Θέλω να γίνω μαμά

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εμείς σήμερα ξυπνήσαμε αργά, γιατί ο πανέξυπνος ο άντρας μου είχε ξεχάσει να βάλει ξυπνητήρι... Σε κάποια φάση ξυπνάω και κοιτάω το ρολόι, κι ήταν 7.45. Λέω, άντε, σε λίγα λεπτά θα χτυπήσει και το ξυπνητήρι, και μάλλον με ξαναπήρε ο ύπνος. Σε κάποια φάση μισοξύπνησα και λέω, πολλή ώρα πέρασε από τότε που κοίταξα το ρολόι. Κοιτάω, και ήταν οκτώ και εικοσιπέντε... Φωνάζω στον άντρα μου να ξυπνήσει, ξυπνάει κι ο Αντρέας και του λέω "άντε Αντρέα, σήκω να πας σχολείο". Απάντηση: "όχι, ακόμα πέπει να τελειώσω με το γάλα μου"... Του φτιάχνω μισό μπιμπερό, το πίνει, κι έκλαιγε γιατί ήθελε κι άλλο. Τελικά πήγε σχολείο κατά τις εννιά... Μετά εγώ ξανακοιμήθηκα ευτυχώς, σηκώθηκα, πήγα κι έκανα αναλύσεις ρουτίνας, έβαλα πατάτες γιαχνί να γίνονται, μετά πήγαμε με τον άντρα μου να πάρουμε τον Αντρέα απ' το σχολείο, γιατί είχαν φέρει δείγματα από τις φωτογραφίες της γιορτής και των αναμνηστικών που τράβηξαν την επόμενη μέρα και διάλεξα. Πήρα όλες όσες είχαν πάνω τον Αντρέα! Είναι τόοοσο κούκλος που δεν μπορούσα να διαλέξω! Καγκουράκι νομίζω ότι η αλλαγή στρωμάτων θα ήταν καλύτερη, αφού ο Γιωργάκης είναι ακόμα πολύ μικρούλης και τα κοκαλάκια του πολύ μαλακά... Μια χαρά που γύρισε από ανάσκελα μπρούμυτα! Εμάς είχε γυρίσει πέντε μηνών θυμάμαι! Πολύ γέλιο η φάση με τις κούνιες και το καρότσι! Χαίρομαι που γράφεις αυτά για τα ρούχα του Τζάμπο, αν πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο, θα δικαιωθώ! Επίσης, με καθησυχάζεις πολύ για το θέμα της πάνας. Χτες βράδι ο Αντρέας πήγε στην τουαλέτα και είπε "θέλω να καθίσω εδώ να κάνω πισά" (τα τσίσα στα κυπριακά). Πήγε ο άντρας μου να τον βάλει, αλλά όπως του έβγαζε την πάνα, είδε ότι είχε κάνει κακά, οπότε τον πήρε να τον πλύνει και χάσαμε τη στιγμή... Από Τρίτη πάλι, εκτός κι αν ξαναζητήσει ενδιάμεσα. Πλάκα θα έχει ο Νικόλας με τα ρούχα της Αγγελικής! Οι νυχτικιές της πεθεράς δεν είναι λεοπάρ, αλλά είναι πάρα πολύ κοντές, με αβυσσαλέο ντεκολτέ και φυσικά, γυαλιστερές... Κατερίνα κι εμάς είπαν ότι από αύριο θα έχει βροχές, μέχρι την Κυριακή... Γκρρρ, το τριήμερο έχουμε το πανηγύρι... Δε θέλω να το χάσωωωω.... Οι μετεωρολόγοι είπαν ότι είναι καλύτερα να αναβληθούν οι εκδηλώσεις του πανηγυριού που σημαίνει ότι είναι σοβαρά τα πράγματα... Κλααααψ.... Κι εγώ δε φοράω ποτέ νυχτικιές. Δε με βολεύουν καθόλου, αφού όταν ξυπνάω η νυχτικιά έχει τραβηχτεί μέχρι το στήθος. Πάντα πυτζάμες. Μόνο στη γέννα φορούσα νυχτικιές. Ο Αντρέας τρόμαξε όντως με τη φουσκάλα χτες. Σήμερα πήγε να μου πιάσει το χέρι, του λέω "πρόσεχε" και κοίταξε λίγο φοβισμένος το κάψιμο και αμέσως μετά τα χέρια του. Προφανώς φοβόταν μήπως σπάσει πάλι τίποτα και γεμίσει υγρά... Τον ρώτησα αν φοβήθηκε και μου λέει "εχτές φοβήθηκα". Του εξήγησα πάλι ότι τώρα δεν υπάρχει τίποτα να σπάσει, γιατί μου το γιάτρεψε αυτός χτες και ότι είναι όπως η μικρή γιατρός που φροντίζει τους άλλους και τους κάνει καλά. Τη Λένα Μαντά δεν την αντέχω με τίποτα! Στην αρχή διάβαζα κάθε χρόνο το βιβλίο που εξέδιδε (αφού βγάζει ένα βιβλίο κάθε Μάιο, για να το διαβάζει ο κόσμος στις παραλίες...), το οποίο μου έφερνε ο άντρας μου δωρεάν από το βιβλιοπωλείο που δούλευε, και μετά το επέστρεφε, όπως και πολλά άλλα βιβλία. Το "Βαλς με δώδεκα θεούς" μου είχε αρέσει, γιατί το βρήκα πολύ φρέσκο και αισιόδοξο, παρ' όλο που μία από τις ηρωίδες πεθαίνει, αλλά από κει και πέρα, νομίζω ότι απλά υιοθέτησε ένα πολύ συγκεκριμένο στιλ, επειδή είδε ότι αρέσει στον κόσμο, και άρχισε να επαναλαμβάνεται, όπως ακριβώς κάνει και ο Πάολο Κοέλιο, που έγραψε τον "Αλχημιστή", κι από τότε όλα του τα βιβλία είναι ίδια μ' αυτόν. Η Μαντά για να κρατάει την προσοχή του κόσμου τραβάει τις ιστορίες απ' τα μαλλιά και γίνεται πολύ κουραστική. Αχ, έχεις σίδερο ε; Εγώ ευτυχώς το έχω γλιτώσει, αφού έχω τη μάνα μου. Εν τω μεταξύ, με παίρνει τηλέφωνο σήμερα και μου λέει "άντε, πότε θα πάρεις άδεια, πρέπει να μείνεις σπίτι, να γίνουν οι δουλειές" και μετά αρχίζει να τις απαριθμεί μία-μία... Τα νεύρα μου... Είναι μοναδική στο να αγχώνει τον άλλο. Δουλειές που γίνονται σε μισή ώρα, τις κάνει βουνό. Της λέω "άντε, γειαααααααα", κι άρχισε "γιατί, επειδή σου λέω τις δουλειές, άντε επιτέλους, δε θα προλάβεις, πού ξέρεις πότε θα γεννήσεις", κ.λπ. Της ξαναλέω "άντε, γειάααααααα"!!! Μαρίνα, χαχα, πού να φανεί καλέ η κοιλιά από τώρα; Εμείς πατάτες γιαχνί σήμερα, με σαλάτα ντομάτα-πιπεριά, φέτα, ελιές, κ.λπ. Θα σου έλεγα κι εγώ ότι σε μια φωτογραφία που έβαλες στο φέισμπουκ απ' τα γενέθλια του Ατνωνάκη, φαίνεται ότι αδυνάτισες πολύ! Εμένα ευτυχώς μου κάνουν σχεδόν όλα τα ρούχα μου, ακόμα και διάφορα μπλουζάκια σχετικά στενά, απλά τεντώνουν στην κοιλιά. Εννοείται ότι τα παντελόνια δεν κουμπώνουν, αλλά τώρα φοράω παντελόνες, τις οποίες απλά βάζω λίγο πιο χαμηλά. Μόνο το τζιν δεν τολμώ να φορέσω, γιατί όταν ήμουν προς το τέλος της προηγούμενης εγκυμοσύνης, το είχα φορέσει και μετά ένιωθα συνέχεια τραβήγματα από κάτω και είχα τρομάξει λίγο. Μου κάνει, βέβαια, αλλά δεν είναι ανάγκη να το διακινδυνεύσω! Οι αναγούλες κάπου τόσο κρατάνε, εμένα σταμάτησαν και τις δύο φορές στις 17 εβδομάδες! Σας αφήνω, πολλά φιλιά προς το παρόν!

Μαρίνα κουράγιο... Εγώ στον Αντρέα έκανα αρκετούς εμετούς, σ' αυτήν την εγκυμοσύνη μετρημένες οι φορές, αλλά οι αναγούλες πήγαιναν σύννεφο... Κουράγιο, τρώε στεγνά και θα περάσουν σε τρεις μήνες!

Οκ, το συμπλήρωσα!

Γεια σας από το σχολείο. Ουφ, διόρθωσα γραπτά και έγραψα πρακτικά. Περιττό να σας πω ότι από τα δέκα γραπτά, μόνο τα τρία ήταν κάτω από τη βάση. Ένα 18, ένα 16 και ένα 14 κι από κει και πέρα το χάος... Ένας μαθητής έγραψε 3-4 σελίδες Α4, και δεν έβγαζες κανένα απολύτως νόημα. Μιλάμε για την απόλυτη, μα απόλυτη ασυναρτησία. Αντέγραφε προτάσεις και λέξεις από τα κείμενα εντελώς άκριτα, απλά για να γεμίζουν οι κόλλες. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι όταν φαίνεται ότι γράφουν, δεν είναι ανάγκη να τα γράφουν και σωστά (όχι ότι θα μπορούσαν, ας πούμε!). Περιμένουν ότι, αν δώσουν ένα γεμάτο γραπτό, θα περάσουν, ανεξάρτητα από το τι γράφουν. Γι' αυτόν ρώτησα τη συμβουλή του διευθυντή, γιατί δεν ήξερα τι να κάνω, αφού ήθελε 4 για να περάσει και έπαιρνε φυσικά, μονάδα, και είπε να του βάλω ένα 4, γιατί ερχόταν όλη τη χρονιά και δεν ήταν προκλητικός. Άλλοι δύο που είχαν πολλές απουσίες και μέσα στην τάξη όλο έπαιζαν με το κινητό, δεν έφερναν βιβλία και τετράδια, δεν έγραφαν ποτέ, κουβέντιαζαν και ενοχλούσαν, αφού δεν συμπλήρωσαν τις μονάδες που χρειάζονταν, θα πάνε Σεπτέμβρη, χεχε. Καλά, αφήστε, τι έπαθα το μεσημέρι; Φάγαμε, κάναμε μπάνιο τον Αντρέα, και έπαιζα λίγο στο "Ζωγράφισέ το", μέχρι να τον πάει ο άντρας μου βόλτα για να κοιμηθεί. Περιττό να σας πω ότι ζωγράφιζε ένας τύπος κάτι ακατανόητο, ρωτάω τον Αντρέα τι είναι, μου λέει "ψυγείο" και ΗΤΑΝ ΨΥΓΕΙΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Αλλά δεν είναι αυτό που ήθελα να σας πω. Όπως καθόμουν εγώ στον υπολογιστή, ο Αντρέας ήρθε και στάθηκε ανάμεσα στα χέρια μου και κάθε λίγο ακουμπούσε στην τεράστια φουσκάλα που έχω (είχα) από το κάψιμο. Σε κάποια φάση του είπα να προσέχει γιατί έχω πληγούλα, ήθελε να τη δει, να την κάνει μα, κ.λπ. Κάθε τόσο έκανε κάποια απότομη κίνηση προς τα κει, του έλεγα να προσέχει, και σε κάποια φάση, αγκαλιάζει όλο το βραχίονά μου και με τα δυο του χέρια. Έσπασε η φουσκάλα, πήγε όλο το υγρό στα χέρια του, εγώ ψιλοτρόμαξα, δεν τσίριξα ή κάτι, απλά φώναξα στον άντρα μου να έρθει γιατί μου έσπασε τη φουσκάλα, καλά, ο άλλος στον κόσμο του, οπότε ο Αντρέας τρόμαξε κι έκλαιγε γοερά. Εγώ να πιέζω το σημείο με ένα χαρτομάντηλο και να του λέω ότι δεν είναι τίποτα, κ.λπ., τρέχει ο Αντρέας στον άντρα μου και του λέει "μπαμπάαααα, πίτσι-πίτσιιιιιιιιι" (να πλύνει τα χέρια του δηλαδή). Τον έπλυνε, του έβαλα κάτι να δει στο youtube, και ηρέμησε. Μετά με ρωτούσε "γιατί έχεις πληγούλα;' "γιατί κάηκα όταν μαγείρευα και ακούμπησα στην καυτή κατσαρόλα", "γιατί κάηκες;" "κατά λάθος", "να πας στο γιατρό να φύγει η φουσκούλα". Του έλεγα ότι δε χρειάζεται γιατρός, γιατί με γιάτρεψε αυτός, επειδή τώρα που έσπασε η φουσκούλα θα φύγει πολύ γρήγορα η πληγούλα. Μάγδα σίγουρα δε θα είναι τίποτα το μικροσκοπικό στο στήθος! Η πεθερά δεν έστειλε τις νυχτικιές για το μαιευτήριο, τις στέλνει γενικώς. Είναι η μανία της να μου στέλνει νυχτικιές (δε φοράω ΠΟΤΕ), βρακιά, και άλλα τέτοια εσώρουχα, καλσόν ή διάφορα άλλα για το σπίτι, ενώ στον άντρα μου στέλνει μονίμως σώβρακα (τα λεοπάρ, π.χ.), φανελάκια και κάλτσες. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσα τέτοια έχει, τα συρτάρια του ξεχειλίζουν, και δεν πετάει τίποτα. Καλέ, το χαλί δεν το έπλυνε επίτηδες με ξένο νερό! Κατά λάθος το έκανε! Νομίζαμε ότι είναι κοινόχρηστο το νερό, πού να φανταστούμε ότι η βρύση που βρίσκεται στα κάγκελα της πολυκατοικίας είναι του κάτω διαμερίσματος... Εγώ πάλι έχω ανοιχτή λεκάνη, και δεν πονούσα ιδιαίτερα στους προσαγωγούς. Ούτε και τώρα δηλαδή, μιλάμε για αστεία πονάκια. Πολλά παιδιά βαριούνται και πηγαίνουν στην τουαλέτα όταν φτάσουν στο αμήν! Εγώ πάλι τις δουλειές προτιμώ να τις κάνω μόνη μου ή να μου τις κάνει άλλος. Η συνεργασία σ' αυτόν τον τομέα τουλάχιστον δε με ενθουσιάζει. Ειδικά όταν ο άλλος συνεργάτης είναι η μάνα μου, μπουάχαχα! Με τον άντρα μου κάνουμε κάποιες δουλειές μαζί, π.χ. προχτές τη βιβλιοθήκη ή κάποιες φορές μαγειρεύουμε μαζί, και λέμε ότι ενώσαμε τις δυνάμεις μας! Το βιβλίο που λες το ανακάλυψα στο ίντερνετ τώρα που έγραψες τον τίτλο. Δεν είναι απ' αυτά που θα επέλεγα για να διαβάσω, αλλά γούστα είναι αυτά! Εγώ τώρα διαβάζω το "Αλεξανδρινό κουαρτέτο" του Λώρενς Ντάρρελ. Είναι σε τέσσερις τόμους και σε κάθε τόμο επαναφηγείται την ίδια ιστορία, χωρίς, όμως, να γίνεται βαρετό. Σχεδόν δεν καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για την ίδια ιστορία ξανά και ξανά, αλλά νομίζεις ότι πρόκειται για τελείως διαφορετικά βιβλία, και όντως έτσι είναι! Κάθε φορά έχει και άλλη οπτική γωνία, με αποτέλεσμα, σιγά σιγά να συμπληρώνεται το παζλ. Είναι γραμμένο με έναν παλιομοδίτικο τρόπο, τον οποίο νομίζω ότι εκφράζει απόλυτα και η μετάφραση, και είναι γοητευτικό! Το τέλος δεν έχει σημασία σε τέτοια βιβλία, η ιστορία είναι το παν! Α, τώρα μου θύμισε και την "Ιθάκη" του Καβάφη, όπου δεν έχει σημασία η Ιθάκη, αλλά το ταξίδι, και μάλιστα, ο Καβάφης και τα ποιήματά του αναφέρονται συχνά-πυκνά στο βιβλίο, αφού ο Καβάφης είναι ο ποιητής της Αλεξάνδρειας! Σας αφήνω κόρες, τα λέμε το βράδι, αν γράψει καμία!

Εγώ που είμαι από Κύπρο μπορώ να το συμπληρώσω ή δεν πιάνεται;

Γιούπιιι!!! Έπλυνε το χαλί!!! Αλλά όσο το έπλενε, βγαίνει ο γείτονας και του λέει ότι αυτό το νερό είναι δικό του, δεν είναι κοινής χρήσεως. Ουφ, πού να το ξέραμε αυτό, αφού η βρύση ήταν στο πλευρό της πολυκατοικίας, πάνω στα κάγκελα; Το είχε ξαναπλύνει εκεί, και μάλιστα, αυτός ο γείτονας (που είναι αυτός που έκτισε την πολυκατοικία), είχε βγει και τον κοιτούσε, αλλά δεν του είχε πει τίποτα. Πού να φανταστούμε ότι είναι δική του η βρύση; Έτσι, δεν έχει βρύση κοινής χρήσεως η πολυκατοικία. Εννοείται ότι μετά γκρίνιαζε πόση ώρα, ότι θα πάει στο διαχειριστή, να του πει να φέρουμε υδραυλικό για να μας βάλει μια βρύση κοινής χρήσεως, και τι κατασκευές είναι αυτές, κ.λπ. Με έπρηξε, αλλά νομίζω είχε δίκιο.

Να 'μαι! Πήγα και γύρισα!!! Πήρα τρεις νυχτικιές και ένα μαξιλάρι για να ακουμπάω το μωρό όταν θα θηλάζω, γιατί αυτό που είχα στον Αντρέα, μετατράπηκε σε μαξιλάρι του άντρα μου. Για να καταλάβετε πόσο τα προσέχω αυτά, πήρα δύο φτηνές νυχτικιές, 4.50 ευρώ η μία και μια πιο ακριβή, 14.50. ευρώ. Πήγα και δοκίμασα τη μία φτηνή και την ακριβή, μου έρχονταν καλά, και λέω, ας πάρω ακόμα μία φτηνή. Ε, λοιπόν, στο ταμείο συνειδητοποίησα ότι οι δύο φτηνές νυχτικιές έχουν ακριβώς ίδιο χρώμα!!! Ευτυχώς δεν έχουν και ίδιο σχέδιο μπροστά! Άντε, πάω για μαγείρεμα!

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εγώ ζαλίζομαι, πάλι δεν κοιμήθηκα και πολύ καλά. Ο Αντρέας άργησε να κοιμηθεί χτες βράδι, κατά τις εντεκάμιση-δώδεκα παρά τον πήρε ο ύπνος, και, εφτά και δεκατρία το πρωί ξύπνησε και ήθελε γάλα. Του είπα να κοιμηθεί και θα πιεί μετά γάλα, γιατί έχανε ώρες ύπνου, όχι, εκεί αυτός, ήθελε γάλα και μάλιστα κόκκινο (κόκκινο είναι το μπιμπερό). Του φτιάχνω, το πίνει, ξανακοιμάται για κανένα εικοσάλεπτο, ξυπνάει και το πρώτο πράγμα που λέει ήταν "πού είναι ο Γκα-ής;". Τον Γκαρή απ' τον Γουίνι εννοούσε, φαίνεται τον έβλεπε στον ύπνο του. Μετά δεν κατάφερα να ξανακοιμηθώ, παρ' όλο που ξάπλωνα μέχρι τις δέκα και μισή, εκτός απ' όταν σηκώθηκα για να ετοιμάσω κολλατσιό στον Αντρέα. Μόνο πήγαινε να με πάρει ο ύπνος, έπεφτα σε αφασία για λίγα λεπτά και μετά επανερχόμουν... Πόσο μου τη σπάει αυτό το πράγμα... Τώρα θα ετοιμάσω μια ομελέτα φούρνου με διάφορα λαχανικά και αν τα καταφέρω, θα πάω να ψωνίσω νυχτικιές για το μαιευτήριο, αφού αυτές τις προηγούμενης φοράς δεν κάνουν, μια που είναι χειμωνιάτικες. Έχω, βέβαια, αρκετές νυχτικιές που μου έστειλε η πεθερά μου, αλλά δεν είναι για μαιευτήριο, είναι για μπουρδέλο... Ανθή μια χαρούλα η Αλεξάνδρα! Δεν είναι νωρίς για την πάνα καλέ, αφού θέλει, τρελή είσαι; Βάλ'την στο γιογιό!!! Εμείς από Τρίτη θα ξαναπροσπαθήσουμε με τον Αντρέα, αφού Δευτέρα είναι αργία (κλαψ...). Σήμερα το πρωί τον ρώτησα τι θα κάνει όταν θα γεννηθεί η Γεωργία, αν θα τη φροντίζει και μου είπε ναι. Τον ρώτησα αν θα της αλλάζει πάνα και είπε και πάλι ναι. Τον ρωτάω πάλι αν αυτός θα φοράει πάνα ή βρακί και είπε βρακί, και μετά όταν τον ξαναρώτησα αν θα κάνει κακά και τσίσα στην τουαλέτα ή στην πάνα, είπε στην πάνα... Τον ρώτησα τι κάνουν τα άλλα παιδιά στο σχολείο του, αν πηγαίνουν τουαλέτα ή τα κάνουν στην πάνα και δεν απαντούσε. Γενικώς είναι αρνητικός μ' αυτό το θέμα... Εγώ αποκλείεται να κάθομαι στην τουαλέτα με τις ώρες, γιατί ο Αντρέας δε θέλει να καθίσει. Είτε βιβλίο πάρω, είτε παιχνίδι, δεν υπάρχει περίπτωση να μείνει. Ανθή δε συγχύζομαι με τον άντρα μου επειδή κάθεται όλη μέρα στον υπολογιστή και συνέχεια αναβάλλει τις δουλειές, αλλά κυρίως γιατί φωνάζει. Τώρα του πέρασε και ηρέμησε, αλλά το σαββατοκύριακο και χτες το πρωί ήταν μια απελπισία. Αλλά είναι και πολλές φορές που κάθεται στον υπολογιστή και δεν κάνει αυτό που πρέπει να γίνει άμεσα. Π.χ. τα μεσημέρια ο Αντρέας για να κοιμηθεί, θέλει βόλτα με το αμάξι. Εγώ πάλι, θέλω να ξεκουραστώ πριν το σχολείο, κι ο άντρας μου κολλάει στον υπολογιστή κι όλο, σε λίγο και σε λίγο. Ε, τελικά πηγαίνει τέσσερις παρά, εγώ πέντε η ώρα πρέπει να φύγω απ' το σπίτι, οπότε ούτε μια ώρα δεν έχω για να ξεκουραστώ... Όσο για τη λέξη "μαμά", με εκνευρίζει που ενώ ο Αντρέας με έλεγε μαμά, μετά από τη διαμονή στους γονείς μου, που του έλεγαν συνεχώς "η μάμμα" και "η μάμμα", με λέει κι αυτός μάμα. Ένα από τα παιχνίδια του είναι να μου λέει "ε μάμα" και να του απαντώ "ε Αντρέα". Παλιότερα το έλεγε με τέσσερις διαφορετικούς τρόπους, τώρα το λέει με εκατό τέσσερις... Σέρνει τη φωνή στην αρχή, τη σέρνει στο τέλος, τονίζει μία συλλαβή, μετά τονίζει άλλη, λέει πολύ γρήγορα τις πρώτες συλλαβές και πολύ αργά την τελευταία και το αντίστροφο, γενικώς, βρίσκει χίλιους τρόπους για να μου πει "ε μάμα" και μετά πρέπει εγώ να του απαντάω με τον ίδιο τρόπο... Μαρίνα τέλεια που ακούσατε καρδούλα!!!!!!!! Φρόντισε να γεννήσεις άλλη ημερομηνία, όμως. 22 Γενάρη είναι τα γενέθλια του άντρα μου. Ο Αντώνης μάλλον δεν έχει καταλάβει τι πρέπει να κάνει στο γιογιό. Ο Αντρέας πάλι, είναι αρνητικός, δεν αναφέρεται καθόλου στο θέμα. Δε θα κάνει ιιι, δε θα σφιχτεί, δε θα κρυφτεί, δε θα δείξει με κανένα τρόπο ότι θα κάνει, ότι κάνει ή ότι έκανε κακά. Παλιότερα τα έλεγε και όποτε έβλεπε τον μπαμπά του να κατουράει, πήγαινε κι αυτός, έλεγε "να κατου-ήσω", σήκωνε την μπλούζα του, κι έκανε ότι κατουράει... Αφήστε πόοοοσες φορές έχει έρθει όταν είμαστε στην τουαλέτα και μας παρακολουθεί, τραβάει αυτός το καζανάκι, κ.λπ. Ο ίδιος, όμως, είναι πάρα μα πάρα πολύ αρνητικός με το θέμα... Βάσω ευτυχώς χτες βράδι ξαναβγήκε αυτή η κατσαρίδα, μάλλον κάπου κρυβόταν κι επειδή στοκάρισε ο άντρας μου τις χαραμάδες δεν έβρισκε από πού να μπει, και τη σκότωσε... Ουφ, πάλι καλά! Φαντάζεσαι να έλεγε "έλα μωρέ, σιγά, κατσαρίδα είναι, ας την αφήσω να τη συνηθίσουμε"!!!! Χαχαχαχα!!! Κι εμείς τώρα έχουμε μικρά μυρμηγκάκια, αλλά κι εμείς στοκάραμε εδώ και καιρό και δεν είναι μεγάλο το πρόβλημα. Όταν είχαμε έρθει στο σπίτι γινόταν χαμός. Θυμάμαι ένα βράδι είχα φάει ένα γλυκό κι άφησα το πιατάκι στο νεροχύτη. Το πρωί που σηκώθηκα, το πιατάκι ήταν κατάμαυρο από τα μυρμήγκια... Εσύ φρόντισε να γεννήσεις ακριβώς στις 22 Νοέμβρη, γιατί τότε έχει γενέθλια ο Αντρέας!!! Ουφ, στο σημείο που κάηκα χτες έχω δύο τεράστιες φουσκάλες... Κλααααψ.... Άργησα, πάω πρώτα για τα ψώνια, και μετά για μαγείρεμα, γιατί θα κατέβει λέει να πλύνει το χαλί του μωρού, και δε θα μπορώ να αφήσω το φαγητό στο φούρνο και να φύγω... Για να δούμε, θα το πλύνει;;; Αυτή είναι η απορία της μέρας! Σας φιλώ κορίτσια, τα λέμε μετά!

Γεια σας κορίτσια! Πήγα σχολείο και ξεκουράστηκα! Ο διευθυντής έδωσε άδεια για την Τρίτη ή την Πέμπτη σε όσους πηγαίνουν κάθε μέρα στο σχολείο, αλλά εγώ ζήτησα να εξαιρεθώ! Τρελή είμαι να κάτσω σπίτι; Παρ' όλα αυτά, έκανα πολλές δουλειές στο σχολείο, διόρθωσα γραπτά, κάναμε δύο συνεδριάσεις και έγραψα τα πρακτικά της συνεδρίασης της Παρασκευής και της πρώτης που κάναμε σήμερα. Μόνο που σκέφτομαι ότι πρέπει να πάρω άδεια... Κλαααψ... Κατερίνα μια χαρά η γιορτούλα σας!!! Η πινιάτα εκτός απ' το να τη σπάσεις και να πέσουν διάφορα δωράκια, κάνει και τίποτε άλλο; Θα φτιάξω κάποια στιγμή στα γενέθλια του Αντρέα και στο Κατηχητικό. Για την τουαλέτα, δεν περίμενα φυσικά να τα κάνει από την πρώτη φορά. Αλλά ρε συ, δεν κάθεται και γενικώς είναι αρνητικός με το θέμα. Το γιογιό ούτε να το δει, ενώ δε λέει τα κακά. Δεν είναι ότι δεν ξέρει, απλά ΔΕ ΘΕΛΕΙ να τα πει. Πόσο μάλλον να τα κάνει στην τουαλέτα. Δε φωνάξαμε καθόλου στον Αντρέα για το θέμα, ούτε και τον μαλώσαμε. Μεταξύ μας φωνάζαμε, γιατί ο άντρας μου δεν εννοούσε να καταλάβει ότι το μωρό πρέπει να κάθεται στην τουαλέτα. Τώρα επιμένει ότι πρέπει να τον βάζουμε στο γιογιό, γιατί είναι πολύ νωρίς για τουλέτα (έτσι του είπε και η μάνα του). Δε διαφωνώ, να καθίσει στο γιογιό, αλλά αν δε θέλει; Τι θα γίνει; Δε θα κόψει ποτέ την πάνα; Τα τέσσερα χρόνια κι εμένα μου φαίνονται υπερβολικά. Συμφωνώ για τα δύο με τρία. Όσο για το να αρχίσουμε προσπάθεια για κόψιμο πάνας μετά που θα γεννήσω, ούτε για πλάκα! Αυλή δεν έχω, είναι διαμέρισμα, και να βάζω τον Αντρέα στο γιογιό στο μπαλκόνι είναι λίγο αστείο! Εσύ με το Νίκο τι έκανες και τον κατάφερες να καθίσει στην τουαλέτα; Άσε, άσε, ακόμα δεν είχα δει κατσαρίδα και έλεγα μήπως γλιτώσαμε φέτος από δαύτες. Είχα ρίξει δύο φορές ένα πολύ ισχυρό φάρμακο στα σιφόνια και τις τουαλέτες. Πάντως, σίγουρα δεν είναι θέμα καθαριότητας, γιατί και πέρσι που σφουγγάριζα κάθε μέρα με ντετόλ όλο το σπίτι, πάλι είχαμε αρκετές... Τα ρούχα απ' τα Τζάμπο θα τα κρατήσουμε, και βλέπουμε... Τα κόκαλα στους προσαγωγούς με πονούσαν πολύ στην αρχή. Στην προηγούμενη εγκυμοσύνη άνοιγαν τα παΐδια μου και θυμάμαι ότι πονούσα φοβερά μια μέρα. Χριστίνα ο άντρας μου με ξενέρωσε πολύ και δεν είχα καμιά διάθεση να του αρχίσω τις γλύκες. Μετά απ' τα πρωινά, ηρεμήσαμε πάντως. Ελπίζω να μην ξαναρχίσει. Κι ο άντρας σου απαράδεκτος που δεν κρατάει το μωρό, κι απ' ό,τι θυμάμαι ο μικρός παραπονιόταν κιόλας ότι δεν τον βλέπει και δεν τον ήθελε. Εμείς πάντως, πήξαμε να τον βλέπουμε... Μια χαρά που κάνατε μαζί γενική. Εμείς πάλι... μπουαχαχα! Ωραία περάσατε και χτες! Περαστικά στο Δημητράκη. Ίσως να κρύωσε από κάπου. Σας φιλώ κόρες!

Ατάκα Αντρέα: Εγώ : Μπορείς να μου ζωγραφίσεις ένα λουλούδι; Αντρέας: Βεβαίως και μπο-ώ. Θέλεις λουλούδι;

Ουφ, όπως πήγα να σουρώσω τις φακές, ακούμπησε ο πήχης του χεριού μου στην καυτή κατσαρόλα, και τώρα έχω ένα ωραίο έγκαυμα... Βάσω αυτό το "έτσι είναι οι άντρες" δεν το καταλαβαίνω. Επίσης οι άντρες είναι αυτοί που δουλεύουν για να ζουν την οικογένειά τους, αλλά σ' εμάς δουλεύω εγώ κι αυτός κάθεται. Δηλαδή, δε φτάνει ρε φίλε που δουλεύω και σε ταΐζω και κάνεις πέντε δουλειές και νομίζεις ότι κουράζεσαι κιόλας, τουλάχιστον βούλωστο και δείξε λίγη ευγνωμοσύνη και λίγο φιλότιμο. Τέλος πάντων... Ρούχα απ' το Τζάμπο φοράει και ο Αντρέας, γιατί ΦΥΣΙΚΑ ο άντρας μου όποτε πάει στο Τζάμπο, θεωρεί ότι ο Αντρέας χρειάζεται ρούχα, και του αγοράζει πεντέξι σετάκια, ενώ η συρταριέρα ξεχείλιζε και δεν προλάβαινε να τα φορέσει όλα. Δεν είχαμε πρόβλημα, ούτε με την ποιότητα, ούτε με το στιλ, αφού είναι μια χαρά και για έξω, αλλά φοβάμαι για το νεογέννητο λόγω της ποιότητας. Κι εμείς του Αντρέα μετά το χρόνο του φορέσαμε ρούχα απ' το Τζάμπο. Όσο για τα χρώματα, σήμερα ο Αντρέας φοράει μια άσπρη μπλούζα με σκούρα ροζ τελειώματα στα μανίκια και στο γιακά, και σκούρα ροζ γράμματα στο στήθος! Μαρίνα, σίγουρα οι άντρες είναι στην κοσμάρα τους, αλλά νομίζω ότι είναι πολύ χειρότερο να φωνάζει σε μια ετοιμόγεννη ο άντρας της, να ουρλιάζει, να της σπάει τα νεύρα, να κάνει φασαρία κάθε ώρα και στιγμή, απ' το απλά να μην της φτιάξει την τηλεόραση... Αυτά τα συμπτώματα τα είχα κι εγώ στην αρχή, αλλά ευτυχώς μετά πέρασαν. Ειδικά κάθε πρωί στην αρχή, η μέση μου πήγαινε να σπάσει. Εγώ δε σκέφτομαι ότι θα αποχωριστώ τον Αντρέα, αυτό είναι μέσα στο πρόγραμμα. Απλά είναι κάποια πράγματα που θα είναι λίγο δύσκολα, π.χ. το μπάνιο του. Όσο για το θέμα της τουαλέτας, αααααανννν μέχρι τότε, βέβαια, κόψει την πάνα, που δεεεεννν το βλέπω... Σας αφήνω, πάω να δω το φαΐ μου...

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εγώ ευτυχώς κοιμήθηκα αρκετά καλά και δεν είμαι χάλια σήμερα. Τώρα έβαλα να γίνεται φακόρυζο. Ήθελα να φτιάξω κολοκυθάκια ογκρατέν, αλλά δεν έβρισκα καμιά συνταγή που να συμβαδίζει με τα υλικά που έχω στο σπίτι. Έκανα κι ένα σκούπισμα-ξεσκόνισμα, αλλά κανονικό καθάρισμα δεν μπορώ να κάνω. Ουφ, τώρα που ανοίγουμε, φυσάει κιόλας, και γεμίζουμε σκόνες. Μιλάμε για απίστευτη σκόνη! Ο άντρας μου πάλι μου έσπασε τα νεύρα, και χτες βράδι και σήμερα το πρωί. Είδα μια κατσαρίδα χτες βράδι, του λέω να πάει να την σκοτώσει, φυσικά δεν την πρόλαβε, γιατί ακόμα και οι κατσαρίδες έχουν περισσότερο μυαλό απ' αυτόν, και μετά έβαλε τις φωνές, ότι έχω ψύχωση με τις κατσαρίδες και πρέπει να το ξεπεράσω, ότι είναι η εποχή τους, κι ότι δε θα τρέχει αυτός να σκοτώνει κατσαρίδες. Δηλαδή και φοβία με τις κατσαρίδες να μην είχα, θα τις αφήναμε να αλωνίζουν στο σπίτι; Σήμερα το πρωί (πρωί που λέει ο λόγος), του είπα να κοιτάξει κάτω απ' το ντουλάπι του νιπτήρα, μήπως έχει τίποτα χαραμάδες, γιατί χτες βράδι κάπου εκεί τρύπωσε η κατσαρίδα, άρα κάτι πρέπει να υπάρχει ανοιχτό. Να πεισμώνει και να μουλαρώνει και να λέει όχι δεν το κάνω. Μιλάμε, μία ώρα αυτή η ιστορία, και να ουρλιάζει, ότι λέω ένα πράγμα εκατό φορές, ότι του σπάω τα νεύρα και τα α...α, ότι θέλω πάντα να γίνεται το δικό μου, ότι σιγά το πράμα, είναι η εποχή των κατσαρίδων τώρα και ας το ξεπεράσω επιτέλους. Δηλαδή επειδή είναι η εποχή τους, θα χορεύουμε με τις κατσαρίδες, επειδή αυτός βαριέται να σκύψει να στοκάρει μια χαραμάδα; Του λέω ότι θα φέρω μάστορα, αφού ο ίδιος βαριέται να το κάνει, κι εγώ δεν μπορώ να σκύψω, και μου απαντά "θα γελάει ο κόσμος με τις βλακείες που λες, άκου να φέρεις μάστορα για να μη βγαίνουν οι κατσαρίδες". Μετά από καβγάδες και πάρα πολλές φωνές, όπου με κατηγορούσε ότι ξυπνάω απ' το πρωί και φωνάζω (ενώ πάντα αυτός αρχίζει), στοκάρισε δυο χαραμάδες που όντως υπήρχαν. Πραγματικά δεν αντέχεται, είναι μες στα νεύρα, δεν ξέρω τι κάνει σ' αυτά τα ηλίθια παιχνίδια που παίζει, μάλλον χάνει, και την πληρώνουμε εμείς. Μάγδα δε με πειράζει και τόσο ο υπολογιστής, γιατί πλέον το έχω συνηθίσει. Όσο είναι στο σπίτι, ή θα κάνει κάποια δουλειά ή θα είναι μπροστά στον υπολογιστή. Όταν του λέω να σηκωθεί, μου λέει το κορυφαίο "γιατί ασχολείσαι μαζί μου, τι σε νοιάζει τι κάνω εγώ, ασχολήσου με τον εαυτό σου, μην κοιτάς συνέχεια τι κάνει ο άλλος". Όπως καταλαβαίνετε, ο άνθρωπος δεν έχει επικοινωνία ούτε καν με τη στοιχειωδέστερη λογική. Του εξηγώ ότι, ό,τι κάνει επηρεάζει κι εμένα, αλλά δε φαίνεται να θέλει (ή να μπορεί) να το καταλάβει. Αυτό που με πειράζει είναι τα νεύρα και οι φωνές, κυρίως στην κατάστασή μου, και το κορυφαίο είναι ότι, όταν του λέω να σταματήσει να φωνάζει γιατί θα αποβάλω, κ.λπ., μήπως και ξυπνήσει, αντί να το βουλώσει και να ζητήσει συγγνώμη που με συγχύζει, μου λέει "αν δε θέλεις να φωνάζω, να προσέχεις τι λες". Μιλάμε για θέατρο του παραλόγου, είτε είναι βλάκας όσο δεν πάει άλλο, είτε είναι κακός άνθρωπος. Πιστεύω ότι είναι το πρώτο. Ποιο βιβλίο διαβάζεις; Για την πάνα, δεν ξέρω αν θα τον βοηθήσει η πάνα-βρακάκι, αφού θα είναι και πάλι πάνα, οπότε θα τα κάνει πάνω του κανονικά, χωρίς φόβο και πάθος! Έτσι κι αλλιώς, και με το βρακάκι τα έκανε. Αυτό που με ανησυχεί πιο πολύ, είναι ότι δεν κάθεται στην τουαλέτα ή στο γιογιό. Βαριέται και θέλει συνέχεια να κινείται. Δεν είναι μωρό που θα καθίσει με τις ώρες να κάνει κάτι. Π.χ. χτες το απόγευμα ήθελε να τον ταΐσω, ήθελε να του διαβάσω παραμύθι, ερχόταν και καθόταν δίπλα μου, σηκωνόταν, έπαιζε με ένα παιχνίδι, έπαιζε με άλλο, ξανακαθόταν, στριφογύριζε συνέχεια. Δεν κάθεται σε ένα σημείο. Προχτές που τον έβαλα στην τουαλέτα, του έλεγα να τραγουδήσουμε, να πούμε παραμύθι, να του φέρω παιχνίδι, κ.λπ., αλλά δεν ήθελε. Ζητούσε μόνο να κατέβει. Ο άντρας μου λέει να περιμένουμε να αρχίσουμε το κόψιμο της πάνας μετά που θα γεννηθεί το άλλο μωρό, αλλά το βρίσκω τελείως ηλίθιο. Θα έχουμε τότε χρόνο για τέτοιο λούκι; Εγώ θα θηλάζω, και να πιστέψω ότι θα τον βάζει αυτός στην τουαλέτα ή στο γιογιό; Για τουαλέτα δεν το συζητάμε καν, ούτε να το ακούσει να βάζει το μωρό στην τουαλέτα και να το περιμένει (δεν έχει υπολογιστή στην τουαλέτα), ενώ στο γιογιό το μωρό δε θέλει να καθίσει. Παίζει μ' αυτό, το κάνει καπέλο, αλλά δε θέλει να καθίσει. Ουφφφ... Το πιο κορυφαίο είναι ότι η μάνα μου με έπρηζε από πέρσι που ήταν το μωρό ενάμιση έτους να του κόψω την πάνα, και της έλεγα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κάθεται στο γιογιό πάνω από ένα λεπτό, και μου έλεγε το κορυφαίο, ότι υπάρχουν και γιογιό με ζώνες, και να τον δένω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ντόινγκ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Όσο για την πεθερά, (γιατί ο σύζυγος λέει ότι, όσοι ρώτησα λένε βλακείες, και θα ρωτήσει αυτός τη μάνα του που μεγάλωσε τρία παιδιά), μου έλεγε πέρσι το καλοκαίρι να τον αφήνω με βρακάκι και όχι με πάνα για να μη συγκαίεται, κι όταν της είπα ότι δεν είναι έτοιμος να κόψει την πάνα, μου είπε το άλλο κορυφαίο, "ε, σιγά, δεν είναι ανάγκη να την κόψει, ας κάνει πάνω του, απλά για να είναι πιο άνετος"!!!! Όπως βλέπετε, από μάνα και πεθερά σ' αυτό το θέμα, δεν μπορώ να περιμένω και πολλά! Κι εγώ πάντως τα είχα κόψει νωρίς σχετικά. Όταν γεννήθηκε ο αδελφός μου, ήμουν 26 μηνών και τα είχα ήδη κόψει, και μάλιστα, απ' τη ζήλεια μου (έτσι λέει η μάνα μου δηλαδή), κατουρήθηκα πάνω μου όταν πήγαμε να τους δούμε στην κλινική. Εμένα η λέξη "μαμά" δε με συγκινεί ιδιαίτερα. Σας είπα, δεν το έχω και πολύ να συγκινούμαι με μητρότητες και τέτοια. Καγκουράκι φιλιά! Πάω κι έρχομαι!

Όχι ρεεεεε... Έγραφα μισή ώρα και κάτι πάτησα και τα έσβησε. Δεν έχω κουράγιο να ξαναγράψω, τα λέμε μετά.

Γεια σας και καλό μήνα! Εγώ νιώθω λίγο χάλια σήμερα. Κάθε μέρα έχω την εντύπωση ότι θα γεννήσω πρόωρα. Σήμερα πονάω χαμηλά κάτω, αλλά νομίζω είναι πόνος στα κόκαλα, κάτω στους προσαγωγούς. Τώρα αν αυτό είναι καλό, δεν ξέρω... Και φυσικά, έχω και τον άντρα μου να μη σέβεται καθόλου την κατάστασή μου και να με κατασυγχύζει συνέχεια. Σήμερα το πρωί ξυπνάει το μωρό οκτώ παρά δέκα. Τον παίρνει, τον αλλάζει, του κάνει γάλα. Τον ρωτάω αν θα ΠΑΝΕ εκκλησία και μου λέει "σε λίγο". Αντί να ντυθεί όση ώρα έπινε ο Αντρέας το γάλα του, ΦΥΣΙΚΑ κάθισε στον υπολογιστή. Τελειώνει ο Αντρέας το γάλα, τον ντύνει και ξανακάθεται στον υπολογιστή. Η ώρα να έχει πάει οκτώμιση εν τω μεταξύ. Να μου φωνάζει να σηκωθώ γιατί δε θα προλάβουμε και να του εξηγώ ότι εγώ δεν μπορώ να πάω, γιατί δεν κοιμήθηκα καλά, και δεν μπορώ με κανένα τρόπο. Μου λέει "αφού είπες ότι θα έρθεις". "Πότε το είπα αυτό, άνθρωπέ μου, σε ρώτησα αν θα ΠΑΤΕ εκκλησία". "Όχι", μου λέει "ρώτησες αν θα ΠΑΜΕ". Λέω "πότε το είπα αυτό;" "Χτες βράδι". Ό,τι να 'ναι. Τελικά, μέεεχρι να σηκωθεί απ' τον καναπέ, να ντυθεί (έκανε τουλάχιστον είκοσι λεπτά να ετοιμαστεί), πήγαινε-ερχόταν, έκανε το ένα, έκανε το άλλο, να χτενιστεί, να βρει το κινητό του, να βρει τα κλειδιά του, κι όταν ήταν στην πόρτα για να φύγουν, έκανε ο μικρός κακά κι έπρεπε να τον αλλάξει. Φύγανε εννιά η ώρα, δέκα παρά ήταν σπίτι... Καταλαβαίνετε πόσο κατάφερα να κοιμηθώ... Μετά κάθισε στον υπολογιστή, έτρωγε πρωινό, έπινε καφέ, και όλη την ώρα μάλωνε και φώναζε στον Αντρέα, γιατί τον ενοχλούσε. Σήμερα είναι και η γιορτή του παιδιού, έχει μια εκδήλωση στο Δημοτικό Κήπο, από χτες του λέω να τον πάρει (εγώ σήμερα σίγουρα δεν μπορώ με τίποτα), και μου λέει ότι δεν μπορεί γιατί είναι πάρα πολύ κουρασμένος. Συγγνώμη, πότε κουράστηκε; Τι έκανε και κουράστηκε; Τον ρωτάω αν τον δυσκόλεψε ο Αντρέας στην εκκλησία και μου λέει όχι. Δηλαδή κουράστηκε που από τις τέσσερις ώρες που είναι ξύπνιος τις τρεις τις πέρασε στον υπολογιστή; Τώρα πήγε στον άλλο υπολογιστή στο γραφείο, με άφησε εμένα με το μωρό και δεν μπορώ καθόλου, ούτε σωματικά, ούτε ψυχολογικά, έχει βάλει και τα ακουστικά και του φωνάζω ότι δεν μπορώ και δεν ακούει... Α, πήγε ο Αντρέας από κει, του φωνάζει, του λέω να μη φωνάζει στο μωρό, και άρχισε να φωνάζει ότι δεν είναι ρομπότ και θέλει κι αυτός να ξεκουραστεί. Του λέω "καλά, πότε πρόλαβες και κουράστηκες;" και μου κάνει "καλά, πλάκα κάνεις, δεν πήγα τον Αντρέα εκκλησία;". Δηλαδή μισή ώρα που τον πήγε εκκλησία και γύρισε και από τότε κάθεται, τον εξουθένωσε τόσο πολύ πια; Άμα δούλευε τι θα έκανε; Θα κατέληγε στο νοσοκομείο; Όταν έρθει το δεύτερο μωρό; Θα κάθεται στον υπολογιστή και θα νομίζει ότι όλα θα γίνονται με κάποιο μαγικό τρόπο, και θα μου λέει "φέρε γυναίκα", ενώ αυτός θα κάθεται και θα τρώει απ' τα έτοιμα; Μαρίνα εμένα οι βόλτες στα μαγαζιά και κυρίως στο Τζάμπο είναι το χειρότερό μου. Ποτέ μου δεν κατάλαβα πώς γίνεται κάποιοι άνθρωποι να πηγαίνουν για αναψυχή στα μαγαζιά. Σίγουρα δεν ξανανιώθω παιδί στα Τζάμπο, μάλλον τα νεύρα μου σπάνε, γι' αυτό φροντίζω να μην πηγαίνω παρά μόνο όταν είναι απόλυτη ανάγκη. Όσο για τα χρώματα, γιατί να αποκλείσεις τα κόκκινα και τα πορτοκαλί από τα ρούχα του αγοριού; Εμείς στον Αντρέα από νεογέννητο και μέχρι τώρα φοράμε διάφορα χρώματα, και πορτοκαλί, και κόκκινο, και κίτρινο και πράσινο, κι απ' όλα. Ροζ και φούξια δεν έτυχε, αλλά ένα ροζ μπλουζάκι με άσπρο παντελόνι, π.χ., μια χαρά μου φαίνεται και για αγόρι. Ντε και καλά δηλαδή πρέπει να φοράμε ροζ στα κορίτσια και γαλάζια στα αγόρια; Άσε που θα πήξουμε στα ροζ από τα δώρα που θα μας φέρνουν. Δεν είναι ανάγκη να τα αγοράσουμε και μόνοι μας. Δεν μπορώ, πάλι ουρλιάζει και φταίω εγώ. Με κατασύγχυσε, δεν μπορώ να συγχύζομαι συνέχεια. Θα γεννήσω πρόωρα, δεν τον αντέχω άλλο, είναι μες στα νεύρα απ' το πρωί επειδή σηκώθηκε και πήγε το μωρό μισή ώρα εκκλησία και κουράστηκε. Νόμιζα ότι είναι πρόβλημα χαμηλού iq, αλλά τελικά δεν είναι αυτό: είναι πρόβλημα πλήρους απουσίας iq. Και συνεχίζει να φωνάζει...

Mamagiota παρακολουθώ την ιστορία σου και σου εύχομαι να πάνε όλα καλά!!!

Τίποτα καλέ δεν έχει το τζατζίκι, απλά γέλασα πολύ με τον τρόπο που το έγραψες! Μάγδα λες να τα κρατήσουμε τα ρουχαλάκια; Είναι πολύ χαριτωμένα όταν τα ξαναείδα! Αλλά ΕΙΝΑΙ ΡΟΖ!!!!!!!!! Δε συμφωνώ γενικώς με τη νοοτροπία του Τζάμπο, αυτό το "πάρε κόσμε, τα έχουμε όλα τζάμπα" και πας και γεμίζεις ένα καρότσι. Καλά εγώ, βέβαια, καμία σχέση, έχω πάει ελάχιστες φορές, κι όποτε πήγα, παίρνω μόνο αυτό για το οποίο πηγαίνω. Ο άντρας μου πάλι, παίρνει ό,τι βλέπει μπροστά του, γι' αυτό δε θέλω να πηγαίνει. Θα μπορούσε να τον πάει στην παιδική χαρά, αντί σ' αυτόν τον ναό του καπιταλισμού, γκρρρ... Ρούχα απ' τα Τζάμπο έχουμε πάρει του Αντρέα και μας έχουν δώσει αρκετά, και δεν είχαμε πρόβλημα. Απλά φοβάμαι λίγο για το νεογέννητο. Εγώ έχω το ίδιο μαγιό εδώ και χμ... έξι-εφτά χρόνια! Δεν είμαι και πολύ της θάλασσας, όμως, και δύσκολα βρίσκω μαγιό να μου πηγαίνει και να μου αρέσει. Φέτος θα έπαιρνα καινούριο, αλλά η αγορά αναβάλλεται για του χρόνου! Λες να πάρω πάνα-βρακάκι; Το είχα σκεφτεί κι αυτό, απλά, επειδή είναι και πάλι πάνα, έτσι πιστεύω ότι και πάλι θα τα κάνει στην πάνα και όχι στην τουαλέτα. Με το γιογιό τον είδα πάααρα πολύ αρνητικό απ' την αρχή. Το έχει σαν παιχνίδι, αλλά δε δέχεται να καθίσει. Τουαλέτα ήθελε πολύ να καθίσει, ακριβώς για τον ίδιο λόγο, επειδή έβλεπε εμάς, αλλά δεν κατάλαβε, μάλλον, ότι έπρεπε να κάνει και κάτι εκεί! Ή δεν είναι ακόμα έτοιμος να ελέγξει τους σφιγχτήρες του ή απλά φοβόταν και πρέπει να τον βάζουμε μέχρι να τα κάνει πρώτη φορά και να ξεφοβηθεί. Τα κακά δεν τα λέει, ούτε πριν ούτε μετά. Παλιότερα τα έλεγε μετά που τα έκανε, αλλά σε κάποια φάση συγκάηκε άσχημα και από τότε δεν τα λέει, γιατί φοβάται ότι θα πονέσει στο άλλαγμα... Τις περισσότερες φορές, όταν τον ρωτάμε αν έκανε, λέει όχι, ενώ έχει κάνει. Στο σχολείο μου είπαν ότι τους λέει ότι έκανε κακά και κατούρησε. Ουφ, ήδη το συνδύασε αρνητικά με τους καβγάδες και το κόψιμο της πάνας, αλλά πρέπει και κάπως να συνεργαστεί ο σύζυγος. Δηλαδή, αν περιμένει ότι απλά θα του βάζουμε βρακάκι και θα μας λέει "θέλω κακά, πάρε με στην τουαλέτα", απλά θα πλένει τον Αντρέα και θα σφουγγαρίζει επ' άπειρον. Εγώ δεν έχω υπομονή με την εγκυμοσύνη, σήμερα δεν κοιμήθηκα καλά, γιατί απ' τις οκτώ το πρωί έτρεχα να βάλω τον Αντρέα στην τουαλέτα, να πλύνω τον Αντρέα στο μπάνιο, να σφουγγαρίσω τα τσίσα του Αντρέα, και δεν είμαι για πολλά-πολλά και απ' το πρωί η μέση μου με πεθαίνει. Πάντως, όποτε άκουσα μέχρι τώρα το ένστικτό μου (παρ' όλο που δεν πολυπιστεύω σ' αυτά), δεν έπεσα έξω: π.χ. όταν αρχίσαμε φρούτο, ένιωσα ότι το μωρό δεν είναι έτοιμο, όχι μόνο επειδή δεν πολυέτρωγε, αλλά γενικότερα από τη συμπεριφορά του. Περίμενα δύο εβδομάδες, του ξαναέδωσα, και το δέχτηκε με μεγάλη ευκολία. Το ίδιο ακριβώς έγινε και με τις σούπες. Με τον αποθηλασμό, όταν αισθάνθηκα έτοιμη να αποθηλάσω, το ίδιο ένιωσε και ο Αντρέας, κι έτσι αποθήλασε για πλάκα. Το ίδιο έγινε και σε πολλά άλλα θέματα, κι έτσι πιστεύω ότι θα γίνει και τώρα. Μόνο που μας πιέζει ο χρόνος, λόγω της Γεωργίας. Ίσως όταν γεννηθεί η Γεωργία να του πούμε ότι αυτός είναι μεγάλος, ενώ η Γεωργία τόση δα, και δε γίνεται να φοράει κι αυτός πάνα, όπως η Γεωργία που είναι τόσο μικρούλα, και να φιλοτιμηθεί! Εκτός κι αν ζηλεύει και θέλει κι αυτός πάνα. Είναι και λίγο επίφοβο, βέβαια, να του τις κόψουμε τώρα, γιατί, όταν γεννηθεί η Γεωργία, μπορεί να πάμε πίσω και να θέλει να φοράει πάνες, οπότε θα είναι τζάμπα όλος ο κόπος. Δεν το πιστεύω, βέβαια, αυτό, αλλά δεν ξέρεις ποτέ. (Σκέφτομαι φωναχτά τώρα ή μάλλον, γραπτά). Ουφ, μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε καμιά βδομάδα για να ξεχάσει τα σημερινά, και να μην ξαναρχίσουμε από Δευτέρα.

Μάγδα είπα να σχολιάσω, αλλά μετά το τελευταίο με τα τζατζίκια μένω άναυδη!!! Περιμένω και τα υπόλοιπα και τα γράφω μετά όλα μαζεμένα!

Γεια σας και πάλι! Πήγα Κατηχητικό, κάναμε ένα ωραίο μαθηματάκι και μετά παίξαμε τυφλόμυγα, ζίζυρο (ένα παραδοσιακό παιχνίδι) και Λύκους και αρνάκια = κυνηγητό. Με ρώτησαν πότε θα σταματήσουμε τα μαθήματα, τις ρώτησα αν δέχονται η επόμενη φορά να είναι η τελευταία, και μου είπαν όχι, με τίποτα. Θέλουν να κάνουμε μάθημα όλο το καλοκαίρι! Τους λέω "καλά, αφού θα γεννήσω, θα έρθετε στην κλινική που θα γεννήσω να κάνουμε μάθημα;" και μου λένε "ναι"! Και συνεχίζω "και μετά θα έρχεστε σπίτι μου να κάνουμε ιδιαίτερο" και είπαν φυσικά και πάλι ναι!!! Μετά πήρα τον Αντρέα που ήταν στους γονείς μου και πήγαμε στης κουμπάρας μου. Ήρθε και ένα παιδί που έβγαιναν παλιά και τώρα απλά κάνουν παρέα, ήταν και η μάνα της φυσικά, και προσπαθούσαμε να συνεννοηθούμε. Ακόμα δυσκολεύεται πολύ με λέξεις και φράσεις, αλλά βλέπω πολλή πρόοδο, π.χ. μπορεί και σκοτώνει μύγες με τη μυγοσκοτώστρα με πολλή ακρίβεια. Ο Αντρέας έμπαινε, έβγαινε, έφαγε λίγο γλυκό, λίγο φρούτο, ήπιε νερό, έχυσε το νερό, έβλεπε τα καναρίνια και τον παπαγάλο, έπαιζε με κάτι παιχνιδάκια, και ενθουσιαζόταν που απ' το μπαλκόνι φαινόταν η εκκλησία! Όποτε πάμε, αυτό τον εντυπωσιάζει! Για την πάνα είπαμε από Δευτέρα που θα πάει σχολείο. Η μάνα μου, όταν ήταν εκεί ο Αντρέας, προσπάθησε να τον βάλει στο γιογιό, λανθασμένα, γιατί σήμερα ήταν πολύ αρνητικός με το θέμα αυτό μετά την πρωινή εμπειρία και κυρίως με το γιογιό. Κάθισε δυο-τρία λεπτά, αλλά μετά έλεγε ότι πονούσε και σηκώθηκε. Συγκάηκε τρομερά το πρωί και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί, καθώς συγκάηκε μετά την τρίτη φορά που έκανε τσίσα στο βρακάκι. Πριν έκανε τσίσα και κακά πάνω του και κάναμε και πόση ώρα να τον αλλάξουμε και δεν συγκαιόταν, και συγκάηκε τώρα που τον πλέναμε κατευθείαν στο μπάνιο και του βάζαμε καθαρά ρούχα; Τέλος πάντων, κι αυτό άλλος αρνητικός παράγοντας. Η μάνα μου, από πέρσι το καλοκαίρι με πρήζει να του κόψω την πάνα και της έλεγα ότι δεν είναι έτοιμος και επέμενε, κι έλεγε ότι κανένα μωρό δεν είναι έτοιμο αν δεν το βάλεις εσύ (ναι, καλά), και με ρωτούσε για ποιο λόγο προτιμώ να του φοράω πάνες. Τώρα, που είδε ότι το μωρό είναι αρνητικό, μου λέει "άκουσα προχτές στο ραδιόφωνο έναν παιδίατρο που έλεγε ότι πολλά παιδιά τα κόβουν στα τέσσερα και στα πέντε" και "αν δε θέλει το μωρό, τι να κάνουμε εμείς;" και τέτοια... Τόσο καιρό, όμως, ήξερε να με πρήζει και να μου κάνει τα νεύρα κρόσια. Δεν της είπα τίποτα, τέλος πάντων, θα το ξαναπροσπαθήσουμε από Δευτέρα και θα δούμε. Δεν έχω, όμως, κι εγώ και πολλή υπομονή τώρα με την εγκυμοσύνη... Μαρίνα λες να μην είναι χάλια αυτά του Τζάμπο; Ουφ, γενικώς είμαι κατά των Τζάμπο, από την άλλη σκέφτομαι με πόση χαρά πήγε και τα πήρε ο κακομοίρης για την κόρη του κι εγώ τον πήρα απ' τα μούτρα... Ουφ, οι ορμόνες φταίνε!

Γεια σας! Ο Αντρέας θα πάει στους γονείς μου και θα τον πάρω μετά το Κατηχητικό, οπότε σχολιάζω. Καγκουράκι πάλι καλά που έστρωσε ο ύπνος του Νικόλας. Ο Αντρέας προχτές κοιμήθηκε όοοολο το βράδι σερί στο κρεβάτι του, αλλά χτες το βράδι στις τρεις ήρθε σ' εμάς, σκαρφάλωσε στο κρεβάτι, και κοιμήθηκε στο κρεβάτι μας κανονικά. Άντε, να μιλήσει κι ο Νικόλας να σας τρελάνει στις ατάκες! Μια χαρά με το ποδήλατο, ο δικός μας μόνο να κάθεται και να τον πηγαίνουμε ξέρει! Ανθή δεν ξέρω καθόλου από φροντιστήρια, αλλά στο σχολείο εγώ κάνω το μάθημα και τις ασκήσεις ανάλογα με την τάξη. Αν έχω μια αδύνατη τάξη δε θα κάνω τις ίδιες ασκήσεις με μια τάξη με απαιτήσεις. Φυσικά, στο εσπερινό το τελευταίο δε συμβαίνει σχεδόν ποτέ! Μήπως να της έκοβες το γάλα της μικρής; Θα έχετε γκρίνια τις πρώτες μέρες, αλλά μετά θα σταματήσει και θα το ξεχάσει. Το πιθανότερο δηλαδή, τίποτα δεν είναι σίγουρο! Κατερίνα καλή επιτυχία στο πάρτι! Οι τούρτες τέλειες!!! Πολύ ωραία η εκδρομή σας! Όντως είναι κουραστικό να έχεις ξεναγό που θέλει να σου κάνει μάθημα ιστορίας. Εμείς όταν είχαμε πάει στη Βουδαπέστη, είχαμε μια ξεναγό που μας έκανε ταχύρρυθμα μαθήματα ουγγρικής ιστορίας από κτίσεως κόσμου μέχρι τις μέρες μας. Οκ, εμένα μου άρεσε γιατί έμαθα πολλά πράγματα (τα οποία, φυσικά, ξέχασα στην πορεία), αλλά οι περισσότεροι βαρέθηκαν. Στην Κνωσσό που είχαμε πάει θυμάμαι πήραμε μια ξεναγό, η οποία έκανε σα δασκάλα α' δημοτικού. Μας έκανε ερωτήσεις, κι άμα δεν απαντούσε κανείς, έλεγε περιφρονητικά "μπράβο, μπράβο, τίποτα δεν ξέρετε". Καλά, πολύ γέλασα με το Δημητράκη και τους έρωτές του. Για τα συγκρουόμενα πλάκα έκανα, έχω χρόνια ν' ανέβω, αλλά μ' αρέσουν πολύ! Κι ο δικός μου όταν βλέπει τηλεόραση ή όταν είναι στον υπολογιστή αφοσιώνεται και δε δίνει σημασία σε κανέναν. Πηγαίνει το μωρό και του μιλάει και, είτε δεν του απαντά, είτε του φωνάζει... Αφήστε όταν κάθεται στον υπολογιστή και βάζει και τα ακουστικά. Μάγδα ευτυχώς είχε κι άλλες μαμάδες στη σκηνή, και μάλιστα ακόμα μία ήταν έγκυος! Ήταν και κάποιες νεαρές δασκάλες που είχαν βγει στη σκηνή για να ενισχύσουν τα μικρά που έλεγαν το ποίημα, ευτυχώς; δεν ήμουν μόνο εγώ και τα μωρά! Μαρίνα, τεσσάρων χρονών πολύ μου φαίνεται, τα πιο πολλά αγοράκια που ξέρω, την κόβουν 2.5-3.5 χρονών. Δε με νοιάζει αν θα την κόψει, απλά αν δεν είναι έτοιμος, δε θέλω να τον πιέζω. Μέχρι τώρα ο Αντρέας δε μας δυσκόλεψε σε τίποτα, περπάτησε εύκολα, μίλησε εύκολα, αποθήλασε εύκολα, έκοψε τα αλεσμένα εύκολα, έκοψε την πιπίλα για πλάκα από μόνος του, και πιστεύω ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν τον πιέσαμε να κάνει τίποτα απ' όλα αυτά. Είναι και βολικό μωρό, αλλά και πάλι, πιστεύω αν τον πιέζαμε να κάνει κάτι πριν να είναι έτοιμος, θα δυσκολευόμασταν πολύ. Γι' αυτό δε θέλω να τον πιέζω και να του επιβάλλω πράγματα για τα οποία δεν είναι έτοιμος. Τώρα είπαμε από Δευτέρα να ξαναρχίσουμε, που θα πάει και σχολείο και θα βλέπει τα άλλα παιδάκια, αλλά αν δεν μένει με τίποτα στο γιογιό ή στην τουαλέτα, δε θα επιμείνω. Θα του δώσουμε, βέβαια, την ευκαιρία, αλλά δεν είναι ανάγκη να τον υποχρεώσουμε κιόλας. Όλοι τα κόβουν κάποτε, δε θα πάθει τίποτα αν δεν τα κόψει τώρα και τα κόψει σε έξι μήνες ή ένα χρόνο. Αφού, ό,τι κι αν κάνουμε εμείς, αν δεν είναι έτοιμο το μωρό, δε γίνεται τίποτα... Εν τω μεταξύ, πάλι με εκνεύρισε ο σύζυγος. Πήγε τον Αντρέα βόλτα στο Τζάμπο για να ηρεμήσει, γιατί ήταν πολύ ιδιότροπος μ' όλα αυτά. Εγώ δεν ήθελα, γιατί δεν εγκρίνω τις βόλτες στο Τζάμπο, δηλαδή τι το πας το παιδί, για να μάθει στον υπερκαταναλωτισμό; Τέλος πάντων, αυτός φυσικά τον πήγε, και έρχεται φορτωμένος με δύο σακούλες. Οκ, πήρε κάποια πράγματα που είναι χρήσιμα, π.χ. σουντοκρέμ, βαμβάκι, σερβιετάκια, κρεμοσάπουνα, μπατονέτες, όλα στις μάρκες που παίρνουμε, όχι του Τζάμπο. Πήρε ένα παιχνδάκι του Αντρέα, μια μπάλα, δυο-τρία ρουχαλάκια του Αντρέα, και πήγε ο πανηλίθιος και πήρε και εφτά ζιπουνάκια της Γεωργίας. Πέρα απ' το ότι είναι ΟΛΑ ΡΟΖ, είναι από το Τζάμπο!!! Δε θέλω να φορέσω σε νεογέννητο ρούχα απ' το Τζάμπο. Στον Αντρέα μου είχαν φέρει δώρο ένα συνολάκι για νεογέννητο, έλεγε και καλά 100% βαμβακερό, και είπα βαμβάκι το ένα, βαμβάκι και το άλλο, και ας το πλύνω να του το φορέσω. Το πλένω, και τότε φάνηκε πόσο κάκιστης ποιότητας ήταν. Το είδε κι ο άντρας μου, και μου είπε να μην το φορέσω στο μωρό. Ε, τώρα πήγε και πήρε ένα κάρο ζιπουνάκια για νεογέννητο από το Τζάμπο, και επιμένει κιόλας ότι μπορεί να έτυχε την άλλη φορά, ότι είμαι υπερβολική και κορόιδο που πάω και αγοράζω από άλλα μαγαζιά και με χρεώνουν μόνο το όνομα, κι ότι όλα κινέζικα είναι, κ.λπ. Να του εξηγώ ότι είναι θέμα προδιαγραφών, και να επιμένει, να πλύνουμε ένα να δούμε την ποιότητα, λες και, αν είναι χάλια, υπάρχει περίπτωση να το παραδεχτεί... Θα πρέπει τώρα να πάω να τα αλλάξω όλα, τα δέκα ευρώ φύγανε, δέκα εδώ, δέκα εκεί με τις χαζοαγορές του, λες και τα έχω για πέταμα, για να μην πω για τα καύσιμα, αφού το Τζάμπο είναι έξω από την πόλη, για να μην πω για την ταλαιπωρία... Ουφ, ουφ, ουφ... Τα νεύρα μου. Όλο χαζομάρες κάνει σήμερα...

Μαρίνα πάρα πολύ ωραίος ο τίτλος! Νομίζω μας εκπροσωπεί λίγο-πολύ όλες! Καλορίζικο το νέο μας ποστάκι!!! Θα επανέλθω σε λίγο για σχόλια, αν τα καταφέρω!

Ουφφφ, νομίζω δεν είναι έτοιμο το μωρό. Έχει γίνει πάρα πολύ ιδιότροπος τώρα, αφήστε που δεν πρόκειται να κάθεται στην τουαλέτα ή στο γιογιό. Στα δέκα λεπτά βαριέται και φεύγει. Είπαμε να τον βάζουμε στο γιογιό στο σαλόνι, να χαζεύει μίκυ μάους και να κάθεται, αλλά δε νομίζω ότι θα μένει περισσότερο από δέκα λεπτά, και πολύ λέω. Λέτε να μην είναι έτοιμο ή είναι όλα τα μωρά έτσι; Έγινε η ψυχολογία μου χάλια, έχω και τις ορμόνες της εγκυμοσύνης, ουφφφ... Σήμερα θα του φορέσουμε πάνα, γιατί τον βλέπω πάρα πολύ αρνητικό με το θέμα. Πώς να μην είναι, αφού κάναμε τόσους καβγάδες με τον άντρα μου απ' το πρωί; Αύριο θα είμαστε έξω, οπότε από Δευτέρα θα τον βάζουν στο σχολείο, μήπως το δει αλλιώς εκεί πέρα.

Γεια σας κορίτσια. Αρχίσαμε κόψιμο πάνας και μέχρι τώρα τα πάμε τραγικά. Ο Αντρέας τα κάνει ΜΟΝΟ πάνω του. Μέχρι τις δέκα το πρωί είχε κάνει δύο φορές τσίσα και μία κακά. Το πρωί μετά το γάλα του τον έβαλα αρκετή ώρα στην τουαλέτα, αλλά δεν έκανε τίποτα, και ήθελε να κατέβει. Είπα να μην τον καταπιέζω, τον έβγαλα, και μετά από δέκα λεπτά έκανε τσίσα πάνω του. Τον πλύναμε, τον αλλάξαμε, σφουγγαρίσαμε, και μετά από ένα τέταρτο έκανε και κακά, επίσης πάνω του. Τον πλένουμε, τον αλλάζουμε, σφουγγαρίζουμε, ξαπλώνω γιατί πονούσε φοβερά η μέση μου και ζαλιζόμουν, και λέω στον άντρα μου να τον βάλει στην τουαλέτα σε κανένα εικοσάλεπτο, το πολύ μισάωρο. Αυτός φυσικά δεν τον έβαλε, και του επαναλάμβανε συνέχεια ότι, αν θέλει να κάνει τσίσα ή κακά, να του το πει για να τον βάλει στην τουαλέτα, λες και υπήρχε περίπτωση να του το πει το μωρό. Να του φωνάζω εγώ από μέσα ότι το μωρό δεν υπάρχει περίπτωση να του τα πει, και να τον βάλει αυτός, αυτός φυσικά βαριόταν, και δεν τον έβαλε, με αποτέλεσμα να ξανακάνει τσίσα πάνω του. Μετά απ' αυτό, του έβαλε πάνα, ενώ εγώ τσίριζα ότι δεν τον βοηθά έτσι. Αυτός να φωνάζει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τον βάζει στην τουαλέτα και να τον περιμένει δέκα ώρες να κάνει κακά ή τσίσα, ότι αυτά που λέω είναι παρανοϊκά, ότι πρέπει να του φοράμε πάνα και να τον βάζουμε στην τουαλέτα όταν μας πει ότι θέλει να πάει... Απύθμενες βλακείες, πώς είναι δυνατόν ένα μωρό που φοράει πάνα να ζητήσει από μόνο του να πάει στην τουαλέτα, χωρίς καν να ξέρει πώς γίνεται;;; Δε συνεργάζεται καθόλου, δεν δέχεται με κανένα τρόπο να πηγαίνει τον Αντρέα κάθε λίγο στην τουαλέτα, ενώ εγώ δεν μπορώ να τον πηγαίνω αποκλειστικά, αφού το πρωί θέλω να ξαπλώσω λίγο παραπάνω γιατί με την εγκυμοσύνη δεν μπορώ αλλιώς, το απόγευμα λείπω, μπορεί να μαγειρεύω ή να κάνω οτιδήποτε άλλο, κι αυτός είναι στο σπίτι και κάθεται στον υπολογιστή. Είπαμε να δοκιμάσουμε και το γιογιό, αφού μπορεί να βαριέται στην τουαλέτα, αλλά με το γιογιό τον βλέπω αρνητικό. Θα τον βάλω κι εκεί, βέβαια, να δούμε πώς θα τα πάει. Ξέρω ότι το σημαντικό είναι να τα κάνει την πρώτη φορά και μετά σιγά-σιγά θα συνηθίσει, αλλά πώς να τα κάνει, αφού βαριέται να τον βάλει στην τουαλέτα, και μετά όλο γκρινιάζει όταν το μωρό τα κάνει πάνω του; Ουφ, δεν μπορώ, δεν έχω ούτε αντοχές, ούτε υπομονή στην κατάστασή μου για να το διαχειριστώ αυτό μόνη μου... Σας αφήνω, θα επιστρέψω μετά με σχόλια.

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εγώ είχα αρκετές δουλίτσες σήμερα, και στο σχολείο κάναμε συνεδρίαση που κράτησε αρκετά... Πρήξιμο, κυρίως από το φαφλατά, που άρχισε να μιλάει στο αυτοκίνητο όταν πηγαίναμε, και σταμάτησε όταν είπαμε καληνύχτα και πήγε ο καθένας στο αυτοκίνητό του... Καταλαβαίνετε... Κάθε φορά που θα πάει αυτός ο άνθρωπος να μιλήσει, ξεχνάει να σταματήσει, έτσι καταλήγει να μιλάει ασταμάτητα... Ουφ ουφ ουφ... Θα σας ξαναγράψω αύριο.

Α, ακούστε ατάκα ο Αντρέας σήμερα το πρωί: όπως ξάπλωνα στο πλευρό, φαινόταν μόνο το ένα μου μάτι, οπότε μου λέει "μα γιατί έχεις μόνο ένα μάτι;".

Μάγδα άσε, μου τη σπάει πολύ να είμια πτώμα κι ο Αντρέας να θέλει παιχνίδια, και ο σύζυγος να μην είναι διατεθειμένος να τον αναλάβει γιατί "είναι κουρασμένος" ή γιατί βλέπει μπάλα ή γιατί "έχει δουλειά" (=παίζει κάποιο παιχνίδι στον υπολογιστή). Χαχα, είδες, έρχεται στη δουλειά ο φίλος σου! Εμάς βγήκαν οι μεταθέσεις και έγιναν πράγματα και θάματα! Εμένα με έφεραν Λάρνακα όπως είχα ζητήσει, αλλά έβγαλαν κάποιους εκτός Λάρνακας που δεν το περίμενε κανείς, π.χ. την πρώην διευθύντρια του σχολείου μας (αυτήν που μου έκανε τη ζωή κόλαση), η οποία, όμως, είχε συμπληρώσει τα απαραίτητα χρόνια στην ύπαιθρο ως διευθύντρια. Την πήρε τηλέφωνο ο διευθυντής μας και ήταν εκτός εαυτού. Όσοι βγήκαν έξω θα κάνουν ένσταση, λέει, να δούμε τελικά πότε θα ξεκαθαρίσει το τοπίο. Αχ, πόσο μ' αρέσουν τα συγκρουόμενα!!! Τρελαίνομαι!!!! Κι εμείς έχουμε πανηγύρι του Αγίου Πνεύματος, μιλάμε για τεράστιο πανηγύρι, που πιάνει όλη την παραλιακή, και έχει και συγκρουόμενα κι απ' όλα, αλλά δε νομίζω ότι θα είναι καλή ιδέα να μπω! Πέππα... μια πονεμένη ιστορία... Σας αφήνω, πήγαν στο κρεβάτι με τον άντρα μου κι ο Αντρέας τον θάβει κάτω από βουνά από μαξιλάρια!!!