Θέλω να γίνω μαμά

tsarli* μη σε αγχώνουν τόσο πολύ τα κιλά. Δε χρειάζεται να λιμοκτονείς, έγκυος είσαι στο κάτω κάτω. Εγώ στην πρώτη μου εγκυμοσύνη που κράτησε μόνο δύο μήνες, έβαλα περίπου δυόμιση κιλά, και μετά τρόμαξα να τα χάσω... Σ' αυτήν την εγκυμοσύνη, είμαι στον όγδοο και έχω πάρει καμιά δεκαριά. Ακόμα και στην ίδια γυναίκα, κάθε εγκυμοσύνη διαφέρει. Σε μία μπορεί να βάλεις πολλά, σε άλλη λίγα, ανάλογα. Εμένα αυτή τη φορά με "έσωσε" που τους πρώτους τρεισήμισι μήνες είχα αναγούλες και εμετούς και δεν μπορούσα να φάω τίποτα! Απλά προσπάθησε να τρως υγιεινά, φρούτα, λαχανικά, γάλα, ξερά φρούτα και να αποφεύγεις γλυκά και λιπαρά. Μην τρελαίνεσαι όμως! Είναι και στο γιατρό. Ο δικός μου, π.χ. δεν έχει κόλλημα με τα κιλά. Με ζυγίζει αλλά δεν έχει σχολιάσει ποτέ τίποτα. Τώρα αν είχα βάλει τριάντα κιλά δε θα είχε ενθουσιαστεί φαντάζομαι, αλλά από την αρχή δεν είπε τίποτα απολύτως για κιλά. Αν θέλεις, έλα στο "Αχ αυτά τα κιλά!" όπου γράφουμε καθημερινά τι τρώμε. Πίστεψέ με, βοηθά!!!

Γειά σας! Ουφ, έπεσα και κοιμήθηκα το απόγευμα και τώρα ανακατεύομαι... Αφού δε με θέλει ο απογευματινός ύπνος, τι τον ήθελα...; Με πήρε το μεσημέρι μια φίλη μου και μου έλεγε αν μπορώ να γράψω ένα άρθρο για ένα περιοδικό για τον Παπαδιαμάντη και κάθομαι και σπάω το κεφάλι μου, αλλά μάλλον θα αρνηθώ, γιατί δεν έχω ασχοληθεί με το θέμα και δεν μπορώ να κάθομαι να γράφω στον αέρα... Ουφ, χαλάστηκα τώρα... Αποστολία, τοιχογραφία λες τα λουλουδάκια-γρασίδι-μελισσούλες-πεταλουδίτσες; Κι εγώ αρχικά σκεφτόμουν να κάνω λουλουδάκια-γρασίδι σε μεγάλο μέγεθος, μετά πέρασα στο δέντρο, και τελικά κατέληξα στα σπιτάκια! Αναστασία, κι εγώ πρέπει να κάνω αυτά τα ψώνια. Ξυραφάκια γιατί έβαλες στη βαλίτσα; Θα κάνεις μποτέ τις μέρες μέσα στην κλινική ή σας ζητάνε να πάρετε ξυραφάκια για το προ της γέννας ξύρισμα; Ρε κορίτσια, μια maria12 που έγραψε εδώ ένα ποστ, ποια είναι; Την ξέρετε;

Μάλλον εγώ στο είχα ξαναγράψει! Νομίζω βάζω αέρα και κάτω σχάρα.

Γειά σας! Κάλη, θες να πεις ότι ΕΣΥ έφτιαξες την τούρτα; Στην αρχή νόμιζα ότι απλά έβαλες μια τυχαία φωτογραφία εντυπωσιακής τούρτας! Ρε συ, κάντο επάγγελμα! Ξέρεις τι πέραση έχει αυτό σήμερα; Αθανασία, επιτέλους τέλος με τη δουλειά!!! Καλά, εγώ μόνο που σκέφτομαι ότι θα δούλευα για μία εβδομάδα ακόμα, τρελαίνομαι... Απίστευτο μου φαίνεται. Όσο για το μικρό, μπορεί να είναι καμιά αλλεργία. Καγκουράκι, βλέπω μια χαρά τα περάσατε το σκ! Μαρία, για όνομα σκέφτηκα κάτι πολύ πρωτότυπο που δεν έχει ξαναγίνει: Καφενέ "όμορφη μέρα" 2! Πώς σας φαίνεται; Έχετε μείνει όλες άναυδες ε;

Χαχα, όχι βρε, έχω καιρό ακόμα! Με τις τηγανιτές πατάτες μπορείς να κάνεις το εξής: 1. Να μη φτιάχνεις. 2. Αν θες ντε και καλά, κόψε τις σε ροδέλες, άπλωσε μια λαδόκολλα σ' ένα ταψί, άπλωσέ τις πάνω, ράντισε με ελαιόλαδο, αλάτι, ρίγανη, ή ό,τι άλλο βάζεις και ψήσε σε δυνατό φούρνο. Γίνονται ακριβώς όπως οι τηγανιτές και είναι πολύ πιο υγιεινές. Αφού μια φορά που τις είχα φτιάξει, ο άντρας μου χαμπάρι δεν πήρε ότι δεν είναι στο τηγάνι!

Νάνσυ, τέλειο το δωμάτιο, πολύ κουκλίστικο! Αναστασία, ναι βρε, το ξέχασα ότι πας δυο εβδομάδες νωρίτερα. Βανεσσάκι, α, έχετε καλοριφέρ. Εμείς δεν έχουμε, γενικά τα διαμερίσματα στην Κύπρο δεν έχουν κι αν θες βάζεις εσύ. Τώρα λεφτά για να βάλουμε κεντρική θέρμανση δεν έχουμε, οπότε, πάμε για ηλεκτρικά σώματα... Νία, κι εμένα έχει λόξυγκα, όντως έχει πλάκα. Προχτές το βράδι είχε λόξυγκα και μου λέει ο άντρας μου "πιές λίγο νερό να του περάσει"!!

Αναστασία, σε περνάω εγώ! Αλλά ποτέ δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει! Βανεσσάκι, μοναχούλα ε; Θα βάλετε καλοριφέρ ή όταν γεννηθεί η μικρή θα βάζετε το κλιματιστικό; Εμείς δεν ξέρω τι θα κάνουμε, μάλλον ηλεκτρικά σώματα και ηλεκτρικές σόμπες, δε γίνεται αλλιώς... Χριστίνα, δεν ξέρω να σου πω για τα κακάκια... Αγγελική, καλή ξεκούραση! Γκερλ, πολλά φιλιά!

Γειά σας! Αλίνα, μια χαρά σε βλέπω! Τι έφαγα χτες: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Λίγο κοτόπουλο στήθος ψητό με πατάτες + σαλάτα μαρούλι. Απογευματινό: Δύο κομματάκια σοκολάτα. Ένα ρόδι. Βραδινό: Ένα σάντουιτς με μαύρο ψωμί, κοτόπουλο, τυρί, μαρούλι, ρόκα και 3 πατάτες φούρνου. Ένα ποτήρι γάλα.

Γειά σας κορίτσια! Πού είστε όλες; Πεσμένη η κίνηση σήμερα. Εμείς πήγαμε γιατρό πριν, όλα καλά, ο Ανδρέας πήγε 2700 και κάτι, παρ' όλο που άκουσα τη νοσοκόμα να λέει 2300, μετά ο γιατρός είπε 2700. Τέλος πάντων, ας πούμε δυόμιση να είμαστε μέσα! Τον ρώτησα για την ενδοφλέβια και το θηλασμό και μου είπε ότι δεν έχει καμία σχέση και δεν επηρεάζει καθόλου! Ουφ, έφυγε ένα βάρος! Επίσης, μπορεί να γλιτώνουμε τελικά την καισαρική, θα δείξει. Το σημαντικό είναι να χορηγηθεί η ενδοφλέβια αντιβίωση. Αγγελική, κουράγιο, θα περάσει κι αυτό! Θα σταματήσουν οι κολικοί κι όλα μια χαρά! Απ' ό,τι μου λένε κοπέλες που έχουν ήδη παιδιά, οι πρώτοι δύο μήνες το πολύ είναι οι πολύ δύσκολοι, και μετά το μωρό είναι μες την τρελή χαρά! Αναστασία, μήπως έχεις πάθει λίγο εμμονή με τις επισκέψεις; Μην ασχολείσαι βρε και χαλιέσαι συνέχεια! Θα τους λες ότι δεν έχεις συνέλθει ακόμα από τη γέννα και τέρμα. Κι αν δεις ότι έρχονται, θα έχεις το μωρό σε άλλο δωμάτιο, και σε κανένα τέταρτο θα λες, συγγνώμη, πάω να θηλάσω, σας χαιρετώ από τώρα γιατί μάλλον θα έχετε φύγει όταν θα τελειώσουμε, και θα φεύγεις. Πάντως, κι εγώ έχω πάει επίσκεψη σε φίλες μου που γέννησαν, πριν τον σαραντισμό ή και μετά, και το μωρό πάρα πολύ σπάνια το είχαν στο δωμάτιο που καθόμασταν. Συνήθως το είχαν στο δωμάτιό του/τους και κοιμόταν. Όσο για να το πιάνουμε και να το φιλάμε, ούτε γι' αστείο. Δεν τίθεται τέτοιο θέμα. Εδώ ακόμα και η πεθερά μου, που δε φημίζεται για την καθαριότητά της, όταν ήταν η μεγάλη της εγγονή 10 μηνών είχαμε πάει Πάτρα, ο άντρας μου κάθε τρεις και λίγο πήγαινε και φιλούσε το μωρό, κι η μάνα του εκνευριζόταν κι έλεγε ότι δεν κάνει. Πόσο μάλλον σε νεογέννητο!! Δώρα, δεν είπα και το άλλο. Μας έκανε λίστα (η μάνα μου) με πράγματα που "πρέπει" να αγοράσουμε ή να κάνουμε! Αχ αχ... Τι τρώτε σήμερα; Εμείς πιλάφι με λαχανικά και μπιφτέκι.

Τελικά, ωραία ταινία το Τέρμιναλ! Άξιζε τον κόπο! Αγγελική, ούτε η Χρυσούλα Διαβάτη μ' αρέσει, παίζει κι αυτή υστερικά και σε όλους τους χαρακτήρες της βάζει μια χυδαιότητα. Τους σταύλους της Εριέττας Ζαΐμη τους έβλεπα, όχι φανατικά, βέβαια, αλλά δε μου άρεσαν καθόλου μα καθόλου. Όσο για τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο, τρελαίνομαι!!! Όποτε βάλει ταινία, θα τη δούμε οπωσδήποτε! Καλά, η ταινία "Της κακομοίρας" είναι απ' τις αγαπημένες μας! Ο άντρας μου κάθε λίγο πετάει ατάκες απ' τον Ζήκο! Αλλά γενικά μας αρέσουν όλες οι παλιές ελληνικές ταινίες, εκτός από κάτι δακρύβρεχτες στιλ Ξανθόπουλος-Μάρθα Βούρτση. Ηλιάννα, πολύ ωραία και συγκινητικά αυτά που μας έγραψες! Αναστασία, σου έκαναν κάτι ή σε έπιασαν τα ορμονικά; Εμείς σήμερα πήγαμε στη μάνα μου, και τι γυρίζει και μου λέει σε κάποια φάση; "Τις προάλλες που πήγα στο γυναικολόγο, ήταν μια κοπέλα, ΠΙΟ ΑΔΥΝΑΤΗ ΑΠΟ ΣΕΝΑ και ΜΕ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΚΟΙΛΙΑ, και τη ρωτάω πόσων μηνών είναι, και μου λέει οκτώμιση". Τι της λες;

Βανεσσάκι, πίτσα και καρμπονάρα ακούω! Αγγελική, τους Δυο ξένους τους έβλεπα κι εγώ, αλλά τότε ήμουν 18-19 χρονών! Τώρα όποτε το βάζει είναι λες και μου χτυπάς στο κεφάλι με ένα ξύλο. Δεν το αντέχω με τίποτα. Το "Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή;" ήταν αρκετά καλύτερο, ίσως επειδή κράτησε μόνο 6 επεισόδια, και δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να το τραβήξουν απ' τα μαλλιά! Εκεί που τα χάλασαν τελείως και καταβαραθρώθηκαν οι Ρήγας-Αποστόλου είναι στο "Κόκκινο δωμάτιο", που ήταν απαίσιο... Αλλά τη Χρύσα Ρώπα δεν την αντέχω, δεν την αντέχω... Παίζει τόσο υστερικά, που θέλω να σπάσω την τηλεόραση! Πάντως, φέτος η τηλεόραση δεν έχει τίποτα. Βλέπω μόνο τις δύο σειρές εποχής του ΡΙΚ και καμιά ταινία ΑΝ βάλει...

Τι να κάνω; Εδώ, κάθομαι. Περιμένω ν' αρχίσει μια ταινία, "The terminal' με τον Τομ Χανκς.

Αχ, να είχα λίγη μαρμελάδα Βερολίνο... Θα έτρωγα πέτρες και τέσσερα...

Αλίνα, όπως σου τα λέει η Κατερίνα είναι! Κατερίνα, τα πρόσεξα τα φουντούκια στη συνταγή, αλλά τα ξέχασα αυτόματα! Άσε, άσε, είμαι πολύ αφηρημένη αυτόν τον καιρό... Είναι χαρακτηριστικό των τελευταίων μηνών της εγκυμοσύνης, έχει και όνομα, ένα λατινικό, αλλά ΦΥΣΙΚΑ δεν το θυμάμαι!!!

Γράφω και τα χτεσινά μου: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Ένα πιάτο αρακά με πατάτες + γιαούρτι. Απογευματινό: Τρία πουράκια Caprice. Ένα μικρό ρόδι. Βραδινό: Μισή μερίδα αρακά με γιαούρτι. Ένα τοστ με μαύρο ψωμί, τυρί και λούντζα. Ένα ποτήρι γάλα.

Καλημέρα κορίτσια! Επιστήμη, κούκλος ο γιός! Η μικρή σου πώς τα πάει; Πώς το δέχτηκε; Νία, οι γυναίκες με τα μαύρα είναι αυτό με τις μοναχές των Ρήγα-Αποστόλου; Δε μ' αρέσουν αυτοί οι δύο, το χιούμορ τους είναι τόοοσο τραβηγμένο και όλοι οι ηθοποιοί τους παίζουν σαν υστερικοί, με πρώτη τη Ρώπα που δεν την αντέχω με τίποταααααα.... Ουφ, εμάς είχε έρθει πριν κανένα μήνα ο "Οθέλλος" με Κιμούλη και Μαρκουλάκη νομίζω (το νομίζω πάει στον Μαρκουλάκη), αλλά δεν πήγα γιατί ήταν σε ανοιχτό θεάτρο με τσιμεντένιες κερκίδες και θα κουραζόμουν πάρα πολύ... Είχα πάει και το καλοκαίρι στις "Βάκχες" του Ευριπίδη, μέτρια παράσταση και μετά δεν μπορούσα να κουνηθώ, κι ας είχαμε πάρει μαξιλάρια! Αγγελική, ούτε κι εγώ θα έπαιρνα ποτέ μου γυναίκα για να μένει στο σπίτι μου. Με τί-πο-τα όμως! Και πέρσι που έφερα την κοπέλα της θείας μου να καθαρίσει το σπίτι, πριν μετακομίσουμε, τα ξαναέκανα κι ήμουν κι από την απόξεση με αιμορραγίες, κ.λπ. Μαρία, σιγά σιγά θα στρώσει ο μικρούλης σου! Αναστασία, εμείς παστίτσιο τρώγαμε δυο μέρες, σήμερα κοτόπουλο! Βανεσσάκι, πάαααρα πολύ κουκλίστικο το δωματιάκι!!! Φυσικά, στραβολαίμιασα να δω τις φωτογραφίες έτσι όπως τις έβαλες αλλά είναι τέλειο!!!

Έχω πάρει καμιά δεκαριά νομίζω. Έχω και περίπου δύο εβδομάδες να ζυγιστώ (γιατί άραγε; ). Αλλά πιστεύω ότι όλα πήγαν στην κοιλιά. Δε βλέπω να έχω πάρει κιλά πουθενά αλλού... Μπορεί να είναι και η ιδέα μου, βέβαια. Δεν έχω και καθόλου πρήξιμο, ευτυχώς, αν και, το πρήξιμο φεύγει αμέσως!

Μπα, δε νιώθω τύψεις που έφαγα ένα γλυκό παραπάνω (που σιγά τι έφαγα πια...!). Απλά χτες νιώθω ότι δεν έφαγα σωστά, έτρωγα όλο χαζομάρες και δεν έφαγα, π.χ. φρούτο... Δηλαδή και να ήθελα, δε γινόταν να φάω, γιατί δεν είχαμε στο σπίτι! Αλίνα, θέαμα γίνατε στο σούπερ μάρκετ!!! Χωρίς πλάκα, όμως, είναι άσχημο να μην σε υποστηρίζει ο άντρας σου... Είναι αρκετά δύσκολο να προσπαθείς να χάσεις κιλά. Κατερίνα, τη σοκολατόπιτα την αφήνω κι εγώ ασχολίαστη... Πάντως, δεν είμαι και πολύ φαν της σοκολάτας. Να ανοίξω μια σοκολάτα και να τη φάω ολόκληρη, έχω πολλά χρόνια. Μπορεί να φάω νουτέλα με το κουταλάκι, αλλά έχει τη γεύση του φουντουκιού, κι αυτό το κρεμώδες που μ' αρέσει. Και χτες που έφαγα τα δύο κομματάκια σοκολάτα, από λαιμαργία τα έφαγα, κι επειδή μου αρέσει η συγκεκριμένη σοκολάτα που έχει μέσα σταφίδες και δένουν υπέροχα!

Α, καλά, Μύριαμ, πολύ ηλίθια η μαία! Είχα συναντήσει κι εγώ μια τέτοια, ακτινολόγο όταν έσπασα το χέρι μου... Σας το έχω ξαναπεί... Τι σπαστικά άτομα... Ό,τι χειρότερο...

Α, οκ, ναι, κάπως έτσι το φαντάζομαι κι εγώ, απλά να μην κάθομαι δίπλα στο παιδί, να έρχεται, όμως, όποτε χρειαστεί κάτι και να με ρωτάει. Ανδρέα λένε τον πατέρα μου. Τα πεθερικά έχουν ακούσει και οι δύο τα ονόματά τους στα άλλα τους εγγόνια, και ούτε ο άντρας μου, ούτε αυτοί δεν έχουν κανένα πρόβλημα να βγει ο μικρός "Ανδρέας". Μπορεί να έχουν άλλα ελαττώματα, αλλά δεν έχουν τα γνωστά κολλήματα με το όνομα!!! Αφού και το πρώτο-πρώτο εγγόνι, η πεθερά είπε αν θέλουν να δώσουν το όνομα της άλλης γιαγιάς, δεν έχει πρόβλημα.

Μάντι, τέλειο το δεντράκι σας, και τέλειος ο συνδυασμός χρωμάτων! Κι εγώ ένα τέτοιο δέντρο ήθελα αρχικά να ζωγραφίσουμε, αλλά καταλήξαμε στην υπερπαραγωγή!

Κατερίνα, την είδα κι εγώ τη συνταγή σου! Ωραία φαίνεται, αλλά δεν είναι λίγο λιγωτική; Όσο για το διάβασμα των παιδιών, τι έχει αλλάξει από την εποχή μας; Τα έχουν κάνει πιο δύσκολα, τα πιέζουν πιο πολύ τα παιδιά; Εδώ και πάρα πολλά χρόνια δεν έχω καθόλου επαφή με δημοτικά, όταν πήγαιναν τα ξαδέλφια μου δημοτικό εγώ έλειπα, οπότε δεν έχω ιδέα τι γίνεται. Εγώ όπως το έχω στο μυαλό μου, το παιδί διαβάζει μόνο του, κάνει τις ασκήσεις του, και το πολύ πολύ τις ελέγχει ο γονιός, του υπαγορεύει την ορθογραφία (ή αυτό καταργήθηκε και τέρμα. Θυμάμαι είχα ένα συμμαθητή που, ενώ ήταν άριστος, ο πατέρας του δεν τον άφηνε να διαβάζει μόνος του. Μέχρι που του έγραφε τις εκθέσεις για να είναι όλα όπως τα ήθελε αυτός! Η δασκάλα του έλεγε να διαβάζει μόνος του (ήμασταν πλέον πέμπτη δημοτικού), και το παιδί της έλεγε "κυρία, εγώ θέλω να διαβάζω μόνος μου, αλλά ο μπαμπάς μου δε με αφήνει"!!! Αλλά και άλλους συμμαθητές και ξαδέλφια είχα που δεν κάθονταν με τίποτα να διαβάσουν μόνοι τους και ήθελαν κάποιον δίπλα τους, μέχρι το Λύκειο!!! Νομίζω είναι και στο παιδί. Ενός φίλου μου η κόρη, που τώρα πάει β' γυμνασίου (είναι πιο πρόσφατη, όχι όπως εμάς τις προϊστορικές ) πάντα μόνη της διάβαζε. Φυσικά, μέχρι να πάει σχολείο ο Ανδρέας, έχουμε καιρό! Α, ακούστε κι ένα καλό! Προχτές το βράδι είδα όνειρο ότι γέννησα του αγίου Ιακώβου και σκεφτόμασταν να βγάλουμε Ιάκωβο το παιδί!!! (σας το ξαναείπα. Τέλος πάντων, κοιτάω πότε είναι του αγίου Ιακώβου και είναι 23 Οκτωβρίου!!! Μπρρρρρρρ!!!!!!!!!............... Αλλά πιστεύω ότι αυτό οφείλεται στο ότι, στο βιβλίο που διαβάζω αυτές τις μέρες, τον ένα από τους ήρωες τον λένε Ιάκωβο! Το λέω αυτό σε ένα φίλο μου και τι μου λέει; "Το Ιάκωβος είναι αστείο όνομα, θα το κοροϊδεύουν το παιδί στο σχολείο Ιάκωβο Καμπανέλλη"!!!!!!! Λέω κι εγώ, α, καλάαααααα.......... Πόσες πιθανότητες υπάρχουν να ξέρουν τα παιδιά τον Ιάκωβο Καμπανέλλη;;;; Εδώ δεν ξέρουν τον Κολοκοτρώνη και θα ξέρουν τον Καμπανέλλη;

Χι χι, το ελπίζω!

Εμείς κουρτινούλες βάλαμε! Είναι το μοναδικό δωμάτιο στο σπίτι με κουρτίνα! Κι εγώ δεν μπορώ να με φανταστώ μαμά! Ούτε καν τη λέξη δεν μπορώ να πω ακόμα!!! Όσο για το να πω "ο γιός μου" με τίποτα ακόμα!

Λες να τα καταφέρω; Ουφ, νομίζω όλα λάθος θα τα κάνω... Δεν έχω μητρικό ένστικτο, θα είμαι η χειρότερη μάνα από κτίσεως κόσμου... (οκ, υπερβάλλω! ) Κι εγώ αυτό πιστεύω, ότι μόνο με τον Ανδρέα θα ζωντανέψει το δωμάτιο! Μου φαίνεται, όμως, πολύ άδειο, ίσως να φταίει που δεν πήραμε χαλί, αλλά δεν ήθελα ακόμα, γιατί θα μαζεύει πολλή σκόνη και δεν έχει νόημα, γιατί έτσι κι αλλιώς, στο δωμάτιό μας θα κοιμάται!