Θέλω να γίνω μαμά

Γειά σας κοριτσάκια! Εμείς κοιμηθήκαμε αρκετά το βράδι, 1.00-4.00, 5.00-7.00, 8.00-9.30. Η πλάκα είναι ότι όταν τον θηλάζω το βράδι ρίχνω κάτι ύπνους!!! Τον στηρίζω στο μαξιλάρι, έτσι δεν υπάρχει φόβος να μου πέσει. Και αποκοιμιέται κι αυτός! Τώρα τον κρατούσα από τις δέκα μέχρι τις δωδεκάμιση. Έφαγε, έχεσε, τον άλλαξα, ξανάφαγε, αποκοιμήθηκε, τον αφήνω στο κρεβατάκι, κι άρχισε την κλάψα. Λέω να μην τον πάρω αγκαλιά, άρχισα να τον κουνάω, πάει να τον πάρει ο ύπνος, κι αρχίζουν απ' έξω να σπάνε το δρόμο!!!!!!! Ευτυχώς όχι συνεχόμενα, αλλά ήταν πάρα πολύ δυνατός ο θόρυβος, κι ας ήμασταν στο δωμάτιό του, στην άλλη άκρη του σπιτιού. Τον λυπήθηκα και τον πήρα αγκαλιά. Ήταν πολύ ανήσυχος, του έδωσα στήθος, πιπίλιζε, το άφηνε και μόλις το άφηνε έβαζε τα κλάματα. Τελικά με πήρε κι εμένα ο ύπνος για κανένα τέταρτο και αποκοιμήθηκε κι αυτός! Νομίζω ότι τελικά μόνο έτσι κοιμάται! Απορώ με μένα πάντως, που είμαι τόσο δύσκολη στον ύπνο, πώς κοιμάμαι τώρα τόσο εύκολα! Ίσως να φταίει και που δεν πίνω και καφέ. Αυτά τα νέα μου, όλη μέρα είμαι σπίτι με τον Αντρέα στο βυζί, οπότε δε μου συμβαίνει και τίποτα το συνταρακτικό. Δίκιο έχει η Ανθή. Πού χαθήκατε όλες; Η Αλίνα έχει πολλές μέρες να φανεί.

Καλά, ξέχασα να ευχηθώ σε όσες έχουν παιδιά που γιορτάζουν! Εύχομαι ομαδικά, γιατί έχω τον Αντρέα αγκαλιά εδώ και μιάμιση ώρα και δεν κλείνει μάτι. Τώρα βρήκα ευκαιρία που τον πήρε ο άντρας μου να τον αλλάξει.

Κορίτσια, το θήλαστρο δεν αποτελεί απόδειξη αν έχουμε γάλα. Ακούστε τι έπαθα εγώ το πρώτο βράδι που μου κατέβηκε το γάλα. Έρχεται η νοσοκόμα και μου λέει "κάτι έφαγες και το πείραξε το μωρό και τα κακά του είναι πράσινα και νερουλά". Εγώ αγχώθηκα από τη μία, αλλά από την άλλη χάρηκα, γιατί φάνηκε ότι το μωρό τρώει από το γάλα μου κανονικά. Αυτή γκρίνιαζε όλο το βράδι, ο μικρός ανήσυχος, κι αυτή επέμενε ότι κάτι έφαγα και πείραξε το μωρό και να μην τον θηλάσω το βράδι για να μην γίνει χειρότερο το πρόβλημα. Της λέω ότι θα πετρώσει το στήθος μου, και μου λέει να το βγάλω με θήλαστρο. Μου δίνει το θήλαστρο, παιδευόμουν πόση ώρα, και έβγαλα 10 ml. Και τι μου λέει η ηλίθια; Ότι αφού δεν το βγάζει το θήλαστρο, σίγουρα το μωρό δε θα μπορεί να το βγάλει!!! Εν τω μεταξύ, πονούσα κιόλας όπως το έβγαζα, πονούσε και η μέση μου, πονούσα και στην τομή, ήταν ένας εφιάλτης. Μου έδωσε θερμοφόρα κι έβαλα, αλλά μέχρι το πρωί το αριστερό στήθος είχε πρηστεί και είχε πετρώσει, σε σημείο που δεν μπορούσα να ξαπλώσω από την αριστερή πλευρά. Έρχεται το πρωί η μαία και μου λέει ότι το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να θηλάσω τον μικρό. Τον βάζω στο στήθος και το αδειάζει. Σε λίγο καταφθάνει και ο παιδίατρος, του λέμε για τα κακά και μου λέει "α, ωραία, άρχισες να θηλάζεις; Τέλεια, όταν θηλάσει πρώτη φορά το μωρό έτσι είναι τα κακά". Του λέμε ότι ήταν ανήσυχος το βράδι και λέει "ε, βρέφος είναι, έτσι είναι τα βρέφη". Από εκείνη τη μέρα θηλάζω αποκλειστικά και δεν έχω δώσει ούτε ξένο γάλα, ούτε τσάι. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι το θήλαστρο, επειδή δεν κάνει τις ίδιες κινήσεις με το στόμα του μωρού δεν αποτελεί απόδειξη για την ποσότητα γάλακτος που έχουμε. Αλλά, όπως λέει και η Αναστασία, το σημαντικό είναι να είναι χορτάτα τα μωρά μας και εμείς ήρεμες! Ωχ, ξύπνησεεεεεεεε...........

Γειά σας κορίτσια. Όλο ανήσυχος είναι ο μικρός τη μέρα. Ευτυχώς το βράδι κοιμάται. Αλλά τη μέρα μας τρέχει... Σήμερα τον κρατούσα συνέχεια από τις έντεκα το πρωί μέχρι τις τρεις το μεσημέρι. Κοιμόταν για λίγο στην αγκαλιά μου κι όταν τον έβαζα στο κρεβατάκι του ξυπνούσε. Και τώρα πάλι, τον κοίμισα και σε μισή ώρα ξύπνησε. Ευτυχώς τον κρατάει ο άντρας μου γιατί κουράστηκα. Ανθή, τι γλυκό μωράκι ο Πανούλης! Κατερίνα, τι να πω για τη νονά... Μάλλον θέλει να τη βγάλει όσο πιο ανώδυνα γίνεται την κουμπαριά... Κάλι, μακάρι να το περάσει ελαφριά το συναχάκι η μικρή σου!

Μαρικάκι, εύχομαι όλα να πάνε κατ' ευχήν! Είμαστε μαζί σου!!!

Λένα, όχι, δεν ήμουν καθόλου πρησμένη. Μαρία, μια χαρά είναι ο μικρός το βράδι. Τη μέρα είναι ανήσυχος και κλαίει τόσο πολύ και τόσο δυνατά που τώρα βράχνιασε. Πριν ήρθε η μάνα μου κι άρχισε πάλι να με πρήζει. Να βάζω δύο κουβέρτες στο παιδί γιατί θα κρυώσει (με την κουβέρτα που του έχω ιδρώνει). Να μην ανάβω το φως γιατί τα μάτια του μωρού είναι ευαίσθητα και θα το πειράξει. Μεθαύριο που θα πάμε στον παιδίατρο να βγει πρώτα έξω ο άντρας μου και να πει στους εργάτες που σκάβουν το δρόμο να σταματήσουν να σκάβουν για να μην ενοχληθούν τα αφτιά του μωρού και πάθει ψυχολογικά. Και φυσικά: όταν θα πάμε στον παιδίατρο να τον ζυγίσει για να δούμε αν χορταίνει με το γάλα μου... Αμάν πια...

Λένα, ΠΡΟΣΕΧΕ με την πίεση, μην την πάθεις όπως εγώ! Κι εμάς δεν ξυπνά με τους θορύβους. Τώρα, όμως, που περνούσαν τα φορτηγά που σκάβουν απ' έξω και τρανταζόταν το σύμπαν, τιναζόταν κι αυτός ο κακομοίρης στον ύπνο του και τον πήγαμε στο δωμάτιό του.

Μπα, Αναστασία, όταν κλαίει το βράδι σηκώνεται ο άντρας μου, τον παίρνει, τον αλλάζει και μου τον δίνει, ενώ εγώ μέχρι να το πάρω απόφαση να σηκωθώ, ο μικρός σπαράζει στο κλάμα. Και τι να σηκωθώ; Απλά ανασηκώνομαι, βάζω το μαξιλάρι όρθιο, ακουμπάω, και παίρνω τον Ανδρέα για να τον θηλάσω! Με το βράδι και το πρωί δεν το έχω καθόλου!

Χριστίνα, δυστυχώς ο άντρας μου κάθεται στον σταθερό υπολογιστή, επειδή το λάπτοπ δεν του φορτώνει τα παιχνίδια, και στο δωμάτιο του γραφείου έχει υγρασία στον τοίχο, οπότε δεν τον βάζουμε εκεί μέσα. Οπότε, δεν παίζει να κάθεται στον υπολογιστή και να έχει δίπλα του το μωρό. Μαρία, κι εμένα βοηθά, αλλά με τους δικούς του, πολυυυυυυυυυυυ αργούς ρυθμούς. Μπάνιο εννοείται ότι τον κάνουμε μαζί και τον αλλάζει πιο πολλές φορές εκείνος. Να τον κοιμίσει προσπάθησε πολλές φορές, αλλά ο μικρός θέλει την αγκαλιά μου για να κοιμηθεί, και μάλιστα πρόσεξα ότι ηρεμεί και κοιμάται όταν τον βάλουμε στο κρεβατάκι του, όταν τον κοιμίσω στην αγκαλιά μου και κοιμηθώ κι εγώ μαζί του. Τώρα, π.χ. τον είχα αγκαλιά, με πήρε κι εμένα ο ύπνος για κανένα τέταρτο, και τώρα κοιμάται στο κρεβατάκι (μην το γρουσουζέψωωωωωω)!!!! Εγώ δεν πόνταρα στο να με βοηθά τόσο με το παιδί, όσο με το σπίτι. Εγώ εννοείται δεν κάνω ακόμα καθόλου δουλειές, οπότε περίμενα ότι θα έκανε αυτός τις δουλειές. Αλλά περιορίζεται στα βασικά (πιάτα, κανένα φαγητό, πλυντήριο, κανένα σκούπισμα), κι αυτά με γκρίνια και όποτε του κατέβει, δηλαδή μετά τον υπολογιστή. Κι εγώ εκνευρίζομαι μ' αυτούς που μου λένε ότι θα τον κακομάθω με την αγκαλιά. Η πλάκα είναι ότι οι πιο πολλοί που το λένε αυτό είναι όσοι δεν έχουν παιδιά ή όσοι έχουν και τα έχουν εντελώς κακομαθημένα!!!

Γειά σας! Εμάς ο μικρός κοιμήθηκε 11.30-3, 4.30-8, 9-11. Το τελευταίο σπαστό, γιατί κάθε λίγο ξυπνούσε κι έκλαιγε. Είπα στον άντρα μου, που είχε σηκωθεί, να τον πάρει και να τον κουνάει, γιατί έτσι ηρεμεί, για να κοιμηθώ λίγο κι εγώ. Άρχισε να γκρινιάζει ότι ακόμα ούτε καφέ δεν ήπιε, κι ότι έχει ένα σωρό εξωτερικές δουλειές να κάνει. Τέλος πάντων, τον παίρνει τον μικρό, αλλά σε κάποια φάση ξύπνησε τελείως, οπότε έπρεπε να σηκωθώ να τον θηλάσω. Αποτέλεσμα: πρωινό γι' αυτόν και για μένα έφτιαξε σε σαράντα λεπτά και τις εξωτερικές δουλειές ακόμα δεν πήγε να τις κάνει, γιατί κόλλησε στον υπολογιστή. Κι άμα του πω τίποτα, φωνάζει. Η παράνοιά του είναι απίστευτη. Αν του πω να πάει, θα μου πει "γιατί βρήκα χρόνο, αφού όλη μέρα ασχολούμαι με το μωρό". Είναι τρομερά ξεροκέφαλος και ευθυνόφοβος, όπως η μάνα του, η οποία μπορεί να κάθεται πάνω απ' την κατσαρόλα και να κάψει το φαΐ, και να πει "καλά, εσείς εδώ ήσασταν, δε σας μύρισε καμένο να μου το πείτε;". Μιλάμε για παράνοια... Μάντι, εγώ όταν πήγαινα για καρδιοτοκογράφο και υπέρηχο δεν έτρωγα τίποτα συγκεκριμένο, αφού έτσι κι αλλιώς όλη μέρα χτυπιόταν. Αγγελική, κι εγώ δεν τολμώ να τον βάλω στο κρεβατάκι. Όλο αγκαλιά θέλει. Τώρα τον έβαλα και κάθε λίγο ξυπνά και κλαίει. Ευτυχώς πηγαίνει ο άντρας μου και τον ηρεμεί. Πάντως, δε νομίζω ότι ένα νεογέννητο κακομαθαίνει με την αγκαλιά. Άμα δεν πάρεις αγκαλιά το νεογέννητο, ποιον θα πάρεις; Βλέπω πάντως ότι όλες έχουμε το ίδιο πρόβλημα. Τα μωρά μας θέλουν όλο αγκαλιά και όχι τα κρεβάτια τους! Κι εμείς με φασαρία και φως τον κοιμίζουμε. Δεν ξυπνάνε τόσο μικρά μωρά από τη φασαρία και το φως. Ουφ, όλο ξυπνάει...

Τι να πω ρε κορίτσια, αγενέστατος δε λέει τίποτα. Κι όταν του το είπα, δεν το παραδεχόταν. Το θεωρεί τελείως φυσιολογικό να φέρεται έτσι, από τη στιγμή που έπαιζε σκάκι! Τα παιχνίδια στον υπολογιστή δεν τα έχει μειώσει, αλλά όταν πρόκειται για τον μικρό, είναι απίκο. Τα παρατάει και τρέχει. Αλλά δεν είναι μόνο ο μικρός. Είναι οι δουλειές του σπιτιού που πρέπει να γίνουν και δεν τις κάνει, είναι ψώνια, όπως ζώνες για να δένουμε τον μικρό στο πορτ μπεμπέ στο αμάξι, σελτεδάκια, κ.α. που δεν πηγαίνει να τα κάνει, και μετά γυρνάει και μου λέει "μα πού να βρω χρόνο;". Αφού όλη μέρα είναι στον υπολογιστή! Δεν μπορώ να συνεννοηθώ με τίποτα. Τέλος πάντων... Νάσια, ο πρώην λογικά περνάει χάλια με τη γυναίκα-μουσείο που παντρεύτηκε και προσπαθεί να σου χαλάσει κι εσένα τη ζωή σου. Ό,τι να 'ναι ο τύπος... Όσο για τα πεθερικά/κουνιάδο σου, δεν εκπλήσσομαι, μας τα έχεις ξαναπεί. Τι άνθρωποι υπάρχουν... Εδώ η πεθερά μου που είναι κατωτάτου επιπέδου, και μια φορά ο δεύτερος γιός της πήγε να πει κάτι για την πρώην γυναίκα του στην κόρη τους, κι όχι τίποτα το φοβερό, κάτι του στιλ ότι είναι χοντρή, και τον έπιασε απ' τα μούτρα (η πεθερά). Όχι να λένε στο παιδί "η μάνα σου είναι τρελή". Ουφ, τώρα μόλις τον έβαλα στο πορτ μπεμπέ και νομίζω ξύπνησε. Μια χαρά κοιμόταν βαθιά τόση ώρα στην αγκαλιά μου... Αλλά τι να κάνω, δε γίνεται να τον κρατάω συνέχεια...

expectingmummy είστε ακριβώς όπως εμείς, αλλά στο ανάποδο!

Συμφωνώ κι εγώ, είναι κρίμα να το κόψεις. Μια χαρά είναι το όνομα ολόκληρο. Το Κάλι είναι ένα υποκοριστικό, εμένα δε μου αρέσει, ενώ το Κλαίρη είναι από το Φωτεινή, οπότε πάει άλλο όνομα τελείως.

Τα νεύρα μου. Πάλι ρεζίλι με έκανε ο άχρηστος. Έρχεται μια θεία μου να δει το μωρό. Περαστική δηλαδή, όχι επίσκεψη. Χτυπά το κουδούνι, εγώ να θηλάζω, και μου φωνάζει ο άλλος από μέσα "πήγαινε ν' ανοίξεις, παίζω σκάκι". Του λέω ότι θηλάζω, και να επιμένει ότι δεν μπορεί να πάει επειδή παίζει σκάκι στον υπολογιστή. Τελικά του έβαλα κάτι φωνές, ενώ κρατούσα το μωρό, και πήγε. Ανοίγει την πόρτα, της πετάει ένα μασημένο "καλησπέρα", του μιλούσε η γυναίκα, κι αυτός την έγραψε και πήγε στον υπολογιστή. Με ρωτά η γυναίκα αν μας ενόχλησε, γιατί ο άντρας μου της φάνηκε ενοχλημένος που την έβλεπε. Της λέω ότι όταν παίζει σκάκι είναι στον κόσμο του (τι να έλεγα κι εγώ. Φεύγει, του λέει "καληνύχτα" και της πετάει κι αυτός ένα μασημένο "καληνύχτα" μέσα απ' τα δόντια του. Ρεζίλι μ' έκανε, φαντάζομαι τι θα σκέφτηκε η κακομοίρα, που ήρθε για πέντε λεπτά και μόνο που δεν την έβρισε. Αλλά τι να περιμένω, σε τέτοιο περιβάλλον που μεγάλωσε, πώς να μάθει τρόπους; Τέλος πάντων, Νάσια, κι εγώ φοβάμαι ότι έτσι θα καταλήξουμε. Όλη μέρα καβγάδες και το παιδί μας θα βγει προβληματικό, όπως τα παιδιά των αδερφών του. Με το παραμικρό αρχίζει και φωνάζει, ενώ ήταν μια χαρά την περίοδο της εγκυμοσύνης. Ρε συ Αναστασία, για ποιο πράγμα μιλάς;

Εμείς δεν έχουμε κοινό ταμείο, έχουμε ένα ταμείο, το δικό μου, αφού μόνο εγώ δουλεύω. Ο άντρας μου δουλεύει μόνο περιστασιακά. Έχουμε έναν κοινό λογαριασμό, στον οποίο είχαμε βάλει τα λεφτά του γάμου (στην Κύπρο, ως γνωστόν στους γάμους δε δίνουν δώρα, αλλά φακελάκια με λεφτά) και από έναν προσωπικό λογαριασμό ο καθένας, όπου μπαίνει ο μισθός, κ.λπ. Οπότε, αφού ο άντρας μου δουλεύει όποτε τον καλέσουν, όλα τα βάρη πέφτουν πάνω μου. Είμαστε και οι δύο αρκετά οικονόμοι, εγώ λίγο περισσότερο νομίζω. Ο άντρας μου, όμως, την έχει δει λίγο "τα δικά σου δικά μου και τα δικά μου δικά μου". Έτσι, όποτε είναι να δώσει κάτι απ' τα δικά του, το λέει, λες και κάνει μια φοβερή εξαίρεση, και όχι ότι είναι υποχρέωσή του! Για κάποιο λόγο θεωρεί ότι η δική του συνεισφορά είναι προαιρετική.

Αναστασία, άσε, είναι φάσεις που τον πιάνουν τα νεύρα και φωνάζει συνέχεια. Δεν μπορώ αυτήν την ένταση και τους καβγάδες. Κι αυτός σε τέτοιο περιβάλλον μεγάλωσε και δε θέλω ο Αντρέας να μεγαλώσει κι αυτός σε τέτοιο χάλι. Μετά το καταλαβαίνει, βέβαια, αλλά κατόπιν εορτής... τι να το κάνω; Σήμερα έκανε ολόκληρη φασαρία γιατί του είπα να μαγειρέψει κι αυτός βαριόταν. Αφού δουλειά δεν έχει. Τον είχαν καλέσει σε αντικατάσταση και συμφωνήσαμε να μην πάει (πιο πολύ εγώ επέμενα) για να μείνει να βοηθά στο σπίτι, αφού εγώ δεν έχω συνέλθει ακόμα από την καισαρική και η μάνα μου δεν μπορεί να βοηθά. Άμα είναι να κάθεται σπίτι και να παίζει στον υπολογιστή, ας πήγαινε στο σχολείο καλύτερα. Και επέμενε να αγοράσουμε φαγητό απ' έξω. Τελικά μαγείρεψε, αλλά με γκρίνια. Για το ρέψιμο τι να σου πω, εγώ τον βάζω όπως να 'ναι. Ευτυχώς έμαθε και ρεύεται αμέσως. Αγγελική, κι εμένα το σαββατοκύριακο έτσι ήταν. Όλο αγκαλιά και στήθος, και μόλις τον έβαζα στο κρεβατάκι κλαούνα!!! Άσε για την κοπέλα στεναχωρέθηκα πάρα πολύ... Νία, πάλι καλά που μπόρεσες τώρα και κοιμήθηκες!

Α, δεν ξύπνησε τελικά!!! Στον ύπνο του έκλαιγε. Ευτυχώς τα κατάφερα και τον κοίμισα χωρίς στήθος σήμερα! Εννοείται ότι, όταν τον κοιμίζω κοιμάμαι κι εγώ! Κατερίνα, ο παιδίατρος μας είπε να τον παίρνουμε μια φορά την εβδομάδα. Γι' αυτές τις επισκέψεις δεν παίρνει λεφτά. Γενικώς δε μας αγχώνει καθόλου, ούτε με το βάρος, ούτε με τίποτε άλλο, και είναι και πολύ υπέρ του θηλασμού. Αφού όταν γνωριστήκαμε έξω απ' το χειρουργείο, το πρώτο πράγμα που με ρώτησε ήταν "θα θηλάσεις;". Πάντως ο θηλασμός μου φαίνεται πάρα πολύ εύκολος. Έβαλα το μωρό στο στήθος, το πήρε, και σε δύο μέρες κατέβηκε το γάλα και τον θηλάζω αποκλειστικά. Απλά είναι κουραστικό γιατί τώρα είναι πολύ μικρός ακόμα και δεν έχει ρυθμίσει ακόμα τα ωράριά του, οπότε όποτε του καπνίσει ξυπνά και θέλει στήθος. Χτες τον είχα σχεδόν όλη τη μέρα στο στήθος, οπότε είναι φάσεις που με πιάνει απελπισία. Και δεν έχω και τη στήριξη που περίμενα. Επειδή ήταν ανήσυχος το σκ, έπαιρνε η μάνα μου και με έπρηζε ότι μπορεί να είναι αραιό το γάλα μου και να μη χορταίνει. Επηρεάστηκε κι ο άντρας μου κι άρχισε να φωνάζει να δώσω ξένο. Ευτυχώς έχω την απόλυτη στήριξη του παιδίατρου και εγώ έχω πάρα πολλή αυτοπεποίθηση και δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι το γάλα μου είναι μια χαρά και ο μικρός χορταίνει. Αφού κοιμάται εξάωρο το βράδι και κάνει και τόσα κακά και τσίσα, εννοείται ότι χορταίνει. Να ευχηθώ και στη Μαρία χρόνια πολλά για τον άντρα της! Μαράκι, να τον χαίρεσαι κι αυτόν και το Στεφανάκο!

Τα νεύρα μουυυυυυυυυυυυυυυυυ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Μισή ώρα έγραφα και με πέταξεεεεεεεε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Είναι το δεύτερο ποστ που το παθαίνω αυτό σήμερα, και πάλι ξέχασα να κάνω αντιγραφή-επικόλληση. Που λέτε, το σαββατοκύριακο ο μικρός ήταν πολύ ανήσυχος. Ήθελε συνέχεια αγκαλιά και στήθος. Αποκοιμόταν στο στήθος μου και όταν τον βάζαμε στο πορτ μπεμπέ έκλαιγε. Ευτυχώς το βράδι κοιμήθηκε εξάωρο και μετά άλλες 2-3 σπαστά. Τώρα κοιμάται για μιάμιση ώρα περίπου και μόλις ξύπνησεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε................

Τα νεύρα μουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Μισή ώρα έγραφα και με πέταξεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Λοιπόν, σε γενικές γραμμές είχα γράψει: Καλέεε!!! Γέννησε το Λυδιάκι και έκανε κοριτσάκι!!! Να τους ζήσει και καλότυχο! Χτες βράδι είχα δει στον ύπνο μου ότι έκανε κορίτσι. Βανεσσάκι, δεν ξέρω να σου πω για το στοματάκι της μικρής. Όσο για το γάλα, δε νομίζω να κόβει απ' τη σύγχυση. Άμα ήταν εμένα θα μου είχε κοπεί εκατό φορές μέχρι τώρα. Κατ' αρχήν, μια μέρα μετά που γέννησα μου είπε ο άντρας μου ότι πέθανε η κοπέλα ενός φίλου μας στην ηλικία μου, και τόσο καιρό δε μου το λέγανε, επειδή φοβήθηκαν μήπως πάθω τίποτα και χάσω το μωρό κι αντί γι' αυτό μου είπαν ότι αρραβωνιάστηκαν. Μια βδομάδα μετά τη γέννα έπαθε η μάνα μου τις αρρυθμίες. Τις προάλλες πέθανε ο άντρας της δασκάλας που μου έκανε πιάνο, τον οποίο αγαπούσα πολύ. Έχω και τη μάνα μου να μου λέει για αραιό γάλα, έχω και τον άντρα μου να γκρινιάζει όλη μέρα, να φωνάζει και σε φάσεις απόλυτης απελπισίας να μου φωνάζει "δώσε ξένο, δώσε ξένο, δώσε ξένο", έχω και τα νεύρα μου μ' όλη αυτήν την κατάσταση, αφού ακόμα δεν έχω προσαρμοστεί. Για την κοιλιά, δε θυμάμαι ποια ρώτησε, εγώ δεν έχω βάλει απολύτως τίποτα. Έχει μαζέψει από μόνη της, απλά είναι χαλαρή. Σε καμία περίπτωση δε φαίνεται ότι πριν από δύο εβδομάδες ήμουν έγκυος. Όσο για τα κιλά, έχω χάσει μέχρι τώρα τα 9-10 από τα 12-13 που είχα βάλει. Βάσω, άντε, ήρθε κι εσένα η ώρα σου!!!!! Ουφ, δε θυμάμαι ούτε τι άλλο γράψατε, ούτε τι άλλο είχα γράψει εγώ. Έχουν ανοίξει το δρόμο για το αποχετευτικό και είναι απίστευτη η φασαρία έξω. Με έχει πιάσει το κεφάλι μου...

Εύη, τελικά καθίσαμε με τον άντρα μου την ώρα που κοιμόταν ο Αντρέας στην αγκαλιά μου και το μελετήσαμε το θέμα σλινγκ. Το φόρεσε αυτός, του διάβαζα τις οδηγίες και το έδεσε και το φόρεσε σωστά. Ελπίζω να μπορέσουμε να το χρησιμοποιήσουμε κιόλας! Δώρα, θέλω να πιστεύω και να ελπίζω ότι θα του αρέσει. Μάντι, δε μιλούσα μόνο για το σλινγκ. Γενικά δεν ξέρω αν μου βγαίνει η όλη φάση. Π.χ. όταν ξυπνά και κλαίει το βράδι, δεν σηκώνομαι, σηκώνεται ο άντρας μου, κι εγώ απλά γκρινιάζω ότι μας ξύπνησε. Μου φαίνεται δεν κάνω για τέτοια πράγματα... Ηλιάννα, μεμέ και άγιος ο Θεός! Έχει κάνει τη ρόγα μου πιπίλα και το βυζί μου κρεβάτι. Σήμερα το απόγευμα, για να κοιμηθεί επιτέλους, τον άφησα στην αγκαλιά μου. Αν τον έβαζα στο κρεβατάκι θα ξυπνούσε και θα γκρίνιαζε. Αποκοιμήθηκα κι εγώ ευτυχώς έτσι όπως τον κρατούσα. Τώρα τον κάναμε μπάνιο, έφαγε λίγο και αποκοιμήθηκε, αλλά σε ένα μισάωρο (τώρα δηλαδή) ξύπνησε. Σα να μην έφταναν όλα αυτά, με παίρνει τηλέφωνο η μάνα μου να έρθουν να δουν το μωρό. Της λέω ότι δεν είναι καλή ιδέα γιατί είναι πολύ ανήσυχος, και τι μου λέει; "Ναι, αλλά γιατί να κλαίει; Κάτι συμβαίνει. Μήπως δε χορταίνει απ' το γάλα σου; Μπορεί να είναι πολύ αραιό το γάλα σου και να μη χορταίνει". Της είπα "ναι, ναι, καλά", γιατί δεν μπορούσα ν' ανοίξω συζήτηση. Δε μου έφταναν τα νεύρα μου απ' την ταλαιπωρία όλη μέρα, με πήρε κι αυτή και με σύγχυσε.

Άντε βρε, με το καλό! Εγώ πάλι, είχα πάει με διαστολή τρία, αλλά ο τράχηλος ήταν σκληρός. Εσύ δε νομίζω να δυσκολευτείς καθόλου!

Λυδία, δεν μπερδεύομαι πουθενά, ακολουθώ τις οδηγίες, αλλά έχω την εντύπωση ότι κάτι κάνω λάθος. Έβαλα κι εγώ μέσα βιβλία και τα κρατούσε. Αλλά άλλο οι κούκλες και τα βιβλία κι άλλο το ζωντανό μωρό. Τελικά το φόρεσα, τον έβαλα μέσα, αλλά δε γινόταν τίποτα. Έπρεπε να προσαρμόσω την ουρά στο βάρος του, αλλά δεν καταλάβαινα τίποτα, τον είχα μες στ' αφτιά μου να ουρλιάζει, το έβγαλα και το πέταξα κάτω απ' τα νεύρα μου. Αμάν πια, από τις εντεκάμιση το πρωί τον έχω στο στήθος και δεν κοιμάται. Σε κάποια φάση τον πήρε ο ύπνος, πάω τουαλέτα, παίρνει η μάνα μου τηλέφωνο, μέχρι να τρέξει ο άντρας μου να το πάρει, τον ξύπνησε. Δεν πρόκειται να κοιμηθεί ποτέ. Μάλλον έχω χάσει επεισόδια. Γιατί μπαίνεις σήμερα το βράδι μέσα; Δε θα περιμένετε να σπάσουν τα νερά/αρχίσουν οι πόνοι;

Με τίποτα δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω το σλινγκ. Τζάμπα λεφτά έδωσα και πήρα και δύο. Ταλαιπώρησα και τον μικρό...

Ουφ, πάρα πολλή γκρίνια και σήμερα... Το βράδι ψιλοκοιμηθήκαμε, αλλά τώρα δεν κλείνει μάτι με τίποτα. Όπως θήλαζε άφησε το βυζί κι άρχισε να κλαίει γοερά. Είπα να δέσω το σλινγκ για να τον βάλω μέσα μήπως ηρεμήσει, αλλά, ενώ βλέπω τις οδηγίες στη σελίδα του Αστεράκι, κάτι κάνω λάθος και δεν τα καταφέρνω. Τσαντίστηκα και το πέταξα. Ουφ, δεν κάνω εγώ για τέτοια πράγματα... Δε μου βγαίνει καθόλου η μητρότητα.

Ουφ κι εμένα το ίδιο σήμερα, Όοοοοοοοοοολα μέρα κρεμασμένος στο βυζί μου. Κοιμάται, τον βάζω στο πορτ μπεμπέ και ξυπνά. Πολλή γκρίνια σήμερα και τεραστια ζήτηση για βυζί. Κι εγώ τώρα μ' ένα χέρι γράφω, γιατί θέλει βυζί και αγκαλιά...