Θέλω να γίνω μαμά

Γειά σας! Τι έφαγα χτες: Πρωινό: Ένα τσάι γλυκάνισο και ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί. Δεκατιανό: Ένα πολύ μικρό κομματάκι καρυδόπιτα με ταχίνι (δεν είναι σιροπιαστή). Μεσημεριανό: Ένα μπολ τραχανά + μια μικρή μπριζόλα με πατάτες στο φούρνο κρασάτες + σαλάτα μαρούλι-φρέσκο κρεμμυδάκι-άνηθο. Απογευματινό: Δύο παξιμαδάκια με ελιές, μέγεθος μπουκιάς. Δύο μικρές γλισταρκές (είδος παξιμαδιού). Δύο μικρά μανταρίνια. Βραδινό: Λίγο τραχανά + λίγες πατάτες + πολλή σαλάτα. Το ξέρω ότι είναι πολλά, αλλά είμαι τόσο κουρασμένη που ήθελα να πάρω δυνάμεις... Ρε συ Εύη, πώς γίνεται να τρως τόσο λίγο;

Γειά σας! Πολύ ησυχούλης ο Αντρίκος και το βράδι και σήμερα! Εγώ έφτιαξα μια σπανακόπιτα και κουράστηκα, μέχρι να πλύνω τα σπανάκια, ν' ανοίξω φύλλο, κ.λπ... Για τα χρώματα που λέτε, εμείς είμαστε όλοι καστανομάλληδες και καστανομάτηδες! Η γιαγιά μου η Μαρία ήταν πρασινομάτα, αλλά ούτε ένας δεν πήρε απ' αυτήν! Και ο Αντρίκος καστανός είναι και σε μαλλιά και σε μάτια, και μου αρέσει, επειδή είναι πολύ ζεστό χρώμα το καστανό. Ο συνδυασμός ξανθός-γαλανομάτης δε μ' αρέσει πολύ. Από ύψος, ο άντρας μου είναι 1.81, ούτε ντερέκι, ούτε κοντός. Κανονικός προς ψηλό. Κι εγώ το ίδιο, 1.75. Οι γονείς μας είναι πιο κοντοί εννοείται. Ο Αντρίκος δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθεί! Για τα ονόματα που λέτε, Αντρέας είναι ο πατέρας μου, ο πεθερός είναι Παναγιώτης, δε μ' αρέσει καθόλου, αλλά έχει ακούσει το όνομά του και δεν είχε καμιά απαίτηση. Αν επέμεναν, θα τον έβγαζα Παναγιώτη, δε θα τσακωνόμουν για ένα όνομα.

Πωπω βρε Ανθή, τι περνάτε κι εσείς μ' αυτές τις αρρώστιες... Τι χάλια... Μακάρι να γίνει καλά ο Πανούλης για να περάσει όμορφα στο παρτάκι του, κι εσύ για να μην ταλαιπωρηθείς. Έχεις και τόσες ετοιμασίες... Αν δεις ότι ζορίζεσαι, κάνε λιγότερα φαγητά, μην κουραστείς πολύ. Αχ, μακάρι να είναι το μωράκι σου αυτό που νιώθεις! Όλια, άντε πάλι με τα δόντια!!! Περαστικά! Άσε βρε, οι Κύπριοι δεν έχουν αίσθηση του μέτρου σχετικά με το φαγητό. Αν καλέσεις και έχεις λίγα πράγματα, όλοι θα σε πουν ότι είσαι τσιγγούνης και γύφτος. Αν καλέσεις και έχεις ένα τεράστιο μπουφέ θα σου πουν "αχ καλέ, γιατί μπήκες στον κόπο και τα έκανες όλα αυτά; Ποιος θα τα φάει;". Αλλά για τόλμα να μην το φτιάξεις...

Ελευθερία, κι εμείς έτσι, παίζουμε μαζί του, κάνουμε αγκαλίτσες, μιλάμε, τραγουδάμε, αλλά τον αφήνουμε και μόνο του. Όσο αντέξει. Όταν κλαίει προσπαθούμε να τον απασχολήσουμε με κάτι άλλο και συχνά πιάνει. Άλλες φορές δεν πιάνει, κι έτσι αγκαλίτσα! Στο αμάξι, όμως, πάντα στο καθισματάκι! Και να κλαίει, θα σταματήσει μόλις ξεκινήσει το αμάξι. Α, ένα άλλο παράπονο που έχω είναι που η πεθερά μου μένει στην Πάτρα κι εγώ στη Λάρνακα, αντί να μένε στον Άρη, στην Αφροδίτη, στον Ερμή, στον Ήλιο, κι εγώ στη Λάρνακα...

Εγώ βαφόμουν και έβαφα τα νύχια των ποδιών. Μαλλιά δεν έχω βάψει ποτέ στη ζωή μου και αρώματα όταν βάζω, δεν τα βάζω απευθείας στο δέρμα, τα ψεκάζω στα ρούχα, αλλά στην εγκυμοσύνη δε θυμάμαι να φόρεσα ποτέ άρωμα.

Λένα αυτό το ποιηματάκι "έχεις-τόσα-πτυχία-γιατί-θες-να-δουλέψεις-εδώ;" το λένε παντού... Εγώ προτιμώ να μη βρει δουλειά ο άντρας μου. Αν βρει, θα πέσουν όοολα πάνω μου... Δε θα αντέξω. Με τα λεφτά δεν έχουμε πρόβλημα, έχουμε το μισθό μου, οι ανάγκες μας είναι λίγες και δε ζοριζόμαστε καθόλου, αντίθετα μας μένουν. Δε χρωστάμε, εκτός από το στεγαστικό δάνειο, και δεν έχουμε πρόβλημα. Καλύτερα να είναι σπίτι και να βοηθά, να κοιμάται τα βράδια με τον μικρό, να τον κρατά, να κάνει δουλειές, να σηκώνεται το πρωί κι εγώ να κοιμάμαι, κ.λπ. Γιατί καλέ τόση αποτυχία το θήλαστρο; Ποιο πήρες; Μήπως να άφηνες το ένα αρκετές ώρες να γεμίσει και να τάιζες μόνο απ' το άλλο; Προσευχές τέτοιες κι εγώ δεν ξέρω, ξέρω μόνο τις στάνταρ της Εκκλησίας. Άντε, σας καληνυχτώ κόρες, γιατί είμαι πτώμα... Κι αύριο έχω να κάνωωωωωωωωω.................

Για να καταλάβετε πώς λειτουργούν οι Κύπριοι με το θέμα "φαγητό-φιλοξενία": όταν είχαν έρθει οι περίφημες φίλες της θείας μου, περιμέναμε καμιά δεκαριά-δωδεκαριά άτομα. Λοιπόν, είχαμε: κοτόπιτα, τυροπιτάκια, σπανακοπιτάκια, ελιοπιτάκια, σοκολατίνα, μπακλαβαδάκια και χαλβά. Οπότε καταλαβαίνετε τι γίνεται... Φυσικά, έμειναν ΟΛΑ!!! Αυτό είναι το νόημα για την Κύπρια νοικοκυρά: να φτιάξει ένα στρέμμα φαγητά και στο τέλος να μείνουν όλα, γιατί φυσικά, κανείς δεν μπορεί να φάει τόσο φαγητό, ούτε καν οι Κύπριοι! Μαρία, με το φαγητό της ημέρας κι εγώ ζορίζομαι. Δεν έχω και πολύ χρόνο, κι ο άντρας μου γκρινιάζει ότι όλο τα ίδια και τα ίδια τρώμε...

Όλια, εφτάψυχες είναι οι πεθερές... Δεν παθαίνουν τίποτα, ούτε με καμένα μήλα, ούτε με τίποτα...

Όλια, όχι βρε, σιγά μην κάνω δέκα γλυκά! Είπα ποια θα κάνω, αν φτιάξει η φίλη το εκμέκ και η μάνα μου τη σοκολατίνα, μου μένουν τα γαλακτομπούρεκα που θα τα κάνω κάποια στιγμή, μπορεί και μες στη βδομάδα και θα τα βάλω κατάψυξη, η τάρτα φράουλας και η κρεμ καραμελέ. Αν έρθουν και οι φίλες να βοηθήσουν, δε θα είναι και τόσο δύσκολο! Η ιδέα της Μαρίας με τα φρούτα είναι καλή επίσης! Σκέφτηκα και τη φρουτοσαλάτα, αλλά πρέπει να είναι ημέρας και επίσης πρέπει να έχουμε μπολάκια, εκτός από πιατάκια... Χριστίνα, ξέχασα να σου απαντήσω. Η πεολειχία φυσικά και είναι αρτύσιμη, ακόμα και η Κάλη που είναι βουτηγμένη μέχρι το λαιμό στην αμαρτία θα σου το έλεγε αυτό! : P :P :P :P Καλά, έχει βγάλει έναν αέρα τώρα... Σαν ανεμοθύελλα... Χαμός γίνεται...

Νάσια, εγώ σιχαίνομαι το να μπαίνει το επώνυμο πριν το όνομα. Μου θυμίζει πάρα πολύ το σχολείο. Ουφ, κι εγώ έχω σίδερο, κι αναγκάστηκα τώρα, μες στα μεσάνυχτα, να καθίσω να σιδερώσω μερικά ρουχαλάκια του Αντρέα, γιατί ειδικά από ζιπουνάκια, ξεμείναμε... Έβαλε πλυντήριο ο άντρας μου, αλλά μέχρι να στεγνώσουν... Κι αυτά δεν έχουν στεγνώσει τελείως, τα σιδέρωσα και τα άφησα απλωμένα πάνω στη σιδερώστρα για να στεγνώσουν μέχρι αύριο... Χρυσάνθη, δε μου έρχεται τίποτα από προσευχές τώρα, το μυαλό μου είναι κενό... Α, γιατί δεν σκέφτεστε μαζί μια προσευχούλα, στην οποία θα παρακαλείτε το Θεό να έχει καλά όλα τα αγαπημένα σας πρόσωπα και μετά θα τον ευχαριστείτε για όλα, π.χ. για την υγεία σας, για την ευτυχία σας, για τον ήλιο, για τον αέρα, κ.λπ.; Νάσια, φοβερή η πεθερά σου. IQ ραδίκι και κάτω... Κι η δική μου είναι ό,τι να 'ναι, αλλά όχι τόοοσο ό,τι να 'ναι... Πω πω, έβγαλε έναν αέρα τώρα... Σαν ανεμοθύελλα...

Γιωταμαρία, έξι διακόσια ήταν την περασμένη Τετάρτη που πήγαμε για το εμβόλιο. Και στο νοσοκομείο που τον είχαν ζυγίσει πριν τρεις βδομάδες ήταν έξι κιλά. Δηλαδή μόνο διακόσια γραμμάρια σε τρεις βδομάδες... Αλλά ψήλωσε αρκετούς πόντους και μεγάλωσε και το κεφαλάκι του! Νάσια, τέλειο το προσκλητήριο! Το μόνο που δε μου άρεσε είναι που βάλατε τα επίθετα πριν τα ονόματα. Μου κάνει λίγο σαν προσκλητήριο στρατού! Κι εμείς όταν είχαμε πάρει τον μικρό στο νοσοκομείο για να τον δει ο παιδίατρος μια βδομάδα μετά που βγήκαμε, μας είπε ότι τα χέρια στο στόμα είναι μια φάση που περνούν όλα τα μωρά. Ο δικός μου έχει και πολλά σάλια, δεν ξέρω αν είναι δόντια ή αν όντως είναι μια άσχετη φάση. Θα δείξει...

Εγώ το παράπονο που έχω είναι που ο άντρας μου, ενώ βοηθά πάααρα πολύ με το μωρό, εντούτοις επηρεάζεται τρελά από τη μάνα του, η οποία παίρνει τηλέφωνο και λέει όλα τα λάθος πράγματα. Να μην το κάνουμε μπάνιο γιατί θα κρυώσει, να μην το παίρνουμε βόλτες γιατί θα αρρωστήσει, να δώσω ξένο γάλα για να μην εξαντληθώ και να βεβαιώνομαι ότι χορταίνει... Κι αυτός κολλάει με ό,τι λέει η μάνα του, θέλει να το τηρούμε κατά γράμμα, και όταν του λέω ότι ο γιατρός λέει άλλα, γυρνάει και μου λέει "βρε άσε το γιατρό, δεν είναι τροχοπέδη αυτά που λέει ο γιατρός".

Γειά σας! Τρελή γκρίνια ο μικρός σήμερα. Ειδικά απ' το μεσημέρι και μετά. Τον ξετίναξε τον άντρα μου το απόγευμα. Με έπαιρνε τηλέφωνο και μου έλεγε να πάρω άδεια την άλλη βδομάδα για να τον προσέχω, γιατί δεν αντέχει άλλο... Ευτυχώς μετά που τον τάισε ηρέμησε, μετά ξανάρχισε γκρίνια και μετά κοιμήθηκε. Λέτε να περνάει κανένα άλμα; Καγκουράκι, λέω να φτιάξω κι εγώ σπανακόπιτα αύριο. Είναι κρίμα ο άντρας μου, ταλαιπωρήθηκε πολύ χτες βράδι και σήμερα, και λέω να του φτιάξω μια πίτα που τρελαίνεται! Να δω τι θα προλάβω να κάνω... Χριστίνα, εμάς έμαθε και αποκοιμιέται μόνος του, να δούμε πόσο καιρό θα κρατήσει αυτό. Μαρία, πλάκα κάνω βρε για τα κεραστικά! Είσαι τυχερή που είχες φίλη που κάνει τούρτες και τέτοια... Πριν μιλούσα με μια φίλη μου που έχει τρία παιδιά και μου έλεγε ότι στις βαφτίσεις τους, είχαν περίπου 150 άτομα, και ότι τους πήγαιναν γλυκά για το μπουφέ οι συγγενείς, κι επειδή (όπως είπα και πριν) οι Κύπριοι έχουν το στοιχείο της υπερβολής, ειδικά με το φαγητό, γινόταν χαμός. Είχαν 30 γλυκά!!! Και μου λέει "ε, εσείς για 60 άτομα, με δέκα γλυκά είστε εντάξει"!!!!!!! Γι' αυτό σας λέω... Είπε να μου φτιάξει κι αυτή κάτι, και σκέφτομαι να της πω να μου φτιάξει το εκμέκ, και να πω και στην κουμπάρα μου και σε καμιά άλλη φίλη μου, αν μπορεί, να έρθουν να βοηθήσουν στην προετοιμασία. Τη σοκολατίνα μπορεί να πω στη μάνα μου να τη φτιάξει, που έχει κάνει πάρα πολλές φορές. Για να δούμε...

Γειά σας κορίτσια! Τον μάτιαξα τον Αντρεάκη. Τρελή γκρίνια σήμερα. Τον ξετίναξε τον άντρα μου το απόγευμα. Με έπαιρνε τηλέφωνο και μου έλεγε να πάρω άδεια την άλλη βδομάδα για να τον προσέχω, γιατί δεν αντέχει. Νάσια, τρομερή γκαντεμιά, αλλά πάλι, δίκιο έχει το Βανεσάκι, ποιος θα σου κρατούσε τα παιδιά; Ο άντρας σου; Η πεθερά σου; Ζόρικα περνάτε κι εσείς ρε κοριτσάκια... Όταν λέω "άσχημη νύχτα" και "υπέφερε ο άντρας μου", εννοώ ότι ήταν γκρινιάρης ο μικρός! Γιωταμαρία, κι εμένα μου φαίνεται δεν πήρε πολύ τον τελευταίο μήνα. Είναι περίπου εξήμιση κιλά, θα δείξει... Αναστασία, εμείς πουθενά δεν πάμε... Χάλια, όλη μέρα κλεισμένοι μέσα. Ούτε καν με το αμάξι... Σήμερα δεν είχαμε αμάξι, ήταν στον μηχανικό μέχρι που έφυγα για το σχολείο, αύριο και όλο το σαββατοκύριακο θα λείπει ο άντρας μου, και θα έχει το αμάξι, αμάν πια αυτή η κλεισούρα. Λέτε να είναι γι' αυτό γκρινιάρης ο μικρός; Άντε να το εξηγήσω αυτό στον άντρα μου... Βανεσσάκι, κι εγώ τρέχω και δε φτάνω. Ευτυχώς έχω το σχολείο και ξεκουράζομαι!

Γειά σας κορίτσια! Γκρινιαρούλης ο Αντρέας, αλλά όχι τρομερά πράγματα! Όλια, τι γλυκούλης ο μικρούλης σου! Ανθή, γιατί βρε, τι έχει η παγκόσμια μέρα πεολειχίας; Μη σου πω ότι για πολλούς είναι η μέρα που γιορτάζουν! :P Για τα γλυκά που λέτε ρε κορίτσια, δεν είναι πολλά, γιατί στην Κύπρο υπάρχει πάντα το στοιχείο της υπερβολής. Εδώ σε γενέθλια πηγαίνουμε κι έχει εφτά-οχτώ γλυκά... Όχι σε βάφτιση. Οι καλεσμένοι μπορεί να μη φάνε και τίποτα, ακόμα κι αν έχει εκατό γλυκά. Αλλά αν έρθουν και δουν τρία γλυκά, θα σε θεωρήσουν το λιγότερο καρμίρη. Να μην πω για τα ατομικά προφιτερόλ. Έτσι και τολμήσω να κάνω τέτοιο πράγμα, θα με πουν γύφτισσα. Δυστυχώς έτσι είναι η νοοτροπία στην Κύπρο. Παραφορτωμένα τραπέζια, και να πετάμε τα μισά ή και περισσότερα από τα μισά... Να σας πω τα γλυκά που σκέφτηκα, κυρίως με βάση τις συμβουλές της Κατερίνας: 1. Γαλακτομπουρεκάκια. 2. Σοκολατίνα. 3. Εκμέκ κανταΐφι. 4. Τάρτα φράουλας. 5. Κρεμ καραμελέ. Περισσότερα δε νομίζω ότι θα μπορέσω να φτιάξω. Από τη μάνα μου ιδιαίτερη βοήθεια δεν περιμένω, γιατί πάλι την έχουν πιάσει οι αρρυθμίες. Θα έρθει και η πεθερά εκείνες τις μέρες, αλλά ελπίζω να μην προσφερθεί να βοηθήσει, γιατί είναι αφάνταστα σιχαμένη, και θα καταλήξει με τη σοκολατίνα καπέλο. Είμαι σίγουρη ότι διάφορες θείες θα μου προτείνουν να φτιάξουν κάτι, αλλά δε θα μπορώ να τους "παραγγείλω", θα φτιάξουν αυτό που θέλουν αυτές... Πώς σας φαίνονται τα γλυκά μου;

Δε νομίζω ότι είναι αγροίκος ο άντρας σου, απλά είναι πάρα πολύ κακομαθημένος. Φαντάζομαι ότι πίσω απ' αυτό θα κρύβεται κάποια υπερπεριποιητική μάνα... Ξέρω κι άλλες τέτοιες περιπτώσεις. Αν τα αφήνεις μες στη μέση εκεί που τα πετάει; Μήπως συγκινηθεί να τα μαζέψει; Αν τον πείσεις να αναλάβει τις δουλειές σου για μια μέρα κι εσύ πας μια βόλτα; Όπως ο Βουτσάς στον "Τελευταίο άντρα"! Όσο για το βραδινό φαγητό, γιατί δεν τρώει αυτό του μεσημεριού; Εμείς αυτό κάνουμε, κι αν δεν έχει, τοστ ή κάτι πρόχειρο. Ο άντρας μου και με ψωμοτύρι τη βγάζει και με ψωμί και χαλβά, αλλά άμα τον πιάσουν οι λαιμαργίες του, θα πάρει σουβλάκια ή πίτσα. Θυμήθηκα μια φίλη μου που έχει έναν άντρα όπως τον δικό σου, και λίγο χειρότερο μη σου πω, και κάθε βράδι δε μαγειρεύουν, αλλά τρώνε σάντουιτς. Ε, ούτε το σάντουιτς δεν μπορεί να φτιάξει μόνος του!!! Πρέπει να του το φτιάξει αυτή!!! Έτσι, αν βγούμε κανένα βράδι κοριτσοπαρέα, αυτή πρέπει να κοιμήσει τα παιδιά (έχει τρία), να του φτιάξει το σάντουιτς και μετά να φύγει, λες κι αυτός είναι ανάπηρος...

Γειά σας! Εμείς είχαμε άσχημη νύχτα, ευτυχώς υπέφερε ο άντρας μου κι εγώ κοιμόμουν, χε χε. Λένα, θα τρελαθείτε στα λεφτά. Αγγελική, περαστικά... Αναστασία, εμάς χάλια ο καιρός: ήλιος, βροχή, αέρας, σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς (και τους απίθανους). Έφη, κι εγώ έχω σίδερο, να δούμε πότε θα το κάνω... Βάσω, εμείς τον βάλαμε στο δωμάτιό του νωρίς επειδή έχει βγάλει λίγη υγρασία στο δικό μας και περιμένουμε να στεγνώσει ο τοίχος. Η πρώτη σκέψη ήταν να τον βάλουμε προσωρινά στο δωμάτιό του και μετά να τον φέρουμε στο δικό μας, αλλά νομίζω είναι χαζομάρα αφόυ συνήθισε, να τον ξεβολεύουμε. Εύη, Χρυσάνθη, φιλιά!

Κατερίνα, τώρα την είδα και τη συνταγή του cheese cake. Νομίζω θα προτιμούσα κάτι με φρούτα, πιο ανοιξιάτικο μου κάνει. Εν τω μεταξύ, μετά από τόσο φαΐ, σιγά μη φάνε γλυκό! Θα μας μείνουν όλα... Αλλά να μη φτιάξω δε γίνεται...

Κατερίνα, τα ατομικά γλυκά θέλουν πάρα πολύ χρόνο, και δε νομίζω ότι θα προλάβω. Μάλλον τούρτες και ταψιού. Θα κάνω τα γαλακτομπουρεκάκια που είναι ατομικά, αλλά αυτά μπαίνουν κατάψυξη και απλά θα τα ψήσω. Εν τω μεταξύ, η βάφτιση είναι 12.30 το μεσημέρι, σκέψου ότι θα έχω χτενίσματα και βαψίματα, μπορούν να γίνουν τα γλυκά από την προηγούμενη; Η σοκολατίνα είναι καλή ιδέα και κλασική. Οπότε έχουμε δύο: σοκολατίνα και γαλακτομπούρεκα. Οπότε έχουμε τούρτα και γλυκό ταψιού. Πρέπει να κάνω κι άλλα, όμως, δε θα φτάσουν αυτά. Το εκμέκ είναι επίσης καλή ιδέα. Το φτιάχνει η καθαρίστρια του σχολείου, τώρα που το είπες, θα της ζητήσω τη συνταγή! Κάτι με φράουλες; Καμιά τάρτα ίσως...

Κατερίνα, ο γυναικολόγος μου πάντως, μου είπε ότι αποκλείεται να ξανασουρώσει ο αφαλός... Κλααααααψ...... είναι αξιοθρήνητος έτσι όπως έγινε... Είχε τεντωθεί πάρα πολύ, δεν είχε πεταχτεί, όμως, καθόλου έξω. Αν είναι πολύ πεταμένος εσένα, κοίτα μην έχεις καμιά ομφαλοκήλη, γιατί συμβαίνει καμιά φορά. Άντε, ας γράψω και τι έφαγα: Πρωινό: Ένα τσάι γλυκάνισο και μια φέτα ψωμί με βιτάμ, μέλι και τυρί. Δεκατιανό: Μισό παστέλι με σουσάμι. Μεσημεριανό: Δύο γεμιστά (ντομάτα-κολοκυθάκι) λαδερά + γιαούρτι + τέσσερις μικροί χορτοκεφτέδες. Απογευματινό: Ένα μικρό κομμάτι καρυδόπιτα με ταχίνι (είναι πολύ λάιτ γλυκό, σχεδόν δεν είναι γλυκό) . Ένα μήλο. Βραδινό: Δυο γεμιστά + φέτα + 3 ελιές.

Καλέ μην αγχώνεσαι! Είναι πολύ μικρούλικο ακόμη το μωράκι σου! Ούτε δύο μηνών! Κι εμένα έτσι μου λέγανε, ότι και καλά όταν σαραντίσει θα έχει πολύ μεγάλη διαφορά. Φυσικά καμία διαφορά δεν είδα! Σιγά σιγά θα γίνει αυτό. Εμένα δεν είχε ποτέ κανέναν τρελό έρωτα μαζί μου, από την αρχή έκανε με όλους. Και με τον μπαμπά του, και με τη γιαγιά και τον παππού και με τον θείο και με όλο τον κόσμο! Αλλά όπως και η δική σου, έτσι κι ο Αντρίκος μου ξυπνούσε κι έκλαιγε μόλις τον βάζαμε στο πορτ μπεμπέ, κι ας κοιμόταν βαθιά στην αγκαλιά μου! Τώρα πλέον, κοιμάται στο δωμάτιό του στην κούνια του, και δε θέλει καν νανούρισμα, τον βάζουμε στην κούνια, φεύγουμε και αποκοιμιέται μόνος του! Αν επιχειρήσουμε να τον νανουρίσουμε εκνευρίζεται! Μην ανησυχείς, σιγά σιγά θα στρώσει το μωρό σου. Και τις δουλειές σου θα κάνεις, και έξω θα βγαίνεις και όλα καλά! Εμάς τώρα έμαθε και το μπιμπερό (με δικό μου γάλα πάντα) γιατί επέστρεψα στη δουλειά και μια χαρά τον ταΐζει ο άντρας μου, κι όλα καλά! Πιπίλα εγώ του έδωσα στον τρίτο μήνα, γιατί τότε το ζήτησε ο ίδιος με τον τρόπο του. Πριν ούτε να την φτύσει. Η αλήθεια είναι ότι μας βοήθησε πάρα πολύ! Μην αγχώνεσαι, θα είναι δύσκολα τον πρώτο καιρό και μετά θα είναι χαρά Θεού (οκ, ίσως υπερβάλλω λίγο!).

Γειά σας κορίτσια! Γύρισα απ' το σχολείο και πρώτη φορά ήταν ο μικρός ξύπνιος... Έφαγα γρήγορα γρήγορα, τον τάισα και παίξαμε! Έκανε κάτι χαρούλες.... μα κάτι χαρούλες!!! Άλλο πράγμα!!! Μετά έφυγα και τον άφησα μόνο του με την πιπίλα του και σε λίγα λεπτά είχε αποκοιμηθεί! Αν κάθεται κάποιος από πάνω του δεν κοιμάται, θέλει μόνος του! Ευτυχώς τον έμαθε έτσι ο άντρας μου, αλλιώς εγώ με τίποτα δε θα το έκανα, να τον αφήνω μόνο του για να κοιμηθεί. Καγκουράκι, από τη μία θέλω να τον ταΐζω εγώ το φαγάκι του, κι απ' την άλλη προτιμώ να είναι απόγευμα και να αντικαθιστά ένα γεύμα γάλακτος, για να αποφεύγω τις αντλήσεις... Αλλά σε λίγους μήνες κλείνουν και τα σχολεία, και μέχρι ν' αρχίσουμε στερεές, θα είμαι στο σπίτι όλη μέρα! Μαρία, τι κρίμα που οι μπομπονιέρες που τις πληρώνει ο νονός να είναι μία ανά οικογένεια και τα κεραστικά που τα πληρώνουν οι γονείς να είναι ένα για κάθε καλεσμένο! :P :P Θα πω στον αδελφό μου ότι είναι ανάποδα! Καρολινάκι, αμάν πια με τις αρρώστιες. Δε θέλω να ξανακούσω αερολίν. Εφιάλτης έχει καταντήσει πια... Κι εδώ πήγε ν' ανοίξει ο καιρός και ξαναχειμώνιασε... ΓΙΑ ΤΑ ΓΛΥΚΑ ΚΑΜΙΑ ΙΔΕΑ;;; ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ; Κι ας μην ξεχνάμε: σήμερα είναι παγκόσμια μέρα μπριζόλας και πεολειχίας.

Αναστασία, είναι και στο παιδί πιστεύω. Ο άντρας μου τον έμαθε έτσι τον Αντρέα, να κοιμάται μόνος του χωρίς κουνήματα και νανουρίσματα, αλλά κι ο Αντρέας το δέχτηκε αυτό. Δεν τον αφήνει να σπαράζει στο κλάμα, κλαψουρίζει λίγο και είτε πηγαίνει και τον χαϊδεύει, τον φιλά, τον τρίβει στην κοιλίτσα, είτε σταματά από μόνος του και αποκοιμιέται. Αλλά μιλάμε για κλαψούρισμα. Αν πάει να σπαράξει τον παίρνει αγκαλιά αμέσως. Εγώ δε θα το κατάφερνα αυτό, γιατί ποτέ δε θα σκεφτόμουν να τον αφήσω στο κρεβατάκι να κοιμηθεί από μόνος του. Τώρα που γύρισα απ' το σχολείο τον βρήκα ξύπνιο. Τον τάισα, του έπαιξε, έκανε κάτι τρελές χαρούλες, και μετά τον άφησα στην κούνια του με την πιπίλα κι έφυγα. Σε λίγα λεπτά που ξαναπήγα, κοιμόταν του καλού καιρού! Χρυσάνθη, κι εμάς κοιμάται ο άντρας μου μαζί σε ράντζο. Αρχικά κοιμόμασταν εναλλάξ, αλλά όποτε ήταν η σειρά μου δεν κοιμόμουν καλά, πονούσε η μέση και η πλάτη μου στο ράντζο, και όλη μέρα ήμουν μες στη γκρίνια, οπότε εγώ το έκοψα. Λένα, ξέρεις για ποιες "φανατισμένες" λέμε... εμείς οι τυχαίες μάνες...

Σταμούλα, τι κάνουν τα μωρά σου; Για μένα δεν είναι κουραστικός ο θηλασμός, άλλωστε από τον δεύτερο-τρίτο μήνα το μωρό μπαίνει σ' ένα πρόγραμμα, αλλά έχω αρκετή βοήθεια. Αν δεν είχα βοήθεια, δεν ξέρω αν θα μπορούσα να θηλάζω αποκλειστικά, επειδή δεν είμαι και άνθρωπος με πολλές αντοχές.

Γειά σου zoyzoynelia και καλώς όρισες στο φόρουμ! Αμάν πια αυτοί οι άντρες... Οι πεθερές τα φταίνε όλαααααααααααα................ Εγώ δουλεύω κάθε απόγευμα και λείπω πέντε ώρες, ο άντρας μου είναι άνεργος, και έχουμε μοιραστεί τις δουλειές. Το πρόβλημα είναι ότι αυτός τις κάνει όποτε θέλει, ενώ είναι φάσεις που πρέπει να γίνουν επειγόντως, όπως την περασμένη Κυριακή που είχαμε επίσκεψη, έπρεπε να πλύνει τα πιάτα, κι αυτός τα έπλενε με δόσεις, και κατέληξα να τα πλύνω εγώ... Δεν έχω καμιά εμμονή με την καθαριότητα, αλλά αν δεν καθαρίσω εγώ, δε μου φαίνεται καθαρό το σπίτι. Αλλά δε με νοιάζει, δε θα σκοτωθώ κιόλας, και τώρα με το μωρό είναι δύσκολα. Τώρα έχω βάλει στην πόρτα του ψυγείου τις υπευθυνότητες του καθενός μας, κι έβαλα και τις υπευθυνότητες του μικρού (τρεισήμιση μηνών!): να μεγαλώνει, να είναι γλύκας, να έχει τέλεια μάγουλα και να μας ξετρελαίνει! Όταν λες ότι βάζεις κατσαρόλα στις εννιά το βράδι, εννοείς ότι του μαγειρεύεις για βράδι; Ή για την επόμενη μέρα; Πολύ κακομαθημένος ο άντρας σου. Ο δικός μου ούτε κατά διάνοια να αφήνει ρούχα και παπούτσια από δω κι από κει, ή το πιάτο του όπου να 'ναι... Αδιανόητο μου φαίνεται, και σ' αυτόν το ίδιο. Γιατί δεν κάθεσαι μια μέρα ήρεμα κι ωραία να του εξηγήσεις ότι είναι το αυτονόητο να μην πετάει τα πράγματά του από δω κι από κει, κ.λπ.; Ή να περάσεις σε πιο δραστικές λύσεις, π.χ. να του τα πετάξεις απ' το παράθυρο; :P