Θέλω να γίνω μαμά

Πολύ ωραίο θέμα! Εγώ θηλάζω εδώ και εφτά μήνες και θα συνεχίσω για αόριστο χρόνο! Δεν μπορώ να πω ότι δυσκολεύτηκα με το θηλασμό. Αντίθετα, με το που γεννήθηκε ο μικρός και ήμουν πελαγωμένη με τα αλλάγματα, μπάνια, κ.λπ., ο θηλασμός ήταν το ευκολότερο όλων! Ήταν λες και το έκανα χρόνια. Δυστυχώς στην κλινική έφαγε για τις τρεις πρώτες μέρες ξένο, γιατί την πρώτη μέρα ήμουν τόοοσο χάλια από την καισαρική που δεν μπορούσα με τίποτα να θηλάσω, και τις άλλες δύο μέρες γιατί και καλά "δεν είχε κατέβει το γάλα". Από κει και πέρα δεν ξαναήπιε ξένο. Όπως είπαν και τα κορίτσια, ο σημαντικότερος παράγοντας επιτυχίας του θηλασμού είναι η θέληση της μάνας. Αλλά και η αυτοπεποίθηση θα έλεγα εγώ. Δηλαδή σε καμιά περίπτωση να πούμε "δεν έχω γάλα", όση πλύση εγκεφάλου κι αν δεχόμαστε από τους γύρω μας. Εμένα ο άντρας μου με έπρηζε μέχρι να σαραντίσει ο μικρός να δίνουμε ξένο το βράδι για να μην ξυπνάει και καλά, γιατί είχε την εντύπωση ότι αν πιεί ξένο δε θα ξυπνήσει! Εννοείται ότι δε δέχτηκα. Όταν έπαθε ο μικρός βρογχιολίτιδα και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο κι εγώ έπαθα γαστρεντερίτιδα ενώ ήμασταν μέσα, έρχονταν όλοι οι άσχετοι γιατροί και μου έλεγαν να μην θηλάζω γιατί δεν είναι καλό το γάλα μου, να δίνω ξένο, και να βγάζω το δικό μου και να το πετάω. Εννοείται δεν τους άκουσα και συνέχιζα να θηλάζω σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Όπως λέει και το καγκουράκι, πρέπει να κλείνουμε τ' αφτιά μας στους διάφορους "καλοθελητές" που έρχονται να μας φωτίσουν με τη σοφία τους!

Ο άντρας μου, μου πρότεινε κορμό σοκολάτας για δεύτερο γλυκό. Δεν είναι κι άσχημη ιδέα, τι λέτε;

Πού είστε ρε κορίτσια; Εμείς έχουμε λιώσει στη ζέστη και στη σκόνη. Κάθε πέντε λεπτά να σφουγγαρίζω πάλι χάλια είναι το σπίτι. Ευτυχώς ο μικρός είναι μες στην τρελή χαρά!

Χτες έγραψα ότι θα φρίκαρα αν έμενε έγκυος η δεκαεξάχρονη ξαδέλφη μου, αλλά όχι επειδή θεωρώ ανήκουστο μια κοπέλα δεκαέξι χρονών να έχει σεξουαλικές σχέσεις (και ποια δεκαεξάχρονη ΔΕΝ έχει σήμερα, αλλά επειδή η ξαδέλφη μου πιστεύει ότι ο κόσμος περιστρέφεται γύρω απ' αυτήν, τα κλαμπ, τις φίλες της, τα μπάνια, τη διασκέδασή της, οπότε θα ήταν αδιανόητο να φροντίσει ένα δικό της μωρό. Από κει και πέρα, δε μου φαίνεται περίεργο μια δεκαεξάχρονη να κάνει παιδί, ίσως επειδή στα χωριά όπου είναι το εσπερινό σχολείο που δουλεύω η κουλτούρα είναι ακριβώς τέτοια: τα περισσότερα κορίτσια αρραβωνιάζονται ή παντρεύονται και κάνουν παιδιά ή απλά κάνουν παιδιά χωρίς να προηγηθούν τα δύο πρώτα, από τα 16-17 τους. Δε συμφωνώ με αυτό, βέβαια, ούτε και και φαίνεται φυσιολογικό, αλλά έχω μάθει να το θεωρώ ως δεδομένο στο περιβάλλον μου. Έχω αρκετές μαθήτριες 19-20 χρονών, οι οποίες είναι παντρεμένες ή αρραβωνιασμένες ή σε σχέση ή και διαζευγμένες ακόμα, με παιδιά 2 χρονών και βάλε. Οι κοπέλες αυτές δεν παράτησαν το σχολείο εξαιτίας της εγκυμοσύνης τους, αλλά αρκετά νωρίτερα. Τώρα έχουν επιστρέψει στο σχολείο μέσω του εσπερινού και πολλές από αυτές κάνουν σχέδια και για σπουδές. Αλλά καμία από αυτές δεν έχει μετανιώσει που έχει φέρει στον κόσμο ένα παιδί. Καμία! Όσα προβλήματα κι αν έχει, όσες δυσκολίες κι αν συναντά. Με όλα αυτά, θέλω να πω στην Αναστασία ότι δε θεωρώ ακραίο να έχει σεξουαλικές σχέσεις στην ηλικία που είναι (στην Κύπρο τουλάχιστον από δεκαέξι χρονών είναι νόμιμο), και ότι μια έκτρωση θα τη μετανιώνει για όλη της τη ζωή. Ένα παιδί, όμως, αν το δει στο βάθος του χρόνου, είναι ένα δώρο. Η γιαγιά του άντρα μου, για την οποία έγραψα χτες, αναγκάστηκε να κάνει έκτρωση, ενώ είχε ήδη ένα παιδί, επειδή την παράτησε ο άντρας της, στη δεκαετία του '50 τώρα μιλάμε, και πανικοβλήθηκε. Πίστεψε ότι δε θα τα καταφέρει με δύο παιδιά, κι έτσι πήγε και το έριξε. Τώρα ακόμα το μετανιώνει και λέει "δεν το κρατούσα, τώρα θα το είχα κι αυτό και θα ήταν ολόκληρος άντρας". Αυτό που τότε της φαινόταν ακατόρθωτο, μετά από πενήντα χρόνια το θεωρούσε εφικτό και κατορθωτό. Όπως μεγάλωσε το ένα, θα μεγάλωνε και το δεύτερο. Αναστασία, ελπίζω οι γονείς σου να σε στηρίξουν και να μπορέσεις να κρατήσεις το παιδάκι σου! (αν είσαι έγκυος δηλαδή!).

Γειά σας κοριτσάκια! Εγώ σήμερα δουλειέεεεες.... Ρε κορίτσια, πού βρίσκεται τόση σκόνη; Απορώ πραγματικά. Χαμός γίνεται... Αμάν πια. Και κάθε πέντε λεπτά να σφουγγαρίζω, πάλι χάλια είναι το σπίτι... Αλλά ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΙΑ ΤΡΥΠΑ ΣΤΗ ΜΠΑΝΙΕΡΑ ΜΟΥ!!!!! Γιούπι!!!! Καγκουράκι, τώρα το συνειδητοποίησα ότι είσαι ετοιμόγεννη! Τόσο καιρό είχα την εντύπωση ότι έχεις ακόμα καιρό μπροστά σου! Τώρα το κατάλαβα ότι γεννάς!!! Ανθή, τι ωραία που θα πάτε διακοπούλες! Ζηλεύω!!! Μαρία, κι εγώ όποτε κοιμάται πιο αργά ο Αντρέας λέω, άντε θα ξυπνήσει και αργά, αλλά αυτός εξήμιση είναι στο πόδι. Ευτυχώς σήμερα κοιμήθηκε ξανά το πρωί και κοιμάται και τώρα. Άλλες μέρες μπορεί να κοιμηθεί μια ώρα-σαράντα λεπτά όλη μέρα... Την πιπίλα την παίρνει πλέον πάρα πολύ σπάνια, αν τον βάλω κοιμισμένο στο κρεβάτι κατευθείαν από το στήθος, και τη δέχεται επειδή θέλει κάτι να πιπιλά. Κι αυτό όχι πάντα. Τη βάζει κι αυτός μόνος του στο στόμα, αλλά πλέον δεν τη βάζει, γιατί δεν τη θέλει. Ο άντρας μου είναι το 118 στους θεολόγους, αλλά σκέψου ότι πριν από αυτόν οι μισοί είναι παπάδες που δε θέλουν να διοριστούν, άλλοι κάνουν άλλες δουλειές, οπότε υπό κανονικές συνθήκες θα είχε διοριστεί ήδη με σύμβαση. Αλλά τώρα... Δύσκολο... Ναι, 22 Ιουλίου έχω γενέθλια! Είμαστε πολλοί εκείνη τη μέρα! Σε πολυκατοικία μένεις; Γιατί είχα την εντύπωση ότι μένεις σε μονοκατοικία. Εμάς είναι και σχετικά παλιά η οικοδομή, αλλά το βράδι αν αφήσουμε ανοιχτά μπαίνουν κάτι ιπτάμενες απ' έξω. Μπρρρρ... Ανατριχιάζω μόνο που το σκέφτομαι... Κατερίνα, πάλι με ξελάσπωσες! Για την περίπτωσή μου νομίζω ότι το κοτόπουλο πανέ είναι ιδανικό! Πανεύκολο και φαίνεται πολύ νόστιμο και ειδικό για μπουφέ. Σκέφτομαι να τα σερβίρω με οδοντογλυφίδα κι από πάνω να καρφώσω ένα ντοματίνι ή ένα κομμάτι αγγουράκι ή λίγη πιπεριά ή μια ελιά. Λοιπόν, ακούστε μενού και πείτε: Αλμυρά: Φιλετάκια κοτόπουλο πανέ. Λαχματζούν (μάλλον). Κούπες. Σαλάτα ταμπουλέ (Μαρία, είναι σαλάτα με βρασμένο πληγούρι, ντομάτα, αγγούρι, λίγο κρεμμύδι, φρέσκο δυόσμο, και πολύ μαϊντανό!). Τάρτα με κολοκυθάκια, ντομάτες και φρέσκα μυρωδικά ή καλτσονάκια με μελιτζάνα-φέτα-μυρωδικά (η συνταγή είναι υπό κατασκευήν). Γλυκά: Τούρτα καραμέλα (ας ελπίσουμε ότι θα βγει καλή). ... Ιδού το κενό που θέλουμε να καλύψουμε. Τι άλλο γλυκό;

Καλέ; Πού χαθήκατε όλες σήμερα; Ρε κορίτσια, σκέφτομαι τη Νάσια αυτές τις μέρες. Έχει καμία το τηλέφωνό της; Η Έφη πού χάθηκε;

Γειά σας κοριτσάκια! ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΡΥΠΑ ΠΙΑ ΣΤΗ ΜΠΑΝΙΕΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!!! Γιούπι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Είναι λες και μπαίνω σε άλλο μπάνιο! Φυσικά περιμέναμε το μάστορα από τις έντεκα το πρωί και ήρθε στις εφτάμιση το βράδι, αλλά το σημαντικό είναι ότι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΙΑ ΤΡΥΠΑ ΣΤΗ ΜΠΑΝΙΕΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!!! Γιούπι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Εν τω μεταξύ, ξεκόλλησε και ο πάγκος της κουζίνας δίπλα απ' το νεροχύτη, στο σημείο που είναι το πλυντήριο, και θα ξανάρθει ο μάστορας αύριο το απόγευμα να το φτιάξει... Και εννοείται ότι έχουμε τρελό καθάρισμα αύριο... Κατά τα άλλα, τώρα επιτέλους κάθισα και έκανα την τελική επιλογή για τις φωτογραφίες της βάφτισης και έστειλα το μέιλ στον φωτογράφο. Άντε, γιατί πολύ το καθυστερήσαμε. Εεεεε, Ανθή, εεεε, για πλάκα το είπα για το γλυκό κεράσι... Αλλά άμα είναι να πάθεις στερητικό σύνδρομο και βγει η φραουλίτσα με κανένα κεράσι στον πωπό, κι αντί φραουλίτσα την πείτε Κερασία, σου στέλνω, δεν υπάρχει πρόβλημα!!! Χριστίνα, ωραία η ιστοριούλα με το Άουσβιτς. Μου θυμίζει το La vita e bella του Μπελλίνι. Παίζει και να είναι παραλλαγή από εκεί. Γενικά αυτές τις ιστορίες με τις ηρωικές μάνες (κυκλοφορούν πολλές) δεν τις πολυπιστεύω, αλλά πολλές έχουν ωραία μηνύματα. Μια χαρά τα σεμινάριά σας. Τα δικά μας τα χαίρεσαι μόνο αν είσαι αυτοκαταστροφικός τύπος ή ηλίθιος. Εγώ δυστυχώς τον προσβάλλω όταν τσακωνόμαστε. Αυτό τον τελευταίο καιρό συμβαίνει, γιατί κάπου κι εγώ δεν αντέχω άλλο. Κάθεται με τις ώρες στον υπολογιστή και θεωρεί υψίστης σημασίας τις μάχες, και όλες αυτές τις χαζομάρες στα παιχνίδια που παίζει. Π.χ. μπορεί εγώ να κάνω κάποια δουλειά, να κλαίει ο Αντρέας, να του λέω να τον πάρει και να μου λέει "έχω δουλειά τώρα" και να εννοεί το παιχνίδι... Κάνει σαν πεντάχρονο που το πιο σημαντικό πράγμα γι' αυτό είναι το παιχνίδι... Τέλος πάντων... Κατερίνα, πού είσαι τώρα που σε χρειάζομαι;

Αναστασία, γειά σου και ψυχραιμία! Είναι λίγο "άγριο" αυτό που σου συμβαίνει. Δεκαξήμιση χρονών είναι και η ξαδέλφη μου, και μόνο που τη σκέφτομαι μανούλα με μωράκι φρικάρω! Το θέμα είναι ότι υπάρχει αυτό το δεδομένο και θα πρέπει να το αντιμετωπίσεις. Μπορείς να πας μόνη σου σε κάποιο μικροβιολογικό εργαστήριο και να κάνεις μια χοριακή, έτσι ώστε να βεβαιωθείς για την εγκυμοσύνη σου. Αν είσαι όντως έγκυος (επειδή πολλά έχουν δει τα μάτια μου με τα τεστ), μίλα οπωσδήποτε στους γονείς σου. Για το χάπι έκτρωσης δεν ξέρω καθόλου, αλλά είτε με τον ένα, είτε με τον άλλο τρόπο, η έκτρωση είναι έκτρωση. Είναι δολοφονία ενός ανθρώπου, είτε μας αρέσει, είτε όχι. Αν το κάνεις, θα το κουβαλάς για όλη σου τη ζωή, και το λέω γιατί γνωρίζω γυναίκες που έχουν κάνει έκτρωση σε νεαρή ηλικία και το μετανιώνουν συνεχώς, π.χ. η γιαγιά του άντρα μου εξαναγκάστηκε από τις συνθήκες να ρίξει ένα μωρό κι ακόμα το σκέφτεται και μετανιώνει, τώρα στα 82 της. Κορίτσια, είναι κρίμα να της δημιουργείτε ενοχές, κατ' αρχήν δεν ξέρουμε πώς έμεινε έγκυος (αν έμεινε) η κοπέλα. Σε σας δεν έχει τύχει να σπάσει το προφυλακτικό; Κι όντως έκανε έρωτα χωρίς προφυλάξεις, φταίει κυρίως η παιδεία μας που εθελοτυφλεί και δεν ενημερώνει τους εφήβους πάνω σ' αυτά τα κρίσιμα θέματα.

Αναστασία, γειά σου και ψυχραιμία! Είναι λίγο "άγριο" αυτό που σου συμβαίνει. Δεκαξήμιση χρονών είναι και η ξαδέλφη μου, και μόνο που τη σκέφτομαι μανούλα με μωράκι φρικάρω! Το θέμα είναι ότι υπάρχει αυτό το δεδομένο και θα πρέπει να το αντιμετωπίσεις. Μπορείς να πας μόνη σου σε κάποιο μικροβιολογικό εργαστήριο και να κάνεις μια χοριακή, έτσι ώστε να βεβαιωθείς για την εγκυμοσύνη σου. Αν είσαι όντως έγκυος (επειδή πολλά έχουν δει τα μάτια μου με τα τεστ), μίλα οπωσδήποτε στους γονείς σου. Για το χάπι έκτρωσης δεν ξέρω καθόλου, αλλά είτε με τον ένα, είτε με τον άλλο τρόπο, η έκτρωση είναι έκτρωση. Είναι δολοφονία ενός ανθρώπου, είτε μας αρέσει, είτε όχι. Αν το κάνεις, θα το κουβαλάς για όλη σου τη ζωή, και το λέω γιατί γνωρίζω γυναίκες που έχουν κάνει έκτρωση σε νεαρή ηλικία και το μετανιώνουν συνεχώς, π.χ. η γιαγιά του άντρα μου εξαναγκάστηκε από τις συνθήκες να ρίξει ένα μωρό κι ακόμα το σκέφτεται και μετανιώνει, τώρα στα 82 της. Κορίτσια, είναι κρίμα να της δημιουργείτε ενοχές, κατ' αρχήν δεν ξέρουμε πώς έμεινε έγκυος (αν έμεινε) η κοπέλα. Σε σας δεν έχει τύχει να σπάσει το προφυλακτικό; Κι όντως έκανε έρωτα χωρίς προφυλάξεις, φταίει κυρίως η παιδεία μας που δεν ενημερώνει τους εφήβους πάνω σ' αυτά τα κρίσιμα θέματα.

Χρυσάνθη, μέχρι τριών χρονών πολύ δεν είναι; Μέχρι τον χρόνο ήξερα. Για τη ζάχαρη ήξερα ότι καλύτερα να αποφεύγεται μέχρι δύο χρονών τουλάχιστον. Είναι πολύ πιο επικίνδυνη από το αλάτι. Καλά, για την κόκα κόλα δεν το συζητώ. Εμείς έχουμε ένα τενεκεδάκι στο σπίτι που το αγοράσαμε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς που ήρθαν οι δικοί μου σπίτι μας, μήπως ήθελε ο πατέρας μου να πιεί. Ε, δεν ήπιε και το τενεκεδάκι είναι ακόμα εκεί... Ούτε που μας περνά απ' το μυαλό να την πιούμε, τόσο απαίσια που είναι. Εγώ ούτε τους χυμούς τους θέλω. Οι πιο πολλοί είναι γεμάτοι συντηρητικά και χρώμα. Χυμούς πίνω μόνο φρέσκους, εκτός κι αν πάω κάπου και με κεράσουν, οπότε και θα πιώ συσκευασμένο. Λένα, για τη μάνα σου λες ότι έχει λυσσάξει; Εμάς ευτυχώς ο Αντρίκος τρώει και το ρυζάλευρο που του δίνω το πρωί με φρούτο, και τη σούπα και τα φρούτα το απόγευμα. Αλλά όποτε πάμε στους γονείς μου αρχίζουν "το καημένο το μωρό, μας βλέπει να τρώμε και θέλει κι αυτό". "Λιώσε του λίγη πατάτα με το πιρούνι και δώσε του", κι άλλα τέτοια... Μύριαμ, άσε, μια φίλη μου, που είναι και νηπιαγωγός στα παιδιά της δίνει ό,τι να 'ναι. Είχε το γιό της στο καρότσι, θα ήταν δύο χρονών, μπορεί ούτε τόσο, και έτρωγε η κόρη της που ήταν τεσσάρων γαριδάκια και έδινε και στο μωρό. Έλεος ρε παιδιά, ποιος τρώει γαριδάκια πλέον, αυτά είναι χειρότερα κι από σκουπίδια... Δώρα, φιλιά, εύχομαι να πάνε όλα καλά με τη βάφτιση! Μύριαμ φιλιά! Ουφ, όλο σας καληνυχτώ κι ακόμα μένω...

Μύριαμ, και οι κρέμες τύπου φαρίν λακτέ και μπισκοτόκρεμες επίσης δεν προσφέρουν τίποτα, σκέτη ζάχαρη είναι, άσε που έχουν μέσα και ξένο γάλα που εγώ, π.χ. δε θέλω να δώσω ακόμα. Στιφάδο και σκορδαλιά παίζει να τους έχουν δώσει ήδη! Σας καληνυχτώ, πάω να την πέσω!

Τώρα που ανέφερε η Χρυσάνθη το φαγητό... Ρε κορίτσια, μόνο εμείς εδώ προσέχουμε τη διατροφή των μωρών μας; Σήμερα είδα τη γειτόνισσα με την κόρη της που είναι ένα μήνα μεγαλύτερη απ' τον Αντρέα και ήταν η μικρή λεκιασμένη με σοκολάτες, και μου λέει η μάνα ότι έτρωγε μπισκότα στο αμάξι. Μια μαθήτριά μου άρχισε να δίνει στο γιό της κρέμες από τριών μηνών και εννιά μηνών του έδινε ένα σωρό γλυκά και γλειφιτζούρια. Η γραμματέας του σχολείου στο γιό της που είναι τρεις βδομάδες μεγαλύτερος απ' τον Αντρέα δίνει μέχρι και αλλαντικά. Απορώ πραγματικά...

Μύριαμ, το θέμα είναι τι θέλει αυτός, όχι τι θέλεις εσύ! Και θα σταθεί όρθιος, και θα μπουσουλήσει, και θα περπατήσει, όταν το αποφασίσει ο ίδιος! Έλα ντε, η απόλυτη ερημιά το ποστάκι μας.

Ουφ, κι εμείς πήγαμε νομίζω τρεις φορές για εμβόλια, και την τέταρτη φορά πήγαμε και δεν είχαν το εμβόλιο, μετά μπήκαμε νοσοκομείο και το αφήσαμε. Μάλλον μέσα στη βδομάδα θα πάμε να ξεμπερδεύουμε.

Λένα, εμάς έξι μηνών και τριών εβδομάδων πιάστηκε από τα κάγκελα στο νοσοκομείο και στάθηκε όρθιος μεν, αλλά σκυμμένος, δεν σήκωνε το σώμα του μέχρι πάνω. Μια-δυο μέρες μετά στάθηκε όρθιος κανονικά. Τώρα όλο όρθιος στέκεται! Α, σας είπα που άρχισε να μιλά; Λέει "αμπαμπαμπαμπα", "αγκαγκαητακαγξαροτηαοιθρτοιθαηγσοι", "αγκαγκαγκα", "οιθραοιθυιοαθηγιοηβοξφδβπλξηστοιθηυ" και "αααααααααααααααααααααααααααααααααγκρ".

Χρυσάνθη κι εμένα τρίβει τα μάτια του όταν νυστάζει, αλλά από τότε που άρχισε να πιάνεται από τα κάγκελα και να σηκώνεται, αν τον βάλω ξύπνιο στο κρεβάτι με την πιπίλα, όσο κι αν νυστάζει, θα πιαστεί απ' τα κάγκελα και θα σηκωθεί. Οπότε μόνο με στήθος κοιμάται...

Βάσω, δηλαδή το πήρες αλεσμένο μαζί σου;

Καγκουράκι, πρόβλημα οι κατσαρίδες, ειδικά όταν έχεις τη δική μου υστερική φοβία. Ευτυχώς ήρθαν τα πλακάκια, πάει τώρα ο άντρας μου να τα πάρει και θα έρθει αύριο το παιδί να τα περάσει!!! Γιούπι!!! Κατερίνα, αυτό το κοτόπουλο που λες μήπως μπορώ να πάρω μικρά ψωμάκια, σαν μπουκιές, να τα "σκάψω", και να τα γεμίσω με αυτό το φαγητό; Σκέφτηκα να κάνω και λαχματζούν. Επίσης, τα μπιφτέκια σήμερα, τα έψησα στο φούρνο, έγιναν πάρα πολύ ωραία, αλλά στέγνωσαν, επειδή όλο το λίπος του κιμά βγήκε έξω. Λέτε να φταίει που δεν έβαλα ψωμί ή φρυγανιά;

Γειά σας! Τι κάνετε κοριτσάκια; Εγώ έφτιαξα μπιφτέκια σήμερα. Έβαλα μέσα κρεμμύδι, μαϊντανό, και κολοκυθάκι και πιπεριά κομμένα σε πολύ μικρά κυβάκια, πάπρικα και ρίγανη. Έβαλα οκτώ στην κατάψυξη και ψήνω τώρα τρία και ένα τέταρτο πάρα πολύ μικρό, με πατάτες. Σ' αυτά που ψήνω τώρα έβαλα και λίγο ούζο, να δούμε πώς θα βγουν! Ο Αντρέας δεν είναι ανήσυχος, ούτε ιδιότροπος, αλλά δεν κοιμάται και πολύ μέσα στη μέρα. Τώρα τελευταία έχει κόψει και την πιπίλα, και όταν τον βάζω στο κρεβάτι του κοιμισμένο, ξυπνά και δεν παίρνει πιπίλα, όπως παλιότερα. Οπότε αυτό δυσκολεύει τα πράγματα. Δοντάκι υποθέτω εγώ ότι βγάζει, σαν να είδα κάτι χτες, σήμερα σαν να μην το βλέπω! Πάντως έχει πάαααρα πολλά σάλια. Κατερίνα, το ψαρονέφρι με μέλι, κ.λπ. μου κάνει λίγο χειμωνιάτικο. Το κοτόπουλο ακούγεται ωραίο, αλλά θα προτιμούσα κάτι σε finger food. Βέβαια, θα έχω και τη σαλάτα, οπότε πιρούνια θα χρειάζονται ούτως ή άλλως. Κατσαριδοκτόνα και εντομοκτόνα δεν έχουμε, γιατί είναι πάρα πολύ ανθυγιεινά, ακόμα και τα άοσμα. Αλλά τις ψέκασε χτες ο άντρας μου με το αποσμητικό του και ψόφησαν! Ανθή, μια χαρά η φραουλίτσα! Για το καρδιοτοκογράφημα δεν κατάλαβα. Δεν ακουγόταν καθόλου η καρδιά του μωρού; Γιατί εμένα ακουγόταν και καταγραφόταν, είτε πατούσα το κουμπί είτε όχι. Γράψε μου σε πμ τη διεύθυνσή σου να σου στείλω γλυκό κεράσι. Όσο για τη θάλασσα, μη σκας! Εγώ έχω να μπω σε θάλασσα από τον Ιούλιο του 2010 που είχα πάει μία φορά! Μετά έμαθα ότι είμαι έγκυος και δεν ξαναπήγα. Το έχασα, βέβαια, αλλά έχασα και όλο το καλοκαίρι. Πέρσι ήμουν πάλι έγκυος, είχα και τις μολύνσεις, οπότε ούτε πάτησα! Φέτος ακόμα δεν αξιωθήκαμε να πάμε. Καγκουράκι, αμάν, τι πάθατε! Έξι κουβάδες νερό;;; Πω πω.... Καλά, ο άντρας σου είναι άγιος. Ο δικός μου θα φώναζε και θα γκρίνιαζε ασταμάτητα, και επιπλέον, θα καλούσε κάποιον άλλο να κάνει τη δουλειά, τον οποίο φυσικά θα πλήρωνα εγώ, όχι επειδή εγώ θα είχα κάνει τη ζημιά, αλλά επειδή δεν πιάνουν τα χέρια του για τίποτα. Και τώρα που αυτός έφταιγε για την υγρασία, αφού αυτός άνοιξε το σιφόνι ο άσχετος, όλες τις δουλειές άλλοι τις κάνουν, υδραυλικός, οικοδόμος, ελαιοχρωματιστής. Και δεν ανέχεται να του πεις και τίποτα, γιατί λέει, αυτός να βοηθήσει την κατάσταση ήθελε... Τέλος πάντων... Εγώ πάντως μπαλκόνι δεν έχω πλύνει ποτέ. Τα σκουπίζω και τα σφουγγαρίζω με άλλη σφουγγαρίστρα φυσικά, όχι με την ίδια που σφουγγαρίζω το σπίτι. Άντε, σας φιλώ όλες!

Καλημέρα! Αναστασία, τουλάχιστον βρήκες μια λύση! Ο δικός μου τώρα τελευταία έχει κόψει την πιπίλα, πράγμα που μας δυσκολεύει, γιατί ενώ παλιότερα τον θήλαζα, τον έβαζα στο κρεβάτι του, κι αν πήγαινε να κλάψει του έδινα πιπίλα και κοιμόταν, τώρα δεν τη θέλει, έτσι ξυπνά και αυτό γίνεται πόσες φορές, μέχρι που δεν έχει πλέον νόημα, έτσι τον παίρνω και πάμε στο καθιστικό κι αυτός παίζει μες στην ενέργεια. Δοντάκι μάλλον βγάζει απ' ό,τι καταλαβαίνω. Έχει και πάααρα πολλά σάλια. Αλλά δεν είναι ιδιότροπος. Μύριαμ, πολύ ωραίο το Άλκης! Κι ο Αντρέας την περασμένη βδομάδα ούτε να το δει το πάρκο. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως το βαρέθηκε. Τώρα κάθεται μέσα πάλι και παίζει, αλλά του αρέσει να κάθεται και στο καρεκλάκι φαγητού. Ίσως επειδή είναι κάτι καινούριο. Διακοπές κι εμείς κάπως έτσι. Για το μπάνιο στη θάλασσα, εμένα που είχε πάθει ουρολοίμωξη και μου είπαν οι γιατροί ότι δεν υπάρχει πρόβλημα να τον βάζω στη θάλασσα. Κρίμα είναι να στερηθεί τη θάλασσα.

Ωχ, Καγκουράκι, τι έπαθες ρε κορίτσι μου; Το ίδιο που πάθαμε κι εμείς με την υγρασία, πότισε η υγρασία τους τοίχους και έκανε ζημιά και σε μας και στους από κάτω... Και τώρα θα πληρώσουμε και τα δικά μας και των αλλονών. Πω πω ρε κορίτσια, έχουμε τρομερό πρόβλημα με τις κατσαρίδες... Βγαίνουν συνέχεια από την τρύπα... Μέχρι τώρα απόψε βγήκαν τρεις... Και μιλάμε για τεράστιες, όχι τις κατσαριδούλες που έχει στην Ελλάδα. Εγώ έχω υστερική φοβία, όχι αστεία. Τις σκότωσε ο άντρας μου και τώρα θα κλείσει πρόχειρα την τρύπα με εφημερίδες και ταινία, μέχρι να πάρουμε τα πλακάκια και να έρθει ο άνθρωπος να τα περάσει. Αμάν ρε κορίτσια, έχω τρελή φοβία με τις κατσαρίδες, δεν μπορώ με τίποτα. Παθαίνω υστερία, κανονικότατη, όχι στα λόγια μόνο. Και να φανταστείτε ότι ο υδραυλικός που μας έφτιαξε το σιφόνι, μας είχε πει να βάλουμε αλουμινένιο πορτάκι με τρύπες για να αερίζεται η μπανιέρα από κάτω. Κι όταν του είπα ότι θα βγαίνουν κατσαρίδες, μου λέει "μα όχι, οι κατσαρίδες βγαίνουν απ' τις σωληνώσεις, δε θα βγαίνουν από εκεί". Αμάν, πώς περνάει η νύχτα τώρα;

Καλέ!!! Ξέχασα να σας πω! Σαν να αχνοφαίνεται ένα δοντάκι!

Γειά σας κοριτσάκια! Αναστασία, ηρέμησε η φραουλίτσα; Εμάς ο Αντρίκος δεν πολυκοιμάται πλέον. Ειδικά μέσα στη μέρα, σχεδόν καθόλου... Σήμερα από τις εννιά το πρωί μέχρι τις οκτώμιση το βράδι, κοιμήθηκε περίπου μία ώρα... Βάσω, στο ξενοδοχείο που πήγατε, τι έκανες με το φαγητό της μικρής; Της δίνεις σούπες έτσι; Με τα φρούτα; Λένα, πω πω, ξέχασα να σου ευχηθώ... Να σου ζήσει ο άντρας σου, να τον χαίρεσαι! Να σας ζήσει ο Δημητράκης! Καλοφώτιστος!!! Καλέ, δε σας είπα! Σαν να αχνοφαίνεται ένα δοντάκι!

Λοιπόν, σας σχολιάζω: Μαρία, κι ο Αντρέας χτυπάει κάτι τρελά ωράρια αυτές τις μέρες. Άκου πρόγραμμα σήμερα: εγερτήριο στις 6.35. Ξανακοιμήθηκε κατά τις οκτώ και ξύπνησε κατά τις 9. Μετά κοιμήθηκε στο αμάξι όπως επιστρέφαμε από το νοσοκομείο, και κοιμόταν για μια ώρα περίπου. Μετά δεν ξανακοιμήθηκε όλη μέρα, μέχρι τις 8.30 που κοιμήθηκε για βράδι... Ο άντρας μου δεν μπορεί να κάνει φροντιστήρια, γιατί είναι θεολόγος. Τι φροντιστήριο να κάνει, τη Θεία Λειτουργία; Τώρα έκανε πάλι αίτηση για αντικατάσταση κι ελπίζω να τον καλέσουν του χρόνου. Εμείς θάλασσα ακόμα δεν αξιωθήκαμε να πάμε. Δεν ξέρω πώς θα είναι ο Αντρέας στο νερό. Όταν τον κάνουμε μπάνιο θέλει να σηκώνεται όρθιος και κάνει λες και πατάει σταφύλια! Κατερίνα, έγραψες πάλι! Λεμονάδα κάνει τέλεια μια θεία μου, αλλά την κάνει σκουως, δηλαδή σα σιρόπι και μετά βάζεις ένα μέρος λεμονάδα και δύο νερό περίπου στο ποτήρι. Είναι τέλεια και ήθελα να κάνω κι εγώ, αλλά αυτές τις μέρες δε βρίσκουμε καλά λεμόνια. Πώς ήταν ο αγώνας δρόμου; Ανθή, μια χαρά, πήγατε την εκδρομούλα σας! Κι εμείς θέλουμε να πάμε εκδρομές. Μαρία, σκεφτόμαστε να έρθουμε στο χωριό σου! Μπορείς να μου συστήσεις καμιά καλή ταβέρνα; Μη μου πεις της Μαρίας στο διπλανό χωριό, γιατί έχει πολλές στροφές. Αν θες στείλε μου κανένα μήνυμα. Χριστίνα, μια χαρά η βάφτιση! Καλά, σκέφτομαι το Δημητράκη να στυλώνει τα πόδια του στην κολυμβήθρα και γελάω μόνη μου!!! Να σας ζήσει να τον χαίρεστε! Πω πω, τέλεια πάνε τα πράγματα με τα μωράκια σας! Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι! Καγκουράκι, τι έγινε με τα αυτοκόλλητα; Δε σας είπα: το γλυκό κεράσι έγινε τέλειο! Ελάτε να σας κεράσω! Α, στα γενέθλιά μου σκέφτομαι να κάνω και σαλάτα ταμπουλέ που είναι καλοκαιρινή και πολύ δροσερή.

Γειά σας κοριτσάκια! Σήμερα είμαστε καλά, ήρεμοι ευτυχώς και δε τσακωθήκαμε καθόλου. Χριστίνα, όπως τα λες είναι λες και διαβάζω για μας. Λες και τα έχω γράψει εγώ! Το θέμα είναι ότι κι εμένα ο άντρας μου είναι ασυνεπής, κολλάει με τις ώρες στον υπολογιστή, με αποτέλεσμα όποτε του πω να σηκωθεί για να κάνουμε κάτι, π.χ. μπάνιο τον Αντρέα ή να πάμε κάπου που μας περιμένουν, μου λέει "σε πέντε λεπτά", "σε δύο λεπτά", "σε λίγο", κι αυτό πάει για αρκετή ώρα. Χτες αυτό έγινε πάρα πολλές φορές, εγώ είχα κάνει 12938709857 δουλειές και ήμουν πτώμα, και κάποια στιγμή δεν άντεξα. Το άσχημο είναι ότι κι εγώ όταν θυμώσω του φωνάζω και τον προσβάλλω άσχημα. Ουφ, το καλό είναι ότι τα ξαναφτιάχνουμε σχεδόν αμέσως. Σήμερα είχαμε πολύ γεμάτη μέρα. Το πρωί πήγαμε για ψώνια στη φρουταρία (=μανάβικο) και μετά στο νοσοκομείο για να πάρουμε τα αποτελέσματα της καλλιέργειας. Δυστυχώς δεν ήταν καλή γιατί δεν έγινε σωστά. Όταν έκανε τσίσα ο μικρός στο σακουλάκι, αυτό ξεκόλλησε, εγώ φώναξα αμέσως τη νοσοκόμα κι αυτή το είδε ότι ήταν γεμάτο μεν, ξεκολλημένο δε, και το πήρε. Φαίνεται εκεί που ξεκόλλησε εισχώρησαν στα ούρα μικρόβια από την πάνα, κ.λπ. και δεν είναι ξεκάθαρα τα αποτελέσματα, έτσι πρέπει να την επαναλάβουμε. Μετά πήγαμε σπίτι, έφτιαξα πίτσα και το φαγητό του Αντρέα, μετά έκανα σίιιιδερο και το απόγευμα πήγαμε και παραγγείλαμε πλακάκια για το μπάνιο. Όχι, δεν κάνουμε ανακαίνιση του μπάνιου, αν και πολύ θα το ήθελα γιατί δε μου αρέσει καθόλου. Θυμάστε που μας είχε ανοίξει μια τρύπα ο υδραυλικός για να φτιάξει το σιφόνι που είχε σπάσει; Ε, αυτή η τρύπα είναι εκεί ακόμα και δεν έχουμε εξτρά πλακάκια για να βάλουμε. Χτες βράδι είδα από την τρύπα να με κρυφοκοιτάζει μια κατσαρίδα, κι εγώ έχω υστερική φοβία με τις κατσαρίδες, έτσι σήμερα πήγαμε άρον άρον και βρήκαμε πλακάκια. Δυστυχώς δεν είχε τα ίδια με τα δικά μας, και πήραμε κάτι παρόμοια. Δεν πήγαμε σε άλλο μαγαζί, γιατί μια φίλη μου που χτίζει σπίτι και πήγε σε όλα τα μαγαζιά με πλακάκια δεν είδε αυτά που έχουμε στο μπάνιο, τα οποία γνωρίζει πολύ καλά γιατί τα έχουν και οι γονείς της στο δικό τους μπάνιο. Οπότε, δεν είχε νόημα να γυρνάμε. Πήραμε σχεδόν ίδια, λίγο πιο σκούρα. Το σημαντικό είναι να κλείσει η τρύπα! Μετά πήγαμε στο μαγαζί των γονιών μου και διαλέξαμε καρέκλες για τη βεράντα. Ουφ, ήθελα ξύλινες (όχι ρατάν, δε μου αρέσουν), αλλά ήταν πανάκριβες (όχι απ' τους γονείς μου, από αλλού, οι γονείς μου δεν έχουν ξύλινα) και επιπλέον χαλάνε από βροχή και υγρασία, έτσι πήραμε πλαστικές. Θα βάλω όμως μαξιλαράκια σε λαδί χρώμα, γιατί το τραπεζάκι που έχουμε στη βεράντα έχει λαδί επιφάνεια. Αυτές τις μέρες θα βάψουμε και το διάδρομο που έχει ζημιές από την υγρασία και θα επιδιορθωθούν και τα δωμάτια που είχαν ζημιές. Τι χρώμα λέτε να βάψω το διάδρομο; Δεν ξέρω καθόλου. Σκεφτόμουν κίτρινο κροκί, αλλά δεν ξέρω. Εσείς τι χρώμα βάλατε στους διαδρόμους στα σπίτια σας; Μου αρέσουν και τα έντονα, αλλά είναι αρκετά μακρύς και θα είναι πάρα πολύ κουραστικό στο μάτι. Που λέτε, 22 Ιουλίου έχω γενέθλια και θα καλέσω κάποιους φίλους. Παρακαλούνται οι ειδικοί του καφέ να βγάλουν τα τεφτέρια τους και να βοηθήσουν. Σκέφτομαι να κάνω μια τάρτα με κολοκυθάκια, ντομάτες και φρέσκα μυρωδικά, θα παραγγείλω κούπες από μια μαθήτριά μου που κάνει τις καλύτερες που έχω φάει, θα κάνω μια τούρτα καραμέλα (αν πετύχει που πολύ το αμφιβάλλω) και δεν ξέρω τι άλλο... Βρήκα και μια πολύ ενδιαφέρουσα συνταγή για ένα αλμυρό κέικ που έχει μέσα φέτα, γραβιέρα, λιαστές ντομάτες, διάφορα μυρωδικά, ελιές, πιπεριές και δε θυμάμαι τι άλλο. Μήπως, όμως, είναι πολύ στουμπωτικό το κέικ για μπουφέ; Από κρεατικά τι να κάνω; Δεν ξέρω καθόλου. Επειδή μου αρέσουν τα χορτοφαγικά φαγητά, όταν πρόκειται για κρέας δεν έχω και πολλές ιδέες. Κανένα άλλο γλυκό; Τι προτείνετε; Άντε, σεντόναρο άπλωσα πάλι. Κλείνω και πάω να σας ξαναδιαβάσω για να σχολιάσω.