Θέλω να γίνω μαμά

Α, καλά, Αναστασία, κι εμένα δε θέλει να έρχεται η μάνα μου. Όχι ότι θέλω εγώ να έχω κάποιον πάνω απ' το κεφάλι μου, αλλά έλα που δε γίνεται; Π.χ. σήμερα ήρθε και καθάρισε τα ντουλαπάκια της κουζίνας. Και μου έλεγε ότι δε θέλει τη μάνα μου να έρχεται και του λέω "αφού δεν τις κάνεις εσύ τις δουλειές, εγώ δεν μπορώ, ποιος θα τις κάνει;". Τέλος πάντων, σήμερα (στα διαλείμματα απ' τον υπολογιστή), έβαλε πλυντήριο και το άπλωσε, έπλυνε την πολυθρόνα και την έβαλε στο παιδικό, πέταξε τα σκουπίδια και μετά θα πλύνει και τα πιάτα. Οπότε τον κρατάω ακόμα, δεν τον απολύω. Μελομακάρονα με σοκολάτα;;;; Μπλιάαααααααααααααααααχ!!!!!!!!!!!!!! Εμένα τον τελευταίο καιρό με έχει πιάσει μια μανία με τα γλυκά του κουταλιού και το μέλι. Απλά και παραδοσιακά! Μάντι, μια χαρά, ήδη έχει πάρει θέση ε; Γιώτα, μακάρι να μη γίνει τίποτα απ' αυτά που φοβάσαι!!!

Γιώτα, δεν τρελαίνομαι για την ενδοφλέβια, αλλά όσο να 'ναι, το έχω στο μυαλό μου, μήπως δεν προλάβουμε, κ.λπ. Εντάξει, θα γυρίσει, μην αγχώνεσαι! Τελευταία στιγμή γυρνάνε αυτά! Λένα, δεν είπα να βάλει και φακιόλι, αλλά θα προτιμούσα να είχε μια πιο στενή σχέση με τη σφουγγαρίστρα!

Α, καλά!!!!!!!!!! Άκου ονλάιν γέννα!!!! Το πρόβλημα με τον άντρα μου είναι ότι είναι όλη μέρα κλεισμένος στο σπίτι. Δε δουλεύει, έχει ελάχιστους φίλους, με το σκάκι που ασχολείται εδώ πέρα είναι νέκρα, και βρίσκει διέξοδο στον υπολογιστή. Δεν μπορούσε να βρίσκει διέξοδο στη σφουγγαρίστρα τουλάχιστον;

Τι να πω βρε Νία, έτσι ηλίθιοι είναι όλοι οι άντρες; Άσε, έχω πάρει τόση αντιβίωση σ' αυτήν την εγκυμοσύνη, που δεν έχω πάρει σε όλη μου τη ζωή... Και το αποτέλεσμα; Θα πρέπει να μου χορηγηθεί και η ενδοφλέβια στον τοκετό. Συμφωνώ με τη Λένα, άμα ήταν έτσι, ας καθόσουν σε όλη την εγκυμοσύνη στο νοσοκομείο. Γιώτα, ο γιατρός δε μου έχει ξεκαθαρίσει τίποτα. Πιστεύει ότι πάω για φυσικό τοκετό, εκτός από κάτι έκτακτο.

Σήμερα δεν έχω πονάκια. Όχι, τελείωσε η αντιβίωση. Από δω και μπρος, δε νομίζω να ξαναπάρω, ό,τι έγινε έγινε.

Άντε βρε, να της ζήσει της Μύριαμ, και καλή λοχεία να έχει!!!!!! Νία, μάλλον για τα λεφτά τα κάνουν όλα... Γιώτα, φοβάμαι για καισαρική λόγω στρεπτόκοκκου και για οκτακόσιους άλλους λόγους που μπορεί να προκύψουν! Ουφ, εμένα με σύγχυσε ο άχρηστος... Άνοιξα πριν λίγο το λάπτοπ στο σαλόνι, και λίγο μετά χτύπησε το κινητό μου. Μιλούσα για λίγο από δω, και μετά πήγα μέσα για να μην τον ενοχλώ. Πέντε λεπτά έλειψα, ήρθα και τον βρήκα να κάθεται. Περίμενα κανένα εικοσάλεπτο, να μην το κουνάει, και να μου λέει "πέντε λεπτά και σηκώνομαι". Σε κάποια φάση του λέω "ε, άντε πια, πόση ώρα,πέρασαν τα πέντε λεπτά" και τι μου λέει;;;;;; "Α, εσύ έχεις κολλήσει με τον υπολογιστή, πέντε λεπτά δεν μπορείς να περιμένεις;;;". Ενώ αυτός, καθόταν από τις δέκα το πρωί μέχρι τις οκτώ το βράδι, με άντε μία ώρα διάλειμμα, και όχι συνεχόμενη!!! Μιλάμε για εννιά ώρες περίπου, και τώρα πάλι πήγε στον υπολογιστή του γραφείου, και προβλέπεται να κάθεται μέχρι τις δύο-τρεις το βράδι. Και έχει το θράσος να μου λέει ότι εγώ έχω κόλλημα με τον υπολογιστή!!!!!!!! Δεν μπορώ την παράνοια, με κατασύγχυσε βραδιάτικα...

Γειά σας! Αχ, γεννάει και η Μύριαμ!!! Τι καλά!!!! Νία, γιατί να σε βάλουν στο Ιασώ για μια βδομάδα χωρίς λόγο; Είναι απολύτως φυσιολογικό να μη θέλεις να πας, μετά από την εμπειρία που έχεις από εκεί... Αφού είσαι μια χαρά. Αγγελική, μάλλον θα πρέπει να βάλεις λίγο νερό στο κρασί σου. Δεν πειράζει βρε αν είναι χάλια απλωμένα τα ρούχα (αν και, δεν έχω καταλάβει πώς γίνεται να είναι χάλια απλωμένα τα ρούχα. Ρούχα είναι, όπως και να τα απλώσεις, θα στεγνώσουν κάποια στιγμή). Δεν πειράζει αν είναι όλα τέλεια! Κι ο άντρας μου δεν τα κάνει και τέλεια, αλλά δε θα σκάσω. Εγώ, όμως, έχω και τη μάνα μου για βοήθεια. Εσύ θα εξαντληθείς άμα τα κάνεις όλα μόνη σου. Στην επισκληρίδιο, απ' ό,τι διάβασα και όπως λέει και η Γιώτα, δεν μένει μέσα η βελόνα, μπαίνει και βγαίνει.

Χριστίνα, δε φοβάμαι την καισαρική, απλά προτιμώ να γεννήσω φυσιολογικά! Κι εγώ αυτά που λες σκέφτομαι, όπως και να έρθει, φτάνει να είναι καλά!!! Αλλά λογικό είναι να προτιμώ το φυσιολογικό τοκετό, για να γλιτώσω και την αναισθησία! Αναστασία, λες να γεννήσουμε ίδια μέρα;

Αγγελική, όταν βρεις χρόνο, γράψε δυο-τρία πραγματάκια για τη ραχιαία αναισθησία. Ουφ, μακάρι να μη χρειαστεί καισαρικήηηηηηηηηηη........ Δεν είχες πει ότι έχεις στεγνωτήριο; Δεν κάνει να μπαίνουν τα ρούχα του μωρού στο στεγνωτήριο και να γλιτώνεις το σίδερο; Σκέφτομαι κι εγώ να αγοράσω σε μελλοντική φάση. Πάντως, είναι δύσκολο να θηλάζεις χωρίς βοήθεια. Θα πρέπει να εξηγήσεις στον άντρα σου ότι πρέπει να βοηθά με τις δουλειές του σπιτιού. Εμένα είπε τώρα ότι θα καθαρίσει και θα πλύνει και την πολυθρόνα, κι όλα αυτά ΣΗΜΕΡΑ. Για να δούμε...

Αυτό είναι το άσχημο με τα διπλά ονόματα. Τις περισσότερες φορές το δεύτερο μένει στα χαρτιά, και είναι κρίμα, γιατί τις περισσότερες φορές είναι το όνομα της μίας από τις δύο γιαγιάδες ή, ακόμα χειρότερα, το όνομα κάποιου αγίου στο οποίο έχουν τάξει το παιδί. Συχνά πολλοί τάζουν το παιδί και μετά μπαίνουν στη μέση γιαγιάδες-παππούδες που χτυπιούνται να δοθεί το δικό τους όνομα, πράγμα που θεωρώ απαράδεκτο (ούτε και με τα τάματα συμφωνώ, αλλά από τη στιγμή που το κάνεις, πρέπει να το τηρείς). Π.χ. η περσινή διευθύντρια έχει μια εγγονή που την είχαν τάξει στον άγιο Στυλιανό. Ε, όταν γεννήθηκε η μικρή, δεν ξέρω για ποιο λόγο, της έδωσαν δύο ονόματα, Μαρία (της διευθύντριας) και Στυλιανή και τη φωνάζουν Μαρύλια (!!! αν είναι δυνατόν!!!) και το Στυλιανή χάνεται τελείως... Και είναι και παπαδιά (η διευθύντρια, όχι η εγγονή). Τέλος πάντων, για ένα διάστημα η Εκκλησία της Κύπρου είχε απαγορεύσει τα διπλά ονόματα, αλλά δεν ξέρω αν συνεχίζουν να το τηρούν αυτό. Αν κρίνω από την περίπτωση της διευθύντριας, όχι.

Χαχα, όντως, δε γίνονται αυτά!!!

Κανέλλα;;;;;;; Απαπαπαπα!!!!! Τι όνομα είναι αυτό καλέ; Πότε γιορτάζει; Πάλι καλά που σου δώσανε και το Κατερίνα!!! Το Κατερινέλλα δεν είναι άσχημο, αλλά είναι κάπως παλιομοδίτικο. Π.χ. μια θεία μου που αν ζούσε τώρα θα ήταν πάνω από 90, τη λέγανε Χριστίνα, και τη φώναζαν Λέλα απ' το Χριστινέλλα (δεν είχε δεύτερο όνομα το Κανέλλα, απλά ήταν υποκοριστικό!). Κι ο γυναικολόγος μου (και ξάδελφός μου), στην κόρη του έδωσε το όνομα της μάνας του που πέθανε στη γέννα του μικρότερου αδελφού του, και της έδωσε και δεύτερο όνομα, από τη δεύτερη γυναίκα του πατέρα του, που αυτή τον μεγάλωσε (βέβαια, αυτή είναι και αδελφή της μάνας του, είναι μεγάλη ιστορία...). Αλλά την κοπέλα τη φωνάζουν με το πρώτο όνομα της γιαγιάς που πέθανε.

Γειά σας κοριτσάκια! Εγώ κοιμήθηκα μέχρι αργά σήμερα (αν και, είχα ξυπνήσει νωρίς και δεν μπορούσα να κοιμηθώ και άργησε να με ξαναπάρει ο ύπνος). Τώρα φτιάχνω φασολάκια με πατάτες στο φούρνο. Ο άχρηστος κλασικά, κολλημένος στον υπολογιστή από τις δέκα το πρωί, και είναι δύο τώρα... Έκλεισε τις τέσσερις ώρες, κι ακόμα μεσημέρι είναι... Μέχρι τις μικρές ώρες, έχουμε πολύ καιρό ακόμα... Ανθή, βλέπεις τι ευεργετική επίδραση έχουν οι αργίες; Εγώ τον πρώτο χρόνο που διορίστηκα, δεν ήθελα καθόλου μα καθόλου τις αργίες, γιατί μέναμε με τους γονείς μου τότε, και δεν άντεχα να κάθομαι μαζί τους σπίτι. Ένιωθα ότι πνίγομαι. Ήταν και πολύ ωραία η ατμόσφαιρα στο σχολείο, κι έσκαγα σπίτι. Τη δεύτερη χρονιά,πέρσι δηλαδή, δεν έβλεπα την ώρα να έρθουν οι αργίες! Ήταν και χάλια η κατάσταση στο σχολείο, μετακομίσαμε και στο δικό μας σπίτι, οπότε ευκαιρίες έψαχνα να καθίσω σπίτι! Καγκουράκι, το δικό σου δεύτερο όνομα ποιο είναι; Εμένα ευτυχώς ταιριάζουν τα δύο μου ονόματα κι έτσι με φωνάζουν και με τα δύο! Αν και, πριν γεννηθώ, οι γονείς μου είχαν αποφασίσει ότι, αν είμαι κορίτσι, θα με βγάλουν Μαρία απ' τη μάνα της μάνας μου. Στην Κύπρο το έθιμο είναι, αν το πρώτο παιδί είναι αγόρι να πάρει το όνομα του παππού απ' τον πατέρα, κι αν είναι κορίτσι, να πάρει το όνομα της γιαγιάς απ' τη μητέρα. Όταν γεννήθηκα, όμως, ήρθε στη μάνα μου η φαεινή ιδέα να βγάλουν τα ονόματα και των δύο γιαγιάδων δηλαδή και Άννα και Μαρία. Στη γιαγιά Μαρία, όμως, αυτό δεν άρεσε και ψιλοτσαντίστηκε, και γι' αυτό για πολλά χρόνια οι συγγενείς με φώναζαν Μαρία, για να κάνουν το χατήρι της γιαγιάς Μαρίας!!! Με εκνευρίζουν πάντως αυτοί που μου αλλάζουν το όνομα. Τι Μαρία σκέτο, τι Άννα σκέτο, τι Μαριάννα... Μια φορά φέτος ο διευθυντής του σχολείου με αποκάλεσε και "Γιάννα" (οκ, μπερδεύτηκε!), και δεν ξέραμε σε ποια μιλάει!!!! Μετά, την πρώτη μέρα που ήρθαν οι μαθητές, είπε "η ΣΤ' τάξη να πάει στην αίθουσά της με την υπεύθυνή της, την κυρία Μαρία" κι αναρωτιούνταν οι μαθητές σε ποια αναφέρεται!!!! Φιλιά σε όλες!!!

Έλενα, σε μισώωωωωωωωωωωωω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Τη μαγιονέζα πρόσεχε, όμως, γιατί περιέχει ωμά αβγά. Ειδικά αν είναι σπιτική, όπως λες, σημαίνει ότι έγινε με ωμό αβγό και όχι με αβγό σε σκόνη, κ.λπ. Καλύτερα να την αποφεύγουμε...

Χριστίνα, απ' ό,τι διαβάζω, η διαφορά επισκληριδίου και ραχιαίας αναισθησίας είναι ότι στην πρώτη η βελόνα εισάγεται στον επισκληρίδιο χώρο, ενώ στη δεύτερη τον εγκεφαλονωτιαίο χώρο, χαμηλότερα του νωτιαίου μυελού. Πολύ ανατριχιαστική φαντάζει η δεύτερη!! Δεν είναι ότι προτιμώ μία από τις δύο, αν και, απ' ό,τι έχω διαβάσει, η ραχιαία θεωρείται κάπως καλύτερη από την επισκληρίδιο, απλά ο γιατρός μου δουλεύει με ραχιαία, έτσι δεν έχω άλλη επιλογή σε περίπτωση καισαρικής. Ουφ, μακάρι να μη χρειαστεί... Βανεσσάκι, σε λίγο θα βγούμε και συγγενείς!!! Ανεβαίνοντας τα σκαλάκια δίπλα απ' τον Άγιο Δημήτριο (όχι απ' την πλευρά της Αίγλης, από την άλλη πλευρά), διασχίζεις την Κασσάνδρου και συνεχίζεις να ανεβαίνεις, και αυτή είναι η Προφήτη Ηλία. Τότε ήμουν στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό, το 2004 μπήκα Θεολογία, αλλά ο άντρας μου εκείνη την περίοδο ήταν στο Ποιμαντικό!

Γειά σας! Γράφω γρήγορα τα χτεσινά μου και πάω για μαγείρεμα: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και ένα τοστ με τυρί. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Χάμπουργκερ (ψωμάκι-μπιφτέκι χειροποίητο απ' τον χασάπη-λίγο κέτσαπ-μαρούλι-ρόκα-κρεμμύδι) + ψευδοτηγανιτές πατάτες + λίγη μουστάρδα. Απογευματινό: Ένα τεμάχιο γλυκό νεράντζι. Ένα ρόδι. Βραδινό: Ένα τοστ με ψωμάκι, τυρί, φέτα + λίγες απ' τις πατάτες του μεσημεριού. Ένα ποτήρι γάλα.

Γειά σας κορίτσια! Χρόνια πολλά στους Δημήτρηδες και στις Δήμητρες! Βανεσσάκι, κι εγώ για ένα διάστημα (1999-2001) έμενα όχι απέναντι, αλλά πίσω από τον Άγιο Δημήτριο, στην Προφήτη Ηλία, μια τρελή ανηφόρα, αν την ξέρεις! Δώρα, για τα χαπάκια μαγιάς έχω διαβάσει ότι βοηθούν στο γάλα, αλλά θα σε διαφωτίσουν καλύτερα τα κορίτσια που έχουν εμπειρία. Η επισκληρίδιος δεν είναι και τόσο αθώα, είναι μια τεράστια δόση χημικού που εισχωρεί στον οργανισμό μας. Αρχικά χρησιμοποιούνταν σε θεραπείες καρκινοπαθών, και μετά άρχισε να χρησιμοποιείται και στη μαιευτική. Ο γιατρός μου δεν ξέρω καν αν κάνει γέννες με επισκληρίδιο. Γενικά στην Κύπρο (πλην της Λευκωσίας) η επισκληρίδιος δεν είναι καθόλου διαδεδομένη. Αν κάνω καισαρική, είτε ραχιαία αναισθησία, είτε ολική. Εννοείται ότι για καθαρά ψυχολογικούς λόγους προτιμώ την πρώτη. Σας αφήνω για να πάω για μαγείρεμα: σήμερα φασολάκια με πατάτες στο φούρνο!

Ναι, έχουμε πολλά υποκοριστικά!!! Κι εμείς νομίζαμε ότι ήταν δικές μας επινοήσεις!!! Μπα, δεν το θέλω τον Γούφη σου, έχω τον δικό μου!!! Δεν τα πάω και πολύ καλά με τα ζώα, έχω κάτι θεματάκια... Να σου ζήσει ο Δημητράκης! Κατερίνα, κι ο δικός σου Δημητράκης να σου ζήσει!!

Ουφ, πονάω κιόλας... Έχω κάτι συσπάσεις και πονάω από κάτω... Καληνύχτα Αναστασία!

Δεν το πιστεύωωωωωωωωωωωωωω.......!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Τα νεύρα μουυυυυυυυυυυυυυυυυυ!!!!!!!!!!!!!!!!! Υποτίθεται σήμερα θα άρχιζε σε μας το Ράδιο Αρβύλα, και τελικά αύριο θ' αρχίσει. Αμάν πια! Μας σκάσανε. Τέλος πάντων, καλορίζικο το νέο ποστ. Εγώ δε θέλω με τον πρώτο πόνο, θέλουμε να περάσει η ώρα για να προλάβουμε να χορηγηθεί όλη η ενδοφλέβια αντιβίωση.

Όχι να τον ρωτήσεις αν θα τα τινάξεις, να τον ρωτήσεις αν θα υπάρχει πρόβλημα και ποιο θα είναι αυτό! Είδα άνοιξε η Μύριαμ το επόμενο! Συνεχίζουμε εκεί!

Καλά, να τα τινάξεις δεν υπάρχει περίπτωση! Γιατί δεν τον ρωτάς;

Αααααα, αυτό ήταν; Δηλαδή απλά μια μέρα πριν δε θα κάνεις ένεση; Κι αν σπάσουν τα νερά νωρίτερα; Δεν ξέρω κιόλας, μπορεί να μην υπάρχει κανένα πρόβλημα.

Τι να σου πω, εγώ σίγουρα δεν είμαι γιατρός! Πάντως, όταν είχαμε μιλήσει με το γιατρό μου για να τις σταματήσω, εγώ φοβόμουν και δεν ήθελα, κι αυτός μου είπε ότι έχει πολλή εμπειρία με εγκυμοσύνες με θρομβοφιλία και το πολύ μέχρι 17η εβδομάδα να υπάρχει πρόβλημα. Θα σου πει αυτός πώς θα τις σταματήσεις, αν τις σταματήσεις. Πάντως αν ήμουν στη θέση σου, πριν ξαναμείνω έγκυος θα έκανα μια εξέταση για θρομβοφιλία. Μπορεί να κοστίζει λίγο, αλλά μπροστά στα λεφτά που δίνεις για τις ενέσεις... Και στην ταλαιπωρία, κάθε μέρα να τρυπιέσαι... Να ξέρεις τι σου γίνεται στο κάτω κάτω... Μύριαμ, εδώ ακόμα κι εγώ ετοίμασα βαλίτσα!!! Αχ, τι τέλεια που πήγες και είδες τη Νάσια!!!