Θέλω να γίνω μαμά

Συμφωνώ μαζί σου, δε θα αποκλειστούμε απ' τη ζωή επειδή κάπου υπάρχει κίνδυνος. Αλλά, αφού το θέμα είναι η δημοσίευση φωτογραφιών στο ίντερνετ, δε συμφωνώ γενικώς με τη δημοσίευσή τους. Οι κακόβουλοι που μπορεί να κάνουν οτιδήποτε είναι σίγουρα ένας από τους λόγους, αλλά όχι ο μοναδικός. Δεν ξέρω αν αυτό είναι τρομοκρατία ή απλή λογική. Παλιότερα βγάζαμε φωτογραφίες, τις τυπώναμε, τις βάζαμε σε άλμπουμ και τις δείχναμε σε συγγενείς και φίλους. Τώρα, πηγαίνουμε έξω για φαγητό, βγάζουμε φωτογραφίες και τις ανεβάζουμε σε κάποιο μέσο κοινωνικής δικτύωσης εκείνη την ώρα και περιμένουμε τα like, από ανθρώπους που δε γνωρίζουμε. Για μένα αυτό είναι παράλογο. Προσφέρουμε τη ζωή μας για παρακολούθηση, σε ανθρώπους που πιθανότατα δεν ενδιαφέρονται καθόλου. Μπορεί να μην είναι ανώμαλοι όλοι αυτοί, σίγουρα δεν είναι όλοι ανώμαλοι, αλλά αυτός ο βομβαρδισμός από εικόνες της ζωής των άλλων είναι παράλογος από μόνος του...

Και γιατί δηλαδή πρέπει να βγάζουμε τη ζωή μας στη φόρα, για να τη βλέπει, όχι μόνο ο κάθε ανώμαλος-κακόβουλος, αλλά και ο κάθε άσχετος; Γιατί να πρέπει να δίνω αναφορά για το τι κάνω, πού είμαι, τι θέλω να κάνω, τι αισθάνομαι, τι έφαγα, τι ήπια, πού θα πάω αύριο, τι έκανε το παιδί μου; Πιστεύω ότι αυτή η νοοτροπία είναι πιο επικίνδυνη από τον κάθε κακόβουλο-ανώμαλο που κυκλοφορεί. Ο ανώμαλος-κακόβουλος μπορεί να συχνάζει στις παιδικές χαρές και να βγάζει φωτογραφίες τα παιδάκια αυτός (βέβαια, με το να τις βάζουμε στο ίντερνετ, του τις προσφέρουμε στο πιάτο). Εγώ τουλάχιστον, όχι μόνο φωτογραφίες του παιδιού μου δεν έχω βάλει ποτέ, αλλά ούτε και δικές μου. Ούτε και δίνω αναφορά για το τι κάνω κάθε τρεις και λίγο. Έχω το φέισμπουκ για επικοινωνία με ανθρώπους που βρίσκονται μακριά, και δε μου χρειάζεται κάτι άλλο.

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εγώ επιτέλους κοιμήθηκα με δροσιά χτες βράδι!!! Το βάλαμε αρχικά για δύο ώρες με τάιμερ, έκλεισε από μόνο του, και στις δύο παρά είκοσι ήρθε ο άντρας μου για ύπνο και το ξαναέβαλε, πάλι με τάιμερ, αλλά δεν έκλεισε, και πήγε μέχρι το πρωί. Εγώ ξύπνησα δύο φορές μέσα στη νύχτα, αλλά δεν το έκλεισα. Λέω, ας το απολαύσουμε πρώτο βράδι, κι από αύριο βλέπουμε! Έκανε καλή δουλειά πάντως, εγώ σκεπάστηκα με σεντόνι, αφού ένιωθα να κρυώνω, και το είχαμε στους 27 βαθμούς! Πήγα και σχολείο χτες, για τελευταία φορά, κλααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααψψψψψψψψψψψψψψψψψψψψψψψψψψ....................................................... Πού θα ξαναβρώ τέτοιο σχολείοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Πού θα ξαναβρώ τέτοιους συναδέλρουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυςς;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Πού θα ξαναβρώ τέτοιο διευθυντήηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Μάγδα και του Αντρέα του αρέσουν οι ντομάτες, αλλά όχι όλα τα ωμά λαχανικά δυστυχώς. Ευτυχώς μαγειρειμένα τα τρώει σχεδόν όλα! Για την οικιακή βοηθό που λες, παλιά είχε η μάνα μου μία γυναίκα, μιλάμε όμως για πολύ παλιά, δεκαετίες 80-90, και ήταν καταπληκτική. Ήταν Κύπρια, πρόσφυγας, και είχε γίνει πλέον μέλος της οικογένειας. Τη βοηθούσε η μάνα μου και έκαναν μια φορά την εβδομάδα όλο εκείνο το τεράστιο σπίτι, μαζί με παντζούρια, τζάμια, κ.λπ. Όσο για τιμιότητα, και ένα κέρμα του ενός σεντ να έβρισκε κάτω από κανένα καναπέ, το έβαζε σε ένα τραπεζάκι. Κι εμείς στο σπίτι κάνουμε σχεδόν όλες τις δουλειές όλοι. Είναι, όμως, κάποιες δουλειές που τις έχω αναλάβει αποκλειστικά εγώ (π.χ. σίδερο και τουαλέτες), και κάποιες άλλες που έχει αναλάβει αποκλειστικά ο άντρας μου (σκουπίδια, πλυντήρια, άπλωμα-μάζεμα ρούχων, ψώνια, λογαριασμούς, πιάτα). Καλά, αν τα ήθελε όλα στα χέρια, θα τον είχα σχολάσει! Ευτυχώς έφυγε 17.5 χρονών απ' το σπίτι του και ξέφυγε απ' την επιρροή της μάνας του, αλλιώς θα ήταν όπως τ' αδέλφια του. Η πεθερά δεν πιστεύω ότι το κάνει για να υπηρετήσει τους γιούς και τον άντρα της, όπως η πεθερά της Ανθής, αλλά γιατί πιστεύει ότι έτσι πρέπει, αυτή είναι η τάξη του κόσμου, κάπως έτσι. Αλλά πίσω απ' αυτά, κρύβεται πιστεύω η τάση να έχει τον έλεγχο. Π.χ. όποτε κάθονται να φάνε, όπως σας είπα και χτες, κάθονται από πάνω τους, αυτή και η μάνα τους, και τους βομβαρδίζουν με ερωτήσεις. "Θες σαλάτα;" "θες νερό;" "θες ψωμί" και ταυτόχρονα, τους πετάνε όλα αυτά στα μούτρα, χωρίς να περιμένουν απάντηση. Ακόμα κι αν τους απαντήσουν όχι, θεωρούν ότι, μια που ρώτησαν είναι καλυμμένες, και γι' αυτό μπορούν να τους τα δώσουν! Αλλά το πιο κορυφαίο είναι με τα ρούχα. Με την πρόφαση ότι δεν είχε χώρο, η πεθερά έβαζε όλα τα ρούχα τους σε μια ντουλάπα, την οποία δεν τους άφηνε να την ανοίξουν, με τη δικαιολογία ότι είναι όλα τακτοποιημένα και ότι θα της τα ανακατέψουν. Έτσι, ήταν μεγάλοι άνθρωποι, και περίμεναν απ' τη μάνα τους να τους "δώσει ρούχα να φορέσουν" και οι ίδιοι δεν ήξεραν πού είναι τα ρούχα τους!!! Χαχα, κι ο Αντρέας είναι μεγάλος χορευταράς!!! Εγώ πάλι δεν το έχω καθόοοοοοολου με το χορό! Ανθή μια χαρά, και θαλασσίτσα πήγατε, και την Κυριακή θα έχεις την έξοδό σου! Μα είναι δυνατόν; Θες ν' αγιάσεις και δε σ' αφήνουν, χαχα! Ούτε κι εμείς έχουμε συγκεκριμένο πρόγραμμα για το Σαββατοκύριακο. Εγώ δε θέλω να περπατάω πολύ και να κουράζομαι, για να πάρω όλο το μήνα, μήπως και βάλει περισσότερο βάρος το μωρό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα πάμε για παγωτό, γιατί το υποσχέθηκε ο άντρας μου στον Αντρέα! Είδα τις φωτογραφίες σου! Μόνο την Αλεξάνδρα είχα καιρό να δω, τους υπόλοιπους σας βλέπω στο φέισμπουκ! Δεν έχω λόγια, εσύ είσαι κουκλάρα, και τα παιδάκια σου κουκλάκια! Η ανηψιά πόσο είναι; Μαρίνα απαράδεκτη η μάνα σου, γκρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ......................................... Συμφωνώ με τα κορίτσια πάντως, το μόνο που θα καταφέρεις είνια να συγχύζεσαι... Σας αφήνω κοριτσάκια! Φιλιά!

Γεια σας κοριτσάκια! Πριν λίγο ήμουν στο γυναικολόγο. Η Γεωργία ευτυχώς έβαλε βάρος, πήγε 2600 και κάτι! Ο γιατρός μου είπε ότι δεν είναι κανένα τεράστιο μωρό, αλλά δε μας πειράζει, αφού είναι στα πλαίσια του φυσιολογικού! Χτες το απόγευμα πήγαμε και παραγγείλαμε το κλιματιστικό. Δεν παλεύεται η ζέστη. Χτες βράδι ξύπνησε ο Αντρέας στις τεσσεράμιση και ζήτησε νερό, κι ένιωθα λες και κολυμπάμε σε μια πηχτή και ζεστή σούπα... Η κοπέλα στο κατάστημα μας είπε ότι από Δευτέρα-Τρίτη θα έρθουν να μας το βάλουν, της είπα μήπως γίνεται να μας το βάλουν νωρίτερα, γιατί λόγω της κατάστασής μου δεν αντέχω και πολύ, κι ευτυχώς με λυπήθηκαν (), κοίταξε την ατζέντα και είδε ότι για σήμερα ακύρωσαν μια τοποθέτηση και θα έρθουν τώρα σε λίγο να το βάλουν! Ευτυχώς γιατί δεν παλευόταν άλλο! Το απόγευμα θα πάω σχολείο για τελευταία φορά, κλααααααααααψ..................... Θα έρθει ο φαφλατάς να με πάρει απ' το σπίτι, γιατί θα είναι Λάρνακα, και δε θα χρειαστεί να οδηγήσω ένα τέταρτο για να πάω στο σημείο συνάντησης κι ένα τέταρτο για να γυρίσω. Μαρίνα γιατί δε βοηθά η μάνα σου; Δουλεύει ή θεωρεί ότι δε χρειάζεται ή ότι δεν έχει υποχρέωση; Πολύ σπαστικό αυτό. Με τον Αντώνη πώς τα βγάζεις πέρα; Μάγδα το 40άρι που λες είναι η θερμοκρασία ή η δυναμική του κλιματιστικού; Εμείς πήραμε εννιάρι κλιματιστικό γιατί είναι μικρό το δωμάτιο και δε χρειάζεται μεγαλύτερο. Η γυναίκα αυτή μου άρεσε πάρα πολύ προχτές που καθάρισε. Έκανε πάρα πολύ καλά όλες τις δουλειές και προτιμώ να είναι Ελληνίδα, αντί για Φιλιπινέζα ή Σριλανκέζα, όχι για ρατσιστικούς λόγους, αλλά γιατί έχουμε ίδια νοοτροπία και δε χρειάζεται να της λέω "κάνε αυτό" και "κάνει εκείνο". Απλά αυτή μου είπε ότι δε δουλεύει απογεύματα και θα είναι δύσκολο όταν θα ξαναρχίσω δουλειά. Αλλά, αν μάθει τα κατατόπια, θα μπορεί να έρχεται και μόνη της, αφού θα είναι ο άντρας μου σπίτι. Εμένα πάλι η πεθερά τους έμαθε όλους να κάθονται και να τα περιμένουν όλα στα χέρια. Κάθονται στο τραπέζι και τους σερβίρουν η μάνα και η γιαγιά τους, και κάθονται από πάνω τους "θες αυτό;" "θες εκείνο;" "θες το άλλο;", τους βάζουν νερό, κ.λπ. Αλλά περνάνε σε άλλο επίπεδο και ουσιαστικά τους βάζουν στο πιάτο ό,τι θέλουν αυτές, χωρίς να ρωτήσουν, κ.λπ. Μια φορά όπως τρώγαμε, καθόταν ο άντρας μου πιο κοντά στη βρύση και του είπα να μου βάλει νερό, και με κοιτούσα ο κουνιάδος με τη γυναίκα του με γουρλωμένα μάτια. Ρε κορίτσια, μιλάμε ο αδελφός του κάθεται και λέει στη γιαγιά του, ογδόντα χρονών γυναίκα, να του φέρει νερό!!! Το καλοκαίρι που πήγαμε Πάτρα, ένα βράδι κατούρησε ο Αντρέας τα σεντόνια, και είπα στον άντρα μου ότι τα κατούρησε και να τα αλλάξουμε (=να τα αλλάξει αυτός). Μου λέει η πεθερά "πάμε να τα αλλάξουμε", και φυσικά, αναγκάστηκα να πάω να βοηθήσω (σπίτι μου δεν έχω αλλάξει σεντόνια ποτέ μου, πάντα ο άντρας μου). Όπως βάζαμε τα σεντόνια, μου λέει "όταν θέλεις κάτι, να το λες σε μένα κατευθείαν, δε χρειάζεται να το λες στο Μάκη για να μου το πει". Της λέω "μα δεν το είπα για να σου το πει, το είπα για να τα αλλάξει αυτός" και μου λέει το κορυφαίο "τι;;; Καλά, τι δουλειά έχει ο Μάκης με τα σεντόνια;;; Από πού κι ως πού ν' αλλάξει αυτός τα σεντόνια; Ααααα, μεγάλες απαιτήσεις έχεις εσύ απ' τον άντρα". Της λέω "μα ο Μάκης δε δουλεύει, άρα είναι λογικό να κάνει δουλειές στο σπίτι " και μου κάνει "και δηλαδή φταίει αυτός που δε δουλεύει;". Τώρα τι σχέση έχει το αν φταίει που δε δουλεύει με το ότι πρέπει να κάνει δουλειές, μόνο αυτή ξέρει. Ο άντρας μου, βέβαια, καμία σχέση, ουδέποτε ζήτησε κάτι στα χέρια (εγώ πάλι του ζητάω, χιχι!), αλλά είναι γενικώς τεμπέλης. Είναι με τις μέρες του, βέβαια, σήμερα, π.χ. σηκώθηκε, έντυσε τον Αντρέα, τον πήγε σχολείο, έβγαλε λεφτά απ' το ΑΤΜ, πλήρωσε το τηλέφωνο, πήγε στο φούρνο, γύρισε, έφαγε πρωινό, μου ετοίμασε εμένα πρωινό, κι όταν έφυγα μετακίνησε τα έπιπλα στο δωμάτιό μας για να έρθουν οι άνθρωποι να βάλουν το κλιματιστικό, έβγαλε τα σεντόνια, τίναξε το στρώμα ("τώρα θυμήθηκες χριστιανέ μου" του λέω "που θα έρθει η γυναίκα;"), σκούπισε και ξεσκόνισε, έβαλε πλυντήριο και τώρα μαγειρεύει φασολάκια με πατάτες στο φούρνο!!!! Τα φασολάκια πάντως τα καθάρισε χτες εγώ, δεν έχει φτάσει ακόμα μέχρι εκεί, χιχι! Ανθή, καλά, απορώ πώς δεν τα έπαιξες χτες! Εγώ δεν μπορώ με τίποτα όταν δεν κοιμάμαι... Ελπίζω ότι, όταν αρχίσει να δουλεύει ο άντρας μου, θα αρχίσει να κάνει και περισσότερες δουλειές στο σπίτι. Πιστεύω ότι την επόμενη σχολική χρονιά θα τον καλέσουν για αντικαταστάσεις. Νόμιζα ότι γυναίκα φέρνεις μόνο όταν έχεις να μαζέψεις χαλιά και τέτοια. Εγώ μέχρι τώρα δεν έφερνα γιατί έλεγα ότι, αφού είναι ο άντρας μου σπίτι, ας κάνει αυτός τα χοντρά. Αλλά δε γίνεται, γιατί εγώ είμαι της νοοτροπίας, αφού είναι δική του ευθύνη, ας τα κάνει κάποτε αυτός, κι εγώ να μην τα αναλαμβάνω, γιατί δεν είμαι το κορόιδο, με αποτέλεσμα τα τζάμια να καθαρίζονται μια-δυο φορές το χρόνο, κ.λπ. Οπότε καλύτερα γυναίκα! Καλέ, τι κόλλημα με το γυναικολόγο;;; Ο δικός μου είναι μεγάλος, λίγο μεγαλύτερος από εξήντα χρονών, αλλά σε φωτογραφίες που έχω δει όταν ήταν νέος (είναι ξάδελφός μου, όπως σας έχω πει), έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Ήταν υπερ-κούκλος. Τώρα είναι απλά γοητευτικός, αλλά έχει παχύνει, ευτυχώς δηλαδή! Χαχα, άμα είναι να κολάζομαι κάθε φορά που θα πηγαίνω... χαχα! Σας φιλώ κόρες, τα λέμε μετά!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εμείς εδώ βράζουμε απ' τη ζέστη... Εγώ δεν κοιμήθηκα κιόλας καλά, αφήστε... Ευτυχώς ο Αντρέας ζωγραφίζει φρόνιμος. Βάζει πράσινο με μωβ και φτιάχνει καφέ! Μάγδα εγώ αποτρίχωση στο πιπί δεν τόλμησα ποτέ μου να κάνω! Είναι το μοναδικό σημείο που βάζω ξυράφι! Παλιότερα έκανα το πάνω με την αποτριχωτική μηχανή και το κάτω με ξυράφι, αλλά η μηχανή μου γύριζε τις τρίχες και είχα πρόβλημα, οπότε προτίμησα σκέτο ξυράφι! Γενικώς είμαι πολύ τριχωτή δυστυχώς... Στα πόδια είχα πάααρα πολλή τρίχα και άρχισα αποτρίχωση στην α' γυμνασίου. Αρχικά τα ξύρισα, τα είδε η μάνα μου και μου είπε να μην τα ξαναξυρίσω και με πήγε σε αισθητικό για χαλάουα, για να μη γίνω σαν ουρακουτάγκος! Δύο χρόνια μετά άρχισα και αποτρίχωση στα χέρια, γιατί είχα τόσες πολλές τρίχες, που τις έστριβα! Απ' τον άντρα μου πιο πολλές έχω στα χέρια! Όταν έσπασα το χέρι μου και δεν μπορούσα ούτε να το σηκώσω, γέμισα τόσο πολύ με τρίχες, που ήμουν σαν άντρας... Ευτυχώς ήταν χειμώνας κι έτσι δε φαίνονταν! Στο μουστάκι ευτυχώς έχω ελάχιστες και το κάνω πού και πού. Στην κοιλιά επίσης ελάχιστες και τις βγάζω με τσιμπίδα. Την αποθήκη δεν την εκτιμάς επειδή την έχεις! Εγώ που δεν έχω, και έχω όλα τα πράγματα που δε χρησιμοποιώ σε ένα χώρο στην κουζίνα και φαίνονται από παντού, βλέπω πόσο πολύ τη χρειάζομαι! Ο άντρας μου όντως είναι από τους πιο νωθρούς ανθρώπους που γνωρίζω. Το καθισιό φέρνει περισσότερη τεμπελιά δυστυχώς. Αν αρχίσει δουλειά, θα είναι διαφορετικά τα πράγματα πιστεύω. Χτες δε νομίζω ότι ήταν κουρασμένος, απλά τον έπιασε η ζέστη και ήταν λίγο αδιάθετος. Έβαλε και θερμόμετρο το βράδι και είχε λίγα δέκατα. Και φυσικά, έκανε λες και ήταν ετοιμοθάνατος. Μια που είπες για το Βασίλη που έφτυσε στο κρεβάτι, ο Αντρέας υιοθέτησε τώρα την κακή συνήθεια να φτύνει στο πάτωμα. Γκρρρ... Δεν ξέρω πού το έμαθε αυτό το πράγμα. Οκ, άντε να φτύνει στην μπανιέρα... Αλλά στο πάτωμα;;;;; Και το κάνει επίτηδες, γκρρρ.... Ανθή ελπίζω να πήγαν όλα καλά με την αδελφή σου! Τίποτα δεν είναι η αφαίρεση πολύποδα. Ο άντρας μου το πρωί σηκώνεται, αλλάζει τον Αντρέα, τον ντύνει, τον πηγαίνει στο σχολείο, καμιά φορά κάνει και κάποια ψώνια και μετά έρχεται σπίτι για πρωινό και καφέ. Χαχα, πολύ γέλασα για το δωμάτιο-ντουλάπα που το θες και γεμάτο!!! Η γυναίκα ήρθε, αλλά όπως σας είπα, μπορεί τώρα πάλι στις 10 Ιουλίου. Πήρε η μάνα μου τη δική της και ευτυχώς είπε θα έρθει την Τετάρτη. Άντε, να μη μένουν πίσω οι δουλειές, να μαζευόμαστε σιγά-σιγά, γιατί θα γεννήσω και το σπίτι θα είναι χάλια... Πάντως, σκέφτομαι και μετά που θα γεννήσω, να φέρνω γυναίκα μια φορά το μήνα για τα χοντρά. 20-30 ευρώ το μήνα δεν είναι απαγορευτικό ποσό. Οι δουλειές του σπιτιού δε μου αρέσουν και με κουράζουν πάρα πολύ, οπότε γιατί να μη φέρνω μια γυναίκα να μου κάνει τα πιο κουραστικά, π.χ. τζάμια (γιατί αν περιμένω απ' τον άντρα μου, τα τζάμια θα γίνονται μία, άντε δύο φορές το χρόνο...), τινάγματα καναπέδων, στρωμάτων, γενικώς, όλα τα χοντρά και δύσκολα; Όταν θα γεννήσω και θα βρούμε τους ρυθμούς μας, θα ξαναρχίσω το πρόγραμμα των δουλειών, και έτσι το σπίτι δε θα είναι τόοοοσο χάλια, που να θέλει τέσσερις μέρες γενική για να μοιάζει με σπίτι, οπότε θα είναι εύκολο για μια πεπειραμένη καθαρίστρια να κάνει τις χοντρές δουλειές σε μια μέρα (φαντάζομαι). Φυσικά θα προτιμούσα να τη φέρνω δύο φορές την εβδομάδα ( :P ) κι εγώ να μην κάνω καμία απολύτως δουλειά του σπιτιού (χιχι), αλλά δε γίνεται (κλαψ). Το απόγευμα λέμε να πάμε να παραγγείλουμε κλιματιστικό για το δωμάτιό μας, απέναντι έχει ένα βιβλιοπωλείο και θα κοιτάξω για δώρο του γυναικολόγου, και μετά για παγωτό! Θέλω να περάσουμε κι από ένα κατάστημα παιδικών ειδών να πάρουμε ριλάξ και κάτι ψιλά (καμιά πιπίλα, κανένα μπιμπερό για να βρίσκεται) αλλά δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουμε να το κάνουμε κι αυτό σήμερα. Μες στη ζέστη δεν είναι κι ό,τι καλύτερο να γυρνάς... Σας φιλώ όλες!

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Όπως θα καταλάβατε, ήρθε η γυναίκα (γιούπιιι!!!). Καθάρισε τη βεράντα (έπιπλα, σκούπισμα, σφουγγάρισμα), μετά έκανε τις μπαλκονόπορτες και το παράθυρο του σαλονιού (αλουμίνια και τζάμια), ανέβηκε και καθάρισε τους ανεμιστήρες οροφής και τα φωτιστικά τους, τίναξε τους καναπέδες και τους καθάρισε με ηλεκτρική σκούπα, έτριψε με σφουγγαράκι την πολυθρόνα, ξεσκόνισε, καθάρισε ένα ξύλινο σαν γείσο που έχουμε πάνω από το μπαρ, ξεσκόνισε την τραπεζαρία, έβαλε ηλεκτρική σε σαλόνι, τραπεζαρία και κουζίνα, μετακινώντας τα πάντα, τα σφουγγάρισε όλα αυτά συν το διάδρομο και έπλυνε το μπάνιο. Δυστυχώς μένουν πολλά ακόμη να γίνουν, έχουμε τις κρεβατοκάμαρες, το γραφείο, την κουζίνα και το μπάνιο γενική, πλακάκια και τέτοια, και σε δυο βδομάδες μπορεί να ξανάρθει... Ααααααααααααααααααααα.............!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Καλέ, θα γεννήσω!!!!!!!!!!!!! Πήρα τώρα την κουμπάρα μου, που πηγαίνει σπίτι της κάθε Τρίτη, μήπως μου την παραχωρούσε την επόμενη Τρίτη, και λέει "μααααα, δεν μπορώωω, και δεν ξέρωωωω, και θα γίνουν όλα χάλιααααα" και τα λοιπά. Γκρρρρρρρρρρρ.......................................................... Μετά απ' όλα αυτά, ο άντρας μου αισθάνεται πολύ κουρασμένος λέει και σήμερα δε θα κάνει απολύτως τίποτα, γιατί θέλει να ξεκουραστεί. Εν τω μεταξύ, όλη μέρα δεν έκανε απολύτως τίποτα. Το πρωί πήγε το μωρό στο σχολείο και μετά πήγε και πήρε τη γυναίκα και όλο το πρωί καθόταν στον υπολογιστή. Μόνο μου έκανε πρωινό και πήγε-ήρθε κάποιες φορές για να φέρει κάποια πράγματα στη γυναίκα. Μετά, πολύ πιο αργά πήγε στη φρουταρία, πήγε και πήρε το μωρό απ' το σχολείο και μετά πήγε και πήρε τον Αντρέα στους γονείς μου και τη γυναίκα στο σπίτι της, και πέρασε κι απ' το Καρφούρ για κάτι ψώνια. Τώρα λέει ότι πρέπει να προσέχω εγώ τον Αντρέα το απόγευμα γιατί θέλει να ξεκουραστεί, γιατί λέει, θα λιποθυμήσει απ' τη ζέστη, και να σέβομαι τον κόπο του άλλου. ΠΟΙΟΝ ΚΟΠΟ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Πόσο κουράστηκε δηλαδή;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Τι έκανε και κουράστηκε;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Η κακομοίρα η γυναίκα θα έπρεπε να είναι στην εντατική τώρα με τόσες δουλειές που έκανε, και μια χαρά την είδα! Αυτός για να κάνει ένα σφουγγάρισμα το κάνει ολόοοοοκληρο θέμα, και μετά πέφτει να πεθάνει απ' την κούραση. Άμα δούλευε; Τι θα έκανε; Θα κατέληγε στο νοσοκομείο δηλαδή;;; Δεν πάμε καλάααα... Μα καθόλου καλάααααααααααααααααααααα................................................................. Αφού τώρα σκέφτομαι να πάω σχολείο για να ξεκουραστώ, για να καταλάβετε δηλαδή... Ανθή καλά, τι έπαθες με την μπάλα... Εντάξει βρε, είπαμε να βγαίνεις μόνη σου, αλλά δεν είναι ανάγκη και κάθε μέρα! Κι εγώ είμαι κάτασπρη, αλλά μ' αρέσει! Η θεία μου είναι πολύ περίεργος άνθρωπος και ιδιότροπη. Γεροντοκόρη γαρ, και καλο (κακο) μαθημένη... Ο Αντρέας δεν υπήρχε περίπτωση να μείνει σ' ένα κρεβάτι περισσότερο από πέντε λεπτά. Τι είπα; Πέντε λεπτά; Πέντε δευτερόλεπτα ήθελα να πω... Καλά, τώρα που γύρισε απ' το σχολείο και ήρθε τη γυναίκα, άρχισε να κάνει ΤΙΣ βλακείες. Δεν ξέρω πώς λέτε αυτό που πιάνει τα μωρά, όταν δουν κάποιον ή ότι τα πιάσει η τρέλα και αρχίζουν και κάνουν χαζομάρες. Εμείς το λέμε "αππώθηκε". Κυλιόταν κάτω, κυλιόταν στους καναπέδες, τον ρώτησε η γυναίκα πώς λένε το σχολείο του κι έλεγε "Μανιταούλη λη λη λη ΛΗ ΛΗ ΛΗ", έβγαινε έξω, έπιανε το ένα, πετούσε το άλλο, δεν μπορείτε να φανταστείτε... Η αισθητικός ό,τι να 'ναι πάντως... Τι να το κάνω καλέ το δωμάτιο-ντουλάπα; Μου φαίνεται ό,τι πιο άχρηστο! Δεν έχω και τόσα πολλά ρούχα! Αυτό που θα ήθελα θα ήταν μια αποθηκούλα για να βάζω όλα τα πράγματα που πρέπει να μπαίνουν σε μια αποθηκούλα, π.χ. την ηλεκτρική σκούπα, τις σόμπες το καλοκαίρι, τους ανεμιστήρες το χειμώνα, τα ρούχα του μωρού που μικραίνουν, κ.λπ. Βάσω, ο Πανούλης δε θα πάει δημοτικό καλέ, θα πάει νήπιο, δηλαδή αυτό που λέμε εμείς προδημοτική! Ξυράφι;;; Έχω πάαααααααααααααααααρα πολλά χρόνια να κάνω αποτρίχωση με ξυράφι. Είναι ό,τι χειρότερο. Καλά, εσύ δεν πονάς στην κοιλιά και πονάς στα πόδια; Τίποτα δεν είναι! Οι άντρες δε θέλουν να ζορίζονται, αλλά να ζοριστούν. Κι εγώ δε θέλω να ζορίζομαι, αλλά κάποιες φορές απλά δε γίνεται διαφορετικά. Σόρι κιόλας, δεν τα κάνουμε μόνες μας τα παιδιά, ούτε στο σπίτι μένουμε μόνο εμείς. Μου έλεγε να προσέχω τον Αντρέα το απόγευμα, του εξηγώ ότι ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΖΟΜΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΙΜΑΤΩΝΕΤΑΙ Ο ΠΛΑΚΟΥΝΤΑΣ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΠΑΡΕΙ ΛΙΓΟ ΒΑΡΟΣ ΤΟ ΜΩΡΟ και αντί να μου πει "εντάξει, φυσικά, θα τον προσέχω εγώ", μου κάνει "ε, σιγά, γιατί δηλαδή πιστεύεις ότι θα κουραστείς αν προσέχεις τον Αντρέα; Βάλ'τον να ζωγραφίσει, βάλ'του λίγα μίκυμάους, όπως κάνω εγώ". Του λέω κι εγώ "αφού τα κάνεις εσύ αυτά και ΔΕΝ κουράζεσαι, γιατί δεν τα κάνεις και τώρα;". Ε μα... Αλλά άντε να συνεννοηθείς. Πριν μου λέει "να σέβεσαι τον κόπο του άλλου, όλα αυτά τα αγαθά που έχεις στο σπίτι εγώ πήγα και τα πήρα". ΝΑΙ, ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΤΑ ΠΛΗΡΩΣΑ, ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΔΟΥΛΕΥΩ, ήθελα να του πω, αλλά θα τσακωνόμασταν, και λέω, άσε, δε βαριέσαι, αφού ό,τι και να του πω, δεν πρόκειται να καταλάβει με τίποτα. Εσένα τουλάχιστον θέλει καφέ και τσιγάρο για να λειτουργήσει. Εμένα απλά ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΠΟΤΕ. Άντε, σας αφήνω, σας έπρηξα σήμερα.

ΗΡΘΕ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΙΑΣΕ ΔΟΥΛΕΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Γεια σας κοριτσούδια! Τι κάνετε; Εγώ τώρα γύρισα απ' το σχολείο! Περάσαμε καταπληκτικά! Έφαγα πάρα πολύ, δηλαδή όχι και τόσο πολύ, ένα πιάτο, αλλά ήπια και πολύ νερό, μετά φέρανε και γλυκά, και φούσκωσαααα...!!! Ένας συνάδελφος έφερε μπουζούκι και τραγουδήσαμε, είδα τους μαθητές μου και αποχαιρετηθήκαμε (κλαψ), ουφ, πού θα ξαναβρώ τέτοιο σχολείοοοοοο;;;;; Πριν λίγο γύρισα σπίτι, και μόλις μπήκα άκουσα ροχαλητά. Φυσικά πήγε ο άντρας μου να κοιμήσει τον Αντρέα, και αποκοιμήθηκε κι αυτός! Μάγδα τελικά έκανα το περισσότερο σίδερο, καθιστή φυσικά, και το απόγευμα έκανε η μάνα μου κάτι λίγα που έμειναν. Με κούρασε πολύ πάντως... Ο Αντρέας άρχισε να ζωγραφίζει φατσούλες πριν κλείσει δύο χρονών και τώρα έχει προχωρήσει κι άλλο, χεχε! Το να μάθει να κατουρά όρθιος στην μπανιέρα μου φαίνεται χαζομάρα. Το θέμα είναι να κατουρά στην τουαλέτα, στη μπανιέρα, στο πάτωμα και οπουδήποτε αλλού δε χρειάζεται εκπαίδευση, τα κάνει κι από μόνος του... Πολύ καλή φάση ακούγεται το λέιζερ. Εγώ παλιότερα που πήγαινα στην αισθητικό για αποτρίχωση, έβλεπα άλλες που έκαναν λέιζερ, και ρωτούσα αν είναι μόνιμο, και μου έλεγε η αισθητικός ότι δεν είναι πάντα. Μετά έφεραν και μια άλλη τεχνολογία, νομίζω τη φωτόλυση, αλλά να σας πω την αλήθεια, τα φοβάμαι και λίγο αυτά, πόσες παρενέργειες έχουν. Η φίλη μου πάντως η αισθητικός μου είχε πει τότε ότι, τουλάχιστον για τη φωτόλυση, ακόμα δε γνωρίζουν αν έχει παρενέργειες. Βέβαια, άλλο να κάνεις στην αισθητικό κι άλλο σε γιατρό δερματολόγο. Πάντως είναι σπάσιμο η αποτρίχωση. Εγώ σήμερα έκανα αποτρίχωση με τη μηχανή, έρχεται ο Αντρέας, με ρωτάει τι κάνω και του λέω "κάνω αποτρίχωση, βγάζω τις τρίχες απ' τα πόδια μου, γιατί αυτό απαιτεί η κοινωνία από τις γυναίκες". Μένει λίγο και με κοιτάει και μου κάνει "άντε μπγιάβο μάμα". Ανθή, θυμήθηκα εσένα που παίρνεις την Αλεξάνδρα μαζί σου στην αισθητικό! Καλά, εγώ έτσι κι έκανα τέτοιο πράγμα, θα είχε γκρεμίσει το ινστιτούτο! Εγώ δωμάτιο ντουλάπα δε θα ήθελα ποτέ να έχω, αλλά ένα δωμάτιο γεμάτο βιβλιοθήκες θα το ήθελα. Χμ... μισό λεπτό... Α! Το έχω ήδη! Χεχε. Άντε βρε, θα κάνεις χειρουργείο τελικά; Τι σου είπαν; Ουφ, τα νεύρα μου... Τι ήθελα και γύρισα σπίτι και δεν έμενα στο σχολείο; Με ρωτάει (για χιλιοστή φορά) ο άντρας μου τι ώρα θα πάει αύριο να πάρει την καθαρίστρια. Του λέω μόλις πάρει τον Αντρέα στο νηπιαγωγείο, μετά θα πάει να την πάρει, και μου λέει "καλά, απ' τις εννιά; Δε γίνεται τουλάχιστον εννιάμιση; Να φάω τουλάχιστον πρωινό". Τι του λες τώρα;

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Καλά, εμείς χτες είχαμε μαραθώνιο! Έρχεται η γυναίκα για το σίδερο, με το που αρχίζει, χαλάει το σίδερο! Δηλαδή δε χάλασε, απλά μαζί με τον ατμό έβγαζε και νερό με σκουριά. Το είχε ξανακάνει αυτό παλιά, αλλά μετά σταμάτησε. Τώρα δεν ξέρω τι το έπιασε πάλι. Τελικά πήραμε τους γονείς μου και μας έφεραν το δικό τους σίδερο. Μετά της είπα να σιδερώσει πρώτα τις κουρτίνες, κι έκανε τουλάχιστον μία-μιάμιση ώρα, οπότε μαζί με την καθυστέρηση για το σίδερο, καταλαβαίνετε πόση ώρα πέρασε. Μετά σιδέρωνε, σιδέρωνε, σιδέρωνε, και η στοίβα με τα ρούχα δεν κατέβαινε. Τελικά κατά τις οκτώ πήρε τηλέφωνο η θεία μου και ρωτούσε τι κάνει τόση ώρα η γυναίκα σπίτι μου (είναι η οικιακή βοηθός της και μένει σπίτι της), και της είπε να γυρίσει. Είμαι σίγουρη ότι την ήθελε να της κόψει σαλάτα για να φάει ή κάτι παρόμοιο, γιατί η θεία μου δεν μπορεί ούτε το απλούστερο πράγμα να κάνει, όχι επειδή είναι άρρωστη ή κατάκοιτη ή έχει κάποιο πρόβλημα, απλά γιατί δεν ξέρει! Τελικά έμειναν αρκετά ρούχα, τα οποία μαντέψτε ποιος θα πρέπει να σιδερώσει... Ουφφφ... Ανθή μια χαρά οι έξοδοί σου! Θα ήθελα κι εγώ να έβγαινα έτσι. Σήμερα θα πάω στο σχολείο που θα έχουμε πάρτι με σούβλες, χιχι! Πολύ καλά κάνεις που βγαίνεις, είναι απαραίτητο αυτό. Εγώ το Σαββάτο Κατηχητικό πήγα και ένιωσα άλλος άνθρωπος, χαχα! Άντε, μια χαρά και η μαστογραφία! Ο Αντρέας είναι όντως πολύ ζωηρό παιδί. Χτες που ήταν εδώ η γυναίκα έριξε όλες τις μαξιλάρες των καναπέδων στο πάτωμα και σκαρφάλωνε πάνω. Με ρωτούσε "ν' ανέβω;" του έλεγα όχι, μου απαντούσε "καλά" και ανέβαινε! Εν τω μεταξύ, μ' αρέσει που μιλάει με απολύτως ολοκληρωμένες προτάσεις. Κάθε απόγευμα περνάει απ' το σπίτι μας το αυτοκίνητο που πουλάει παγωτά, που εδώ το λένε "ο παγωτάρης". Χτες ήταν με τον άντρα μου στο γραφείο, πάει ο άντρας μου στο σαλόνι, κι ακούω τον Αντρέα στο διάδρομο να έρχεται προς το σαλόνι και να του λέει "μπαμπά, μήπως είδες τον κύ-ιο παγωτά-η;". Η τουαλέτα είναι όντως κουραστική, γιατί ο Αντρέας κάθε λίγο θέλει να κατεβαίνει και να πατάει το καζανάκι, να παίρνει το βουρτσάκι και τέτοια. Εγώ πρέπει να κάθομαι σ' ένα χαμηλό καρεκλάκι που με κουράζει και κάνει και ζέστη... Ουφφφ, ελπίζω να τα καταφέρει σύντομα... Καλέ, κάνε την προσπάθεια με την Αλεξάνδρα, είναι κρίμα αφού πήγαινε τόσο καλά! Μην το αφήνεις! Αυτό που γράφεις εμένα δε μου φαίνεται καθόλου μα καθόλου κάπως. Έχω διαβάσει τα τέρατα στο διαδίκτυο, κάτι δηλώσεις του τύπου "περιέφερα την ύπαρξή μου άσκοπα στη γη, μέχρι που γέννησα τον πρίγκηπά μου", κι άλλα τέτοια, και κάθε φορά που πέφτω πάνω σε τέτοια λόγια τρομάζω. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν απολύτως κενοί πριν κάνουν παιδιά, και πραγματικά δε νομίζω ότι γέμισαν αποκτώντας τα. Το ίδιο κενοί παραμένουν, κι αυτήν την κενότητα θα τη μεταφέρουν και στα παιδιά τους, τα οποία θα υποστούν πολλή υπερπροστατευτικότητα, υστερίες, και καταπίεση λόγω "αγάπης". Κάνουν τα παιδιά τους εικονίσματα και τα προσκυνούν, αλλά στην πραγματικότητα προβάλλουν πάνω τους ό,τι δεν κατάφεραν οι ίδιοι. Βλέπω κι η Βάσω περίπου τα ίδια γράφει, άρα συμφωνούμε! Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια για τις φωτογραφίες! Τα μαλλιά έχω αρχίσει να τα μισώ, είναι σαν χαλί και σκάω τώρα το καλοκαίρι. Τα μαζεύω, αλλά δεν πιάνονται τελείως, και πάντα κρέμονται διάφορα τσουλούφια δεξιά κι αριστερά. Αλλά λυπάμαι να τα κόψω, όλοι με αποθαρρύνουν και μου λένε ότι είναι ωραία έτσι μακριά. Όσο για τον Αντρέα, όλοι μα όλοι μου λένε ότι δε μου μοιάζει καθόλου μα καθόλου και ότι είναι ίδιος ο άντρας μου. Να σας πω την αλήθεια, εγώ δε βλέπω ομοιότητα ούτε μ' εμένα, ούτε με τον μπαμπά του! Χαχα! Άλλο παιδί μου έδωσαν στο μαιευτήριο; Ο Αντρέας όντως είναι πάρα πολύ προχωρημένος στη ζωγραφική για την ηλικία του. Κάνει, βέβαια, και μουτζούρες, αλλά κάνει και κατανοητά αντικείμενα. Δεν ξέρω αν αυτό δείχνει ταλέντο στη ζωγραφική ή κάποια άλλη δεξιότητα, πάντως και η μάνα μου και εγώ ζωγραφίζαμε πολύ καλά. Βιβλία με έτοιμα σχέδια για να ζωγραφίζει μέσα στις γραμμές δεν του έχω δώσει. Δεν ξέρω αν κάνουν στο σχολείο, πάντως τον έχω δει να χρωματίζει κάποια κομμάτια από δικά του σχέδια και να μένει λίγο-πολύ στις γραμμές. Άντε, σας αφήνω, πάω να κάνω λίγο σίδερο και να φτιάξω ομελέτα φούρνου, κλαααψ...

Φωτογραφίες στην ομάδα!!!

Ουμφ... Βάζω τον Αντρέα στην τουαλέτα... Κάθεται, διαβάζουμε παραμύθι, μιλάμε, κ.λπ. Σε κάποια φάση ζητά να κατέβει, για να πατήσει το καζανάκι. Το πατάει και μετά ανοίγει τη βρύση του μπάνιου. Ε, κάπου εκεί, κατουράει στο πάτωμα... Σημειωτέον ότι του είχα ανοίξει προηγουμένως τη βρύση του νιπτήρα, μήπως και του έρθει να κάνει τσίσα, αλλά τίποτα. Μόλις τον βλέπω να κατουράει, τον βάζω κατευθείαν στην τουαλέτα, να συνεχίσει εκεί. Τίποτα. Του λέω ότι σιγά το πράγμα, δεν πειράζει, τον ρωτάω αν θέλει να κάνει τσίσα στην τουαλέτα, και μου λέει "όχι, μόνο εδώ" και μου δείχνει το πάτωμα. Μετά μου είπε ότι θέλει να κάνει "εδώ, εδώ κι εδώ", δείχνοντας διαδοχικά την τουαλέτα, το πάτωμα και την μπανιέρα... Λέτε ρε κορίτσια να μην είναι έτοιμος ακόμα; Λέτε να μην μπορεί να ελέγξει τους σφιγκτήρες ακόμα; Αλλά άμα δεν μπορούσε, δε θα του έφευγε έστω και μία φορά να κάνει τσίσα στην τουαλέτα; Ουφφφ... Λέτε να συνεχίσω να τον βάζω και κάαααποια στιγμή θα κάνει; Δε με πείραξε που έκανε τσίσα κάτω, απλά βλέπω ότι δεν υπάρχει καθόλου πρόοδος.

Ο Αντρέας: σκαρφαλώνει στον καναπέ και μου λέει "βλέπω τη βακούλα" (έχουμε ένα καραβάκι στο μπαρ). "Έχει και πανιά". Του λέω "ναι, αλλιώς πώς θα ταξιδέψει η βάρκα χωρίς πανιά;". Αντρέας: "Όχι μάμα. Έκανες λάθος. Η βάκα μπαίνει μόνο στη θάλασσα".

Αααα, οκ, τώρα κατάλαβα γιατί πρέπει ντε και καλά στις 38 εβδομάδες! Τώρα σε ποια εβδομάδα είσαι; Αν δηλαδή προγραμματίσετε καισαρική και γυρίσει πριν τις 38 εβδομάδες, θα προχωρήσετε σε φ.τ.; Εντάξει, σίγουρα η καισαρική είναι εγχείριση, καμία σχέση με το φ.τ., αλλά είναι και στον οργανισμό. Κάποιες γυναίκες αναρρώνουν για πλάκα. Εγώ δυσκολεύτηκα πάρα πολύ την πρώτη μέρα, επειδή είχα κάνει ολική νάρκωση και δυσκολεύομαι πάρα πολύ να συνέλθω από τη νάρκωση. Μετά πονούσα για καμιά βδομάδα, μη φανταστείς φρικτούς πόνους, δεν έπαιρνα και παυσίπονα γιατί δεν ήθελα, αλλά μετά περνάει και ούτε που το θυμάσαι! Εσύ θα κάνεις το καλύτερο για το μωρό σου! Αφού πρέπει να γεννηθεί στις 38 εβδομάδες, θα πρέπει να γίνει είτε με φ.τ. είτε με καισαρική!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εμείς καλά. Το Σαββάτο το απόγευμα πήγαμε παιδότοπο και γίναμε θέαμα. Κατ' αρχήν, ο Αντρέας μπήκε στο χώρο για τα μικρά παιδάκια και σε κάποια φάση άρχισε να πετάει τις μπάλες από δω κι από κει. Βρήκε κάποια άλλα παιδάκια στο κεφάλι, κατά λάθος, βέβαια, και όχι δυνατά. Αυτά δεν αντέδρασαν πάντως (ευτυχώς), αλλά μετά άρχισε να τις πετάει και έξω απ' το χώρο, στην καφετέρια. Ένα άλλο παιδάκι άρχισε να τον μιμείται, καταλαβαίνετε τι έγινε. Είπαμε στην κοπέλα του παιδότοπου και τον έβγαλε έξω (μαζί μ' αυτόν και τον συνεργάτη του), και μόλις βρέθηκε εκτός παιχνιδιού, άρχισε να κλαίει γοερά! Τελικά ξαναμπήκε, αλλά εκείνη την ώρα δεν πετούσε μπάλες. Μετά πήγε σ' έναν άλλο χώρο, που έχει τραπεζάκι, κάτι σαν κουζινούλα, και διάφορα μουσικά παιχνίδια. Λέω εκείνη την ώρα στον άντρα μου "ευτυχώς που ο Αντρέας πήρε από μένα και είναι φοβητσιάρης και δεν ανεβαίνει στα μεγάλα παιχνίδια". Δεν πρόλαβα να τελειώσω και τον βλέπουμε να ανεβαίνει στην τεράστια κατασκευή που είναι για παιδιά άνω των τριών ετών. Μόλις ανέβηκε πάνω, μας χαιρετούσε γεμάτος καμάρι, αλλά μετά ανακάλυψε ότι δεν μπορούσε να κατέβει, κι έβαλε τα κλάματα! Ο μόνος τρόπος ήταν, είτε από μια σκάλα, είτε να κυλήσει από μια τεράστια σωλήνα, και φοβόταν. Τελικά ανέβηκε η κοπέλα του παιδότοπου και του έδειξε πώς να κατέβει από το δρόμο που ήρθε. Μετά απ' αυτό, λέω στον άντρα μου "άντε, μετά απ' την τρομάρα που πήρε, αποκλείεται να ξανανέβει". Σε πέντε λεπτά, ήταν πάλι μέσα! Πάλι κλάματα, αλλά αυτή τη φορά κατέβηκε κανονικά μόνος του από εκεί που είχε σκαρφαλώσει για να ανέβει. Μετά ανέβηκε και κατέβηκε πολλές φορές. Εκεί στον παιδότοπο είχε και πάρτι γενεθλίων, και όταν έσβησαν τα κεράκια ήρθε ο Μπάρνι με τους φίλους του. Όλα τα παιδάκια έτρεξαν εκεί, είτε ήταν καλεσμένα στα γενέθλια, είτε όχι, μαζί τους κι ο Αντρέας. Όταν τελείωσαν τα κεράκια, έτρεξαν όλα πίσω απ' τον Μπάρνι, προς την είσοδο, απ' όπου έφυγε τελικά, κια μετά στην τούρτα... Ο Αντρέας τα ακολούθησε, και μόλις είδε την τούρτα, γυάλισε το μάτι του. Έρχεται και μας λέει "θέλω κέικ". Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου, βρε πάμε σπίτι μας να φάμε, τίποτα. Είχε μουλαρώσει. Εκείνη την ώρα ήρθε η μητέρα του παιδιού που γιόρταζε και μας είπε να του βάλουμε τούρτα. Του βάζει ο άντρας μου, εγώ έκανα ότι κρυβόμουν, ο Αντρέας την καταβρόχθισε, οπότε λέει ο άντρας μου "άντε, χρόνια πολλά στον Παντελή". "Ποιος είναι ο Παντελής;" ρωτάει αμέσως ο Αντρέας, για να πάρει την απάντηση απ' τον άντρα μου "ο χορηγός της τούρτας"!!! Μετά έπαιξε κι άλλο, γιατί δε δεχόταν με τίποτα να φύγει, κι άρχισε πάλι να πετάει μπάλες έξω. Πήγε ο άντρας μου απ' έξω και τις έκοβε, αλλά τους είδαν τα άλλα παιδάκια, νόμισαν ότι είναι κάποιο είδος παιχνιδιού και άρχισαν όλα να πετάνε μπάλες στον άντρα μου! Τελικά τον πήρε για να φύγουμε, κι έκανε σαν τρελός. Έκλαιγε, χτυπιόταν, φώναζε, μας άκουσε όλο το μαγαζί... Χτες πήγαμε εκκλησία το πρωί, μετά το μεσημέρι στους γονείς μου και το απόγευμα φτιάξαμε κέικ με μήλα με τον Αντρέα. Πάλι μου άρπαξε από πάνω, γκρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ............................................................................................................. Σήμερα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ θα έρθει η γυναίκα για το σίδερο. Βάσω μου δίνεις πολύ θάρρος μ' αυτό που μου λες για το βάρος της Ιωάννας!!! Η Γεωργία πριν ένα μήνα ήταν ήδη 44 εκατοστά, αλλά είναι αδύνατη. Για να δούμε αν θα πάρει βάρος. Διακοπές πού λέτε να πάτε; Η Ιωάννα είναι πολύ πιο τολμηρή απ' τον Αντρέα, αλλά κι αυτός μας έδωσε δείγματα τόλμης προχτές στον παιδότοπο! Γενικώς πάντως, είναι φοβητσιάρης σε κάποια πράγματα. Α, δε σας είπα! Ο Αντρέας έχει κάνει τεράστιες προόδους στη ζωγραφική! Ζωγραφίζει πλέον πολλά κατανοητά αντικείμενα, π.χ. εκκλησία με καμπαναριό ή καμπαναριά, τρούλο και σταυρούς από πάνω, φατσούλες, που τις ζωγραφίζει από πριν κλείσει τα δύο, αυτοκίνητα, σύννεφα με βροχή, αστέρια, σπίτια. Μη φανταστείτε, βέβαια, τέλειες αναλογίες, κανονικές γραμμές, κ.λπ., αλλά τα αντικείμενα είναι απολύτως αναγνωρίσιμα. Χτες ζωγράφισε κάτι ανάμεσα σε ημικύκλιο και μισοφέγγαρο και μου ζήτησε να μαντέψω τι είναι. Έτσι κάνει, ζωγραφίζει κάτι χωρίς να ξέρει ο ίδιος τι ζωγράφισε και μετά μας ζητάει να το αναγνωρίσουμε, κι αν του αρέσει αυτό που θα πούμε, λέει "ναι, αυτό είναι". Του λέω "είναι μια μπανιέρα" και μου λέει "ναι, μπανιέ-α είναι" και φτιάχνει ντους με νερό να τρέχει!!!!! Το απόγευμα ζωγράφισε ένα τραπεζάκι με στρόγγυλη επιφάνεια, το οποίο απέδωσε σε προοπτική!!!!!!!!!!!!!!!!! Δηλαδή δεν έφτιαξε ένα κύκλο με πόδια, αλλά αντί για κύκλο έκανε ένα ελλειψοειδές σχήμα!!!!!!!!!!!!!!! Καλά, φαντάζομαι αυτό θα ήταν τυχαίο, αλλά νομίζω έχει πολύ οξυμένη αντίληψη στη ζωγραφική. Άντε, πάω να μαγειρέψω. Σήμερα το μενού έχει κοτόπουλο στο φούρνο με κολοκυθάκια, πιπεριές και φρέσκια ντομάτα και ρύζι. Φιλιά!

Καλά, μην το λες, εγώ κάθε φορά η εγκυμοσύνη ήταν το πρώτο που απέκλεια! Όπως είπα, όμως, και πριν, δε θέλω να σου δίνω ελπίδες, γιατί καλύτερα είναι να περιμένεις το χειρότερο, κι αν συμβεί το καλύτερο θα το χαρείς πολύ περισσότερο! Μπορείς να μπεις στο ποστ "Εξωσωματική. Ποιες ξεκινήσαμε παρεούλα" ή κάπως έτσι!

Κοίτα, μη βασίζεσαι και πολύ στα συμπτώματα. Εγώ σε όλες μου τις εγκυμοσύνες είχα πολύ έντονα συμπτώματα περιόδου στην αρχή. Δε θέλω να σου δώσω ψεύτικες ελπίδες, αλλά μην τρελαίνεσαι, είναι πολύ νωρίς ακόμα για να ξέρεις. Εύχομαι να μην έρθει η καταραμένη τελικά!

Γεια σας! Πήγα Κατηχητικό και άλλαξε τελείως η διάθεσή μου!!! Παίξαμε "Ζωγράφισέ το!" (χιχι). Τους είχα ετοιμάσει εγώ χαρτάκια με λέξεις εύκολες, για παιδιά και τους άρεσε πάρα πολύ. Στο τέλος ήρθαν να τα πάρουν κι έλεγαν στη γιαγιά τους "ακόμα ένα γύρο, σε πειράζει;". Τελικά είδε η γυναίκα ότι κι εγώ ήθελα να φύγω, και τους είπε "άντε, την τρελάνατε τη γυναίκα"! Για να καταλάβετε, τόσο πολύ τους άρεσε, που τους μοίρασα τα χαρτάκια με τις λέξεις για να παίζουν και σπίτι τους! Τώρα πια τον Οκτώβρη... Τώρα το απόγευμα είπαμε να πάμε παιδότοπο σε λίγο, γιατί ο καιρός είναι κάπως, μία συννεφιάζει, μία βγάζει ήλιο, και το μεσημέρι μύριζε βροχή. Οπότε καλύτερα παιδότοπο, γιατί κι εγώ προτιμώ να πάω κάπου να καθίσω, και με τον Αντρέα δεν παίζει να καθίσω κάπου αλλού. Μάγδα κι εμείς κάναμε πολλές βόλτες με τον Αντρέα, ειδικά στην αρχή τον παίρναμε παντού: σε καφετέριες, ταβέρνες, παντού! Καθόταν πάρα πολύ φρόνιμος και παρακολουθούσε τα πάντα. Έπαιρνα μαζί μου ταπεράκι με το φαγητό του και τον τάιζα, και λέγαμε "τι ωραία που περνάμε με το παιδάκι μας!". Τώρα δεν παίζει να καθίσουμε πάνω από τρία λεπτά, οπότε έχουμε καταργήσει τα πάντα δυστυχώς... Το λέιζερ που λες, εννοείς ότι το έκανες και εξαφανίστηκαν ΟΛΕΣ οι τρίχες; Ούτε κι εγώ κάνω πολλές δουλειές, τα απολύτως απαραίτητα, δηλαδή μαγείρεμα, κανένα σκούπισμα, κανένα ξεσκόνισμα, τέτοια πράγματα και σίδερο μόνο τα ρούχα της Γεωργίας τώρα που τα πλύναμε. Καλά, άμα δείτε τώρα το σπίτι μου θα τρομάξετε... Ο άντρας μου τις περισσότερες φορές απλά ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ, αλλά κι ο Αντρέας είναι πολύ άτακτος. Να τον παρατήσω στην κρεβατοκάμαρα, τι θα καταλάβω; Αφού θα φύγει πάλι, ή θα γκρεμίσει κάτι (το σπίτι π.χ.). Λέω στον άντρα μου "καλά, αύριο που θα έχουμε δύο παιδιά, πες ότι κάθομαι εγώ εδώ στο σαλόνι και θηλάζω το βρέφος, θα μου παρατάς και τον Αντρέα; Αν βγει ο Αντρέας στο μπαλκόνι, με κίνδυνο να πέσει κάτω ή να πετάει πράγματα κάτω, τι θα κάνω, αφού θα θηλάζω και δε θα μπορώ να σηκωθώ;". Και τι μου απαντά "ε, θα βρεις κάτι να τον απασχολείς". ΕΝΩ ΘΑ ΘΗΛΑΖΩ!!! ΚΙ ΕΝΩ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΙΖΕΙ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Δε λέω να λείπει απ' το σπίτι για κάποια δουλειά. Λέω να είναι στο γραφείο και να παίζει!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Του λέω "νομίζω δεν τα κατάλαβες καλά τα πράγματα". Ελπίζω να συμμορφωθεί όταν θα έρθει και η Γεωργία με το καλό, γιατί δε μας βλέπω καθόλου καλά.. Επίσης, δεν μπορεί να καταλάβει ότι το να έχω νεύρα είναι θέμα ορμονών, και όσο μου πάει κόντρα είναι χειρότερα... Για το βάρος του μωρού, έχεις δίκιο. Και στον Αντρέα υπήρχε απόκλιση, και χτες ο γιατρός με ρωτούσε πώς νιώθω το μωρό, κ.λπ., δηλαδή κι αυτός δεν είχε και απόλυτη εμπιστοσύνη στη μέτρηση του μηχανήματος. Απλά, όσο να 'ναι, θα προτιμούσα να είναι κοντά στα τρία κιλά, για να μην έχω και θέμα με το θηλασμό (ααα, είναι πολύ αδύνατο το μωρό, δεν παίρνει βάρος το μωρό, δεν του φτάνει το γάλα σου του μωρού, κ.λπ.). Όντως ήταν πολύ ευγενική η χειρονομία των μαθητών να μας προσφέρουν λουλούδια. Και τώρα στο Κατηχητικό μου έφεραν οι Αιγύπτιες δύο τριαντάφυλλα (μαδημένα), τα οποία στο τέλος μου είπαν ότι τα έκοψαν από ένα κήπο εκεί κοντά! Καλέ, δε με νοιάζει για τη μαθήτρια, καλύτερα! Άλλωστε, του χρόνου δε θα είμαι στο σχολείο αυτό. Κι εγώ όταν κάηκα δεν πόνεσα πολύ, ελάχιστα θα έλεγα. Απλά φαινόταν πάρα πολύ άσχημα το κάψιμο. Τις κουρτίνες θα τις κατεβάσει αύριο ο σύζυγος και θα τις πλύνουμε στη μάνα μου, για να τις απλώσουμε στην αυλή. Όσο να 'ναι, είναι πιο εύκολο απ' ό,τι στο μπαλκόνι! Θα τις σιδερώσει η γυναίκα τη Δευτέρα και θα τις κρεμάσει ο σύζυγος εννοείται. Κι εμένα με ενοχλούσε ο λαιμός αυτές τις μέρες, αλλά μάλλον την έχω σκαπουλάρει. Ο άντρας σου γιατί σε ξυπνούσε; Α, νομίζω δε σας είπα τη χτεσινή ατάκα του Αντρέα. Χτες φάγαμε πατάτες φούρνου που είχε φτιάξει ο άντρας μου, αλλά ο Αντρέας τις σνόμπαρε, και ζήτησε μακαρόνια με κιμά απ' την προηγούμενη μέρα. Τα μακαρόνια ήταν βίδες, και σε κάπιοα φάση, όπως έτρωγε, μου κάνει "ω! Μοιάζουν με ελατή-ια"!!!!!

Ουφφφφ... Δεν μπορώ τα σαββατοκύριακα... Όλη μέρα μέσα, ο Αντρέας τρελαίνεται και κάνει συνέεεεχεια αταξίες, και γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια... Ανθή, ούτε κι εγώ έχω υπομονή και φωνάζω... Σήμερα μετά το φαγητό, ο άντρας μου εξαφανίστηκε στο γραφείο και με άφησε μόνη με τον Αντρέα. Μου είπε και καλά ότι θα τον πάει βόλτα για να κοιμηθεί στις 3.30. Εννοείται ότι καθυστέρησε ένα τέταρτο, εγώ να χτυπιέμαι με τον Αντρέα, να μη σταματά τις αταξίες, να πετάει πράγματα από δω κι από κει, να βγαίνει στο μπαλκόνι και να πετάει πράγματα, να του προτείνω τα χίλια δυο για να κάνουμε μαζί, και να μη δέχεται, ούτε να ακούει. Να του φωνάζω, να κατασυγχύζομαι, και ο άντρας μου τσιμουδιά. Στο γραφείο να παίζει στον υπολογιστή, και μετά, όταν του φώναζα να πάει το μωρό βόλτα γιατί δεν αντέχω άλλο, να φωνάζει. Του λέω ότι το μωρό δεν παίρνει βάρος κι ότι αυτό οφείλεται στο ότι συγχύζομαι και νευριάζω συνέχεια (οκ, δε νομίζω ότι οφείλεται σ' αυτό, αλλά είναι ένας καλός τρόπος για να μου κάνει τα χατίρια, αφήστε που αυτός δεν το ξέρει) και μου λέει "ε, σιγά, αφού είναι στα φυσιολογικά όρια" και "πρόσεχε πρώτα απ' όλα το μωρό στην κοιλιά σου". ΜΑ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΠΡΟΣΕΞΩ ΧΡΙΣΤΙΑΝΕ ΜΟΥ, ΟΤΑΝ ΜΕ ΚΑΤΑΣΥΓΧΥΖΕΙΣ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Τα νεύρα μουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εμείς είχαμε χτες τη γιορτή του σχολείου! Ήταν τέλεια!!! Είχαμε τραγούδια, χορούς, προβολή φωτογραφιών, δώσαμε διπλώματα, βραβεία και αριστεία. Στο τέλος δώσαμε μια τιμητική πλακέτα στο διευθυντή που φεύγει απ' το σχολείο του χρόνου. Ο παρουσιαστής διάβασε κάποια λόγια που είχα γράψει εγώ και ήταν πολύ συγκινητικό. Μετά απ' αυτό, φώναξαν και τους τρεις καθηγητές που φεύγουμε επίσης απ' το σχολείο (μεταξύ τους κι εγώ) και μας έδωσαν από μία ανθοδέσμη. Αυτό ήταν πρωτοβουλία τριών μαθητών της γ' τάξης (πρώτη του εσπερινού) και μας τις παρέδωσαν οι ίδιοι, δυο κοπέλες κι ένας άντρας, ως εκπρόσωποι, όμως, όλων των μαθητών. Στο τέλος, μια μαθήτρια μας κέρασε τούρτα, επειδή είχε η κόρη της γενέθλια! Ήταν πάρα πολύ ωραία!!! Α, δε σας είπα: η ψυχοπαθής μαθήτρια έχει σταματήσει να μου μιλάει και φέρεται λες και δεν υπάρχω! Μάλλον επειδή δεν πήρε καλούς βαθμούς στο μάθημά μου, λες και φταίω εγώ, χαχα! Σήμερα δεν κοιμήθηκα καλά, ξύπνησε ο Αντρέας στις εφτάμιση και ζήτησε νερό και μετά ξανακοιμήθηκα μόνο κανένα δεκάλεπτο... Κλαααψ... Ανθή μια χαρά κάνεις που θα βγεις το βράδι! Πωπω, ψώνια, το χειρότερό μου! Θα είχα πάθει κατάθλιψη αν θα έπρεπε να πηγαίνω συνέχεια για ψώνια... Ουφ, ελπίζω να κάνει σύντομα ο Αντρέας τσίσα ή κακά στην τουαλέτα, γιατί προς το παρόν, απλά περνάμε την ώρα μας εκεί μέσα... Μαρίνα αυτό ακριβώς είχα πει κι εγώ στη γιατρό που μου έκανε το ντόπλερ: αφού είναι μικρό το μωρό, θα βοηθήσει στη γέννα, αφού προηγήθηκε και καισαρική. Κουράγιο με τις αναγούλες, νωρίς είναι ακόμα! Σας φιλώ, πάω να φτιάξω αρακά!

Γεια σου fatsoulini! Ο μοναδικός λόγος για την καισαρική είναι, απ' ό,τι κατάλαβα, το γεγονός ότι το μωρό δεν έχει γυρίσει ή συντρέχει και κάποιος άλλος επείγων λόγος; Αν είναι μόνο το πρώτο, γιατί δεν περιμένετε χωρίς να προγραμματίζετε; Τώρα είσαι 31 εβδομάδων; Δεν είμαι σίγουρη αν κατάλαβα καλά.

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εγώ πήγα γιατρό σήμερα, όλα καλά, αλλά το βάρος του μωρού είναι μικρό. Είναι γύρω στα 2300-2400. Μου είπε ότι είναι φυσιολογικό μεν, αλλά στο κατώτατο όριο. Εντάξει, φαντάζομαι θα πάρει λίγο ακόμα. Εγώ 2900 γεννήθηκα πάντως, και ξέρω πολλές περίπτώσεις μωρών που γεννήθηκαν γύρω στα 2500 (δε μιλάω για πρόωρα, βέβαια). Υπάρχουν, βέβαια, και αποκλίσεις σ' αυτές τις μετρήσεις. Με ρώτησε αν το αισθάνομαι πιο ελαφρύ από την προηγούμενη εγκυμοσύνη, και του είπα ότι δεν κατάλαβα διαφορά ανάμεσα στις δύο εγκυμοσύνες, και ότι είναι όλα περίπου το ίδιο. Μετά το γιατρό πήγα σ' ένα κατάστημα να δω για κλιματιστικό, και μετά πήγα και αγόρασα καλτσούλες και σκουφάκια της Γεωργίας. Τα πήρα όλα άσπρα, χιχι! Κάνει φοβερή ζέστη εδώ πέρα, και είμαι σαν ζόμπι... Αφήστε, νιώθω πάρα πολύ κουρασμένη από τη ζέστη... Το βράδι ειδικά είναι ένα μαρτύριο. Πρέπει οπωσδήποτε να αγοράσουμε ένα κλιματιστικό για το δωμάτιό μας, δεν αντέχεται... Όλο το βράδι είμαι συνέεεεεχεια ιδρωμένη. Χτες βράδι, για να καταλάβετε, ήταν αδύνατον να σκεπαστώ, κι έτσι σκέπασα τα πόδια μου μέχρι τους αστραγάλους! Κατά τις πέντε ξύπνησα και ξεσκεπάστηκα τελείως γιατί δεν άντεχα με τίποτα... Μάγδα κι εγώ φοράω στο σπίτι σορτς (του άντρα μου) και φανελάκια (του άντρα μου) και έξω φορέματα και κανένα λινό παντελόνι. Τζιν τώρα πλέον από Σεπτέμβριο! Το παγάκι είναι ό,τι χειρότερο για το κάψιμο. Κι εγώ παγάκι έβαλα όταν κάηκα πριν λίγο καιρό, αλλά ο άντρας μου, μου είπε ότι το καλύτερο είναι να βάλεις κρύο αλεύρι. Τώρα δεν ξέρω αν αυτό ισχύει, πάντως εγώ με το παγάκι έκανα μια φουσκαλάρα σαν μπαλόνι αερόστατου... Την ίδια μέρα κάηκε η μάνα μου με το σίδερο, της έβαλε ο άντρας μου κρύο αλεύρι, και νομίζω δεν προχώρησε το κάψιμο. Χαχαχαχα, να κάνω δεύτερο φαΐ γιατί δεν τρώει ο σύζυγος το φαΐ του μεσημεριού;;;;;;;;; Αυτό για μένα κινείται στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Και του μεσημεριού το φαγητό θα φάμε, και της προηγούμενης μέρας! Σήμερα ανέλαβε ο σύζυγος, κι έβαλε πατάτες στο φούρνο. Καθάρισε και το ντουλάπι που βάζουμε τις κατσαρόλες και τα ταψιά!!!!!!!!!!!!!!!! Γουάου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Εγώ άρχισα σιγά-σιγά και σιδερώνω τα ρούχα της Γεωργίας. Σιδέρωσα χτες με την ψυχή στο στόμα καμιά δεκαπενταριά ζιπουνάκια. Σταγόνα στον ωκεανό, βέβαια, αλλά τι να κάνω; Δεν μπορώ όλα μαζί... Για τα υπόλοιπα ρούχα, δικά μας, του Αντρέα, κ.λπ., θα φέρω γυναίκα και θα την πληρώσει λέει η μάνα μου. Ρε κορίτσια, για πείτε εσείς που είστε κανονικές νοικοκυρές: τη Δευτέρα θα έρθει η γυναίκα για το σίδερο και την Τετάρτη η καθαρίστρια για τη γενική. Στη γενική η καθαρίστρια θα τινάξει καναπέδες, στρώματα, κ.λπ. Αλλά, αφού τη Δευτέρα θα έρθει η γυναίκα για να σιδερώσει, να πλύνουμε λέτε τις κουρτίνες, για να τις σιδερώσει και να τις κρεμάσουμε; Γιατί μετά ποιος θα τις σιδερώσει; Τι λέτε κι εσείς που καταλαβαίνετε περισσότερα απ' αυτά τα θέματα; Σας αφήνω, πάω να σιδερώσω λίγα ζιπουνάκια ακόμα!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εμάς εδώ άρχισαν οι μεγάλες ζέστες! Ευτυχώς στο σπίτι μας φυσάει, γιατί ανοίγουμε όλες τις μπαλκονόπορτες και κάνει ρεύμα, αλλά γενικώς είναι πολύ αποπνικτικά... Κατερίνα άντε, τελειώσατε κι εσείς με τα σχολεία! Μια χαρά οι γιορτούλες σας! Εγώ κατασκήνωση είχα πάει πρώτη φορά έντεκα χρονών, το καλοκαίρι που είχα τελειώσει την πέμπτη δημοτικού, για μια βδομάδα, και πέρασα τέλεια! Δε ζήτησα τους γονείς μου ούτε μισή φορά! Δε θα έχει κανένα πρόβλημα ο Νίκος! Χτες επιτέλους βάλαμε το πρώτο πλυντήριο με τα μωρουδιακά, και χρειάζεται τουλάχιστον ακόμα ένα. Μπρρρ... Ποιος τα σιδερώνει όλα αυτά;;; Η μάνα μου έχει τη μέση της... Ο Αντρέας κάθεται στη λεκάνη και πιστεύω είναι θέμα χρόνου πότε θα κάνει για πρώτη φορά τσίσα μέσα. Όταν τα κάνει, νομίζω όλα θα είναι πιο εύκολα πλέον. Για το μαγιό, έχω κι εγώ το ίδιο πρόβλημα, παρ' όλο που το στήθος μου είναι ανύπαρκτο. Τέτοιο μαγιό έχω, που δένει στο λαιμό, και όντως κι εγώ νιώθω να με πονάει το σβέρκο. Μακρυμάνικες πυτζάμες;;;; Μπουάχαχαχα!!!!!!! Εγώ κοιμάμαι με φανελάκι του άντρα μου, σορτσάκι πυτζάμας και μισοσκεπασμένη με σεντόνι και γίνομαι μούσκεμα. Κανονικά δε θα έπρεπε να σκεπάζομαι καν, αλλά το βράδι νιώθω ανασφάλεια, δεν μπορώ να είμια τελείως ξεσκέπαστη. Μάγδα πρόσεχε με τον ήλιο, το κάψιμο θα περάσει, αλλά ο ήλιος γενικώς είναι επικίνδυνος... Ο άντρας μου απορώ πώς αντέχει τους γονείς μου κάθε απόγευμα. Οκ, είναι βοήθεια, και αυτός αποβλακώνεται στον υπολογιστή, αλλά εγώ πάντως, δε θα τους άντεχα κάθε μέρα! Κι ο δικός μου κάπως έτσι με το τάισμα.Ούτε κι εγώ, όμως, είμαι καταπιεστική, αν θέλει να φάει, ας φάει, κανείς δεν έπαθε τίποτα αν δεν έφαγε μια φορά. Απλά εγώ θα κοιτάξω να του δώσω κάτι καλό, π.χ. να του καθαρίσω ένα φρούτο, ενώ ο άντρας μου ξεμπερδεύει με κανένα μπισκότο! Εμένα ο αδελφός μου όταν πήγαινε στο νηπιαγωγείο, μια μέρα που έπαζαν στην τάφρο (τότε είχε τάφρο με άμμο στα νηπιαγωγεία, τώρα τις έχουν καταργήσει), χτύπησε ένα παιδάκι με το φτυαράκι και του άνοιξε το κεφάλι! Την επόμενη χρονιά, στην πρώτη δημοτικού, πέταξε μια πέτρα στην αυλή, χωρίς να στοχεύσει κάπου, αλλά η πέτρα προσγειώθηκε στο κεφάλι του ΙΔΙΟΥ παιδιού, και πάλι του το άνοιξε!!! Ε, στη δευτέρα δημοτικού, το παιδί αυτό μετακόμισε σε άλλη πόλη, χαχαχαχα! Καγκουράκι, αυτό που έκανε ο Νικόλας, το είχε κάνει κι ο αδελφός μου περίπου, στο μπάνιο μας. Είχε μπει μέσα και είχε κλειδώσει, και μετά δεν μπορούσε ν' ανοίξει. Έγινε ένας χαμός, φέρανε οι γονείς μου έναν υπάλληλό τους για να παραβιάσει την πόρτα και δεν τα κατάφερε, του λέγανε να πετάξει το κλειδί απ' το παραθυράκι, αλλά ήταν πολύ μικρός και δεν είχε αρκετή δύναμη, έτσι το κλειδί έπεφτε στην μπανιέρα, τελικά φώναξαν την πυροσβεστική, κι ανέβηκαν με τη σκάλα απ' τον τοίχο απ' έξω (το μπάνιο στον πρώτο όροφο, όχι στο ισόγειο) και με κάποιο τρόπο πήραν το κλειδί... Αυτό με το κάψιμο το είχα πάθει εγώ όταν ήμουν περίπου στην ηλικία του Νικόλα. Είχα ακουμπήσει τα χέρια μου στη σόμπα και η εξέλιξη ήταν όπως την περιγράφεις... Βάσω το σχολείο τελειώνει τη μέρα που αρχίζει η άδειά μου, δηλαδή 30 Ιουνίου. Είπαμε με το διευθυντή, άμα είναι την ερχόμενη βδομάδα να μην πάω, εκτός από την Τρίτη που θα έχουμε πάρτι, δηλαδή σούβλες, κ.λπ. Τη βαλίτσα δεν την έχω ετοιμάσει ακόμα, αλλά είμαι σε καλό δρόμο, χεχε. Θα πάμε για φυσικό τοκετό, κι ο Θεός βοηθός! Σας φιλώ, πάω να φτιάξω μακαρόνια με κιμά!

Χαχα, άμα είδε ότι η βοήθειά του κτίζει ένα καλύτερο κλίμα στο σπίτι, μπορεί να το πάρει στα σοβαρά!

Άντε, τα κατεβάσαμε, τα ξαδιάλεξα, και τα έβαλα στο πλυντήριο. Φυσικά δεν έβαλα πλυντήριο, γιατί δεν ξέρω πώς μπαίνει!!! Τώρα πήγε για κάτι ψώνια, οπότε μετά που θα γυρίσει θα το βάλει! Δε χωράνε όλα σε μια πλύση, πρέπει να ανακαλύψω και τις κουβερτούλες, και να αγοράσω και καλτσάκια, γιατί αυτά που φορούσαμε στον Αντρέα ήταν κάτι άθλια, που τα είχαμε εμείς όταν ήμασταν μωρά και κάναμε μισή ώρα να του τα φορέσουμε, και ποτέ δεν εφάρμοζαν σωστά. Απορώ γιατί δεν πήγαμε ν' αγοράσουμε τότε 2-3 κανονικά ζευγάρια κάλτσες! Και 1-2 σκουφάκια πρέπει ν' αγοράσω, τι άλλο; Δε νομίζω ότι χρειαζόμαστε κάτι άλλο. Που λέτε, Βάσω, οι γονείς μου εδώ και ένα χρόνο έρχονται σχεδόν καθημερινά σπίτι μου τα απογεύματα για κανένα δίωρο. Από τότε που έκλεισαν το μαγαζί, δηλαδή. Προηγουμένως δεν έρχονταν. Από τη στιγμή που ο άντρας μου τους αντέχει (εγώ δε θα τους άντεχα με τίποτα), και που οι ίδιοι προσφέρουν τη βοήθειά τους, χωρίς ποτέ να τους τη ζητήσουμε, τότε είναι ευπρόσδεκτοι (αφού εγώ λείπω!). Αλλά, άλλο το "έρχομαι για να βοηθήσω" κι άλλο το "έρχομαι, γιατί ο μπαμπάς του μωρού είναι ανίκανος". Θεωρούν ότι μόνος του δεν μπορεί να κρατήσει το μωρό, επειδή όταν είναι αυτοί στο σπίτι μας, αυτός δεν ασχολείται, πράγμα λογικό νομίζω, αφού ο λόγος που έρχονται είναι για να ασχολούνται με το μωρό. Αν ασχολούνταν υπερβολικά μαζί του, θα έλεγαν ότι δεν τους αφήνει να χαρούν το εγγόνι τους. Κάτι θα έβρισκαν σε κάθε περίπτωση. Ο Αντρέας κοιμόταν στο δικό μας κρεβάτι. Δεν είναι ούτε από τα πολύ χαμηλά, που σχεδόν ακουμπάει το στρώμα στο πάτωμα, ούτε κι απ' αυτά που κάθεσαι και κρέμμονται τα πόδια κάτω. Ευτυχώς δεν έπαθε τίποτα! Κι εμένα με είχαν πάρει μια μέρα απ' το νηπιαγωγείο, και μου είπαν ότι ο Αντρέας κουτούλησε μ' ένα άλλο παιδάκι όπως έπαιζαν. Αυτά είναι στο πρόγραμμα, δεν έγινε και τίποτα! Άντε, μια χαρά πάει η μαμά σου, αφού κάνει και βόλτες! Θα ρυθμιστεί το ζάχαρο, είναι νωρίς ακόμα! Σας φιλώ, πάω να φτιάξω φακές.

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Καλέ, πού χαθήκατε όλες;;; Τρία άτομα μείναμε και γράφουμε! Εγώ τώρα περιμένω τον άντρα μου να σηκωθεί απ' τον υπολογιστή για να κατεβάσουμε τα βρεφικά του Αντρέα, να ξεδιαλέξω ποια θέλω για τη Γεωργία και να μπει το πλυντήριο. Αφήστε, τελικά η καθαρίστρια δεν μπορεί αύριο λέει, και γενικώς, δεν μπορεί απογεύματα, και θα έρθει την άλλη Τετάρτη, σε μια βδομάδα δηλαδή, το πρωί... Γκρρρ... Αμάν πια, από αναβολή σε αναβολή το πάμε... Α, κλείνω, σηκώθηκε επιτέλους, ξαναμπαίνω μετά!