Θέλω να γίνω μαμά

Χιχι, Κάλη, ναι, αυτήν τη φωτογραφία έχω! Τώρα απλώνει ο άντρας μου νυχτικιές, βρακιά και ρόμπα! Εσείς είχατε πάρει κανονικά βρακιά ή μιας χρήσης; Έκλεισα και ραντεβού με τον οφθαλμίατρο τη Δευτέρα, να δούμε το θέμα της μυωπίας, μήπως υπάρχει θέμα για φυσικό τοκετό. Α, Μαρία, που ρώτησες αν θα κάνω καισαρική, τελικά ο γιατρός μου είπε ότι για τον στρεπτόκοκκο δεν είναι τόσο σημαντική η καισαρική, όσο η ενδοφλέβια αντιβίωση. Το θέμα είναι να προλάβουμε να χορηγηθεί όλη η ενδοφλέβια, γιατί αυτή θα προφυλάξει το μωρό. Άλλωστε, διάβασα και αρκετές ιστορίες και στο μάμμυ και αλλού, με το ίδιο πρόβλημα, και όλες γέννησαν φυσιολογικά, με χορήγηση ενδοφλέβιας, εννοείται, και δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα. Άλλωστε, οι πιθανότητες μόλυνσης του μωρού κατά τη διάρκεια του τοκετού είναι μικρές.

Χαχαχαχαααχαχα, Αναστασία, με πέθανες!!!

Κατερίνα, αν δεν σας ενοχλεί ο βοσκός με τηλεφωνήματα και απαιτήσεις, κάντε το κορόιδο. Μπορεί να το ξεχάσει... Έφτιαξα τη μισή βαλίτσα! Τώρα όταν στεγνώσουν και σιδερωθούν νυχτικιές και ρόμπα, θα βάλω κι αυτές! Μένουν και κάτι ψιλά, σαπούνια και τέτοια, τίποτα το φοβερό. Αλλά ήρθε σήμερα η μάνα μου να σιδερώσει τα μωρουδιακά, και έτσι όπως τα δίπλωσε, δεν καταλαβαίνω ποια είναι τα σεντονάκια και ποιες είναι οι πάνες αγκαλιάς. Σε κάποια φάση νόμισα ότι βρήκα άκρη, και μετά πάλι, νομίζω ότι βρήκα πάνες σε άλλο ύφασμα από τις πάνες που μου έραψε... Ουφ, έπλυνα μαζί και κάτι παλιά σεντονάκια που μου έδωσαν μάνα και πεθερά, και φαίνεται το ύφασμα ότι είναι πιο παλιό. Να μην πω για τα σεντονάκια της πεθεράς που είναι γαριασμένα. Απλά είπα να πλύνω τουλάχιστον αυτά, για να μη στεναχωριέται κι ο άντρας μου, και γιατί ένα σεντόνι έχει πολλές χρήσεις. Πω πω, δεν το πιστεύω ότι υποτίθεται θα δούλευα μέχρι σήμερα!!!!! Απίστευτο μου φαίνεται!

Δεν το πιστεύωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Έγραφα μισή ώρα και με πέταξεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Τέλος πάντων, αυτά που έλεγα είναι ότι συμφωνώ με την Αγγελική. Δεν τα ξαναγράφω, θα αυτοπυροβοληθώ... Α! Έφτιαξα τη μισή βαλίτσα!!!!! Ουάου!!!!!!!!!!!!!!!!

Και ναι!!!!!!! Είναι γεγονός!!!!!!!!! Έχω φτιάξει τη μισή βαλίτσα!!!!!!!!!! Τώρα βάζει ο άντρας μου πλυντήριο με νυχτικιές και ρόμπα, να τα βάλω κι αυτά! Πάντως, η βαλίτσα πολύ μάπα... Μας είχαν κάνει δώρο στο γάμο μας ένα σετ βαλίτσες, από αυτές τις πλαστικές, τις "μοντέρνες" και καλά. Μιλάμε, όλο φιγούρα είναι. Τίποτα δε χωράει μέσα. Μαρία, για την κάρτα νοσηλείας εγώ απλά πηγαίνω στο γραφείο του Επαρχιακού Επιθεωρητή και μου τη γράφει ένας γραμματέας. Δε χρειάζεται κάτι άλλο. Πήρα την παλιά κάρτα και την επιστολή του διορισμού μου.

Γειά σας! Τα χτεσινά μου: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και ένα τοστ με τυρί. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Ένα κομμάτι ρολό κιμά με αβγό + πατάτες φούρνου + σαλάτα μαρούλι-ρόκα. Απογευματινό: Ένα κομμάτι τούρτα μπλακ φόρεστ. Ένα ρόδι. Βραδινό: Ένα μικρό κομμάτι ρολό κιμά + 2 πατάτες φούρνου + λίγα μακαρόνια + ένα πιάτο σαλάτα μαρούλι-ρόκα. 3/4 κούπας ζεστό γάλα (μας τελείωσε ) με λίγο μέλι.

Αναστασία, πολύ καλά έκανες. Εγώ σήμερα ντράπηκα να ζητήσω, γιατί ήταν μόνο δύο άτομα, κι ευτυχώς περίμενα περίπου πέντε λεπτά. Αλλά τι γαϊδουριά ρε παιδί μου;

Γειά σας! Πω πω, πέθανα σήμερα... Πήγαμε στο Υπουργείο Παιδείας (παράρτημα Λάρνακας) για να ανανεώσω την κάρτα νοσηλείας του νοσοκομείου, πήγαμε να δούμε για το μπανάκι του μωρού (και τελικά δεν μας έκανε αυτό που είχα υπόψη) και πήγαμε και τράπεζα. Λέω "πήγαμε", γιατί δε θέλω να οδηγώ και έχω τον άντρα μου για σοφέρ! Δεν το συζητώ ότι στην τράπεζα περίμενα όρθια και δε μου παραχώρησε κανείς τη θέση του. Ήταν μπροστά μου δύο άτομα, μια γυναίκα σχετικά ηλικιωμένη κι ένας πενηνταπενταροεξηντάρης, γύρισαν, με κοίταξαν απ' την κορφή ως τα νύχια, και ούτε που φιλοτιμήθηκαν. Ευτυχώς που δεν περίμενα πολύ... Ανθή, τον άντρα μου τον λένε Γεράσιμο. Μάκη τον φωνάζουν, αλλά εγώ Μάκη δεν τον έχω φωνάξει ποτέ. Τον λέω είτε Μακάκη (οκ, υποκοριστικό του υποκοριστικού είναι λίγο γελοίο, αλλά το έχουμε καθιερώσει), είτε μωρό, γλυκάκι, πλασματάκι, κ.λπ. Σε καταλαβαίνω πάντως, εγώ δεν μπορώ να είμαι πάρα πολύ πιεσμένη και να τρέχω όλη μέρα. Θέλω να έχω το χρόνο μου, να καθίσω, να διαβάσω, να ξεκουραστώ. Δεν μπορώ αυτούς τους τρελούς ρυθμούς. Το ξέρω ρε κορίτσια ότι υπάρχουν γαϊδούρια άντρες, αλλά αφού βοηθά δεν μπορεί να τα κάνει στην ώρα τους να τελειώνουμε. Και μη φανταστείτε ότι είμαι απ' αυτές που μόλις λένε κάτι θέλουν να γίνεται. Δε με νοιάζει αν τα πιάτα απ' το μεσημέρι τα πλύνει στη μία το βράδι, αλλά όταν λέμε να πλύνει μια πολυθρόνα για να τη βάλουμε στο παιδικό εδώ και δυο βδομάδες και η πολυθρόνα είναι ακόμα εκεί, ε, νομίζω το καθυστερεί λίγο περισσότερο απ' ό,τι πρέπει... Όλια, βλέπω κι ο δικός σου κομπιουτερόπληκτος. Εμένα παίζει κάτι ονλάιν παιγχνίδια και το έχει παραχέσει, σόρι κιόλας. Σηκώνεται το πρωί (βάζει και ξυπνητήρι, μήπως αργήσει!), και πριν πάει τουαλέτα, ανάβει τον υπολογιστή... Αρρώστια μιλάμε... Κάλη, δεν ξέρω να σου πω για τη φαγούρα. Μήπως της έχουν μείνει κόνιδες; Σας φιλώ όλες κοριτσάκια!

Γειά σας κορίτσια! Ουφ, πέθανα σήμερα... Πήγαμε στο Υπουργείο Παιδείας (παράρτημα Λάρνακας) να ανανεώσω την κάρτα νοσηλείας για το νοσοκομείο, πήγαμε να δούμε για μπανάκι του μωρού και στην τράπεζα. Καλά, δεν το συζητώ ότι στην τράπεζα ήταν μπροστά μου δύο άτομα, μια γυναίκα σχετικά ηλικιωμένη και ένας άντρας γύρω στα 55-60, γύρισαν, με κοίταξαν, και δε μου παραχώρησε κανείς τη θέση του. Τέλος πάντων... Για μπανάκι πήγαμε να δούμε το flexibath, αλλά τελικά πολύ μικρό είναι ρε κορίτσια... Δε νομίζω ότι θα με βολέψει. Τελικά θα πάρω μπανάκι απ' τους γονείς μου, αλλά πρέπει να πάρω βάση από αλλού... Κι άντε τώρα να βρω βάση που να ταιριάζει. Κι έλεγα ότι θα ξεμπερδεύαμε κι από αυτό... Λυδία, να σου ζήσει ο αντρούλης σου!!! Μύριαμ, ακόμα περιμένεις ε; Κι ήμουν σίγουρη ότι γέννησες, κι εσύ και η Νάσια! Αγγελική, στη λίστα που μου έδωσαν από την κλινική λέει να πάρω ένα μπιμπερό μικρό και μία πιπίλα. Απ' όσο είχα διαβάσει, παλιότερα που δεν υπήρχαν τα γάλατα σε σκόνες, τις πρώτες μέρες έδιναν τσάι!!! Και μάλιστα, είχα διαβάσει σε ένα βιβλίο (από αυτά τα "θρησκευτικά-ψυχωφελή"), ότι, τόση είναι η σοφία του Θεού που το μωρό τις πρώτες τρεις μέρες δε θέλει να πιεί γάλα, μόνο τσάι, και μετά τις τρεις μέρες ζητάει γάλα, που κατεβαίνει το γάλα της μάνας!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Τι να πεις;;;;; Ό,τι να 'ναι... Και λέγαμε ότι παλιά πήγαιναν τα πράγματα με το φυσικό τρόπο... Νυχτικιές που λες, πόσες πήρες εσύ; Εμένα μου έδωσε τρεις καινούριες η μάνα μου και αγόρασα κι εγώ άλλη μία. Ε, δε νομίζω να χρειαστώ περισσότερες! Το στομάχι μου κι εμένα έχει κάπως χαλάσει αυτές τις μέρες, αλλά δεν έχω ιδιαίτερο πρόβλημα. Απλά, κάποιες φορές έχω λίγη αναγούλα ή με πονάει λίγο. Όχι τίποτα το φοβερό. Νία, εσένα λογικό είναι να σε ενοχλεί περισσότερο, με δύο εκεί μέσα! Λοιπόν, κοριτσάκια, δε θυμάμαι τίποτε άλλο. Τι τρώτε σήμερα; Εγώ έβαλα φακές και γίνονται, ελπίζω να μη με πειράξουν. Φιλιά σε όλες!

Ήμουν σίγουρη!

Θα τη φτιάξω βρε! Θα τη φτιάξω αύριο!!!! Θα κοιμηθείς καλύτερα τώρα που στο είπα; :P :P

Α, δηλαδή δε γίνεται με ό,τι απορρυπαντικό να 'ναι; Έχει πλάνετ υγρό πιάτων; Αφού μετά θα αποστειρωθούν... Εύη, αυτές τις μέρες είχε πολλές εκπομπές για θηλασμό και σε μία ένας παιδίατρος/σύμβουλος θηλασμού έλεγε ότι, ναι μεν στην αρχή βγαίνει πολύ λίγο γάλα, αλλά το στομαχάκι του μωρού είναι τόσο μικρό που δε χρειάζεται περισσότερο για να χορτάσει, και δε χρειάζεται να δίνουμε ξένο. Τώρα όσους παιδίατρους και συμβούλους θηλασμού ρωτήσεις, τόσες γνώμες θα πάρεις. Κι εγώ έχω δύο λίστες με τα πράγματα που πρέπει να πάρω στο μαιευτήριο. Αλλά τώρα αφορμές βρίσκω για να πελαγώνωωωωω.... Αναστασία, καλή ξεκούραση!

Εύη, ούτε κι εγώ θέλω το στήθος μου πιπίλα! Με τί-πο-τα! Εγώ ως βρέφος δεν έπαιρνα πιπίλα, αλλά δεν πιπιλούσα το στήθος της μάνας μου, παρ' όλο που θήλαζα αποκλειστικά, πιπιλούσα το δάχτυλό μου! Απ' όσο διάβασα, όταν έχεις ήδη ένα παιδί και το έχεις θηλάσει, και είσαι στο δεύτερο, ο θηλασμός δεν είναι και τόσο δύσκολος. Δεν ξέρω, βέβαια, αν ισχύει. Όσο για το πλύσιμο των μπιμπερό, είμαι σίγουρη ότι θα τα κάνω όλα λάθος...

Καλά, μου έδωσε λίστα και ο γιατρός, έχω κι αυτήν της Μύριαμ! Αλλά δεν ξέρω αν θέλω να δώσω πιπίλα. Στο κάτω-κάτω, μπορεί να μην τη θέλει το μωρό. Και για το μπιμπερό σκέφτομαι. Τα γράφει και τα δύο στη λίστα του μαιευτηρίου, αλλά με το μπιμπερό, δεν είναι λες και βάζω τα χέρια μου και βγάζω τα μάτια μου; Είναι λες και τους λέω "δώστε ξένο, δώστε ξένο, δώστε ξένο". Η μάνα μου, μου είπε καλύτερα να πάρω ένα, γιατί μπορεί να χρειαστεί να δώσουν κάτι άλλο στο μωρό. Μια φίλη μου, μου έχει πει ότι το πρώτο πράγμα που δίνουν στα μωρά είναι γλυκόζη, για να καθαρίσει το στομάχι, ή κάτι τέτοιο. Αυτό, πάλι, πουθενά δεν το έχω διαβάσει. Το μπιμπερό και την πιπίλα θα πρέπει να τα πλύνουμε και να τα αποστειρώσουμε απ' το σπίτι; Πώς τα πλένουμε; Με σφουγγαράκι, υγρό πιάτων και το ειδικό βουρτσάκι; Ουφ, δε θέλω καθόλου να πάρω. Τόσο καιρό που έβαζα τις ενέσεις έβλεπα τις νοσοκόμες να δίνουν φανατικά συμπλήρωμα... Ρουχαλάκια λέει να πάρω, αλλά πόσα; Φυσικά, αυτό δεν είναι και τόσο μεγάλο πρόβλημα, απ' τη στιγμή που το μαιευτήριο είναι πέντε λεπτά απ' το σπίτι!

Αφού σήμερα αγόρασα νυχτικιές και ρόμπα! Πρέπει να τις πλύνω και μετά! Κατά τα άλλα, δεν είμαι σίγουρη τι ακριβώς από όλα αυτά τα πράγματα που έχω αγοράσει πρέπει να βάλω στη βαλίτσα. Π.χ. πόσα φορμάκια, πόσα ζιπουνάκια, πόσες πάνες αγκαλιάς; Εσείς πιπίλα και μπιμπερό θα πάρετε;

Χαχα, Αναστασία, δε σε μάτιασαν, εκτός κι αν η τηλεόραση τέρμα είναι αποτέλεσμα ματιού!!! Κι εγώ το διάβασα αυτό με την κατάψυξη και μου το σύστησε και μια φίλη μου. Δε θα φτιάξω τίποτα, όμως, γιατί ελπίζω ότι θα μαγειρεύει ο άντρας μου. Άντε, θα έχω και τη μάνα μου να φέρνει κανένα φαγητό που και που, νομίζω δε θα έχουμε πρόβλημα. Ουφ, αγχώθηκα, πρέπει να φτιάξω τη βαλίτσααααααααααααα................. Αλλά τα έχω βάλει τόσο ωραία στη συρταριέρα τα ρουχαλάκια του Ανδρέα, πού να τα βγάζω τώρα; Αφήστε που έχω αγχωθεί και για το πώς θα είναι ο ίδιος ο Ανδρέας. Προσπαθώ να συνειδητοποιήσω ότι είναι ένας πραγματικός άνθρωπος, με τη δική του προσωπικότητα, το δικό του χαρακτήρα, και να το συνδυάσω με το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή βρίσκεται μέσα στην κοιλιά μου. Αααααααααααααααααααα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Λένα, το ξέρω, αλλά κάνω ότι δεν καταλαβαίνω; Σίγουρα είναι δύσκολα τα πράγματα και πιο πολύ στην Ελλάδα. Ό,τι και να κάνεις, το παιδί θα έρθει, τώρα πια δεν μπορείς να το βάλεις πίσω! Σίγουρα θα βρείτε τρόπο! Απλά σιγά-σιγά θα πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τι είναι αυτό που χρειαζόμαστε πραγματικά και τι είναι πολυτέλεια. Κι εμένα ο άντρας μου άνεργος είναι και δεν υπάρχει καμία απολύτως προοπτική για δουλειά. Έχουμε μόνο το μισθό μου, ο οποίος φτάνει σε μένα κουτσουρεμένος, και από διάφορες περικοπές, αλλά και από τη δόση του δανείου για το σπίτι. Βοήθεια δεν έχουμε από κανένα, μόνο τώρα με το μωρό μας δώσανε όλοι κάποια (αρκετά) λεφτά για τα ψώνια, αλλά ούτως ή άλλως είχαμε υπολογίσει τι χρειαζόμαστε και τα λεφτά αυτά μας έμειναν. Όλα θα γίνουν! Σήμερα μου έλεγε ο αδελφός μου ότι του έστειλε μέιλ μια γνωστή του γερμανίδα που δουλεύει στη Γερμανία νομίζω, σε ένα ερευνητικό κέντρο (φυσικής). Του έλεγε, λοιπόν, αυτή ότι βαριέται εκεί πέρα, ότι αποφάσισαν με μια φίλη της να ιδρύσουν το δικό του κράτος και τον ρωτούσε σε τι τιμές πωλούνται τα ελληνικά νησιά, κι αν μπορεί να τους κάνει τις διαπραγματεύσεις. Φυσικά αστειευόταν, αλλά δεν ήταν καθόλου αστείο. Ο αδελφός μου με ρωτήσει τι να της απαντήσει και του είπα να μην της απαντήσει καθόλου. Ή, αν την έχει φίλη στο φέισμπουκ να βάλει στον τοίχο του κανένα λινκ για τη συνθήκη του Λονδίνου (1953) στην οποία η Ελλάδα παραιτήθηκε από το 50% του χρέους της Γερμανίας απέναντί της, από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Με εκνεύρισε η ηλίθια, κι ας μην την ξέρω καν...

Ουφ, κι εμένα κάτι κάνει χαμηλά και πονάω στον κόλπο ώρες-ώρες. Όσο πλησιάζει ο καιρός πανικοβάλλομαι...

Μπα, Λένα, προτιμώ να πιστεύω ότι μπαίνω από βδομάδα για να μην πανικοβληθώ... Αναστασία, ύπνο από τώρα;

Γειά σας κορίτσια, κι ευχαριστώ για τις ευχές σας! Αξιωθήκαμε και πήγαμε για ψώνια, σ' ένα μαγαζί που έχει βρεφικά, παιδικά, γυναικεία, ανδρικά, εσώρουχα, νυχτικιές, κ.λπ. Πήρα μια νυχτικιά, μια ρόμπα πολύ αστεία, βρακιά, μια μπλούζα με μακρύ μανίκι, δυο σελτεδάκια να βρίσκονται, και πήρε κι ο άντρας μου δυο μπλουζάκια. Εννοείται ότι πήγαμε λίγο πριν κλείσουν γιατί περίμενα μια ώρα τον πρίγκηπα να σηκωθεί απ'τον υπολογιστή... Πω πω, βλέπω κι εγώ αυτά που γίνονται και στην Αθήνα και στη Λιβύη... Άσχημη χρονιά η φετινή, τι εμφύλιοι, τι Φουκουσίμα, τι οικονομική κρίση...

Χαχα, Αλίνα, τελικά όλοι ίδιοι είναι! Κι ακόμα ο δικός μου είναι απ' αυτούς που κάνουν πολλές δουλειές! Το θέμα είναι ότι δεν έχω μάθει πώς λειτουργεί το πλυντήριο ( ) γιατί πάντα βάζει αυτός τα πλυντήρια, και τώρα που πρέπει να πλύνουμε τα μωρουδιακά, πρέπει να περιμένω πότε θα αποφασίσει να σηκωθεί... Τώρα ένα πλυντήριο έχει μείνει, κι εδώ και κανένα μισάωρο μου λέει "έρχομαι σε λίγο". Το "σε λίγο" του κυμαίνεται από πέντε λεπτά μέχρι πέντε ώρες... Οι υπόλοιπες δουλειές που έμειναν είναι βαριές και δεν μπορώ να τις κάνω εγώ με τίποτα... Μ' έχει σκάσει... Ευτυχώς θα φάμε το μπλακ φόρεστ!

Εγώ σήμερα το γλίτωσα το μαγείρεμα. Έκανε η μάνα μου ρολό κιμά με αβγό και πατάτες. Ριζότο ε; Την τελευταία φορά που είχα φτιάξει ήταν τη μέρα που είχα μάθει για τη θρομβοφιλία, είχαν αρχίσει τα (χάλια) συμπτώματα της εγκυμοσύνης. Ήταν ρίζότο με σπαράγγια και είχα κάνει και τις κορυφές τους στον ατμό για σαλάτα. Μόνο που το σκέφτομαι αναγουλιάζω. Δε νομίζω να ξαναφάω σπαράγγια στη ζωή μου, μη σου πω ούτε καν ριζότο! Σήμερα γιορτάζει ο (άχρηστος) αντρούλης μου, και έφερε μπλακ φόρεστ. Μη με κοιτάτε έτσι...

Αγγελική, δεν το λες και κρύο, αλλά δεν είναι και ζέστη να σκάει ο τζίτζικας. Ο άντρας μου φοράει καλοκαιρινά, εγώ έβγαλα το ζακετάκι! Νομίζω αυτά τα σώματα λέω, που είναι σα φέτες. Δεν είχα ποτέ, οπότε δεν ξέρω αν μυρίζουν. Ελπίζω να μην έχουμε πρόβλημα! Η σόμπα υγραερίου είναι κάπως δύσχρηστη, και φυσικά και επικίνδυνη. Ηλεκτρικό σύστημα θέρμανσης δε θέλω προς το παρόν να βάλω, γιατί είναι πολύ μόνιμο. Αύριο μπορεί να μαζέψουμε λεφτά και να βάλουμε κάτι πιο οικολογικό σε κεντρική θέρμανση. Θα δείξει! Πάντως και οι γείτονές μας αυτό που θα βάλετε εσείς έχουν. Για το θηλασμό και τις αλλεργίες, το ίδιο λέμε, απλά δεν το διευκρίνισα! Γάλα, γαλακτοκομικά και μοσχαρίσιο κρέας απαγορεύονται αν έχει το μωρό αλλεργία στα αγελαδινά προϊόντα. Αλλιώς τα τρως κανονικά, δεν υπάρχει πρόβλημα. Πάντως, διάβασα ότι στην αρχή είναι καλό να αποφεύγουμε το γάλα. Όσο για το σύστημα υγείας στην Ελλάδα, τι να πω; Την Πρωτοχρονιά πήγαμε Πάτρα άρον-άρον από τη Θεσσαλονίκη που κάναμε διακοπές, για να δούμε τον πατέρα του άντρα μου στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίου. Τέτοιο πράγμα δεν έχω ξαναδεί... Οι συγγενείς γύρω από τα κρεβάτια, να αλλάζουν τους αρρώστους, να τους δίνουν τα φάρμακα, να τους φροντίζουν γενικώς. Νοσοκόμες και νοσοκόμοι εξαφανισμένοι. Και μιλάμε για βαριές περιπτώσεις, στο θάλαμο οι πιο πολλοί ήταν ετοιμοθάνατοι. Η πεθερά μου κοιμόταν κάθε βράδι εκεί πέρα, μήπως χρειαστεί κάτι ο άντρας της... Κι αυτό για μήνες... Σε κάποια φάση η κόρη ενός από τους ασθενείς φώναξε μια νοσοκόμα γιατί δεν έτρεχε ο ορός. Έρχεται αυτή μετά από αρκετή ώρα, κοιτάει τον ορό, και βάζει κάτι αγριοφωνάρες, ότι και καλά ο ορός έτρεχε κανονικά και τη φώναξαν τζάμπα! Τι να πω ρε παιδιά, τέτοιο πράγμα... Απίστευτες καταστάσεις... Και είναι και το καλύτερο νοσοκομείο της Πάτρας... Μαρία και Λυδία, ευχαριστώ πολύ για τις ευχές! Παρ' όλα αυτά, μ' έσκασε ο άχρηστος. Είναι ένα σωρό πράγματα να γίνουν, κι αυτός αραχτός στον υπολογιστή, κι όλο "μετά" και "αύριο". Και είναι και βαριές δουλειές, δεν είναι κάτι που μπορώ να κάνω εγώ. Π.χ. πρέπει να πλύνει μια πολυθρόνα που έχουμε, για να τη βάλουμε στο παιδικό. Ε, αυτή τη δουλειά την έχει εξορίσει στο απώτερο και αόριστο μέλλον... Μ' έχει σκάσει, αμάν πια! Έχω αρχίσει να αγχώνομαι, έκλεισα τις 35 εβδομάδες...

Καγκουράκι, είτε σήμερα μπήκα στο μήνα μου είτε σε μια βδομάδα. Είμαι λίγο μπερδεμένη είναι η αλήθεια. Το απόγευμα θα πάμε να πάρω καμιά νυχτικιά ακόμη και καμιά ρόμπα, να τις πλύνουμε και να αρχίσω να βάζω στη βαλίτσα. Έχω και το θέμα του στρεπτόκοκκου, που πρέπει να βάλω την ενδοφλέβια αντιβίωση και πρέπει να πάω έγκαιρα στο μαιευτήριο. Μην τρέχω τελευταία στιγμή να φτιάχνω βαλίτσες. Το πρόβλημα είναι ότι εγώ δεν μπορώ να κάνω και πολλά πράγματα, ο άντρας μου όοοοοολη μέρα κάθεται στον υπολογιστή και κάνει τις ετοιμασίες με ρυθμό χελώνας... Τα περισσότερα απλά τα αναβάλλει για αύριο... Έχω σκάσει, έχω αγχωθεί, και κάθομαι και τον περιμένω πότε θα αποφασίσει να σηκωθεί και να κάνει καμιά δουλειά. Μ' έχει σκάσει μιλάμε... Σήμερα γιορτάζει και ο αντράκος μου (ο άχρηστος), έχει την ονομαστική του γιορτή, και έφερε Μπλακ Φόρεστ!

Σαμάνθα-Έλενα, κι εμένα έτσι, οι αναγούλες με έπιαναν βράδι. Γι' αυτό όπως θυμάσαι, κάθε βράδι έτρωγα ΜΟΝΟ ψωμοτύρι. Ήταν το μόνο που μπορούσα να ανεχτώ, κι αυτό όχι πάντα!