Θέλω να γίνω μαμά

Α, Εύη, στο είχα γράψει αυτό στο ποστ που μου έσβησε: Έβλεπα πριν μια ταινία με το Βέγγο, και σε μια σκηνή υποτίθεται κάνει μια διαφήμιση για μακαρονάδα. Επειδή, όμως, δε βγαίνει καλό το γύρισμα, αναγκάζεται να φάει έξι μακαρονάδες και τελικά καταλήγει στο νοσοκομείο! Ε, βλέποντας αυτό, θυμήθηκα το μωρό της φίλης σου!!!!!!!!!!

Βρε, εγώ ξέρω τι θα κάνω, αλλά αυτός επηρεάζεται και έχουμε δράματα κάθε φορά που θα αποφασίσει η μάνα του να μας φωτίσει με τη σοφία της... Κι όχι μόνο η μάνα του, και η δική μου το ίδιο. Χτες ήρθε και με κατάγχωσε ότι δεν πιάνω σωστά το μωρό κι ότι κρέμεται το κεφάλι του, ότι θα του στραβώσω τα κόκαλα κι άλλα τέτοια, κι από χτες το απόγευμα, όποτε τον πιάσω, δεν τον πιάνω σωστά, γιατί με άγχωσε, και κάθε φορά νομίζω ότι θα μου πέσει, ή ότι θα του βγάλω κανένα χέρι. Μετά μου έλεγε να μην τον κοιμίζω στην αγκαλιά μου, γιατί είναι άβολη, και το μωρό θέλει να ξεκουραστεί στο κρεβατάκι του. Και το κορυφαίο, με το οποίο με πρήζει ΚΑΘΕ φορά που θα έρθει είναι ότι το μωρό κρυώνει, και πρέπει να το εξαφανίζω κάτω από βουνά από κουβέρτες, ενώ του έχουμε μια κουβέρτα και μ' αυτήν ιδρώνει. Το θέμα είναι ότι και οι δύο θεωρούν ότι εγώ είμαι άσχετη (που είμαι) και ότι οφείλουν να μου μεταδώσουν τις πολύτιμες γνώσεις τους. Αλλά από τη μέρα που φέραμε τον μικρό στο σπίτι, είμαι πάρα πολύ άνετη και καθόλου αγχωμένη. Τα πάμε πολύ καλά, κι εγώ κι ο άντρας μου, αλλά όταν αρχίζουν τις "συμβουλές", εκεί τα θαλασσώνουμε...

Ουφ, ευτυχώς κατάφερε και τον κοίμισε ο άντρας μου, αν και, δεν παίρνω κι όρκο. Μπορεί σε πέντε λεπτά ν' αρχίσει να ουρλιάζει πάλι... Γιώτα, τι είναι όλα αυτά που σας συμβαίνουν ρε κορίτσι μου; Όλο κάτι παθαίνετε... Τη μαστίτιδα πώς την έπαθες; Περαστικά σας εύχομαι... Βανεσσάκι, κι εγώ ξέχασα πώς είναι τα κανονικά ρούχα και το μακιγιάζ! Εννοείται ότι είναι χαζομάρα να ντύνεσαι και να βάφεσαι για να κάθεσαι σπίτι! Κι εγώ με φόρμες κυκλοφορώ, το ίδιο και ο άντρας μου. Αυτός ενιότε και με πυτζάμες. Αν δεν του αρέσω, ας μη με βλέπει, δε θα κάθομαι ν' ασχολούμαι και μ' αυτά τώρα. Αλλά μια έξοδο τη χρειάζομαι. Ο Αντρέας, όμως, είναι πολύ μικρός ακόμα, ουρλιάζει, κλαίει, πεινάει, και δεν είναι σε θέση να θηλάσει ακόμα δημοσίως. Βελτιώνεται, όμως, στο θέμα θηλασμος, γιατί τελειώνει πολύ πιο γρήγορα τώρα. Το μετά είναι το θέμα, που κλαίει αρκετή ώρα μέχρι να κοιμηθεί. Εμάς εδώ το σίριαλ "δώσε τσάι" συνεχίζεται. Κάθε φορά που θα πάρει η μάνα του, έχουμε θέμα. Τώρα επειδή του είπε να δίνουμε κιντέρτε γιατί διψάει το μωρό και έχει πονάκια, κάθε φορά που θα κλάψει ο μικρός, έρχεται και φωνάζει "δώσε τσάι, γιατί είσαι τόσο ξεροκέφαλη, άκου και κάποιον μεγαλύτερο που ξέρει". Του διάβασα από το σάιντ του Παπαβέντση για το τσάι και το νερό, ότι είναι λάθος να δίνουμε, όχι, όλοι λένε μαλακίες, εκτός απ' τη μάνα του που μεγάλωσε τρία παιδιά. Που άμα άκουγα τη μάνα του, θα κολλούσα σελοτέιπ στ' αφτιά του παιδιού για να μην πετάνε (όχι ότι πετάνε ) και όποτε κοιμόταν θα πήγαινα στον μπακάλη για τα ψώνια μου και θα το άφηνα μόνο του στο σπίτι. Ουφ, με εκνεύρισε πάλι... Ρε κορίτσια, πώς καταλαβαίνουμε αν έχει το μωρό κολικούς;

Αμάν πια, όλοι οι άντρες είναι ίδιοι ή μόνο ο δικός μου είναι τόοοοοοοοοοοσο ηλίθιος; Πήρε χτες η μάνα του και είπε ότι πρέπει να θηλάζω το μωρό κάθε τρεις ώρες και στα ενδιάμεσα να δίνω κιντέρτε, γιατί το μωρό διψάει και έχει πονάκια. Αυτό, βέβαια, το αποφάσισε από μόνη της, χωρίς καν να έχει δει το μωρό. Κι από χτες το απόγευμα, καβγαδίζουμε γιατί αυτός επιμένει ότι πρέπει οπωσδήποτε να δίνω κιντέρτε... Και μάλιστα, γκρινιάζει ότι δε θα τον ξανακρατήσει, γιατί εγώ είμαι ξεροκέφαλη και αφήνω το μωρό να διψάει και να υποφέρει, κι ας τον κρατάω εγώ όταν γκαρίζει. Όποτε πάρει η μάνα του και πει καινούρια "συμβουλή" γίνεται χαμός, γιατί αυτός επιμένει να ακολουθεί τυφλά ό,τι του λέει η μαμάκα του. Οι δικοί σας έτσι είναι ή μόνο εγώ το πέτυχα το κελεπούρι;

Γειά σας! Μαρία, εγώ εδώ ήμουν και σας διάβαζα, αλλά δεν μπορούσα να γράψω, γιατί είχα τον Αντρέα αγκαλιά. Σήμερα κάνει απεργία στον ύπνο. Τώρα τον κρατάει ο άντρας μου, γιατί κι εγώ κουράστηκα. Μόνο αγκαλιά κοιμάται, μόλις τον βάλουμε στο πορτ μπεμπέ αρχίζει τη γκρίνια και την κλάψα. Μαρία, περαστικά στον Στεφανάκο. Φιλιά σε όλα τα κορίτσια!

Γειά σας κορίτσια. Έγραφα μια ώρα πριν και με πέταξε... Μετά πήγα για μαγείρεμα, και τώρα τα κατάφερα να ξαναγράψω. Κατ' αρχήν να ευχηθώ στη Λένα: Λενάκι μου, να σας ζήσει και να το χαίρεστε! Καλή λοχεία εύχομαι!!! Εμάς μας έσκασε ο Αντρέας. Το έχει ρίξει στην αϋπνία. Το βράδι δεν κοιμηθήκαμε άσχημα, αν εξαιρέσουμε τον έξυπνο τον άντρα μου που δεν εννοεί να αλλάξει τις συνήθειές του και καθόταν μέχρι τις δυόμιση και έπαιζε παιγνίδια στον υπολογιστή. Ε, τι να του κάνω αν ξύπνησε ο Αντρέας απ' τις πεντέμιση; Τέλος πάντων, μετά ξανακοιμήθηκε, αλλά είχαμε γκρίνια. Τώρα ξύπνησε απ' τις έντεκα, κι ακόμα από ύπνο τίποτα, εκτός από λίγη ώρα που κοιμήθηκε σπαστά στην αγκαλιά μου. Τέλος πάντων, δε γράφω κάτι άλλο, γιατί είχα γράψει κατεβατά πριν και με πέταξε.

Λογικά είναι από το σίδηρο, αν παίρνεις.

Άσε βρε, ό,τι του πουν το πιστεύει. Ό,τι του πω εγώ, το αμφισβητεί... Έλεος πια με τις μανάδες που τα ξέρουν όλα... Η δική μου έχει κόλλημα με τις κουβέρτες και θέλει να το καλύπτουμε με βουνά από κουβέρτες γιατί κρυώνει. Να της λέω ότι το μωρό ιδρώνει με τη μία κουβέρτα που του βάζω και να επιμένει ξανά και ξανά και ξανά. Μου έχει σπάσει τα νεύρα. Η μάνα του κάθε φορά βρίσκει κάτι καινούριο... Πριν ήταν το μπάνιο, τώρα είναι το κιντέρτε... Και άρχισε ο ηλίθιος να μου λέει διάφορα του στιλ "εμείς έτσι μεγαλώσαμε". Τα νεύρα μουυυυυυυυυ.......... Καλά, ωραία η φίλη σου. Να τη γνωρίσουμε στον άντρα μου. Πριν κρατούσε τον μικρό και μου λέει "πεινάει". Του λέω, "μα πριν λίγο τον τάισα". Να επιμένει αυτός ότι πεινάει το μωρό. Τον βάζω στο στήθος, έφαγε για τρία λεπτά και μετά έφτυνε το βυζί και έκλαιγε γοερά. Κάθε φορά που ανοίγει το στόμα, αυτός θεωρεί ότι το μωρό πεινάει... Τα νεύρα μουυυυυυυυυυυυυυ.......................

Εύη, πάαααρα πολύ χρήσιμα αυτά που μας έγραψες! Καλά, πώς δηλαδή ενθαρρύνουμε ένα μωρό να κοιμηθεί βαθιά; Το νανουρίζουμε και κοιμάται. Δε θα το βαρέσουμε και στο κεφάλι να κοιμηθεί βαθιά! Θυμάμαι μια περίπτωση που μου έλεγε η μάνα μου, παλιά κάποιοι πρόσεχαν ένα μωρό και οι γονείς πρόσεξαν ότι ήταν συνέχεια κοιμισμένο. Τελικά κατάλαβαν ότι αυτοί που το πρόσεχαν του έδιναν κουμανταρία (γλυκό κρασί όπως η μαυροδάφνη) και κοιμόταν!!! Απαπαπα!!!!!!! Πάντως αυτά που έγραψες τα διάβασα στον άντρα μου να σταματήσει να με πρήζει ότι έχει πονάκια το μωρό και γι' αυτό κλαίει. Επιμένει ότι έχει πονάκια, επειδή έτσι του είπαν όλες οι γυναίκες που ξέρει (χωρίς καμία να έχει δει το μωρό). Εγώ πάντως δεν τον ξυπνάω για να φάει.Τις δύο πρώτες μέρες στο σπίτι κοιμόταν εξάωρο το βράδι και το πρωί τον ξυπνούσαμε γιατί αγχωνόμουν ότι θα πάθει τίποτα τόσες ώρες νηστικός. Μετά δεν τον ξαναξύπνησα. Πιστεύω ότι όταν πεινάσει θα ξυπνήσει. Άλλωστε, το φαγητό δε γίνεται με ωράρια. Εμείς τρώμε με χρονόμετρο; Για το βράδι είχα διαβάσει σε οδηγίες θηλασμού ότι πρέπει να ξυπνάμε το μωρό κάθε τρεις ώρες μέχρι να γίνει δύο εβδομάδων και να έχει ανακτήσει τα κιλά της γέννησης + 200 γρ. Ο δικός μου όταν έκλεισε δύο εβδομάδων είχε βάλει 380 γρ. πάνω από τα κιλά της γέννησης και δεν τον ξύπνησα ποτέ το βράδι για να φάει. Πριν πήρε η πεθερά και άρχισε πάλι τα "μαθήματα". Αυτή τη φορά αποφάσισε ότι το μωρό πρέπει να το ταΐζω κάθε τρεις ώρες, και στα ενδιάμεσα να δίνω οπωσδήποτε κιντέρτε, γιατί το μωρό κλαίει επειδή διψάει και γιατί έχει πονάκια και το κιντέρτε θα το ηρεμήσει. Και φυσικά ο άλλος ο ηλίθιος επηρεάστηκε αμέσως και με πρήζει να δίνω κιντέρτε... Να του εξηγώ ότι το μωρό όσα υγρά είναι να πάρει τα παίρνει απ' το γάλα, και δε χρειάζεται ούτε τσάι ούτε νερό, να του λέω ότι με το κιντέρτε δε θα περάσουν τα πονάκια, να του εξηγώ ότι ΔΕΝ ΕΧΕΙ πονάκια, απλά γκρίνια έχει... Αφού το πολύ κλάμα το κάνει μετά το θηλασμό. Τι περίπτωση υπάρχει να δώσω τσάι και να το πιεί; Εκεί αυτός, δώσε κιντέρτε. Ό,τι του πει η μαμάκα του... Και πονάκια να έχει, πιστεύω ότι το μητρικό γάλα είναι πολύ καλύτερο φάρμακο απ' το @Π*&($#&κιντέρτε. Τα νεύρα μου πια, καινούριο πράγμα βρήκαμε τώρα...

Εμείς μπανάκι τον κάνουμε κάθε δεύτερη μέρα, μετά από συμβουλή και του παιδίατρου, επειδή είναι χειμώνας. Δυστυχώς όχι μόνο δεν το απολαμβάνει, αλλά κάνει λες και τον βασανίζουμε. Κρυώνει κιόλας ο κακομοίρης... Όπως σας είπα, έχει γίνει έμμονη ιδέα στην πεθερά να μην τον κάνουμε ούτε κάθε δεύτερη μέρα, αλλά κάθε τρίτη, κάθε τέταρτη, και όποτε πάρει τηλέφωνο θα μας πρήξει γι' αυτό το θέμα. Στη μάνα μου πάλι, έχει γίνει έμμονη ιδέα ότι κρυώνει, κι επιμένει, όποτε έρχεται, ότι πρέπει να τον καλύπτουμε με ένα βουνό από κουβέρτες. Τι να πω, η κάθε μία με τα κολλήματά της... Βανεσσάκι, για το θηλασμό και την περίοδο δεν ξέρω να σου πω. Κι ο δικός μου σα γουρουνάκι κάνει!

Πω πω βρε κορίτσια, δηλαδή εγώ δεν πρέπει να παραπονιέμαι καθόλου με τον Αντρεάκη... Καμία σχέση μ' αυτά τα τρελά ξενύχτα (ελπίζω να μην το γρουσούζεψα τώρα). Λυδία, έλα ντε; Πότε σταματάνε; Εμένα πάντως ακόμα δε σταμάτησε το αίμα...

Γειά σας κορίτσια! Ευτυχώς ο Αντρέας κοιμάται τη νύχτα, αλλά τη μέρα μου κάνει τα νεύρα κρόσια... Πότε κοιμάται αρκετές ώρες, πότε κλαίει για ώρες και δεν ησυχάζει με τίποτα... Άντε, να περάσει το πρώτο δίμηνο, να ηρεμήσει κάπως (ελπίζω). Ανθή, άντε βρε, ευτυχώς που έγινε τέλειο το τζάκι. Καλά, χτες την ώρα που θήλαζα, σκεφτόμουν αυτό το "τα κύμματα του Δουνάβεως" και γελούσα μόνη μου!!! Καγκουράκι, φοβήθηκε η μικρή σου ε; Λογικό, μερικές φορές τα παιδιά φοβούνται πράγματα που δε θα μας περνούσε απ' το μυαλό ότι θα τα φοβούνταν. Εγώ μικρή ήμουν πάαααααρα πολύ φοβητσιάρα!!! Θυμάμαι σε κάποια φάση είχα διαβάσει σε ένα Μίκυ-Μάους μια ιστορία με μια μούμια που ζωντάνευε και, παρ' όλο που στο τέλος αποδεικνυόταν ότι η μούμια ήταν ένας απατεώνας, είχα πάθει κρίση φόβου για πολύ καιρό, δεν κοιμόμουν, και μόλις έβλεπα το τεύχος του Μίκυ-Μάους, φώναζα απ' το φόβο μου! Φοβόμουν το σκοτάδι, τα φαντάσματα, τους κλέφτες, τους ηδονοβλεψίες, τις κατσαρίδες, γενικώς, φοβόμουν τα πάντα!

Γειά σου Miss_Yakinthos! Σε θυμάμαι από παλιά! Συγχαρητήρια σου εύχομαι!!! Να έχεις μια τελειόμηνη εγκυμοσύνη!

Γειά σας! Εμάς χτες βράδι μας έσπασε λίγο τα νεύρα, αλλά τελικά κοιμήθηκε πεντάωρο, 2.30-7.30 και μετά 8.30/9.00-11.00. Μετά τον θήλασα, τον κρατούσα δυο ώρες και χτυπιόταν συνέχεια. Αυτό το παιδί όταν αρχίσει το κλάμα, απλά ξεχνά να σταματήσει. Τελικά κοιμήθηκε και τον έβαλα στο πορτ μπεμπέ, αλλά τώρα κάθε λίγο κλαίει και πρέπει να τρέχω να τον κουνάω... Ο άντρας μου επιμένει ότι έχει πονάκια, επειδή έτσι του λένε όλοι, αλλά εγώ το βλέπω το μωρό ότι δεν πονάει. Απλά γκρίνια είναι. Αναστασία, εμείς τυχαίνει όποτε πάμε στον παιδίατρο να είναι ταΐσμένος. Παρ' όλα αυτά, του δίνει και καταλαβαίνει με το κλάμα! Αγγελική, αν πεινάσει στο αεροπλάνο, εννοείται ότι θα τον σκεπάσεις με μια πάνα ή ένα σεντονάκι και θα τον θηλάσεις. Έχω φίλες που έχουν θηλάσει στο αεροπλάνο. Μαρία, κι εγώ προτιμώ να κοιμάται το βράδι, αλλά και τη μέρα που είναι ξύπνιος όλο γκρινιάζει. Δεν έχει παιχνίδια και τέτοια. Όταν είναι ξύπνιος συνήθως κλαίει. Σταμούλα, σε ποια βδομάδα είσαι;

Εύη, πλιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιζ, γράψε για τον ύπνοοοοοοοοοοο!!!!!!!!! Το χρειαζόμαστε όλες νομίζω!!! Εμένα σήμερα ήταν κάπως πιο ήσυχος. Ρε κορίτσια, μήπως φταίει που χτες έφαγα τούρτα σοκολάτα και ήταν τόσο ανήσυχος; Σήμερα δεν έφαγα και είναι πιο ήρεμος. Τώρα, βέβαια, ξύπνησε και άρχισε η σειρήνα. Τον αλλάζει από κει ο άντρας μου και θα ρίξει την πολυκατοικία με το κλάμα του! Νία, εμάς ο παιδίατρος μας είπε ότι αν κοιμάται πολλές ώρες, σημαίνει ότι είναι χορτάτος. Τώρα, βέβαια, οκτάωρο ίσως είναι λίγο τραβηγμένο, αλλά με τί-πο-τα δε θα τον ξυπνούσα!!!! Αφού εγώ μετά ξανακοιμήθηκα! Νάσια, τουλάχιστον ο δικός μου δε βγαίνει καθόλου πλέον. Όλη μέρα είναι σπίτι, βγαίνει μόνο για ψώνια και πήγε και δύο φορές μάθημα αυτοάμυνας. Κατά τα άλλα, δεν πάει πουθενά, είναι σπίτι και βοηθά, όταν δεν κολλά στον υπολογιστή. Σήμερα στολίσαμε και το δέντρο! Ευτυχώς κοιμήθηκε αρκετές ώρες το απόγευμα το γκρέμλιν και μας άφησε και το στολίσαμε με την ησυχία μας!

Λυδία, εμείς από την κλινική ήδη τον κάναμε μπάνιο κανονικά και μετά καθάρισμα του αφαλού με ένα ειδικό απολυμαντικό. Ουφ, και σήμερα πολλή γκρίνια. Εμένα με θέλει μόνο για φαΐ. Για κάποιο λόγο μόνο στον άντρα μου ηρεμεί, αλλά μόλις τον βάλουμε στο καρότσι αρχίζει γκρίνια και πρέπει να τον κουνάμε κάθε πέντε λεπτά.

Νάσια, κι εμένα κατάφερε και τον κοίμισε χτες! Κι όχι απλά τον κοίμισε, αλλά τον παρακοίμισε! Ρεκόρ έκανε ο μικρός χτες βράδι! Χτύπησε οκτάωρο!!! Δώδεκα με οκτώ κοιμήθηκε! Κατά τις τεσσεράμιση ξύπνησα και τον άκουσα να ρουθουνίζει, να μουγκρίζει και να κάνει μιαμ-μιαμ. Του έδωσα την πιπίλα κι ευτυχώς την πήρε και κοιμήθηκε μέχρι τις οκτώ! Φυσικά μέχρι εκείνη την ώρα το στήθος μου είχε γίνει πέτρα, αλλά χαλάλι! Σήμερα πάλι τα ίδια. Κοιμάται στην αγκαλιά μου και κάθε λίγα λεπτά βάζει τα κλάματα και πρέπει να τον κουνάμε. Πάλι καλά, όμως, που κοιμάται. Χτες ούτε στην αγκαλιά μου δεν κοιμόταν, έκλαιγε συνέχεια γοερά. Αναστασία, μόνο που σκέφτομαι τη διαδικασία του μπιμπερό, με πιάνει φρίκη... Πλένε μπιμπερό, αποστείρωνε μπιμπερό, βράζε νερό, φτιάχνε γάλα, απαπαπα... Εσένα, όμως, ο δικός σου γιατί την αφήνει ότι πεινάει; Αφού δίνεις ξένο, μπορεί να το δώσει και αυτός. Ηλιάννα, να σου ζήσει ο μικρός! Πωπω, εγώ δε βλέπω την ώρα να μεγαλώσει λίγο, μήπως και ωριμάσει και σταματήσει να μου κάνει τα νεύρα κρόσια με την κλάψα. Μαρία, παρτάκι ε; Χαρά στο κουράγιο σου!

Νάσια, τουλάχιστον εμένα έχει κόψει όλες τις εξόδους και βοηθά στο σπίτι. Τώρα επιτέλους κατάλαβε ότι όσο μπορώ εγώ να ηρεμήσω το μωρό μπορεί κι αυτός, αφού τώρα δε ζητά βυζί, και προσπαθεί να τον νταντέψει...

Ουφ, τα νεύρα μου σήμερα... Είναι πάρα πολύ ανήσυχος ο μικρός. Όλη μέρα κλάμα και γκρίνια και από ύπνο ελάχιστα πράγματα. Μου έσπασε τα νεύρα. Ταϊσμένος, αλλαγμένος, κολικούς δεν έχει και χτυπιέται. Το απόγευμα τον κοίμισα μετά από πόση ώρα, λέω στον άντρα μου να τον προσέχει να κάνω αποτρίχωση και μπάνιο, και ξύπνησε. Τον παίρνει πέντε λεπτά, "έλα γρήγορα, πεινάει το παιδί, βάζει τα χέρια στο στόμα". Να επιμένω ότι δεν πεινάει και να με βγάζει άχρηστη μάνα που δε λυπάμαι το παιδί μου. Τελειώνω την αποτρίχωση, κάνω μπάνιο, τον μισο-θηλάζω, μου βγαίνει το λάδι να τον ηρεμήσω. Σαν τρελός κάνει, κλαίει γοερά και δυνατά συνέχεια. Αποκοιμιέται, τον βάζουμε στο καρότσι, τρώμε, ξαναρχίζει. Λέω στον άντρα μου να αναλάβει γιατί κουράστηκα. Τον παίρνει πέντε λεπτά, να επιμένει ότι πεινάει γιατί βάζει τα χέρια στο στόμα. Να του λέω ότι δεν πεινάει, και τι μου λέει; Ότι οι νέες μάνες είμαστε για τα πανηγύρια... Τον βάζω στο στήθος, θηλάζει ένα λεπτό, το φτύνει. Ξαναθηλάζει, το ξαναφτύνει. Το βούλωσε τώρα, και πήγε να τον αλλάξει. Αλλά το θέμα είναι ότι δεν καταλαβαίνει ότι με το να τον κρατήσει πέντε λεπτά δεν καταφέρνει και πολλά πράγματα...

Εύη, εμένα όπως θηλάζει αφήνει το βυζί και αρχίζει κλάμα και ουρλιαχτά. Αμέσως μετά αρχίζει πάλι να ψάχνει για βυζί με μανία. Του το ξαναδίνω, πιπιλά για 2-3 λεπτά και μετά πάλι τα ίδια. Σίγουρα δεν πεινά και θέλει το βυζί για πιπίλα, αλλά μετά πάλι το φτύνει. Σήμερα κοιμάται και κάθε λίγο βάζει τα κλάματα και πρέπει να τον κουνάμε για να ξανακοιμηθεί. Πριν που μαγείρευα άφησα τον άντρα μου να τον προσέχει, και σε κάποια φάση μου φωνάζει ότι ο μικρός ξύπνησε και πρέπει να τον ταΐσω. Αφήνω το φαΐ να το τελειώσει αυτός, τρέχω στον μικρό, και τελικά με το ζόρι έφαγε λίγο. Δεν πεινούσε, μου βγήκε το λάδι να τον ξανακοιμήσω, και τώρα πάλι τα ίδια, κάθε λίγο ουά ουά για να τον κουνήσουμε... Αυτό με την κατάψυξη το έχει μανία η μάνα μου. Αγοράζει κιμά σε μεγάλες ποσότητες και φτιάχνει μπιφτέκια, ντολμαδάκια, ρολό, κανελόνια και διάφορα άλλα και τα βάζει στην κατάψυξη. Σωτήριο όντως, αλλά πήγε να φτιάξει και προχτές μπιφτέκια και ντολμάδες και την ξανάπιασαν οι αρρυθμίες...

Εύχομαι να πάνε όλα καλά! Φαντάζομαι ότι κάτι τέτοιο είναι εγχείριση ρουτίνας.

Μάντι, μην αγχώνεσαι βρε! Εγώ ατονία έχω όλη μου τη ζωή! Είμαι σίγουρη ότι είσαι μια χαρά! Βανεσσάκι, ευχαριστώ για τις ευχές!

Ανθή, για λέιζερ που λες το έχω σκεφτεί, αλλά θέλω να ξέρω αν θα φύγει τελείως η μυωπία. Γιατί άμα είναι να μείνει έστω και ένας βαθμός, πάλι θα πρέπει να φοράω φακούς ή γυαλιά, οπότε τι να το κάνω;

Γειά σας! Ευτυχώς εγώ νιώθω πολύ καλύτερα απ' την καισαρική, και επιτέλους μπορώ και αναλαμβάνω δουλίτσες στο σπίτι! Χτες σιδέρωσα ένα ολόκληρο πλυντήριο ρούχα του Αντρέα και κουράστηκα τρομερά, αφού είχα να σιδερώσω από τις 25 Μαρτίου! Δε λέει, όμως, κάθε φορά που έχω ένα πλυντήριο να φέρνω γυναίκα, αλλά ούτε και να περιμένω να μαζευτούν τρία-τέσσερα πλυντήρια, γιατί τελικά δε θα έχουμε ρούχα να φορέσουμε. Ανθή, πολύ γέλασα με το τζάκι. Μου θύμισε την ασχετοσύνη του άντρα μου, που κάνει κάτι πατέντες για κλάματα και μετά κοκορεύεται κιόλας!!! Κατερίνα και Όλια, ευχαριστώ για τις ευχές! Άντε, λέω να πάω για μαγείρεμα!

Γειά σας κοριτσάρες! Ευχαριστώ για τις ευχές σας! Εμείς κλασικά, χορταίνουμε ύπνο! Εγώ πάντως προτιμώ να κάνω λιγότερες δουλειές και να ξεκουράζομαι για να έχω αντοχές, από το να κάνω συνέχεια δουλειές και να μην μπορώ μετά να πάρω τα πόδια μου. Χτες σιδέρωσα ένα ολόκληρο πλυντήριο ρούχα του Αντρέα. Είχα να σιδερώσω από την 25η Μαρτίου και κουράστηκα τρομερά... Μάλλον θα κάνω μια-δυο δουλίτσες κάθε μέρα, βοηθά και ο άντρας μου, για να μην εξαντληθώ. Αναστασία, κι εμένα τα ίδια κάνει. Τρώει, αφήνει μόνος του το βυζί, τον κουνάω να κοιμηθεί, κι αρχίζει κλάμα πάρα πολύ δυνατό και γκρίνια. Του ξαναδίνω το βυζί, το αρπάζει, πιπιλίζει για λίγα λεπτά και μετά το φτύνει και ξαναρχίζει γκρίνια και δυνατό κλάμα. Δε νομίζω ότι έχει κάτι, απλά γκρινιάζει. Χτες βράδι που ξύπνησε κατά τις τρεις πάλι άρχισε τα ίδια. Ο άντρας μου εκνευρίστηκε γιατί τον έπαιρνε ο ύπνος και κάθε λίγα λεπτά τον ξυπνούσε ο μικρός με την κλαούνα του, κι έτσι τον πήρε αυτός να τον ηρεμήσει. Τον κούνησε λίγο και σταμάτησε το κλάμα, έκλεισε και τα μάτια, και ο πανέξυπνος θεώρησε ότι κοιμήθηκε και τον έβαλε στο καρότσι. Τον κούνησε κι εκεί λίγο, και τον άφησε, ενώ είχε τα μάτια ανοιχτά! Για τον άντρα μου το "κουνάω το μωρό πέντε λεπτά στην αγκαλιά, κουνάω το μωρό πέντε λεπτά στο καρότσι, κι αν δεν κοιμηθεί το αφήνω να κοιμηθεί από μόνο του" είναι ένας απόλυτα θεμιτός και πετυχημένος τρόπος νανουρίσματος. Τέλος πάντων, εννοείται ο Αντρέας άρχισε γκρίνια, τον έπιασε και λόξυγκας, είπα στον άντρα μου να τον πάρει μέχρι να του περάσει ο λόξυγκας και μετά μου τον έδωσε, του έδωσα λίγο στήθος και τον κουνούσα στην αγκαλιά μου για κανένα μισάωρο μέχρι να κοιμηθεί. Κοιμήθηκα κι εγώ εννοείται, ξύπνησα και τον έβαλα στο κρεβατάκι του. Γκρίνια είναι, μάλλον περνάει κάποια φάση. Εμείς σήμερα θα φάμε κοτόπουλο γιουβέτσι!