκλα της κουζίνας και το χρησιμοποιούσε ο Αντρέας για κρυψώνα, είπα στον άντρα μου να το μαζέψει για να μη τσαλακωθεί, και πού το έβαλε; Στην καρέκλα της τραπεζαρίας. Στη ντουλάπα, ας πούμε, δεν έπαιζε με τίποτα ε;

Ουφ, τελικά δεν καθάρισα, αλλά έφτιαξα μαρμελάδα φράουλα και κουράστηκα. Μέχρι να τις πλύνω, να τις κόψω, να μετρήσω τα υλικά, να την προσέχω μην ξεχειλίσει... Και φυσικά, βοηθός ο Αντρέας! Να με βοηθήσει στο πλύσιμο, μετά να βάλει ζάχαρη, μετά να ανακατέψει... Χαμός! Όταν ζεστάθηκε η κατσαρόλα τον έδιωξα μην καεί. Σε κάποια φάση την ώρα που τις έκοβα, έρχεται και ζητά φράουλα. Του λέω ότι είναι για μαρμελάδα, και μου λέει "όχι για μαμεάζα, μόνο να τις φάω". Τελικά του έδωσα μία και ικανοποιήθηκε! Που λέτε, πρόσεξα ότι έχει αρχίσει να βοηθάει το σχολείο. Π.χ. άρχισε να μαζεύει τα παιχνίδια του! Του λέω 'συγυρίζουμε", που το λένε στο σχολείο (απ' αυτόν το άκουσα!) και τρέχει να μαζέψει. Όχι πάντα, βέβαια, αλλά βλέπω ότι πιάνει! Εν τω μεταξύ, μας έβαλαν χτες την καρτέλα πληρωμής στη τσαντούλα του. Έλεγε 120 ευρώ εγγραφή και 150 δίδακτρα. Εγκεφαλικό κόντεψα να πάθω. 120 ευρώ η εγγραφή;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Είπαμε με τον άντρα μου να τους δώσουμε σήμερα την εγγραφή, και από βδομάδα τα δίδακτρα. Πλήρωσε όταν πήγε να πάρει τον Αντρέα, και λίγη ώρα μετά πήρε τηλέφωνο ο διευθυντής και του είπε ότι η εγγραφή είναι 20 ευρώ, όχι 120, οπότε, τα άλλα εκατό τα κρατάνε για τα δίδακτρα, και τους χρωστάμε 50!!!!!! Αλλά, οκ, δεν είμαι και τόσο χαζή, αφού το είδα που έγραφε 120! Εκτός κι αν είμαι όντως τόσο χαζή! Μαρίνα ο άντρας μου δεν έχει εγκέφαλο, έχω πεισθεί πλέον γι' αυτό. Ή, αν έχει, είναι τόσο μικροσκοπικός, που δεν μπορεί να λειτουργήσει. Σήμερα είπαμε να προσπαθήσει όλη η οικογένεια να μειώσουμε τις φωνές και συμφώνησε. Για να δούμε... Ο Αντρέας ξέρει το Χριστός Ανέστη, το Πάτερ ημών, και διάφορα άλλα τραγουδάκια, είτε ολόκληρα, είτε στίχους. Το ποιηματάκι για τη γιορτή του σχολείου το έχει μάθει σχεδόν! Το καινούριο που κάνει τώρα, είναι να τραγουδά κάποιο τραγούδι σαν ξεκούρδιστος ή να αντικαθιστά τα φωνήεντα με ένα φωνήεν, π.χ. το α ή το ου. Δεν μπορεί, βέβαια, να τα αντικαταστήσει όλα, αλλά είναι εμφανές ότι κάνει αυτήν την αντικατάσταση! Επίσης, αλλάζει τα τραγούδια και τα λέει στον πληθυντικό (τις πιο πολλές φορές σε δικό του πληθυντικό, βέβαια, π.χ. να ζήσεις Αντέηδες και χόνιες πολλές, μεγάλοι να γίνεις με άσπγιες μαλλιές). Καλά, για το δήμαρχο δεν το συζητώ! Ο δικός μας πάντως, είναι μονίμως έτσι, είναι πολύ απλός, ανακατεύεται με τον κόσμο, και κάνει πολύ έργο. Το σολωμό εγώ δεν τον προτιμώ καθόλου. Οι περισσότεροι σολωμοί είναι ιχυθοτροφείου, αφού δεν ευδοκιμούν στη Μεσόγειο, και μεγαλώνουν σε ακατάλληλο περιβάλλον, με ακατάλληλες τροφές, με αποτέλεσμα να έχουν διάφορες καρκινογόνες ουσίες στο σώμα τους. Αυτό με το έντερο που λες, έχει πλάκα που μετά τη γέννα, επανέρχονται τα έντερα στη θέση τους, και νομίζεις ότι είναι το μωρό που κουνιέται. Εγώ στην αρχή λέω "μα καλά, δε γέννησα;" Μετά φυσικά κατάλαβα ότι είναι τα έντερα! Ο νέος τίτλος εμένα τουλάχιστον δε με αντιπροσωπεύει, γιατί ούτε παγωμένο καφέ πίνω, ούτε και στην παραλία θα πάω καθόλου, κλαψ. Πάντως, σίγουρα ο νέος τίτλος θα πρέπει να έχει αναφορά σε παραλία! Τουλάχιστον, παραλείψτε τον καφέ!

Μάλλον είμαι ταγμένη να απαντώ μόνο εγώ στα ποστ σου! Νομίζω ότι είναι πάρα πολύ νωρίς να αγχώνεσαι. Δεν είναι και δύο χρονών η μικρή σου, έντεκα μηνών είναι, είναι απολύτως φυσιολογικό να μην περπατά ακόμα. Υπάρχουν παιδιά που πιάνονται και σηκώνονται μετά το χρόνο, ενώ άλλα, σηκώνονται από εξήμιση-εφτά μηνών. Άλλα περπατάνε εννιά μηνών, άλλα δεκαέξι μηνών. Δε σημαίνει τίποτα αυτό, ούτε και υπάρχει λόγος να συγκρίνουμε τα παιδιά μας με άλλα παιδιά. Κάθε παιδάκι έχει τους ρυθμούς του! Για τη στράτα δεν ξέρω να σου πω, δεν τη χρησιμοποίησα ποτέ, και δε τη συστήνουν και οι παιδίατροι, αλλά αυτό κυρίως για λόγους ασφάλειας.