Θέλω να γίνω μαμά

Κατερίνα, τι είναι η κουρκουτόπιτα; Για δώσε συνταγή γιατί κάτι καλό μου φαίνεται! Καλά, τι να πω για την ξαδέλφη; Δηλαδή αν είχε αυτή τρία παιδιά, το ένα ζωηρό, το ένα ήσυχο και το άλλο ημιζωηρό-ημιήσυχο, θα ήταν καλύτερα από το να έχει ένα και ζωηρό; Τι μας λέει τώρα; Γενικώς, οι περισσότερες μαμάδες έχουν την τάση να υπερβάλλουν. Α, δε σας είπα καλέ! Έβαλα τον Αντρέα στο πάτωμα σήμερα και το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να μπουσουλήσει κάτω απ' το τραπεζάκι του καθιστικού! Το διέσχισε όλο και πέρασε απ' την άλλη πλευρά! Μετά όλο μπουσουλούσε από δω κι από κει, πιανόταν από τους καναπέδες και σηκωνόταν, τον κρατούσα από τα χέρια και έκανε κάτι σαν "στράτα" και ΦΥΣΙΚΑ πήγαινε στις πρίζες! Κατερίνα, μ' αρέσει που τα λες όλα αυτά στη Χριστίνα και μετά της λες "σκέψου θετικά"! Τι θετικά να σκεφτεί καλέ που της έκανες την καρδιά περιβόλι;

Γειά σας κοριτσάκια! Σήμερα κάναμε το πρώτο μας μπανάκι! Δηλαδή τι μπανάκι, τα πόδια μας βρέξαμε! Πήγαμε πολύ αργά, κατά τις εφτά και καθίσαμε καμιά ώρα. Ο ήλιος είχε πέσει τελείως και φυσούσε αρκετά. Είχε και αρκετό κύμα. Έτσι απλά μπήκαμε μέσα λίγο, βάλαμε τον Αντρέα στη θάλασσα, αλλά τον βάζαμε και τον βγάζαμε, επειδή έρχονταν τα κύμματα και σκάγανε πάνω του και δεν έδειχνε να το διασκεδάζει. Για πρώτη φορά καλά ήταν νομίζω. Αλλά δεν ξαναπάμε τόσο αργά, κατά τις πεντέμιση-έξι θα πηγαίνουμε. Καγκουράκι, ωραία ακούγονται τα μακαρόνια σου. Πώς τα κάνεις; Αμάν αυτή η ζέστη... Εμείς γενικώς δεν ανοίγουμε κλιματιστικό, μόνο του Αντρέα λίγο το βράδι και στο γραφείο πάλι το βράδι, γιατί δεν έχει στόρι και αναγκαστικά η τζαμόπορτα είναι κλειστή διά τον φόβον των κουνουπιών και των κατσαρίδων... Αλλά κι αυτό για λίγο. Το τουρλού καλό έγινε, αλλά ο άντρας μου έφαγε λίγες πατάτες και την έβγαλε με τυρόπιτα... Και το βράδι το ίδιο, χωρίς καν τις πατάτες, σκέτη τυρόπιτα. Ωραίο παράδειγμα δίνει στον Αντρέα... Ο άντρας μου τώρα θα πρέπει να αρχίσει να παίρνει τηλέφωνο συγγενείς και φίλους και να κλείνει ραντεβού. Στην αρχή θα έρχεται ένας συνάδελφός του από Λευκωσία να κάνει τις παρουσιάσεις, γιατί ο άντρας μου ακόμα δεν έχει ιδέα, αλλά την προμήθεια θα την παίρνει αυτός κι όχι ο συνάδελφος και εν τω μεταξύ θα αρχίσει και εκπαίδευση. Ελπίζω να ανταποκριθούν οι συγγενείς και οι φίλοι, αν και πολύ το αμφιβάλλω. Γενικώς είμαι πολύ απογοητευμένοι από όλους αυτούς. Χριστίνα, κανονικά σήμερα ήταν να πάρουμε τα αποτελέσματα της καλλιέργειας, αλλά επειδή πήγε ο άντρας μου Λευκωσία το πρωί, θα πάμε αύριο στο νοσοκομείο. Αμάν ρε παιδί μου, τι περνάτε κι εσείς... Τι να σου πω, ότι θα αλλάξουν τα πράγματα; Αφού προς το χειρότερο πάνε. Μακάρι να βρει έστω και κάτι ο άντρας σου. Εσύ πότε είναι να πληρωθείς τώρα; Πάλι καλά που υπάρχουν και οι γιαγιάδες, έστω για ένα πιάτο φαΐ. Το έχω ζήσει αυτό, να μην έχω μία, όταν ήμουν φοιτήτρια. Ο πατέρας μου δεν μπορούσε να μου στέλνει πολλά λεφτά, έτσι συνήθως μου τελείωναν, ενώ εγώ δεν είμαι σπάταλη. Είναι πολύ άσχημο να περνάς απ' το περίπτερο και να μην μπορείς ν' αγοράσεις μια σοκολάτα. Αλλά να έχεις και παιδί και να έχει τις ανάγκες του και να είσαι έτσι, είναι τραγικό πραγματικά... Περαστικά στο Δημητράκη σου! Μαρία, αύριο έχει γενέθλια ο Στεφανάκος;;; Πω πω!!! Απίστευτο μου φαίνεται. Θυμάμαι που μας έγραφες για την εμπειρία του τοκετού! Και τώρα γίνεται ενός;;;;;;;;;;; Δεν εύχομαι από τώρα, θα ευχηθώ αύριο. Η ταβέρνα που πήγαμε είναι δίπλα από το ταχυδρομείο. Είναι του Χρίστου νομίζω! Το Σαββάτο που μας έρχεται μάλλον θα πάμε στο Καλό Χωριό Κλήρου (ορεινή Λευκωσία για όσες αναρωτιούνται), που μένει μια φίλη μου. Σας φιλώωω!!!

Γειά σας! Σήμερα πήγε ο άντρας μου στη Λευκωσία, σε μια ασφαλιστική εταιρεία που ζητά ασφαλιστές. Συζήτησαν με τον υπεύθυνο και του είπε να κάνει καταλόγους με άτομα που πιθανώς θα θέλουν να ασφαλιστούν. Το άσχημο είναι ότι ξεκινάς από τον κύκλο σου υποτίθεται, κι εγώ δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον από το περιβάλλον μας που να θέλει να ασφαλιστεί, και όσοι θα θέλουν, είναι ήδη ασφαλισμένοι. Ακόμα δεν έχει έρθει σπίτι, θα μου τα πει από κοντά. Κατερίνα, κι εγώ δεν μπορώ τους ανθρώπους που γκρινιάζουν συνέχεια, και, όπως λέει και η Ανθή, κι εμένα γκρινιάρα με λένε! Εμείς έχουμε το βοηθό διευθυντή στο σχολείο που όλα του φταίνε, όλα τα απαξιώνει, για όλα έχει έναν κακό λόγο να πει. Σε κάποια φάση στην αρχή του καλοκαιριού είχε βρέξει, και λέει ο διευθυντής "τι ωραία που έβρεξε". "Πού το είδες το ωραία" απαντά ο βοηθός διευθυντής, "βροχή ήταν αυτό ή κατούρημα;". "Τουλάχιστον έφυγε η σκόνη απ' την ατμόσφαιρα" λέει ο διευθυντής. "Πού το είδες ότι έφυγε η σκόνη, αφού γεμίσαμε λάσπες", απαντά ο βοηθός. Και λέω κι εγώ, κοίτα διαφορά στην προσέγγιση... Εγώ όλο λαχανικά μαγειρεύω, ουφ, ελπίζω να τα τρώει ο Αντρίκος όταν μεγαλώσει, αν και πολύ αμφιβάλλω... Καγκουράκι, χαρά στο κουράγιο σου να καθαρίσεις όλο το σπίτι μέσα στη ζέστη... Κι εγώ κάνω δουλειές, αλλά και που τις κάνω δεν έχει νόημα, αφού γεμίζουν αμέσως όλα με σκόνη. Μαρίνα, πήγε κιόλας δύο μηνών ο μικρός σου; Ανθή, χαρά στο κουράγιο σου, μετά από όλη εκείνη την εκδρομή να πας και σε παιδότοπο! Κι εμείς είμαστε μαζί από το 1998, αλλά είμαστε 6.5 χρόνια παντρεμένοι... Σήμερα το μενού έχει τουρλού, αλλά δεν το βλέπω να ψήνεται...

Καγκουράκι, κι εγώ λέω σήμερα να κάνω τα δύο υπνοδωμάτια, αν και, δε θα μείνουν για πολύ καθαρά μ' αυτή τη ζέστη... Αμάν ρε παιδί μου, όλα τα παιδάκια κάτι τα τσιμπάει και τουμπανιάζουν; Περαστικά. Κατερίνα, έκανα τις κοτομπουκιές που μου πρότεινες για τα γενέθλια για να τις δοκιμάσουμε! Είναι πολύ νόστιμες, θα τις φτιάξω οπωσδήποτε!

Καλημέρα κοριτσάκια! Ευτυχώς ο Αντρίκος κοιμήθηκε καλά χτες βράδι και ξύπνησε μόνο μια φορά στις πεντέμιση, θήλασε και ξανακοιμήθηκε μέχρι τις οκτώ παρά ένα! Σήμερα λέγαμε να πάμε για εμβόλιο, αλλά τους πήρα τηλέφωνο και τους είπα ότι παίρνει αντιβίωση προληπτικά για ουρολοίμωξη και μου είπαν καλύτερα να περιμένουμε, οπότε άκυρο. Κατερίνα, αγχώνομαι λίγο για τη σκόνη, γιατί εδώ γίνεται χαμός. Αλλά φαντάζομαι όλα τα μωρά έτσι είναι και δε νομίζω όλες οι μαμάδες να τρέχουν από πίσω τους με τη σφουγγαρίστρα (αν και υπάρχουν κάποιες που το κάνουν). Λοιπόν τα καλτσονάκια τα έκανα ως εξής: Έτριψα ντομάτες και τις έβαλα σε κατσαρολάκι να πιούν τα υγρά τους με αλάτι και πιπέρι. Έκοψα σε πολύ λεπτά και μικρά μπαστουνάκια μελιτζάνα, πιπεριά και κρεμμύδι και τα σωτάρισα σε ελαιόλαδο. Δεν πρόσθεσα αλάτι, ευτυχώς δηλαδή, γιατί τελικά μου βγήκε αλμυρή η σάλτσα και ισοζυγίστηκε η γεύση. Άνοιξα ζύμη για πίτσα, την έκοψα σε στρόγγυλα μ' ένα ποτήρι (μπορείς να το κάνεις και με το ειδικό εργαλείο για ραβιόλια, θα βγει καλύτερη φαντάζομαι), και έβαλα κάτω λίγη σάλτσα, λίγο μείγμα λαχανικών, και τριμμένο λαδοτύρι και φέτα. Σε κάποια μόνο λαδοτύρι, σε άλλα μόνο φέτα, σε άλλα και τα δύο. Τώρα μου τελείωσε το λαδοτύρι, και όταν θα τα κάνω για τα γενέθλια, θα το αντικαταστήσω με γραβιέρα. Από πάνω έβαλα στα μισά ψιλοκομμένο φρέσκο βασιλικό και στα άλλα μισά ρίγανη, και τα έψησα. Ήταν τέλεια!!!!!!!! Κι εμείς προφυλακτικό χρησιμοποιούμε, αντισυλληπτικά αφού έμαθα για τη θρομβοφιλία δεν μπορώ να πάρω, σπιράλ ούτε που το σκέφτομαι, αφού άλλωστε δε θέλω να αργήσω να αρχίσω προσπάθειες για δεύτερο, οπότε, προφυλακτικό... Καρολινάκι, όντως, κρίμα που έδωσες συμπλήρωμα. Αμάν αυτοί οι παιδίατροι που μας τρομοκρατούν. Μήπως και δεν πήρε το μωρό τα γραμμάρια που πρέπει, και μήπως φταίει το γάλα, και δημιουργούν ενοχές και φοβίες στις μαμάδες για να αρχίσουν το συμπλήρωμα. Ανθή, εγώ στο γάμο μου είχα πάρει τα πριμολούτ για να μην είμαι αδιάθετη, που δεν είναι αντισυλληπτικά και δεν έχουν καμιά παρενέργεια. Δεν έπρεπε να σου γράψει αντισυλληπτικά ο γιατρός για τέτοιο λόγο. Α, να ζήσετε βρε για την επέτειό σας! Πόσα χρόνια κλείσατε; Όντως μεγάλη πατάτα η φάση με την πισίνα. Φαντάζομαι θα σε κοιτούσε το παιδάκι λες και είσαι εξωγήινη! Χαχα! Κι εγώ όμως το ίδιο θα του έλεγα μάλλον! Ούτε κι εγώ μπαίνω ποτέ μου σε πισίνα, μου έχει μείνει τραύμα απ' όταν πήγα κολυμβητήριο για ένα καλοκαίρι, αλλά επιπλέον τις σιχαίνομαι. Φαντάζομαι κι εγώ κάτι παρόμοιο θα του έλεγα, αλλά τώρα που έχω το δικό σου παράδειγμα, θα πρέπει ν' αρχίσω να σκέφτομαι κάτι άλλο! Με τους φακούς να κολυμπήσω με τίποτα, γιατί είμαι σίγουρη ότι κάποια στιγμή θα ξεχάσω και θ' ανοίξω τα μάτια μου. Άσε που θα μπαίνουν νερά μέσα, θα τσούζουν, άστο καλύτερα... Χαίρομαι που ο Πανούλης άρχισε να υπερασπίζεται τον εαυτό του! Μαθαίνει πολύ γρήγορα αυτό το παιδάκι! Α, δε σας είπα καλέ! Κάτι παίζει για δουλειά για τον άντρα μου, σε μια ασφαλιστική εταιρεία. Θα πάει αύριο να μιλήσει με τον υπεύθυνο και θα δούμε! Μακάρι να τα καταφέρει!

Εύη, περαστικά στον άντρα σου. Πω πω, τι παθαίνει κανείς από τη μια στιγμή στην άλλη. Να ευχαριστείτε το Θεό που δεν ήταν τίποτα. Η μηχανή είναι πάρα πολύ επικίνδυνη, είσαι εκτεθειμένος από παντού. Περαστικά εύχομαι και πάλι!

Λυπάμαι πολύ γι' αυτό που σου συνέβη... Είχα κι εγώ μια παρόμοια απώλεια. Μετά την απόξεση είχα αίμα για αρκετές μέρες. Ο γιατρός μου είχε πει μέχρι και για έξι εβδομάδες. Δεν είχα, βέβαια, συνέχεια, αλλά είχα πολύ συχνά κανονικό κόκκινο και κάποτε και κομμάτια, ακόμα και εβδομάδες μετά την απόξεση. Πόνο δε θυμάμαι αν είχα είναι η αλήθεια. Μήπως σε ρώτησε αν έχεις πυρετό φοβούμενος κάποια μόλυνση; Παίρνεις αντιβίωση φαντάζομαι. Πες μας αύριο τι σου είπε ο γιατρός.

Δωράκι, να σας ζήσει η Χρυσή σας! Πώς θα τη φωνάζετε; Χρυσούλα; Χρυσή; Χρυσαφένια; Χρυσάφι; Χρυσαφικό; Κόσμημα;

Και τι περιέχει η πίτα; Την "πατάει" συμβολικά και μετά την τρώτε ή τη βάζει κάτω και της δίνει και καταλαβαίνει και μετά την πετάτε; Καλά, τέτοια έθιμα και δοξασίες, πολλά... Κι εμάς μας λέγανε "κοίτα, μόλις βαφτίστηκε ηρέμησε", επειδή στη βάφτιση και μετά στο τραπέζι ήταν πολύ ήρεμος, αλλά δεν ήταν για πολύ...! Ή μια συμφοιτήτριά μου, μου έλεγε ότι οι Βορειοηπειρώτες που έρχονταν στην Ελλάδα και ήταν αβάφτιστοι βρωμούσαν, και μόλις βαφτίζονταν σταματούσαν να βρωμάνε. Οκ, έλεος... Α, δε σας είπα! Έβαλα τον Αντρέα πρώτη φορά στο πάτωμα σήμερα. Δηλαδή άπλωσα ένα σεντονάκι και πάνω απ' το σεντονάκι άπλωσα και το χαλάκι του, αλλά αυτός τα ξεπέρασε όλα και πέρασε στο καθαυτό πάτωμα! Είχα σφουγγαρίσει, αλλά πάλι είχε λίγη σκόνη, αφού σκάβουν όλους τους δρόμους και όλοι στην πόλη έχουν πρόβλημα. Δεν πειράζει λέτε ε; Πιανόταν απ' τον καναπέ και σηκωνόταν όρθιος, και μετά μπουσούλησε και πήγε κάτω απ' το τραπέζι! Φοβάμαι πολύ, όμως, μήπως πέσει και χτυπήσει το κεφάλι του, επειδή είναι πολύ μικρούλης ακόμα...

Χριστίνα, τι είναι η περπατόπιτα βρε; Μια πίτα με πόδια; Μια πίτα με παπούτσια; Μια πίτα με κάλτσες; Κι εμείς τον Αντρέα τον πηγαίνουμε σχεδόν κάθε Κυριακή και κοινωνεί. Δε χρειάζεται να τον ξαπλώνουμε, όπως κάνουν συνήθως με τα μωρά. Όπως τον κρατάμε με όρθιο κεφάλι, ανοίγει το στόμα του και κοινωνεί, και ούτε κλαίει, ούτε διαμαρτύρεται, αντίθετα του αρέσει! Α, δεύτερη φορά κοινώνησε ο Δημητράκης βρε, η πρώτη ήταν στη βάφτιση! Για τον Αντρέα δεν έχω παράπονο, τρώει αρκετά. Αν δεν θέλει, σταματά να τρώει. Όλα είναι τόσο απλά με τον Αντρέα και όλες οι εκφράσεις αποκτούν την κυριολεκτική τους σημασία, π.χ. το παράχεσες... Τα μωράκια σας τι γίνονται;

Καρολινάκι, για να φτιάξεις άλλα πας στο www.lilypie.com ή σε κάποιο άλλο σάιτ με τικεράκια, επιλέγεις το θέμα που θέλεις, επιλέγεις τικεράκι για forums, το φτιάχνεις, και μετά επιλέγεις τον κωδικό Pseudo-hotmail και τον κάνεις copy-paste στην υπογραφή σου. Πανεύκολο είναι! Μήπως έχει κολικούς ο μικρός σου; Γιατί συνήθως απόγευμα-βράδι τα πιάνουν οι κολικοί. Το σπιράλ δεν είναι κι ό,τι καλύτερο, σκέψου να έχεις αυτό το ξένο σώμα μονίμως μέσα σου. Καλύτερα τα αντισυλληπτικά. Οι νέες γενιές αντισυλληπτικών δεν έχουν παρενέργειες και οι κίνδυνοι που εγκυμονούσαν έχουν μειωθεί στο ελάχιστο. Για να καταλάβεις, εγώ έπαιρνα για δύο χρόνια και κάτι, και δεν έπαθα τίποτα, ενώ έχω θρομβοφιλία. Εννοείται ότι δεν το ξέραμε για τη θρομβοφιλία, αλλιώς δε θα τα έπαιρνα εννοείται. Κατερίνα, γράφω γράφω, και όλο ξεχνάω να σου πω για το Γιωργάκη σου. Αμάν ρε παιδί μου, πού βρήκε να τον τσιμπήσει η παλιοσφήκα; Φαντάζομαι τώρα θα είναι μια χαρούλα, θα έχει ξεπρηστεί! Σας αφήνω μέχρι νεωτέρας!

Γειά σας! Τι κάνετε κοριτσάκια; Εμείς το πρωί πήγαμε νοσοκομείο για να πάρουν ούρα του Αντρέα, κι ευτυχώς κατούρησε την ώρα που τον πλένανε! Η νοσοκόμα το είχε προβλέψει και μου είχε δώσει ένα μπουκαλάκι να κρατάω, οπότε τα μαζέψαμε εκείνη την ώρα και ξεμπερδέψαμε αμέσως! Τώρα λέγαμε να πάμε στο μαγαζί των γονιών μου για κάτι ψώνια και μετά για κανένα παγωτάκι, αλλά ο κυριούλης κοιμήθηκε, αφού όλη μέρα είχε ξεσαλώσει, και δεν ξέρω αν θα προλάβουμε να πάμε όλοι μαζί ή ο άντρας μου μόνος του. Αύριο μάλλον θα πάμε για εμβόλιο, αν το έχουν δηλαδή αυτή τη φορά... Καγκουράκι, κι εμείς βάζουμε πλέον κλιματιστικό στον Αντρίκο, για να κοιμάται πιο άνετα. Φυσικά δεν το έχουμε να δουλεύει όλο το βράδι, μόνο για κανένα δίωρο και μετά το κλείνουμε, αλλά νομίζω κάνει τη διαφορά! Στο δωμάτιό μας δε βάλαμε, για να μην μπαίνουμε στον πειρασμό να το ανάβουμε, μια που το ρεύμα έχει φτάσει στα ύψη. Είναι το ακριβότερο της Ευρώπης... Χάλια... Πλέον όλοι οι λογαριασμοί ρεύματος είναι τριψήφιοι, και πολλοί και τετραψήφιοι... Ανθή, για σένα τουλάχιστον ο τοκετός ήταν η ωραιότερη εμπειρία της ζωής σου. Εμένα πάλι, ήταν από τις χειρότερες... Δε θέλω να είμαι αχάριστη, αλλά στη γέννα ήμουν απούσα και χρειάστηκε πολύς καιρός για να συνειδητοποιήσω τι έγινε... Τέλος πάντων... Βρε, απόλαυσε τις διακοπές σου! Εμένα δε θα με πείραζε να μην κάνω μπάνιο. Δεν είμαι και πολύ της θάλασσας. Ακόμα μπάνιο εμείς δεν πήγαμε. Λέγαμε για χτες και άρχισε να φυσάει. Λέγαμε για σήμερα, το ίδιο και έχει και συννεφιά. Αλλά δεν μπορώ να πω ότι στεναχωριέμαι. Δεν κολυμπώ που δεν κολυμπώ, αφού φοράω φακούς επαφής (αν πάω με τα γυαλιά θα πρέπει να τα βγάλω όταν μπω στη θάλασσα και δε βλέπω τη μύτη μου και νιώθω τρομερή ανασφάλεια), ηλιοθεραπεία δεν κάνω γιατί είναι επικίνδυνο και το θεωρώ και τρομερή βλακεία να μαυρίσω (δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει ντε και καλά να μαυρίσω, αφήστε που δε μαυρίζω ποτέ ούτως ή άλλως), οπότε η θάλασσα για μένα δεν είναι και το καλύτερό μου. Μου αρέσει πιο πολύ να πάω στο βουνό να κάνω πεζοπορία, αλλά πούντο βουνό και πού το κουράγιο για πεζοπορία τώρα πια; Τι φάγατε σήμερα; Εμείς κάτι απλό και γρήγορο: στραπατσάδα και πατάτες τηγανιτές... Μες στην υγιεινή διατροφή...

Αγγελική, γιατί ακολουθείτε τόσο αυστηρό πρόγραμμα; Αφού σε δυσκολεύει τόσο πολύ στο να πάτε μια βόλτα, γιατί δεν γίνεσαι λίγο πιο ευέλικτη; Εμένα ο Αντρέας τρώει το πρωί το ρυζάλευρό του με φρούτο κατά τις 10, αλλά σήμερα που έπρεπε να πάμε νοσοκομείο, το έφαγε στις εννιάμιση. Αν τύχει μπορεί να το φάει και στις 11. Το απόγευμα το φρούτο το τρώει από τις πεντέμιση μέχρι τις οκτώ παρά. Αν είναι να βγούμε μπορεί να το φάει νωρίτερα, μπορεί όταν θα γυρίσουμε. Όσο για το μπάνιο του, δεν έχουμε στάνταρ ώρα, απλά τον κάνουμε κάποια στιγμή, και όταν νυστάξει κοιμάται, ανάμεσα στις οκτώμιση και στις δέκα συνήθως. Αυτό δε μας έχει εμποδίσει να βγούμε αρκετά βράδια, για φαγητό ή για καφέ. Αν νυστάξει θα κοιμηθεί στο καρότσι, αλλά τις περισσότερες φορές τον παίρνει ο ύπνος στο αμάξι, την ώρα του γυρισμού. Ουφ, εμείς πάμε για εμβόλιο αύριο, γιατί το αργήσαμε πάρα πολύ... Αν τους το έχουν φέρει, γιατί την περασμένη φορά ήταν έλλειψη... Για να δούμε.

Καρολινάκι, πας στον Πίνακα Ελέγχου Μέλους (κοίτα πάνω από τον τίτλο του ποστ), μπαίνεις στο προφίλ και επεξεργασία υπογραφής, σβήνεις το τελευταίο και βάζεις το καινούριο που θα έχεις ετοιμάσει με την ηλικία του Βασιλάκη! Κατερίνα, με είχες ρωτήσει πριν και ξέχασα να σου απαντήσω. Κοτόπουλο του άρχισα νωρίς, γιατί δεν έτρωγε με τίποτα σκέτα τα λαχανικά. Μέχρι τώρα του έχω δώσει κοτόπουλο, ρύζι, πατάτα, καρότο, κολοκύθι, φασολάκι, μαϊντανό, σέλινο, γλυκοπατάτα. Όλα αυτά σε διάφορους συνδυασμούς. Μία ή δύο φορές του έδωσα και σκέτα λαχανικά με ζουμί κοτόπουλου και τα έφαγε ευτυχώς. Γιατί κι αυτό το κοτόπουλο κάθε μέρα δεν ξέρω αν είναι καλό. Που λέτε, έφτιαξα πριν κάτι ανυπέρβλητα καλτσονάκια! Έβαλα βάση σάλτσα ντομάτας απλή (φρέσκια ντομάτα τριμμένη, αλάτι, πιπέρι και την έβαλα να πιεί τα υγρά της, χωρίς καθόλου πελτέ), έβαλα μελιτζάνα, πιπεριά και κρεμμύδι σωταρισμένα, έβαλα λαδοτύρι και φέτα (σε κάποια μόνο λαδοτύρι, σε άλλα μόνο φέτα, σε άλλα και τα δύο), και σε κάποια αρωμάτισα με βασιλικό φρέσκο και σε άλλα με ρίγανη. Ήταν υπέροχα!!! Τα εξαφανίσαμε, εννοείται, και θα τα φτιάξω και για τα γενέθλιά μου!

Γειά σας! Ευτυχώς χτες βράδι ο Αντρίκος κοιμήθηκε πολύ καλά. Ξύπνησε στις τεσσεράμιση και κοιμήθηκε πέντε παρά δέκα και μετά ξύπνησε οκτώ και τέταρτο. Εν τω μεταξύ, όταν ξυπνά πολλές φορές δεν κλαίει. Σήμερα το πρωί άκουσα ένα ελαφρύ τρίξιμο του κρεβατιού του, ξυπνάω και λέω "μπα, αποκλείεται, άμα είχε ξυπνήσει θα έτριζε πολλές φορές. Μάλλον γυρίζει στον ύπνο του". Μετά ακούω και μια φωνούλα, πάω και βλέπω τον κυριούλη στο κρεβάτι του, να κάθεται και να παίζει με μια πιπίλα. Τον θήλασα, τον έντυσα και πήγαμε εκκλησία. Εν τω μεταξύ, τι σου είναι το ένστικτο! Όταν έρχεται ο άντρας μου το βράδι για να κοιμηθεί ούτε που τον παίρνω χαμπάρι, και με ένα ανεπαίσθητο τρίξιμο στο διπλανό δωμάτιο ξυπνάω, επειδή είναι του Αντρέα! Το μεσημέρι πήγαμε στη μάνα μου και φάγαμε και αργότερα το απόγευμα λέμε να πάμε για το πρώτο μας μπάνιο! Ανθή, ούτε κι εμένα μου λείπει η περίοδος της εγκυμοσύνης. Όχι μόνο δε μου λείπει, αλλά ούτε καν τη θυμάμαι. Δηλαδή τη θυμάμαι, αλλά θυμάμαι γεγονότα, θυμάμαι καταστάσεις, αλλά ο εαυτός μου σ' αυτές τις αναμνήσεις είναι χωρίς Αντρέα στην κοιλιά. Είναι λες και αυτό συνέβη σε κάποια άλλη. Σας το έχω ξαναπεί αυτό. Δεν ξέρω γιατί, ίσως είναι από το σοκ της καισαρικής, που δε βίωσα καθόλου την εμπειρία της γέννας. Η χτεσινή εκδρομή ήταν η δεύτερη, αν μετρήσεις και την εξόρμηση στο ΙΚΕΑ! Κατερίνα, γλίτωσες κι εσύ τα μαγειρέματα, χι χι! Για την προέλευση του λαχματζούν το είπα για τη Μαρία, που έλεγε ότι είναι τούρκικο, εγώ έλεγα αρμένικο, τελικά είναι τουρλού τουρλού! Όντως έχει πάρα πολύ ωραίες και ενδιαφέρουσες κυπριακές συνταγές! Η αγαπημένη μας, που είναι άγνωστη στη συντριπτική πλειοψηφία είναι οι "ντομάτες στο πιάτο". Είναι φαγητό φούρνου, με μία στρώση από πατάτες στον πάτο του ταψιού, και μετά στρώσεις από μείγμα ψωμιού (ψίχουλα), κρεμμυδιού, σκόρδου και μαϊντανού και από ντομάτες σε φέτες. Είναι τέλειο και νηστίσιμο! Κι εμάς την πάντα την έχει μεγάλο άχτι ο Αντρίκος. Όχι πάντα, πάντες! Έχουμε βάλει δύο, να πιάνουν όλη την περίμετρο του κρεβατιού, γιατί πάει παντού! Τραβά συνέχεια τα κορδόνια και τα λύνει. Καρολινάκι, μια χαρά σε βλέπω για 45 εβδομάδων έγκυος! Καλέ, άλλαξε το τικεράκι σου! Πόσο είναι τώρα ο ποντικούλης; Πώς τον λένε, δε μας είπες; Ή μήπως μας είπες; Πιπίτσα, εμείς τα λέμε στο φέισμπουκ. Σας φιλώ όλες!

Βρε Νάνσυ, πού χάθηκες βρε; Πάλι έγκυος είσαι;;;;; Με το καλό!!! Εύχομαι μια τελειόμηνη εγκυμοσύνη! Χάθηκες απ' το ποστάκι μας. Κι εγώ πέρσι τέτοια εποχή ήμουν στον έκτο, αλλά δε δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα, κι ας μένω Κύπρο που η ζέστη χτυπάει κόκκινο. Μάλιστα, λόγω της έκρηξης που είχε γίνει, έπρεπε να κάνουμε οικονομία στο ρεύμα, και δεν ανάβαμε ποτέ κλιματιστικό. Μια ιδέα είναι όλα. Αλλά το επόμενο μωρό θέλω κι εγώ να το γεννήσω άνοιξη, κυρίως για να αποφύγω τα κρύα του χειμώνα όταν θα είναι νεογέννητο!

Ορίστε, το βρήκα! Παρασκευάζεται από τους Άραβες, τους Τούρκους, τους Λιβανέζους, τους Αρμένιους και στην Ελλάδα το έφεραν Πολίτες και Αλεξανδρινοί. Είναι πάρα πολύ νόστιμο! http://www.toarkoudi.gr/Recipes/2007-10 ... p?id=33629

Γειά σας κοριτσάκια! Πήγαμε εκδρομούλα σήμερα, στο χωριό της Μαρίας! Δε λέω ποιο είναι, αφού δε θέλει, αλλά ήταν τέλεια! Είναι πάρα πολύ ωραίο και γραφικό. Είχα μερικά χρόνια να πάω και μου άρεσε πάρα πολύ. Ακούς Μαρία που λες ότι δεν έχει τίποτα το αξιόλογο να δεις; Όσο για τον άντρα μου, ξετρελάθηκε! Ο Αντρέας ήταν κυριούλης, όπως πάντα! Πάρα πολύ ησυχούλης, καθόταν στο καρότσι του, γελούσε σε όλο τον κόσμο, έκανε ναζάκια και ήταν ένας γλύκας! Στην ταβέρνα που καθίσαμε τον τάισα και πασαλείφτηκε στο πρόσωπο, τα χέρια, τα πόδια, τα ρούχα, το κεφάλι και πασάλειψε και το καρότσι. Τον πλύναμε, του άλλαξα μπλούζα, καθάρισα με μωρομάντηλα το καρότσι, ευτυχώς το σώσαμε! Πάντως, την πρώτη φορά που έπρεπε να μεταφέρω το γεύμα του εκτός σπιτιού μου φαινόταν βουνό, ενώ τώρα μου φαίνεται απλούστατο! Κι όχι μόνο αυτό, αλλά έφαγε για πρώτη φορά σχεδόν όλη τη σούπα! Ήταν γεμάτο το μπολ, και άφησε λίγο στον πάτο! Πρώτη φορά αυτό. Μαρία, τελικά δεν πήγαμε σε κάποια απ' τις ταβέρνες που μου πρότεινες, γιατί ο άντρας μου δεν ήθελε να πάμε σε άλλο χωριό, έτσι μας σύστησε μία η φύλακας του ναού που προσκυνήσαμε και πήγαμε εκεί και ήταν πολύ ωραία. Δεν ήταν τουριστική, ήταν ταβέρνα που πήγαιναν οι ντόπιοι, δηλαδή πιο πολύ σουβλατζίδικο ήταν, αλλά ό,τι φάγαμε ήταν πολύ ωραίο! Αλλά κάποια στιγμή θέλω να πάω οπωσδήποτε σ' αυτό με τα πλατάνια. Κατερίνα, ο Αντρέας τρώει ευτυχώς, εκτός από ελάχιστες φορές, π.χ. χτες που δεν ήθελε καθόλου το φρούτο, αλλά είναι τώρα λίγες μέρες που κάνει αυτά τα κόλπα, γυρίζει από την άλλη και σήμερα ήθελε να πιάνει και το κουτάλι (κι άμα το πιάσει, άντε να το αφήσει...). Αλλά δεν έχω παράπονο, γενικώς είναι πάρα πολύ βολικό παιδάκι. Νομίζω κορμό θα κάνω τελικά, την τούρτα και είτε το ινδοκάρυδο, είτε την κρέμα της Μαρίας. Θα δω. Δυστυχώς στην Κύπρο επιβάλλεται να κάνεις τεράστιες ποσότητες και μετά μένουν. Ανθή, δε σε πιστεύω! Καλά βρε, δεν άντεξες χωρίς εμάς, κι έτρεξες να αγοράσεις στικάκι; Πάντως, χωρίς πλάκα, κι εμένα μου έλειψε το βραδινό σου ποστ! Καλά, πολύ γέλασα με τον Πάνο που σου ζήτησε να μην ξαναγυρίσετε σπίτι σας! Λογικό είναι να έχεις νεύρα, δε φεύγουν οι ορμόνες στις διακοπές... Προσπάθησε, όμως, να τις απολαύσεις όσο πιο πολύ γίνεται. Μαρία, κι ο Αντρέας χτες βράδι ξύπνησε αρκετές φορές. Ξύπνησε στις δώδεκα, στις τέσσερις παρά πέντε, ξανακοιμήθηκε, σε δέκα λεπτά ξαναξύπνησε, μετά ξύπνησε στις έξι και τέταρτο, ξανακοιμήθηκε, σε δέκα λεπτά ξαναξύπνησε, μετά στις οκτώ, δεν κοιμόταν, τον πήρε ο άντρας μου στο πάρκο και σε είκοσι λεπτά άρχισε κλάμα, άσε, δράμα... Πρέπει να ήταν λόγω ζέστης. Τώρα του έβαλα κλιματιστικό, δεν πήγαινε άλλο. Εγώ τώρα κάθομαι με ανεμιστήρα και σκάω, αλλά έχω κλειστά γύρω γύρω, λόγω κουνουπιών και ιπτάμενων κατσαρίδων... Δυστυχώς ακόμα δεν έχουν ψεκάσει για τα κουνούπια, κι όπως φαίνεται, ούτε πρόκειται... Το λαχματζούν νομίζω είναι αρμένικο, θα το ψάξω και θα σας πω. Καγκουράκι, να ζήσετε με τον αντρούλη σου και να χαίρεστε την υπέροχη οικογένειά σας! Εγώ φρίκαρα λίγο που είδα τις δαγκωματιές στην κούνια, γιατί βγήκε και λίγο το βερνίκι. Θα φτιάξει η μάνα μου κάτι σαν κάλυμμα με ύφασμα και θα το βάλουμε από πάνω να δαγκώνει αυτό τουλάχιστον. Σας φιλώ όλες, πάω να δω για το λαχματζούν!

Ρε κορίτσια, ξέρετε ποια είναι έγκυος; Η Νάνσυ, η μαμά της Αποστολίας! Είδα τώρα ότι άνοιξε σχετικό ποστ!

Καλέ!!! Ξέχασα να σας πω!!! Σήμερα έσκασε το πρώτο αντρέικο δοντάκι!

Αναστασία, εγώ του έχω δώσει φασολάκια, μη φανταστείς ποσότητα, μέσα στη σούπα μπορεί να βάλω ένα. Δεν τον έχει πειράξει καθόλου.

Μαρία, πώς σου πέρασε απ' το μυαλό ότι χαίρομαι που ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΙΑ ΤΡΥΠΑ ΣΤΗ ΜΠΑΝΙΕΡΑ ΜΟΥ;;; Νομίζω ότι βγάζεις αυθαίρετα συμπεράσματα... Χίλια μπράβο στον Στεφανάκο που περπατά!!! Γιούπι!!! Κι εμείς σήμερα πήγαμε το απόγευμα και του πήραμε μαγιό. Πήραμε ένα ολόσωμο με ρίγες, είναι σούπερ! Ανυπομονώ να πάμε στην παραλία! Μετά ήθελα να πάμε και στο βιβλιοπωλείο του θείου μου που είναι δίπλα απ' το μαγαζί που ψωνίσαμε, να πάρω κανένα βιβλίο, αλλά επειδή είχαμε πάει Καρφούρ προηγουμένως, μας τελείωσαν τα λεφτά... Δεν υπολόγισε ο άντρας μου να πάρει περισσότερα, έτσι τελικά κάναμε μια βόλτα στην παραλία και πήραμε παγωτό από περίπτερο! Μια χαρά τα περάσαμε! Δώσε τη συνταγή της κρέμας. Καλέ!!!!! Δε σας είπαααα!!!!! Έσκασε μύτη το πρώτο αντρέικο δοντάκι!!!!! Το έβλεπα τόσες μέρες ότι πήγαινε να βγει, αλλά νόμιζα ότι ακόμα ετοιμαζόταν. Οπότε σήμερα, πάω να τον βάλω στο κρεβάτι του, κι όπως έσκυψα, βλέπω το ξύλο της κουπαστής, πάνω απ' τα κάγκελα δηλαδή, από τη μέσα μερά, να έχει γρατσουνιές. Λες και κάποιος το έξυσε. Αμέσως κατάλαβα ότι ο κυριούλης το έκανε με το δοντάκι, αφού πιάνεται απ' τα κάγκελα και σηκώνεται και τρώει το ξύλο. Βάζω το δάχτυλο στο στόμα του και νιώθω το δοντάκι! Α, Μαρία, είμαι λέων λες; Γιατί εγώ τόσα χρόνια νόμιζα ότι είμαι Καρκίνος!

Τις είδα τις φωτογραφίες!!! Είναι τέλειες! Αν εξαιρέσουμε ότι η Αγγελικούλα έχει στο κρεβάτι της σεντονάκια με την ακατανόμαστη (Ντόρα η μικρή εξερευνήτρια), κατά τα άλλα, είναι όλα τέλεια! Μου άρεσαν πολύ και τα πουλάκια στο σύρμα!

Καγκουράκι, κι εμείς εδώ σκάμε απ' τη ζέστη. Καθίσαμε να φάμε και έτρεχε ποτάμι ο ιδρώτας. Φυσικά δεν ίδρωνα μόνο απ' τη ζέστη, αλλά επειδή προσπαθούσα να ταΐσω τον κυριούλη Αντρέα, ο οποίος δεν κάνει μεν ιδιοτροπίες με το φαγητό και το τρώει, αλλά θέλει παιχνίδια, κοιτάει γύρω-γύρω, βάζει συνέχεια τα χέρια στο στόμα, οπότε είναι ολόκληρη επιχείρηση να τον ταΐσει κανείς... Χτες βράδι πήγαμε για σουβλάκια με την κουμπάρα μας και μετά ήρθαμε σπίτι και καθίσαμε λίγο. Α, σας είπα; ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΙΑ ΤΡΥΠΑ ΣΤΗ ΜΠΑΝΙΕΡΑΑΑΑΑ!!!!!! Που λες, το λαχματζούν είναι κάτι σαν αραβική πίτσα. Μπορεί να γίνει είτε με ζύμη είτε με βάση από αραβική πίτα (εγώ μάλλον αυτό θα κάνω), και έχει κιμά (αρνίσιο και μοσχαρίσιο, αλλά εγώ θα βάλω μόνο μοσχαρίσιο επειδή κάποιοι που θα καλέσω δεν τρώνε το αρνί), με σάλτσα και διάφορα μπαχαρικά. Το παγωτό δεν είναι καθόλου κακή ιδέα! Είχα σκεφτεί να φτιάξω (ή να βάλω τη μάνα μου να μου φτιάξει) γλυκό ινδοκάρυδο (κάτι σαν ραβανί με ινδοκάρυδο) και να το σερβίρω με γλυκό κουταλιού φράουλα, επειδή ένας από αυτούς που θα καλέσω τρελαίνεται για ινδοκάρυδο. Εννοείται θα φτιάξω και τα άλλα δύο γλυκά. Πάω να δω τις φωτογραφίες, αν μου τις εμφανίσει.

Pappy, απίστευτη η πεθερά!!! Άκου το "κωλογάλα". Ας το έλεγε πιο κομψά τουλάχιστον! Καλά, μη νομίζεις, κι εμένα η μάνα μου που με θήλασε 11 μήνες, κάθε φορά που έκλαιγε ο μικρός ή που δεν κοιμόταν, επέμενε ότι μπορεί να είναι αραιό το γάλα μου και να μη χορταίνει. Κι η πεθερά έπαιρνε τηλέφωνο (ευτυχώς μένουν Ελλάδα κι εμείς Κύπρο) και μας έπρηζε να δίνω συμπλήρωμα γιατί μπορεί να μη χορταίνει το παιδί, να δίνω κιντέρτε και νερό, κ.λπ., όλα τα λάθος δηλαδή. Φυσικά τους έγραφα όλους. Τώρα δε νομίζω ότι περηφανεύεται κανείς που θηλάζω, εκτός από τον άντρα μου, που καμαρώνει σα γύφτικο σκεπάρνι!