Θέλω να γίνω μαμά

Α, και πρέπει να κάνουμε και χίλια οκτακόσια κεράσματα, γιατί "δεν είναι σωστό" να έχουμε τόσες καλεσμένες και να τους παρουσιάσουμε 1-2 κεράσματα. Επίσης, ένα σωρό κόσμος λέει ότι θέλει να έρθει να με χαιρετήσει, και περιμένουν από μένα να τους πω... Συγγνώμη, θα τους πάρω τηλέφωνο να τους πω να έρθουν; Αφήστε που μου είπε σήμερα η μάνα μου να καλέσω τον αδελφό της, και μήπως να καλέσω και τα παιδιά του; Της είπα ότι όποιος θέλει να έρθει ας έρθει, δεν πρόκειται να τους πάρω τηλέφωνο και να τους πω "ελάτε να με χαιρετήσετε". Μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά;

Α, καλά, δεν μπορείτε να φανταστείτε τι ψηλομύτες είναι οι φιλενάδες της θείας μου. Όταν παντρεύτηκα δεν ήρθαν στο γάμο (μάλλον γιατί ήταν σε λαϊκό κέντρο και όχι σε λουξ ξενοδοχείο) και ήρθαν στο σπίτι να με χαιρετήσουν. Φυσικά στο πατρικό μου, γιατί τότε δεν είχαμε δικό μας σπίτι και μέναμε και Θεσσαλονίκη. Η θεία μου έκανε λες και θα δεξιωνόμασταν τον πρέσβη και έπαιρνε συνέχεια τη μάνα μου τηλέφωνο και της έδινε οδηγίες του στιλ "θα πάρεις ένα ειδικό δοχείο και θα βάλεις το μέλι, μην το παρουσιάσεις μέσα στο βαζάκι του. Και θα έχεις μία τσαγιέρα για το τσάι, και θα σερβίρεις όποια θέλει" κι άλλα τέτοια, λες και η μάνα μου βγήκε απ' τις σπηλιές! Αφήστε που σήμερα ήρθε η μάνα μου και πάλι με σύγχυσε. "Μην το κρατάτε έτσι δεν κάνει", "προχτές ο άντρας σου το νανούριζε έτσι και δεν κάνει", "μην το βάζεις εκεί, δεν κάνει". Μου έσπασε τα νεύρα...

Αναστασία, το μωρό δεν έχει πρόγραμμα, αφού ό,τι θυμάται χαίρεται, αλλά έχω σπίτι, από πού κι ως πού να πάω στη μάνα μου για να με χαιρετήσουν; Η μάνα μου συμφωνεί (κυρίως γιατί αν πάνε σ' αυτήν θα πρέπει να κάνει ένα σωρό δουλειές), έτσι πήρε τη θεία μου και της είπε να έρθουν σε μένα. Η δικαιολογία ήταν ότι και καλά δεν ξέρουν το σπίτι μου και πώς να τους εξηγήσει το δρόμο, λες και η Λάρνακα είναι η Νέα Υόρκη! Και μετά της λέει "εεε, εσένα είναι πιο συγυρισμένο το σπίτι σου...". ΕΛΕΟΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Τελικά θα έρθουν σε μένα, αλλά σε δυο βδομάδες περίπου. Εν τω μεταξύ, όλες αυτές είναι ψηλομύτες και πρέπει να είναι όλα στην τρίχα. Μη βάλω καφέ στην καθημερινή κούπα, αλλά σε καλό φλιτζάνι, να βγάλω την καλή τσαγιέρα και τα καλά φλιτζανάκια, μήπως και δεν βάλω το μέλι για το τσάι στο σωστό δοχείο, κι άλλα τέτοια... Ουφ ουφ ουφ...

Γιώτα, εγώ πήρα τηλέφωνο τον ιερέα μόλις βγήκα από την κλινική, μου είπε να πάω την όγδοη ημέρα για να πάρει ο μικρός ευχή, και μέτρησε από την ημέρα της γέννησης, όχι από την επόμενη. Οπότε και τις σαράντα από τη μέρα της γέννησης τις μέτρησα.

Γειά σας κοριτσάκια! Καλή χρονιά και πάλι! Εμείς είχαμε μια καλή νύχτα. Τώρα είχε λίγο γκρίνια, αλλά ευτυχώς κοιμήθηκε. Είμαι μοναχούλα σήμερα, ο άντρας μου πήγε βόλτα στο Mall στη Λευκωσία με τον αδελφό μου και κάτι φίλους. Τώρα γιατί να θέλει να πάει βόλτα στο Mall χωρίς να θέλει να αγοράσει κάτι συγκεκριμένο, δεν το καταλαβαίνω, αλλά καλύτερα, γιατί δίπλα είναι το ΙΚΕΑ και θα μου πάρει κάτι πραγματάκια που θέλω. Πωπω, Ανθή, τόσο νωρίς αρχίζεις δουλειά ε; Μαρία, κάθε Πρωτοχρονιά αδιάθετη ε; Εγώ φέτος ήμουν ημι-αδιάθετη, αφού ακόμα δεν έχω καθαρίσει τελείως από τα λόχεια... Κάλη, τα φάγανε όλα ο Άη-Βασίλης κι ο Ρούντολφ ε; Χι χι... Εγώ δεν ξέρω αν θα μπω στη διαδικασία του Άη-Βασίλη, δεν τον συμπαθώ καθόλου και γενικά, βγάζω φλύκταινες με τον Άη-Βασίλη... Αλίνα, νωρίς είναι ακόμα βρε για καινούρια σελίδα, λύσσαξες! Σας φιλώ όλες!

Γειά σας! Ουφφφφ... Πότε θα φτιάξουν το μάμμυυυυυυ;;;;;;; Εμείς είχαμε μια αρκετά καλή νύχτα. Ο μικρός κοιμήθηκε 1-6, αλλά μετά άργησε να ξανακοιμηθεί, επειδή τον αλλάξαμε, όχι μόνο πάνα αλλά και ρούχα, μια που είχε βραχεί, και έχασε τον ύπνο του. Τον ξανάβαλα στο κρεβατάκι του στις 7.30 και μετά γκρίνιαζε κάθε λίγο. Στις εννιάμιση περίπου ξύπνησε. Τώρα πριν λίγο ξανακοιμήθηκε, αλλά ψιλοανήσυχο τον βλέπω. Σήμερα είμαι μόνη μου, ο άντρας μου πήγε με τον αδελφό μου και κάτι φίλους στη Λευκωσία στο Mall. Τώρα για ποιο λόγο να θέλει κάποιος να πάει βόλτα στο Mall χωρίς να θέλει να αγοράσει κάτι συγκεκριμένο, δεν το καταλαβαίνω. Βέβαια, ο άντρας μου ευκαιρία ψάχνει να ξεπορτίσει, γιατί τα έχει παίξει μέσα στο σπίτι. Δεν τον αδικώ... Ευκαιρία, όμως, να μου πάρει κάτι ψιλοπραγματάκια απ' το ΙΚΕΑ που είναι δίπλα. Αναστασία, κι εμένα έτσι, μόνο αγκαλιά κοιμάται, και στο πορτ μπεμπέ κλαίει μόλις τον βάλω. Αλλά τον τελευταίο καιρό σαν να ηρέμησε, και κάθεται και στο πορτ μπεμπέ και στο ριλάξ. Χι χι, τώρα κοιμάται και έχει το ένα χέρι τεντωμένο και αιωρείται!!! Πάντως, κι εγώ μερικά βράδια που μας ταλαιπωρεί, νευριάζω και απ' τα νεύρα μου θέλω να βάλω τα κλάματα. Φυσιολογικό είναι, πόσο ν' αντέξουμε κι εμείς; Άσε που γκρινιάζω μεγαλοφώνως για να ξυπνήσει ο άντρας μου και να αναλάβει αυτός! Επισκέψεις έχω κι εγώ αυτές τις μέρες, και η αλήθεια είναι ότι μου αρέσουν, γιατί βαριέμαι στο σπίτι. Αφήστε που ο μικρός κάθεται πάρα πολύ ήσυχος. Χτες είχαν έρθει μια φίλη μου και η αδελφή της και τα είχαν παίξει με το πόσο φρόνιμος ήταν ο Αντρέας. Εννοείται ότι μόλις έφυγαν, άρχισε η σειρήνα! Αλλά το άσχημο είναι ότι έρχονται λίγοι-λίγοι, και κάθε φορά πρέπει να φτιάξω και κάτι, ένα κέικ, μια τυρόπιτα, και μετά μένουν, γιατί πόσο να φάνε δύο άτομα; Π.χ. την Παρασκευή που ήρθαν μια φιλική οικογένεια, έφτιαξα κέικ. Χτες ήρθαν η φίλη μου, αλλά το κέικ είχε ξεραθεί κάπως, οπότε έφτιαξα τυρόπιτα. Τώρα έχω μισή και βάλε τυρόπιτα και ένα τέταρτο κέικ... Αν έρθει κάποιος αύριο π.χ., θα πρέπει να φτιάξω κάτι άλλο... Αφήστε που θέλουν να έρθουν διάφορες φιλενάδες μιας θείας μου, επειδή αυτή είναι γεροντοκόρη και δεν έχει παιδιά, και οι φιλενάδες της θέλουν να πηγαίνουν στα ανήψια της. Τις γυναίκες αυτές δεν τις γνωρίζω καν (τις περισσότερες) και σα να μην έφτανε αυτό, η θεία μου είπε να πάνε στο σπίτι της μάνας μου και να πάω εκεί με το μωρό, αντί να έρθουν στο σπίτι μου. Συγγνώμη, αυτό δεν είναι παράλογο; Άντε, ολόκληρο κατεβατό έγραψα πάλι...

Ωχ, αυτό δεν το είχα σκεφτεί... Δεν έχω ιδέα από ml. Πώς θα ξέρω πόσο πρέπει να φάει;

Γειά σας κορίτσια! Τι χάλι το μάμμυ... Από χτες βράδι είναι έτσι. Πότε θα το φτιάξουν επιτέλους; Γκρρρ...

Γειά σας κορίτσια! Να ευχηθώ κι εγώ στο Βανεσσάκι! Πού να το ξέρουμε βρε ότι το Βανέσσα βγαίνει απ' το Βασιλική; Πω πω, τι χάλι το μάμμυ; Από χτες βράδι είναι έτσι. Δεν το έχει πάρει χαμπάρι κανείς να το φτιάξει; Μπαίνω και εκνευρίζομαι.

Κορίτσια, σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις! Εύκολος φαίνεται ο ξαπλωτός θηλασμός, αλλά τώρα με το κρύο, νομίζω αν το επιχειρήσω το βράδι, θα ξεπαγιάσουμε... Γιατί, όπως το βλέπω, θα πρέπει εγώ τουλάχιστον να είμαι ξεσκέπαστη μέχρι τη μέση. Αν πάλι σκεπαστώ, φοβάμαι ότι θα πλακώσω το μωρό με το πάπλωμα... Αφήστε που φοβάμαι ότι θα τον πλακώσει και ο άντρας μου... Εσείς τώρα με το κρύο πώς το κάνετε; Όσο για το θήλαστρο, δεν έχω αγοράσει ακόμα. Ποιο μου συστήνετε; Θα το χρειαστώ οπωσδήποτε όταν θα επιστρέψω στο σχολείο, δηλαδή τέλη Φλεβάρη.

Καλέ, στη Βάσω δεν ευχήθηκα!!! Χρόνια πολλά, πολύχρονη και να χαίρεσαι το μωρό σου!

Γειά σας κορίτσια και χρόνια πολλά! Δύο απορίες έχω: 1. Πώς ακριβώς είναι η ξαπλωτή στάση θηλασμού; Δεν υπάρχει κίνδυνος να πλακώσω το μωρό με το πάπλωμά μου; 2. Από πότε μπορώ να βγάζω γάλα με το θήλαστρο, σε περίπτωση που χρειαστεί να λείψω απ' το σπίτι;

Γειά σας κοριτσάκια! Με το καλό η νέα χρονιά! Να μας φέρει υγεία, ευτυχία και όσο λιγότερες πίκρες γίνεται! Εμείς χτες ωραία περάσαμε, ήρθαν οι γονείς μου και ο αδελφός μου, φτιάξαμε διάφορα μεζεδάκια και ήταν πολύ ωραία. Μου έσπασε βέβαια τα νεύρα η μάνα μου ("γιατί κλαίει το μωρό;" "είναι συγκαμένο το μωρό" "αφήνεις το μωρό ξύπνιο μέχρι αργά και το ταλαιπωρείς για να κοιμάσαι εσύ το βράδι" "δε γίνεται έντεκα η ώρα να είναι ξύπνιο το μωρό" "γιατί έχει μύξα;" "γιατί φταρνίζεται;" "γιατί χασμουριέται;"), αλλά τέλος πάντων. Παίξαμε και χαρτάκι, όχι κανονικό, αλλά ένα παιχνίδι που ονομάζεται γάιδαρος. Βγάζεις όλα τα διπλά κι αυτός που μένει στο τέλος με τον Τζόκερ είναι ο γάιδαρος και γκαρίζει. Ε, κάναμε πέντε απόπειρες και δεν καταφέραμε να ολοκληρώσουμε καμία! Μα ούτε μία φορά!!! Πάντα κάτι τύχαινε, μία δεν ήταν καλά ανακατεμένα τα χαρτιά, μία έκανε λάθος ο άντρας μου, μία δεν ήταν καλή η τράπουλα! Για τα πουλάκια που λέτε, εμάς ο παιδίατρος μας είπε ό,τι και ο παιδίατρος της Κατερίνας.

Γειά σας κορίτσαροι! Χρόνια μας πολλά! Καλή χρονιά να έχουμε!!!

Λυδία, τα πιο πολλά μωρά ξυπνούν αρκετές φορές το βράδι. Ο δικός μου τώρα έχει μειώσει το χρόνο θηλασμού, αλλά δεν έχει στάνταρ. Μπορεί να θηλάσει πέντε λεπτά, μπορεί ένα τέταρτο, μπορεί ένα μισάωρο. Αντρέας είναι, ό,τι θέλει κάνει. Στην αλλαγή πάνας χρησιμοποιούμε μωρομάντηλα ή βαμβάκι βρεγμένο σε ζεστό νεράκι. Έχω μια λεκανίτσα, τη γεμίζω με ζεστό νερό και κόβω βαμβάκι και τον πλένω. Σε περίπτωση που καταχέσει τα πάντα ή κατουρηθεί παντού (π.χ. χτες κατούρησε στα μούτρα του) τον πλένουμε κάτω απ' τη βρύση με σαπουνάκι. Όσο για τη ζέστη, έχουμε σόμπες και ένα σώμα καλοριφέρ και τον έχουμε όλη μέρα τυλιγμένο στη χοντρή κουβερτούλα.

Γειά σας και πάλι! Εμένα στο μαιευτήριο πρώτα μου τον έφερναν να τον θηλάσω και μετά του έδιναν το ξένο, κι αυτό μόνο τις τρεις πρώτες μέρες. Μου έλεγαν ότι δεν έχει κατέβει ακόμα το γάλα, κι εγώ είχα κάκιστη ψυχολογία λόγω της καισαρικής και δε με ένοιαζε. Αφού μου τον έφερναν κι έλεγα "ποιο είναι αυτό το γκρέμλιν που μου φέρνουν;" Παρ' όλα αυτά, τον έβαζα στο στήθος αρκετή ώρα. Οι νοσοκόμες μου τον έφερναν και έφευγαν, δεν κάθονταν από πάνω μου με το ρολόι, ούτε και έρχονταν σε είκοσι λεπτά να τον πάρουν. Έτσι τον άφηνα για ώρα στο στήθος. Παρ' όλα αυτά, ένιωθα ότι δεν έτρωγε, αν και, οι νοσοκόμες επέμεναν ότι σίγουρα κάτι τρώει από μένα, και μάλιστα μου έλεγαν ότι γίνεται δουλειά και προχωρά καλά ο θηλασμός, επειδή ένιωθα πόνο χαμηλά στην κοιλιά κι είχα πολύ αίμα. Τουλάχιστον, αφού θήλασε από τη δεύτερη μέρα, του προσέφερα το πρωτόγαλα, κι ας ήπιε και λίγο ξένο... Όταν άρχισα να σηκώνομαι με πιο πολλή ευκολία, τον έφερνα μόνη μου στο δωμάτιο ή πήγαινα στο θάλαμο νεογνών και τον κρατούσα αγκαλιά ή τον έβαζα στο στήθος όση ώρα ήθελα. Να μείνει βράδι στο δωμάτιό μου δεν ήθελα, γιατί καλά καλά δεν μπορούσα να αυτοεξυπηρετηθώ, όχι να φροντίζω και το μωρό. Και τον πρώτο καιρό στο σπίτι δυσκολεύτηκα αρκετά, γιατί πονούσα πολύ στην τομή, ευτυχώς είχα τη βοήθεια του άντρα μου. Όσο για την αγκαλιά, εμάς είναι πολύ αγκαλίτσας. Η μαία στο μαιευτήριο μου είπε ότι είναι ένα μωρό που του αρέσουν πολύ τα χάδια και οι αγκαλιές. Όλος ο υπόλοιπος κόσμος, επιμένει ότι τον έχω μάθει στην αγκαλιά και μετά θα δυσκολευτώ. Τους απαντώ ότι δε θα αφήνω ένα νεογέννητο να σπαράζει από το κλάμα για να το σκληραγωγήσω, κι αν μάθει στην αγκαλιά, έμαθε, τι να κάνουμε. Πάντα κοιμάται στην αγκαλιά μου ή στην αγκαλιά του μπαμπά του (τον οποίο πολλές φορές προτιμά από εμένα!!!) και δεν μπορεί να κάθεται πολλή ώρα στο πορτ μπεμπέ ή στο ριλάξ. Ο άντρας μου, παρ' όλο που όταν ζορίζεται γκρινιάζει ότι τον έχω κακομάθει, λέει ότι είναι κοινωνικό μωρό και του αρέσει η επαφή. Νιώθω πολύ περήφανη για το θηλασμό, γιατί ένας άνθρωπος μεγαλώνει από το σώμα μου. Και στην εγκυμοσύνη, βέβαια, το ίδιο έγινε, αλλά εκεί ήταν κάπως ακούσιο. Αντίθετα, στον θηλασμό υπάρχει συνεργασία μητέρας-βρέφους, ό,τι γίνεται, γίνεται με την προσπάθεια και των δύο. Σας κλείνω, γιατί θέλει αγκαλιά ο κατεργάρης.

Γειά σας κοριτσάκια! Εμείς κοιμηθήκαμε καλά χτες βράδι, δε μας ταλαιπώρησε ιδιαίτερα ο μικρός. Πλέον ξυπνάει μια φορά κατά τη διάρκεια της νύχτας, και κοιμάται σε μία ώρα περίπου, και μετά ξαναξυπνάει το πρωί, κατά τις 7-8, αλλά για μένα είναι πολύ νωρίς, οπότε όταν ξανακοιμηθεί, ξανακοιμάμαι κι εγώ. Α! Σήμερα σαραντίζουμε!!! Το απόγευμα θα πάμε στην εκκλησία! Το βράδι θα έρθουν οι γονείς μου κι ο αδελφός μου σπίτι μας. Θα πάρουμε σουβλάκια-σεφταλιά, όπως κάνουμε κάθε χρόνο, θα φτιάξω κι εγώ κάτι μεζεδάκια, ταχίνι, τζατζίκι, καμιά πιατέλα με τυριά, και θα αλλάξουμε τη χρονιά για πρώτη φορά με τον Αντρέα. Σας εύχομαι καλή Πρωτοχρονιά και η νέα χρονιά να φέρει κι άλλα μωρά!

etoile!, εμένα η πείρα μου στο θηλασμό είναι μηδαμινή. Αλλά από τα ελάχιστα που ξέρω και καταλαβαίνω, πιστεύω ότι η συνταγή για την τέλεια αποτυχία του θηλασμού, είναι η εξής: "Θήλαζε δέκα λεπτά από το ένα στήθος και δέκα λεπτά από το άλλο. Να θηλάζεις κάθε τρεις-τέσσερις ώρες, όχι συχνότερα και να δίνεις τσάι στα ενδιάμεσα, γιατί το μωρό διψάει". Όπως λες κι εσύ το μωρό δεν είναι ρομπότ. Ειδικά ένα νεογέννητο που είναι σε διαδικασία προσαρμογής, δεν μπορεί να καταφέρει να θηλάσει και να χορτάσει μέσα σε είκοσι λεπτά, και μάλιστα δέκα και δέκα. Μετά θα κάνεις τέσσερις ώρες να ξαναθηλάσεις, το μωρό θα πεινάσει νωρίτερα, θα πιεί το τσάι, θα φουσκώσει και μετά δε θα φάει πάλι σωστά. Πας μετά στο γιατρό, το ζυγίζει, σου λέει ότι δεν έβαλε βάρος, άρα δε φτάνει το γάλα σου, άρα, δώσε ξένο. Δίνεις ξένο, μειώνεται σιγά-σιγά το δικό σου γάλα, σε κάποια φάση κόβεται τελείως και λες "είδες, δεν είχα γάλα τελικά... Δίκιο είχε ο γιατρός". Εγώ κάνω αυτά που διάβασα από συμβούλους θηλασμού και από κοπέλες που ξέρουν για το θηλασμό εδώ μέσα και μέχρι τώρα ο θηλασμός έχει 100% επιτυχία. Το μωρό έβαλε πολύ περισσότερο βάρος από το αναμενόμενο. Ο άντρας μου, πάλι, επιμένει σ' αυτά που του λένε διάφορες, η μάνα του ας πούμε, και απορρίπτει αυτά που του διαβάζω από το ίντερνετ, που τα έχουν γράψει σύμβουλοι θηλασμού και γιατροί, γιατί, λέει, η μάνα του, η θεία του, κ.λπ. έχουν μεγαλώσει τόσα παιδιά και ξέρουν, και να μην είμαι ξεροκέφαλη και κολλημένη! Εννοείται ότι τον γράφω κι αυτόν και όλους τους "παιδίατρους" από το σόι, και κάνω αυτό που ξέρω ότι είναι σωστό και το αποτέλεσμα με δικαιώνει. Αν ο παιδίατρός σας είναι κορυφή, μπορεί να είναι πολύ χρήσιμος και αποτελεσματικός σε μελλοντικές ασθένειες, οπότε να μην είναι και πολύ καλή ιδέα να τον αλλάξεις. Αλλά αν προσπαθεί να σου επιβάλει όλα αυτά που λες για το θηλασμό και το ξένο, τότε θα έχεις πρόβλημα.

Γειά σας! Πολλή κούραση σήμερα... Το πρωί έτρεχα με την ψυχή στο στόμα να μαγειρέψω, γιατί ήμουν μόνη μου σπίτι, ο μικρός μια κοιμόταν μια ξυπνούσε, μετά έφαγα σαν τρελή, κι έτρεχα να μαζέψω, να καθαρίσω, να γλασάρω το κέικ, γιατί περιμέναμε επίσκεψη κάτι φίλους μας. Ο άντρας μου στην κοσμάρα του, υποτίθεται πρόσεχε τον Αντρέα, και τον άφησε στο πορτ μπεμπέ στο δωμάτιό του κι αυτός κάθισε στον υπολογιστή. Άρχισε ο μικρός κλάματα και ουρλιαχτά, εγώ ήμουν πασαλειμμένη με σοκολάτες και τρούφες, κι αυτός να μου λέει "τώρα, σε πέντε λεπτά πάω, έχω δουλειά (η δουλειά ήταν το παιχνίδι στον υπολογιστή). Ε, παιδί είναι, άστο να κλάψει λίγο, φυσιολογικό είναι". Πατήσαμε έναν καβγά... Μετά ήρθε και ζήτησε συγγνώμη, παραδέχεται το λάθος του, αλλά επιμένει ότι είναι φυσιολογικό ν' αφήνεις το μωρό να κλαίει... Ενώ του έχω δώσει να διαβάσει ένα σωρό άρθρα που αποδεικνύουν το αντίθετο και συμφώνησε... Ό,τι να 'ναι είναι... Μετά έρχονται οι φίλοι μας, ένα ζευγάρι με τρία παιδιά, ένα κοριτσάκι έξι χρονών και δύο αγοράκια, τριών και δύο χρονών. Μόνο που δε ρίξανε την πολυκατοικία. Ούρλιαζαν, φώναζαν, σκαρφάλωναν στους καναπέδες, δέρνονταν, τσάκισαν το κέικ και συνέχεια ζητούσαν κι άλλο, βαρούσαν το πιάνο... Ο μόνος που δε χαμπάριασε ήταν ο Αντρέας. Τον είχαμε στο δωμάτιό του και κοιμόταν του καλού καιρού! Κατερίνα, είσαι αστέρι! Εσύ είσαι ταλέντο κοπέλα μου, εγώ ένα κέικ φτιάχνω και το θεωρώ υπόθεση! Δε σχολιάζω κάτι άλλο, πάω να την πέσω! Ευτυχώς χτες είχαμε καλή νύχτα. Για να δούμε απόψε...

Γειά σας κορίτσια! Σας διάβαζα τμηματικά όλη μέρα, αλλά δε βρήκα ευκαιρία να γράψω. Πριν λίγο κάθισα κι έγραψα ένα σωρό και με πέταξε... Δε γράφω τίποτα τώρα. Σας φιλώ όλες!

Κορίτσια, εγώ πάντως είμαι τελείως χύμα στο κύμα. Ούτε ρολόγια κοιτάω, ούτε ποσότητες, ούτε στόχους βάζω ούτε τίποτα. Τον ταΐζω όποτε το ζητά, δεν τηρώ ωράρια και χαζομάρες του στιλ "θα θηλάζεις κάθε τρεις ώρες" ή "θα θηλάζεις δέκα λεπτά απ' το ένα στήθος και δέκα λεπτά απ' το άλλο", ούτε τον ξύπνησα ποτέ το βράδι για να φάει, ξυπνάει όποτε νιώσει αυτός ότι πεινάει, εκτός από τα δύο πρώτα βράδια στο σπίτι που κοιμήθηκε εξάωρο σερί και αγχώθηκα ότι πρέπει να τον ταΐσω και τον ξυπνήσαμε. Δεν σκέφτηκα ποτέ πόση ποσότητα τρώει, αντίθετα, νιώθω χαρούμενη που δεν έχω κι αυτόν τον βραχνά, να κάθομαι δηλαδή να μετράω τα ml. Για να φανταστείτε, πολλοί μου παρουσίασαν ως αρνητικό του θηλασμού το γεγονός ότι δεν ξέρεις πόσο τρώει το μωρό, και μάλιστα κάποιος μου είπε να το βγάζω με θήλαστρο και να τον ταΐζω με μπουκάλι για να ξέρω πόσα ml τρώει! Βλέπω ότι κάνει τσίσα και κακά, βλέπω ότι κοιμάται αρκετές ώρες, βλέπω ότι τον βάζω στο στήθος και το φτύνει (απόδειξη ότι δεν πεινάει), οπότε δεν μπήκα στο τρυπάκι να αγχωθώ για την ποσότητα και για το αν χορταίνει. Και όταν το ζύγισε ο παιδίατρος, φάνηκε ότι πήρε περισσότερο βάρος απ' όσο περιμέναμε! Άλλωστε, το μωρό τρώει μέχρι να χορτάσει. Όσο τραβάει, τόσο γάλα βγαίνει. Άλλες φορές χορταίνει νωρίτερα, άλλες αργότερα, άλλες τρώει περισσότερο, άλλες λιγότερο. Έχει τύχει να ξυπνήσει τη νύχτα και να θηλάσει πέντε λεπτά, έχει τύχει να θηλάζει σαράντα λεπτά ή και περισσότερο. Όπως και ο ενήλικος, μία θα φάει μπριζόλα με πατάτες και σαλάτα και μία θα φάει ένα γιαουρτάκι και θα χορτάσει και στις δύο περιπτώσεις. Έτσι το βλέπω, ότι το μωρό ξέρει πόσο πεινάει και πόσο θέλει να φάει, κι αυτό είναι το καλό του θηλασμού, το βάζεις στο στήθος και τρώει όσο θέλει για όση ώρα θέλει, ενώ με το μπιμπερό του δίνεις εσύ όσο θέλεις, και μετά πρέπει να αποκρυπτογραφήσεις τα σημάδια για να καταλάβεις αν θέλει κι άλλο! Φυσικά, αν τηρείς ωράρια στο θηλασμό, πάλι μπερδεύονται τα πράγματα. Πιστεύω ότι αν ήμουν τυπική, και έβαζα περιορισμούς και τηρούσα ωράρια και προσπαθούσα να τον βάλω σε πρόγραμμα, δε θα τα κατάφερνα τελικά να θηλάσω. Το πήρα τελείως φυσικά και ήρθε τελείως φυσικά. Ούτε άγχος, ούτε τίποτα. Στην αρχή μου έκανε κάτι πληγίτσες, αλλά πολύ μικρές, σα μύτη καρφίτσας, έβαλα κρεμούλα, άφησα το στήθος εκτεθειμένο, και σε μια μέρα πέρασαν. Κατά τα άλλα, αυτός ξέρει καλύτερα από μένα, κι κάνει μόνος του όλη τη δουλειά! Εγώ απλά προσφέρω στήθος! Συμφωνώ με τη sisi2007, η καλή αρχή είναι το παν!

Γειά σας κι από μένα! Εύη, πολύ ωραίο το θεματάκι! Να συστηθώ σε όσες δε με γνωρίζουν. Είμαι η Άννα-Μαρία και πριν από 39 ημέρες γέννησα τον Αντρέα. Θηλάζω αποκλειστικά, εκτός από τις τρεις πρώτες μέρες στο μαιευτήριο. Επειδή γέννησα με μη προγραμματισμένη καισαρική με ολική αναισθησία, την πρώτη μέρα ήμουν πάρα πολύ χάλια, κι έτσι δε θήλασα καθόλου. Μόνο την ώρα που μου τον έφεραν τον έβαλα από μόνη μου στο στήθος και πιπίλισε λίγο. Από τη δεύτερη μέρα άρχισα να θηλάζω, αλλά μετά έδιναν και ξένο, επειδή μου έλεγαν ότι δεν είχε κατέβει ακόμα το γάλα, κι εγώ ένιωθα ότι όντως δεν είχα γάλα. Δεν ήθελα με τίποτα να δώσω ξένο γάλα, αλλά είχα τόσο χάλια ψυχολογία που δε με ένοιαζε. Δεν πιστεύω ότι έπαθε κάτι που ήπιε ξένο για τρεις μέρες, καλύτερο θα ήταν να μην πιεί ποτέ του, αλλά δε θα σκάσω κιόλας. Από την τέταρτη μέρα δεν έφαγε ούτε μία φορά ξένο. Ο παιδίατρος είναι υπέρμαχος του θηλασμού και η μαία της κλινικής με βοήθησε πάρα πολύ. Οι νοσοκόμες ήταν ψιλοάσχετες, αλλά ήμουν αρκετά καλά ενημερωμένη και δε με παρέσυραν. Δυστυχώς είναι πολλοί οι άσχετοι που προσπαθούν-με καλή προαίρεση-να μας συμβουλεύσουν, και το μόνο που καταφέρνουν είναι να μας μπερδέψουν, να μας αγχώσουν και να μας οδηγήσουν τελικά σε αποτυχία του θηλασμού. Εγώ ήμουν ενημερωμένη, κυρίως μέσα από το μάμμυλαντ. Πιστεύω ότι αν δεν ήταν το μάμμυλαντ δε θα κατάφερνα να θηλάσω. Στις "καινούριες" προτείνω αυτά τα δύο: http://ariadni144.wordpress.com/odigies ... s_40meres/ http://www.perithilasmou.gr/articles/br ... igies.html Ειδικά το πρώτο το τύπωσα, το έβαλα στο ψυγείο και το έμαθα απ' έξω! Με βοήθησε αφάνταστα! Πιστεύω ότι η συνταγή για τον επιτυχημένο θηλασμό είναι το τρίο: Υπομονή-επιμονή-ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ. Αν δεν έχουμε αυτοπεποίθηση, το παιχνίδι είναι χαμένο. Εγώ ούτε μια στιγμή δε σκέφτηκα ότι δεν έχω γάλα, ότι δε χορταίνει, ότι δεν είναι καλό το γάλα, κι άλλα τέτοια. Στήριξη δεν είχα ιδιαίτερα, ο άντρας μου τις πρώτες μέρες επέμενε να δώσουμε ξένο το βράδι για να κοιμόμαστε (λες και τα μωρά που πίνουν ξένο δεν ξυπνάνε το βράδι), η μάνα μου ερχόταν και μου έλεγε ότι για να κλαίει το μωρό σημαίνει ότι πεινάει και μήπως έχω αραιό γάλα (λες και τα χορτάτα μωρά δεν κλαίνε), η πεθερά έπαιρνε τηλέφωνο κι έλεγε να θηλάζω κάθε 3-4 ώρες και στο ενδιάμεσο να δίνω κιντέρτε (κι ο άντρας μου επηρεαζόταν). Αν δεν είχα αυτοπεποίθηση θα επηρεαζόμουν και δε θα κατάφερνα να θηλάσω. Ήθελα να γράψω κι άλλα, αλλά άρχισε να κλαίει. Θα τα ξαναπούμε!

Γειά σας και πάλι! Τελικά την κάναμε τη βολτίτσα μας σήμερα! Πάω να αλλάξω τον Αντρέα και να τον ετοιμάσω για την έξοδο, όπως τον έπλενα με βρεγμένο βαμβάκι, τσουπ, χέζει λίγο. Ευτυχώς είχα βάλει μια καθαρή πάνα από κάτω. Βγάζω την πάνα που πλέον δεν ήταν καθαρή, συνεχίζω να τον πλένω, τσούπ, κατουράει. Τον ξαναπλένω, πλααααφ, ρίχνει ένα χέσιμο... Έκανε το σελτεδάκι να μην πω πως... Τον πλύναμε στη βρύση γιατί δεν γινόταν να παιδεύομαι με τα βαμβάκια... Στη βόλτα πάντως, κοιμόταν συνέχεια. Ξύπνησε όταν φτάσαμε σπίτι! Πήγαμε με τον αδελφό μου στο βιβλιοπωλείο, κι ο άντρας μου με τον Αντρέα σε μια καφετέρια και μας περίμεναν, γιατί δεν ήθελε ο άντρας μου να πάρουμε τον μικρό στο βιβλιοπωλείο, μήπως έχει κανέναν άρρωστο και κολλήσει κάτι. Εγώ αγόρασα τέσσερις βιβλιάρες και άλλα δύο βιβλία για δώρο. Ααααααχ, το φχαριστήθηκα! Μάντι, συνήθως τα μωρά κάνουν τη νύχτα μέρα. Εγώ δεν σκέφτηκα ποτέ μου να τον ξυπνήσω, παρ' όλο που προσπαθώ τη νύχτα να μην κοιμηθεί απ' τις οκτώ, έτσι ώστε να κοιμηθεί μετά τη νύχτα σερί αρκετές ώρες. Τις προάλλες που ήρθαν η μάνα και η κόρη του γυναικολόγου με ρωτούσαν αν τον έχω βάλει σε πρόγραμμα. Μπορώ να τον βάλω σε πρόγραμμα εγώ; Νομίζω ότι το μωρό μόνο του μπαίνει σε πρόγραμμα. Κατερινούλα, όχι μόνο δεν κολλάει με το θηλασμό το μωρό, αλλά παίρνει και αντισώματα. Απλά είναι καλό να φοράς μάσκα. Ηλιάννα, κι εμείς την παραμονή της Πρωτοχρονιάς θα έχουμε τους γονείς μου, αλλά δεν το λες και ρεβεγιόν! Απλά θα πάρουμε σουβλάκια, θα κάνω κανένα μεζεδάκι και θα καθίσουμε εδώ. Σας φιλώ όλες!

Γειά σας και πάλι! Εμείς πήγαμε βολτίσα το απόγευμα, οι τρεις μας και ο αδελφός μου. Ο αδελφός μου κι εγώ πήγαμε στο βιβλιοπωλείο του θείου μας, κι ο άντρας μου με τον Αντρέα πήγαν σε μια καφετέρια και μας περίμεναν, επειδή ο άντρας μου δεν ήθελε να πάρουμε το μωρό στο βιβλιοπωλείο, μήπως έχει πολύ κόσμο και κολλήσει τίποτα. Έτσι πήγαν σε μια καφετέρια με ελάχιστο κόσμο. Το φχαριστήθηκα, πήρα τέσσερις βιβλιάρες και άλλα δύο βιβλία για δώρο, αν και θα προτιμούσα κι αυτά να τα αγόραζα για μένα. Ο Αντρέας και πάλι κοιμόταν από την ώρα που τον έβαλα στο καθισματάκι αυτοκινήτου, μέχρι που γυρίσαμε στο σπίτι! Μόνο την ώρα που σηκωθήκαμε να φύγουμε από την καφετέρια έκλαψε ελάχιστα, αλλά ξανακοιμήθηκε αμέσως. Καγκουράκι, εγώ συναδέλφους δε θα καλέσω, γιατί δε γίνεται να καλέσω τους μισούς και τους άλλους μισούς να τους αφήσω απ' έξω. Έτσι, δε θα καλέσω κανένα! Στην εκκλησία μόνο δεν παίζει, εδώ η πρόσκληση ισχύει για εκκλησία και τραπέζι. Θα καλέσω λοιπόν γονείς, αδέλφια γονιών και πρώτα ξαδέλφια, μερικά δεύτερα ξαδέλφια (π.χ. τον γυναικολόγο!), και μερικούς φίλους. Από την οικογένεια του άντρα μου ζήτημα να έρθουν 2-3 άτομα (καλύτερα). Τελικά στο νονό πήρα δώρο βιβλίο, οπότε δε θα κάνω γλυκό για να τους πάρω. Τώρα έβαλα να ψήνεται ένα κέικ σοκολάτα, αλλά μου φαίνεται αργεί να ψηθεί. Αύριο θα το γλασάρω με γκανάς λευκής σοκολάτας (γιάαααμ!!!!!). Σας φιλώ όλες!

Ουφ, με το που άρχισα μαγείρεμα, άρχισε να ουρλιάζει... Ο άντρας μου πήγε για εξωτερικές δουλειές, και μαγείρευα με την ψυχή στο στόμα. Μία ανακάτευα τα μακαρόνια, μία έπαιρνα τον Αντρέα αγκαλιά. Μετά τον άλλαξα, τον τάισα, τον ξανάλλαξα, τον έβαλα στο ριλάξ, και κάθισε χωρίς να κοιμάται κανένα 25λεπτο. Με το που κάθισε έσκασε μια τεράστια χαμογελάρα! Μετά φυσικά άρχισε πάλι να κλαίει, τον έβαλα για λίγο στο βυζί και ηρέμησε. Τώρα κοιμάται στο ριλάξ... Το βράδι τον έβαζα στο βυζί εννοείται, αλλά το έφτυνε, έχει κι εμένα για φτύσιμο, οπότε τον πάσαρα στον άντρα μου. Μετά θα πάμε καμιά βολτίτσα, στο βιβλιοπωλείο και για καφέ, οι τρεις μας και ο αδελφός μου. Βανεσσάκι, εμείς το καθισματάκι αυτοκινήτου το χρησιμοποιούμε μόνο στο αυτοκίνητο. Όταν βγαίνουμε, παίρνουμε και το πορτ μπεμπέ μαζί και τον κουβαλάμε με το πορτ μπεμπέ. Νομίζω το ριλάξ είναι πιο άνετο από το καθισματάκι. Πάντως, εμάς στο καθισματάκι κάθεται, αλλά δεν είναι πάντα ήρεμος. Ειδικά όταν σταματήσουμε σε φανάρι, αρχίζει να κλαίει... Ριλάξ πήραμε της chicco, δε θυμάμαι μοντέλο, ένα απλό πάντως. Γιώτα, τι χαζομάρα αυτό με τις τιμές. Όσο για τα 107 ευρώ, τι να πω...