Θέλω να γίνω μαμά

Α, Καγκουράκι, για το περπάτημα που λες, μήπως επειδή η πρώτη γέννα ήταν με καισαρική, είναι λες και δεν είμαι δευτερότοκη; Δεν ξέρω, βέβαια, υποθέσεις κάνω...

Μάγδα άντε, μια χαρά με την παρακέντηση! Τίποτα δε θα είναι και η επέμβαση! Εγώ πάλι ποτέ δεν έχω ντραπεί γιατρό. Μη σου πω ότι με τους άντρες γιατρούς νιώθω πιο άνετα για κάποιο λόγο! Σκύρο, μιαμ, θα φάτε σκυριανές πίτες! (το μυαλό μου στο φαΐ εμένα!) Καγκουράκι ο Αντρέας πάλι δε θέλει να τον αλλάζουμε, εκνευρίζεται, κρύβεται κάτω απ' το τραπέζι, κλαίει... Α, καλέεεεεεεεεεεεεε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ξέχασα να σας πωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Πριν που πήγε ο άντρας μου να πάρει τον Αντρέα απ' το σχολείο, του είπε η δασκάλα ότι ΧΤΕΣ ΕΚΑΝΕ ΚΑΚΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΑΛΕΤΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Απίστευτο;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Εν τω μεταξύ, χτες δεν τον έβαλα καθόλου γιατί ήμουν πτώμα, και σήμερα δεν μπόρεσα γιατί πρόλαβε κι έκανε κακά και πριν, και μετά το φαγητό.... Θα δούμε το απόγευμα... Κι εμένα με στεναχωρεί που το σπίτι μου είναι ένα μπάχαλο, και τώρα με την εγκυμοσύνη είναι και βρώμικο, αλλά δεν το είχα ποτέ αυτό ως πρώτη προτεραιότητα. Βέβαια, θα προτιμούσα να ήταν κάπως πιο αξιοπρεπές και όχι σ' αυτό το χάλι, αλλά τι να κάνω; Μ' αυτό το μπανόφι με έχετε κολάσει, γκρρρρρρρρρρρρρρρρρρ............. Το γεύομαι στο στόμα.............. Αλλά αν τα καταφέρουμε σήμερα θα φτιάξουμε με τον Αντρέα ένα κέικ με ροδάκινα και σταφίδες, γιατί έχω κάτι ροδάκινα που μπαγιάτεψαν κάπως. Σας φιλώ!

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εγώ δεν έχω συνέλθει ακόμα από χτες. Νιώθω λες και έσκαβα όλο το βράδι... Μάγδα κι εμείς πολλές φορές έχει τύχει να πάρουμε το τάπερ ή και την κατσαρόλα με το φαγητό και να πάμε στους γονείς μου! Κι εμείς πίτσα φάγαμε χτες βράδι, αλλά κατεψυγμένη, γκρρρρρρρρρρρρρρρρ................... Χάλια διατροφή κάνουμε τώρα τελευταία, αλλά πήγαμε προχτές σούπερ μάρκετ, και επέμενε ο άντρας μου να πάρει, και φυσικά, ως γνήσιος λαίμαργος, την είχε συνέχεια στο μυαλό του και φαγώθηκε να την ψήσει χτες το βράδι. Είπα στον Αντρέα να του κάνω τοστ με τυρί, ντομάτα και ελιές που του αρέσει, μήπως και δε φάει πίτσα, είπε ναι, αλλά μόλις είδε τις πίτσες, άρχισε "θέλω πίτσα, θέλω πίτσα, θέλω πίτσα" και τελικά έφαγε ένα κομμάτι. Δεν είχε αλλαντικά, βέβαια, και τα συστατικά δεν ήταν και τόσο τρομακτικά, αλλά πάλι... Κατερίνα, όντως, ο Δημήτρης είναι πολύ μικρός ακόμα για να γυρνάει μόνος του στους δρόμους. Καλέ, ζηλεύω για την κατασκήνωση γιατί πήγαινα πάρα πολλά χρόνια και περνούσα τέλεια! Πήγαινα από την πέμπτη δημοτικού μέχρι την τρίτη λυκείου! Από το 1991 μέχρι το 1998 και μια χρονιά πήγα και δύο φορές!!! Ήταν λατρεία, τρόπος ζωής η κατασκήνωση. Τελευταία φορά πήγα το 2003 που ήμουν ακόμα αρραβωνιασμένη. Πήγαμε με μια φίλη μου, υποτίθεται για 2-3 μέρες, και τελικά καθίσαμε, χμ... καμιά βδομάδα! Χαχα! Πέρσι έτυχε να περνάω έξω από τη Μητρόπολη τη μέρα που έφευγαν τα λεωφορεία, και ήμουν έτοιμη να παρκάρω και να μπω σε ένα να με πάει στην κατασκήνωση! Καγκουράκι κουράγιοοοοο!!!!!!! Είναι πολύ δύσκολο να αποθηλάσει ο Νικόλας τώρα, γιατί υπάρχει και η ζήλεια φαντάζομαι... Καλά, αυτό με την περίοδο είναι σκότωμα. Κοίτα μήπως σου πέσει το σίδηρο... Τέλεια ακούγεται η γιορτή της Αγγελικούλας! Μπράβο και στον άντρα σου που πήγε την Αγγελική μόνος του στην Κέρκυρα! Α, κάτσε! Είναι και οι γονείς του εκεί; Από στερεές τροφές εγώ τον Αντρέα τον ξεκίνησα περίπου πεντέμιση μηνών ρυζάλευρο της ΗΙΡΡ χωρίς γάλα και το έφτιαχνα με δικό μου γάλα. Φρούτα περίπου μία βδομάδα μετά, αλλά είδα ότι δεν τα πολυήθελε, έτσι τον άφησα για δυο βδομάδες περίπου, τα ξανάρχισα μετά και τα δέχτηκε με ευχαρίστηση. Σούπες αργήσαμε περισσότερο. Ο γιατρός μας είχε πει γύρω στους έξι μήνες, αλλά δεν τις ήθελε, ε, μετά μπήκε και στο νοσκομείο με την ουρολοίμωξη, έτσι εφτά μηνών και κάτι τις άρχισε. Θα είναι κι αυτός μπροστά κινητικά, όπως ο Νικόλας! Εντάξει βρε, ο Νικόλας μπορεί να μη μιλάει, αλλά κάνει ένα σωρό άλλα πράγματα! Σιγά-σιγά θα μιλήσει κι αυτός, πού θα πάει! Βάσω τα καλύμματα αν τα πλύνεις γιατί να μην καθαρίσουν; Εμάς πάντως σκόνη είχαν, όχι λεκέδες και τέτοια. Συνήθως αν έπεφτε κάτι στο καρότσι, το καθαρίζαμε αμέσως, έτσι δεν έμειναν λεκέδες. Πάντως το ριλάξ ήταν ένα χάλι, επειδή στην αρχή τον τάιζα εκεί και το γέμιζε, και από κάποια φάση και μετά δεν είχα κουράγιο να το καθαρίζω συνέχεια. Αλλά αφού έσπασε, δε χρειάζεται να το καθαρίσω τελικά, χιχι! Ούτε κι εμείς ξέραμε πώς βγαίνουν τα καλύμματα, δηλαδή από το πορτ μπεμπέ ήταν εύκολο, αλλά από το καθισματάκι αυτοκινήτου δύσκολο και φοβηθήκαμε μην το σπάσουμε κιόλας, έτσι το πήγαμε στο κατάστημα που το είχαμε αγοράσει, μας τα έβγαλαν, και τώρα που πλύθηκαν, θα τα ξαναπάμε να μας τα βάλουν. Τουλάχιστον εσύ το διασκέδασες χτες βράδι! Εγώ τι να πω που είμαι ένα χάλι και μισό λόγω της γενικής; Που δεν την έκανα καν εγώ! Ουφ, πάω να μαγειρέψω, κεφτεδάκια με σάλτσα και μακαρόνια σήμερα...

Κατερίνα αμάν πια με τις δουλειές! Δεν τελειώνουν ποτέ! Πότε θα εφευρεθεί το αυτοκαθαριζόμενο σπίτι; Όλα τα βρήκανε, μόνο αυτό δεν έχουν ανακαλύψει ακόμη... Μια χαρά που τα παιδιά σου είναι συνέχεια έξω. Τι θα ήθελες; Να είναι όλη μέρα κλεισμένα στο σπίτι; Ο Νίκος πρώτη φορά πάει κατασκήνωση ε; Αχ, τι τέλειαααααααα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Θα ήθελα κι εγώ να πάω, έστω για λίγες μέρες! Τα στρινγκ είναι δώρα, αλλά όχι της πεθεράς, χιχι! Άσε κι εμένα οι πετσέτες έκαναν τα περισσότερα ρούχα γαλάζια. Ένα ζιπουνάκι ροζ που είχαν στείλει απ' την Πάτρα, έγινε μωβ, τα άσπρα έγιναν γαλάζια, άσε... Αλλά τουλάχιστον, δε φαίνεται ότι είναι ξεβαμμένα, μοιάζει αυτό το αρχικό τους χρώμα! Για τα παιχνίδια το πήρα απόφαση, θα πάρω βιβλιοθήκη! Αλλά όχι τώρα, σε λίγο καιρό. Προς το παρόν, είναι ελεγχόμενη η κατάσταση. ΜΗΝ ΛΕΣ "ΜΠΑΝΟΦΙ"!!! ΜΗΝ ΛΕΣ "ΜΠΑΝΟΦΙ"!!! Κι εγώ για το ριλάξ στεναχωριόμουν, γιατί πολύ λίγο καιρό μένει το μωρό σ' αυτό, αλλά μας βόλεψε πάρα πολύ με τον Αντρέα, κι ελπίζω να μας βολέψει και τώρα. Ελευθέριε τα πιο πολλά παιδάκια στην αρχή φοβούνται λίγο τη θάλασσα. Δεν έχει ξαναμπεί σε θάλασσα; Ουφ, να δω πότε θα τον πάει το δικό μας καμιά βόλτα στην παραλία... Θα ξεκουνηθεί απ' το σπίτι; Πέρσι τον παρακαλούσα να πάμε όλοι μαζί και βαριόταν, πόσο μάλλον φέτος που θα είναι και μόνος του... Γκρρρ... Ευτυχώς θα έρθει από βδομάδα ο αδελφός μου, και θέλει να πάνε όλοι μαζί, οπότε φαντάζομαι θα του κάνει το χατίρι ο άντρας μου, αν και, πιο πολύ πιστεύω ότι θα του πασάρει τον Αντρέα να τον πάει μόνος του!

Ουφ, ξάπλωσα καμιά ώρα, κοιμήθηκα περίπου ένα τέταρτο-είκοσι λεπτά και ξεκουράστηκα. Μάγδα ο Βασίλης είναι απίστευτα ήσυχος! Ο Αντρέας πάντως δεν υπάρχει περίπτωση να μείνει μόνος του τόσες ώρες. Βασικά, ούτε πέντε λεπτά δεν μπορεί. Ακόμα κι αν έχει τι να κάνει, πάντα θα βρει κάτι άλλο! Καλέ, με τον ταμία τι έγινε, δεν κατάλαβα; Του γυάλισες; Δεν είχε καρέκλες να καθίσεις; Εμάς εδώ στις τράπεζες δεν έχει αριθμό προτεραιότητας, απλά πας και στέκεσαι στην ουρά, γκρρρ... Δεν έκανα εγώ δουλειές, αλλά κάθε τόσο έπρεπε να σηκώνομαι και να της λέω τι ακριβώς πρέπει να κάνει. Η μάνα μου, μου είπε να κάθομαι από πάνω της όλη την ώρα, γιατί δεν ξέρει καλά, κ.λπ., αλλά σιγά μην ήμουν όλη την ώρα πάνω απ' το κεφάλι της. Δεν μπορώ κιόλας, ντρέπομαι. Μια χαρά τα έκανε πάντως, ειδικά τα παράθυρα! Ήταν κι άλλα, βέβαια, που έπρεπε να γίνουν, π.χ. απ' το παιδικό έπρεπε να βγουν όλες οι κούτες με τα παιχνίδια, και αρκετές τις έβγαλα εγώ. Κάποιες άλλες της είπα και τις έβγαλε αυτή, γιατί ήταν βαριές. Μαγείρεψα κιόλας, όσο να 'ναι, στην κατάστασή μου, και τίποτα να μην κάνεις, πάλι κουράζεσαι... Εγώ καρότσια, ριλάξ, κ.λπ. δεν έδωσα τίποτα, γιατί δεν τα χρειάστηκε και κανείς! Άλλωστε, είχα στο μυαλό μου να κάνω σχετικά σύντομα το δεύτερο! Δεύτερο δεν πήραμε τίποτα, και δε χρειάστηκε άλλωστε. Το καρότσι το παίρναμε μαζί μας όπου πηγαίναμε, αν και, το πρώτο καρότσι εγώ δεν έμαθα ποτέ να το χρησιμοποιώ. Καμιά φορά όταν πήγαινα στη μάνα μου, έπαιρνα το ριλάξ μαζί μου. Κι ο Αντρέας γύρισε σήμερα μια τεράστια γρατσουνιά στη μύτη. Κατά λάθος είπε η δασκάλα, πάνω στο παιχνίδι. Κι εγώ έφαγα παγωτό, χιχι, ένιωθα πολύ καταβεβλημένη!

Ουφ, δεν μπορώ, είτε που θα αυτοκτονήσω σήμερα, είτε που θα γεννήσω... Πέθανα απ' την κούραση... Πέθανα, πέθανα, πέθανα... Δεν μπορώ να κουνηθώ. Άλλη έκανε τις δουλειές, εγώ πέθανα... Ευτυχώς η γυναίκα έκανε γενική στα δύο υπνοδωμάτια, καθάρισε το μεγάλο μπάνιο, τη μικρή βεράντα που ήταν σε ένα απίστευτο χάλι και έβγαλε τα βιβλία από δύο βιβλιοθήκες και ξεσκόνισε, και σκούπισε και σφουγγάρισε το γραφείο. Εγώ έπρεπε όλη την ώρα να πηγαίνω πάνω-κάτω, να της πάω το ένα, να της δείξω το άλλο, γιατί πρώτη φορά ερχόταν και δεν ήξερε τα κατατόπια. Ντρέπομαι κιόλας να της λέω "κάνε αυτό" και "κάνε εκείνο", έτσι έτρεχα για διάφορα. Όχι ότι έκανα δουλειές, αλλά και μόνο μ' αυτό το τίποτα κουράστηκα. Μαγείρεψα κιόλας και φάγαμε όλοι, και η γυναίκα μαζί, τώρα θέλω να πέσω και να σηκωθώ μεθαύριο... Τώρα μένει να γίνει γενική στην κουζίνα, στα μπάνια (πλακάκια και τέτοια), και στις άλλες τρεις βιβλιοθήκες του γραφείου, αφού η μία απ' αυτές είχε σπάσει, τη φτιάξαμε και κατεβάσαμε τότε τα βιβλία, πριν κανένα μήνα δηλαδή. Την επόμενη βδομάδα θα έρθει η άλλη γυναίκα, κι ελπίζω να μην έχω γεννήσει μέχρι τότε, για να τελειώσουμε με τη γενική... Πωπω, βλέπω τώρα μια εκπομπή που είναι μια οικογένεια με εξάδυμα! Απαπαπαπαααααααααααααααααα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εγώ δεν κοιμήθηκα καλά, κλαααααααααααααααααααψ........... Ξύπνησα κατά τις εφτά παρά και αναγκαστικά το πάω σερί, γιατί ήρθε η γυναίκα για τις δουλειές. Αυτή που φέρνει η μάνα μου δηλαδή. Τώρα καθαρίζει το δωμάτιό μου. Ουφ, δε νιώθω καλά εγώ να κάθομαι κι η άλλη να τα κάνει όλα και να σκοτώνεται μες στη ζέστη, αλλά τις άλλο μπορώ να κάνω; Μάγδα το ξέρω βρε ότι γιορτάζεις 22, αφού εκείνη τη μέρα είναι τα γενέθλιά μου! Λες να ξεκουράζομαι ε; Πάντως το έχω προσέξει ότι οι περισσότερες γυναίκες που μπαίνουν με πρόκληση, αν δεν έχουν γεννήσει προηγουμένως, τελικά κάνουν καισαρική. Χαχα, κι εγώ έχω βρακιά αφόρετα, αλλά είναι κάτι στρινγκ, αφήστε καλύτερα! Πωπω, τι έπαθε ο Βασιλάκης; Μπράβο του, είναι πολύ σκληρό παιδάκι! Μια χαρά θα πάει η παρακέντηση, θα δεις! Εμένα ο άντρας μου, που έχει αναλάβει τα πλυντήρια, μου έχει καταστρέψει διάφορα ρούχα, γιατί φοβάται να βάλει χρωματοπαγίδα, επειδή τη ρουφάει καμιά φορά το πλυντήριο και βουλώνει το φίλτρο. Βάσω εμάς ευτυχώς το καρότσι, το πορτ μπεμπέ και το καθισματάκι αυτοκινήτου είναι σαν καινούρια! Ένα πλύσιμο θέλουν και έτοιμα για χρήση! Και το δεύτερο καρότσι το ίδιο, οπότε μια χαρά! Ουφ, νυστάζω...

Πού ήσουν ρε Χριστίνα τόσο καιρό; Πού εξαφανίστηκες; Τι γίνεται; Ο άντρας σου βρήκε δουλειά; Εσύ καλά; Ο μικρός; Εμείς πήγαμε σούπερ μάρκετ, και κουράστηκα πολύ, ουφ! Πήρα διάφορα πράγματα που μου χρειάζονταν για τη βαλίτσα της κλινικής, για να μην τρέχω τελευταία στιγμή να πετάω μέσα οδοντόβουρτσα και σαμπουάν. Πετσέτες δε μου έτυχε ποτέ να ξαβάψουν. Άλλα ρούχα ναι, αλλά πετσέτες όχι... Για να δούμε όταν τις ξαναπλύνουμε... Εμείς το πάρκο δεν το έχουμε πλέον, αφού μας το ζήτησαν αυτοί που μας το είχαν δώσει πριν από ένα χρόνο! Βιβλιοθήκη είχε στο δωμάτιό του, αλλά τη βγάλαμε στο διάδρομο τώρα που βάλαμε την κουκέτα, και έχουμε και την κούνια στο δωμάτιο, αλλά είναι γεμάτη βιβλία. Στο ένα ράφι έχει παιχνίδια, τα οποία πετάει συνέχεια κάτω, και από πάνω έχουμε στοιβάξει διάφορα παιχνίδια σε κουτιά, π.χ. παζλ και τέτοια, τα οποία, όμως, όσο πάνε γίνονται και πιο πολλά, και κάποια στιγμή δε θα μπορούμε να βάλουμε άλλα... Καλέ, τι να αντικαταστήσω απ' τα δώρα της πεθεράς; Την άλλη φορά του πέταξα ένα ζευγάρι κάλτσες που είχαν ξεχειλώσει και είχαν γίνει σχεδόν διαφανείς απ' το φόρεσε-φόρεσε, και τις πήρε απ' τον κάδο των σκουπιδιών και τις έβαλε για πλύσιμο, και μου είπε να μην του ξαναπετάξω δικό του πράγμα χωρίς να τον ρωτήσω... Γκρρρ... Πριν λίγο βλέπω τον Αντρέα να κάθεται κάπως και τον ρωτάω αν θέλει να κάνει κακά για να πάμε στην τουαλέτα. Μου λέει όχι, και σε δύο λεπτά μου έρχεται μπόχα από κακά. Γκρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ.......................................................

Για πείτε ρε κορίτσια εσείς που ξέρετε: τι να κάνω, να περπατάω ακόμα ή είναι νωρίς; Όπως είπα, θέλω να πάρω όλο το μήνα, μη σας πω και λίγο παραπάνω, μήπως και γεννηθεί στις 22! Αλλά αν αρχίσω να περπατάω, σε πόσο καιρό κατεβαίνει το μωρό; Αν και, απ' όσο ξέρω, μπορεί και να μην επηρεάσει καθόλου το περπάτημα και η κούραση γενικώς. Για πείτε...

Επέστρεψα. Τηγάνισα τα καλαμαράκια και τα φάγαμε με τις χτεσινές φακές πιλάφι και ντοματοσαλάτα. Ευτυχώς η ντοματοσαλάτα και οι φακές αρέσουν πολύ στον Αντρέα. Μόλις έφαγε τον πήγα κατευθείαν τουαλέτα. Συνήθως κάνει κακά αμέσως μετά το φαγητό, καμιά φορά και κατά τη διάρκειά του, οπότε λέω, θα τον βάλω να καθίσει με το που θα φάει, μήπως τα κάνει στην τουαλέτα. Εννοείται ότι δεν έκανε τίποτα, αλλά ούτε και μετά στην πάνα. Γκρρρ... Σήμερα βρήκε να τον πιάσει δυσκοιλιότητα; Δε βλέπω φως πάντως, ούτε στο σχολείο κάνει, ούτε στο σπίτι. Αν δεν το πάρουμε ζεστά δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Είπα στον άντρα μου να ρωτήσει τη δασκάλα τι πιστεύει για το θέμα, μήπως είναι μάταιο να τον βάζουμε σ' αυτή τη φάση, αλλά την ώρα που πήγε να τον πάρει ήταν η άλλη δασκάλα εκεί, όχι η δική του. Ανθή είναι απελπιστικό να είσαι συνέχεια σπίτι με τα παιδιά... Εγώ ειδικά που δεν μπορώ να κάνω και τίποτα, είμαι όλη μέρα σπίτι... Δεν μπορώ να πάω περπάτημα, αφού θέλω να πάρω όλο το μήνα, δεν μπορώ να πάω για μπάνιο, άσε που ο άντρας μου βαριέται να πάμε οπουδήποτε, κι εγώ δεν μπορώ να πάρω το μωρό και να πάμε κάπου μαζί. Τι γκαντεμιά έτυχε στη νύφη! Καλά, μου είχαν πει για γάμο που έγινε τη μέρα που έπαιζε ο τελικός του Euro του 2004. Δεν ασχολούνταν κανείς με το γάμο, ούτε οι καλεσμένοι, ούτε καν το ζευγάρι και οι γονείς! Όλοι τους δεν έβλεπαν την ώρα να δουν τον αγώνα! Η πεθερά αγοράζει και διακριτικά σώβρακα, αλλά αγοράζει και όλα τα γελοία. Είχε πλάκα σήμερα στο κατάστημα που πήγαμε για τις πετσέτες, το οποίο είναι κατάστημα που πουλάει ρούχα, γυναικεία, ανδρικά και παιδικά και είδη προικός. Όλα τα πράγματα που φέρνει είναι ωραία, εκτός από τα γυναικεία ρούχα. Λέω στον άντρα μου ότι τα ανδρικά ρούχα είναι ωραία, αλλά τα γυναικεία είναι κάπως χωριάτικο το στιλ... χμ... "α, είναι σαν το γούστο της μάνας σου"! Δε διαφώνησε πάντως! Ρούχα ούτε κι εγώ πετάω εύκολα, δεν έχω και πάρα πολλά, αλλά δε μιλάω για ρούχα που φοράς έξω, μιλάω για εσώρουχα, και τέτοια. Π.χ. ένα βρακί που θα γεμίσει τρύπες ή θα χαλαρώσει το λάστιχο, θα το πετάξω! Ο άντρας μου πάρα πολύ σπάνια να τα πετάξει κι αυτά... Ή τρύπιες κάλτσες, οι οποίες έχουν μπαλωθεί τόοοσες φορές που δεν μπορούν να ξαναμπαλωθούν, γιατί μπερδεύονται τα μπαλώματα μεταξύ τους και δημιουργούνται νέες τρύπες. Να πεις το κάνει για οικονομία, να πω άντε... Αλλά φυσικά δεν το κάνει γι' αυτό, αφού η μάνα του φροντίζει συνεχώς να τον εφοδιάζει με καινούρια. Είναι η νοοτροπία της μάνας του: "τα ρούχα (από λαϊκή) δεν είναι ποτέ αρκετά". Αφού σε κάποια φάση ήθελε να μας φορτώσει μια διάφορα ρούχα, τα οποία ποτέ δε θα φορούσα, και της είπα ότι δεν έχουμε αρκετό χώρο (μέναμε Θεσσαλονίκη τότε) και λέει "άντε ρε, σε σπίτι τριών υπνοδωματίων και δεν έχετε χώρο. Σιγά!". Το ότι, ας πούμε, δεν ήταν όλα τα υπνοδωμάτια φίσκα στις ντουλάπες και είχαμε μόνο δύο μικρές φοιτητικές ντουλάπες, δεν ήταν επαρκής λόγος. Τα ρούχα μπορούν να αποθηκευτούν σε σακούλες, σε καρέκλες, οπουδήποτε, κατά τη γνώμη της... Βάσω, τα ρούχα που στέλνει η πεθερά είναι καινούρια, αλλά όχι και πρώτης ποιότητας! Κάτι φανελάκια που είχε στείλει πάντως ήταν επιτυχία. Ήταν λευκά, βέβαια! Το πιο κορυφαίο είναι τα ρούχα που στέλνει σε μένα, π.χ. κάτι γιλέκα (πέρασε η μόδα των γιλέκων, γιλέκα φορούσα στο Λύκειο...), ένα μακρύ μαύρο βελούδινο φόρεμα σε στιλ δεκαετίας '50, κάτι πανάσχημα παντελόνια. Ευτυχώς από τότε που ήρθαμε Κύπρο σταμάτησε να μου στέλνει τέτοια, και περιορίζεται στις νυχτικιές και τα καλσόν (και τι καλσόν!). Μια φορά που ήμασταν σπίτι της, μου έδωσε κάτι, το οποίο δεν ξέρω πώς ονομάζεται. Ήταν ένα πράγμα σαν ζώνη να το πω, στράπλες μπλουζάκι να το πω; Κάλυπτε μόνο το στήθος και μου είπε να το πάρω για να το φοράω όταν κάνω ηλιοθεραπεία. Της λέω "μα θα το βάζω αυτό στην παραλία;" και μου λέει "όχι, για το σπίτι". Καλά, τι νομίζει, ότι βγαίνω στη βεράντα και κάνω ηλιοθεραπεία ή ότι έχω ιδιωτική πισίνα και ξαπλώνω στο γκαζόν; Για το όνομα κι εγώ έτσι το βλέπω, ότι είναι λες και δεν βγάζεις τη μαμά σου. Φλασιά: Ανθή, γιορτάζει ο άντρας σου σήμερα; Να σου ζήσει!

Γεια σας κοριτσάκια, τι κάνετε; Εγώ πέθανα. Πήγαμε τώρα με τον άντρα μου για διάφορα ψώνια. Πήγαμε στο κατάστημα απ' όπου είχαμε αγοράσει το πολυκαρότσι για τον Αντρέα, για να μας βγάλουν το κάλυμμα απ' το καθισματάκι αυτοκινήτου, γιατί δεν μπορούσαμε να το βγάλουμε εμείς, και πρέπει να πλυθεί. Ευτυχώς μπαίνουν όλα στο πλυντήριο! Πήραμε και ριλάξ, γιατί αυτό του Αντρέα το σπάσανε μια μέρα που έπαιζαν (κάθισε πάνω ο άντρας μου...), και κάτι μικροπράγματα, δύο μπιμπερό, δυο πιπίλες, κάτι χτενάκια, ψαλιδάκι για τα νύχια, κ.λπ. Μετά πήγαμε στο κατάστημα απ' όπου πήρα τις πετσέτες της Γεωργίας, γιατί όταν τις πλύναμε, έβγαλαν χρώμα. Ε, τώρα δε γίνεται κάθε φορά που βάζω τις πετσέτες στο πλυντήριο να βγάζουν χρώμα και να μου κάνουν όλα τα ρούχα γαλάζια... Ούτε και στο χέρι γίνεται να τις πλένουμε, βέβαια. Τελικά μου είπαν ότι μόνο την πρώτη φορά βγάζουν οι τυρκουάζ, και να τις ξαναπλύνουμε για να δούμε τι θα γίνει, κι αν ξαναβγάλουν να τους τις πάμε πάλι. Πήραμε κι άλλα σελτεδάκια, και μετά σε ένα βιβλιοπωλείο όπου είχα δει ένα παιδικό βιβλίο για τον ερχομό νέου μωρού στο σπίτι, κάτι τέτοιο, αλλά δεν το είχαν. Πήρα ένα άλλο για μένα (χιχι), και γυρίσαμε σπίτι. Ουφ, απίστευτη ζέστη έξω... Μέσα στο σπίτι ευτυχώς είναι ευχάριστα. Πάω να τηγανίσω κάτι καλαμαράκια και θα επανέλθω με σχόλια.

Για να καταλάβετε για τι πράγμα μιλάμε, αυτή τη στιγμή κυκλοφορεί με το τιγρέ γαλάζιο σώβρακο, διανθισμένο με γαλάζια κεφάλια τίγρης, και ένα φανελάκι, το οποίο ήταν κάποτε t-shirt, τρύπησε στις μασχάλες κι έγινε κόσκινο, έκοψε τα μανίκια, και του το σουλούπωσε η μάνα μου στη ραπτομηχανή, γιατί ήθελε να το φοράει και έξω! Και τώρα όντως το φορούσε όταν πήγε στο φούρνο για ψωμί... Γκρρρ... Έχει τη νοοτροπία, την οποία πήρε φυσικά απ' τη μάνα του, "καλοκαίρι είναι, θέλω να ντύνομαι άνετα για να μη ζεσταίνομαι" και κυκλοφορεί έξω με κάτι σορτσάκια που χρονολογούνται από το γυμνάσιο ή πλαστικές σαγιονάρες και από πάνω πανάρχαια t-shirt με κυμματιστούς γιακάδες ή τρύπια στις μασχάλες ή το εκπάγλου καλλονής μπλουζάκι που περιέγραψα πιο πάνω. Κι όταν του λέω "επειδή είναι καλοκαίρι, δε σημαίνει ότι πρέπει να κυκλοφορείς και σα γύφτος" μου λέει το κλασικό "άσε με να φορέσω ό,τι θέλω, μη με καταπιέζεις".

Χεχε,εμ τι άλλο!!!! Σώβρακα και φανελάκια!!! Δε γίνεται, δεν υπάρχει αυτό το πράγμα! Καλά, τι νομίζει, ότι τα τρώει και του στέλνει συνέχεια; Τα συρτάρια του δε χωράνε τίποτα άλλο, ήδη ξεχειλίζουν. Τελείωσε, θα τον βάλω να πετάξει τα σώβρακα που έχουν χαλαρώσει τα λάστιχα, και τα παλιά φανελάκια θα γίνουν ξεσκονόπανα. Αν και, είναι πολύ δύσκολο, δεν πετάει ποτέ ρούχα... (κι αυτό απ' τη μάνα του το πήρε...)

Ο Αντρέας: "είμαι γιατός και εσκετάζω όλο το κόσμο" (είμαι γιατρός και εξετάζω όλο τον κόσμο)!!! Μάγδα κι ο δικός μου λες και έχει 50 κάνει, και δεν έχει τίποτα, απλά κουράστηκε, γιατί έκανε διάφορα σήμερα! Πάντως, είναι ό,τι χειρότερο να έχεις πυρετό μες στον καύσωνα. Εμάς ευτυχώς είχε δροσούλα σήμερα, φυσούσε ωραία μέσα στο σπίτι και δε ζεστάθηκα καθόλου. Σας είπα το κορυφαίο: πήρε προχτές η πεθερά, και λέει θα στείλει δέμα, με δώρα για το καινούριο μωρό, κ.λπ., και ρωτάει τον άντρα μου τι θέλει αυτός να του στείλει. Τι θα του στείλει;;; Τι θα του στείλει;;;;; Όποια το βρει κερδίζει ένα δώρο διαλεγμένο από την πεθερά.

Α, ξέχασα και το άλλο: την Παρασκευή, όταν τον έφερε ο άντρας μου απ' το σχολείο, βγήκε έξω ο γείτονάς μας ξυπόλυτος. Τον βλέπει ο Αντρέας κι αρχίζει "μα γιατί είναι τσυπόλυτος;". Το ρώτησε καμιά εικοσαριά φορές, και τελικά του λέει ο γείτονας "μ' αρέσει έτσι". Τώρα το έχει πάρει σκοινί-κορδόνι και ρωτάει συνέχεια "μα γιατί είναι τσυπόλυτος ο κύ-ιος Πάμπος;" κι εγώ του απαντώ "γιατί έτσι του αρέσει" και πάει, και πάει και πάει η ιστορία!

Χαχα, ρεζίλι μας έκανε, όπως κι εσάς ο Βασίλης! Εμένα το βράδι όταν αλλάζω για ύπνο, βλέπει την κοιλιά μου και μετά τα βυζιά μου και ρωτάει τι είναι. Του λέμε "είναι βυζάκια" και λέει "είναι πολύ τομαχχτικά".

Πάρε κάτι απ' τα εκπαιδευτικά της Fischer-Prize ή κάποιας αντίστοιχης εταιρείας.

Χαχαχαχα! Πριν καμιά ώρα, όπως κοιμόταν στο κρεβάτι μας, ξύπνησε κι άρχισε να κλαψουρίζει. Ο άντρας μου στην κουζίνα έπλενε πιάτα, εγώ στο μπαλκόνι έπλενα τις καρέκλες της βεράντας, του φώναξα να έρθει από δω. Έρχεται στο σαλόνι, πέφτει με τα μούτρα σ' έναν καναπέ, και ξανακοιμάται με τα πόδια να κρέμονται κάτω! Τώρα ξύπνησε, ενώ πριν λίγο ήρθε ο τεχνικός για να κάνει συντήρηση στα παλιότερα κλιματιστικά που έχουν, τον πήρε χαμπάρι και πήγε από κει και τον πρήζει. Όπως ήταν ο άνθρωπος γυρισμένος πάνω στη σκάλα, λέει ο Αντρέας "είναι ένα κωλί"!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Εμένα μας έχει τύχει αρκετές φορές αυτό. Μια φορά τον είχα με το ζιπούνι και βγήκαν έξω, άσε, μιλάμε πήγαν πάνω στο φόρμα μου, στο πάτωμα, ένα χάλι... Τα βάζει ο άντρας μου σε κουβά και μουλιάζουν, βγαίνει η βρομιά και μετά τα βάζει στο πλυντήριο. Κι εγώ προτιμώ βιβλιοθήκη, είναι πιο μαζεμένη και δε δίνει την εντύπωση της αποθήκης.

Κι εγώ τα έχω κατά κάποιο τρόπο ταξινομημένα: αυτοκινητάκια, μουσικά, μικροσκοπικά, playmobil, λούτρινα, τουβλάκια. Τα υπόλοιπα είναι ανακατεμένα σε μεγαλύτερα κουτιά. Αλλά τα κουτιά πού τα βάζουμε; Πώς σας φαίνεται η ιδέα της βιβλιοθήκης;

Χαχα, Μάγδα φαντάζεσαι να κάνεις αγόρι και να τον βγάλεις... Παγώνη;;;;; Χαχαχαχαχα!!!!!!!! Κι εγώ σιχαίνομαι, τη μία και μοναδική φορά που έκανε κακά στο βρακί, τα ανέλαβε όλα ο άντρας μου! Εγώ δεν ανακατεύτηκα, μόνο τον πλύναμε μαζί. Θα μάθει βρε, απλά δεν είμαι κι εγώ σε φάση να το πάρω ζεστά τώρα...

Ρε κορίτσια, να ρωτήσω κάτι άσχετο; Τα παιχνίδια των παιδιών σας πού τα έχετε; Εμείς έχουμε διάφορα κουτιά απ' το ΙΚΕΑ και αλλού και τα βάζουμε εκεί μέσα λίγο χύμα. Αλλά τώρα ο Αντρέας έχει αρχίσει να έχει κι άλλα παιχνίδια, π.χ. παζλ που αποθηκεύονται σε κουτιά, τα μολύβια του, που τα έχουμε σε κουτί, κάποια άλλα εκπαιδευτικά που είναι στημένα και θέλουν κάποιο ράφι ή τραπεζάκι. Σκέφτηκα να πάρουμε μια βιβλιοθήκη απ' το ΙΚΕΑ, να την έχουμε στο διάδρομο και να τα βάζουμε όλα εκεί. Εσείς όλα αυτά πού τα βάζετε;

Χαχαχαχαχαχα!!! Πεθαίνω!!! Ο Αντρέας: "θέλω να μου βάλεις γλοσιόν" (αντί για λοσιόν") !!!!!!!

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εμείς καλά, έκανα κάτι δουλίτσες το πρωί, σχεδόν ετοίμασα τις βαλίτσες, αλλά μένουν κάποια πράγματα, είτε να αγοράσω, είτε να ετοιμάσω. Μάγδα χορευταράς ο Βασίλης! Άντε ρε, έχεις και πτυχίο χορού; Εγώ δεν το έχω ΚΑΘΟΛΟΥ με το χορό. Μα καθόλου όμως. Δεν έχω καθόλου ρυθμό, ούτε χάρη. Ο Αντρέας πιστεύω το έχει, αλλά μόνο αν θέλει θα τον στείλω να μάθει χορό. Καλά, πολύ γέλιο οι διαφορετικές γόβες!!!!! Εμ, βλέπεις τι παθαίνεις όταν έχεις πολλά πράγματα; Εγώ έχω μόνο ένα ζευγάρι μαύρες γόβες, τις οποίες φοράω μια φορά το χρόνο, άντε δύο, άρα δεν υπάρχει περίπτωση να τις μπερδέψω. :P Εγώ δε μαυρίζω, αλλά ούτε και κοκκινίζω. Απλά παίρνω ελάχιστο χρώμα και φτάνει. Κι ο Αντρέας μιλάει και μόνος του ή σηκώνει το τηλέφωνο (όταν δε χτυπάει) και κάνει διαλόγους από μόνος του! Χτες πήγαμε για παγωτό στην ίδια παγωταρία που πήγαμε τις προάλλες. Μπαίνουμε μέσα "μα πού είναι το παγωτό μου;". Πηγαίνει εκεί που καθόταν τις προάλλες η οικογένεια της μικρής που έπαιζαν "μα πού είναι το κο-ιτσάκι;". Μετά έρχεται μια οικογένεια. "Γεια σας" τους λέει η υπάλληλος. "Γεια σας" λένε κι αυτοί. "Γεια σας" τους λέει κι ο Αντρέας. "Τώω παγωτό". Μετά κατέβηκε απ' την καρέκλα του και τους έπρηζε! Αργότερα ήρθε ένα ζευγάρι με ένα αγοράκι στην ηλικία του Αντρέα. Με το που το βλέπει ο Αντρέας, λέει αμέσως "πάω να παίτσω" και κατεβαίνει απ' την καρέκλα μαζί με το παγωτό (ευτυχώς ήταν ποτηράκι). Στριμώχνει το αγοράκι κι αρχίζει να το πρήζει. Ρωτάει η μαμά τον μικρό "τι παγωτό θέλεις Ιωάννη", οπότε ο δικός μας το πιάνει κι αρχίζει "τι κάνεις Ιωάννη;" και τον έπρηζε. Αυτοί πήραν το παγωτό και έφυγαν και μας λέει "μα πού πήγε ο Ιωάννης;". Μιλάμε, γλώσσα δε βάζει μέσα... Βάσω καλά, φρίκαρα με την οστρακιά. Απ' ό,τι ξέρω είναι επικίνδυνο για τις εγκύους. Ευτυχώς που δεν ήταν οστρακιά τελικά, ουφ! Χιχι, αγοράκι τελικά; Αντίθετα θα κάνουμε κάθε φορά! Τώρα πλέον δεν ανησυχώ για το βάρος της Γεωργίας! Κι ο γιατρός ήταν πολύ καθησυχαστικός τις προάλλες. Μάλλον είχε ανησυχήσει αρχικά για τον πλακούντα, αλλά αφού έβαλε βάρος, σημαίνει ότι όλα λειτουργούν μια χαρά! Άντε, είδες, όλο και καλύτερα η μαμά σου! Καλά, κι εγώ νόμιζα ότι 100% λειτουργεί η καρδιά! Όταν διάβασα το 40-41% τα έπαιξα, λέω, μα καλά, ούτε στο μισό δε λειτουργεί; Χαχα! Τι άσχετη! Κι ο Αντρέας δεν είναι καθόλου έτοιμος για κόψιμο πάνας. Εγώ δεν μπορώ να τον έχω όλη μέρα με το βρακί, γιατί δεν μπορώ να τρέχω με την κοιλιά τούρλα να σφουγγαρίζω και τον άντρα μου να γκρινιάζει και να φωνάζει. Τον βάζουν στο σχολείο στην τουαλέτα, τον βάζω κι εγώ, τον βάζει και η μάνα μου, αλλά δεν κάνει ΠΟΤΕ. Μια γνωστή μου που κουβεντιάζαμε, μου είπε ότι η κόρη της, που είναι στην ηλικία του Αντρέα, για μια βδομάδα της κατουρούσε και της έκανε κακά παντού, και τώρα είναι στη φάση που τα κρατάει, της τα λέει, τη βάζει στην τουαλέτα και δεν κάνει τίποτα. Έχω και τη μάνα μου "θα δυσκολευτεί πολύ να τα κόψει" και τέτοια. Ε, οκ, θα δυσκολευτεί, δε γίνεται να τα κάνει όλα εύκολα. Αμάν πια, εγώ δεν αγχώνομαι, και αγχώνεταιι αυτή. Αφήστε το άλλο. Σας είπα ότι την Τετάρτη θα έρθει η γυναίκα που της καθαρίζει για να μου κάνει δουλειές, γιατί αυτή που ήρθε σ' εμένα τις προάλλες μπορεί ξανά στις 10 Ιουλίου. Τη ρωτάω τι ώρα κανόνισαν και μου λέει ότι δεν κανόνισαν και θα έρθει ό,τι ώρα της πούμε. Λέω οκ, κατά τις εννιά μας βολεύει. "Τιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Εννιάαααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Πρώτη φορά ακούω καθαρίστρια να έρχεται στις εννιάααααααααααααααααααααααααααααα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!". "Καλά" της λέω "τι ώρα πρέπει δηλαδή να έρθει; Σ' εσένα τι ώρα έρχεται;" "Εφτάμιση" μου λέει "και είναι και αργά, γιατί μετά πιάνει η ζέστη". Η ζέστη, εν τω μεταξύ, πιάνει το αργότερο στις οκτώ. Οκτώ η ώρα ο ήλιος καίει. Δηλαδή για μισή ώρα είναι όλο το θέμα; Κι άρχισαν τη μουρμούρα, "μα είναι δυνατόν", "άκου εννιά" και "σε λίγους μήνες θα πηγαίνεις πρωινό σχολείο". Αυτό το τελευταίο είναι το μόνιμο επιχείρημα του πατέρα μου τα τελευταία δέκα χρόνια, και με πρήζει ν' αρχίσω να ξυπνάω νωρίς από τώρα για να συνηθίσω! Έλεος πια, τι τους νοιάζει, δικό μου σπίτι είναι, εγώ την πληρώνω, τι ανακατεύονται; Γενικώς τους το κόβω, δε δέχομαι να ανακατεύονται στις υποθέσεις μου. Για να φανταστείτε, το Πάσχα που μείναμε με τον Αντρέα σπίτι τους, είδαν ένα βιβλίο που κρατούσα, το οποίο κόστιζε 44 ευρώ, και είναι μέρος μιας σειράς με δώδεκα τόμους, και κάθισαν κι έκαναν τον υπολογισμό, πόσο κόστισε όλη η σειρά, για να μου πουν μετά ότι ξοδεύω πολλά λεφτά στα βιβλία. Απάντηση: "δικά μου λεφτά είναι, εγώ τα βγάζω, τα ξοδεύω όπως θέλω". Ε μα πια! Για το όνομα ρε συ, πώς θα βγάλετε το αγόρι Χαρίκλεια; Δεν βγαίνει σε αρσενικό όνομα! Θα πρέπει να τον βγάλετε Χαράλαμπο ή κάτι τέτοιο και να τον φωνάζετε Χάρη, αλλά είναι τελείως διαφορετικό όνομα. Όπως μια θεία μου που την έλεγαν Ελπινίκη και βγάλανε έναν απ' τους εγγονούς της Νικόλα, και γιορτάζει φυσικά του αγίου Νικολάου. Είναι άλλο όνομα, άλλη γιορτή, είναι λες και δε βγάζεις το όνομά της. Δεν ξέρω, δε μου βγαίνει καθόλου. Σας αφήνω γιατί γύρισε ο Αντρέας απ' το σχολείο!

Γεια σας κοριτσούδια! Τι κάνετε; Εμείς τελικά χτες το απόγευμα δεν πήγαμε για παγωτό, αλλά στον παιδότοπο. Καθίσαμε γύρω στο δίωρο, κι ο Αντρέας ξεσάλωσε για μια ακόμη φορά! Είχε κλιματισμό και δροσιστήκαμε, αλλιώς δεν παλευόταν με τίποτα... Το απόγευμα καθόμασταν στο σαλόνι και φυσούσε αέρας τόσο καυτός, που νόμιζες ότι είσαι μέσα σε φούρνο. Μετά, το βράδι ήταν καλύτερα τα πράγματα, αλλά όταν πέσαμε για ύπνο βάλαμε κλιματιστικό και κοιμηθήκαμε μια χαρούλα! Σήμερα το πρωί πήγαμε εκκλησία, και μετά τη Θεία Κοινωνία, ο Αντρέας έπαιζε με ένα άλλο αγοράκι, συνομήλικό του. Ανέβαιναν στους πάγκους κι έτρεχαν. Όταν έφταναν στην άκρη που είναι ο τοίχος, ο Αντρέας γύριζε και μας έλεγε "τον αγαπώ" και τον αγκάλιαζε. Κάποιες φορές τον φιλούσε κιόλας! Τώρα εγώ είπα να φτιάξω επιτέλους τη βαλίτσα για το μαιευτήριο, αλλά την καθάρισα κι ακόμα να στεγνώσει, οπότε μετά... Καθάρισα και το τραπεζάκι του καθιστικού που το είχε ζωγραφίσει ο Αντρέας με κραγιόνια, έκανα ένα συμμάζεμα, ψευτοδουλίτσες δηλαδή. Καλά, χτες είχε πολύ γέλιο με τον Αντρέα. Ήρθε ο ηλεκτρολόγος να βάλει κάτι πρίζες κι έφερε και το γιο του που μόλις τελείωσε την α' δημοτικού. Με το που μπήκαν στο σπίτι, ο Αντρέας που φορούσε μόνο μία πάνα και τίποτε άλλο, έτρεξε πάνω τους κι άρχισε να τους λέει "κοίτα, είμαι τσυπόλυτος". Αφού τους το είπε αυτό καμιά εκατοσταριά φορές, δεν ξεκολλούσε από δίπλα τους, παρακολουθούσε το μάστορα και μιλούσε α-στα-μά-τη-τα. Τον ρωτούσαν κι αυτοί διάφορα, τους ρωτούσε κι αυτός, γενικώς όλη τη ώρα κελαηδούσε. Σε κάποια φάση έβαλε ο ηλεκτρολόγος τρυπάνι και ρώτησε τον Αντρέα αν φοβάται. Ο Αντρέας του λέει "όχι, φοβάμαι το όνει-ο". Του το είπε αυτό καμιά δεκαριά φορές και μετά έρχεται ο άνθρωπος στην κουζίνα να πάρει κάτι και τον κυνηγούσε ο Αντρέας από πίσω και του φώναζε "μάστο-α, φοβάμαι το όνει-ο". Μία ώρα και βάλε που κάθισαν εδώ, δε σταμάτησε δευτερόλεπτο να τους μιλά. Κανονικά έπρεπε να τους δώσουμε και εξτρά αμοιβή που άντεξαν την πολυλογία του Αντρέα! Μετά που φύγαν όλοι κι έμεινα μόνη στο σπίτι, πήγα να μαγειρέψω, και η Γεωργία έσπρωχνε τόσο έντονα κάτω, που νόμιζα ότι από στιγμή σε στιγμή θα έσπαγαν τα νερά! Ευτυχώς δεν έσπασαν ακόμα, χαχα! Κατερίνα χαχα, ερωτύλος σας βγήκε κι ο Νίκος!!! Συγχαρητήρια για τις επιδόσεις του στον αγώνα δρόμου! Στείλε και καμιά πίτσα από δω! Θέλω κι εγώ να φτιάξω, αλλά δεν έχω κουράγιο, κλαψ... Του χρόνου δε θα είμαι στο ίδιο σχολείο, ζήτησα μετάθεση, ήρθα Λάρνακα, αλλά δεν ξέρω σε ποιο σχολείο θα με τοποθετήσουν. Γίνονται διάφορα μαγειρέματα, έγιναν ενστάσεις, κ.λπ., οπότε θα καθυστερήσουν λίγο οι τοποθετήσεις. Εγώ από τον Αντρέα ζητάω βοήθεια, αλλά βοηθάει όποτε θέλει. Π.χ. του ζητάω να μου φέρει κάτι, από το δωμάτιο που βρισκόμαστε ή από κάποιο άλλο, να βάλει κάποιο ρούχο στα άπλυτα, να πετάξει κάποιο σκουπίδι ή να βάλει κάτι στην ανακύκλωση. Επίσης, του ζητάω να μαζέψει τα παιχνίδια του, αλλά δεν το κάνει ποτέ. Συνήθως τα μαζεύει μαζί με τον μπαμπά του (αφού εγώ δεν μπορώ να σκύψω), και το κάνουν σαν παιχνίδι (συνήθως του τάζουμε και κάτι, π.χ. παγωτό ή Πέππα ή βόλτα). Μια φορά του κρατούσα το κουτί και τα ρίχναμε μέσα και καλά ότι παίζαμε μπάσκετ. Ο άντρας μου κάνει δουλειές καθημερινά, αλλά περιορίζεται στις δουλειές που του αναλογούν, και δεν κάνει και κάτι παραπάνω, π.χ. ένα σφουγγάρισμα... Έχουμε και πλακάκια τα οποία λερώνουν για πλάκα. Μια σταγόνα νερό να πέσει, κάνει λεκέ, ενώ με το που θα περπατήσεις φαίνονται αμέσως οι πατημασιές (όταν τα χτυπάει το φως). Αλλά το σφουγγάρισμα το θεωρεί πολύ μεγάλη επιχείρηση.. Σήμερα κρέμασε τις κουρτίνες του καθιστικού, και την Τετάρτη που θα έρθει η γυναίκα και θα καθαρίσει τα παράθυρα των υπνοδωματίων, θα κρεμμάσει και τις υπόλοιπες. Άντε, να σβήνονται μία-μία οι δουλειές απ' τη λίστα! Κι εγώ είμαι ανοιχτόχρωμη αλλά έχω πολλή τρίχα. Χάλια, μιλάμε, χάλια. Αφού στο γυμνάσιο ντρεπόμουν να φορέσω κοντομάνικα, για να μη φαίνονται οι τρίχες. Τελικά άρχισα την αποτρίχωση και ησύχασα... Σας αφήνω, θα πάμε στους γονείς μου για φαγητό. Πολλά φιλιά!