Θέλω να γίνω μαμά

Λοιπόν, γράφω τα σημερινά μου για να με βρίσετε: Πρωινό: Ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί και ένα τριαντάφυλλο. Δεκατιανό: Μια φέτα μαύρο ψωμί με ταχίνι. Μεσημεριανό: Τέσσερις σαρδέλες ψητές (τελικά τις έβαλα στο φούρνο) + λίγες ντομάτες στο πιάτο. Απογευματινό: Λίγη μηλόκρεμα (πρέπει να τη φάμε για να φύγει επιτέλους). Βραδινό: Λίγη χωριάτικη, ένα κομματάκι κυπριακή πίτα, διάφοροι μεζέδες σχάρας (ένα μικρό μανιτάρι, ένα σεφταλί, μισό λουκάνικο χωριάτικο, 2-3 σουβλάκια κοτόπουλο, 1-2 χοιρινά σουβλάκια, ένα κομματάκι συκώτι, ένα κομμάτι χαλούμι, ένα κεφτεδάκι γεμιστό με φέτα), λίγες τηγανιτές πατάτες και πολύυυυυ ταχίνι. Όπως καταλαβαίνετε, βγήκαμε για φαγητό... Και στο τέλος, μας έφεραν και επιδόρπιο, πανακότα με σάλτσα φράουλας. Βρίστε με ελεύθερα!!!

Αναστασία, γιαούρτι δεν έχω δώσει ακόμα, αλλά όταν δώσω, θα δώσω το κανονικό το άσπρο, όχι παιδικό. Ούτε τυρί έχω δώσει ακόμα.

Γειά σας και πάλι! Τελικά όχι μόνο έκανα δουλειές... Παραέκανα... Σιδέρωσα ένα πλυντήριο, έπλυνα τα μπάνια, σφουγγάρισα σαλόνι, κουζίνα, διάδρομο και μπάνια, έπλυνα το μπανάκι του Αντρέα... Και μες στον καύσωνα κιόλας. Το απόγευμα πήγαμε με τη μάνα μου σε ένα μαγαζί να δούμε κουρτινόξυλα, αλλά δεν τρελάθηκα. Προτιμώ μεταλλικά και αυτά που είδα, τα πιο απλά είχαν 145 ευρώ τα νίκελ και τα stainless steal τα διπλάσια... Όσο για κουρτίνες, είχα δει κάποιες σ' αυτό το μαγαζί παλιότερα, και τώρα δεν μπορούσα να τις βρω... Κλαψ... Μετά πήγαμε με τον Αντρέα στον εσπερινό που είναι αύριο του αγίου Παντελεήμονα και τέλος πήγαμε σε μια ταβέρνα και φάγαμε. Την έχει αυτός που έχει και το κέντρο που κάναμε τη βάφτιση, και μας είχε δώσει ένα κουπόνι για δωρεάν γεύμα και επιτέλους το αξιοποιήσαμε! Σκάσαμε απ' το φαΐ, ουφ, μετά μας φέρανε και πανακότα... Κατερίνα, πάρα πολύ ωραίο φαίνεται το φαγητό που έφτιαξες. Αν δεν έλεγες στα παιδιά τι έχει μέσα το ογκρατέν, δε θα το τρώγανε; Ανθή, έχει αίθουσες δεξιώσεων για γάμους και οι τιμές είναι καλές. Πάντως, δίνεις μερικές χιλιάδες στο κέντρο, δεν τις γλιτώνεις. Αν θέλεις, μπορείς να το κάνεις σε ξενοδοχείο, να κάνεις δεξίωση για τον πολύ κόσμο και τραπέζι για τους πιο στενούς (δηλαδή 200 άτομα περίπου), αλλά τότε βγαίνει πιο ακριβά, γιατί το τραπέζι το κάνουν στο ξενοδοχείο και είναι περίπου 35 ευρώ το άτομο... Βάλε και αίθουσα ή πισίνα, δεξίωση, κ.λπ... Εγώ πάντως το μετάνιωσα που κάναμε ανοιχτό γάμο, γιατί πέρασα φρικτά. Χριστίνα, άντε, διακοπές από αύριο! Μαρίνα, άντε βρε, κι εσένα ασφαλιστής ο άντρας σου; Ο δικός μου τώρα αρχίζει, ούτε την εκπαίδευση δεν έχει κάνει ακόμα. Προς το παρόν πηγαίνει μ' ένα συνεργάτη του στους πελάτες, κι όταν τελειώσει την εκπαίδευση, θα αρχίσει να πηγαίνει μόνος του.

Γιούπι!!!!!!!! Έκανε την πρώτη του ασφάλεια ζωής!!!!!

Α, όσο για τους γάμους, ο κλειστός γάμος είναι 500 άτομα και ο ανοιχτός 3000... Τις προάλλες μου ήρθε σε μήνυμα στο κινητό πρόσκληση στον γάμο του γιού του γναθοχειρουργού που μου εγχείρισε τους φρονιμίτες το 2001... Για να καταλάβεις πώς καλούν εδώ πέρα στους γάμους...

Απίστευτο παιδιά! Η Ανθή μπήκε νορμάλ ώρα!!! Κι εγώ είμαι στο σπίτι και δεν κάνω τίποτα. Ο άντρας μου είναι ακόμα στο ραντεβού, ο Αντρέας κοιμάται εδώ και δύο ώρες, εγώ έβαλα τις σαρδέλες στο φούρνο, τις έφαγα, κάθομαι στον υπολογιστή, διαβάζω κάτι, αλλά κατά τα άλλα, χαλαρά... Έχω ένα σωρό δουλειές, σκούπισμα, ίσως σφουγγάρισμα, σίδερο, αλλά με τη ζέστη δε λέει...

Αναστασία, εγώ το έβρασα μια φορά, αλλά γέμισε άλατα και δεν του το δώσαμε, κι από τότε του το δίνουμε έτσι. Τυρί και τέτοια που λες, εμείς δε δώσαμε ακόμα. Γενικώς, είναι περιορισμένες οι τροφές που τρώει. Σιγά σιγά του εισάγω κάποια λαχανικά, όπως πιπεριά και ντομάτα. Χτες έδωσα και πληγούρι, κι ευτυχώς το έφαγε το απόγευμα. Δε θέλω να δίνω ό,τι να 'ναι.

Καγκουράκι, αν δεν είναι φίλος της ντομάτας ο άντρας σου, τότε δεν είναι καλή ιδέα να κάνεις ένα φαγητό βασισμένο στη ντομάτα! Ο δικός μου πάλι τρελαίνεται! Όποτε του πω ότι θα φάμε αυτό το φαγητό, κάνει πάρτι! Είναι το πιο αγαπημένο απ' τα αγαπημένα του. Μια χαρά ο μικρούλης σου! Εγώ φρίκαρα με τον αφαλό, κι ευτυχώς έπεσε στη μια βδομάδα, την ώρα που ήμασταν στον παιδίατρο. Εδώ δεν έρχονται ποτέ οι παιδίατροι στα σπίτι, πηγαίνουμε πάντα εμείς. Δεν ξέρω οι άλλοι παιδίατροι τι κάνουν, πάντως ο δικός μας τον παρακολουθούσε έτσι, αλλά, όπως είπα, τις πρώτες επισκέψεις που ήταν κάθε βδομάδα, δεν τις πληρώσαμε ξεχωριστά, αλλά συγκαταλέγονταν στα λεφτά που του δώσαμε για την κλινική που ήρθε στη γέννα και μετά κάθε μέρα. Στις φωτογραφίες που είδα στο φέισμπουκ, όντως μοιάζετε πολύ με τον άντρα σου! Κι εμάς έτσι μας έλεγαν, ότι μοιάζουμε σαν αδέλφια, αλλά τώρα μοιάζουμε σαν μάνα και γιός. :P

Μαρία, εγώ ποτέ μου δεν έχω σιδερώσει όρθια! Μόνο μια φορά στην Πάτρα, που είχαν τσαλακωθεί όλα τα πουκάμισα του άντρα μου στη βαλίτσα, και είπα να τα σιδερώσω εγώ, μην πει η πεθερά ότι είμαι ακαμάτρα. Μου στήνει τη σιδερώστρα, και της λέω ότι τη θέλω χαμηλά, γιατί κάθομαι, και μου λέει ότι έχει σπάσει και την έχει δεμένη και δε γίνεται να τη βάλει σε άλλο ύψος. Τελικά την έβαλε, αλλά έπεφτε, οπότε τη βάλαμε στο ψηλό και μέχρι να σιδερώσω όλα εκείνα τα πουκάμισα, κόντεψα να λιποθυμήσω. Περαστικά με το μάτι... Εγώ τώρα έβαλα στο φούρνο σαρδέλες, με λαδολέμονο, ξύσμα λεμονιού και ρίγανη. Έχουμε και λίγες ντομάτες από χτες, μια χαρά θα είμαστε. Κι ο Αντρέας έχει φαγητό από χτες: μοσχάρι, γλυκοπατάτα, καρότο, κολοκυθάκι, μαϊντανό και πληγούρι με ντομάτα. Το μεσημέρι χτες δεν το έφαγε και του το έδωσα το απόγευμα και το έφαγε ευτυχώς. Κατερίνα, περαστικά στον Δημητράκη. Τι είναι αυτό πάλι; Με ξεαγχώνετε για την κλωστή. Πάντως, θα πω στη μάνα μου να έρθει να τα ράψει καλά, γιατί όσο κι αν κόβουμε τις κλωστές που πετάνε, πάλι βγαίνουν άλλες. Δηλαδή, τι βγαίνουν, τις τραβάει ο κυριούλης. Τώρα πήγε ο άντρας μου σε ένα ραντεβού, άντε μακάρι να γίνει τίποτα να κάνει καμιά ασφάλεια... Εσείς τι καιρό έχετε; Εμάς εδώ πάλι άρχισαν οι ζέστες. Α, το είπα και πριν! Το απόγευμα μάλλον θα πάμε για κανένα μπάνιο, γιατί δεν παλεύεται.

Εγώ δεν έχω γίνει ποτέ νονά, αλλά βαφτίσαμε τον Αντρίκο μας τον Απρίλιο, οπότε έχω μια ιδέα από βαφτίσεις. Νονός είναι ο αδελφός μου, που μένει στην Αγγλία, οπότε το τρέξιμο το έκανα όλο εγώ. Εμάς εδώ στην Κύπρο ο νονός πληρώνει το σταυρό, το κοστουμάκι, τα λαδόπανα, τις πετσέτες, τη λαμπάδα, τις μπομπονιέρες και την εκκλησία. Οι γονείς τα προσκλητήρια, τα κεράσματα, τον φωτογράφο και το κέντρο. Υπάρχουν πάρα πολύ οικονομικές λύσεις. Πήγαινα στα διάφορα εξειδικευμένα καταστήματα και έβλεπα τρελές τιμές. 390 ευρώ ένα κοστουμάκι μια σταλιά, 100 ευρώ μια λαμπάδα με ένα τούλι και μια γκουμούτσα στολίδι και καλά, και τρελαινόμουν. Δεν ήθελα να επιβαρύνω τον αδελφό μου με ανόητα έξοδα, απλά για να κάνω εγώ φιγούρα. Έτσι άκου τι κάναμε: το κοστουμάκι και τα παπουτσάκια τα παραγγείλαμε από ένα αγγλικό site, που έχει πάρα πολύ ωραία ρούχα για βάφτιση και έκανε νομίζω 70 ευρώ. Λαδόπανα και βαλιτσούλα πήραμε από ένα μη εξειδικευμένο κατάστημα, και έκαναν 27 ευρώ τα λαδόπανα και 15 η βαλιτσούλα, ενώ οι αντίστοιχες τιμές σε εξειδικευμένα καταστήματα ήταν πάνω από 100-150 ευρώ το καθένα από αυτά. Πετσέτες πήραμε δύο λευκές σκέτες χωρίς κεντήματα από το σούπερ μάρκετ, και κέντησε η μάνα μου το μονόγραμμα του μωρού. Μπουκαλάκι για το λάδι επίσης από το σούπερ μάρκετ και ζωγράφισα πάνω εγώ διάφορα μοτίβα με μια ειδική μπογιά για γυαλί. Λαμπάδα αγόρασαν οι γονείς μου από το κηροπωλείο μία 12 ευρώ, πήραμε τούλι, κορδέλα και στολίδια και την φτιάξαμε μόνοι μας. Μας στοίχισε περίπου 35 ευρώ. Τις μπομπονιέρες μου τις έκανε μια μαθήτριά μου και στοίχισαν 200 ευρώ (εκεί ξεφύγαμε λίγο). Αλλά τις μπομπονιέρες μπορείς να πάρεις υλικά και να τις φτιάξεις μόνη σου. Μόνο στο σταυρό δε λυπήθηκα τα λεφτά, δηλαδή τα λεφτά του αδελφού μου! Διάλεξα αυτόν που μου άρεσε, του το είπα, τον άφησα να το σκεφτεί και τελικά τον πήρε. Δε θυμάμαι πόσο έκανε, να σου πω την αλήθεια, αλλά δεν έκανε πάνω από 400 ευρώ. Θα τον έχει για όλη του τη ζωή. Στολισμό δεν κάναμε καθόλου στην εκκλησία, γιατί τον θεωρώ ακαλαίσθητο. Για το κέντρο κάναμε χάρτινα καραβάκια και τα σκορπίσαμε στα τραπέζια, και βάλαμε και ράνερ που μου έδωσε μια φίλη μου. Κι ενώ πιστεύαμε ότι θα ήταν πολύ φτωχό και λίγο γυφτιά με τα χάρτινα καραβάκια, οι καλεσμένοι μας ενθουσιάστηκαν! Για μένα σημασία έχει το μυστήριο και όχι τα ακριβά ρούχα και ο στολισμός. Φτάνει να συμφωνούν και οι γονείς και να μην έχουν απαιτήσεις ή, αν έχουν απαίτηση να πάρετε επώνυμα βαφτιστικά, κ.λπ., θα πρέπει να βάλουν κι αυτοί το χέρι στην τσέπη. Οι πρώτοι Χριστιανοί, όμως, βαφτίζονταν με έναν απλό λευκό χιτώνα, το ίδιο και οι Χριστιανοί στην Αφρική σήμερα. Μόνο εμείς έχουμε κάνει τη βάφτιση πάρτι και αφορμή για επίδειξη.

Ανθή, τι ωραία που περάσατε! Κι εμείς πήγαμε βολτίτσα χτες με κάποιους φίλους μας και την κόρη τους που είναι εννιά χρονών, και επέμενε ότι δεν έπρεπε να ονομάσουμε τον Αντρέα "Αντρέα", αλλά "Μιχαήλ Άγγελο", γιατί είναι ένας άγγελος! Ουφ, κι εγώ έχω σίδερο, και δεν μπορώωωωω... Πάλι άρχισαν οι ζέστες. Ο Αντρέας αυτή τη στιγμή είναι πιο μούσκεμα απ' το μούσκεμα... Γιατί κάνεις καλέ όρθια το σίδερο; Κάν'το καθιστή. Εγώ ποτέ μου δεν έχω σιδερώσει όρθια, αυτό μας έλειπε.

Βάσω, ριλάξ;;;;;;;;;;;;;;;; Ακόμα έμπαινε στο ριλάξ;;;; Εμάς με τίποτα εδώ και πολύ καιρό. Και τώρα έχει αρχίσει να βαριέται και το πάρκο... Αναστασία, νερό του δίνω κι εγώ εμφυαλωμένο.

Μαρίνα, οι ντομάτες στο πιάτο, άλλως "ντομάτες με τα ψίχουλα", είναι φαγητό στο φούρνο που γίνεται σε στρώσεις: μια στρώση πατάτες, μια στρώση μείγμα από ψίχουλα με κρεμμύδι, σκόρδο, μαϊντανό και κύμινο, μια στρώση ντομάτες, μια στρώση ψίχουλα, κ.λπ. Είναι πάρα πολύ νόστιμο, αλλά φυσικά πολύ παχυντικό! Σήμερα το μενού έχει ψαράκι, τηγανιτό όμως, ουπς...

Ανθή, είπα στον άντρα μου ότι είπες ότι μοιάζει 18 χρονών, και σε ψάχνει τώρα να σε κεράσει λέει!

Άντε, ας γράψω κι εγώ τι έφαγα σήμερα: Πρωινό: Ένα σάντουιτς με χωριάτικο ψωμί, με βιτάμ και μέλι. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Ντομάτες στο πιάτο (τέλειο φαγητό!) + λίγες γλιστρίδες βραστές σαλάτα. Απογευματινό: Ένα χαϊμαλί (όχι το μενταγιόν, ένα γλυκό της Σκιάθου που μου έφερε η κουμπάρα μου). Βραδινό: Ντομάτες στο πιάτο. Ένα σμούθι καρπούζι-βατόμουρο-μπανάνα.

Χαχα, Ελίνα, πολύ γέλιο το γυμναστήριό σου!!! Σε χαλάρωνε βρε η γιόγκα! Εγώ είχα πάει πριν τέσσερα χρόνια περίπου στο Curves. Σου υπόσχονται σώμα μοντέλου με ελάχιστη προσπάθεια, και φυσικά, στην αρχή σφίγγεις ελάχιστα και μετά μένεις έτσι, χωρίς να βελτιώνεσαι. Μεγάλη απάτη, είχα εκνευριστεί πολύ και ήταν και πολλά τα λεφτά. Γυμναστήριο εγώ δύσκολα να ξαναπάω. Στο σπίτι μόνη μου ό,τι κάνω. Θέλω να πηγαίνω και περπάτημα, αλλά μ' αυτή τη ζέστη, δε λέει με τίποτα...

Να σας ζήσει κι από εδώ! Υπέροχη η περιγραφή σου!

Δώρα, ο κάθε παιδίατρος λέει τα δικά του για τη διατροφή. Εμάς είπε αβγό νομίζω 10ο-11ο μήνα. Αργούμε πάντως. Σήμερα του έβαλα πρώτη φορά και λίγο πληγούρι στο φαγητό, αλλά έφαγε ελάχιστο. Του έφτιαξα μοσχαράκι, κολοκυθάκι, γλυκοπατάτα, μαϊντανό, καρότο, το κρέας βραστό, τα υπόλοιπα στον ατμό, πάνω απ' το μοσχάρι, και μετά στο ζουμί έτριψα ντομάτα και έβαλα λίγο πληγούρι. Τώρα το κράτησα στο ψυγείο και θα του δώσω και το απόγευμα να δούμε πώς θα τα πάει...

Χριστίνα, χτες ήταν κολασμένη μέρα, χαχα! Το αλμυρό που λες τι είναι; Κάτι σαν λακέρδα; Εμένα το μεγάλο πρόβλημα είναι ο πωπός. Είναι ένα χάααααλιιιιιιι..... Και στη μέση έχω μαξιλαράκια, αφήστε, αφήστε... Κι όλα αυτά φεύγουν με γυμναστική... Τώρα άρχισα δειλά δειλά κάτι ασκήσεις, αλλά λίγα πράγματα, περισσότερα δεν μπορώ...

Γειά σας! Κατερίνα, συγχαρητήρια στην αδελφή σου για την εγκυμοσύνη της! Ο δικός μου ο αδελφός να δούμε πότε θα νοικοκυρευτεί! Τώρα τα έχει μ' αυτήν την κοπέλα που σας έλεγα, αλλά είναι χωριστά, αφού αυτός είναι Αγγλία κι αυτή Φιλανδία, και όλο προβληματίζονται, μία αγαπιούνται, μία δεν ταιριάζουν, όλο τέτοια. Όντως τρώω πολύ, αλλά νομίζω δε βάζω επειδή θηλάζω. Οι ντομάτες στο πιάτο γίνονται ως εξής: Παίρνεις ένα ψωμί μπαγιάτικο, κόβεις τις κόρες και τις κρατάς και τρίβεις το ψωμί να γίνει ψίχουλα. Ψιλοκόβεις 2-3 κρεμμύδια, 2-3 σκελίδες σκόρδο και περίπου ένα ματσάκι μαϊντανό και τα ανακατεύεις με τα ψίχουλα. Ρίχνεις αλάτι, πιπέρι και κύμινο και ανακατεύεις. Στον πάτο ενός ταψιού στρώνεις μια στρώση πατάτες σε ροδέλες και τις αλατίζεις. Μετά μια στρώση μείγμα από ψίχουλα. Μετά μια στρώση ντομάτες σε ροδέλες, ξεφλουδισμένες καλύτερα. Μετά ψωμί, μετά ντομάτες, και ψωμί. Πρέπει να τελειώσεις με ψωμί. Μετά βρέχεις τις κόρες και τις απλώνεις πάνω από το μείγμα με τα ψίχουλα και ρίχνεις και λάδι. Το βάζεις στο φούρνο και είναι έτοιμο όταν βάζεις μέσα μαχαίρι και βγαίνει στεγνό. Η κουμπάρα ενθουσιάστηκε πάντως! Έκανα και τις γλιστρίδες, αλλά δεν είχα σκόρδο, και ήταν σαν κάτι να τους έλειπε. Η κουμπάρα είχε πάει Σκιάθο και μας έφερε ένα τοπικό γλυκό, το χαϊμαλί. Μόλις το έφαγα, είναι πολύ νόστιμο! Κι εμείς τον Αντρέα τον πρώτο καιρό τον παίρναμε κάθε βδομάδα στον παιδίατρο, αλλά τις πρώτες επισκέψεις δεν τις πληρώσαμε. Μετά κάθε δύο εβδομάδες, μετά κάθε μήνα, μετά κάθε ενάμιση μήνα, και τώρα θα τον ξαναπάρουμε σε δύο μήνες. Την ευχή του εκκλησιασμού που είναι στις οκτώ μέρες την έμαθα από τον ιερέα, που είχα πάει για εξομολόγηση λίγο πριν γεννήσω. Τον ρώτησα ποιες είναι οι ευχές και μου είπε ότι έχει ευχή την πρώτη μέρα, την όγδοη και την τεσσαρακοστή. Την πρώτη δεν την τηρεί κανείς, εμείς πήγαμε στις οκτώ και στις σαράντα μέρες. Μαρία, καλά τι έπαθες κι εσύ με το δόντι; Εγώ δεν έκανα τραπέζι, ήταν σαν πάρτι με τσιμπήματα. Και πέρσι που κάλεσα συγγενείς, πάλι τέτοια έκανα. Ουφ, ρε κορίτσια, δε σας είπα. Πριν άλλαζα τον Αντρέα που είχε κάνει κακά, και βλέπω κάτι κόκκινο στα κακά του. Κοιτάω καλύτερα, και ήταν μια κόκκινη κλωστή... Προφανώς είχε τραβήξει μια κλωστή από τα γράμματα που έχει στο δίκτυ του πάρκου και την έφαγε. Λέτε να πάθει κάτι;

Καλά, σήμερα το πρωί πάλι επιτέθηκε στο καλάθι του. Είχε μέσα διάφορα, μπατονέτες, βαμβάκι, κ.λπ. και ένα παιχνίδι, του έδινα το παιχνίδι κι αυτός το άφηνε κι έπαιρνε τα άλλα!

Ανθή, αχ αχ... Ο άντρας μου όντως φαίνεται 18 χρονών. Το πρόβλημα είναι ότι εγώ δεν φαίνομαι 18 χρονών... Ουφ, έχω αρχίσει να φαίνομαι μεγαλύτερή του... :( Τι θα κάνωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Μαρίνα, η ομάδα λέγεται "Μόνο για τα κορίτσια του καφενέ" και κάνεις αίτημα και το αποδέχεται η Κατερίνα. Σήμερα τρώμε "ντομάτες στο πιάτο"!!! Γιάμμμμ...!!! Θα έρθει και η κουμπάρα μου.

Μαρίνα, δεν είναι μόνο η μήτρα που μεγάλωσε, είναι και η κοιλιά καθεαυτή. Σκέψου, μύες, δέρμα, όλα αυτά τεντώθηκαν υπερβολικά... Εγώ τώρα δύο μέρες κάνω κοιλιακούς, κι επειδή είχα αρκετά γυμνασμένους τους κοιλιακούς μύες, έσφιξαν αμέσως μόλις άρχισα γυμναστική. Ε, τους σφίγγω, του ψηλαφώ, και βλέπω ότι είναι χωρισμένοι στα δύο, και ανάμεσά τους υπάρχει κενό! Θέλει κανένα χρόνο το σώμα για να επανέλθει.

Κι εμάς ό,τι δει, απλώνει χέρι. Προχτές καθόμουν δίπλα του στο αμάξι στο πίσω κάθισμα κι είχα βάλει ανάμεσα στα καθίσματα μια χάρτινη τσάντα από κατάστημα και σε κάποια φάση τον κοιτάζω και είχε πάρει τη τσάντα και είχε βάλει το χέρι του μέσα και έψαχνε! Άμα δει κουτί με χαρτομάντηλα, βγάζει τα χαρτομάντηλα, κατάφερε κι έβγαλε απ' τις ζώνες στο καθισματάκι αυτοκινήτου αυτό το προστατευτικό που έχει για να μην τον ενοχλεί η ζώνη και το έτρωγε και όταν είμαστε στο δωμάτιό του και κάθομαι στην πολυθρόνα και τον κρατάω, δίπλα είναι το καλάθι με τα πράγματά του και πάντα απλώνει τα χέρια του, παίρνει ένα-ένα τα πράγματα και παίζει, και μετά προσπαθεί να ρίξει κάτω το καλάθι...

Πού χαθήκατε καλέ όλες; Καγκουράκι, ωραία θα πάτε και για ευχούλα! Γιατί, όμως, περιμένεις την ευχή για να βγαίνετε απ' το σπίτι; Κατερίνα, κάτι σχολίασες κάτω απ' τη φωτογραφία μου, και δεν την ανοίγει... Νομίζω καλύτερα τα σχόλια στις φωτογραφίες να τα γράφουμε εδώ στο ποστάκι, και όχι στην ομάδα, γιατί αλλιώς δεν ανοίγει τις φωτογραφίες. Εμείς πήγαμε τώρα το βράδι σε συναυλία του Σαββόπουλου και ήταν καταπληκτικά!