Θέλω να γίνω μαμά

Όντως η μάνα μου είναι έτσι όπως την περιγράφετε. Έχει υπερβολικό άγχος, πνίγεται σε μια κουταλιά νερό, και έχει το μοναδικό προσόν να πανικοβάλλει όλο τον κόσμο. Εγώ δεν είμαι καθόλου αγχώδης, και να φανταστείτε, αυτό την εκνευρίζει! Θυμάμαι όταν ήμουν πρώτο έτος στο πανεπιστήμιο, είχα χωρίσει με τη συγκάτοικό μου, και στο τέλος της χρονιάς, τον Ιούνιο, έπρεπε να ψάξω για σπίτι. Ήρθε, λοιπόν, η μάνα μου να με βοηθήσει να βρω σπίτι, και, όπως με έβλεπε να είμαι ήρεμη και σε φάση νιρβάνας, του στιλ "τόσα σπίτια υπάρχουν, θα βρούμε, δεν μπορεί", εκνευριζόταν και με κατηγορούσε ότι δε θέλω να βρω διαμέρισμμα, για να μείνω μόνη μου σε γκαρσονιέρα και να έρχεται ο φίλος μου (ο νυν άντρας μου) όποτε θέλω. Ό,τι να 'ναι μιλάμε... Βάσω για το τικεράκι επιλέγεις τον κωδικό pseudohotmail ή κάτι τέτοιο, και μετά όταν το βάζεις στην υπογραφή, κάτι σβήνεις, αλλά δε θυμάμαι τι! Όταν γεννηθεί η Γεωργία, και θα βάλω καινούριο τικεράκι, θα σου πω! Μαρίνα, είπαμε, όχι και μέχρι 43η εβδομάδα! Δεν είμαι και ελεφαντίνα! Τώρα λέω μέχρι 41η και βλέπουμε!

Βάσω άντε ρε! Προχώρησες αρκετά! Πέρασες τη μέση! Εντάξει, κι εμείς δεν τα καταφέραμε να τα βγάλουμε από το καθισματάκι αυτοκινήτου, τα πήγαμε στο κατάστημα, και μας τα έβγαλαν επί τόπου! Δεν είναι τίποτα! Στην αρχή κι εγώ δεν μπορούσα να βάλω τικεράκι, σε κάποια φάση, όμως, τα κατάφερα! Ξέχασα να σας πω ένα άλλο κορυφαίο της μάνας μου: στην προηγούμενη εγκυμοσύνη, λίγο πριν γεννήσω, είχε κάνει μια λίστα με δουλειές που πρέπει να γίνουν (όπως καταλαβαίνετε, έχει κόλλημα με τις λίστες). Σε κάποια φάση που πήγα σπίτι της, με ρωτάει αν θα εξομολογηθώ και θα κοινωνήσω, και της λέω ότι τα έχω κάνει ήδη. "Ααα, ευτυχώς" μου απαντά, και τη βλέπω ΝΑ ΤΑ ΣΒΗΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΛΙΣΤΑ!!!!!!! Είχε βάλει στη λίστα ότι πρέπει εγώ να εξομολογηθώ και να κοινωνήσω!!!!!!!!!!!!!! Μιλάμε, θέλει να κάνει κουμάντο όχι μόνο στη ζωή των άλλων, αλλά και στην ψυχή τους!!!

Βάσω, πάλι καλά που μου το λες κι εσύ! Νόμιζα ότι είμαι απλά υπερβολική! Καλά, εσείς γιατί τα βγάλατε τόσο νωρίς; Πόσο είσαι τώρα, βάλε καλέ ένα τικεράκι!

Βάσω, εννοείται θα στείλω μήνυμα! Α, δε σας είπα το άλλο που έκανε η μάνα μου. Τώρα που ήρθε ο αδελφός μου, του έβαλε μια τεράστια λίστα με δουλειές, τις οποίες κάνει ο κακομοίρης καθημερινά. Ανάμεσα στις δουλειές αυτές, ήταν να βγάλει τα καλύμματα από το παλιό καρότσι του Αντρέα, κάτι που εμείς δε θεωρήσαμε σκόπιμο, αφού το καρότσι θα το χρησιμοποιήσουμε όταν γίνει το μωρό πέντε μηνών περίπου. Οπότε, ποιος ο λόγος να πλύνουμε τα καλύμματα από τώρα; Α, το καρότσι το είχαμε αφήσει σπίτι της, και το χρησιμοποιούσαν παλιότερα, αφού εμείς είχαμε πάρει το άλλο. Λοιπόν, μας δίνει τα καλύμματα, και μας λέει να τα πλύνουμε και να της τα πάρουμε για να τα βάλει ο αδελφός μου πίσω στο καρότσι. Της είπα ότι δεν επείγει αυτή η δουλειά, και ότι δεν υπήρχε κανένας λόγος να βγάλουν τα καλύμματα, και μου απάντησε ότι ήταν ευκαιρία τώρα που ήρθε ο αδελφός μου, γιατί μετά ποιος θα τα έβγαζε; Της είπα ότι μπορούσε να τα έβγαζε κι ο άντρας μου, και μου απάντησε φυσικά ότι, σιγά μην τα κατάφερνε. Της λέω, οκ, και να μην τα κατάφερνε, θα τα πηγαίναμε στο μαγαζί απ' όπου το αγοράσαμε, θα μας τα έβγαζαν και τέρμα. Τώρα, με ρωτάει κάθε μέρα αν τα πλύναμε (ούτε που τα θυμόμασταν), και με πιέζει να τα πλύνουμε για να της τα φέρουμε να τα βάλει ο αδελφός μου τώρα που είναι εδώ. Της λέω προχτές "καλά, ποιος σου είπε εσένα να τα βγάλεις;" και μου λέει το κορυφαιότατο των κορυφαίων: "μα δεν τα έβγαλα εγώ, ο Φίλιππος τα έβγαλε"!!!!! Μπαίνει ο αδελφός μου στην κουζίνα και της λέει "δεν το πιστεύω, θα καίγεσαι στην κόλαση για τα ψέματα που λες, αφού εσύ μου το έγραψες στη λίστα". (Το "θα καίγεσαι στην κόλαση" για πλάκα φυσικά.) Χτες που ήρθαν, πάλι με ρώτησε αν τα πλύναμε, και επέμενε να πω στον άντρα μου να τα βάλει εκείνη την ώρα, και μου λέει "πώς να αποθηκεύσω τον σκελετό, θα σπάσει μόνος του". Της ξαναλέω "ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΣΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΤΑ ΒΓΑΛΕΙΣ;;;". Αμάν πια, μ' έχουν πρήξει!

Α, το άλλο που έκανε η μάνα μου όλο το χειμώνα και με εκνεύριζε είναι που, όταν έρχονταν τα απογεύματα που ήμουν εγώ στο σχολείο, έφερνε μαζί της σάντουιτς για να ταΐσει τον Αντρέα, λες και δεν είχαμε εμείς ψωμί και τυρί στο σπίτι να φτιάξουν ένα σάντουιτς... Γκρρρ... Όσο για την πεθερά, δεν τα λέει αυτά για να με εκνευρίσει, απλά έβγαλε αυτό το συμπερασμα από μόνη της. Εκνευρίζομαι τρομερά με τους ανθρώπους που βγάζουν αυθαίρετα συμπεράσματα, χωρίς να έχουν την παραμικρή ιδέα για το τι συνέβη, και μετά τα μοιράζονται και με όλο τον κόσμο. Της εξήγησα χτες κάποια πράγματα, αλλά άντε να καταλάβει τι είναι η προεκλαμψία μια εντελώς αγράμματη γυναίκα, η οποία επιπλέον, δεν ακούει ποτέ τι της λες, γιατί δεν υπάρχει λόγος, αφού ήδη τα ξέρει όλα. Γκρρρ... Εν τω μεταξύ, από προχτές το βράδι με ενοχλεί ο λαιμός μου. Δεν έχει χειροτερέψει, ούτε καλυτερέψει, είναι σταθερός, έναενοχλητικό αίσθημα, αλλά όχι στο σημείο που καταπίνουμε, πιο πριν. Νομίζω ότι ερεθίστηκε από το πολύ παγωμένο νερό που ήπια. Το ελπίζω δηλαδή, γιατί το να γεννήσω άρρωστη είναι ό,τι χειρότερο... ΞΑΝΑΓΚΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ.......................

Γεια σας κοριτσάκια! Πάλι εδώ, χωρίς σημάδια γέννας! Τα καυτερά δεν είναι η αδυναμία μου, ειδικά μέσα στον καύσωνα, άσε που θα μου κάνουν ένα χάλια στομάχι. Αν δω ότι φτάνει η 21 και δεν έχω γεννήσει, θα κάνω μια μακαρονάδα με καυτερή πάπρικα, και το κρίμα στο λαιμό σου! Μου λέει χτες ο άντρας μου, φαντάζεσαι να γεννήσεις στις 21; Χαχα, να το χάσουμε για μια μέρα! Κι εμένα το κάνει αυτό που λες πότε-πότε η μάνα μου, και με εκνευρίζει. Κυρίως για τον άντρα μου λέει. Π.χ. μια μέρα τον είχε πάρει ο ύπνος στην πολυθρόνα, πήγε ο Αντρέας και τον χτυπούσε για να τον ξυπνήσει, και του έλεγε η μάνα μου "καλά του κάνεις Αντρέα μου". Ανθή σου εύχομαι να πάνε όλα καλά με τα δοντάκια της Αλεξάνδρας. Τα δόντια μερικές φορές δεν είναι μόνο θέμα διατροφής, αν τρώει κάποιος πολλή ζάχαρη, κ.λπ., αλλά είναι και θέμα κατασκευής. Σίγουρα ο γάμος απαιτεί άπειρους συμβιβασμούς και άπειρη υπομονή. Γι' αυτό λέω ότι μερικοί άνθρωποι που δεν παντρεύτηκαν, αν το έκαναν θα ήταν πολύ δυστυχισμένοι, γιατί δεν ξέρουν να συμβιβάζονται και να υποχωρούν. Συμφωνώ επίσης ότι, αν ένα ζευγάρι είναι μαζί 10-15-20 χρόνια, είναι λογικό τα δεδομένα να αλλάζουν, και να μην είναι όλα ρόδινα μεταξύ τους. Βάσω 16 είναι η ΠΗΤ μου, για να δούμε αύριο που θα μου εξετάσει τράχηλο τι θα μου πει... Οι γονείς μου εμένα δεν κακομαθαίνουν τον Αντρέα, αλλά γενικώς η μάνα μου έχει μια τάση, που την είχε και μαζί μας, φυσικά, να είναι καταπιεστική. Π..χ, όπως σας έχω ξαναπεί, επιμένει να τον ταΐζει, όπως χτες που του έβαλα κέικ και το κρατούσε και του το τάιζε, λες και δεν μπορεί να φάει το μωρό μόνο του το κέικ. Ή τον κρατάει αγκαλιά, και μετά κλαίει και χτυπιέται για τη μέση της. Ή επέμενε από πέρσι το καλοκαίρι να του κόψω τις πάνες. Γενικώς, έχει την τάση να μην αφήνει ένα μωρό να μεγαλώσει (εμένα μου φορούσε πάνες στον ύπνο μέχρι έξι χρονών για να μην της λερώσω τα σεντόνια, ενώ δεν έκανα τσίσα στον ύπνο μου, στον αδελφό μου φορούσε χοντρό καλσόν κάτω απ' το παντελόνι το χειμώνα, μέχρι που το είδε ένας συμμαθητής του, κι από τότε δεν ξαναφόρεσε). Μαρίνα, άντε, μια χαρά, αφού θέλεις κοριτσάκι, όλα τέλεια! Εμένα δε μου είπε ποτέ ο γιατρός μου πόσα κιλά να βάλω και πότε. Απλά ζυγίζομαι κάθε φορά που πηγαίνω και γράφει το νούμερο χωρίς ποτέ να σχολιάσει το παραμικρό. Σήμερα το πρωί ζυγίστηκα και ήμουν 68.3. Στον Αντρέα είχα ξεπεράσει τα 70 κιλά, οπότε είμαι μια χαρά νομίζω. Ξεκίνησα 59, έχασα τρία και πήγα στα 56, και τώρα 68. Το λιγότερο τα μισά θα φύγουν με τη γέννα, ε, μετά θα φύγουν και τα υπόλοιπα! Σας φιλώ όλες!

Α, ξέχασα να σας πω: το απόγευμα φτιάξαμε με τον Αντρέα μπανάνα μπρεντ και ήταν ο βοηθός μου. Του έλεγα να μου φέρει το σύρμα που χτυπάμε τα αβγά, με ρωτούσε "μα πού είναι;", του έλεγα "στο δεύτερο συρτάρι, κάτω απ' τα πηρούνια και τα κουτάλια", το άνοιγε και το έβρισκε! Μου έφερε διάφορα έτσι και μου ανακάτευε το μείγμα! Όταν έγινε το κέικ, τον ρωτάει η μάνα μου (ήρθαν οι γονείς μου κι ο αδελφός μου σε κάποια φάση) αν θέλει φαγητό και της απαντά "όχι. Καλύτε-α κέικ"!!!

Γκρρρ, τα νεύρα μου. Παίρνει προηγουμένως η πεθερά τηλέφωνο και με ρωτάει πότε γεννάω. Της λέω ότι μ' έβαλε για την Τετάρτη, θα με εξετάσει κολπικά και αν δεν υπάρχουν ενδείξεις και είναι καλά το μωρό, θα περιμένουμε. "Εγώ δεν ξέρω από τέτοια" μου λέει "γιατί γεννούσα φυσιολογικά, κι όποτε μ' έπιαναν οι πόνοι πήγαινα". Της εξήγησα ότι θα προσπαθήσω κι εγώ να γεννήσω φυσιολογικά αυτή τη φορά. "Και γιατί παιδάκι μου;", με ρωτάει. Έλα ντε; Γιατί;;;; Της εξηγώ ότι θέλω να γεννήσω φυσιολογικά για να αποφύγω την εγχείριση, κ.λπ. και μου κάνει "κι αν τρομάξεις όπως την άλλη φορά και σου ανέβει η πίεση;". ΠΟΙΟΣ ΤΗΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΤΡΟΜΑΞΑ;;;;;;;;;;; Τα νεύρα μουυυυ!!!!!!! Είμαι σίγουρη ότι είπε σ' όοοολο τον κόσμο ότι τρόμαξα, μου ανέβηκε η πίεση και μ' έβαλαν για καισαρική... Τα νεύρα μου! Μάγδα εγώ πάντως, για τις κατσαρίδες τον κρατάω. Πώς τα περάσατε στη θάλασσα; Εμένα αυτό θα το έλεγε παλιότερα, τώρα με τίποτα, βαριέται να κουνηθεί...

Μάγδα πέντε μπάλες;;;;;; Εγώ δύο τρώω... Κι εγώ απορώ πώς δεν έχω γεννήσει με τόσα νεύρα και ένταση. Έχουν πολλά κοινά οι σύζυγοί μας. Κι ο δικός μου νομίζω είναι υδροχόος, δεν του αρέσει καθόλου να βγαίνει, αλλά ούτε και η θάλασσα, βασικά του αρέσουν μόνο οι έξοδοι για φαΐ! Επίσης είναι αντικοινωνικός, δηλαδή έγινε αντικοινωνικός λόγω των περιστάσεων. Στη Θεσσαλονίκη είχε πολλούς φίλους, εδώ δεν έχει κανένα, ή μάλλον μόνο ένα, που είναι ένα παιδί που ήταν συμμαθητές στο δημοτικό, συναντήθηκαν ξανά μέσω φέισμπουκ και κόλλησαν, αλλά βλέπονται σπάνια, γιατί ο άλλος δουλεύει τις νύχτες και μένει και Λευκωσία. Κι εγώ πιστεύω μ' αγαπάει, δεν το δείχνει πάντως! Ούτε κι εγώ θα ήμουν μαζί του αν δεν υπήρχε ο Αντρέας πιστεύω, γιατί κι εμείς είμαστε η μέρα με τη νύχτα. Το βασικότερο προσόν του είναι ότι ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΙΣ ΚΑΤΣΑΡΙΔΕΣ!!! Κι εμένα έχει τύχει να μου σπάσουν τα νεύρα μου με συμπεριφορά πωλητριών/σερβιτόρων, αλλά δεν το συνέχισα, γιατί δεν ξέρεις τι έχει ο άλλος πίσω του. Μπορεί εκείνη τη μέρα να μπήκε ο πατέρας του στο νοσοκομείο με οξεία πνευμονία, π.χ., ή να την παράτησε ο σύζυγος για κάποια άλλη, ή έχει μάνα στο τρελοκομείο ή ένα σωρό άλλα... Δεν είμαι φαντασιόπληκτη, αυτά τα ζω καθημερινά με τους μαθητές μου, ή μάλλον τα ζούσα! Σας φιλώ, λέω να συμμαζέψω λίγο, πριν μάζεψε ο άντρας μου όλα τα παιχνίδια από κάτω και σκούπισα, γιατί γινόταν χαμός από σκόνη, μια που φυσάει αυτές τις μέρες (ευτυχώς), κάποια τα έβαλε σε κουτιά και κάποια άλλα κλασικά, σε τραπεζάκια και καναπέδες...

Σε γενικές γραμμές ναι, αλλά δυστυχώς τώρα τελευταία υπάρχει η νοοτροπία να διώχνουν προβληματικούς μαθητές από το πρωινό σχολείο και να έρχονται (ή ακόμα και να τους στέλνουν) στο εσπερινό. Έτσι, έχουμε και κάποιους ανήλικους μαθητές, που είναι συνήθως αυτοί που δημιουργούν προβλήματα. Ναι, φιλόλογος διορίστηκα.

Ναι, έχει τρομερά προβλήματα δυστυχώς, όπως και η πλειοψηφία των μαθητών μας. Εντάξει, η Κύπρος είναι μικρή, απορώ πώς τόσο καιρό δε βγήκαμε και συγγενείς!

Χαχα, άντε ρε! Εμείς δεν είχαμε ποτέ πρόβλημα μαζί της στο σχολείο, αντίθετα, ήταν απ' τις καλύτερες μαθήτριες, και στους βαθμούς και στη συμπεριφορά. Αλλά έχει τα άπειρα προβλήματα, και οικογενειακά και με τη σχέση της. Αν σου πω, θα φρίξεις.

Ναι βρε, αφού έτσι ακριβώς στην περιέγραψα!

Γεια σας κοριτσάκια! Ακόμα εδώ είμαι, χωρίς ενδείξεις τοκετού! Λέτε να το πηγαίνει για τις 22; Ανθή μια χαρά που πήγατε για μπάνιο. Να δούμε πότε θα πάει ο άντρας μου τον Αντρέα. Βέβαια, πρέπει να του περάσει ο βήχας πρώτα, αλλά κι όταν θα του περάσει, θα πρέπει να του το λέω για κανένα μήνα μέχρι να το αποφασίσει. Γενικώς, βαριέται τα πάντα. Όλο το χειμώνα τον έπαιρνε μαζί του στα ψώνια, τώρα όποτε είναι να πάει για ψώνια και του λέω να τον πάρει μαζί του, τον αφήνει στους γονείς μου. Σε οδοντίατρο δεν πήγα ποτέ τον Αντρέα, λες να χρειάζεται; Καγκουράκι μια χαρούλα που πήγατε όλοι μαζί θάλασσα! Από ποια ηλικία μπορούμε να βάζουμε τα βρέφη στη θάλασσα; Εμείς τον Αντρέα τον είχαμε βάλει εφτά μηνών νομίζω. Βάσω πολύ φοβάμαι ότι αύριο που θα έχουμε τον Αντρέα και το νεογέννητο, θα μου τα αφήνει και τα δύο, και θα μου λέει ότι είναι κουρασμένος και θέλει να ξεκουραστεί και θα κάθεται στο γραφείο να παίζει σκάκι. Εγώ θα θηλάζω τη Γεωργία και θα έχω και τον Αντρέα να με πρήζει, να βγαίνει μόνος του στο μπαλκόνι, να πετάει πράγματα, και θα πρέπει να τον κουμαντάρω. Νομίζω ότι δεν καταλαβαίνει καθόλου την κατάσταση, και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι ο εαυτός του. Σήμερα το πρωί πάλι φώναζε, γιατί θα πήγαινε για κούρεμα και του είπα πριν πάει, να πεταχτεί να μου πάρει ένα κοτόπουλο να μαγειρέψω. Άρχισε να φωνάζει "άσε με" και "άσε με", γιατί λέει, μεσημέριασε, και δε θα προλάβει να πάει για κούρεμα. Του λέω "αυτό λέω κι εγώ, μεσημέριασε και δε θα προλάβω να μαγειρέψω". Εννοείται δεν πήγε. Μετά φώναζε, γιατί χτες έδωσα όλα τα λεφτά μας στον αγιογράφο. Του λέω "δικά μου είναι, ό,τι θέλω να κάνω". Ε μα πια. Μετά με ρωτάει που είναι η κάρτα για να βγάλει λεφτά απ' το ΑΤΜ. Του λέω ότι δεν ξέρω, και μάλλον την κρατάει αυτός. Άρχισε πάλι να φωνάζει "πήρα εγώ την κάρτα; Πήρα εγώ την κάρτα; Πήρα εγώ την κάρτα;". Τελικά τη βρήκε κάπου που την είχε βάλει αυτός. Μου λέει, αν δεν προλάβει να φέρει το κοτόπουλο, θα πάρει φαγητό απ' έξω. Εν τω μεταξύ, τον τελευταίο καιρό έχει λυσσάξει να πάρουμε φαγητό απ' έξω, λες και είναι καλύτερο απ' το σπιτικό. Κάθε μέρα μου λέει να μη μαγειρέψω για να πάρουμε απ' έξω. Του είπα όχι, κι αν δεν προλάβει, να με πάρει τηλέφωνο να φτιάξω κάτι άλλο. Μου λέει ότι βαρέθηκε να τρώει τα ίδια, και του απαντώ κι εγώ ότι, κι εγώ βαρέθηκα να βλέπω κάθε μέρα τα μούτρα του, αλλά τι να κάνω. Ε μα πια, δεν αντέχεται. Είναι νορμάλ συμπεριφορά αυτή; Όλο φωνές και νεύρα για το τίποτα; Αυτό για τα δόντια ότι στραβώνουν, είναι μεγάλη χαζομάρα. Κι εγώ έβαζα τον αντίχειρα στο στόμα, και μια χαρά δόντια έχω. Το μαχαλεπί δεν ξέρω πώς το λένε στην Ελλάδα, δε νομίζω καν ότι υπάρχει στην Ελλάδα. Είναι μια απλή κρέμα που γίνεται μόνο με νισεστέ και νερό, χωρίς καμία άλλη προσθήκη. Όταν το σερβίρουν, την κόβουν σε κομμάτια (γίνεται πολύ σφιχτή), τη βάζουν σ' ένα μπολ με κρύο νερό, ανθόνερο, ζάχαρη και σιρόπι τριαντάφυλλο. Εγώ δεν τρελαίνομαι πάντως για μαχαλεπί! Τα Ναπολέα τα ξέρω, έχουμε και στη Λάρνακα. Σ' αυτά της Αγίας Νάπας δουλεύει μια μαθήτριά μου. Αν είδατε μια ψηλή, πολύ αδύνατη κοπέλα με πλατινέ μαλλί και έντονα βαμμένα μάτια, αυτή είναι! Εγώ όποτε πηγαίναμε, έπαιρνα το cherry mania που είναι με βύσσινο. Δεν είχα βρει πουθενά αλλού παγωτό με βύσσινο, μια που δε συνηθίζεται στην Κύπρο. Ρε κορίτσια, πώς καταλαβαίνω αν κατέβηκε η κοιλιά μου; Εμένα πάντα ίδια μου φαίνεται...

Να 'μαι πάλι! Που λέτε, ακόμα δεν έχω γεννήσει, ούτε και υπάρχει καμία ένδειξη. Το πρωί πήγαμε εκκλησία, μετά το μεσημέρι στους γονείς μου, το απόγευμα ο Αντρέας δεν κοιμήθηκε, γιατί, ενώ ήταν πάρα πολύ νυσταγμένος και κοιμήθηκε στ' αμάξι, ξύπνησε μόλις τον βάλαμε στο κρεβάτι, έτσι τον είχαμε όλη μέρα πάνω-κάτω. Το μεσημέρι ήταν αφάνταστα άτακτος, πετούσε συνέχεια πράγματα παντού, έφτυνε ή έκανε ότι έφτυνε, γενικώς δεν καθόταν δευτερόλεπτο. Δεν έπιανε τίποτα, ούτε απειλή για τιμωρία, ούτε φωνές, ούτε όταν τον αγνοούσαμε. Μάλλον ήταν σε υπερένταση επειδή νύσταζε. Το απόγευμα ήταν κάπως πιο ήρεμος, αλλά είχε φάσεις που τον έπιανε πάλι... Πριν λίγο ήρθε ο φίλος μου που του είχα παραγγείλει την εικόνα του αγίου Γεωργίου. Μιλάμε, την έχει κάνει τέλεια! Την έδειξα στον Αντρέα, τον ρώτησα ποιος άγιος είναι, και μου απάντησε χωρίς δισταγμό "ο άγιος Γεώγιος". Τώρα πώς το βρήκε, δεν ξέρω! Ανθή τέλεια η μέρα σας χτες! Εμάς στην κεντρική παιδική χαρά της πόλης, παλιά είχε και ζωολογικό κήπο, μετά τον χάλασαν κι έβαλαν μόνο πουλιά και τώρα έχει μείνει μόνο ένα κλουβί με διάφορα πουλιά, παγώνια, κότες, χήνες, τέτοια, και στον Αντρέα αρέσει να τα βλέπει. Τον πήγε χτες ο άντρας μου κι έπαιξε πολύ, αλλά έκανε κακά λίγο μετά που πήγαν, κι ο πανέξυπνος δεν τον άλλαξε, γιατί σκέφτηκε, λέει "θα τον παίρνω τώρα στο αμάξι να τον αλλάζω, είναι κρίμα το μωρό", με αποτέλεσμα να συγκαεί τρομερά... Κι εγώ έφαγα παγωτό σήμερα, αλλά δε νομίζω να είχε χίλιες θερμίδες. Μπορεί να είχε 500... Μάγδα ο άντρας σου αυτές τις μέρες είναι χειρότερος ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΠ' ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ!!!!!!! Καλά, εμένα σήμερα το πρωί με κατασύγχυσε. Φεύγουμε απ' την εκκλησία με τον αδελφό μου, με σκοπό να τον πάμε, μαζί με τον Αντρέα, στο σπίτι μιας θείας που είχε το μνημόσυνο της μάνας της, όπου θα πήγαιναν και οι γονείς μου, που είχαν πάει στην εκκλησία που έγινε το μνημόσυνο. Ο αδελφός μου μας είπε ότι είχαν εξηγηθεί με τους γονείς μου να συναντηθούν στο σπίτι τους, για να τον πάνε αυτοί στο σπίτι της θείας. Φτάνουμε στο σπίτι των γονιών μου, δεν είχαν έρθει ακόμα. Παίρνω τηλέφωνο τη μάνα μου στο κινητό, φυσικά δεν το απαντούσε. Ο άντρας μου επέμενε να πάρω τηλέφωνο τη θεία στο κινητό της. Να του εξηγώ ότι δεν υπάρχει περίπτωση να το απαντήσει, γιατί είτε είναι στην εκκλησία, είτε είναι στο σπίτι κι έχει καλεσμένους, αυτός να επιμένει και να γκρινιάζει ότι για την ξεροκεφαλιά μου τους ταλαιπωρώ όλους. Τελικά αποφασίζουμε να κατέβουν ο αδελφός μου με τον Αντρέα και να περιμένουν τους γονείς μου, κι εμείς να φύγουμε. Με το που κατεβαίνει ο Αντρέας, ήθελε να κατέβουμε κι εμείς, κι έκλαιγε. Λέω στον αδελφό μου να ξαναβάλει τον Αντρέα στο αμάξι να τον πάρουμε σπίτι μας, και πετάγεται ο άντρας μου και λέει "ααα, να είμαστε εξηγημένοι, εσύ θα τον προσέχεις τώρα στο σπίτι". Του λέω "ούτε να το σκέφτεσαι, δεν κοιμήθηκα καλά το βράδι και θέλω να ξαπλώσω". Αυτός επέμενε κι έλεγε ότι κουράστηκε πολύ που τον κυνηγούσε στην εκκλησία. Του λέει ο αδελφός μου "καλά ρε, ακούς τι λες; Η Άννα-Μαρία είναι έγκυος. Θα συγκριθεί μαζί σου που είσαι μια χαρά παλικάρι;". Αυτός εκεί, να επιμένει ότι είναι ΠΟΛΥ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ, ο αδελφός μου επέμενε κι αυτός, τελικά ήρθαν οι γονείς μου, τους αφήσαμε τον Αντρέα και φύγαμε. Αμάν πια, καμία συνεννόηση. Και το κορυφαίο είναι που συνέχεια μου λέει "κι άλλες είναι έγκυες, δεν κάνουν έτσι". Κι εγώ φυσικά του απαντώ "κι άλλοι άντρες δουλεύουν κιόλας και κάνουν κι ένα σωρό δουλειές". Ε μα! Τέλος πάντων, σας αφήνω, γιατί εδώ και μισή ώρα ο Αντρέας θέλει Πέππα. Άντε, να δει δυο-τρία επεισόδια και να πάει για ύπνο, γιατί κουτουλάει...

Γεια σας κορίτσια! Όχι, δε γέννησα! Ακόμα εδώ είμαι! Θα σας γράψω μετά, τώρα έχω τον Αντρέα να κρέμεται απ' τα χέρια μου.

Εγώ το φωτογράφησα κιόλας!

Έκανα και πενήντα καθίσματα, όχι πολύ βαθιά, βέβαια, σε σετάκια των δέκα. Δεν μπορείτε να πείτε. Το παλεύω! Μήπως το παράκανα; Η μαρμελάδα έγινε όνειροοοο!!!! Ευτυχώς δεν έχει καθόλου γεύση καμένου!

Ουφ, τα έχω παίξει σήμερα. Τελικά αντί για κέικ, έκανα μαρμελάδα μήλο-ροδάκινο, γιατί είχα πολλά φρούτα που δε θα τα τρώγαμε, κι αν τα έβαζα σε κέικ, έπρεπε να γίνουν εκατό κέικ, για να χωρέσουν όλα αυτά εκεί μέσα. Έπιασε λίγο από κάτω, αλλά ευτυχώς το μεγαλύτερο μέρος σώθηκε, και δε μυρίζει καμένο (νομίζω δηλαδή). Είμαι ένα πτώμα τώρα και για μαντέψτε: πού είναι ο άντρας μου και πού ο Αντρέας;

Δεκαοκτώ σκαλιά έχει η σκάλα που οδηγεί από τον κάτω όροφο στο δικό μας. Την έκανα έξι φορές, δηλαδή 109 σκαλιά! Μέσα σε τρία λεπτά περίπου! Αν μη τι άλλο, τουλάχιστον είμαι σε καλή φυσική κατάσταση!

Μαρίνα όλα αυτά που λένε τα βρίσκω πολύ μπακαλίστικα. Πώς είναι δυνατόν να ξέρει κάποιος πότε θα γεννήσει μια γυναίκα; Μια φίλη μου, π.χ., γέννησε το πρώτο 15 μέρες νωρίτερα από την ΠΗΤ, το δεύτερο το γέννησε με πρόκληση 40 + 1 και το τρίτο ακριβώς στις σαράντα εβδομάδες. Δεν υπάρχουν κανόνες σ' αυτά τα θέματα, σε καμία περίπτωση. Εσένα γιατί σε έβαλε με πρόκληση, αφού δεν υπήρχαν ενδείξεις; Για να δούμε πώς θα αντιδράσει ο Αντρέας! Πάντως, κάθε παιδί είναι διαφορετικό, δεν μπορείς να ξέρεις πώς θα το πάρει, συγκρίνοντάς το με κάποιο άλλο. Με το καλό η αυχενική εύχομαι! Με τα συμπτώματα και τα κιλά πώς τα πας;

Λοιπόν, στην προηγούμενη εγκυμοσύνη, στις 39 + 3 μαγείρεψα παραδοσιακό μακαρονάκι με σάλτσα λαχανικών στην οποία είχα βάλει άνιθο, έκανα αποτρίχωση και έφτιαξα κέικ. Σήμερα, στις 39 + 3, μαγείρεψα σπαγέττι με σάλτσα λαχανικών με άνιθο (παραλίγο να φτιάξω παραδοσιακό, αλλά είπα ας μην το κάνω κι επίτηδες!), έκανα αποτρίχωση, κι είχα από χτες στο μυαλό μου να φτιάξω κέικ με διάφορα φρούτα, χωρίς να θυμάμαι ακριβώς σε ποια μέρα είμαι. Λέτε να επαναληφθεί το σκηνικό; Σκέφτομαι ν' ανεβοκατέβω τις σκάλες της πολυκατοικίας, μήπως και κατέβει το μωρό!

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εμείς εδώ, καμία εξέλιξη! Χτες το απόγευμα πήγαμε βόλτα στην παραλία. Περπατήσαμε λίγο, πήραμε ένα καλαμπόκι στον Αντρέα από ένα φίλο του άντρα μου, γιατί μόλις είδε τα καλαμπόκια, άρχισε να χοροπηδάει σαν καγκουρό και να φωνάζει "θέλω καλαμπόκι, θέλω καλαμπόκι"!!! Του έβαλε ένα ξυλάκι από σουβλάκι στην κορυφή του καλαμποκιού, το κρατούσε με τα δυο χέρια, και το έφαγε όλο μόνος του! Μετά καθίσαμε και φάγαμε πίτσα, αλλά εκεί μας έβγαλε την ψυχή ο Αντρέας, γιατί όλη την ώρα ήθελε να σηκώνεται. Σε άλλα μαγαζιά, που έχει χώρο, δεν υπάρχει πρόβλημα, αλλά εκεί ήταν λίγο στριμωγμένα. Εγώ, βέβαια, δεν μπορούσα να σηκώνομαι και να τον κυνηγάω, ο άντρας μου καθόταν από τη μέσα μεριά και έπρεπε να σηκώνεται ο αδελφός μου για να βγει αυτός, και όλη την ώρα του φώναζε "ΑΝΤΡΕΑ, ΕΛΑ ΠΙΣΩ", κι άλλα τέτοια. Δεν καταλαβαίνει ότι έτσι όπως φωνάζει ενοχλεί όλο τον κόσμο και γινόμαστε ρεζίλι... Του το λέω και μου λέει "ε, και τι θες να κάνω;". Μετά είδε έναν Μίκυ που ήταν μπροστά από ένα μικρό λούναπαρκ που έχει στην παραλία, έκλαιγε γιατί ήθελε πάλι το Μίκυ, κι όπως προχωρούσαμε, πέσαμε πάνω σε κάτι αυτοκινητάκια, γαϊδουράκια, κ.λπ. απ' αυτά με το κέρμα. Τελικά κάθισε λίγο σε δύο απ' αυτά, ε, μετά φύγαμε με κλάματα! Σήμερα δεν καλοκοιμήθηκα, έκοψα και το πρωινό φραπέ, και είμαι ζαβλακωμένη... Μάγδα εμάς οι γονείς μου δεν τον κακομαθαίνουν τον Αντρέα, απλά με πολλά πράγματα δε συμφωνώ. Π.χ. η μάνα μου επιμένει να τον ταΐζει, ενώ ο Αντρέας τρώει μια χαρά μόνος του. Από κάποια φάση και μετά, βέβαια, παρατάει το φαγητό για να παίξει, αλλά μια μεγάλη ποσότητα στην αρχή την τρώει μόνος του. Αυτές τις μέρες ο Αντρέας θέλει να κοιμόμαστε αγκαλιά! Ενώ προηγουμένως δεν ήθελε ούτε να τον αγγίζω, τώρα μου τραβάει το χέρι και το βάζει με συγκεκριμένο τρόπο πάνω του. Αν το μετακινήσω, μου το φτιάχνει! Το πλυντήριο πιάτων εγώ το σιχαίνομαι λίγο, βγάζει άλατα, μύκητες, δεν ξέρω τι άλλο, θέλει συνέχεια καθάρισμα και είναι και μεγάλο έξοδο όσον αφορά στο ρεύμα. Άλλωστε, κι εγώ δεν πλένω απολύτως τίποτα, τα πλένει όλα ο άντρας μου, χιχι! Η κουζίνα, βέβαια, είναι πάντα διάσπαρτη με άπλυτα, αλλά δεν πειράζει! Εμείς δεν υπάρχει περίπτωση να πάμε για μπάνιο στις έντεκα για να μη μας πιάσει ο ήλιος! Απ' τις οκτώ-οκτώμιση ο ήλιος καίει... Οπότε, το απόγευμα, μετά τις έξι. Εγώ, βέβαια, δεν υπάρχει περίπτωση να πάω, ενώ ο Αντρέας έχει ακόμα το βήχα, οπότε από βδομάδα και βλέπουμε. Για τις ανηψιές σου που λες, έχει κι ο αδελφός μου ένα φίλο που τα παιδιά του είναι ακριβώς έτσι. Πήγαν προχτές για μπάνιο μαζί, ζήτησαν τα μικρά παγωμένο γιαούρτι, αυτό με τα φρούτα σαν παγωτό, και πήγαν σ' ένα μαγαζί που βάζεις μόνος σου. Η κόρη του που είναι η μικρότερη έβαλε μια λογική ποσότητα, ο γιος έβαλε ένα βουνό, και φυσικά δεν το έφαγε. Μετά άρχισε να ζητά KFC (μπλιάχ), του λέει ο αδελφός μου "αφού είναι μεσημέρι, και θα πας σε λίγη ώρα σπίτι σου να φας" και λέει ο πατέρας του "έλα μωρέ, σιγά, διακοπές είναι, ας φάνε τα παιδιά ό,τι θέλουν", του πήρε, και φυσικά δεν το έφαγε όλο. Ανθή κι ο άντρας μου κάπως έτσι μαζεύει τα παιχνίδια! Έχουμε διάφορα κουτιά που μπαίνουν κάποια παιχνίδια ανάκατα και κάποια άλλα που μπαίνουν συγκεκριμένα παιχνίδια. Ε, ο άντρας μου θεωρεί ότι δεν μπορεί να κάθεται να ξεδιαλέγει παιχνίδια (λες και έχει κάτι άλλο να κάνει), και τα πετάει όλα σ' ένα κουτί ανακατεμένα. Αν είμαι από πάνω του, μπορεί να κάνει ένα ξεδιάλεγμα, π.χ. τα αυτοκινητάκια στο κουτί τους, και τα τουβλάκια στο δικό τους κουτί. Το χειρότερο, όμως, είναι όταν βαριέται να τα μαζέψει και τα σπρώχνει με το πόδι λίγο παράμερα. Όταν τον βλέπω να το κάνει αυτό, μου γυρνάει το μάτι ανάποδα... Γκρρρ........ Του λέω "άμα είναι να τα σπρώχνεις με το πόδι, άσ'τα εκεί που είναι". Εγώ δεν έχω βαρύνει ιδιαίτερα, οπότε δε με πειράζει να περιμένω μέχρι 41 εβδομάδες (μήπως και γεννήσω στις 22 ). Φτάνει να μην κινδυνεύει το μωρό, βέβαια. Όσο για τα πεθερικά που λες, αποκλείεται να τους έστελνα τον Αντρέα για δέκα μέρες. Κι εμένα θα του έδιναν ό,τι να 'ναι από φαγητό, θα του έκαναν κάθε μέρα τηγανιτά, και θα τον τάιζαν ένα σωρό βλακείες, κυρίως μπισκότα και τέτοια. Αφού η πεθερά μου έλεγε πέρσι το καλοκαίρι που πήγαμε "μην του δώσεις ψωμί, δώσ' του μπισκότο που είναι πιο στεγνό", επειδή έκανε διάρροια και θεωρούσε ότι είναι καλύτερο το μπισκότο απ' το ψωμί. Επίσης, επέμενε να μην του δίνω πολλά φρούτα (ανεξαρτήτως διάρροιας), και επειδή θεωρούσε ότι στα μωρά δεν αρέσουν τα λαχανικά, επέμενε να του τηγανίζει πατάτες αντί να φάει κάποιο λαχανικό ή σαλάτα. Ό,τι να 'ναι. Άσε που θα ζούσε σε ένα άκρως ανθυγιεινό περιβάλλον απ' όλες τις απόψεις, τόσο για τη σωματική, όσο και για την ψυχική του υγεία. Σας αφήνω, πάω να φτιάξω μακαρονάδα και να κάνω αποτρίχωση. Και στην προηγούμενη εγκυμοσύνη έτσι είχα κάνει, 39 + 3 έκανα τις αποτριχώσεις μου και 39 + 4 γέννησα! Λέτε να συμβεί το ίδιο και τώρα;

Γεια σας και πάλι! Έφτιαξα πατάτες στο φούρνο με κρεμμύδια, ντομάτα και κύμινο. Βασικά αυτό το φαγητό στην Κύπρο ονομάζεται τταβάς, αλλά έχει και κρέας μέσα, το οποίο εγώ παρέλειψα! Μετά ήρθε ο Αντρέας και κόλλησε στην Πέππα. Μιλάμε για τρελό κόλλημα. Έκανα και το λάθος να του δείξω πώς να βάζει μόνος του και δε σταματά με τίποτα. Την ώρα του φαγητού ήθελε να δει Πέππα. Οκ, δε θέλω να τον πιέζω να καθίσει στο τραπέζι με το ζόρι, του άφησα το πιάτο στο τραπέζι, αυτός έτρωγε ψωμί, τελικά τον τάισα όπως έβλεπε Πέππα, αφού έφαγα εγώ. Μετά έβαζε τους "Πειρατές" του Ντίσνεϊ, λέω, μέχρι να τελειώσει το επεισόδιο, ας σιδερώσω δυο ρουχαλάκια που έχω. Τελικά τα δυο ρούχα ήταν πεντηνταδυο, αλλά είπα να τα σιδερώσω μια που το πήρα απόφαση. Εν τω μεταξύ, ο άντρας μου στο γραφείο, να παίζει σκάκι, ενώ του έχω πει άπειρες φορές να μην παίζει σκάκι όταν είναι το μωρό ξύπνιο, γιατί μπορεί να συμβεί οτιδήποτε, κι όταν παίζει σκάκι, ούτε να του μιλήσουμε δεν μπορούμε. Χτες βράδι σκέφτηκα ν' αρχίσω να φωνάζω ότι σπάσαν τα νερά, να δω πώς θ' αντιδράσει, αλλά λέω, ας μην το γρουσουζεύω. Να σιδερώνω τώρα εγώ κάθιδρη, ο μικρός να επιμένει να δει κι άλλα παιδικά, να του λέω να παίξει κιθάρα, να ζωγραφίσει, να τραγουδήσουμε, κ.λπ., τίποτα αυτός. Τελικά σηκώθηκα και του έκλεισα τον υπολογιστή, πάει στο γραφείο κλαίγοντας, αποφάσισε ότι θέλει σκάκι, κι ο άλλος να τον διώχνει και να τον στέλνει σε μένα. Τα νεύρα μουυυ. Ευτυχώς τώρα σηκώθηκε, θα τον αλλάξει, να του κάνει τις εισπνοές και να τον πάει βόλτα. Ανθή επαναλαμβάνω: μήπως έχουμε τον ίδιο άντρα; Κι ο δικός μου είναι συνέεεχεια κουρασμένος. Χτες δεν έκανε τίποτα το ιδιαίτερο, κάποιες κούρσες με το αμάξι μόνο, αλλά εδώ οι αποστάσεις είναι πάρα πολύ μικρές, κάτι ψώνια, έπλυνε πιάτα, έβαλε ένα πλυντήριο, μάζεψε το προηγούμενο και άπλωσε το καινούριο. Αυτά νομίζω, και μετά έρχεται και μου λέει "αφήστε με τώρα λίγο, θέλω να ξεκουραστώ"... Ο άντρας σου τι δουλειά κάνει; Καλά, αυτό με τις κούνιες ΤΡΑΓΙΚΟ. Άκου νυχτερίδες... Πώς του ήρθε; Ο δικός μου απλά θα του έλεγε "δεν μπορώ τώρα Αντρέα, είμαι κουρασμένος, μετά". Η γυναίκα ήρθε 9-1 και έκανε γενική στην κουζίνα και τα μπάνια, συν σκούπισμα-ξεσκόνισμα-σφουγγάρισμα σε σαλόνι και διάδρομο. Πολύ καλά νομίζω για τέσσερις ώρες μόνο και τα έκανε τέλεια, σε σημείο που τώρα φοβάμαι να ακουμπήσω μήπως και τα λερώσω! Συμφωνώ γι' αυτό με την πάνα, αλλά μόνη μου αδυνατώ σ' αυτή τη φάση. Ελπίζω να το συνειδητοποιήσει ο σύζυγος σε κάποια φάση, και να βοηθήσει, αλλιώς θα κόψει την πάνα όταν πάει δημοτικό. Βάσω στείλε μου το κινητό σου στο φέισμπουκ, γιατί δεν το έχω. Για τη γυναίκα που λες, προτίμα κάποια μεγαλύτερης ηλικίας. Μ' αρέσει που σου άρεσε η άλλη απ' τη φωτογραφία! Δεν είναι νύφη που ψάχνεις καλέ, γυναίκα για το σπίτι είναι! Εγώ τον Αντρέα όταν θέλει κάτι που δε γίνεται, απλά τον αφήνω να κλαίει. Δεν είναι νεογέννητο που δεν κάνει να κλαίει, και δεν καταλαβαίνει. Κοτζαμάν γάιδαρος έχει γίνει, και μπορεί να καταλάβει κάποια πράγματα. Άλλωστε, όταν βλέπει ότι δεν του περνά, σταματά τα κλάματα. Σήμερα που του έκλεισα τον υπολογιστή, έκλαψε, χτυπήθηκε, εν τω μεταξύ εγώ του πρότεινα κάποιες εναλλακτικές λύσεις, κι αποφάσισε να φέρει το κουτί με τα αυτοκινητάκια του για να παίξει. Φυσικά, το "παίζω αυτοκινητάκια" για τον Αντρέα, τον τελευταίο καιρό σημαίνει "τα πετάω για να σπάσουν". Έσπασε δύο, του είπα να τα μαζέψει και όλως περιέργως τα μάζεψε και τα πέταξε! Κατερίνα μια χαρά τα ψώνια σου! Καλά, στα μαγιό έχουν ξεφύγει οι τιμές... Ευτυχώς που βρήκες κάποιο που να σου κάνει και να είναιι και σε λογική τιμή. Εγώ όταν πήγα κατασκήνωση δεν είχα πεθυμήσει καθόλου τους δικούς μου, χιχι! Κι εγώ από οικονομικής άποψης προτιμούσα να κάνω μόνη μου τις δουλειές, αλλά δε θα τρελαθώ κιόλας. Μια φορά το μήνα να δίνω 20-30 ευρώ δεν είναι κανένα τρελό έξοδο. Δε με πειράζει να πάω στις 41 εβδομάδες, άλλωστε δεν έχω βαρύνει, ούτε νιώθω άσχημα, απλά μου είπε ο γιατρός ότι, όσο καθυστερούμε, τόσο θα μεγαλώνει το μωρό και θα είναι πιο δύσκολος ο φ.τ. Πρόκληση δεν ξέρω αν γίνεται λόγω προηγηθείσας καισαρικής, αλλά, και για πρόκληση αν πάω, αν είναι το μωρό ψηλά, πιστεύω ότι απλά θα ταλαιπωρηθώ και θα καταλήξω πάλι σε καισαρική. Πάντως σήμερα θα πάμε για περπάτημα μήπως κατέβει, και χτες το βράδι έκανα βόλτες πάνω κάτω στο σαλόνι, και μ' έβλεπε ο Αντρέας και γελούσε, χιχι! Δίκιο έχετε για τα λεφτά που παίρνουν οι οικιακές βοηθοί, κι εγώ προτίμησα αυτήν που παίρνει 5 ευρώ την ώρα και είναι από την Ελλάδα, από μία άλλη που μου σύστησαν, Κύπρια, που παίρνει 7 ευρώ την ώρα. Αλλά όπως και το κάνουμε, είναι άδικο να σκοτώνεσαι και να παίρνεις τόσο λίγα. Σας αφήνω, τα λέμε μετά!

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εγώ πήγα γιατρό πριν καμιά ώρα. Το μηχάνημα βγάζει το μωρό 2700, αλλά ο γιατρός με το χέρι το υπολογίζει πάνω από τρία κιλά. Είναι ακόμα ψηλά μας είπε, μου ξαναέβαλε ραντεβού την Τετάρτη που έχω ΠΗΤ, κι αν περάσω την ΠΗΤ θα πρέπει να πηγαίνω καθημερινά να κάνω σαραντάλεπτα καρδιοτοκογραφήματα μέχρι να δούμε πόσο θα πάει. Σίγουρα δε θέλω να περάσω τις 41 εβδομάδες, θα δείξει! Μάγδα μερικές φορές δεν έχει να κάνει με το πώς μεγαλώνεις ένα παιδί, όσο με το χαρακτήρα που κουβαλάει. Άλλωστε, πολλά αδέλφια είναι εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες, ένα είναι πάρα πολύ υπάκουο και ήσυχο και το άλλο ανυπάκουο και άτακτο. Εμάς ο Αντρέας μας βγήκε απ' τη δεύτερη κατηγορία! Κι ενώ περνάει χρόνο με παππούδες, όχι πάρα πολύ βέβαια, εντούτοις δεν του κάνουν όλα τα χατίρια. Απλά είναι ξεροκέφαλος και ισχυρογνώμων. Χτες, π.χ. ήθελε να πάρει την κιθάρα του μαζί του στο κρεβάτι. Οκ, την πήρε, σε κάποια φάση του την πήρα εγώ κι έπαιζα και καλά, κι όταν έσβησε ο άντρας μου το φως, του έδωσα την κιθάρα και την έβαλε πάνω στη συρταριέρα. Ε, ο Αντρέας κλάματα και οδυρμούς "θέλω την κιθά-α μουυυυ". Δεν του την έδωσα, του είπα ένα σωρό, ότι θέλει να κοιμηθεί και να ξεκουραστεί η κιθάρα, κ.λπ., "όοοοχιιιι, δε θέλειιιι". Τελικά του τραγούδησα κάτι και ηρέμησε, μετά ξανάρχισε να κλαίει, μετά του πέρασε! Δε θέλω να του κάνω όλα τα χατίρια, αλλά ούτε και όχι να του λέω συνέχεια. Π.χ. στο φαγητό κάθεται αρκετή ώρα μαζί μας, τρώει μόνος του κανονικά, και μετά σηκώνεται και θέλει να δει Πέππα. Ε, οκ, ξέρω ότι είναι φάση που θα περάσει. Οπότε, το υπόλοιπο φαγητό το τρώει με τη συνοδεία της Πέππα. Αλλά η μάνα μου κάνει το άλλο: τις Κυριακές που συνήθως περνάει το πρωί εκεί, τον ταΐζει πριν πάμε εμείς για φαγητό, οπότε την ώρα του φαγητού ο Αντρέας τρέχει πάνω-κάτω, θέλει να κάνουν αγώνες με τον μπαμπά του, παίρνει πράγματα και τα πετάει, κ.λπ. Της έχω πει οκτακόσιες φορές ότι το μωρό τρώει μαζί μας και όχι πριν, κι αυτό το τηρούσαμε από τότε που άρχισε τις σούπες, οκτώ μηνών, αυτή το συνεχίζει. Καλέ, δεν είπα εγώ για τιμωρία και την αναίρεσε ο άντρας μου! Μόνος του τον έβαλε τιμωρία, μόνος του την αναίρεσε!!! Ό,τι να 'ναι! Πάντως χτες δεν πέταξε παιχνίδια, ίσως γιατί τα είχαμε μαζέψει όλα με τη γυναίκα, χαχα! Τα παιχνίδια του τα μαζεύει συνήθως όταν τα μαζεύουν με τον μπαμπά του. Μόνος του πολύ σπάνια. Πωπω, τόσο χάλια με τον πονοκέφαλο; Το έψαξες καθόλου; Τα πέντε ευρώ που παίρνει η γυναίκα τα βρίσκω λίγα για τόσο σκληρή δουλειά. Εμένα με βολεύει, βέβαια, γιατί με περισσότερα θα δυσκολευόμουν, αλλά λέω, ρε παιδί μου, έρχεται και κάνει γενική μες στον καύσωνα και τι παίρνει; Ελάχιστα... Για τα φρούτα που λες, ευτυχώς αρέσουν και στον Αντρέα, αλλά συνήθως τα εποχιακά. Κάτι μπανάνες και μήλα που έχει ολόχρονα δεν τρελαίνεται. Τώρα τρώει πολλά κεράσια, κι άρχισε να τρώει και καρπούζι ευτυχώς, γιατί τα δύο προηγούμενα καλοκαίρια, ούτε να το δει! Κλείνω για να πάω να βάλω το φαΐ στο φούρνο και ξαναμπαίνω!